Στο σημερινό 4σέλιδο του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» για τη Νεολαία μπορούμε να βρούμε:

• Συγκλονιστικά στοιχεία για το θέμα της χρήσης ναρκωτικών. Η κυβερνητική πολιτική της διαχείρισης της εξάρτησης στοιχίζει ανθρώπινες ζωές.
• Το Ιντερνετ ως μέσο ενημέρωσης και ως εργαλείο χειραγώγησης της νεολαίας. Συζήτηση και προβληματισμός σε πρόσφατη εκδήλωση, που διοργάνωσαν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ στους εργαζόμενους των ΜΜΕ και στα πανεπιστημιακά Τμήματα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ και Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου.
• Τέτοιες μέρες, το καλύτερο δώρο για εφήβους είναι ένα βιβλίο. Προτείνουμε, λοιπόν, κάποια βιβλία της «Σύγχρονης Εποχής», που είναι ιδανικά για εφήβους. Βιβλία που εισάγουν και δίνουν απαντήσεις σε κοσμοθεωρητικά ζητήματα, αλλά και έργα μεγάλων λογοτεχνών.
• Η υποβάθμιση της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο και οι επιπτώσεις της. Το 77% των μαθητών του Δημοτικού είναι κινητικά αδρανείς. Αύξηση των ποσοστών των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών κατά 20% την τελευταία δεκαετία. Συνέντευξη με τον Βαγγέλη Γείτονα, μέλος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και καθηγητή Φυσικής Αγωγής.

Motion Team

Την ίδια στιγμή, η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ παρουσιάζει την «Επιχείρηση "χιονοστιβάδα"». Πρόκειται για ένα πρόγραμμα προσέγγισης αποκλειστικά και μόνο χρηστών ενέσιμων ναρκωτικών (ΧΕΝ) στους χώρους συνάθροισής τους. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα πρόγραμμα που η κυβέρνηση με έμμεσο τρόπο επιχειρεί σε πρώτη φάση να το αξιοποιήσει ως άλλοθι για το κλείσιμο προγραμμάτων που θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντικό έργο και να τα αντικαταστήσει με προγράμματα μικρής διάρκειας, που θα στελεχώνονται με εθελοντές - ως επί το πλείστον ενεργούς χρήστες ναρκωτικών κι όχι απεξαρτημένους όπως γίνεται στα προγράμματα «streetwork». Η παρέμβαση στους ΧΕΝ περιορίζεται αποκλειστικά στην «ασφαλή χρήση» (καθαρές σύριγγες κ.ά.) και στη μείωση της βλάβης, χωρίς να έχει μακροπρόθεσμο στόχο την παραπομπή και την ένταξη των χρηστών σε κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα ώστε να απεξαρτηθούν. Υπενθυμίζουμε ότι τα προγράμματα «streetwork» απευθύνονται σε όλους τους χρήστες ναρκωτικών και στόχο έχουν με αργό και μεθοδικό τρόπο την κινητοποίησή τους ώστε κάποια στιγμή να φύγουν από την παραίτηση και να αποφασίσουν να αγωνιστούν για την ελευθερία τους από την τοξικοεξάρτηση.

Αποκαλυπτικά είναι όσα είπε κατά τη διάρκεια ημερίδας ο Κωνσταντίνος Γαζγαλίδης, συντονιστής των Μονάδων και Υπηρεσιών Βόρειας Ελλάδας του ΟΚΑΝΑ:

«Στη χώρα μας απαγορεύεται η κατοχή και χρήση ουσιών. Την τελευταία 10ετία υπάρχει μια συνεχής βελτίωση, προχωράμε αργά αλλά με σταθερά βήματα προς την αποποινικοποίηση της χρήσης. Με τον τελευταίο νόμο είμαστε πλέον σε καλύτερο στάδιο». Και φυσικά δεν έλειψαν οι σπόντες «για κάποιους που έχουν ισχυρά ριζωμένη την αντίληψη για οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών». Προκλητικά ήταν τα όσα ανέφερε για την πρόληψη: «Δεν έχει κατακτήσει μεθοδολογικά τα εργαλεία για να καταστήσει μη απαραίτητη την απεξάρτηση. Η πρόληψη δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να μη γίνονται πράγματα (...) Ο ΟΚΑΝΑ δεν πρέπει να χάσει την ιδεολογική ηγεμονία και την επιστημονική εποπτεία των Κέντρων Πρόληψης». Φυσικά, ο συντονιστής Β. Ελλάδας αποσιωπά τις αμέτρητες τρικλοποδιές που βάζει από τα γεννοφάσκια των ΚΠ η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, με αποκορύφωμα την εξαφάνιση 3 εκατομμυρίων ευρώ - χρήματα που, όπως καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων στα ΚΠ, έχει λάβει από το υπουργείο Υγείας με εντολή να αποδοθούν αποκλειστικά στα Κέντρα Πρόληψης (ΚΑΕ 2555) - ενώ περισσότερα από 5 εκατομμύρια ευρώ δεν έχει αποδώσει ο ΟΚΑΝΑ στα Κέντρα Πρόληψης για την περίοδο 2009 - 2013.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα από τα ερωτηματολόγια που συμπληρώθηκαν κατά την «Επιχείρηση "χιονοστιβάδα"», σκιαγραφώντας για άλλη μια φορά τον εγκληματικό χαρακτήρα της υποτιθέμενης «αντιναρκωτικής» πολιτικής. Από τα 2.549 ερωτηματολόγια που συμπληρώθηκαν από τους ΧΕΝ προκύπτουν τα εξής στοιχεία, όπως αυτά παρουσιάστηκαν.

• Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 38,7 ετών. Το 90,4% είναι Ελληνες και το 9,6% αλλοδαποί.
• Το 21,5% είναι άστεγοι, το 14,6% ζουν περιστασιακά σε κάποιο κατάλυμα, το 63,9% φιλοξενούνται.
• Το 84,5% είναι άνεργοι, περίπου το 8% αναφέρει μερική απασχόληση και περίπου το 7% αναφέρει πλήρη απασχόληση. Ελάχιστοι λαμβάνουν σύνταξη, πρόνοια ή κάποιο επίδομα.
• Το 55,5% δε διαθέτει Κοινωνική Ασφάλιση.

• Το 36,9% δηλώνει πως λαμβάνει «θεραπεία» για τη χρήση ουσιών σε κάποιο πρόγραμμα. Απ' αυτούς το... 91,5% δηλώνει τον ΟΚΑΝΑ (67,9% σε πρόγραμμα υποκατάστασης με βουπρενορφίνη και το 30% σε πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης). Από το συγκεκριμένο στοιχείο καταρρέει όλη η αντιναρκωτική πολιτική, το μύθευμα της μείωσης της βλάβης που εφαρμόζουν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις και ευαγγελίζονται ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. Μια εγκληματική πολιτική που οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους να κάνουν παράλληλη χρήση ναρκωτικών, συνδέεται άμεσα με την κατάσταση που σκόπιμα έχει διαμορφωθεί στα προγράμματα υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ, τα οποία λειτουργούν χωρίς αντιδραστήρια εδώ και μήνες, με χαμηλές προδιαγραφές, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή χρηστών, απονοηματοδοτώντας την έννοια της θεραπείας. Υπενθυμίζουμε ότι ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν είναι ότι στα προγράμματα υποκατάστασης «μειώνεται η επιθυμία για ηρωίνη», «μειώνεται η χρήση ναρκωτικών κατά 40 - 60%»...
• Τον τελευταίο μήνα οι επικρατέστερες ουσίες τις οποίες έκαναν χρήση είναι ηρωίνη, σίσα (το γνωστό επικίνδυνο «ναρκωτικό των εξαθλιωμένων» που έπεσε στις πιάτσες πριν 3 χρόνια) και κάνναβη.
• Το 57,4% των ΧΕΝ έχουν υποβληθεί σε θεραπεία για τουλάχιστον 2 βδομάδες. Το 35,7% στον ΟΚΑΝΑ, το 27,4% στο ΚΕΘΕΑ και 12,2% στο 18ΑΝΩ. Συνδυασμό προγραμμάτων αναφέρει το 6% (δηλαδή, το 43% των ΧΕΝ που τριγυρνούν στους δρόμους δεν έχει φτάσει ποτέ σε κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα, γεγονός που επιβεβαιώνει την ανάγκη για δημιουργία περισσότερων προγραμμάτων απεξάρτησης).

Το διαδίκτυο είναι ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στα μονοπώλια, για το ποιος ελέγχει τη ροή της πληροφορίας, ποιος επιδρά και με ποιον τρόπο στα δισεκατομμύρια των χρηστών του διαδικτύου. Ο τομέας της διαφήμισης και του εμπορίου είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Τα μονοπώλια του διαδικτυακού εμπορίου καταχωρούν τις προτιμήσεις των χρηστών για συγκεκριμένα εμπορεύματα, χωρίς συχνά αυτοί ούτε καν να το συνειδητοποιούν, καταγράφοντας το χρόνο παραμονής σε κάθε ιστοσελίδα, τον αριθμό των χτυπημάτων, τη γεωγραφική τους θέση, σε ποια ιστοσελίδα βρίσκονταν πριν, τι ώρα έκαναν το καθετί κ.λπ.

Στόχος τους φυσικά δεν είναι να καταγράψουν τις λαϊκές ανάγκες, αλλά να εντοπίσουν εκείνο το συνδυασμό ποιότητας, τιμής και διαφήμισης που θα μεγιστοποιήσει την κερδοφορία τους. Κάθε κίνηση, κάθε «κλικ», που κάνουμε στο web, στον Παγκόσμιο Ιστό Πληροφοριών, καταγράφεται στο άλλο άκρο της γραμμής.

Στην ουσία καταγράφεται με λεπτομέρεια η διαδρομή μας, που δεν αποκαλύπτει μόνο πού πήγαμε, ποιες ιστοσελίδες επισκεφθήκαμε, αλλά ως ένα βαθμό και τον τρόπο σκέψης μας, τις συνήθειές μας, τις αδυναμίες μας. Αυτό γίνεται με όλο και πιο λεπτομερή τρόπο εδώ και δέκα χρόνια.

Τα μονοπώλια της Silicon Valley ιδρύουν ή χρηματοδοτούν εταιρείες που προσφέρουν δωρεάν εφαρμογές, μόνο και μόνο για να συλλέξουν και να πουλήσουν τα προσωπικά δεδομένα. Σε αυτό οφείλεται ο τόσο μεγάλος αριθμός διαθέσιμων δωρεάν εφαρμογών και παιχνιδιών για έξυπνα κινητά τηλέφωνα, tablet και προσωπικούς υπολογιστές. Βασισμένα σε αυτή την ανάλυση, τα μονοπώλια αποφασίζουν για λογαριασμό μας τι και πώς αξίζει να βλέπουμε στο διαδίκτυο, ή αν δεν αξίζει καν να ασχοληθούν μαζί μας για να μας «σπρώξουν» προϊόντα. Μερικοί χαρακτηρίζουν αυτήν την τάση ως «εξατομίκευση» του διαδικτύου. Δεν είναι όμως ούτε τόσο αθώα, ούτε τόσο ανώδυνη η εξέλιξη αυτή.

Η «Google» κατοχύρωσε το Σεπτέμβρη του 2013 πατέντα, που επιτρέπει τη δυναμική προσαρμογή των τιμών στα διαδικτυακά καταστήματα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ανεβάσει αυτόματα την τιμή ενός προϊόντος, αν με βάση το προφίλ του επισκέπτη του ηλεκτρονικού καταστήματος συνάγει ότι είναι πιο πιθανός αγοραστής από το μέσο χρήστη. Κατ' ανάλογο τρόπο, μπορεί να μειώσει την τιμή για να εξωθήσει τον επισκέπτη σε αγορά προϊόντος που δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά, εμφανίζοντάς το ως «ευκαιρία».

Ακολουθώντας ψυχολογικές μεθόδους ενίσχυσης αντιλήψεων, η αόρατη χειραγώγηση μπορεί να γίνει και σε τομείς όπως η αναζήτηση πληροφοριών, με εμφάνιση πρώτων εκείνων των πληροφοριών που ταιριάζουν καλύτερα με το καταγεγραμμένο προφίλ του χρήστη.

Τίποτα, δεν εμποδίζει βέβαια, να χρησιμοποιηθεί το προφίλ ...εκτός προδιαγραφών της πατέντας της «Google», για τη σταδιακή προσαρμογή του διαδικτυακού επισκέπτη, στα επιθυμητά από τα μονοπώλια καταναλωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά πρότυπα.

Είναι όμως έτσι; Μήπως στην πραγματικότητα, τάξη στα δεδομένα βάζουν εκείνοι που έχουν τα οικονομικά μέσα για να επεξεργαστούν αυτόν τον τεράστιο όγκο πληροφοριών και οι υπόλοιποι εν αγνοία τους κινούνται στους δρόμους που χάραξαν οι κάτοχοι των αναγκαίων κεφαλαίων; Εχουν τη δυνατότητα όλες οι φωνές να ακουστούν το ίδιο «δυνατά»; Ποιος ελέγχει σήμερα το διαδίκτυο; Ο νέος που αγωνίζεται πρέπει να κατευθύνει την ενεργητικότητά του στο διαδίκτυο ή στην άμεση παρέμβαση στο σχολείο, στον τόπο δουλειάς και κατοικίας;

Ερωτήματα σαν αυτά, αλλά και ζητήματα, όπως ο πολύτιμος ρόλος που θα μπορούσε να παίξει το διαδίκτυο στη σχεδιασμένη οικονομία της σοσιαλιστικής κοινωνίας, συζητήθηκαν σε εκδήλωση, που διοργάνωσαν πριν από λίγες μέρες οι Οργανώσεις της ΚΝΕ στους εργαζόμενους των ΜΜΕ και στα πανεπιστημιακά Τμήματα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ και Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου. Στην εκδήλωση μίλησε ο Σταύρος Ξενικουδάκης, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του «Ριζοσπάστη».

Στον καπιταλισμό, το διαδίκτυο εξελίσσεται με άξονα τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, τον ασφυκτικό του έλεγχο από τα μονοπώλια και τα κρατικά και ιμπεριαλιστικά κέντρα, την αξιοποίησή του ως εργαλείο συλλογής πληροφοριών από κάθε είδους μυστικές υπηρεσίες. Οι εφαρμογές του στην οικονομία, ενώ εμφανίζουν τα φύτρα μιας ανώτερης οργάνωσής της, πνίγονται από το μοναδικό κίνητρο που μπορεί να γνωρίσει η καπιταλιστική παραγωγή, το κίνητρο του κέρδους.

Η σημερινή πραγματικότητα του διαδικτύου, αλλά και το μέλλον του είναι αντανάκλαση της ταξικής πάλης. Το ίδιο και η ενημέρωση που προσφέρει. Μπορεί και πρέπει το διαδίκτυο να χρησιμοποιηθεί και από το εργατικό κίνημα, όμως η αλλαγή στην κοινωνία δεν θα έρθει μέσω του διαδικτύου, παρότι και το διαδίκτυο είναι ένα επιμέρους πεδίο σύγκρουσης. Το αντίθετο θα συμβεί. Η καπιταλιστική κοινωνία είναι ταξική κοινωνία, στην οποία το κεφάλαιο κυριαρχεί πάνω στην κοινωνική εργασία, καθορίζει την πορεία ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, των μέσων πληροφόρησης, μέσα σε αυτά και του διαδικτύου, προκειμένου να διασφαλίσει την κερδοφορία του. Τα κοινωνικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν στη ρίζα τους, παρά μόνο με σύγκρουση με το κεφάλαιο, γιατί κεφάλαιο κι εργασία χωρίζονται με αγεφύρωτες αντιθέσεις.

Οι παραδοσιακές υπηρεσίες του δικτύου, όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αλλά και πιο πρόσφατα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιτρέπουν να διαδίδονται εύκολα φήμες, κουτσομπολιά μέχρι και κατασκευασμένες πληροφορίες ως «κοινωνικά πειράματα» για να μελετηθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις, δηλαδή, αν, πώς και σε ποιους θα διαδοθούν. Η απόκρυψη της ταυτότητας από τους απλούς χρήστες (όχι από τις κρατικές υπηρεσίες) επιτρέπει τη διάδοση ακόμα και των μεγαλύτερων ψευδών, καθώς εκείνος που τα πλασάρει δεν χρεώνεται με αυτά, αν τυχόν αποκαλυφθούν. Ολο και περισσότερο τα μονοπώλια φιλτράρουν τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, ώστε να δημιουργούν μια εικόνα που βοηθάει την αύξηση της κερδοφορίας τους και τη χειραγώγηση των συνειδήσεων.

Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή «Παιδιά της Αθήνας».

Ιδανικό για παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Ο Φωτάκης, η Ρηνούλα, ο Μιχάλης, ο Μπάμπης και άλλα παιδιά αγωνίζονται οργανωμένα μέσα από τα Αετόπουλα και παλεύουν ενάντια στους κατακτητές με κίνδυνο της ζωής τους πολλές φορές. Οι σημερινοί αναγνώστες μπορούν να παραδειγματιστούν από τον ηρωισμό, την αυταπάρνηση των παιδιών, από την οργάνωση της πάλης τους, την αλληλεγγύη και την αξιοθαύμαστη πειθαρχία τους και να χαρούν αισθητικά ένα κείμενο που είναι γραμμένο με τον ρεαλισμό και το νεανικό πνεύμα του ΕΠΟΝίτη συγγραφέα.

Ιλιν Μ. - Σεγκάλ Ε«Ανθρωπος αυτός ο γίγας».

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε το 1942 και αρχικά προοριζόταν για σχολικό βιβλίο στη Σοβιετική Ενωση. Με εκλαϊκευμένη μορφή δίνει τη δυνατότητα σε νέους και νέες να προσεγγίσουν επιστημονικά και φιλοσοφικά διάφορα θέματα που έχουν να κάνουν με ερωτήματα που θέτουν στην ηλικία τους, όπως: Ποια ήταν η απαρχή του κόσμου, ποιος ήταν ο ρόλος του καταμερισμού της εργασίας και της ατομικής ιδιοκτησίας στο διαχωρισμό της κοινωνίας σε τάξεις, ποιος είναι ο βασικός παράγοντας που καθορίζει την εξέλιξη της κοινωνίας.

Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι «Πώς γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν οι Θεοί και οι Θεές».

Το βιβλίο είναι χρήσιμο για τους νέους εφήβους γιατί με τα επιχειρήματα του αντικρούει τις προκαταλήψεις, τη θρησκοληψία και τις αντιεπιστημονικές ιδεαλιστικές απόψεις, πολλές από τις οποίες εμφανίζονται όχι σπάνια σε σχολικά βιβλία. Ακόμα βοηθάει να κατανοήσουν οι νέοι πώς χρησιμοποιείται η θρησκευτική μισαλλοδοξία, που σκόπιμα καλλιεργήθηκε από σκοτεινούς κύκλους και συνεχίζει να καλλιεργείται σήμερα από φορείς φασιστικών και ρατσιστικών απόψεων.

Motion Team

«Μέσα από το λογοτεχνικό έργο ο νέος προβληματίζεται πάνω σε κοινωνικά ζητήματα, βλέπει την προσπάθεια του ανθρώπου για την επίλυσή τους και τις αγωνίες που τη συνοδεύουν, τα πάθη και τις χαρές, μαζί με τις συμφορές της ζωής. Το βιβλίο γεμίζει τον έφηβο με συναισθήματα, με ιδέες, αξίες, θετικά πρότυπα», λέει η Ελ. Μπιμπίρη. Και συνεχίζει: «Δε χωράει αμφιβολία το πόσο σημαντική είναι επίσης η ανάγνωση κειμένων υψηλής λογοτεχνικής και γλωσσικής αξίας για την παραπέρα καλλιέργεια της γλωσσικής ικανότητας του έφηβου. Ολα αυτά συμβάλλουν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου, στην ολοκλήρωσή του ως υποκειμένου που θα σκέπτεται, θα κρίνει, θα δρα και θα αποφασίζει για τη ζωή και το μέλλον του». Και συνεχίζει: «Το να αγαπήσει κάποιος το διάβασμα μπορεί σίγουρα να ξεκινά από τα μικράτα του, αλλά και στην ηλικία των 13 - 18 ετών, η συμβολή του καλού βιβλίου παίζει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Στην ηλικία αυτή, αναπτύσσεται η κριτική ικανότητα, εξελίσσεται συναισθηματικά».

Η Ελ. Μπιμπίρη επισημαίνει και τον ρόλο που καλείται να παίξει ο εκπαιδευτικός για να βοηθήσει το μαθητή του να αγαπήσει το βιβλίο, αλλά και τη σημασία που έχουν οι σχολικές βιβλιοθήκες. «Οταν το παιδί φτάσει στη σχολική ηλικία, έρχεται ο δάσκαλος να συνεχίσει αυτό που ήδη έχει ξεκινήσει από το σπίτι κατά τη βρεφική και νηπιακή ηλικία. Ο δάσκαλος πρέπει να βοηθήσει το παιδί να αγαπήσει το βιβλίο. Είναι υποχρέωσή του να το κατευθύνει να αποκτήσει σιγά σιγά κριτήριο, ώστε το παιδί να επιλέγει μαζί του, μαζί με τους γονείς του, τους συνομήλικούς του ή και μόνο του τα κατάλληλα βιβλία για διάβασμα, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και την ηλικία του. Φυσικά, ο δάσκαλος θα πρέπει να έχει τα μέσα για να κάνει κάτι τέτοιο. Η σημασία των σχολικών βιβλιοθηκών για το διδακτικό και παιδαγωγικό έργο του δασκάλου είναι τεράστια. Οι σχολικές δανειστικές βιβλιοθήκες δεν πρέπει να λείπουν από κανένα σχολικό κτίριο οποιασδήποτε βαθμίδας εκπαίδευσης. Δυστυχώς, δεν υπάρχει η δυνατότητα όλα τα παιδιά να έχουν στο σπίτι τους βιβλιοθήκη, αν και θα έπρεπε. Γι' αυτό, ακόμα περισσότερο σήμερα, λόγω των οικονομικών συνθηκών, οι σχολικές, οι δημοτικές ή οι κινούμενες κατά περιφέρεια βιβλιοθήκες μπορούν να παίξουν το ρόλο τους και οι βιβλιοθηκονόμοι να βοηθήσουν τον εκπαιδευτικό στην προσπάθειά του. Γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούν και πρέπει να απαιτήσουν τα απαραίτητα κονδύλια για τη δημιουργία σχολικών δανειστικών βιβλιοθηκών».

Η ανυπαρξία της Φυσικής Αγωγής στην εκπαίδευση αποτελεί πηγή κινδύνων για την υγεία των παιδιών

Για το θέμα, ο «Ριζοσπάστης» συζητάει σήμερα με τον Βαγγέλη Γείτονα, μέλος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και καθηγητή Φυσικής Αγωγής.

-- Πώς είναι σήμερα η κατάσταση της Φυσικής Αγωγής στην εκπαίδευση;

-- Αρχικά να διευκρινίσουμε τι είναι η Φυσική Αγωγή. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι η Φυσική Αγωγή (ΦΑ) είναι παιδαγωγική διαδικασία που αποσκοπεί στη βελτίωση της υγείας αλλά και στην αρμονική ανάπτυξη των φυσιολογικών συστημάτων του ανθρώπινου οργανισμού, αποτελεί οργανικό μέρος της γενικής αγωγής, υποτάσσεται στους στόχους της, τους υπηρετεί και τους ενισχύει. Κάνουμε αυτήν την απαραίτητη διευκρίνιση, γιατί είναι βασικό να κατανοηθεί πως την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν μπορεί να τη δει κανείς ξέχωρα από τις εξελίξεις στην εκπαίδευση αλλά και συνολικότερα. Σήμερα, η ΦΑ στα σχολεία της χώρας μας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Για παράδειγμα, στο σύνολο των σχολείων της χώρας κλειστά γυμναστήρια διαθέτουν το 6,8% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων και των Λυκείων. Μια αύξηση βλέπουμε στους ανοιχτούς χώρους, ενώ στις αίθουσες που αφορούν την προσχολική ηλικία το ποσοστό δεν ξεπερνάει το 19,2 %. Για το μάθημα της ΦΑ έχουμε δύο ώρες ανά βδομάδα στις τάξεις Α', Β', Γ' Γυμνασίου, δύο ώρες τη εβδομάδα στην Α' Λυκείου, μια ώρα τη βδομάδα στη Β' Λυκείου και δύο ώρες στη Γ' Λυκείου. Στα δημοτικά σχολεία και στα ολοήμερα τείνει να παγιωθεί η αντικατάσταση του καθηγητή ΦΑ από το δάσκαλο. Για ποια ΦΑ να μιλήσουμε, όταν το έδαφος πάνω στο οποίο πρέπει να δομηθεί είναι αυτό που αναφέραμε;

-- Ολα αυτά σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστη την υγεία των παιδιών, την ανάπτυξη, αλλά και την άνοδο του επιπέδου των ικανοτήτων τους. Τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα και δείχνουν ότι έχουμε 77% των μαθητών του δημοτικού κινητικά αδρανείς και έχουμε αύξηση των ποσοστών των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών κατά 20% την τελευταία δεκαετία. Το αποτέλεσμα αυτών είναι να έχουμε μείωση της αερόβιας αντοχής, αυτό που λέμε δηλαδή φυσική κατάσταση, γεγονός που αυξάνει κατακόρυφα τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων. Ακόμη, αυξάνουν οι κίνδυνοι και για άλλες παθήσεις όπως διαβήτης κ.ά. Εχει, όμως, αξία να δούμε τα στοιχεία που εμφανίζονται στις παιδικές ηλικίες σε συνδυασμό με τα στοιχεία των ενηλίκων, γιατί η έλλειψη άσκησης στις μικρές ηλικίες οδηγεί σε αντίστοιχα αποτελέσματα και στις μεγαλύτερες κι έτσι έχουμε ένα 75% περίπου των Ελλήνων κινητικά αδρανείς. Οταν όμως μιλάμε για κινδύνους για τα παιδιά στις μαθητικές ηλικίες χρειάζεται να δούμε συνδυαστικά τόσο τους παράγοντες που δημιουργούν αυτούς τους κινδύνους, όσο και μια σειρά άλλες πλευρές, όπως η διατροφή, η συμμετοχή του νέου σε φυσικές δραστηριότητες εκτός σχολείου, πλευρές που σήμερα στην προσπάθεια εκπλήρωσής τους σκοντάφτουν στην καπιταλιστική κερδοφορία.

Ο Βαγγέλης Γείτονας

-- Η ΕΕ τα τελευταία χρόνια «χτυπάει καμπανάκι» γι' αυτά τα θέματα, λαμβάνοντας υπόψη ορισμένα στοιχεία που αφορούν την πρόωρη θνησιμότητα, τα επίπεδα παχυσαρκίας, το διαβήτη, τον καρκίνο του μαστού και του παχέος εντέρου, την ισχαιμική καρδιοπάθεια και άλλες παθήσεις σε όλη την Ευρώπη, όμως ομολογούν οι ίδιοι πως το πρόβλημα είναι άλλο. Το πρόβλημα γι' αυτούς είναι ότι αυτές οι παθήσεις που δημιουργούνται από την έλλειψη σωματικής άσκησης συνεπάγονται άμεσο και έμμεσο οικονομικό κόστος από το οποίο η ΕΕ πρέπει να απαλλαγεί. Από τη μια μεριά, λοιπόν, έχουμε το ενδιαφέρον - υποκριτικό λέμε εμείς - για ένα καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης με σκοπό αφενός την αντοχή των εργαζομένων στις ορέξεις του κεφαλαίου και αφετέρου το να μην επιβαρύνεται η οικονομία και, από την άλλη μεριά, έχουμε τον αθλητισμό - εμπόρευμα που σήμερα αποτελεί πολυτέλεια για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, μιας και, για να αθληθεί σήμερα κάποιος, πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη. Είναι μια αντίφαση που δεν μπορεί να λύσει σήμερα το σύστημα και βέβαια ούτε η ίδια η ΕΕ, ως ένωση καπιταλιστική. Να μην εκπλαγούμε στο μέλλον αν αρχίσουμε και ακούμε μεγάλα λόγια για τα οφέλη της άσκησης από φορείς που είναι γατζωμένοι στο άρμα της ΕΕ, γιατί πλέον ξέρουμε πού αποσκοπούν, από ποια οπτική και με ποια στόχευση λέγονται.

-- Ο τελευταίος αθλητικός νόμος ουσιαστικά ανοίγει την πόρτα για την εξίσωση των πτυχίων των καθηγητών ΦΑ από τα ΑΕΙ με αντίστοιχα από άλλες σχολές όπως τα ΚΕΚ ή τα ιδιωτικά ΙΕΚ. Τι συνέπειες μπορεί να υπάρξουν τόσο στο θέμα της Φυσικής Αγωγής στην εκπαίδευση αλλά και γενικότερα;

-- Ο νέος αθλητικός νόμος βάζει ορισμένες πλευρές στα άρθρα που αφορούν τους καθηγητές ΦΑ, τις οποίες μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως επικίνδυνες τόσο από την πλευρά των εργασιακών δικαιωμάτων των καθηγητών ΦΑ, αλλά και από την πλευρά του ποιος πρέπει σήμερα να είναι αρμόδιος για την «καθοδήγηση» των νέων, γενικά του λαού, στην άσκηση. Από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων παγιώνονται οι εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο», συμβάσεις ορισμένου χρόνου στους ΟΤΑ πληρωμένες απευθείας από την τσέπη του λαού, τα λεγόμενα ανταποδοτικά προγράμματα που δεν υπολογίζονται καν ως προϋπηρεσία για τον εργαζόμενο, επιπλέον έχουμε την εξίσωση των πτυχίων με αυτά των αποφοίτων των ΚΕΚ, των ΙΕΚ και άλλων σχολών με αντίστοιχες ειδικότητες και έχουμε και τη νέα πατέντα, τους λεγόμενους εκπαιδευτές που εντάσσονται και στις δυο κατηγορίες.

Από τη μία, οι εκπαιδευτές θα μπορούν ουσιαστικά να υποκαταστήσουν έναν καθηγητή ΦΑ ή προπονητή, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, αλλά εδώ έχουμε και ένα μεγάλο θέμα, του ποιος τελικά θα πρέπει να έχει το βασικό ρόλο σήμερα σε αυτό το κομμάτι, από το σχεδιασμό, την επιστημονική στήριξη της ΦΑ και του Αθλητισμού μέχρι και τον έλεγχο και την αξιολόγηση. Γίνεται, δηλαδή, μια συνολική προσπάθεια να παγιωθεί μια κατάσταση που υπάρχει σήμερα, αλλά και να γενικευτεί, σύμφωνα με τους στόχους που επιδιώκει το ίδιο το σύστημα. Γι' αυτό κι εμείς λέμε ότι το κρίσιμο είναι το τι έρχεται να λύσει το αθλητικό νομοσχέδιο και από ποια σκοπιά. Ετσι, από αυτήν την άποψη, εμείς λέμε ότι έχει μεγάλη αξία να κερδίζει έδαφος η αντίληψη που λέει ότι χρειάζονται ριζικές ανατροπές, ώστε να μπορέσουμε να μιλάμε για ικανοποίηση αναγκών, για τα δικαιώματα των εργαζομένων, του λαού μας συνολικά.