«Το σχολείο αυτό κατάφερε να μπει μέσα στην καρδιά μου και να μείνει για πάντα. Χαίρομαι που πλέον θα έχω να θυμάμαι ευχάριστες και δημιουργικές σχολικές στιγμές. Ευχαριστώ που με κάνατε να εκτιμώ και να επιθυμώ μια άλλη ποιότητα ζωής γεμάτη γνώση και αλήθεια». «Ξαναβρέθηκα στα θρανία για να σταματήσω να νιώθω ανασφαλής μπροστά στις απαιτήσεις της ζωής. Μόλις προχτές ξαναθυμήθηκα τι ήθελα να γίνω όταν ήμουν παιδί». Τα παραπάνω ειπώθηκαν απ' τη Λία και τον Αλέξη, μαθητές του Μεταβατικού Σχολείου του Δικτύου Υπηρεσιών «Στροφή», που απευθύνεται σε εφήβους, οι οποίοι παρακολουθούν θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης.

Ισως η Λία και ο Αλέξης να μη φαντάζονταν πόσα ιδεολογήματα, θεωρίες και αντιδραστικές πολιτικές γκρεμίζει η αλήθεια τους. Ισως και να ήξεραν πώς αυτές οι λέξεις δικαιώνουν τους χιλιάδες μαθητές που διεκδικούν δημόσια και δωρεάν παιδεία, ανθρώπινο και δημιουργικό σχολείο. Το μόνο σίγουρο είναι πως γνωρίζουν ότι δίνουν ελπίδα σ' όλους εκείνους που έχουν μπει στο «λούκι». Μια αχτίδα φωτός σ' αυτούς που αγωνιούν για τα δικά τους παιδιά, μαθαίνοντας τα στοιχεία της «Στροφής», σύμφωνα με τα οποία, οι πρώτοι πειραματισμοί με πτητικές ουσίες και κάνναβη ξεκινούν πριν τα 12 έτη, στα 16 διακόπτουν το σχολείο, η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι άνεργοι.

Ξέρουν πως απαντούν σε όλους εκείνους τους «πρωτοπόρους» που θέλουν να αποποινικοποιήσουν την «αθώα και ακίνδυνη» κάνναβη. Επιχείρημα που το καταρρίπτουν, εκτός των άλλων, οι 5 θάνατοι από χρήση κάνναβης, κατά το έτος 2003, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. Σε όλους αυτούς που αποσκοπούν να νομιμοποιηθούν στις συνειδήσεις μας τα κοινωνικά αίτια που παράγουν, αναπαράγουν και συντηρούν το πρόβλημα της τοξικομανίας. Απαντούν σε όσους δημιουργούν έντεχνα και μεθοδευμένα κλίμα αποπροσανατολισμού και σύγχυσης, εισάγοντας παραπλανητικές, κοινωνικά επικίνδυνες και ύποπτες προτάσεις, όπως την ιδιωτική πρωτοβουλία στην απεξάρτηση και τη νομιμοποίηση της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, μέσω των διαρκώς πριμοδοτούμενων προγραμμάτων υποκατάστασης.

Η Λία, ο Αλέξης, τα εκατοντάδες παιδιά που αποφοιτούν κάθε χρόνο από τα «στεγνά» προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και του «18 ΑΝΩ», είναι η ζωντανή απόδειξη ότι οι τοξικομανείς δεν πάσχουν από κάποια ανίατη ασθένεια. Είναι η απάντηση στην πανάκεια των προγραμμάτων «μείωσης της βλάβης», στη λογική του «περιθάλπω τον τραυματία, αντί να σταματήσω τον πόλεμο».

Και ο «πόλεμος» αυτός μπορεί και πρέπει να σταματήσει. Και η πρωτογενής πρόληψη είναι το ισχυρότερο όπλο, το ίδιο αναγκαίο με τη δημιουργία ενός αντίπαλου δέους, όπου θα συγκροτηθεί μόνο μέσα από τη συσπείρωση και τον καθημερινό αγώνα για την ανατροπή των αιτιών που οδηγούν στην τοξικοεξάρτηση. Το δυνάμωμα ενός κινήματος που θα διεκδικεί για την αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης μια συγκεκριμένη πολιτική πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης.