Ο υπάλληλος ...«παραγγέλλει». «Δύο παραλαβή». Το ...«όργανο» γραπώνει - κυριολεκτικά - την «παραγγελία» και την τοποθετεί στην είσοδο. «Προχώρα». Με κραυγές, γιατί «αλλιώς δεν καταλαβαίνουν». Με βία γιατί, οι διωκόμενοι αδυνατούν να καταγγείλουν τους διώκτες τους. Με απροσχημάτιστη επίδειξη εξουσίας, σε δημόσιο χώρο. Φαίνεται πως αυτοί οι άνθρωποι δε λογαριάζονται με «ατομικά δικαιώματα». Ούτε καν με το δικαίωμα της αξιοπρέπειας. Την περασμένη βδομάδα, ένα 20χρονο παλικάρι που διαμαρτυρήθηκε επειδή, για πολλοστή φορά, δεν εξυπηρετήθηκε, κατέληξε να βγει από Αστυνομικό Τμήμα με μώλωπες.

Πέρα από τα χαμένα μεροκάματα που κοστίζει η πολύωρη, ακόμα και πολυήμερη, ταλαιπωρία και πέρα από τον κίνδυνο της απόλυσης, αφού οι συνεχείς απουσίες εξαντλούν την υπομονή του «αφεντικού», η οργάνωση της εξυπηρέτησης στις υπηρεσίες που ασχολούνται με ζητήματα αλλοδαπών, είναι αποκαλυπτική της κρατικής ...ανησυχίας για την όποια ανακούφιση μεταναστών και προσφύγων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σε ένα από τα μόλις έξι στην Αττική Τμήματα αλλοδαπών όπου απευθύνονται καθημερινά πάνω χίλιοι με χίλιοι πεντακόσιοι αιτούντες άσυλο, το προσωπικό είναι πενήντα άτομα (τα οποία δεν απασχολούνται μόνο σε υποθέσεις ασύλου). Προσωπικό που θα μειωθεί στα είκοσι εννιά ενόψει Ολυμπιάδας. Οι αρμόδιες για άδειες εργασίας νομαρχιακές υπηρεσίες, στις οποίες καταφεύγουν σε περιόδους αιχμής εκατοντάδες μετανάστες, πρόσφατα μειώθηκαν σε έξι από οκτώ. Εκείνοι, που δεν προλαβαίνουν να φτάσουν στον γκισέ, ξεπερνούν τους εκατό κάθε μέρα. Οι ληγμένες άδειες, όπως και το να έχει πληρώσει κανείς εκατοντάδες ευρώ για παράβολα, δίχως, μήνες μετά, να έχει παραλάβει τίποτα, δεν είναι φαινόμενα σπάνια. Οσο για τους καλοθελητές δικηγόρους, που κοστολογούν τουλάχιστον διακόσια ευρώ τη συγκέντρωση των δικαιολογητικών και τη συντομότερη κατάθεση των αιτήσεων, αυτοί περιμένουν, ...υπομονετικά, έξω από κάθε υπηρεσία, σαν τα κοράκια, για να κατασπαράξουν τις λιγοστές οικονομίες που ίσως και να 'χουν περισσέψει.