Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ - ΕΕ: «Ευελιξία» και ανασφάλεια το μέλλον για χιλιάδες εργαζόμενους

ΕΥΡΩ-ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ: Αγώνας για την κυριαρχία στην «ευρωπαϊκή γειτονιά»

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η μετανάστευση ως «πολυεργαλείο» οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής

ΝΟΤΙΟΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ: «Οι αγώνες είναι πολύ σημαντικοί όταν συνδυάζονται με ιδεολογική και πολιτική δουλειά»

Πρόκειται για μια εικόνα «από το μέλλον», ενδεικτική του τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από την «επιστροφή στην κανονικότητα» την οποία διαφημίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι αντεργατικοί νόμοι της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που διατηρούνται - «κωδικοποιούνται» και ενισχύονται, έχοντας μετατρέψει σε κόλαση την αγορά εργασίας και απογειώνοντας μεταξύ άλλων την «ευελιξία» στους χώρους δουλειάς, αποτελούν το «αγκωνάρι» για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Αλλωστε, τα στοιχεία καταγράφουν την ενίσχυση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, τόσο σε επιμέρους κλάδους όσο και στο σύνολο της οικονομίας, σε μια εξέλιξη στην οποία συνέβαλε αποφασιστικά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συνέχεια βέβαια της πολιτικής των προκατόχων της.

Οι εν λόγω αντεργατικές μεταρρυθμίσεις αφορούν μεταξύ άλλων τη μείωση του «κόστους» απολύσεων - καταγγελίας συμβάσεων, τις «αλλαγές» στον τρόπο προσδιορισμού του κατώτατου μισθού, «αλλαγές» στη δομή του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων και βέβαια την προώθηση «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης.

Να σημειωθεί καταρχάς ότι οι «ροές μισθωτής απασχόλησης» αφορούν το άθροισμα των προσλήψεων και των «αποχωρήσεων» ως ποσοστό επί του συνόλου των εργαζομένων. Ο εν λόγω δείκτης αποτυπώνει το βαθμό «ευελιξίας» του εργατικού δυναμικού (είτε πλήρους είτε άλλης μορφής απασχόλησης) και όπως επεξηγεί η έκθεση της ΤτΕ «μια αυξητική τάση των μεικτών ροών ως προς το σύνολο των εργαζομένων είναι ενδεικτική μιας πιο ευέλικτης αγοράς εργασίας».

Σε αυτό το πλαίσιο, τα στοιχεία της ΤτΕ αποκαλύπτουν μεταξύ άλλων:

-- Στο σύνολο της οικονομίας, οι «ροές μισθωτής απασχόλησης» απογειώθηκαν το 2017 στο 150,2% των εργαζομένων - μισθωτών, από 123,7% το 2015.

Για την κατανόηση του «φαινομένου», ως παράδειγμα αναφέρουμε περιπτώσεις όπως η απόλυση ενός εργαζόμενου με παράλληλη πρόσληψη άλλων δύο (με χαμηλότερα μεροκάματα), οι ανανεώσεις τρίμηνων συμβάσεων ενός εργαζόμενου, τις οποίες τα στοιχεία της «Εργάνης» μετρούν ως «αύξηση ροών απασχόλησης», για την ίδια θέση εργασίας κ.ά.

-- Στο σύνολο της οικονομίας όπως και για τους σημαντικότερους, σε όρους απασχόλησης, κλάδους (χονδρικό και λιανικό εμπόριο, μεταποίηση, υπηρεσίες παροχής καταλύματος και εστίασης), οι μεικτές ροές μισθωτής απασχόλησης ως προς το σύνολο των μισθωτών «βαίνουν διαχρονικά αυξανόμενες, υποδηλώνοντας μια σταθερή αύξηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας», διαπιστώνει η έκθεση της ΤτΕ.

-- Οι θέσεις μερικής - εκ περιτροπής απασχόλησης (στο σύνολο της οικονομίας) αριθμούσαν σε 586.897 το 2017 από 420.298 το 2015, με διόγκωση 39,6% στη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου.

-- Στο σύνολο της οικονομίας η μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση έχει αυξηθεί από 10% του συνόλου των μισθωτών το 2013 σε περισσότερο από 21% το 2018.

-- Η αύξηση των θέσεων εργασίας οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αύξηση της χρήσης της μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Συγκεκριμένα, η συμβολή της μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης στο σύνολο των νέων θέσεων εργασίας είναι 61% (και η συμβολή της πλήρους απασχόλησης 39%).

-- Με την αποφασιστική συμβολή των «μεταρρυθμίσεων», η απασχόληση, και ειδικότερα η μισθωτή απασχόληση, κατέγραψε σημαντικούς ρυθμούς αύξησης σε όλα τα τρίμηνα από το 2014 μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι ο ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ από το 2014 μέχρι το 2017 ήταν χαμηλός ή και αρνητικός.

-- Οι ετήσιες μεικτές ροές μισθωτής απασχόλησης ως προς το σύνολο των μισθωτών είναι σημαντικές και υπερβαίνουν αισθητά το 100% στους περισσότερους υπό εξέταση κλάδους.

Επίσης, σύμφωνα με την «ενδιάμεση έκθεση για τη νομισματική πολιτική» της ΤτΕ, η ενίσχυση της απασχόλησης για την επόμενη περίοδο αναμένεται να επικεντρωθεί σε «ανταγωνιστικούς» τομείς, όπως ο τουρισμός, το εμπόριο και η μεταποίηση. Σε κάθε περίπτωση, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων τροφοδοτείται από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Μάλιστα, σε επίπεδο κλάδων οικονομικής δραστηριότητας ο δείκτης της «ευέλικτης» εργασίας απογειώθηκε ως εξής:

Υπηρεσίες καταλύματος εστίασης: 2015: 483,1%. 2017: 530,6%.

Μεταποίηση: 2015: 119,7%. 2017: 129%.

Χονδρικό - λιανικό εμπόριο: 2015: 107,2%. 2017: 124,3%.

Ενημέρωση - επικοινωνία: 2015: 114,6%. 2017: 153,6%.

Μεταφορές - αποθήκευση: 2015: 83%. 2018: 98,1%.

Σύνολο οικονομίας: 2015: 123,7%. 2017: 150,2%.

Σε αυτό το φόντο, η «ευελιξία» στον κλάδο των υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης «σπάει κοντέρ», με το δείκτη με τις «ροές μεικτής απασχόλησης» να φτάνει το 2017 στο 530,6% (!), από 483,1% το 2015.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Τα «ρεκόρ» κερδοφορίας του τουριστικού κεφαλαίου, σε έναν από τους πιο «δυναμικούς» κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας, σπάνε ακριβώς με βάση την ένταση της εκμετάλλευσης και της «ευελιξίας», που αποτελεί βασικό στοιχείο της.

Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδας, «ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο κλάδος παρά τη σημαντική αύξηση στη ζήτηση του προϊόντος του και στις εισπράξεις του τα τελευταία χρόνια, επέλεξε να καλύψει τις ανάγκες του με ευέλικτες μορφές απασχόλησης και όχι με εργασία πλήρους απασχόλησης».

Να σημειωθεί ότι την περίοδο 2015 - 2017 οι αφίξεις τουριστών αυξήθηκαν κατά 23% και οι εισπράξεις κατά 11%, φτάνοντας στο αστρονομικό ύψος των 14,6 δισ. ευρώ.

Με βάση τα στοιχεία που έχει επεξεργαστεί η ΤτΕ, η μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση στις υπηρεσίες παροχής καταλύματος και εστίασης αριθμούσε 197.596 εργαζόμενους το 2017, από 131.678 το 2015, δηλαδή με αύξηση 50% στη διάρκεια της περιόδου όπου καταγραφόταν εκτίναξη των κερδών για τους ξενοδοχειακούς ομίλους και τις μεγάλες μονάδες...

Στην ενδιάμεση έκθεση της ΤτΕ επισημαίνεται: «Η ανάκαμψη, αν και έχει ξεκινήσει, δεν έχει ακόμη αποκτήσει ισχυρά θεμέλια μέσα από εύρωστους ρυθμούς ανάπτυξης και αύξησης της απασχόλησης», ενώ στο «διά ταύτα», ως κεντρικό ζήτημα αναδεικνύεται η διατήρηση και παραπέρα ενίσχυση του αντεργατικού οπλοστασίου των μνημονίων.

Οπως τονίζεται, «κάθε ρυθμιστική παρέμβαση για την προστασία των εργαζομένων πρέπει να διαφυλάσσει την ευελιξία της αγοράς εργασίας, καθώς και τα οφέλη της επίπονης ευρύτερης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας της περιόδου 2010 - 2017».

Σε ό,τι αφορά τον κατώτατο μισθό, σημειώνει ότι η όποια αύξηση «πρέπει να συμβαδίζει με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, έτσι ώστε να διασφαλίσει τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της ελληνικής οικονομίας εν γένει». Παράλληλα, ότι «πρέπει να συνοδευτεί από στοχευμένες παρεμβάσεις», όπως λένε, «υπέρ εργαζομένων, επιχειρήσεων και κλάδων που αναμένεται να πληγούν περισσότερο». Σε αυτό το πλέγμα η ΤτΕ εντάσσει τις «στοχευμένες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας καθώς και πιο αποτελεσματική εποπτεία της αγοράς εργασίας, ώστε να περιοριστούν τα περιθώρια κατάχρησης της ευελιξίας που παρέχει το παρόν ρυθμιστικό πλαίσιο».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σπεύδει βέβαια να διαφυλάξει τα «κεκτημένα» αυτά του κεφαλαίου στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, όπως δείχνουν ανάμεσα στα άλλα και τα πρόσφατα «αντίμετρα» στον προϋπολογισμό, όπου περιλαμβάνεται η απαλλαγή της εργοδοσίας από τις ασφαλιστικές εισφορές για τους νέους εργαζόμενους, η αύξηση των κονδυλίων για τις «ενεργητικές πολιτικές» απασχόλησης κ.ο.κ.

Την ίδια ώρα, και ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαφημίζει την «επαναφορά στην ευρωπαϊκή κανονικότητα», τα στοιχεία αποτυπώνουν ότι η ενίσχυση της απασχόλησης στην Ευρωζώνη στηρίχτηκε στις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και στα μέτρα που πάρθηκαν από τις κυβερνήσεις, με φόντο και την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης στα προηγούμενα χρόνια.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το 2017, ως μέτρα που συνέβαλαν στην αύξηση της απασχόλησης αναφέρονται συγκεκριμένα αυτά «που αυξάνουν την ευελιξία της αγοράς εργασίας, χαλαρώνοντας τους υπερβολικά αυστηρούς κανόνες προστασίας της απασχόλησης, μειώνοντας π.χ. το ποσό της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης ή καθιστώντας τους μισθούς πιο ευέλικτους».

Επιπλέον, όπως επισημαίνει η ΕΚΤ, «η εμπειρία από τις κρίσεις έχει δείξει ότι οι πιο ευέλικτες οικονομίες είναι περισσότερο ανθεκτικές σε κραδασμούς και τείνουν να ανακάμπτουν ταχύτερα και να επιτυγχάνουν υψηλότερη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Επιπλέον, οι χώρες της ζώνης του ευρώ που εφάρμοσαν μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων και εργασίας έχουν σημειώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα».

Copyright 2018 The Associated

Από την πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ - Αφρικής

Η Σύνοδος «φιλοδοξεί να οικοδομήσει μία πραγματική και δίκαιη σχέση μεταξύ ίσων» επανέλαβε ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζ. Κλ. Γιούνκερ, κατά την παρουσίαση των πρώτων αποτελεσμάτων της λεγόμενης «Αφρο-Ευρωπαϊκής Συμμαχίας για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και την Εργασία», του επενδυτικού σχεδίου που έχει συντάξει η ΕΕ, που στόχο έχει την εμβάθυνση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων μεταξύ των δύο ηπείρων και την παραπέρα διείσδυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στο «χρυσωρυχείο» της Αφρικής.

Οπως είπε ο πρόεδρος της Επιτροπής, «Ευρώπη και Αφρική μοιράζονται μια μακρά ιστορία και ένα λαμπρό μέλλον. Γι' αυτό πρότεινα μια νέα αφροευρωπαϊκή σχέση, για να προσελκυσθούν επενδύσεις και να δημιουργήσουμε 10 εκατ. θέσεις εργασίας στην Αφρική μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Μετατρέποντας τα λόγια σε πράξεις, έχουμε ήδη λάβει μια σειρά από δέσμες μέτρων για να υλοποιήσουμε τις φιλοδοξίες μας».

Αφήνοντας στην άκρη τις μεγαλοστομίες του Γιούνκερ, ο προεδρεύων του Συμβουλίου, καγκελάριος της Αυστρίας, Σ. Κουρτς, αποκαλύπτοντας ευθαρσώς την κύρια επιδίωξη της ΕΕ, όσο και τους ανταγωνισμούς που φουντώνουν με τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα, υπογράμμισε χαρακτηριστικά ότι «δεν επιτρέπεται να αφήσουμε την αφρικανική ήπειρο στους Κινέζους», μιλώντας για την ανάγκη ενίσχυσης των ευρωπαϊκών επενδύσεων στην Αφρική, με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Αντ. Ταγιάνι, να κάνει λόγο για ένα «πραγματικό Σχέδιο Μάρσαλ για την Αφρική»...

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σήμερα η ΕΕ παρέχει πάνω από το 50% της χρηματοδοτικής ενίσχυσης μέσω του ΟΗΕ προς τις αφρικανικές χώρες. Μόνο το 2016 χορηγήθηκαν κονδύλια υπό μορφή διαφόρων «ανθρωπιστικών» αναπτυξιακών προγραμμάτων ύψους 21 δισ. ευρώ, ενώ το 1/3 των συνολικών ξένων επενδύσεων στην Αφρική προέρχεται από την ΕΕ. Συνολικά το 2015 ευρωπαϊκές επιχειρήσεις επένδυσαν 3,35 δισ. ευρώ, τα οποία υπολογίζεται ότι θα λειτουργήσουν «πολλαπλασιαστικά» για την προσέλκυση επιπλέον 44 δισ. ευρώ μέχρι το 2020. Την ίδια στιγμή, η ΕΕ συμμετέχει σε 7 «ανθρωπιστικές» στρατιωτικές αποστολές σε διάφορες αφρικανικές χώρες, ενώ ξέχωρα έχουν εγκριθεί κονδύλια ύψους 1,4 δισ. ευρώ για την ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Σε όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οι νέοι στόχοι που έθεσε το πρόσφατο Αφρο-Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο πραγματοποιήθηκε τρεις μήνες μετά τις πρώτες εξαγγελίες του προέδρου Γιούνκερ για τις βλέψεις της ΕΕ στην Αφρική. Στο διάστημα που μεσολάβησε, συντελέστηκαν σημαντικές εξελίξεις στους τέσσερις βασικούς τομείς - στόχους.

Ειδικότερα, στον τομέα των στρατηγικών επενδύσεων και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, το Σχέδιο για τις Εξωτερικές Επενδύσεις της ΕΕ αποσκοπεί στο να πραγματοποιηθούν «βιώσιμες επενδύσεις» (βλ. κερδοφόρες) στην Αφρική και στις χώρες που ανήκουν στην ευρύτερη «ευρωπαϊκή γειτονιά» μέχρι το 2020. Από τα 44 δισ. που εξαγγέλθηκαν αρχικά, μέχρι στιγμής βρίσκονται σε πορεία εκταμίευσης 37,1 δισ. ευρώ. Τα νέα επενδυτικά σχέδια που εξαγγέλθηκαν μετά από την πρόσφατη σύνοδο, προβλέπουν την παροχή χρηματικών εγγυήσεων από την ΕΕ ύψους 75 εκατ. ευρώ, που αντίστοιχα θα «μοχλεύσουν» κεφάλαια 750 εκατ. ευρώ για επιχειρήσεις που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στην Υποσαχάρεια Αφρική και στη νότια «γειτονιά της ΕΕ».

Παράλληλα, η ΕΕ αξιοποιεί και το ζήτημα του Προσφυγικού, που οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις δημιουργούν, ως ένα ακόμα πρόσχημα για την επέκταση της δράσης των μονοπωλίων της στην ήπειρο. Σε όλες τις τελευταίες αποφάσεις της εξάλλου για το ζήτημα, ξεχωρίζει το θέμα της δημιουργίας «υποδομών» και «θέσεων εργασίας» στα κράτη προέλευσης, που υποτίθεται θα περιορίσουν και τις προσφυγικές ροές.

Στο πλαίσιο αυτό, από τα παραπάνω μέτρα, στόχος της ΕΕ είναι να δημιουργηθούν 800.000 θέσεις εργασίας, ενώ η ΕΕ δηλώνει ότι θα παρέχει φτηνό δανεισμό για την απασχόληση ανθρώπων που έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους, πρόσφυγες, αλλά και όσους πρόσφυγες και μετανάστες απελαύνονται από χώρες της ΕΕ, γυναίκες και νέους.

Ενα δεύτερο χρηματοδοτικό πακέτο 45 εκατ. ευρώ θα κατευθυνθεί για τον αγροτικό τομέα, υπολογίζοντας ότι θα προσελκύσει επιπλέον 200 εκατ. ευρώ επενδυτικών κεφαλαίων, εμπλέκοντας σε νέα επενδυτικά σχέδια στη γεωργία σχεδόν 700.000 αγροτικά νοικοκυριά στην ύπαιθρο. Τέλος 61,1 εκατ. ευρώ θα χορηγηθούν για την κατασκευή νέων φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων στο Μαρόκο και επιπλέον 46,8 εκατ. ευρώ για την απορρύπανση του Δέλτα του Νείλου στην Αίγυπτο.

Ενδεικτικό δε της «επιτάχυνσης» των εν λόγω σχεδίων, στο φόντο και του ανταγωνισμού που κλιμακώνεται με τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι και το γεγονός ότι για τη δημιουργία «ευνοϊκού επιχειρηματικού περιβάλλοντος και επενδυτικού κλίματος», μόνο το 2018 η ΕΕ εκταμίευσε περισσότερα από 540 εκατ. ευρώ για να υποστηρίξει επιχειρήσεις στην Αφρική, ξεπερνώντας έτσι τον αρχικό στόχο των 300-350 εκατ. ευρώ για τη διετία 2018-2020. Παράλληλα, αυτήν την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις μεταξύ οκτώ αφρικανικών κρατών (Ακτή Ελεφαντοστού, Αιθιοπία, Μαρόκο, Νιγηρία, Ν. Αφρική, Τανζανία, Τυνησία και Ουγκάντα) και ιδιωτικών επιχειρήσεων με έδρα την ΕΕ για την «υποστήριξη της βιώσιμης επιχειρηματικότητας στην Αφρική» και αντίστοιχες πρωτοβουλίες προετοιμάζονται το αμέσως επόμενο διάστημα για ακόμη 25 αφρικανικά κράτη.

H Αφρική παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγικούς προορισμούς της EE, μαζί με την Κίνα και τις ΗΠΑ, ενώ αντίστοιχα η Αφρική είναι και ένας από τους μεγαλύτερους τροφοδότες των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με βασικές πρώτες ύλες, εκτός από ενεργειακά προϊόντα, με το 36% των συνολικών αφρικανικών εξαγωγών να κατευθύνεται στην αγορά της ΕΕ.

Οπως σημειώνεται στην κοινή ανακοίνωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοχεύει να ενισχύσει ακόμη περισσότερο αυτήν τη συνεργασία αλλά και να την θέσει σε νέες βάσεις. Υπάρχουν ήδη εμπορικές συμφωνίες με 52 αφρικανικές χώρες, που σημαίνει ότι μια σειρά προϊόντων - τυπικά εξαιρούνται τα όπλα - εξάγονται δίχως δασμούς, όμως βασική επιθυμία των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων είναι να δημιουργηθεί μία πραγματική ζώνη ελεύθερου εμπορίου, εξέλιξη που θα σημάνει την οριστική άρση όλων των σημερινών δασμών και άλλων «εμποδίων» που περιορίζουν τη διείσδυση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων στην αφρικανική ήπειρο. Μόνο για ορισμένες αφρικανικές χώρες θα επιτραπεί να διατηρήσουν σε ελάχιστα βασικά αγροτικά τους προϊόντα ένα επίπεδο δασμών και για μικρό χρονικό διάστημα, ως ελάχιστη προστασία στην εγχώρια αγροτική τους παραγωγή. Για την ενίσχυση της εταιρικής εμπορικής σχέσης ΕΕ - Αφρικής στην πρόσφατη Σύνοδο αποφασίστηκε η δημιουργία τριών «ομάδων δράσης» (task forces) στους τομείς «ανάπτυξης της υπαίθρου», της «ψηφιακής οικονομίας», των μεταφορών και της Ενέργειας, τομείς δηλαδή όπου τα ευρωπαϊκά μονοπώλια βλέπουν «προοπτικές» πολύ υψηλής κερδοφορίας, για να επενδυθούν τα λιμνάζοντα κεφάλαια.

Ολα τα παραπάνω εξελίσσονται εν μέσω μιας περιόδου που η Κίνα ενισχύει με ταχύτατους ρυθμούς τις δικές της θέσεις στην αφρικανική ήπειρο, χρηματοδοτώντας τεράστια επενδυτικά σχέδια στους τομείς των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών, την εξορυκτική βιομηχανία, τη γεωργία κ.ά.

Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη, κατά τη διάρκεια της Σινο-Αφρικανικής Συνόδου που πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο, ο Πρόεδρος της Κίνας ανακοίνωσε την παροχή κονδυλίων ύψους 52 δισ. ευρώ προς τις αφρικανικές χώρες, σημειώνοντας ότι οι επενδύσεις της Κίνας στην περιοχή «δεν έχουν πολιτική στόχευση»...

Η Αφρική κατέχει εξέχοντα ρόλο στο μεγάλο επενδυτικό σχέδιο της Κίνας με την ονομασία «Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος» και σε αυτό το πλαίσιο το Πεκίνο δεν φείδεται στην παροχή χαμηλότοκων δανείων αλλά και στη χρήση κάθε άλλου μέσου για την αύξηση της επιρροής του στην περιοχή. Σε σχέση με την προσπάθεια κινεζικής διείσδυσης, θα πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι η Κίνα, παρά το ότι βρίσκεται ακόμη σε χαμηλή θέση σε σχέση με άλλους ανταγωνιστές (ΕΕ, ΗΠΑ), τα τελευταία χρόνια αυξάνει με διψήφιο ποσοστό κατ' έτος τα κεφάλαια που επενδύει στην αφρικανική ήπειρο.

Με δεδομένο ότι η ΕΕ θεωρεί την Αφρική δική της «γειτονιά», όπως κι επίσημα αποκαλείται στα σχετικά κείμενα που δίνονται στη δημοσιότητα, είναι φανερό ότι δεν θα γίνει «ανεκτή» η κινεζική επέκταση. Είναι βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα θα παιχτούν αρκετά «επεισόδια» από όλους τους πρωταγωνιστές, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι ΗΠΑ, Ιαπωνία και όχι μόνο, με μόνο δεδομένο ότι ο βαρύς φόρος αίματος που πληρώνουν όλα αυτά τα χρόνια οι λαοί της πλούσιας ηπείρου θα συνεχίσει να καταβάλλεται για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Μεταναστευτικό «ποτάμι» κατευθύνεται στη Γερμανία το 2015

«Λόγω της δημογραφικής εξέλιξης, η Γερμανία θα χρειάζεται όλο και περισσότερους εξειδικευμένους εργαζόμενους και από χώρες εκτός ΕΕ. Επομένως, μας συμφέρει η νόμιμη μετανάστευση εξειδικευμένων και θα μιλάμε με άλλες χώρες για ό,τι είναι προς το συμφέρον μας», είχε πει μεταξύ άλλων η καγκελάριος στο Μαρακές.

Παράλληλα, πρόσφατη μελέτη του γερμανικού Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων για την Ενταξη και τη Μετανάστευση (SVR) εκτιμά πως η μεταναστευτική πολιτική της χώρας πρέπει να προσανατολίζεται σε μια «διαρκή μετανάστευση» εργαζομένων υψηλών αλλά και χαμηλών προσόντων, και υπολογίζει τις ετήσιες ανάγκες «εισαγωγής» εργατικού δυναμικού στις 400.000. Το εν λόγω Συμβούλιο είναι μια επιτροπή ερευνητών και επιστημόνων με ιδιαίτερη επιρροή και δικό της τομέα Ερευνας και συμβουλεύει τις γερμανικές κυβερνήσεις για θέματα μετανάστευσης και ένταξης, ενώ χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων και από γερμανικά μονοπώλια, όπως η «Volkswagen», η «Bosch» κ.ά.

Φυσικά η στάση της Γερμανίας, όπως και των υπόλοιπων κρατών που ενέκριναν το Σύμφωνο του ΟΗΕ, δεν περιέχει καμιά «ανθρωπιά» απέναντι στους ξεριζωμένους, αλλά πηγάζει από την ανάγκη για πιο ελεγχόμενη, ρυθμισμένη και «στοχευμένη» μετανάστευση και για πιο σκληρά κατασταλτικά μέτρα απέναντι στους «περιττούς» ή «ακατάλληλους». Ετσι, οι δύο παραπάνω παρεμβάσεις αναδεικνύουν πως το ζητούμενο για την ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της Ευρώπης είναι το καλύτερο ξεδιάλεγμα των μεταναστών και προσφύγων που εισέρχονται ή επιχειρούν να εισέλθουν στη Γερμανία, ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της αγοράς αλλά και να εξυπηρετούν άλλα γεωπολιτικά συμφέροντα που σχετίζονται με τη γερμανική εξωτερική πολιτική.

Σαν γενικό συμπέρασμα η μελέτη του SVR υποστηρίζει μια «ισχυρή μετανάστευση» στη Γερμανία σε μόνιμη βάση: «Για να διατηρηθεί η δυναμική του εργατικού δυναμικού στο σημερινό επίπεδο, θα χρειαστεί μια μακροπρόθεσμη καθαρή μετανάστευση συνολικά 400.000 ατόμων ετησίως. Πολλοί από αυτούς θα πρέπει να προέρχονται από τρίτες χώρες, καθώς οι ευρωπαϊκές δυνατότητες μετανάστευσης είναι περιορισμένες».

Αυτό που τονίζεται ιδιαίτερα είναι ότι εκτός από τους υψηλά εξειδικευμένους και μορφωμένους μετανάστες, και οι μετανάστες από χώρες εκτός ΕΕ με χαμηλά ή μεσαία προσόντα θα πρέπει να μπορούν πιο εύκολα να έρχονται «νόμιμα» στη Γερμανία. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν «σχεδόν καθόλου ευκαιρίες νόμιμης μετανάστευσης» για αυτήν την ομάδα.

Η παραπάνω επισήμανση γίνεται παρότι γενικά αναγνωρίζεται στη μελέτη πως η γερμανική αγορά εργασίας χρειάζεται βασικά καταρτισμένους ή εξειδικευμένους εργαζόμενους. Το 2017, σχεδόν τα 2/3 των συνολικά 1,2 εκατ. κενών θέσεων εργασίας προϋπέθεταν επαγγελματικό πτυχίο. Αντίθετα, μόνο το 1/5 των κενών θέσεων δεν απαιτούσε επαγγελματικό ή ακαδημαϊκό πτυχίο. Σχεδόν οι μισοί από τους 2,5 εκατ. εγγεγραμμένους ανέργους το 2017 δεν είχαν κάποιο επαγγελματικό τίτλο.

Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έχει «απελευθερώσει» σημαντικά τις «διατάξεις περί μετανάστευσης στον τομέα της απασχόλησης και της μετανάστευσης της εκπαίδευσης τα τελευταία δέκα χρόνια», λέει η μελέτη του SVR, αυτή η διευκόλυνση αφορά κυρίως τους μορφωμένους και ειδικευμένους. Το 2017 εισήχθησαν στη χώρα 41.000 μετανάστες από τρίτες χώρες με άδεια διαμονής για εκπαιδευτικούς σκοπούς (σπουδές, επαγγελματική κατάρτιση, πρακτική, μετεκπαίδευση). Αλλοι 48.000 εισήλθαν με σκοπό την εργασία. Από αυτούς οι 20.000 ήταν άτομα με επαγγελματική κατάρτιση, 8.000 άτομα που αναζητούσαν εργασία, οι 2.000 ήταν κάτοχοι «μπλε κάρτας της ΕΕ» για εργαζόμενους με υψηλά προσόντα και, τέλος, οι 18.000 ήταν ανειδίκευτοι μετανάστες εργάτες.

Για ποιο λόγο λοιπόν επιμένουν οι ειδικοί του SVR στην επέκταση των ευκαιριών «νόμιμης» μετανάστευσης για άτομα με χαμηλά και μεσαία προσόντα; Καταρχάς εκτιμάται ότι μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να ανακουφίσει το γερμανικό σύστημα ασύλου, το οποίο για πολλούς αλλοδαπούς είναι ο μόνος τρόπος για να μεταναστεύσουν στη Γερμανία και μάλιστα χωρίς να ελέγχονται τα προσόντα τους σε αντιστοίχιση με τις ανάγκες της αγοράς.

Οπως τονίζει όμως το Συμβούλιο των Εμπειρογνωμόνων, «η συνολική πολιτική πρέπει να συμβιβάζει διάφορα συμφέροντα - αυτά της αγοράς εργασίας αλλά και τα συμφέροντα της αναπτυξιακής πολιτικής, της τάξης και της εξωτερικής πολιτικής». Η πιο «ρυθμισμένη» μετανάστευση δυνητικά αφορά και χώρες με τις οποίες η Γερμανία έχει - ή επιθυμεί να αναπτύξει - «δεσμούς», να ενισχύσει την επιρροή της:

«Οι οικονομίες των χωρών προέλευσης θα επωφελούνταν από εμβάσματα των μεταναστών που εργάζονται στη Γερμανία. Επιπλέον, περισσότερες επιλογές νόμιμης μετανάστευσης θα ενθάρρυναν τις κυβερνήσεις άλλων χωρών να είναι πιο συνεργάσιμες στις απελάσεις αιτούντων άσυλο που απορρίφθηκαν».

Ενα τέτοιο παράδειγμα, όπου η μεταναστευτική πολιτική αξιοποιείται ως εργαλείο οικονομικής διείσδυσης και πολιτικής επιρροής, είναι και ο ειδικός κανονισμός των Δυτικών Βαλκανίων που θεσπίστηκε το 2016. Αυτό επιτρέπει σε εργαζόμενους από την Αλβανία, τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, το Κοσσυφοπέδιο, την ΠΓΔΜ, το Μαυροβούνιο και τη Σερβία να λάβουν άδεια παραμονής για κάθε είδος απασχόλησης. Επιπλέον, ο κανονισμός θεσπίστηκε με το σκεπτικό ότι θα μειώσει την «άτυπη» μετανάστευση μέσω αίτησης για άσυλο και δεν απαιτεί από τον μετανάστη ούτε προσόντα, ούτε γνώση της γερμανικής γλώσσας. Αρκεί μια απόδειξη της προσφοράς εργασίας καθώς και μια τυπική έγκριση από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης.

Πέρα από τη διάσταση της εξωτερικής πολιτικής, γενικότερα εξετάζονται τρόποι καλύτερου «φιλτραρίσματος» των αλλοδαπών που επιχειρούν να εισέλθουν στη Γερμανία, όπως και μεγαλύτερης σύνδεσης των αναγκών της αγοράς και της προόδου της ενσωμάτωσης με το ποιος θα διαμένει «νόμιμα» στη χώρα. Εν κατακλείδι, μια «στοχοθετημένη» πολιτική μετανάστευσης εκτιμάται ότι θα κάλυπτε πιο αποτελεσματικά τα κενά στη γερμανική αγορά εργασίας.

Ο πρόεδρος της Γερμανικής Ενωσης Εργοδοτών, Ινγκο Κράμερ, προειδοποίησε ότι η Γερμανία πρέπει να παραμείνει μια ανοιχτή κοινωνία, «έτοιμη να προσλάβει ξένους επαγγελματίες», διαφορετικά «υπάρχει ο κίνδυνος να υποχωρήσει η οικονομία μας, όπως στη δεκαετία του '90». Εμφανίστηκε ικανοποιημένος με την ενσωμάτωση των μεταναστών και προσφύγων που έγιναν δεκτοί στη Γερμανία το 2015, λέγοντας ότι είναι πολύ πιο επιτυχημένη απ' ό,τι αναμενόταν. «Από τους περισσότερους από 1 εκατομμύριο μετανάστες και πρόσφυγες που ήρθαν στη Γερμανία το 2015, σήμερα σχεδόν 400.000 έχουν μια θέση εργασίας ή κατάρτισης», είπε ο Κράμερ. Αυτή η εργοδοτική παρέμβαση αποτελεί ξεκάθαρο μήνυμα προς τα κόμματα και τους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων που ασκούν κριτική στην «πολιτική Μέρκελ» για τη μετανάστευση. Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι διαφορές των γερμανικών κομμάτων σε ό,τι αφορά τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας μόνο με το μικροσκόπιο είναι ορατές, από την εθνικιστική - αντιμεταναστευτική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) μέχρι το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα της «Αριστεράς».

«Πρέπει στο εξής το θέμα της μετανάστευσης για όλες τις περιπτώσεις να το εξετάζουμε με μεγαλύτερη νηφαλιότητα», προτείνει ο Κράμερ, υπογραμμίζοντας: «Πολλοί μετανάστες έχουν γίνει πυλώνας της γερμανικής οικονομίας.Δεν πρέπει να φοβόμαστε τη μετανάστευση, αλλά να βλέπουμε τους ανθρώπους που έρχονται και εργάζονται εδώ ως εμπλουτισμό». Οι περισσότερες μεσαίες επιχειρήσεις εξακολουθούν να αναζητούν υπαλλήλους και ελπίζουν στο νόμο περί «εξειδικευμένης» μετανάστευσης, συνέχισε.

Από απεργιακή κινητοποίηση εργαζομένων στην ύδρευση στη Νότια Αφρική φέτος το Μάρτη

Παραθέτουμε τη συνέντευξη.

-- Δυόμισι δεκαετίες μετά το τέλος του απαρτχάιντ, σημαντικό τμήμα του λαού της Νότιας Αφρικής συνεχίζει να αντιμετωπίζει επίμονες προκλήσεις, όπως η φτώχεια, η ανεργία και οι ανισότητες. Πώς παλεύει το Νοτιοαφρικανικό ΚΚ για να πετύχει τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης;

-- Το Νοτιοαφρικανικό ΚΚ στο 14ο Συνέδριό του επιβεβαίωσε πως τα άμεσα καθήκοντα του κόμματος αυτήν την περίοδο σχετίζονται με την πάλη ενάντια στη διαφθορά. Από την «αυγή της Δημοκρατίας», που την αναφέρουμε ως «δημοκρατική τομή», το 1994, το ιστορικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC), του SACP και του COSATU προσπάθησαν να βελτιώσουν τις υλικές συνθήκες του λαού μας. Το μονοπάτι σε αυτήν τη γραμμή δεν ήταν ομαλό, αλλά χαρακτηρίστηκε από την επικρατούσα υποβόσκουσα ιδεολογία, την πολιτική και την οικονομία. Σε συνδυασμό με την παγκόσμια οικονομική κρίση, φράξιες ηγετικών τμημάτων του ANC εφάρμοσαν μία σχεδόν νεοφιλελεύθερη πορεία σταθεροποίησης που ήταν ένα νοτιοαφρικανικό σχέδιο λιτότητας, προκειμένου να δοκιμάσει να θέσει τη δημοκρατική Νότια Αφρική στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα. Εμείς, το SACP, δώσαμε αγώνα κατά αυτών των δυνάμεων και αυτής της προοπτικής και πετύχαμε σημαντικά κέρδη στη διαδικασία. Καταφέραμε να εκτοπίσουμε τον Μπέκι και την ατζέντα του λεγόμενου «τρίτου δρόμου» έξω από την ηγεσία του ANC και της κυβέρνησης. Ηρθαμε σε αντιπαράθεση και παλέψαμε γι' αυτό που αποκαλέσαμε δεύτερη πιο ριζοσπαστική φάση της «Εθνικής Δημοκρατικής Επανάστασης» (ΕΔΕ). Αυτή η δεύτερη φάση της ΕΔΕ γεννήθηκε από το γεγονός πως μέσα στα πρώτα 10 χρόνια καταφέραμε να αποκαταστήσουμε πολιτικές ελευθερίες και δημοκρατικούς θεσμούς. Με την εκλογή του Τζέικομπ Ζούμα εισήλθαμε σε μία μεταβατική περίοδο προς αριστερές και προοδευτικές πολιτικές, με την υιοθέτηση και την έναρξη της εφαρμογής εθνικού συστήματος Υγείας και Ασφάλισης (εθνική φροντίδα για όλους), την εκβιομηχάνιση της χώρας και τη μεταρρύθμιση στη γη. Εντούτοις, ο Ζούμα και τα τσιράκια του θεμελίωσαν και δημιούργησαν ένα «σκιώδες κράτος» και ενθάρρυναν μία παρασιτική μπουρζουαζία που λεηλάτησε το δημόσιο πλούτο για προσωπικό όφελος. Παρόμοια με τη γραφειοκρατική μπουρζουαζία που γεννήθηκε μετά την Ιρανική Επανάσταση από την Φρουρά της Επανάστασης, ο Ζούμα διευκόλυνε και συμμετείχε σε ευρείας κλίμακας διαφθορά που υποβάθμισε τη δημοκρατία μας, την ικανότητα του κράτους και των κρατικών επιχειρήσεων. Παλέψαμε για να εκτοπίσουμε τον Ζούμα και τώρα επιδιώκουμε να άρουμε τις καταστροφικές συνέπειες της διαφθοράς. Η διαφθορά, όπως μπορούμε να δούμε στη Λατινική Αμερική, είναι η παρεμπόδιση της προοδευτικής κυβέρνησης και της πορείας της σε διάφορες περιοχές όπου γίνονται προσπάθειες για τη δημιουργία μίας εναλλακτικής κοινωνίας απέναντι στον καπιταλισμό. Οι αγώνες του SACP είναι ριζωμένοι ανάμεσα στην εργατική τάξη και τις φτωχές κοινότητες της χώρας μας. Το κόμμα πραγματοποιεί ετησίως την εκστρατεία «Κόκκινος Οκτώβρης», που εστιάζει στις πραγματικές υλικές συνθήκες του κόσμου και κινητοποιεί το λαό ώστε να διεκδικήσει και να παλέψει γι' αυτά τα ιδανικά και τους στόχους. Από την αγροτική μεταρρύθμιση, τον μετασχηματισμό του τομέα της οικονομίας, την καταπολέμηση της βίας βάσει φύλου και την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες. Αυτές οι εκστρατείες ήταν πολύ επιτυχείς, έφεραν πολλά επιτεύγματα και ενθάρρυναν πραγματικά τις κοινότητες σε κινητοποιήσεις και δράσεις ώστε να πραγματώσουν αυτούς τους στόχους. Ο ακτιβισμός και οι αγώνες είναι πολύ σημαντικοί όταν συνδυάζονται με ιδεολογική και πολιτική δουλειά. Το σύνθημά μας: «Πρέπει να κτίσουμε ηγεμονία σε όλους τους τομείς - κλειδιά της εξουσίας!».

Ο Κρις Ματλάκο στο βήμα της 20ής Συνάντησης

-- Από το 14ο Συνέδριο αποφασίσαμε να επικεντρώσουμε τη δουλειά σε δύο κύρια μέτωπα: Ενα πατριωτικό ευρύ μέτωπο για την υπεράσπιση της δημοκρατίας μας και της εθνικής κυριαρχίας, για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της λεηλασίας του πλούτου, και ένα αριστερό μέτωπο, που θα συνεχίσει τα αριστερά σχήματα που ενστερνίστηκε ο αγώνας για το σοσιαλισμό. Αυτά τα δύο μέτωπα είναι σημαντικά σε σχέση με την απόφαση του 14ου Συνεδρίου για το «Κράτος και τη Λαϊκή Εξουσία». Η απόφαση κατευθύνει το SACP να συμμετάσχει σε εκλογές εντός ή εκτός της σημερινής τριμερούς Συμμαχίας με το ANC και το COSATU. Κατευθύνει το SACP να εφαρμόσει μία συνεπή στρατηγική, με συνειδητότητα και τακτική ευελιξία!

-- Πώς συνεχίζονται οι επεμβάσεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή της Αφρικής (π.χ. ρόλος της AFRICOM και άλλων);

-- Εχουμε πει πως η ένταση της στρατιωτικοποίησης στην ήπειρο και στην περιοχή είναι μέρος της ευρύτερης στρατηγικής της επικράτησης και ηγεμονίας του ιμπεριαλισμού. Η AFRICOM (διοίκηση του αμερικανικού στρατού για την Αφρική) και άλλες ξένες στρατιωτικές δυνάμεις στην ήπειρο πυροδοτούν περαιτέρω την αποσταθεροποίηση στο πλαίσιο της πολιτικο-ιδεολογικής ατζέντας εξάπλωσης του ιμπεριαλισμού. Η Αφρική, με τους τεράστιους ορυκτούς πόρους της, έχει γίνει πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων. Η AFRICOM και οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στην ήπειρο έχουν παίξει αρνητικό ρόλο στους πολέμους στο Σαχέλ και στο Κέρας της Αφρικής, στην κεντρική και στη δυτική Αφρική. Στην περιοχή του Σαχέλ αυτοί οι πόλεμοι εξαπολύονται από τρομοκράτες με την εμφάνιση της «Μπόκο Χαράμ» και στο Κέρας της Αφρικής από τρομοκράτες της οργάνωσης «Αλ Σαμπάμπ». Η ανάμειξη ξένων στρατιωτικών δυνάμεων με τις λεγόμενες «αποστολές διατήρησης ειρήνης» συνιστούν απλές πλατφόρμες επιβολής κυριαρχίας και ελέγχου. Στο τέλος, όπως έλεγε ο Samora Machel (1933 - 1986), που ήταν ηγέτης του FRELIMO και πρώτος Πρόεδρος της Μοζαμβίκης, η «Διεθνής αλληλεγγύη δεν είναι πράξη φιλανθρωπίας: Είναι πράξη ενότητας μεταξύ συμμάχων που πολεμούν σε διαφορετικά γήπεδα με τον ίδιο στόχο. Ο πιο σημαντικός από αυτούς τους στόχους είναι να βοηθηθεί η ανάπτυξη της ανθρωπότητας στο ύψιστο δυνατό επίπεδο».