Ο εκτροχιασμός της αμαξοστοιχίας που εκτελούσε το δρομολόγιο Καλαμάτα - Αθήνα την περασμένη βδομάδα, ευτυχώς χωρίς να θρηνήσουμε θύματα, επιβεβαίωσε αυτό που γνωρίζουν πολύ καλά όσοι ασχολούνται στοιχειωδώς με τους ελληνικούς σιδηροδρόμους, ακόμα κι αν πρόκειται για απλούς ταξιδιώτες. Επιβεβαίωσε δηλαδή ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση στη χάραξή του, από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη! Είναι μάλιστα αλήθεια, ότι σε αρκετές σχολές του εξωτερικού, όταν οι καθηγητές μιλούν στους σπουδαστές τους για την εξέλιξη του σιδηροδρομικού δικτύου παγκοσμίως, τους προτρέπουν, αν θέλουν να μάθουν πώς ήταν αυτό κατά το 19ο αιώνα, να... επισκεφθούν την Ελλάδα!

Απόρροια αυτής ακριβώς της εγκατάλειψης και της περικοπής κονδυλίων για τον έλεγχο και τη φύλαξη του δικτύου, είναι ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα σημειώνονται περί τα 160 σιδηροδρομικά ατυχήματα, εκ των οποίων τα 40 αφορούν εκτροχιασμούς αμαξοστοιχιών.

Οπως μάλιστα αποκαλύπτεται, η πολιτική αυτή της εγκατάλειψης του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου και συνειδητή είναι και η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να τη συνεχίσει. Το ομολόγησε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό ο υπουργός Μεταφορών, Χρ. Βερελής, την επόμενη κιόλας μέρα του ατυχήματος, λέγοντας ότι «δεν προβλέπονται κονδύλια για τον εκσυγχρονισμό του συγκεκριμένου δικτύου». Ακόμη και αν δεν το έλεγε όμως, ο αρμόδιος υπουργός, το δείχνουν όλα τα δεδομένα: Η έλλειψη κονδυλίων για τη διαπλάτυνση της σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου, πλην των γραμμών Αθήνα - Κόρινθος και Κόρινθος - Πάτρα, αλλά και η περικοπή των κονδυλίων για τον έλεγχο των γραμμών ή ακόμη και για την τοποθέτηση φυλάκων...

Πριν από όλα όμως το αποδεικνύει ο ίδιος ο Κρατικός Προϋπολογισμός για το 2003, που συζητείται ήδη στη Βουλή. Σύμφωνα με αυτόν, για το 2003 θα διατεθούν για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου κατά 20,5% λιγότερα κονδύλια ακόμη και από αυτά τα ανεπαρκή κονδύλια του 2002...

Ασφαλώς και δεν πρόκειται για κάποιον ιδιότυπο... εκτροχιασμό της κυβερνητικής πολιτικής. Πρόκειται, απλά για μια συνειδητή επιλογή. Ασφαλώς και διατίθενται κάποια κονδύλια για τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων - και μάλιστα με κοινοτική συγχρηματοδότηση. Μόνο, όμως, σε τμήματα του δικτύου που βοηθούν τις πολυεθνικές της ΕΕ να διακινούν τα προϊόντα τους διά μέσου της χώρας μας (π.χ. σήραγγες Κακιάς Σκάλας και Τεμπών που αποτελούν τμήμα του δικτύου Πάτρα - Κόρινθος - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Εύζωνοι), αλλά και τους ημεδαπούς και ξένους εργολάβους, οι οποίοι μέχρι το 2006 θα «χρυσωθούν» με άλλο ένα τρισ. δρχ.! 'Η μόνο του δικτύου για το οποίο έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να αναλάβουν την εκμετάλλευσή του οι ιδιώτες, όπως ο προαστιακός σιδηρόδρομος.

Από κει και πέρα «γαία πυρί μειχθήτω». Οπως ακριβώς, για παράδειγμα, καταδικάζονται οι αγρότες σε «αγρανάπαυση», προκειμένου να εξυπηρετηθεί η Κοινή Αγροτική Πολιτική, έτσι καταδικάζεται και το πιο σημαντικό, ασφαλές και φθηνό δίκτυο μεταφοράς των προϊόντων τους. Και μαζί τους και ολόκληρες επαρχίες της χώρας να ζουν στην εποχή του... Τρικούπη και της υπανάπτυξης. Τι κι αν αυτό μπορεί να στοιχίσει σε δεδομένη στιγμή ακόμη και εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές. Η καπιταλιστική λογική δε λογαριάζει θύματα. Μόνο το κέρδος...