• Αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις - «Εργαλειοθήκες» ΟΟΣΑ: «Εργαλεία» για την παραπέρα συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας.
• Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Με «πυξίδα» τις επιδιώξεις του εγχώριου κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή, εν μέσω ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών.
• Ιδιωτικοποίηση ΑΔΜΗΕ: Ενα ακόμα βήμα στην αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ «απελευθέρωσης» της ηλεκτρικής ενέργειας.
• Παγκόσμια Διάσκεψη για το κλίμα: Σφοδρός ανταγωνισμός μονοπωλιακών ομίλων με επίκεντρο τη λεγόμενη «πράσινη» οικονομία και τα ευχολόγια για το περιβάλλον εν μέσω κυνηγητού του κέρδους.

Αλ. Τσίπρας - Αν. Γκουρία: Η κυβέρνηση αξιοποιεί την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ για να ενισχύσει το κεφάλαιο

Σε αυτό το φόντο προβάλλουν τόσο οι λεγόμενες «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ, όσο και μια σειρά από καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που φέρνουν στο επίκεντρο οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (Ευρωζώνη - ΔΝΤ), με τη συμμετοχή βέβαια και των ελληνικών κυβερνήσεων. Μαζί και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία, στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, θα προχωρήσει στο επόμενο διάστημα στην εφαρμογή 10 «συστάσεων» του ΟΟΣΑ. Βέβαια, πρόκειται για την πρώτη δόση, αφού στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και άλλες, προκειμένου να συμπληρωθούν οι νομοθετικές παρεμβάσεις των προκατόχων κυβερνήσεων της τελευταίας περιόδου.

Ανάμεσα σε άλλα, ανεξάρτητα από το χρονοδιάγραμμα κλιμάκωσης, προβλέπονται και τα παρακάτω:

-- Λειτουργία των καταστημάτων λιανικής όλες τις Κυριακές (είτε δοκιμαστικά σε ορισμένες περιοχές, είτε σε ολόκληρη τη χώρα, από τις 11 π.μ. μέχρι τις 8 μ.μ.). Εν προκειμένω, η συγκυβέρνηση περιμένει τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, για να προχωρήσει στα περαιτέρω. Αυτό το μέτρο θα ωθήσει σε ξεκλήρισμα αυτοαπασχολουμένων και μικρών ΕΒΕ που δεν αντέχουν να δουλεύουν οι ίδιοι 7 μέρες τη βδομάδα, ούτε έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν με υπαλλήλους, όπως οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι αλυσίδες, που θα κερδίσουν τα μερίδιά τους στην αγορά.

-- Σε ό,τι αφορά τις εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές, η κυβέρνηση θα ευθυγραμμίσει τις απαιτήσεις σε ναυτεργατικό δυναμικό για τις εγχώριες υπηρεσίες (ακτοπλοΐα) με εκείνες που ισχύουν για τις διεθνείς γραμμές και θα θεσπίσει νομοθετικές αλλαγές. Είναι φανερό το γεγονός ότι ανοίγει και το ζήτημα σχετικά με την ακτοπλοΐα (συνθέσεις πληρωμάτων, κατανομή δρομολογίων κ.ά.). Ολα αυτά σημαίνουν κατάργηση ακόμη και όσων ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων απέμειναν στους ναυτεργάτες, ενισχύοντας την κερδοφορία των εφοπλιστών.

-- Να απαγορευθεί η εμπορία χύμα τσίπουρου από τους μικροπαραγωγούς (διήμεροι αποστάκτες) ή να συνεχισθεί υπό την προϋπόθεση ότι θα φορολογηθούν αδρά, άρα να μην τους συμφέρει να παράγουν, αφήνοντας στους μεγάλους επιχειρηματίες αυτή την αγορά.

-- Κατάργηση διατάξεων που θέτουν ελάχιστο απαιτούμενο εμβαδόν για εργοστάσια και αποθήκες του κλάδου των ποτών, αλκοολούχων και μη.

Παράλληλα, προχωρούν σε νομοθετικές ρυθμίσεις για την πλήρη εφαρμογή των «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ. Μεταξύ άλλων, καταργούνται τα «μη ανταποδοτικά τέλη» (αποτελούν έσοδο για ασφαλιστικά ταμεία), ανοίγουν «κλειστά επαγγέλματα» (μηχανικοί, συμβολαιογράφοι, αναλογιστές κ.ά.). Δρομολογούνται παρεμβάσεις σε τουριστικά λεωφορεία, οικοδομικά υλικά, χονδρικό εμπόριο, ΜΜΕ, «κώδικας δεοντολογίας» παραδοσιακών τροφίμων. Επιπλέον, προβλέπονται παρεμβάσεις για τη διευκόλυνση των επενδύσεων, άρση εμποδίων κ.ά. Για παράδειγμα, στα τουριστικά λεωφορεία προτείνεται η κατάργηση της ισχύουσας νομοθεσίας βάσει της οποίας αυτά επιτρέπεται να μεταφέρουν μόνο προκαθορισμένη ομάδα επιβατών και να μην κάνουν στάσεις, καθώς αυτό θεωρείται ότι πλήττει τη λειτουργία των ΚΤΕΛ. Σήμερα, στα ΚΤΕΛ επιτρέπεται να παρέχουν τουριστικές υπηρεσίες μόνο εάν δεν δραστηριοποιούνται στην περιοχή τουριστικά λεωφορεία. Στα φορτηγά, προτείνεται η αποσύνδεση των ετήσιων ακαθάριστων κερδών μιας επιχείρησης από το μέγιστο επιτρεπτό βάρος που μπορούν να μεταφέρουν τα φορτηγά της, για την έκδοση μόνιμης άδειας. Τα παραπάνω σηματοδοτούν τη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την παραπέρα συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών σε μεγαλύτερα επιχειρηματικά σχήματα, σε συνδυασμό, βέβαια, με την αποβολή των μικρότερων επιχειρήσεων από το πεδίο της ανταγωνιστικότητας.

Το λεγόμενο «άνοιγμα επαγγελμάτων» εστιάζει κυρίως στην ύπαρξη των «κατώτατων αμοιβών», από αυτοπασχολούμενους στους εν λόγω κλάδους.

Κατάργηση διαφορετικών καθεστώτων για τις αποθήκες πετρελαιοειδών που βρίσκονται εντός ελληνικού εδάφους με αυτές που βρίσκονται εκτός. Με τις παραπάνω μεταρρυθμίσεις, επιδιώκεται η μείωση του κόστους αποθήκευσης των μεγάλων εταιρειών.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι προβλέψεις του τρίτου μνημονίου, όπως:

- «Μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής εκμετάλλευσης», σύμφωνα με τη στρατηγική για την «ανταγωνιστικότητα της γεωργίας». Βασικοί άξονες του σχεδίου είναι «η βελτίωση της εμπορίας γεωργικών προϊόντων», η άμεση μεταρρύθμιση των αδειών εμπορίας, η ενίσχυση των εξαγωγών, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων.

- Σταδιακή μείωση των μεριδίων λιανικής και χονδρικής της ΔΕΗ κάτω από το 50% μέχρι το 2020. «Εναλλακτικά» θα εξεταστούν άλλες λύσεις, όπως, για παράδειγμα, αυτή της «μικρής ΔΕΗ».

- «Αναπροσαρμογή» των τιμολογίων της ΔΕΗ, με βάση το οριακό κόστος παραγωγής και ανάλογα με το «προφίλ» του καταναλωτή, ζήτημα που ενδιαφέρει τους Ελληνες βιομηχάνους.

- «Οδικός χάρτης» για τις «επιλεγμένες βελτιώσεις της νομοθεσίας χωροταξικού σχεδιασμού», με στόχο την αποτελεσματική διευκόλυνση των επενδύσεων.

Πολυεπίπεδες σαρωτικές αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας, μαζικές απελευθερώσεις για τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής δράσης και των κερδών, εξοικονομήσεις στην κλίμακα της παραγωγής για την απόσπαση πόντων ανταγωνιστικότητας στη γραμμή του συγκριτικού πλεονεκτήματος της καπιταλιστικής οικονομίας για επενδύσεις και του ελληνικού κεφαλαίου και διεθνικών μονοπωλίων, αποτελούν τους πυλώνες του λεγόμενου νέου «αναπτυξιακού σχεδίου». Η επεξεργασία του σχεδίου ήδη έχει ξεκινήσει, ενώ σύμφωνα με τα αντιλαϊκά «ορόσημα» του τρίτου μνημονίου, οι σχετικές ανακοινώσεις θα γίνουν στις αρχές του β' τριμήνου του 2016.

Στην κυριολεξία, τα πάντα υποτάσσονται στην προοπτική ανάκαμψης του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του, ζήτημα το οποίο θα κρίνει την «επιτυχία» του μνημονίου, και όχι βέβαια από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων. Κρίκοι αυτού του σχεδίου είναι ο νέος λεγόμενος «αναπτυξιακός νόμος» (κατατίθεται στη Βουλή το προσεχές διάστημα), τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, το «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ» και άλλα εργαλεία κρατικής χρηματοδότησης. Αυτά με τη σειρά τους δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν χωρίς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζικών ομίλων.

Η μείωση των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας για τη βιομηχανία, η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης επιχειρήσεων σε τέσσερις νέους κλάδους δραστηριότητας και η προετοιμασία του νέου αναπτυξιακού νόμου είναι οι προτεραιότητες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Επί της ουσίας, η πολιτική της συγκυβέρνησης συμπλέει μέχρι το σημείο της απόλυτης ταύτισης με τις αξιώσεις των βιομηχάνων και των άλλων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου, όχι μόνο σε επίπεδο στρατηγικής, αλλά και στο επίπεδο της διαχείρισης...

Χαρακτηριστικές είναι οι σχετικά πρόσφατες δηλώσεις της υφυπουργού Οικονομίας, αρμόδιας για τη Βιομηχανία, Θ. Τζάκρη:

-- Αναφορικά με τον υπό διαμόρφωση «αναπτυξιακό νόμο» ανέφερε ότι στα κριτήρια ένταξης θα περιλαμβάνονται ο εξαγωγικός προσανατολισμός, η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων, η δημιουργία θέσεων εργασίας και η σύνδεση με την έρευνα και καινοτομία.

-- Σε ό,τι αφορά την απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης, ως βάση της παρέμβασης θα χρησιμοποιηθεί ο νόμος του 2014, ενώ θα προχωρήσει το συντομότερο η έκδοση της δευτερογενούς νομοθεσίας (Υπουργικές Αποφάσεις και Προεδρικά Διατάγματα) που εκκρεμεί. Οι κλάδοι που έχουν επιλεγεί με κριτήριο τη συμμετοχή τους στο ΑΕΠ είναι: Ορυκτά, τρόφιμα, εστίαση και τουρισμός. Εν προκειμένω, «τεχνικός σύμβουλος» της κυβέρνησης είναι και η Παγκόσμια Τράπεζα.

-- Η μείωση του ενεργειακού κόστους των βιομηχανιών θα επιτευχθεί με την εφαρμογή του μέτρου της διακοψιμότητας, που θα προχωρήσει, όπως είπε, άμεσα, με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και της διοίκησης της ΔΕΗ. Το μέτρο προβλέπει τη μείωση των τιμολογίων ρεύματος για τη βιομηχανία, με αντάλλαγμα τον περιορισμό της τροφοδοσίας σε περιόδους αιχμής.

Στα κίνητρα θα περιλαμβάνονται, εκτός από τις άμεσες ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές, δάνεια, χρηματοδοτικά εργαλεία, ενώ θα υπάρχει δυνατότητα ένταξης και για προβληματικές επιχειρήσεις, προκειμένου, όπως λέγεται, να διασωθούν θέσεις εργασίας.

Eurokinissi

Η συμφωνία - που χαρακτηρίστηκε από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ως «σημαντική επιτυχία της κυβέρνησης» - προβλέπει καταρχήν την πλήρη απόσχιση του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ και την απόκτηση του συνόλου των μετοχών της εταιρείας από το ελληνικό Δημόσιο. Στη συνέχεια, το κράτος, ως πλειοψηφικός μέτοχος, θα διατηρήσει τον έλεγχο του 51% των μετοχών του νέου ΑΔΜΗΕ, ενώ το 20% των μετοχών θα πωληθεί σε ιδιωτική εταιρεία που θα φέρει «πιστοποίηση» ως Διεθνής Διαχειριστής Δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και θα είναι «στρατηγικός επενδυτής», ενώ το υπόλοιπο 29% θα διατεθεί μέσω του χρηματιστηρίου στο ευρύτερο «επενδυτικό κοινό».

Ακριβές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση της συμφωνίας δεν υπάρχει, ωστόσο όλο το εγχείρημα της ιδιωτικοποίησης θα πρέπει να υλοποιηθεί «το συντομότερο δυνατόν», με πρώτη φάση την απόκτηση του 20% από το «στρατηγικό επενδυτή», σύμφωνα με τίμημα που θα ορίσει «ανεξάρτητος» εκτιμητής, με τη διάθεση του υπόλοιπου μέρους των μετοχών στο χρηματιστήριο να γίνεται σε δεύτερη φάση.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αποζημίωση της ΔΕΗ ΑΕ για την απόσχιση του κλάδου μεταφοράς, προβλέπεται το ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει το αντίτιμο για το Δίκτυο Υψηλής Τάσης, με τα έσοδα που θα προκύψουν από την πώληση του μετοχικού μεριδίου στο «στρατηγικό επενδυτή», από τη διάθεση των μετοχών μέσω του Χρηματιστηρίου Αθηνών, καθώς και με ένα ποσοστό έως 10% από τα αποτελέσματα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων του ΑΔΜΗΕ σε ετήσια βάση, μέχρι την πλήρη εξόφληση του οριζόμενου τιμήματος, ενώ λέγεται ότι μέρος της αποπληρωμής μπορεί να γίνει και μέσω της διευθέτησης των μέχρι τώρα ενδοομιλικών οικονομικών εκκρεμοτήτων ανάμεσα σε ΔΕΗ ΑΕ και ΑΔΜΗΕ.

Παρέμβαση για το ζήτημα έκανε και η Διοίκηση της ΔΕΗ, ζητώντας την πλήρη και στο 100% αποζημίωση των σημερινών μετόχων της επιχείρησης από την ανεξαρτητοποίηση του ΑΔΜΗΕ, ξεκαθαρίζοντας φυσικά πως θα στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης για την υλοποίηση της συμφωνίας «με τον πιο αποδοτικό τρόπο τόσο για την επιχείρηση όσο και για τους λοιπούς μετόχους».

Θα πρέπει να σημειωθεί πως η ΔΕΗ οφείλει το επόμενο διάστημα, βάσει της συνολικότερης αντιλαϊκής συμφωνίας του περασμένου Αυγούστου, δηλαδή του μνημονίου, σταδιακά να παραχωρήσει στους ιδιώτες παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας το 25% των σημερινών πελατών της, καθώς και πρόσβαση στο 25% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη και υδροηλεκτρικά.

Την ίδια ώρα, η ΔΕΗ ΑΕ, ως καπιταλιστική επιχείρηση, με τις ευλογίες της κυβέρνησης βεβαίως, ετοιμάζεται για ακόμη μεγαλύτερες παροχές «ανταγωνιστικών τιμολογίων» στις μεγάλες βιομηχανίες και λοιπές επιχειρήσεις που καταναλώνουν ηλεκτρική ενέργεια και δραστηριοποιούνται στη χώρα. Αυτό όταν τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν το ρεύμα πανάκριβα. Ηδη ΔΕΗ ΑΕ, σε... αντιστάθμισμα της κατάργησης - στα πλαίσια του νέου μνημονίου - της γενικής έκπτωσης 20% στην υψηλή τάση, αποφάσισε παροχή εκπτώσεων ύψους έως και 15% στα βιομηχανικά τιμολόγια, ανάλογα με το συνολικό όγκο κατανάλωσης. Την ίδια ώρα, από το 2008 έως το 2013, η αύξηση για τα λαϊκά νοικοκυριά έφτασε στο 60%.

Δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καταλάβει κάποιος πως η «σημαντική επιτυχία» που κατέγραψε η κυβέρνηση με τους εκπροσώπους των δανειστών θα πληρωθεί βαρύτατα από τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα της χώρας, που θα κληθούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να επωμιστούν αυτά το οικονομικό βάρος αυτών των... επιτυχιών.

Ενα ακόμη σημείο της συμφωνίας που αξίζει προσοχής είναι η επισήμανση πως ο «στρατηγικός επενδυτής» που θα εισέλθει στη μετοχική σύνθεση της νέας εταιρείας, θα πρέπει να φέρει πιστοποίηση ως Διεθνής Διαχειριστής Δικτύων. Οι επικριτές της συμφωνίας από τις αστικές δυνάμεις στάθηκαν σε αυτό το γεγονός σημειώνοντας πως αυτή η ρήτρα είναι «φωτογραφική», καθώς περιορίζει τους υποψήφιους «στρατηγικούς επενδυτές» εντός των στενών ορίων της ευρωπαϊκής αγοράς, δηλαδή των 41 εταιρειών διαχείρισης δικτύων που λειτουργούν στο πλαίσιο της ηλεκτρικής ενεργειακής ένωσης της ΕΕ. Η αλήθεια είναι πως το στοιχείο αυτό εντάσσεται πλήρως στο νομικό πλαίσιο που ορίζεται από το Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ και την ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών αγορών ηλεκτρικής ενέργειας, την οποία και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υπηρετεί πιστά, όπως και όλες οι αστικές δυνάμεις που «επέκριναν» τη συμφωνία για τον ΑΔΜΗΕ. Απ' την άλλη πλευρά, βέβαια, το σίγουρο είναι ότι η τελική επιλογή του «στρατηγικού επενδυτή» δε θα γίνει μόνο με στενά οικονομικούς όρους, αλλά και με πολιτικούς, στο πλαίσιο των συμμαχιών και ανταγωνισμών εντός της ΕΕ.

Οι εργαζόμενοι, από τη μέχρι σήμερα πείρα τους, μπορούν να εξάγουν συμπέρασμα για το πού οδήγησε αυτή η πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, η πολιτική της ΕΕ που συναποφασίζουν και εφαρμόζουν στη χώρα μας όλες οι αστικές κυβερνήσεις. Εχουν πείρα, επίσης, από ιδιωτικοποιήσεις, με τη μορφή που έγινε για τον ΑΔΜΗΕ. Ετσι έγινε για παράδειγμα και η διαδικασία μετοχοποίησης του ΟΤΕ τις προηγούμενες δύο δεκαετίες, με το κράτος να κατέχει πλέον ποσοστό περίπου 8% και να βρίσκεται σε φάση διαπραγμάτευσης για την πώληση και αυτού...

Οι ιδιώτες μεγαλοεπενδυτές που εισήλθαν στον κλάδο, είτε ως παραγωγοί ενέργειας είτε ως μέτοχοι της ΔΕΗ - καθώς σήμερα το 13,8% της εταιρείας ελέγχεται από ιδιωτικό επενδυτικό fund και σύντομα το μερίδιο αυτό θα αυξηθεί, αφού ήδη το 17% βρίσκεται στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ - βλέπουν συστηματικά τα κέρδη τους να αυξάνονται, την ίδια στιγμή που τα λαϊκά στρώματα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις οφειλές τους απέναντι στη ΔΕΗ, μιας και οι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος χρόνο με το χρόνο μεγαλώνουν. Γι' αυτό και δεν πρέπει να αποδεχτεί ούτε τις κυβερνητικές προκλητικές θριαμβολογίες που προσπαθούν να εμφανίσουν το άσπρο - μαύρο, αλλά ούτε και την άσφαιρη κριτική που ασκούν όσοι τάχα αντιστρατεύονται την ιδιωτικοποίηση, αλλά αποδέχονται το πλαίσιο της απελευθέρωσης και τις γενικότερες κατευθύνσεις της ΕΕ.

Μόνο το ΚΚΕ στέκεται σταθερά και αταλάντευτα ενάντια όχι μόνο στην ιδιωτικοποίηση - με όποια μορφή κι αν γίνει αυτή - του ΑΔΜΗΕ, αλλά συνολικά στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και αποκαλύπτει στα λαϊκά στρώματα πως οι μόνοι κερδισμένοι από αυτήν τη διαδικασία θα είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι της Ενέργειας, που θα εξασφαλίζουν κέρδη δισεκατομμυρίων από τον ιδρώτα των εργαζομένων και το υστέρημα των λαϊκών καταναλωτών, προβάλλοντας τη λύση του τομέα Ενέργειας κοινωνική ιδιοκτησία, δηλαδή ιδιοκτησία του λαού και σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η ηλεκτρική ενέργεια και η μεταφορά της. Που απαιτεί εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία. Γι' αυτό χρειάζεται συμπόρευση με το ΚΚΕ, για ρήξη με τη συγκεκριμένη στρατηγική της εγχώριας άρχουσας τάξης και της ΕΕ και την εξουσία τους.

Eurokinissi

Εγκαταστάσεις φυσικού αερίου

Συγκεκριμένα, μιλώντας για «τις επιδιώξεις της ελληνικής οικονομικής διπλωματίας στη ΝΑ Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο, περιοχές που θεωρούμε προνομιακές για το ελληνικό εμπόριο και το ελληνικό επιχειρείν», ο Δ. Μάρδας σημείωσε ότι η «σημαντική οικονομική παρουσία» της ντόπιας αστικής τάξης στην ΝΑ Ευρώπη «αποτυπώνεται ιδίως»:

-- «Στο ύψος των ελληνικών άμεσων επενδύσεων που υπερβαίνουν τα 20 δισ. ευρώ και εστιάζονται κυρίως στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στις κατασκευές και τα δομικά υλικά, το λιανεμπόριο, τις τηλεπικοινωνίες, τη βιομηχανία τροφίμων - ποτών και τις τουριστικές υπηρεσίες».

-- «Στο μεγάλο μερίδιο των ελληνικών εξαγωγών που κατευθύνονται προς τις χώρες της περιοχής».

-- «Στην προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα μας, κυρίως από την Τουρκία, με έμφαση τον τομέα των τουριστικών υποδομών».

«Θεωρούμε ότι η περιοχή της ΝΑ Ευρώπης εξακολουθεί να παρουσιάζει σημαντικές ευκαιρίες για ελληνικές εταιρίες, κυρίως, στους τομείς των κατασκευών, του τουρισμού, της ενέργειας και της γεωργίας», πρόσθεσε ο Δ. Μάρδας και εξήγησε: «Η συνεργασία σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από κοινοτικά κονδύλια και διεθνείς οργανισμούς παρουσιάζει μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης, κυρίως στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και ευκαιρία συμμετοχής του ελληνικού κατασκευαστικού κλάδου, ο οποίος διαθέτει εμπειρία και τεχνογνωσία, η οποία αποτελεί εχέγγυο για την δυναμικότερη παρουσία του σε όλες τις χώρες της περιοχής».

Αναφέρθηκε, δε, και στο ζεστό παραδάκι που αναμένεται να τρέξει το επόμενο διάστημα, από εθνικά και κοινοτικά ταμεία, προς αναθέρμανση της κερδοφορίας των μονοπωλίων μέσω π.χ. ανάθεσης έργων σε μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους: «Ενδεικτικά, σημειώνω, ότι το αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο Μεταφορών προβλέπει για την περίοδο 2015 - 2030 υλοποίηση έργων ύψους 43,5 δισ. ευρώ, ενώ, παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη η αναβάθμιση των οδικών και σιδηροδρομικών συνδέσεων (Πανευρωπαϊκός Αξονας Χ, αναβάθμιση σιδηροδρομικής σύνδεσης Θεσσαλονίκης - Βελιγραδίου και επέκτασή της στη Βουδαπέστη). Επίσης, ευκαιρίες δημιουργούνται στην Κροατία, με την ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμουΑδριατικής - Ιονίου».

Εστιάζοντας, ακολούθως, στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, ο αρμόδιος υφυπουργός επεσήμανε ότι «η περιοχή αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική και για την οικονομία της χώρας μας». Δίνοντας, δε, μιαν εικόνα των κομπρεμί που αναζητούνται με τις αστικές τάξεις άλλων χωρών της περιοχής, είπε:

-- «Με το Ισραήλ ιδιαίτερο βάρος δίνουμε στη συνεργασία που έχει ξεκινήσει στον τομέα των νέων τεχνολογιών και των start up επιχειρήσεων και στις τεχνολογίες για την διαχείριση των υδάτων, όπως επίσης και στην προώθηση συνεργασιών στον τομέα της Ενέργειας».

-- «Με την Αίγυπτο έχει ξεκινήσει μια φιλόδοξη συνεργασία μεταξύ των λιμένων των δύο χωρών, ενώ επιδιώκουμε μεγαλύτερο μέρος στα μεγάλα έργα υποδομής που θα κατασκευαστούν εκεί».

-- «Οσον αφορά το διμερές εμπόριο με την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι εξαγωγές μας κινούνται τα δύο τελευταία έτη γύρω στο 14% του συνόλου των εξαγωγών μας, ενώ οι εισαγωγές μας από αυτές στο 15%. Πιστεύουμε ότι οι εξαγωγές μας έχουν σημαντικά περιθώρια να αυξηθούν».

Στην ημερίδα, εξάλλου, για τις «προκλήσεις» στην Ανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, ο Δ. Μάρδας πρόσθεσε, επίσης, ότι η κυβέρνηση δεν περιορίζει την ανάπτυξη των τέτοιων «συνεργασιών» της στην περιοχή μόνο σε διμερές επίπεδο: «Εχουν ήδη αναπτυχθεί δύο Τριμερή σχήματα συνεργασίας, Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ το ένα, και Ελλάδα - Κύπρος - Αίγυπτος το άλλο. Η ελληνική διπλωματία προσβλέπει και στην επέκταση των τριμερών συνεργασιών και με άλλες χώρες, ενώ οι άριστες σχέσεις της με όλες τις χώρες της περιοχής θα μπορέσει πιστεύουμε να μας επιτρέψει να προωθήσουμε και πολυμερή σχήματα που θα μετέχουν χώρες οι οποίες δυσκολεύονται να αναπτύξουν άμεσα την μεταξύ τους συνεργασία».

Σημειωτέον, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς έχει μιλήσει για «τετράγωνα συνεργασίας» που θα περιλαμβάνουν στα προηγούμενα σχήματα π.χ. και την Ιορδανία.

Τα τέτοια σχήματα, κατά βάση, θέλει να τα αξιοποιήσει η ντόπια αστική τάξη σαν όχημα αναβάθμισης της θέσης της στην περιοχή, να μπορέσει να αντιπαρατεθεί π.χ. σε τουρκικά κεφάλαια, καλύπτοντας την απόσταση που έχασε ελέω κρίσης.

Σε εφαρμογή των παραπάνω κατευθύνσεων, αρχές Δεκέμβρη έγινε στην Αθήνα η τρίτη Τριμερής Συνάντηση Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, και των Προέδρων της Αιγύπτου, Α. Φ. Αλ Σίσι και Κύπρου, Ν. Αναστασιάδη. Στη «Διακήρυξη της Αθήνας», που υιοθετήθηκε, όπως και στις δηλώσεις των τριών, δόθηκε το στίγμα της «στρατηγικής» λυκοφιλίας ελληνικών, αιγυπτιακών και κυπριακών κεφαλαίων, που αφορά:

-- Ενέργεια. Με φόντο την ανακάλυψη νέων μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου στην Αν. Μεσόγειο και τη «μάχη» μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών σε όλο το εύρος, ο Αλ. Τσίπρας είπε πως «μιλήσαμε για ενεργειακά δίκτυα και τις εξελίξεις στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής. Για την ανακάλυψη του κοιτάσματος ZOHR και την περαιτέρω αξιοποίησή του στην Αίγυπτο, την περαιτέρω αξιοποίηση των κυπριακών κοιτασμάτων, την προώθηση των αγωγών Ενέργειας μέσα από τον ελλαδικό χώρο, του TAP, του IGB, αλλά και πιθανών νέων αγωγών που θα προκύψουν από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο». Εδώ εντάσσεται και η πρόθεσή τους, όπως αποτυπώθηκε και στη «Διακήρυξη της Αθήνας», για «επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων σχετικά με τα εκκρεμή ζητήματα της οριοθέτησης των παρακείμενων θαλάσσιων ζωνών των τριών χωρών μας», των ΑΟΖ δηλαδή.

--Εμπόριο και διαμετακόμιση. Οπως είπε ο Τσίπρας στο Επιχειρηματικό Φόρουμ Ελλάδας - Αιγύπτου που διοργάνωσε τις ίδιες μέρες το υπουργείο Εξωτερικών, οι δύο χώρες «...βρίσκονται πάνω στο σύγχρονο "Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού" (...) με δυο λόγια σε ένα στρατηγικό σταυροδρόμι. Η Ελλάδα αποτελεί πύλη προς την Ευρώπη και τις χώρες της Ευρασίας για την Αίγυπτο, η δε Αίγυπτος αποτελεί την πύλη προς την Αφρική και τις Αραβικές Χώρες (...) με την εκτόξευση του παγκόσμιου εμπορίου, η διαμετακόμιση έχει αποκτήσει σήμερα στρατηγική σημασία». Στο επίκεντρο, εδώ, βρίσκονται η αξιοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ, «η ανάδειξη του μεγάλου ελληνικού Λιμανιού του Πειραιά, αλλά και άλλων λιμένων στην Ελλάδα, ως κόμβων διαμετακόμισης και logistics centres». Σε αυτό το πλαίσιο υπογράφτηκαν Συμφωνία Αεροπορικών Μεταφορών Ελλάδας - Αιγύπτου, Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας και του Οργανισμού Λιμένος Αλεξάνδρειας, και Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης και του Οργανισμού Λιμένος Δαμιέττης.

Επίσης, στο πλαίσιο της Τριμερούς αποφασίστηκε η δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού συνεννόησης, της Κοινής Επιτροπής Συνεργασίας, που θα συντονίζεται από τα υπουργεία Εξωτερικών των τριών χωρών και η οποία «θα διαμορφώσει, θα αναπτύξει και θα προωθήσει πρακτικά σχέδια τριμερούς ενδιαφέροντος», με στόχο τις «αμοιβαίες επενδύσεις», όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, και η δημιουργία εξειδικευμένης επιτροπής για θέματα «γαλάζιας οικονομίας» (παράκτιος τουρισμός, αλιεία, ιχθυοκαλλιέργεια).

Σε ανάλογο πλαίσιο, η κυβέρνηση προετοιμάζει τη νέα διακυβερνητική συνάντηση Ελλάδας - Ισραήλ τον ερχόμενο Γενάρη, αυτήν τη φορά στην Αθήνα, και αμέσως μετά τριμερή Σύνοδο Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ.

Κρίσιμο πεδίο γεωστρατηγικής αναβάθμισης για τα ντόπια μονοπώλια είναι φυσικά και το ενεργειακό. Ο Δ. Μάρδας είπε επ' αυτού: «Επιδιώκουμε να γίνει η Ελλάδα ενεργειακός κόμβος στη Ν.Α. Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο». Σε αυτό το φόντο, σκιαγραφώντας τη στοίχιση της κυβέρνησης στους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, έκανε σαφές ότι η κυβέρνηση «στηρίζει τον αγωγό "TAP", που θα μεταφέρει αζέρικο φυσικό αέριο, τον ελληνοβουλγαρικό διασυνδετήριο αγωγό "IGB", καθώς και τον "Κάθετο Διάδρομο"».

Επ' αυτού, στις 10/12 υπογράφτηκε στη Σόφια η Τελική Επενδυτική Συμφωνία για την κατασκευή και λειτουργία του IGB , με τη συμμετοχή των εταιρειών που έχουν αναλάβει το έργο και των αρμόδιων υπουργών των δύο χωρών. Προτάσσοντας τους στρατηγικούς στόχους του εγχώριου κεφαλαίου, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτης, στο χαιρετισμό του επανέλαβε πως η ολοκλήρωση του IGB, σε συνδυασμό με τον αγωγό ΤΑΡ και το σταθμό LNG της Αλεξανδρούπολης, μετατρέπει την Ελλάδα σε «ενεργειακό κόμβο για τα Βαλκάνια».

Ο κάθετος διάδρομος, από Ελλάδα και μετά Βουλγαρία, θα διακλαδώνει αέριο σε Ουγγαρία και Ρουμανία. Προκειμένου να εξευρεθούν πόροι για την υλοποίησή του, οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ουγγαρίας ανέλαβαν πρόσφατα κοινή πρωτοβουλία για δημιουργία ενός «European Energy Security Fund». Ταμείο όπου ευελπιστούν να σωρεύσουν πόρους για την κατασκευή του αγωγού.

Σημειωτέον, Κάθετος Διάδρομος, ΤΑP και IGB προωθούνται με έγκριση των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, επιχειρώντας η κυβέρνηση να παίξει και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ή έστω να δείξει σε άλλα τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης που κάνουν ή ψάχνουν μπίζνες με τους Ρώσους, ότι ...κάτι κάνει και γι' αυτούς, ο Μάρδας φρόντισε να συμπληρώσει ότι η κυβέρνηση «έχει ταχθεί υπέρ του "Νότιου Ευρωπαϊκού Αγωγού" με ρωσικό φυσικό αέριο και των προεκτάσεών του προς την Κεντρική Ευρώπη».

Πρόσθεσε: «Είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε και τον αγωγό που θα φέρνει αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο, δηλαδή τον "East Med" (σ.σ: σχεδιάζεται ώστε να φέρει καύσιμο από τα κοιτάσματα Κύπρου, Αιγύπτου, Ισραήλ), καθώς και τη μετεξέλιξη της Ελλάδας σε χώρα διέλευσης LNG», δηλαδή υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Στο ίδιο πλαίσιο, που η κυβέρνηση «πουλά» τη γεωστρατηγική θέση της χώρας σε μια σειρά πεδία, ο Δ. Μάρδας τόνισε ότι «η χώρα μας έχει το μοναδικό προνόμιο στη ΝΑ Ευρώπη να διαθέτει, από το 2000, τερματικό σταθμό εισαγωγής LNG στη Ρεβυθούσα. Πρόκειται για μια στρατηγική υποδομή, με σημαντικά περιθώρια αξιοποίησης των υφισταμένων εγκαταστάσεων καθώς και προσθήκης νέων αποθηκευτικών δεξαμενών. H αξία της Ρεβυθούσας αναδείχθηκε κατά την ρωσο-ουκρανική κρίση του Φεβρουαρίου 2009, όταν τα αποθηκευμένα εκεί φορτία φυσικού αερίου κάλυψαν τις ανάγκες Ελλάδας και Βουλγαρίας».

Στα επόμενα βήματα της κυβέρνησης προς ισχυροποίηση της θέσης της ντόπιας αστικής τάξης - ή «προς ανάδειξη της βαρύνουσας σημασίας της Ελλάδος τόσο για την περιοχή της ΝΑ Ευρώπης όσο και για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου», όπως το διατύπωσε ο Δ. Μάρδας - προτίθεται να οργανώσει το 2016 δύο fora, με θέμα την «ενίσχυση της συνεργασίας» και την «προώθηση της ειρήνης» με τις χώρες της Βαλκανικής, της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, στα οποία θα συμμετάσχουν υπουργοί, επιχειρηματίες, ακαδημαϊκοί και αξιωματούχοι του δημόσιου τομέα.

Ενδεικτικές των νέων «ευκαιριών» που γεννά η «αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών» για τα μονοπώλια ήταν η αντίδραση του Συνδέσμου Γερμανών Κατασκευαστών Μηχανημάτων (VDMA). Ο εκπρόσωπός του, Ματίας Τσέλινγκερ, δήλωσε πως η Συμφωνία του Παρισιού θα επιβεβαιώσει την τάση για παγκόσμια προστασία του περιβάλλοντος, κάτι που συνιστά σημαντικό παράγοντα για τον κλάδο της κατασκευής μηχανημάτων στη Γερμανία, αφού κατασκευάζουν σύγχρονες τεχνολογίες που μπορούν να πωληθούν εκτός συνόρων. Αντίστοιχα, μεγάλες ευκαιρίες «οικονομικής δραστηριότητας» εντόπισε και η Κλαούντια Κέμπφερτ, οικονομολόγος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, που επισήμανε ότι «φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογίες» από τα «βιομηχανικά κράτη» θα μπορούσαν να πωληθούν σε χώρες με αναδυόμενες οικονομίες, δεδομένου - όπως συμπλήρωσε - ότι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι, όπως υπογράμμισε, πιο φτηνές από ποτέ και ειδικό όφελος μπορούν να έχουν χώρες όπως οι Ινδία και Κίνα.

Υψηλές προσδοκίες έχουν όμως και οι αυτοκινητοβιομήχανοι, σε μια περίοδο που πολλοί στρέφουν τα κεφάλαιά τους στα «υβριδικά» και τα «ηλεκτρικά» αυτοκίνητα (κινούνται με τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας). Πριν μερικές μέρες, ο όμιλος της «Φορντ Μότορ» ανακοίνωσε ότι μέχρι το 2020 θα διαθέσει 4,5 δισ. ευρώ σε 13 νέα μοντέλα ηλεκτρικών οχημάτων.

Τέλος, τα «χέρια τους τρίβουν» γενικά επιχειρήσεις που προσαρμόζουν την παραγωγή στις νέες επιταγές της «προστασίας του περιβάλλοντος». Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της «Γκόλντμαν Σακς» που επικαλέστηκαν προ ημερών αμερικανικά δημοσιεύματα, «το συνολικό μέγεθος της αγοράς τεχνολογιών χαμηλών ρύπων όπως η παραγωγή Αιολικής και Ηλιακής Ενέργειας και ηλεκτρικών και υβριδικών αυτοκινήτων ξεπέρασαν πέρυσι τα 600 δισ. δολάρια, ποσό σχεδόν ίσο με τον αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ».

Eurokinissi

Αποψη της Συνόδου για το Κλίμα στο Παρίσι

Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρξε παρά ένας συμβιβασμός, που αφενός είναι πολύ αμφίβολο αν τελικά θα εφαρμοστεί, αφετέρου αφορά μόνο και μόνο την εξυπηρέτηση επίκαιρων στόχων ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλιακών ομίλων.

Τυπικά, η Συμφωνία προβλέπει ως στόχο τη συγκράτηση της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Ακόμα, ορίζεται ότι μέχρι το 2020 πρέπει η οικονομική «στήριξη» που προσφέρουν οι αναπτυγμένες χώρες για την «αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών» στις αναπτυσσόμενες χώρες να έχει φτάσει τα τουλάχιστον 100 εκατ. δολάρια. Το 2020 ορίζεται γενικά ως ορίζοντας έναρξης εφαρμογής της Συμφωνίας, η οποία ωστόσο είναι αμφίβολο αν στην επόμενη 5ετία θα παραμείνει ως έχει, δεδομένων των τεράστιων περιθωρίων που υπάρχουν για την «ευέλικτη» εφαρμογή της.

Προσεγγίζοντας το υποκριτικό ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών για το περιβάλλον από ταξική σκοπιά, και με δεδομένο ότι είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να το παίζουν φίλοι της φύσης εκείνοι που καταστρέφουν συστηματικά και το οικοσύστημα και το σημαντικότερο δημιούργημα της φυσικής εξέλιξης, τον ίδιο τον άνθρωπο, το ΚΚΕ επέστησε από την αρχή την προσοχή στα αντιλαϊκά «παιχνίδια» που παίζονται, στο όνομα της «αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών». Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του Κόμματος τη μέρα έναρξης των εργασιών της Διάσκεψης, σημείωνε ότι η συνάντηση «αποτελεί ένα νέο βήμα για τη διαχείριση των μεγάλων περιβαλλοντικών προβλημάτων από τη σκοπιά των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η ευαισθησία των λαών μπροστά στα περιβαλλοντικά προβλήματα και κυρίως οι διάφορες λύσεις που εμφανίζονται ως αναγκαίες, αξιοποιούνται στο πλαίσιο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική οικονομία προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων των κρατών που διαθέτουν την ανάλογη "πράσινη" τεχνολογία. Η λεγόμενη "πράσινη" ανάπτυξη αποτελεί κερδοφόρα απόπειρα τοποθέτησης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των μονοπωλιακών ομίλων. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την κλιματική αλλαγή για να μετατρέψουν την πρωτοκαθεδρία τους στην "πράσινη" τεχνογνωσία σε όπλο στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα αξιοποιούνται επίσης ως μηχανισμοί χειραγώγησης των λαών, διείσδυσης του ιμπεριαλισμού με τη μορφή ΜΚΟ, σε όλες τις γωνιές του πλανήτη».

Καταλήγοντας, η ανακοίνωση τόνιζε: «Η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από το κίνητρο της παραγωγής, το δρόμο ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία. Ο ριζικά διαφορετικός δρόμος της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την αντικατάσταση του κινήτρου του κέρδους απ' τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, μαζί με τον εργατικό έλεγχο, μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, καθώς και την ισόμετρη ανάπτυξη περιοχών, την αναλογική ανάπτυξη εγχώριων βιομηχανικών κλάδων, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και της εξάρτησης σε πρώτες και ενδιάμεσες ύλες, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ελάχιστη δυνατή επίδραση στο φυσικό περιβάλλον».

Το ότι η «Συμφωνία του Παρισιού» συνδέεται στενά με την προώθηση διαφόρων επενδυτικών σχεδιασμών αποτυπώθηκε στις ομιλίες και τις δηλώσεις εκπροσώπων κυβερνήσεων, μονοπωλίων, ιμπεριαλιστικών και χρηματοπιστωτικών οργανισμών, που ανέδειξαν τις μεγάλες «αναπτυξιακές ευκαιρίες» που δημιουργούνται, αλλά και τις δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) επιχειρηματικές συμφωνίες που υπογράφτηκαν ή συζητήθηκαν στη διάρκεια της Διάσκεψης.

Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να είναι καθαρό πως η «αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών» αποτελεί και μοχλό διείσδυσης των ιμπεριαλιστών σε νέες αγορές και περιοχές του πλανήτη, όπου η κυριαρχία έχει και διάφορες γεωπολιτικές προεκτάσεις. Για παράδειγμα, περιοχές όπως η Αφρική, η Νοτιοανατολική Ασία, η Λατινική Αμερική, που ήδη βρίσκονται στο επίκεντρο σφοδρών αντιπαραθέσεων, προσελκύουν τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες «πράσινες» επενδύσεις, στο πλαίσιο συνολικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που τους δυναμώνει η δυσκολία ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Tom Werner, γενικός διευθυντής του αμερικανικού κολοσσού «Sun Power» (που κατασκευάζει σύγχρονα συστήματα παραγωγής ηλιακής ενέργειας και έχει βασικό μέτοχο τη γαλλική «Total») δήλωσε - σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» - ότι η Συμφωνία θα βοηθήσει «τη ροή επενδύσεων για την Αφρική και χώρες όπως η Ινδία, όπου η πρόσβαση σε κεφάλαια για μεγάλα σχέδια είναι περιορισμένη (μέχρι σήμερα)». Ο μεγαλοκαπιταλιστής ουσιαστικά ανέδειξε πως οι πράσινες «μπίζνες» μπορούν να «ξεκλειδώσουν» πόρτες που μέχρι σήμερα άνοιγαν πιο δύσκολα στα μονοπώλια, και σε αυτήν την κατεύθυνση θα διευκολυνθούν και οι κινήσεις των πολιτικών τους εκπροσώπων. Αλλωστε, οι μονοπωλιακοί σχεδιασμοί δεν εξυπηρετούνται μόνο με επιχειρηματικές εξαγορές, ίδρυση νέων εταιρειών ή δημιουργία θυγατρικών, απαιτούν «δράση» ολόπλευρη, όταν κριθεί αποτελεσματικότερο και στρατιωτική, απαιτούν «κινητοποίηση» και σε γεωπολιτικό επίπεδο με την ανάπτυξη κατάλληλων συμμαχιών.

Για παράδειγμα, η Γαλλία αξιοποίησε σε αυτήν την κατεύθυνση την προετοιμασία και τη φιλοξενία της 21ης Διάσκεψης για μια σειρά από συνεργασίες, όπως τη «Διεθνή Ηλιακή Συμμαχία» που υπέγραψε με την Ινδία, έδωσε το «παρών» σε χώρες της Ν/Α Ασίας, όπως οι Φιλιππίνες, που δεν είχε επισκεφτεί ποτέ Γάλλος Πρόεδρος. Αντίστοιχο ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή έχουν και άλλες δυνάμεις, όπως η Γερμανία, η οποία μάλιστα επέλεξε να έχει διακριτή παρουσία στο μεγαλύτερο Φόρουμ για την Ασφάλεια στην περιφέρεια (γνωστό και ως «Διάλογος Σάνγκρι-Λα») τον περασμένο Μάη. Ενώ δεδομένη είναι και η μεγάλη σημασία που αποδίδουν οι ΗΠΑ σε Ασία - Ειρηνικό (βλέπε τη γνωστή «στροφή» της κυβέρνησης Ομπάμα), ενισχύοντας τους τελευταίους μήνες και τη στρατιωτική τους παρουσία ειδικά στη Νότια Κινεζική Θάλασσα (εστία της κόντρας με το γίγαντα της περιοχής, Κίνα).

Πάντως, τόσο η συγκεκριμένη Συμφωνία όσο και γενικά η αγωνία των ιμπεριαλιστών για το «σεβασμό του περιβάλλοντος» δεν μπορούν να κρύψουν τους ανταγωνισμούς. Το πιο πρόσφατο και κραυγαλέο παράδειγμα είναι οι προεκτάσεις των αποκαλύψεων για τα τελικά όχι και τόσο «καθαρά» αυτοκίνητα της γερμανικής «Φολκσβάγκεν». Το σκάνδαλο έβγαλαν στη φόρα Αμερικανοί και έγινε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να συζητηθεί το ξαναμοίρασμα της «πίτας» της παγκόσμιας αγοράς αυτοκινήτων.

Να σημειωθεί, εξάλλου, ότι οι παγκόσμιες ενεργειακές ανάγκες συνεχίζουν να καλύπτονται στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό με μορφές Ενέργειας που προκύπτουν από την επεξεργασία των υδρογονανθράκων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.τ.λ.). Δημοσιεύματα των περασμένων ημερών εμφάνιζαν τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) να καλύπτουν ένα μόλις 10% των συνολικών ενεργειακών προμηθειών, παρά τη γοργή ανάπτυξή τους.

Η λεγόμενη «μετάβαση», λοιπόν, από τα ορυκτά καύσιμα στα «εναλλακτικά» θα είναι μια διαδικασία σίγουρα μακρόχρονη (αν ποτέ ολοκληρωθεί), αποτέλεσμα εντατικών και σύνθετων παζαριών.

Αλλωστε, το ίδιο το κείμενο της Συμφωνίας του Παρισιού δημιουργεί μεγάλα περιθώρια για τη μη εφαρμογή της, είναι γεμάτο (τυχαία;) με ασάφειες και θολούρες, «παραθυράκια» που κάθε πλευρά μπορεί να επιστρατεύσει για τις δικές της επιδιώξεις. Καταρχήν η Ομάδα Εργασίας που συγκροτήθηκε για την υλοποίησή της θα συγκεντρώσει το επόμενο διάστημα προτάσεις για «τροποποιήσεις». Προβλέπονται «αναθεώρηση» πολλών κεφαλαίων ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τουλάχιστον κάθε 5 χρόνια, η δυνατότητα μια χώρα να «αποσυρθεί» από τη Συμφωνία, η «ευθύνη» που θα έχουν τα ίδια τα κράτη για τα «επίπεδα εκπομπών» αερίων του θερμοκηπίου. Κάθε τόσο γίνεται επίκληση των «διαφορετικών εθνικών περιστάσεων», των διαφορετικών «παραγωγικών ικανοτήτων», των «διαφορετικών ευθυνών» των διαφόρων χωρών που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην υλοποίηση της Συμφωνίας.

Πρόκειται, δηλαδή, για μια «συμφωνία» κομμένη και ραμμένη στις δυνατότητες κάθε πλευράς να προσαρμόζει στις δικές της προτεραιότητες την εφαρμογή της, με σαφώς πιο ευνοημένους τους ισχυρούς της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας.