Eurokinissi |
Ολοι αυτοί, συνεπικουρούμενοι κι από διάφορους οργανισμούς που διατηρούν υπό τον ουσιαστικό έλεγχό τους, κάνουν ποικίλες καταστροφολογικές προβλέψεις για την επόμενη τριετία 2004 - 2006, εκτιμώντας ότι επέρχεται κρίση και ένταση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, προκειμένου να θεμελιώσουν τις επιδιώξεις τους.
Κυρίαρχο, ασφαλώς, ερώτημα είναι με ποια κριτήρια και από ποια οπτική γωνία εξετάζεται το μέλλον του κλάδου. Για το ΚΚΕ, φυσικά, γνώμονας είναι ο βαθμός συνδυασμένης αντιμετώπισης του συνόλου των αναγκών του λαού, δηλαδή: Της ασφαλούς και γρήγορης κατασκευής των έργων με συγκριτικά μικρό κόστος. Της ριζικής βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και της ασφάλειας των εργαζομένων στις κατασκευές. Της προστασίας του περιβάλλοντος και της ασφάλειας των κατοίκων. Της τήρησης ενός πολεοδομικού σχεδιασμού, που θα υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον. Της στήριξης και ανάπτυξης σχετικών κλάδων της μεταποίησης (οικοδομικών υλικών κλπ.).
Eurokinissi |
Αντίθετα, οι εργαζόμενοι του κλάδου γνώρισαν την αύξηση του βαθμού της εκμετάλλευσης (πρόσφατη είναι η μελέτη του Ινστιτούτου Οικονομίας Κατασκευών, σύμφωνα με την οποία η παραγωγικότητα έφτασε στα 44.000 ευρώ ανά απασχολούμενο το 2003, έναντι 25.300 ευρώ το 1997). Γνώρισαν, επίσης, τα εξοντωτικά ωράρια, ενώ εκατοντάδες από αυτούς βρήκαν το θάνατο στα εργοτάξια - κρεματόρια. Ο λαός γνώρισε την έκρηξη των τιμών των κατοικιών κατά 60% την προηγούμενη δεκαετία, ενώ μάταια περιμένει να αποκτούν προτεραιότητα ζωτικά έργα, όπως αυτά της αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας. Επίσης, είδε να πληρώνει πανάκριβα τα έργα της λεγόμενης «αυτοχρηματοδότησης» - μία για την κατασκευή και πολλαπλά με τη χρήση - ενώ από αυτά οι μεγαλοεργολάβοι και οι τράπεζες θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τα έργα αυτά με μηδαμινό επιχειρηματικό ρίσκο και βάζοντας δεκάρες από την τσέπη τους, όπως απέδειξε και πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΕ. Επίσης, στους χαμένους, συγκαταλέγονται και οι μικρές επιχειρήσεις του κλάδου, που είδαν πλέον να τους χωρίζει άβυσσος από τα 4 - 5 κατασκευαστικά μεγαθήρια.
Τώρα, λοιπόν, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου ζητούν ένα νέο γύρο συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και η κυβέρνηση, εν ονόματι της επερχόμενης «κρίσης», σπεύδει ασμένως να τους ικανοποιήσει. Σε πρώτη φάση, με το νομοσχέδιο που καθιερώνει τις αυξημένες εγγυητικές επιστολές, που μόνο οι ωφελημένοι της προηγούμενης περιόδου μπορούν να εκπληρώσουν. Σε δεύτερη φάση, ακολουθεί η προώθηση μορφών «αυτοχρηματοδότησης» ακόμη και σε μικρά έργα. Και, σε τρίτη φάση, ακολουθεί το ξεπούλημα σ' αυτούς της δημόσιας περιουσίας (ΕΤΑ, ΚΕΔ, ΤΕΟ) και των Ολυμπιακών Ακινήτων, που θα πληρώνει για χρόνια ο ελληνικός λαός και η κρατική βοήθεια για να εφορμήσουν και να ενισχύσουν τη δράση τους στο εξωτερικό.
Eurokinissi |