MotionTeam

Οι φετινές διακηρύξεις στη ΔΕΘ του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και άλλων αστικών κομμάτων, επαναλαμβάνουν τα γνωστά χιλιοειπωμένα εργαλεία και μέσα που θα διασφαλίσουν τάχα αυτόν το στόχο: Την προσέλκυση επενδύσεων που θα εστιάζουν στην καινοτομία και στην ποιότητα του παραγόμενου εμπορεύματος, την αξιοποίηση των κρατικών επενδύσεων και των μεγάλων κοινοτικών πακέτων χρηματοδότησης, την επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων που καθυστερούν.

Διαβάστε μια παλιά ομιλία του Σημίτη και του Καραμανλή στη ΔΕΘ και θα εντοπίσετε εύκολα όλα αυτά που σερβίρονται ως φρέσκες ιδέες και δήθεν νέο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Θυμηθείτε πόσα δισ. ευρώ διοχετεύθηκαν στη χώρα με το Β' και το Γ' ΚΠΣ, με το ΕΣΠΑ, με τα προγράμματα ενίσχυσης της καινοτομίας;

Με το Γ' ΚΠΣ διοχετεύτηκαν πάνω από 45 δισ. ευρώ, με το ΕΣΠΑ 2007 - 2013 πάνω από 40 δισ. ευρώ. Μέσα απ' αυτά τα προγράμματα διοχετεύτηκαν πολλά δισεκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση της καινοτομίας και για την προώθηση των νέων τεχνολογιών. Ωστόσο, τελικά τι κέρδισε ο λαός μέσα από αυτήν τη χρηματοδότηση;

Ο Δ. Κουτσούμπας με τους επικεφαλής των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ στη Β' Θεσσαλονίκης, Σάκη Βαρδαλή, και στην Α' Θεσσαλονίκης, Γιάννη Δελή

Τώρα πια δύσκολα μπορούν να ξεγελάσουν το λαό. Ολο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι ο δρόμος ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος όχι μόνο δεν συμβαδίζει, αλλά αντιστρατεύεται τη λαϊκή ευημερία.

Ολο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι όσο βαδίζουμε σ' αυτόν το δρόμο, οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι θα έχουν νέες απώλειες και στη φάση της νέας κρίσης, για να ανακάμψουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και στη φάση της ανάπτυξης για να αυξηθούν τα κέρδη και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους.

Δεν υπάρχει πολιτική διαχείρισης και «μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης» που να μπορεί να οδηγήσει σε έναν καπιταλισμό χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και ανεργία, χωρίς την απαίτηση του κεφαλαίου να υπάρχει ψαλίδα ανάμεσα στην αύξηση της παραγωγικότητας και του μισθού, χωρίς ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Γι' αυτό και η αντιλαϊκή επίθεση για τη στήριξη των κερδών του κεφαλαίου, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και των ΗΠΑ. Αφορά τη Βρετανία και τη Δανία που έχουν εθνικό νόμισμα.

Η αντιλαϊκή επίθεση συνεχίζεται επίσης στη Γαλλία και στην Ιταλία που δεν έχουν τρόικα και μνημόνιο. Γι' αυτό και εφαρμόζεται σ' όλη την ΕΕ η στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων.

Το πού οδηγεί αυτός ο δρόμος και η πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων το ξέρουμε πολύ καλά στη χώρα μας. Οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το 1,5 εκατομμύριο, ενώ στις νεότερες ηλικίες σχεδόν 1 στους 2 δεν μπορεί να βρει δουλειά.

Το λαϊκό εισόδημα έχει υποχωρήσει σχεδόν 25% και αν υπολογίσουμε την αύξηση των φόρων και την εκτίναξη του κόστους ζωής, οι εργαζόμενοι έχουν απολέσει το μισό βιοτικό τους επίπεδο.

Αποτελεί πρόκληση να παρουσιάζει ο Αλ. Τσίπρας ως επίτευγμα της κυβερνώσας Αριστεράς ότι διασφάλισε ένα πιάτο φαΐ σε 30.000 οικογένειες που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, την ώρα που την περίοδο της κρίσης επενδύθηκαν 140 δισ. στο εξωτερικό απ' την εγχώρια άρχουσα τάξη των καπιταλιστών.

Αποτελεί πρόκληση να εμφανίζει ως απάντηση στην ανεργία τις 8μηνες συμβάσεις εργασίας με συνθήκες γαλέρας, για να γίνεται ανακύκλωση των ανέργων. Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί ξανά απ' τις διακηρύξεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, των υπόλοιπων αστικών κομμάτων.

Σήμερα γνωρίζουμε τι έρχεται την επόμενη μέρα των εκλογών, στις 21 Σεπτέμβρη. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ , ΑΝΕΛ έχουν ψηφίσει και αποδεχθεί τη θέση του Γ' μνημονίου, ότι η Ελλάδα θα σχεδιάσει και θα εφαρμόσει ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας και στην αγορά εμπορευμάτων με πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ΕΕ, δηλαδή την κατάργηση ακόμη περισσότερων κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Βλέπουμε, επίσης, την πιθανότητα να εκδηλωθεί νέα διεθνής συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση με βάση τα σημάδια της επιβράδυνσης της Κίνας, της ύφεσης στην Ιαπωνία, της αύξησης της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.

Ο,τι και να μας λένε σήμερα, έχουν υπογράψει πως μέσα στο Φθινόπωρο, δηλαδή αμέσως μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί θα καταθέσει το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής 2016 - 2019 το οποίο θα περιέχει.

Μέτρα ύψους περίπου 3-4 δισ. ευρώ αναμένονται να ψηφιστούν αμέσως μετά τις εκλογές. Απ' αυτά, μέτρα 2 δισ. ευρώ πρέπει να ψηφιστούν μέχρι τον Οκτώβρη και είναι τελείως νέα, δηλαδή δεν έχει ακόμα καθοριστεί το περιεχόμενό τους. Μετά τις εκλογές, όποια και να είναι η κυβέρνηση, θα προχωρήσει στην υλοποίηση των περίφημων μηχανισμών ημιαυτόματης περικοπής δαπανών όταν δεν πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι που προβλέπονται . Οταν οι στόχοι των τεράστιων πλεονασμάτων δεν πιάνονται, θα λαμβάνονται, από ένα συμβούλιο σοφών, νέα μέτρα, νέες περικοπές δαπανών για να προκύπτουν αρκετοί πόροι για τη χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου.

Το νέο Μνημόνιο προβλέπει νέα φοροεπιδρομή στο λαό. Ο ΕΝΦΙΑ μονιμοποιείται, η εισφορά αλληλεγγύης αυξάνεται σημαντικά και γίνεται μόνιμη. Οι αυτοαπασχολούμενοι φορολογούνται απ' το πρώτο ευρώ. Οι αγρότες βρίσκονται στο στόχαστρο μιας πραγματικής φορολογικής καταιγίδας με εκτίναξη της άμεσης φορολογίας, ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια, κατάργηση αφορολόγητου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει χωρίς ντροπή τον κόσμο, λέγοντας πως το μνημόνιο που συνέταξε και που συνυπέγραψαν όλοι μαζί είναι καλύτερο απ' τα προηγούμενα γιατί δεν μειώνει άμεσα το μισθό. Αλήθεια, τα 2 δισ. ευρώ αύξηση των έμμεσων φόρων μέσα απ' την αύξηση του ΦΠΑ δεν την πληρώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα απ' τον εργατικό - λαϊκό μισθό; Μόνο απ' την αύξηση του ΦΠΑ του Μνημονίου Τσίπρα, η μέση εργατική οικογένεια χρεώνεται σχεδόν 1.000 ευρώ το χρόνο. Και βέβαια αποτελούν περασμένα ξεχασμένα όσα έχασε ο μισθωτός τα προηγούμενα χρόνια.

Διακηρυγμένος στόχος τους είναι να αυξηθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα φθάσουν στο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 και θα παραμείνουν εκεί για να βρεθούν πόροι χρηματοδότησης των μονοπωλιακών ομίλων. Και για να γίνει αυτό απαιτείται πρόσθετη αύξηση των φόρων και πρόσθετη μείωση των κρατικών δαπανών που θα φτάνουν αθροιστικά στα 8 δισ. Ο λογαριασμός μόνο αυτών των μέτρων ανέρχεται σε περίπου τις 2.500 ευρώ το χρόνο επιπλέον για τη μέση τετραμελή οικογένεια.

Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται πως το Μνημόνιό του είναι φιλολαϊκό γιατί πέτυχε μικρότερα πλεονάσματα. Το μικρό έλλειμμα φέτος και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα απ' το 2018 και μετά απλά αντανακλούν τις γενικότερες συνθήκες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Μια οικονομία σε κρίση δεν μπορεί να διασφαλίσει μεγάλα πλεονάσματα. Η ίδια η συμφωνία που υπέγραψε ξεκαθαρίζει την πραγματικότητα. Κυρίως όμως η συζήτηση αυτή θέλει να συγκαλύψει πως τα πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ για όλη την περίοδο αποπληρωμής θα το πληρώσει ο ελληνικός λαός, με συνεχή δυσβάσταχτα μέτρα.

Με αυτό το μανδύα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, προετοιμάζεται η φοροεπίθεση στα λαϊκά στρώματα που βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας, λ.χ. αυτοαπασχολούμενους κ.λπ. Ο πραγματικός αντίπαλος των εργαζομένων, το μεγάλο κεφάλαιο δεν θα φορολογηθεί καθώς το πλαίσιο της νόμιμης φοροαποφυγής των ομίλων, από τις νόμιμες φοροαπαλλαγές και τους αναπτυξιακούς νόμους μέχρι τις τριγωνικές πωλήσεις, την υπερτιμολόγηση εισαγωγών και τους φορολογικούς παραδείσους, παραμένει ενεργό.

Βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως η νέα συμφωνία για πρώτη φορά ανοίγει το ζήτημα απομείωσης του δημόσιου χρέους. Ομως, η αλήθεια βρίσκεται στον αντίποδα. Δεσμεύτηκαν πως «δε θα γίνει κούρεμα του χρέους» και πως η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να το αποπληρώσει, περιορίζοντας την όποια αναδιάρθρωση σε ένα «άπλωμα» των δανειακών υποχρεώσεων σε περισσότερα χρόνια, που θα συνοδευθεί με νέα αντιλαϊκή επίθεση όπως έγινε με το «κούρεμα» - PSI. Ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει ένα χρέος το οποίο δε δημιούργησε και από το οποίο δεν ωφελήθηκε ο ίδιος.

Οι συνταξιούχοι θα δουν νέες, ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις, συνολικού ύψους πάνω από 2 δισ. ευρώ μέχρι το 2016. Εκτός απ' την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μέσα απ' τη φόρμουλα της ποινικοποίησης κάθε πρόωρης συνταξιοδότησης, τις αυξήσεις στις κρατήσεις των συντάξεων ετοιμάζονται νέα επιπρόσθετα μέτρα, όπως η κατάργηση του ΕΚΑΣ και η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος.

Στόχος, των αλλαγών του Ασφαλιστικού, η μεταφορά των ασφαλιστικών βαρών στις πλάτες των εργαζομένων στη γραμμή της ανταποδοτικότητας στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει τις πολλαπλές προηγούμενες δεσμεύσεις του σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν δήλωνε πως δεν θα προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, των περιφερειακών αεροδρομίων. Μετά τις εκλογές ετοιμάζεται η δημιουργία ενός ταμείου αποκρατικοποιήσεων, όπου «θα εισρεύσουν περιουσιακά στοιχεία 50 δισ.», με τους ποσοτικούς στόχους αποκρατικοποιήσεων να αυξάνονται, ενώ και μέσα σ' αυτά τελικά θα ενταχθούν και οι εγχώριοι ορυκτοί πόροι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπατά το λαό, όταν ισχυρίζεται πως το νέο πρόγραμμά του περιλαμβάνει μόνο εννέα ιδιωτικοποιήσεις, σε αντίθεση με προηγουμένως, αποτελεί πολιτική εξαπάτηση, αφού το τι και πώς θα ιδιωτικοποιηθεί είναι τελείως ανοικτό.

Μετά τις εκλογές έρχεται και η κατεδάφιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, ενώ ανοίγει και ο δρόμος για την πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Η επίκληση στις «βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ» γίνεται για να «μασκαρευτούν» τα νέα μέτρα με ένα προσωπείο εκσυγχρονισμού και πολιτισμού, συγκαλύπτοντας πως σε ολόκληρη την ΕΕ τα δικαιώματα των εργαζομένων βρίσκονται στο στόχαστρο και αποδομούνται συστηματικά.

Για να κρύψουν αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να εμφανιστούν ως οι καλύτεροι διαχειριστές αυτής της κατάστασης.

Η ΝΔ εστιάζει στα περιβόητα «ισοδύναμα μέτρα» και μιλά για αναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, απ' τη μεριά του, μιλά για τα «ανοικτά μέτωπα» της συμφωνίας, που με τον κατάλληλο τρόπο μέχρι και φιλολαϊκά μπορεί να γίνουν. Ισχυρίζεται πως με το δικό του «παράλληλο πρόγραμμα», τα πράγματα θα είναι καλύτερα για το λαό.

Τι προσπαθούν να κάνουν; Επικεντρώνουν σε ορισμένες επιμέρους πλευρές της νέας συμφωνίας επιδιώκοντας να αποδεχτεί ο λαός ως μονόδρομο την πορεία που τον οδηγεί στη φτώχεια, στη χρεοκοπία. Αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται. Με τα δύο προηγούμενα Μνημόνια τα λαϊκά στρώματα έχασαν περίπου το 40%-50% του βιοτικού τους επιπέδου. Το νέο Μνημόνιο Τσίπρα έρχεται να προσθέσει νέα πρόσθετα βάρη σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, φόρους, κόστος ζωής που αθροιστικά φτάνουν στο 20%.

Καλούν το λαό να αποδεχτεί το ύψος της θυσίας και απλά να διαλέξει την τσέπη απ' την οποία θα του το πάρουν ή την ειδική ομάδα που θα το υποστεί, προσπαθώντας να διαχωρίσει τους εργαζόμενους μεταξύ τους αν θα είναι η δεξιά ή η αριστερή τσέπη, ο ένας κλάδος ή ο άλλος. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αποδέχονται το ότι ο λαός θα πληρώσει το μέτρο και εμφανίζουν ως δίλημμα το ψεύτικο ερώτημα: Σε ποια άλλη τσέπη του λαού σας θέλετε να μεταφέρουμε το κόστος; Μήπως αντί τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση, θέλετε φορολόγηση του κρέατος ή φορολόγηση των τσιγάρων αυτό είναι το ψεύτικο κι αποπροσανατολιστικό δίλημμα...

Μεγάλες θυσίες θα υποστεί ο λαός και αν αντί για την καπιταλιστική Ελλάδα του ευρώ επιλέξει την καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Οσο ο στόχος παραμένει η καπιταλιστική ανάπτυξη, η αύξηση των κερδών των ομίλων, οι θυσίες του λαού δεν πρόκειται να σταματήσουν. Το ζήτημα δεν είναι να διαλέξουμε αν ο λαός θα χρεοκοπήσει με εσωτερική και εξωτερική υποτίμηση. Το ζήτημα είναι να βαδίσουμε στο δρόμο της πραγματικής ανατροπής.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και καλεί το λαό να οργανώσει την πάλη του, να προετοιμάσει την αντεπίθεσή του για ρήξη με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και εξουσία. Το ΚΚΕ είναι η δύναμη που μπορεί να οδηγήσει στον πραγματικά διαφορετικό, ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.

Η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία που διασφαλίζει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση απ' την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση. Είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και να αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού.

Η Ελλάδα έχει προϋποθέσεις (βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, ορυκτό πλούτο, ειδικευμένο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό) να παράγει το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων που έχει ανάγκη ο λαός. Και από εκεί να συνάψει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες. Αυτές οι δυνατότητες άλλοτε περιορίζονται ή στρεβλά αξιοποιούνται, άλλοτε πιο μαζικά υπονομεύονται γιατί υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος, στην ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη, στις δεσμεύσεις και εξαρτήσεις που υπάρχουν απ' την της ΕΕ.

Η αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων χρειάζεται επομένως τη λύτρωση από τα δεσμά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας - εξουσίας. Αυτή είναι η μοναδική πρόταση που μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας εξασφαλίζει τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας.

Είναι ο μοναδικός δρόμος, που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ που στρέφονται σε βάρος των λαών, είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών που τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δρόμοι που πάντα ήταν στρωμένοι με το αίμα των λαών.

Μια τέτοια πορεία ανατροπής δεν θα είναι μοναχική κι αποκομμένη, όπως ισχυρίζονται όλα τ' άλλα κόμματα που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό. Θα στηριχτεί στην πάλη και την αλληλεγγύη άλλων λαών, κινημάτων και χωρών που θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο.

Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος, το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί για την οργάνωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε γειτονιά πόλη και χωριό της πατρίδας μας. Απέναντι σε όποια κυβέρνηση και να αναδειχθεί μετά τις εκλογές το ΚΚΕ θα αποτελέσει τη μοναδική εγγύηση λαϊκής αντιπολίτευσης μέσα και έξω από τη Βουλή, με γραμμή σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Αναλυτικό ρεπορτάζ από τη συνέντευξη Τύπου του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στη ΔΕΘ, που δόθηκε το πρωί του Σαββάτου, θα δημοσιευτεί σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

Αύριο Δευτέρα, η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κόμματος, θα μιλήσει στην προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ, στον Πειραιά, στις 20.00, στην πλατεία Κοραή.

Τη συγκέντρωση θα χαιρετίσει ο Γιάννης Ντουνιαδάκης, υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Πειραιά.

Σήμερα, Κυριακή

-- Στις 8 μ.μ., στη Γούβα, στην πλατεία Πλυτά, θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας.

-- Στις 9 μ.μ. σε συγκέντρωση στον Αγ. Λουκά Αλιβερίου θα μιλήσει ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Εύβοιας.

Αύριο, Δευτέρα

-- Στις 8 μ.μ., στα Εξάρχεια, στο καφενείο «Μουριά» (Τρικούπη και Καλλιδρομίου), θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός.

-- Στις 8 μ.μ., στην κεντρική πλατεία Κύμης, θα μιλήσει ο Γιώργος Μαρίνος. Στις 9.30 π.μ. θα περιοδεύσει στην ΑΕΝ, στις 11.30 π.μ. στην «Ηλεκτρομηχανική» και στις 12.30 μ.μ. στο Νοσοκομείο.

• Σήμερα, Κυριακή

-- Στις 11 π.μ. στο Συνδικάτο Οικοδόμων θα μιλήσει σε συγκέντρωση εργαζομένων στην Πρόνοια και ατόμων με ειδικές ανάγκες ο Ηλίας Σιώρας, υποψήφιος βουλευτής Α' Αθήνας.

-- Στις 11 π.μ. στον Ασύρματο Αγ. Δημητρίου, στον πεζόδρομο Πολυνείκους (καφενείο του Ποζίδη) θα μιλήσει ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Β' Αθήνας.

-- Στις 8 μ.μ. στη Ραφήνα στην κεντρική πλατεία θα μιλήσουν ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ, και η Ελένη Γερασιμίδου, υποψήφια βουλευτής Αττικής.

-- Στις 7.30 μ.μ. στη Σαλαμίνα, στην πλατεία Ηρώων (Αγάλματα), θα μιλήσουν η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και υποψήφια βουλευτής Β' Πειραιά, και ο Τάκης Βαρελάς, υποψήφιος βουλευτής Β' Πειραιά.

-- Στις 7.30 μ.μ. στην Αίγινα, στην παλιά προβλήτα θα μιλήσει ο Γιώργος Τούσσας, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 11.30 π.μ. σε συγκέντρωση οδηγών ταξί στην αίθουσα του Σωματείου Ελαφρών Φορτηγών (Ιωαννίνων και Πέτρας, Κολωνός) θα μιλήσει η Λιάνα Κανέλλη, υποψήφια βουλευτής Α' Αθήνας.

-- Στις 7.30 μ.μ. στα Μελίσσια στην πλατεία Αγ. Γεωργίου θα μιλήσει ο Σπύρος Χαλβατζής, υποψήφιος βουλευτής Β' Αθήνας.

• Αύριο, Δευτέρα

-- Στις 8. μ.μ., στην Γκορυτσά Ασπροπύργου, στην πλατεία Γενοκτονίας Ποντίων, θα μιλήσουν η Ελένη Γερασιμίδου και ο Μανώλης Βαρδαβάκης, υποψήφιοι βουλευτές Αττικής.

-- Στις 12 το μεσημέρι η Λιάνα Κανέλλη, υποψήφια βουλευτής Α' Αθήνας, θα επισκεφθεί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.

-- Στις 6.30 π.μ. ο Βασίλης Πετρόπουλος, υποψήφιος βουλευτής Β' Αθήνας, θα επισκεφθεί το γκαράζ του Δήμου Ιλίου και στις 8.30 π.μ. το δημαρχείο.

-- Στις 10 π.μ. ο Ηλίας Σιώρας, υποψήφιος βουλευτής στην Α' Αθήνας, θα επισκεφθεί το Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα».

• Την Τρίτη 15/9

-- Στις 12.30 μ.μ. σε συγκέντρωση στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» θα μιλήσουν η Λιάνα Κανέλλη και ο Ηλίας Σιώρας, υποψήφιοι βουλευτές Α' Αθήνας.

• Σήμερα, Κυριακή

-- Στις 11 π.μ., συγκέντρωση στο Στίβο, με ομιλητή τον Κώστα Ηλιού, υποψήφιο βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης.

• Αύριο, Δευτέρα

-- Στις 8 μ.μ., στα Κύμινα, συγκέντρωση με ομιλήτρια την Λίνα Χατζηκυριάκου και τον Γιώργο Λεοντιάδη, υποψήφιους βουλευτές Β΄ Θεσσαλονίκης.

-- Στις 9 π.μ., περιοδεία στις Υπηρεσίες Λαγκαδά, με τον Σάκη Βαρδαλή, μέλος της ΚΕ και υποψήφιο βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης.

-- Στις 11.30 π.μ., περιοδεία στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, στο Πρόγραμμα ΑΡΓΩ, με τον Παναγιώτη Γεωργάκα, υποψήφιο βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης. Στη 1 μ.μ., ο Π. Γεωργάκας θα περιοδεύσει στο Πρόγραμμα «Προμηθέας» του ΚΕΘΕΑ.

-- Στις 5 μ.μ., περιοδεία στην εφημερίδα «Μακεδονία», με τον Γιάννη Δελή, υποψήφιο βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης.

-- Στις 6.30 μ.μ., στο Ποσειδώνιο, με τον Γιάννη Δελή και τον Νίκο Ζώκα, υποψήφιους βουλευτές Α΄ Θεσσαλονίκης.

-- Στις 7 μ.μ., στα χωριά Πεντάλοφο και Νεοχωρούδα, με τον Σάκη Βαρδαλή.

• Την Τρίτη 15/9

-- Στις 8 μ.μ., συγκέντρωση στην Ορεστιάδα, στην πλατεία, με ομιλητή τον Σάββα Δευτεραίο, υποψήφιο βουλευτή Εβρου.

-- Στις 8 μ.μ., συγκέντρωση στα Κουφάλια, με ομιλητές τον Σάκη Βαρδαλή και τον Σάββα Μωυσίδη, υποψήφιους βουλευτές Β΄ Θεσσαλονίκης.

• Σήμερα, Κυριακή

-- Στις 11.30 π.μ. ομιλία στην περιοχή Ψάχου της Πάτρας στο καφενείο «Πατρίκιος» από τον Τάκη Αλεξανδρόπουλο, μέλος του ΤΓ Πάτρας του ΚΚΕ. Θα χαιρετίσει η Ιουλία Γιαννιτσοπούλου, υποψήφια βουλευτής Αχαΐας.

-- Στις 12 το μεσημέρι ομιλία στην περιοχή Σύνορα της Πάτρας στο καφενείο «Λάλας» με ομιλητή την Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.

-- Στις 11 π.μ. εκδήλωση - συζήτηση του Τομέα Πάτρας για τον Αθλητισμό με αθλητές και σωματεία στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο, με τους Νίκο Καραθανασόπουλο και Τάκη Πετρόπουλο, υποψήφιους βουλευτές Αχαΐας.

-- Στις 8 μ.μ. στο θεατράκι της οδού Γερμανού, συγκέντρωση - συζήτηση με εργαζόμενους του Δήμου Πατρέων, με τον Κώστα Πελετίδη, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ και δήμαρχο Πατρέων. Θα χαιρετίσει η Ηρα Κουρή, υποψήφια βουλευτής Αχαΐας.

-- Στις 11 π.μ. ομιλία στην Κλειτορία, στο καφενείο του χωριού, από τον Σταμάτη Ανδριόπουλο, μέλος της ΤΕ Πάτρας του ΚΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. ομιλία στα Καλάβρυτα, στην αίθουσα εκδηλώσεων «Παλαιολογίνα», από τον Σταμάτη Ανδριόπουλο, υποψήφιο βουλευτή Αχαΐας.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στην Ακράτα, στο καφενείο «Τσαγκλή», από τον Χρήστο Λαϊνά, υποψήφιο βουλευτή Αχαΐας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στο Λεόντιο του Δήμου Ερυμάνθου, στο καφενείο του χωριού, από τον Γιώργο Τσουμπρή, στέλεχος του ΚΚΕ και δημοτικό σύμβουλο. Θα χαιρετίσει η Τέτη Τζαμαλούκα, υποψήφια βουλευτής Αχαΐας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στο Μαζαράκι του Δήμου Δυτικής Αχαΐας, στο καφενείο του χωριού, από τον Αλέκο Θανόπουλο, υποψήφιο βουλευτή Αχαΐας.

-- Στις 12 το μεσημέρι ομιλία στον Αστακό, στο καφενείο «Μπουκουβάλα» από τον Νίκο Μωραΐτη, υποψήφιο βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 7.30 μ.μ. ομιλία στην Μπαμπίνη Ξηρόμερου, στο καφενείο «Μπενέκος» από τον Μιχάλη Κατσιγιάννη, υποψήφιο βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στη Γαβαλού, στο καφενείο «Μπλίκα» από τον Σπύρο Κοτοπούλη, υποψήφιο βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στην Κατούνα, στο καφενείο «Τραβλοστάθη Βασίλη» από τον Νίκο Μωραΐτη.

-- Στις 11.30 π.μ. ομιλία στο Παναιτώλιο, στο καφενείο «Μπαρλίκα» από τον Δημήτρη Δήμα, υποψήφιο βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στο Σπαρτό Αμφιλοχίας, στο καφενείο «Αγρογιάννη» από την Ειρήνη Κωνσταντακοπούλου, υποψήφια βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στους Αμοργιανούς, στο καφενείο «Νταλαπέρα Στάθη» από τον Τίμο Παπανικολάου, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στη Στάμνα Μεσολογγίου, στο καφενείο «Χαρίτου», από τον Βασίλη Νικάκη, υποψήφιο βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στο κέντρο του Καρδαμά, στο καφενείο του «Αθανασόπουλου» με ομιλητή τον Χρήστο Γιαννόπουλο, υποψήφιο βουλευτή Αχαΐας.

• Αύριο, Δευτέρα

-- Στις 8 μ.μ. συγκέντρωση στο Ληξούρι, στην κεντρική πλατεία, με ομιλητή τον Βαγγέλη Βαλλιάνο, υποψήφιο βουλευτή Κεφαλονιάς - Ιθάκης.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στην πλατεία Ελευθερίας στα Προσφυγικά από τον Νίκο Καραθανασόπουλο.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στα Αραχωβίτικα, στο καφενείο «ΕΥ ΖΗΝ», από την Ελένη Μπιρλή, μέλος του ΓΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ. Θα χαιρετίσει η Νάνση Αγγελακοπούλου, υποψήφια βουλευτής Αχαΐας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στην περιοχή «Κουλούρα» του Αιγίου, στο καφενείο, από τον Χρήστο Λαϊνά.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στην Κατοχή Μεσολογγίου, στο καφενείο «Ζαχαρίας» με ομιλητή τον Νίκο Μωραΐτη.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στο Αμπελάκι, στο καφενείο «Αγνάντο», από τον Γιώργο Φακίτσα, μέλος της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στην Μπούκα Αμφιλοχίας, στο καφενείο «Σταφυλλά Σπύρου» από την Ειρήνη Κωνσταντακοπούλου, υποψήφια βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 8 μ.μ. ομιλία στην Παραβόλα, στο καφενείο «Δημητρέλη» από τον Νίκο Φλώρο, μέλος της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας.

-- Στις 8.30 μ.μ. ομιλία στην πλατεία του Κοιλιωμένου, από τον Γιώργο Κωνσταντίνου, υποψήφιο βουλευτή Ζακύνθου.

• Την Τρίτη 15/9

-- Στις 8 μ.μ. συγκέντρωση στον Πύργο, στην κεντρική πλατεία, με ομιλητή τον Νίκο Καραθανασόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιο βουλευτή.

• Σήμερα, Κυριακή

-- Στις 11 π.μ. συγκέντρωση στη Βιλίτσα, με ομιλητή τον Κώστα Μπασδέκη, μέλος της ΚΕ και υποψήφιο βουλευτή Φθιώτιδας.

-- Στις 11 π.μ. συγκέντρωση στην Υπάτη, με ομιλητή τον Βασίλη Αντωνιάδη, υποψήφιο βουλευτή Φθιώτιδας.

-- Στις 10.30 π.μ. σε συγκέντρωση στη Στενή θα μιλήσει η Γεωργία Πύθουλα, υποψήφια βουλευτής Εύβοιας.

• Αύριο, Δευτέρα

-- Στις 8 μ.μ. συγκέντρωση στην Ελάτεια, με ομιλητή τον Κώστα Μπασδέκη.

-- Στις 8 μ.μ. σε συγκέντρωση στη Λίμνη (παραλία) θα μιλήσει η Σοφία Ντούρου, υποψήφια βουλευτής Εύβοιας.

• Την Τρίτη 15/9

-- Στις 8 μ.μ., στην πλατεία Διάκου, θα γίνει η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στη Λαμία, όπου θα μιλήσει ο Κώστας Μπασδέκης.

• Σήμερα, Κυριακή

-- Στο Ρέθυμνο, στην πλατεία Μικρασιατών, στην εκδήλωση στο πλαίσιο του 41ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» θα μιλήσει Νίκος Μανουσάκης, μέλος του ΓΠ Κρήτης του ΚΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. περιοδεία στα χωριά Πλάτανος - Νιο Χωριό - Καλυβιανή - Γραμβούσα, από τον Αλέκο Μαρινάκη, υποψήφιο βουλευτή Χανίων.

-- Στις 11 π.μ. στον Πλατανιά, περιοδεία από τον Νίκο Βουρλάκη, υποψήφιο βουλευτή Χανίων.

-- Στις 6.30 μ.μ. περιοδεία στα χωριά Ταυρωνίτης - Πολεμάρχι - Νεριανά - Νιο Χωριό - Βουκολιές, από την Αλεξία Κουμάκη, υποψήφια βουλευτή Χανίων.

-- Στις 7 μ.μ. περιοδεία στα χωριά Λουτράκι - Μόδι - Μανωλιόπουλο - Πατελάρι - Βρύσσες, από τον Νίκο Βουρλάκη.

Κατόπιν αυτών η παλιά απάτη αποκαλύφτηκε και αχρηστεύτηκε, νέα έπρεπε να εφευρεθεί αφού η ανάγκη του συστήματος για χειραγώγηση και ενσωμάτωση του λαού στα προτάγματά του είναι πάγια και διαρκής. Ετσι, λοιπόν, μπροστά στην κάλπη της 20ής του Σεπτέμβρη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει την ...παράσταση των «αντισταθμιστικών», των «αντίρροπων» μέτρων και του «παράλληλου προγράμματος», της «συνεχούς διαπραγμάτευσης» πάνω στα ζητήματα που έμειναν τάχα «ανοιχτά» στο μνημόνιο!

Νυχθημερόν τα επιτελεία της Κουμουνδούρου διατείνονται ότι το μνημόνιο ήταν μια αναγκαστική επιλογή, που έκαναν με το πιστόλι στον κρόταφο και προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Και προσθέτουν ότι αφού τα χειρότερα αποφεύχθηκαν (για ποιον άραγε;) τώρα υπάρχει η δυνατότητα της ήπιας προσαρμογής με αντισταθμιστικά μέτρα σε αυτά που έχουν συμφωνηθεί με τους «εταίρους» στην Ευρώπη, ώστε να ανατραπούν ή έστω να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις από το μνημόνιο που ψήφισαν. Σπεύδουν, βεβαίως, να εισαγάγουν εκ νέου την παλιά απάτη της αμοιβαία επωφελούς, για κεφάλαιο και λαό, εξόδου απ' την κρίση, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα πληγούν λιγότερο όσοι θίγονται από τα μέτρα και θα υπάρξει ανάκαμψη.

Τα ίδια ισχυρίζονταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, που αφού έκαναν τη «βρώμικη» δουλειά συνομολογώντας μνημόνια, παρουσιάζονταν στο λαό ζητώντας του μια ακόμα ευκαιρία για να τον ανακουφίσουν απ' τις συνέπειές τους! Δεν πρόκειται απλά για ψέμα αλλά για εμπαιγμό χειρίστου είδους. Αξίζει να θυμίσουμε ότι ακόμα και μερικές ώρες πριν από το κλείσιμο της αντιλαϊκής συμφωνίας με τους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για ...«κόκκινες γραμμές», όπως το ΕΚΑΣ, ο κατώτατος μισθός, η μη μείωση στις συντάξεις κ.λπ. συνδέοντας αυτές τις «γραμμές» με μια «αμοιβαία επωφελή συμφωνία». Και τι έγινε αμέσως μετά; Νέο τρίτο μνημόνιο με σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις...

Αν κάνει κανείς τον κόπο να ασχοληθεί πιο επισταμένα με όσα ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σαν «αντισταθμιστικά» μέτρα, θα διαπιστώσει πως δεν είναι παρά «ασπιρίνες» για ανίατες παθήσεις. Μέτρα διαχείρισης της ακραίας και μόνο φτώχειας, όπως κουπόνια σίτισης και στέγασης, τα οποία «κοσμούν» τα εγχειρίδια διαχείρισης του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη και υλοποιούνται προκειμένου να αμβλύνονται οι πλέον οξυμένες εκφράσεις της ανέχειας, που ο καπιταλισμός προσφέρει απλόχερα. Πρόκειται για μέτρα στη λογική «μάθε να ζεις με τη φτώχεια» και όχι βεβαίως μέτρα αντιμετώπισης της φτώχειας.

Ο λαός δεν μπορεί να δει το τυρί και να μη δει τη φάκα. Κι αυτή ακούει στο όνομα ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που διαπερνά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων, με τους όρους της στρατηγικής της ΕΕ, η οποία συνιστά από μόνη της μνημόνιο διαρκείας. Μάλιστα, το γεγονός ότι η ελληνική καπιταλιστική οικονομία δυσκολεύεται να περάσει σε φάση ανάκαμψης αποτελεί βέβαιη εγγύηση ότι τα αντιλαϊκά μέτρα ήρθαν για να μείνουν και να βαθύνουν ακόμα περισσότερο, δηλαδή τα χειρότερα είναι από χέρι δεδομένα.

Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντισταθμίσει, πολύ περισσότερο να ανακτήσει ο λαός τις απώλειες που είχε τα τελευταία χρόνια, αφού θέλει να υπηρετήσει τους στόχους του κεφαλαίου και μπόρεσε, για να το κάνει αυτό, να φορτώσει στο λαό ένα ακόμα μνημόνιο. Οι στόχοι αυτοί προϋποθέτουν, όπως άλλωστε αποτυπώνονται στις διάφορες παρεμβάσεις εκπροσώπων του κεφαλαίου και της ΕΕ: Φθηνότερη εργατική δύναμη, δημοσιονομική σταθερότητα σε βάρος του λαού, ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, κοινοτικές ποσοστώσεις και δεσμεύσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής.

Σήμερα, αυτή η αλήθεια είναι περισσότερο ορατή στους ανθρώπους του μόχθου, περισσότερο ορατός όμως είναι και ο άλλος δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ και οι εργαζόμενοι μπορούν να κάνουν βήματα στην κατεύθυνσή του και με την ψήφο τους στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.

Αυτά έλεγε ο Αλ. Τσίπρας τον Αύγουστο του 2013. Κρύβοντας έτσι ότι τα μνημόνια εφαρμόστηκαν με στόχο την έξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, απ' τις ανάγκες του οποίου υπαγορεύτηκαν και όχι από τις ανεξήγητα τιμωρητικές διαθέσεις της Μέρκελ απέναντι στον ελληνικό λαό. Κρύβοντας ότι αυτή η πολιτική δεν είναι καινούργια, δεν είναι απότοκο μόνο της κρίσης, δεν άρχισε με την κρίση, δεν θα τελειώσει με την κρίση, δεν εφαρμόζεται μόνο στην Ελλάδα της κακής δημοσιονομικής κατάστασης και της βύθισης του ΑΕΠ στο -25%. Αντίθετα, ανάλογη πολιτική ξετυλίχτηκε όλο το προηγούμενο διάστημα στην Ελλάδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ανάλογη επίθεση ξετυλίγεται στα δικαιώματα των εργαζομένων σε ολόκληρη την ΕΕ.

Η κάλπικη αντιμνημονιακή ρητορική που ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαινίασε το 2012 τού έδωσε τη δυνατότητα να κοροϊδέψει ότι είναι δυνατή η φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης, η έξοδος απ' αυτήν να γίνει με όρους υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και απ' την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας να ωφεληθούν εξίσου το κεφάλαιο και οι εργάτες. Η προσπάθεια να ξεφτίσουν οι γραμμές που σε μια ταξική κοινωνία διαχωρίζουν τους εκμεταλλευτές απ' τους εκμεταλλευόμενους αποτυπωνόταν σε διακηρύξεις όπως: «Μιλάμε για δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές για το αύριο του τόπου και των εργαζομένων (...) Από τη μια η στρατηγική της αξιοπρέπειας, της ανθρωπιάς, της δικαιοσύνης, της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Και από την άλλη η στρατηγική των μνημονίων και της παρατεταμένης βαρβαρότητας, που αποσκοπεί στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους».

Το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ελκτικό, παρότι εξόφθαλμα σαθρό και έωλο, αφού δεν ζητούσε απ' το λαό τίποτα άλλο παρά μόνο ψήφο. Η καλλιέργεια της λογικής της ανάθεσης ήταν εύκολη υπόθεση, έχοντας προηγηθεί η προετοιμασία του εδάφους που «λιπάνθηκε» με την ψευδαίσθηση ότι είναι θέμα διαχειριστή ο τερματισμός των βασάνων του λαού, ότι τα μνημόνια είναι μία απ' τις πολλές επιλογές εντός του πλαισίου της εξουσίας του κεφαλαίου και της ΕΕ. Οτι οι νόμοι του καπιταλισμού - τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους, συγκέντρωση κεφαλαίου, νόμος του κέρδους, ανταγωνισμός - μπορούν με πολιτικές αποφάσεις να αξιοποιηθούν υπέρ του λαού!

Την ίδια ώρα, βεβαίως, που ο Αλ. Τσίπρας απ' τα μπαλκόνια επιχειρούσε τη χειραγώγηση του λαού, άλλα στελέχη, όπως ο Γ. Δραγασάκης, ομολογούσαν πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες», ότι στόχος του ήταν η αντικατάσταση των μνημονίων με νέα, «στη θέση των μνημονίων να μπει ένα σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της χώρας» και πως η έκβαση του ζητήματος θα εξαρτηθεί απ' την «δυναμική των συσχετισμών», που σήμερα δικαιολογούνται ότι ...υποτίμησαν και γι' αυτό «φόρεσαν» στο λαό ένα ακόμα μνημόνιο!

Εκτός από τις ομιλίες του στα προεκλογικά μπαλκόνια όπου έσπερνε ψεύτικες ελπίδες στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα ο Αλ. Τσίπρας έκανε ομιλίες και σε διάφορα επιχειρηματικά ινστιτούτα, σε εργοδοτικές ενώσεις, επιμελητήρια, ιμπεριαλιστικά κέντρα του εξωτερικού. Εκεί αυτά που είπε καθιστούσαν σαφέστατες τις δεσμεύσεις του απέναντι στο κεφάλαιο, στους επιχειρηματικούς ομίλους που εκ των πραγμάτων καθιστούσαν τις όποιες υποσχέσεις προς το λαό «κενό γράμμα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβήτησε ποτέ τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ούτε έκρυψε ότι ορέγεται τη διαχείρισή του.

Εκρυψε όμως ότι η άλλη πολιτική που υποσχόταν ήταν αλλαγές στο μείγμα για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, πείθοντας όσους τον ψήφισαν ότι αυτή μπορεί να επιτευχθεί με όρους που θα υπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Εκρυψε ότι είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης κι όχι η διαχείρισή του που έφερε την κρίση, όπως και ότι η έξοδος απ' την κρίση στο πλαίσιο αυτού του δρόμου σημαίνει νέα κέρδη για το κεφάλαιο και διαγράφει κάθε ελπίδα των εργαζομένων για ανάκαμψη εισοδημάτων και δικαιωμάτων.

Οτι δεν θα ανακόψει τα μέτρα σε βάρος του λαού, που προωθούνται κάτω από το γενικό τίτλο «μεταρρυθμίσεις» ή «αναδιαρθρώσεις», δε θα επαναφέρει το επίπεδο ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων ούτε καν στην κατάσταση πριν από την κρίση.

Τρανό παράδειγμα ο κλάδος του Τουρισμού, όπου η εργοδοσία, με τη στήριξη της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, παγίωσε για το 2014 τις μειώσεις του 15% που υπέγραψε μέσα στην κρίση, ενώ για το 2015 έδωσε αύξηση - κοροϊδία 1% στους μισθούς.

Το ζήτημα λοιπόν για τους εργαζομένους, τα λαϊκά στρώματα δεν είναι η προσδοκία της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», αλλά να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ν' ανοίξει ο δρόμος ανάπτυξης υπέρ του λαού, που θα έχει στόχο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και της μονομερούς διαγραφής όλου του χρέους, ο δρόμος δηλαδή που προτείνει το ΚΚΕ, της ανατροπής.

ΥΓ: Αντε και το «αιδώς Αργείοι» να μην το καταλαβαίνουν όλοι στις μέρες μας. Οτι η λέξη σποτ στ' αγγλικά ανάμεσα στ' άλλα σημαίνει και λεκές το ξέρουνε κι οι πέτρες και τα πετρωμένα μυαλά...

Eurokinissi

Οπως ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 1 παλιά, έτσι κι αυτοί τώρα προβάλλουν το μνημόνιο ως αιτία όλων των κακών, ανασύρουν και την αντιμερκελική ρητορική και αποσπούν τη μνημονιακή πολιτική από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την εξουσία των μονοπωλίων. Για την ακρίβεια, πασχίζουν να βγάλουν το μεγάλο κεφάλαιο εντελώς έξω απ' το κάδρο των υπαίτιων για τα βάσανα του λαού, βάζοντας στη θέση του το ...νόμισμα.

Και πώς θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς αφού την εξουσία του θέλουν κι αυτοί να διαχειριστούν, είναι κι αυτοί προσηλωμένοι στο στόχο της ανάκαμψης των επιχειρηματικών ομίλων, αυτό σημαίνει η περίφημη «παραγωγική ανασυγκρότηση», αλλά διαφωνούν με τον τρόπο που αυτή θα πραγματοποιηθεί, προκρίνοντας ως διέξοδο για το κεφάλαιο την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, «αν χρειαστεί».

Ούτε λόγος βεβαίως για αποδέσμευση απ' την Ευρωπαϊκή Ενωση, εγχείρημα που «αγαπούν», κατά δήλωση του Αλ. Αλαβάνου. Απεναντίας, εκφράζουν τη λύπη τους που δεν μπορούν να υπηρετήσουν την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας εντός της Ευρωζώνης.

Και αυτοί καταθέτουν τα διαπιστευτήριά τους στο κεφάλαιο διαβεβαιώνοντάς το - καθώς δεν αγνοούν ότι το ευρώ παραμένει επιλογή του - πως «δεν είναι παράταξη της δραχμής, αλλά μια δύναμη με ολοκληρωμένο πρόγραμμα και σχέδιο, που έχει ως βασικό στόχο την ακύρωση της λιτότητας, της φορολεηλασίας, του ξεπουλήματος της χώρας και της εθνικής υποτέλειας».

Κι ακόμα ότι: «Η έξοδος από την Ευρωζώνη και το εθνικό νόμισμα δεν είναι αυτοσκοπός. Το εθνικό νόμισμα είναι ένα εργαλείο και ένα μέσο, το οποίο χρησιμοποιεί η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη και αρκετές χώρες ακόμη εντός ΕΕ για να έχουν αυτονομία στην οικονομική τους πολιτική, να προσφέρουν ισχυρή ρευστότητα με καλούς όρους στην οικονομία τους, να τονώσουν τις εξαγωγές, την εγχώρια παραγωγή και την "ανταγωνιστικότητά" τους».

Και αυτοί «προετοιμάζουν» το λαό ότι θα υπάρξει μια δύσκολη περίοδος θυσιών, που δήθεν θα οδηγήσει σε διέξοδο από την κρίση. Σε ορισμένα σημεία οι θέσεις τους είναι πίσω ακόμα κι απ' αυτό το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που δεν φημίστηκε για τη γενναιοδωρία του απέναντι στο λαό, καθώς επιφύλασσε μόνο κάποια ψίχουλα στην ακραία φτώχεια. Για παράδειγμα, ενώ εκεί διατυπωνόταν η υπόσχεση για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και αποκατάσταση της 13ης σύνταξης σε συνταξιούχους με έως 700 ευρώ σύνταξη, στη διακήρυξη της ΛΑΕ αναφέρεται: «Σταδιακή αύξηση κατώτερων μισθών και συντάξεων (...) Θα στηριχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές δαπάνες για τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, τη λαϊκή Υγεία, τον Πολιτισμό. Θα ενθαρρυνθεί η σταδιακή αύξησή τους σε συνάρτηση με τους αναπτυξιακούς ρυθμούς...»!

Κρύβουν κι αυτοί, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου μάλιστα είχαν ρόλο πρώτου βιολιού στη χειραγώγηση, ότι ο στόχος της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας είναι ασύμβατος με οποιαδήποτε συζήτηση για κάλυψη των αναγκών ή έστω για ουσιαστική ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών. Οτι, όπως κι αν επιχειρηθεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, το μόνο βέβαιο είναι ότι απαιτεί νέες, μεγαλύτερες κάθε φορά θυσίες απ' το λαό. Υπηρετούν απ' τη σκοπιά τους έναν δρόμο ανάπτυξης πολλαπλά επιζήμιο για τα λαϊκά συμφέροντα και προσφέρουν καλές υπηρεσίες στο κεφάλαιο, συμβάλλοντας στην αναβίωση αυταπατών που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με διαλυτική επίδραση στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις.

ΚΕΙΜΕΝΑ: Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Τώρα, ενόψει εκλογών, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Τι θέση κρατά ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο; Ο Αλέξης Τσίπρας τις τελευταίες μέρες λέει: «Με ποιους θα συνεργαστούμε; Με αυτούς που έκρυβαν τη λίστα Λαγκάρντ, με αυτούς που έπαιρναν το 3% από τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς και τα εξοπλιστικά προγράμματα; (...) Το παλιό σύστημα προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε το ίδιο με τη ΝΔ του Μεϊμαράκη και μας φαίνεται αδιανόητο να κυβερνήσουμε μαζί και δε θα το πράξουμε». Στο ίδιο μήκος κύματος και η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ολγα Γεροβασίλη, που δήλωσε πριν μερικές μέρες σε συνέντευξη Τύπου: «Να το πούμε καθαρά. Αποκλείεται παντελώς το σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και ο κρυφός πόθος της ΝΔ, αλλά και πολλών κύκλων που επιβουλεύονται τη χώρα. Δε θα συμβεί».

Βέβαια, για να κατανοήσει κάποιος τα προεκλογικά πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες του λαού απ' όλα τα αστικά κόμματα, τα κόμματα που διεκδικούν να συνεχίσουν την αστική τους διακυβέρνηση, πρέπει να προσέξει και μερικές άλλες δηλώσεις. Οπως για παράδειγμα του Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος δήλωσε πριν μερικές μέρες το εξής: «Η επιδιωκόμενη αυτοδυναμία στις εκλογές δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπουν στο μέλλον οι βάσεις για προγραμματικές συγκλίσεις. (...) Χρειάζεται τρόπος αλλαγής στη λειτουργία του κράτους. Πρέπει η χώρα να διακυβερνηθεί με νέο μοντέλο διακυβέρνησης».

`Η όσα είπε ο Νίκος Βούτσης σε ραδιοφωνική συνέντευξη, ότι μπορεί η μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ να είναι έξω από τον ορίζοντα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση, «την κατεύθυνση, την πυξίδα τη δίνουν τα ίδια τα αποτελέσματα και η λαϊκή θέληση, του τι τελικά πρέπει να γίνει». Και σχολίασε τις κατηγορηματικές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κυβερνητική σύμπραξη με τη ΝΔ με τον εξής τρόπο: «Αυτές οι δηλώσεις και μάλιστα των αρχηγών των κομμάτων μέσα στην προεκλογική περίοδο, είναι ακριβώς για να ληφθούν υπόψη από τους εκλογείς, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι - εν προκειμένω εμείς - θέλουμε». Αντίστοιχες δηλώσεις με αυτές του Γ. Δραγασάκη και του Ν. Βούτση γίνονται και από άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα πει κανείς: Μα πώς είναι δυνατόν να γίνονται τόσο αντιφατικές δηλώσεις και μάλιστα μερικές μία ανάσα πριν τις εκλογές; Οι δηλώσεις αυτές μπορεί να φαίνονται αντιφατικές, αλλά δεν είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, οι ΑΝΕΛ ψήφισαν όλοι μαζί το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο, που περιλαμβάνει αντιλαϊκά μέτρα σε βάθος δεκαετίας και παραπάνω. Το πρόγραμμα που θα υλοποιήσουν μετά τις εκλογές είναι αυτό το μνημόνιο, μαζί με τα δύο προηγούμενα που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Είτε μόνοι τους είτε σε συνεργασίες μεταξύ τους, αυτό θα κάνουν, όσο κι αν παραμυθιάζουν το λαό για «παράλληλα μέτρα» και άλλα τέτοια φαιδρά. Οσο κι αν πασχίζουν να ανακαλύψουν και να αναδείξουν κάποιες διαφορές για να φανούν ότι δεν είναι ίδιοι. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί προεκλογικά να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ σε επιμέρους ζητήματα («παλιό - νέο», «διεφθαρμένο - καθαρό» κ.ά.). Για να κρύψει ότι ταυτίζονται στο στρατηγικό ζήτημα, δηλαδή στο ποιον υπηρετεί η πολιτική τους. Μια πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου.

Υπάρχει, λοιπόν, αντικειμενική βάση για το σχηματισμό κυβέρνησης την επομένη των εκλογών, ακόμα και με τη συμμετοχή αυτών των δύο κομμάτων; Υπάρχει. Μάλιστα, εκφράστηκε και στην ψηφοφορία για το μνημόνιο στη Βουλή, όπου τάχθηκαν υπέρ 222 βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Στις προηγούμενες ψηφοφορίες, μάλιστα, που αφορούσαν τα προαπαιτούμενα μέτρα για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τη δανειακή σύμβαση, καθώς και η ψηφοφορία για το εάν θα εξουσιοδοτηθεί ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών να ξεκινήσουν τις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις, ο αριθμός ήταν ακόμα μεγαλύτερος... Κατά συνέπεια, μόνο σαν κοροϊδία και σαν προσπάθεια να διαμορφώσει πλαστές διαχωριστικές γραμμές, μπορεί να εκληφθεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι διαφέρει από τη ΝΔ σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι αδύνατη η μεταξύ τους κυβερνητική συνεργασία. Θυμίζουμε ότι ανάλογο κλίμα δημιουργούσαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πριν από τις εκλογές του 2012, για να καταλήξουν λίγες βδομάδες μετά σε κάτι που φαινόταν αδιανόητο μέχρι τότε. Σε μια συγκυβέρνηση που έφερε νέο μνημόνιο, το δεύτερο στη σειρά. Οι πιθανότητες να επαναληφθεί η ίδια ιστορία είναι πολύ μεγάλες.

Πόσο μάλλον όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στο ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, σε τελική ανάλυση επικαλείται τη λαϊκή ψήφο και λέει ότι ανεξάρτητα από το τι θέλει ο ίδιος, αυτή είναι που θα καθορίσει τις εξελίξεις. Προσπαθεί, λοιπόν, να χρεώσει εκ των προτέρων στο λαό μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, αν από το αποτέλεσμα των εκλογών δεν προκύπτει αυτοδυναμία, για να μπορεί μετά να ισχυριστεί ότι ο ίδιος δεν ήθελε τη συνεργασία, αλλά του την επέβαλλε η ψήφος του λαού! Τα παραδείγματα είναι πολλά και πρόσφατα. Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ερμήνευσε το δημοψήφισμα ως «εντολή του λαού» να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και να υπάρξει συμφωνία με τους θεσμούς; Πάνω σε αυτό δεν «έστησε» όλη την άθλια και βρώμικη προπαγάνδα για να δικαιολογήσει το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, που το ψήφισε μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και Ποτάμι;

Και κάτι ακόμα: σύμφωνα με πληροφορίες, το ζήτημα της πολιτικής και κυβερνητικής συνεργασίας έχει συζητηθεί με τους Ευρωπαίους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι άραγε άσχετο με όσα είχε πει ο πρόεδρος της ΝΔ, Β. Μεϊμαράκης, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών; Τότε που είχε πει πως στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι ακόμα και πρωθυπουργοί σε μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», όπως ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης. Ας μη μας διαφεύγει ότι διεργασίες έχουν γίνει και παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μια ανάσα από τις εκλογές, συνεχίζονται...

Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί από αυτά τα τερτίπια. Τώρα τους δοκίμασε όλους και τους ξέρει. Ο τσακωμός τους για τα επιμέρους είναι η άλλη όψη της συμφωνίας τους στα βασικά, που καθορίζονται από το τι συμφέρει το κεφάλαιο και όχι βέβαια το λαό. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, δυναμώνουμε το δρόμο της ανατροπής, της εξουσίας του κεφαλαίου, για τη μόνη διέξοδο σε όφελος του λαού, τη λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή όλου του χρέους.

Την ίδια ώρα, οι «κόκκινες γραμμές» που εμφάνιζε η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν στην πορεία βαθιά «πράσινες», σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των πάγιων αξιώσεων που προβάλλουν και τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου. Πρόκειται και πάλι για τη διεργασία των συγκλίσεων που συντελούνται, ανοιχτά σήμερα, και στο επίπεδο των αστικών κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού, στο πλαίσιο της γενικότερης, κυρίαρχης στρατηγικής του κεφαλαίου. Σε αυτό πλαίσιο, «δεξιοί», σοσιαλδημοκράτες, η «πρώτη φορά Αριστερά» και άλλοι, παρά και τις αντιθέσεις τους, εμφανίζονται σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, αυτό των διαχειριστών ενός εκμεταλλευτικού συστήματος που δεν παίρνει από γιατριά υπέρ του λαού, ίσα-ίσα το αντίθετο, τον τσακίζει.

Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μεταξύ τους συγκλίσεις και μάλιστα σε σημείο ταύτισης επιβεβαιώνονται από τα σχέδια της λεγόμενης «παραγωγικής ανασυγκρότησης» που εξαγγέλλουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η πλευρά της ΝΔ. Οι όποιες διαφοροποιήσεις στα προεκλογικά τους προγράμματα και τις παρεμβάσεις, δεν πρέπει να ξεγελάσουν τα λαϊκά στρώματα. Το σχέδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης προδιαγράφεται και στο τρίτο μνημόνιο που ψήφισαν και μάλιστα με απόλυτα συγκεκριμένες αναφορές, σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προτείνει ο ΟΟΣΑ, μέσα από τις λεγόμενες «εργαλειοθήκες». Το τελικό σχέδιο αναμένεται να ανακοινωθεί την άνοιξη του 2016 και αφορά, επί της ουσίας, τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με το προσχέδιο του κυβερνητικού προγράμματος, θέτει τους παρακάτω άξονες:

Ενίσχυση του τραπεζικού τομέα, με στόχο να «αποτελέσει ξανά το ρόλο του αιμοδότη της οικονομίας». Πρόκειται για το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζικών ομίλων, μέσω της νέας δανειακής σύμβασης που φορτώνουν στις πλάτες του λαού. Συμπληρωματικά με το μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει τη δημιουργία «αναπτυξιακής τράπεζας», που βέβαια θα αφορά στην τόνωση της επιχειρηματικότητας.

Διαχείριση «κόκκινων» δανείων. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, η «επίλυση του προβλήματος αποτελεί κομβικό σημείο για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του τραπεζικού συστήματος και απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας». Επί της ουσίας, ομολογούν ότι το σχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των τραπεζών, προκειμένου αυτές με κρατική ενίσχυση να απαλλαγούν από τα βαρίδια. Την ίδια ώρα, συμπληρώνεται το προϋπάρχον νομοθετικό οπλοστάσιο για την πλήρη άρση της όποιας παρεχόμενης προστασίας, ακόμη και για την πρώτη κατοικία, ενώ ταυτόχρονα κλιμακώνονται οι εκβιασμοί απέναντι σε ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά.

Ρευστότητα στην «πραγματική οικονομία». Μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, προβλέπεται η πρόσβασή τους στο «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, η σταδιακή «επανασύνδεση» των ελληνικών τραπεζών με τη διεθνή διατραπεζική αγορά, η σημαντική μείωση του κόστους χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών. Μέσω αυτών, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα τονωθεί ο δανεισμός των επιχειρήσεων, «κυρίως για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, οι οποίες θα προκαλέσουν την επιθυμητή ενίσχυση της απασχόλησης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.

Αξιοποίηση ΕΣΠΑ. Λόγος γίνεται για μια «νέα επιχειρηματικότητα, που να συνδυάζει την παραγωγή υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας προϊόντων και υπηρεσιών με μια νέα μορφή επιχειρηματικής διακυβέρνησης, μέσα από συνεργατικά σχήματα».

Συμπερασματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει το σχέδιο για την επάνοδο του κεφαλαίου, από τη φάση της κρίσης στη φάση της ανάκαμψης των επιχειρηματικών κερδών.

Η ΝΔ θέτει αντίστοιχους άξονες και προτεραιότητες και μάλιστα σε σημείο ταύτισης. Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι ο μεταξύ τους «καυγάς» γίνεται για το ποιος από αυτούς είναι ο ικανότερος διαχειριστής (των υποθέσεων του κεφαλαίου).

Η ΝΔ, στις προγραμματικές εξαγγελίες της, αναφέρει:

Εφαρμογή των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών, όπως αυτές, εν πολλοίς, ήδη περιλαμβάνονται στο μνημόνιο». Σε αυτές καταγράφουν και τις «ρυθμίσεις στην αγορά εργασίες» και μάλιστα με τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές και διεθνείς πρακτικές». Το ίδιο «επιχείρημα» αξιοποιεί και ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα πριν από την ψήφιση του μνημονίου. Και βέβαια, η ΝΔ θα προχωρήσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, λέγοντας ότι η συγκεκριμένη ανάγκη προέκυψε με αποκλειστική ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και βέβαια, συμπλέουν και στο ζήτημα της «σταδιακής αποκατάστασης της ρευστότητας στην οικονομία».

«Επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων», προκειμένου να αποκτηθούν «βαθμοί ελευθερίας». Αυτοί, με τη σειρά τους, θα «επιτρέψουν τη βελτίωση των όρων του μνημονίου», με στόχο, όπως λένε, τη μείωση των φόρων και την ενίσχυση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Πρόκειται για την πολιτική διαχείρισης και όχι αντιμετώπισης των ακραίων φαινομένων φτώχειας, καταπώς προτείνεται και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Κρίνεται αναγκαία η «λήψη πρόσθετων παραμετρικών μέτρων για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του χρέους». Το ίδιο λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο την απελευθέρωση κεφαλαίων, προκειμένου αυτά να αποδοθούν στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.

Αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων σε τουρισμό, ναυτιλία, αγροτική παραγωγή, μεταποίηση, έρευνα - καινοτομία, που είναι οι προς επιλογή κλάδοι που θα ενισχυθούν μέσω του «εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης». Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι ο ΣΕΒ θέτει σειρά από προτεραιότητες και άλλες παρεμβάσεις, με τις οποίες, επί της ουσίας, συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, πολλές από αυτές περιέχονται αυτούσιες και στο τρίτο μνημόνιο.

Η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και του επενδυτικού πακέτου Γιούνκερ αποτελεί μία ακόμη στρατηγικού χαρακτήρα σύμπλευση της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, με κοινό στόχο να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις του κεφαλαίου. Η αποδέσμευση του προβλεπόμενου πακτωλού με τα 35 δισ. ευρώ, όπως επίσης και στην περίπτωση της «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κ.ά., έχουν όρο και προϋπόθεση την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου...

Εχει σημασία να θυμηθούμε την κοινή προσέγγιση των αστικών κομμάτων και επιτελείων σχετικά με το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης. Με μια φωνή, έλεγαν ότι πρόκειται για «κρίση του δημοσίου χρέους», για «τραπεζική κρίση» και άλλα παρόμοια, απόλυτα ξεκομμένα από τη ρίζα του προβλήματος που γεννά όλα αυτά τα φαινόμενα. Μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, εν μέσω υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι εκδόσεις ομολογιακών δανείων με προσφυγή στις τράπεζες ήταν φαινόμενο απόλυτα συνηθισμένο. Η πρόσβαση στις χρηματαγορές γινόταν σε περίοδο ραγδαίας αύξησης του παραγόμενου ΑΕΠ. Για το 2003 η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα έφτασε στο 6,6%, το 2004 στο 5%, το 2006 στο 5,8%. Η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα, μέχρι και τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, ήταν πολλαπλάσια σε σχέση με αυτή των άλλων κρατών της Ευρωζώνης και σε κάθε περίπτωση πολύ πάνω από τους μέσους όρους.

Η διόγκωση της ανάπτυξης του κεφαλαίου, ωστόσο, επιτάχυνε και βάθυνε την καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε στη συνέχεια, με αντίστροφα πολλαπλάσιους αρνητικούς ρυθμούς και ιδιαίτερη ένταση, στις συνθήκες διαβίωσης του λαϊκού πληθυσμού. Αναγκαστικά και αναπότρεπτα, η συσσώρευση καπιταλιστικών κερδών, κάθε φορά, θα οδηγεί στην επόμενη φάση του οικονομικού κύκλου, δηλαδή στο ξέσπασμα της επόμενης καπιταλιστικής κρίσης, ανεξάρτητα από το μείγμα της αστικής διαχειριστικής πολιτικής και την οικονομική και πολιτική δύναμη κάθε κράτους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανισομετρίας. Παράλληλα, είναι φανερό το γεγονός ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και το κρατικό χρέος αλληλοτροφοδοτήθηκαν. Το κρατικό χρέος διοχετεύεται στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, στη χρηματοδότηση των προτεραιοτήτων επιλεγμένων κλάδων και τομέων της οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα γιγαντώθηκε με τα εκτεταμένα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων νευραλγικών κλάδων που εκχωρήθηκαν σε «επενδυτές».

Το ΚΚΕ τονίζει ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη, αναιμική ή όχι, θα συνδυάζεται με αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα, με μνημόνια διαρκείας, προκειμένου να εμπεδωθεί και να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ο καπιταλισμός χρειάζεται τα μνημόνια για να μπορεί να αναπαράγει διευρυμένα τα κέρδη του. Τα μνημόνια δεν είναι τίποτα διαφορετικό από αντεργατικές - αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις διευκόλυνσης της κερδοφορίας και εξασφάλισης συνθηκών για καπιταλιστικές επενδύσεις. Φτηναίνουν την εργατική δύναμη, προωθούν ιδιωτικοποιήσεις, φοροληστεύουν το λαό, κόβουν κρατικές δαπάνες για λαϊκές ανάγκες σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια κ.λπ.

Η σημερινή πραγματικότητα, για μια ακόμη φορά, έρχεται να επιβεβαιώσει το Κόμμα μας. Με φόντο και τις πρόσφατες εξελίξεις, η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας και μπορούν και πρέπει να κατασταλάξουν σε συμπεράσματα πολύτιμα για την οργάνωση της πάλης τους και βέβαια για το κριτήριο της ψήφου τους σε αυτές τις εκλογές. Και να βγάλουν από την κάλπη ένα ισχυρό ΚΚΕ, για δυνατή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην εξουσία του κεφαλαίου, την κυβέρνησή του, τα κόμματά του και την ΕΕ, στο δρόμο της ανατροπής τους, στο δρόμο για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό και με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα βάλει την οικονομία στην υπηρεσία κάλυψης των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Σημειώνεται ότι όσοι κατατάχτηκαν στις Ενοπλες Δυνάμεις προκειμένου να υπηρετήσουν τη θητεία τους μετά τις 30/8/2015 (νεοσύλλεκτοι), οπότε έληξε η προθεσμία εγγραφής στους παραπάνω ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, θα ψηφίσουν υποχρεωτικά είτε στο δήμο της βασικής εγγραφής τους είτε στο δήμο διαμονής τους, εφόσον είχαν ζητήσει να ψηφίσουν ως ετεροδημότες, προσκομίζοντας σε κάθε περίπτωση την παραπάνω βεβαίωση μη εγγραφής από την υπηρεσία τους, η οποία μπορεί να αναγράφει τον όρο «νεοσύλλεκτος». Για το σκοπό αυτό, πρέπει να ζητήσουν έγκαιρα την προβλεπόμενη ειδική άδεια απουσίας από την υπηρεσία τους (έγγραφο ΥΠΕΣ με αρ. πρωτ. 31565/9-9-2015).

Στην περίπτωση που οι παραπάνω Ελληνες ναυτικοί βρεθούν ή καταπλεύσουν σε ελληνικό λιμάνι δήμου διαφορετικού από αυτόν στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι εγγεγραμμένοι (σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο), ψηφίζουν και πάλι με το ναυτικό τους φυλλάδιο σε εκλογικά τμήματα του δήμου του λιμανιού που βρίσκονται, με βάση ονομαστικές καταστάσεις συνταγμένες από τον πλοίαρχο και θεωρημένες από Λιμενική κ.λπ. αρχή. Προϋπόθεση να είναι γραμμένοι στους πιο πάνω ειδικούς εκλογικούς καταλόγους και να υπάρχει αδυναμία - για αποδεδειγμένους λόγους ανώτερης βίας (δυσμενείς καιρικές συνθήκες, βλάβη πλοίου κ.λπ.) - να ψηφίσουν στον τόπο που έχει οριστεί με τους πιο πάνω ειδικούς εκλογικούς καταλόγους.

Οσοι ετεροδημότες έχουν υποβάλει αίτηση μέχρι τις 30 Ιούνη 2015 για να γραφτούν στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους ετεροδημοτών και να ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους ή είναι ήδη γραμμένοι σε αυτούς από παλιότερες εκλογές και δεν έχουν ζητήσει να διαγραφούν, δε χρειάζεται να μετακινηθούν στον τόπο καταγωγής τους, στα δημοτολόγια του οποίου είναι γραμμένοι. Θα ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους.

Επειδή όμως τα λάθη στους εκλογικούς καταλόγους είναι συχνό φαινόμενο, ειδικά οι ετεροδημότες χρειάζεται από τώρα να βεβαιωθούν ότι έχουν συμπεριληφθεί στους ειδικούς καταλόγους ετεροδημοτών, διαφορετικά να εξασφαλίσουν έγκαιρα τη μετακίνησή τους στους τόπους καταγωγής τους.

Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να «επισκεφτούν» την ειδική εφαρμογή «ΜΑΘΕ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ» στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών, ώστε να σιγουρευτούν για τον τόπο και το εκλογικό τμήμα στο οποίο θα ψηφίσουν.

Με λεωφορεία και άλλα μεταφορικά μέσα μετακινούνται προς τον τόπο που ψηφίζουν ετεροδημότες από μια σειρά περιοχές της χώρας, μεταξύ άλλων προς:

-- Ηγουμενίτσα - Κέρκυρα

-- Αγρίνιο - Αρτα - Γιάννενα

-- Τρίκαλα - Καρδίτσα

-- Βόνιτσα - Πρέβεζα - Λευκάδα

Το ΚΚΕ καλεί τους ετεροδημότες να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την αποφασιστική ενίσχυσή του σε κάθε γωνιά της χώρας. Καλεί τους ετεροδημότες από σήμερα κιόλας:

• Να ενημερωθούν για το πού ψηφίζουν.
• Να εξασφαλίσουν έγκαιρα τα εισιτήριά τους, ιδιαίτερα όσοι ψηφίζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους.

Για κάθε πληροφορία και βοήθεια, μπορούν να επικοινωνούν με την Επιτροπή Ετεροδημοτών στα γραφεία της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ (Βερανζέρου και Κοτοπούλη 11, Ομόνοια).

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210.3301.106, 210.3302.411.

Ωρες επικοινωνίας: 9.00 - 21.00.

Οσο πλησιάζουν οι εκλογές, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, αλλά και μια σειρά επιτελεία του συστήματος εντείνουν την προσπάθειά τους να λανσάρουν διάφορα «διακυβεύματα των εκλογών», όπως τα ονομάζουν. Κάλπικα κριτήρια ψήφου στην πραγματικότητα, με σκοπό να εγκλωβιστεί ξανά ο λαός στις λογικές του τάχα «μικρότερου κακού», που τελικά τον οδηγούν πάντα στο ακόμα χειρότερο, να συναινέσει στη συνέχιση της πολιτικής που βαθαίνει τη χρεοκοπία του ή, ακόμα χειρότερα, να την αποδεχτεί ως μονόδρομο.

Ωστόσο, όλα αυτά τα κάλπικα «διλήμματα» συγκλίνουν σε ένα βασικό στόχο: Να κρύψουν όσο περισσότερο μπορούν τη στρατηγική τους σύμπλευση στην υπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου.

Ιδιαίτερη σημασία, βέβαια, έχουν και οι αλλεπάλληλες τοποθετήσεις του εγχώριου κεφαλαίου για το «διακύβευμα» των εκλογών, οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι η ελληνική αστική τάξη έχει ήδη «ψηφίσει»: Εχει «ψηφίσει» υπέρ της διασφάλισης της απρόσκοπτης εφαρμογής του μνημονίου.

Απέναντι σε αυτό το μπαράζ των κάλπικων «διακυβευμάτων», ο λαός έχει την πείρα να μην «τσιμπήσει», να φτάσει στην κάλπη με κριτήριο το πώς θα βρεθεί ο ίδιος πιο δυνατός απέναντι στο νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης που θα αντιμετωπίσει αμέσως μετά τις εκλογές, πώς θα φέρει πιο κοντά τη δική του νίκη, με ισχυρό ΚΚΕ παντού!

«Στις 21 Σεπτεμβρίου η χώρα θα κυβερνηθεί είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτοδύναμο ή μη) και πρωθυπουργό του Αλέξη Τσίπρα είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ. και πρωθυπουργό τον Ευ. Μεϊμαράκη. Το δίλημμα είναι πραγματικό, καθώς τρίτη επιλογή δεν υπάρχει...»

(κύριο άρθρο της «Αυγής», 8/9/2015)

Από τη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, καθώς και όλες οι βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, ευθυγραμμιζόμενες με τις κυρίαρχες στρατηγικές επιλογές του εγχώριου κεφαλαίου, έχουν βάλει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους στο νέο μνημόνιο, είναι επόμενο το «πραγματικό δίλημμα» που λανσάρουν να καταλήγει τελικά στην «επιλογή» του «καταλληλότερου» για την εφαρμογή του. Με άλλα λόγια, καλούν το λαό να διαλέξει ποιος θα κρατά το τιμόνι στη συνέχιση της σφαγής του για λογαριασμό των μονοπωλίων και των λυκοσυμμαχιών τους.

Πιο έντονα το εν λόγω «δίλημμα» λανσάρεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πατώντας στην πικρή πείρα του λαού, στη δικαιολογημένη οργή του για όλες τις διακυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βολεύεται να παίζει με τα «διλήμματα» του «νέου» απέναντι στο «παλιό», του «αδέσμευτου» απέναντι στους «διαπλεκόμενους», του «καινούργιου» που ζητά μια «δεύτερη ευκαιρία»...

Μόνο που η ίδια η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με επιστέγασμα το νέο βάρβαρο μνημόνιο που φόρτωσε στην πλάτη του λαού, επιβεβαίωσε ότι το «νέο» του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεσμευμένο, όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί του, σε ό,τι πιο παλιό υπάρχει, δηλαδή στην υπηρέτηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει, του συστήματος που τρέφεται με τον ιδρώτα και τις σάρκες των εργαζομένων και του λαού.Του συστήματος που πατώντας ακριβώς πάνω στη βάση του μεγαλύτερου «σκανδάλου», της «νόμιμης» κλεψιάς δηλαδή του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, γεννά συνεχώς και τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

«Η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική σταθερότητα και κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τη συμφωνία με όρους μάχης και όχι παράδοσης άνευ όρων»

(κύριο άρθρο «Αυγής», 11/9/2015)

«Το ζητούμενο είναι η προγραμματική μας πορεία και η υλοποίηση συγκεκριμένων δεσμεύσεων για τις οποίες πρέπει να συνεννοηθούμε (...) Αλλά ταυτόχρονα θα φτιάξουμε και μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης (...) που θα μπορεί να συζητά με τους έξω και στις αξιολογήσεις θα μπορεί, με πιο ήπιο τρόπο, να προσπαθεί να δώσει λύσεις στην υλοποίηση του τρίτου, νέου μνημονίου»

(Β. Μεϊμαράκης στο «Action 24», 4/9/2015).

Η φράση - κλειδί στο εν λόγω «δίλημμα» που λανσάρουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ δε θέλει και πολύ ψάξιμο: «Θα υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις». Ολα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, είναι η απογείωση του γνωστού δουλέματος ότι η... «ανακούφιση» από τα μνημόνια περνά μέσα από τη συνεπή εφαρμογή τους!

Τα περί «υλοποίησης της συμφωνίας αλλά με όρους μάχης», όπως και τα περί «υλοποίησης με πιο ήπιο τρόπο» είναι η προσπάθεια των αστικών επιτελείων να λουστράρουν ξανά τις χρεοκοπημένες απάτες των «κόκκινων γραμμών», της «επαναδιαπραγμάτευσης» κ.ο.κ. Με «όρους μάχης» και «σκληρής διαπραγμάτευσης» μας οδήγησε άλλωστε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο νέο αντιλαϊκό μνημόνιο.

«Ο τόπος έχει ανάγκη την πολιτική σταθερότητα. Χρειάζεται μια κυβέρνηση μακράς θητείας, που θα μπορέσει να πάρει τις αναγκαίες αποφάσεις, για να βγάλει τη χώρα από την κρίση» (Β. Μεϊμαράκης, συνέντευξη στο «news247.gr»)

«Ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση τετραετίας, χρειάζεται σταθερότητα, ο τόπος χρειάζεται, όμως, και μεγάλες αλλαγές και τομές» (Αλ. Τσίπρας, συνέντευξη στον «ΣΚΑΪ»)

«Καθρέφτης» της στρατηγικής σύμπλευσης των αστικών κομμάτων τα δύο παραπάνω αποσπάσματα, αλλά και της... «επιλογής» που «δίνουν» στο λαό τα «διλήμματα» που του λανσάρουν μπροστά στην κάλπη. Διάλεξε ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη διαμόρφωση της «πολιτικής σταθερότητας», ποιος μπορεί να την εγγυηθεί. Δηλαδή; Διάλεξε ποιος μπορεί να διασφαλίσει τις συνθήκες που θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπει το μνημόνιο και έχει ανάγκη το κεφάλαιο...

Μόνο που ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να αγωνιά για τα προεκλογικά και μετεκλογικά αλισβερίσια των κομμάτων του κεφαλαίου για το σχηματισμό της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης, καθώς υπάρχει η αντικειμενική βάση για συνεργασία της μιας ή της άλλης μορφής μεταξύ των κομμάτων που ψήφισαν και δεσμεύονται να υλοποιήσουν το μνημόνιο, το στόχο δηλαδή της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η «σταθερότητα» για την οποία μιλάνε δεν έχει καμιά σχέση με το δικαίωμα του λαού στη σταθερή δουλειά, στη σύνταξη, στην Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία κ.ο.κ. Ολα αυτά θα δεχτούν νέα σκληρά πλήγματα στο πλαίσιο και του νέου μνημονίου και θα συνεχίσουν να τσακίζονται, όσο ο λαός μένει στα δεσμά του καπιταλιστικού δρόμου, της εξουσίας του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του.

«Το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας» («Εβδομαδιαίο Δελτίο» ΣΕΒ, 27/8/2015).

«Το τρίτο μνημόνιο προδιαγράφει τα βήματα που πρέπει να αναληφθούν και την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική οικονομία προς την κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης» («Εβδομαδιαίο Δελτίο» ΣΕΒ, 3/9/2015).

Για το εγχώριο κεφάλαιο υπάρχει και το ουσιαστικό «ζητούμενο» από τις εκλογές, ένα «ζητούμενο» μάλιστα που οι φορείς του θέτουν ιδιαίτερα ανοιχτά στις συγκεκριμένες εκλογές και με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις: Είναι η «πλήρης», «έγκαιρη» και «αποτελεσματική» εφαρμογή του μνημονίου, καθώς αυτό αποτελεί την «τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης» της κερδοφορίας του και της «ανταγωνιστικής ανάπτυξής» του.

Περιγράφουν, μάλιστα, με σαφήνεια στα κόμματά τους και ειδικά στους... «μονομάχους της πρωτιάς», όπως αποκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, το πώς θα διασφαλιστεί αυτό το ζητούμενο: «Η Ελλάδα», γράφει στο ΑΠΕ ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, «έχει μόνο μία επιλογή - στην οποία συμφωνούν οι δύο "μονομάχοι" της πρωτιάς στις εκλογές: Να κοιτάξει μπροστά. Αυτό το "μπροστά" συνδέεται με έναν οδικό χάρτη και δεσμεύσεις που υπερβαίνουν τις βεβαιότητες του ενός ή του άλλου και απαιτούν συλλογική δουλειά, υπερκομματική λογική, συναίνεση και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο»...

Τοποθετήσεις, αν μη τι άλλο, χρήσιμες για να διαλύεται η ομίχλη με την οποία επιχειρούν να σκεπάσουν την αντιλαϊκή πολιτική τα διάφορα προπαγανδιστικά αστικά επιτελεία: Μέσα στα λόγια του εγχώριου κεφαλαίου μπορεί κανείς να «διαβάσει» καθαρά για λογαριασμό ποιανού φορτώθηκε ο λαός τρία μνημόνια, γιατί όλα τα βασικά κόμματα της αστικής διαχείρισης ψήφισαν παρέα το τρίτο μνημόνιο, γιατί σήμερα όλα αυτά τα κόμματα πίνουν νερό στο όνομα της «πολιτικής σταθερότητας», γιατί τα μέτρα που περιλαμβάνονται στα μνημόνια είναι μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, αφού πάνω σε αυτά θα στηριχθεί η «κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης»...

ΚΕΙΜΕΝΑ: Γιώργος ΕΛΤΑΧΗΡ

Απέναντι στα «διλήμματα» που θέτουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του, ο λαός σήμερα έχει μεγαλύτερη πείρα ώστε να φτάσει στην κάλπη με τα δικά του κριτήρια, με γνώμονα το πώς θα βρεθεί ο ίδιος ενισχυμένος ήδη από την επομένη των εκλογών και στους αγώνες του επόμενου διαστήματος.

Ανεξάρτητα από το ποιο αστικό κόμμα θα είναι πρώτο και ποιο δεύτερο, από το αν θα υπάρξει κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ή κυβέρνηση του πρώτου κόμματος με κάποια μικρότερα, το πραγματικό δίλημμα για το λαό είναι ένα: Αν θα ενισχύσει και θα «νομιμοποιήσει» με την ψήφο του το ενιαίο μπλοκ των κομμάτων του κεφαλαίου που θα βρεθεί έτσι κι αλλιώς απέναντί του, ή αν θα ενισχύσει το ΚΚΕ, ώστε να έρθει πιο κοντά η νίκη του λαού.

Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, η νεολαία, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων έχουν κάθε συμφέρον να στηρίξουν και να δυναμώσουν το ΚΚΕ:

-- Γιατί πλέον έχουν ατράνταχτα και χειροπιαστά στοιχεία ότι το ΚΚΕ είπε έγκαιρα την αλήθεια στο λαό, ποτέ δεν τον κορόιδεψε για να ψαρέψει κάποιες ψήφους. Προειδοποίησε έγκαιρα για την πορεία των εξελίξεων, προέβλεψε την κατάληξη μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί αποκάλυψε πού οδηγούσε η στρατηγική του, όσο και αν την έντυνε με κάποια αριστερά συνθήματα. Το ΚΚΕ είπε την αλήθεια για τους σιδερένιους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, που επιβάλλουν το ξεζούμισμα του λαού για τα κέρδη του κεφαλαίου, όταν άλλοι έσπερναν - και σπέρνουν ακόμα - αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει δυνατότητα φιλολαϊκής ανάπτυξης μέσα στο πλαίσιό τους. Οταν άλλοι μιλούσαν για την «Ευρώπη που αλλάζει», το ΚΚΕ αποκάλυψε ότι οι λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, όπως η ΕΕ, αλλάζουν μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς.

-- Γιατί το ΚΚΕ λέει το πραγματικό και ανυποχώρητο ΟΧΙ στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, ακριβώς γιατί αντιπαλεύει τις πραγματικές αιτίες τους, την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, που με ευθύνη σύσσωμου του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί και της προέδρου της Βουλής, και αυτών της ΛΑΕ του Λαφαζάνη, που ξανασηκώνουν το κάλπικο αντιμνημονιακό παραμύθι στηρίζοντας την καπιταλιστική ανάπτυξη, δεν ήρθε ποτέ για συζήτηση και ψήφιση.

-- Γιατί το ΚΚΕ ήταν το κόμμα που οργάνωσε με συνέπεια την πάλη του λαού, όταν οι άλλοι του έλεγαν «να κάνει υπομονή», να στηρίξει την «περήφανη διαπραγμάτευση» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Κόντρα σε όλα αυτά, καθώς και στις εργοδοτικές πιέσεις, το ΚΚΕ πάλεψε και παλεύει με κάθε τρόπο για άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού, για την αλληλεγγύη, την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του λαού στα χρόνια της κρίσης και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

-- Γιατί το ΚΚΕ θα είναι και αύριο πιο αποφασιστικά το στήριγμα του λαού απέναντι στη «χορωδία των εκβιαστών» και των αντιλαϊκών μονόδρομων, εντός και εκτός Ελλάδας. Ηδη οι εγχώριοι βιομήχανοι υπογραμμίζουν ότι «δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια του χρόνου για περαιτέρω καθυστερήσεις» στην υλοποίηση του μνημονίου, όπως και ο πρόεδρος της Κομισιόν. Κόντρα στο ενιαίο αντιλαϊκό μπλοκ του κεφαλαίου, των κομμάτων του και των λυκοσυμμαχιών του, ένα πιο δυνατό ΚΚΕ θα εκφράσει τη λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην όποια κυβέρνηση, θα υπερασπιστεί τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα από καλύτερες θέσεις, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, στη μαζικοποίηση και δυναμική αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική δράση του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Αντίθετα, την ψήφο στα άλλα κόμματα αμέσως ο λαός θα την βρει απέναντί του. Η επόμενη κυβέρνηση θα την επικαλείται κάθε φορά που οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα θα διεκδικούν, θα αγωνίζονται ενάντια στα νέα μέτρα, στους νέους εφαρμοστικούς νόμους.

-- Γατί η πρόταση του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους είναι η μοναδική ρεαλιστική και ελπιδοφόρα πρόταση, που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός, στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση. Ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, περνά απαραίτητα από τη συσπείρωση με το ΚΚΕ. Μόνο η πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να αξιοποιήσει και να αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού, ακριβώς γιατί κριτήριο της παραγωγής θα είναι οι ανάγκες του και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Είναι ο μοναδικός δρόμος, που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στρέφονται σε βάρος των λαών, να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τους ματωμένους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

-- Γιατί η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις οργάνωσης - ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της Λαϊκής Συμμαχίας, της οργάνωσης και της μαχητικότητας του λαού ενάντια στην παραίτηση και τη μοιρολατρία. Γιατί μόνο μέσα από την πάλη σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί ο λαός να καθυστερήσει και να αποκρούσει μέτρα, να αποσπάσει μέτρα ανακούφισης, να ανοίξει δρόμο για την ανάκτηση των απωλειών του και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Με ισχυρό ΚΚΕ παντού μπορούμε να φέρουμε πιο κοντά τη λαϊκή νίκη!

Αυτό το επιχείρημα ακούγεται ορισμένες φορές όταν γίνεται αναλυτική παρουσίαση της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ.

Αυτό, βεβαίως, δεν είναι αλήθεια. Αυτά που λέει το ΚΚΕ η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα με την πάλη τους κατάφεραν σε ένα βαθμό να τα κάνουν πραγματικότητα τον 20ό αιώνα με την επανάσταση και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ, στα άλλα κράτη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης και αλλού.

Εκεί με το λαό, την εργατική τάξη στην εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας αντιμετωπίστηκαν μια σειρά οξυμένα προβλήματα όπως η ανεργία, η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός, αναπτύχθηκαν παραγωγικές δυνάμεις, άνοιξε ο δρόμος για να ξεπεραστούν μεγάλες ανισομετρίες, υπήρξαν μεγάλα επιτεύγματα, τεράστια βήματα στην επιστήμη, στον πολιτισμό. Επιτεύγματα που επέδρασαν καθοριστικά όχι μόνο στη ζωή των λαών που ζούσαν σε αυτά τα κράτη, αλλά συνολικά στην ταξική πάλη σε διεθνές επίπεδο, άσκησαν πίεση για κατακτήσεις για βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και στα καπιταλιστικά κράτη.

• Συνήθως, βεβαίως, υπάρχει ο αντίλογος «Ναι, αλλά αυτό το μοντέλο απέτυχε, κατέρρευσε».

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτά τα κράτη συντελέστηκε μια διαδικασία αντεπανάστασης, μια διαδικασία ανατροπής του σοσιαλισμού και των κατακτήσεών του και παλινόρθωσης των καπιταλιστικών σχέσεων, της οικονομίας της αγοράς, της παραγωγής με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος.

Πώς έγινε αυτό; Επειδή ουσιαστικά παραβιάστηκαν βασικές αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Δηλαδή, επειδή αντί να λυθούν υπαρκτά προβλήματα στην κατεύθυνση εμβάθυνσης του σοσιαλισμού αυτά αντιμετωπίστηκαν με όρους - κριτήρια καπιταλισμού, οικονομίας της αγοράς. Για παράδειγμα, ενισχύθηκε η δυνατότητα τμημάτων της κοινωνίας να αποσπούν μεγαλύτερο μερίδιο απ' το κοινωνικό προϊόν σε σχέση με αυτό που αντιστοιχούσε στην εργασία τους, μεγαλώνοντας εισοδηματικές διαφορές. Χαλάρωσε ο κεντρικός σχεδιασμός. Εισήχθηκε το κριτήριο του κέρδους ως «εργαλείο» για την εκτίμηση της απόδοσης των παραγωγικών μονάδων. Ενισχύθηκε ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε παραγωγικές μονάδες κ.λπ. Αυτά τα μέτρα όχι μόνο δεν έλυσαν τα προβλήματα για τα οποία υποτίθεται ότι εφαρμόστηκαν αλλά οδήγησαν στην όξυνση και νέων. Οδήγησαν στη στασιμότητα της οικονομίας, στην ανάδυση κοινωνικών δυνάμεων που είχαν ως συμφέρον την πλήρη κατάργηση των σοσιαλιστικών σχέσεων. Οι δυνάμεις αυτές πήραν το πάνω χέρι στην κοινωνία, την εξουσία, στα κόμματα που κυβερνούσαν και επέβαλαν από τα «πάνω» την αντεπανάσταση αξιοποιώντας βεβαίως τη λαϊκή αδράνεια και δυσαρέσκεια. Αποδείχθηκε ότι το παλιό δεν πεθαίνει εύκολα, ότι στη νέα κοινωνία διατηρούνται στοιχεία του παλιού που αν δεν ξεπεραστούν, μπορεί να αναζωογονήσουν το παλιό. Αλλωστε, ποτέ το νέο, το κοινωνικά προοδευτικό δεν επικράτησε μια και έξω αλλά με απόπειρες, πρώτες προσπάθειες που τις περισσότερες φορές δεν άντεξαν, αλλά τελικά επικράτησε σε επόμενη ιστορική φάση.

Κατά συνέπεια, αυτό που «απέτυχε» ήταν η προσπάθεια να ανακατευτεί ο σοσιαλισμός με στοιχεία της καπιταλιστικής οικονομίας.

• Ακούγεται, επίσης, το επιχείρημα: «Και έτσι να είναι αυτό που λέτε δεν εφαρμόζεται πουθενά σήμερα».

Αυτό μπορεί να ισχύει, όμως δεν τεκμηριώνει το γιατί δεν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον. Ας σκεφθούμε, για παράδειγμα, όταν ο Σπάρτακος εξεγέρθηκε ενάντια στη δουλεία, όταν οι Γάλλοι ανέτρεψαν τη μοναρχία και καθιέρωσαν τη δημοκρατία πού αλλού είχε γίνει αυτό; Οταν οι Ρώσοι ανέτρεψαν την αστική εξουσία και ξεκίνησαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, τη δημιουργία της Σοβιετικής Ενωσης πού αλλού είχε γίνει αυτό; Σκεφθείτε, αν όλοι αυτοί είχαν πει αυτό που λέμε να κάνουμε δεν εφαρμόζεται πουθενά σήμερα, άρα δεν είναι ρεαλιστικό, δεν γίνεται σήμερα, θα είχαμε δούλους, μονάρχες κ.λπ.

Το αν κάτι είναι ρεαλιστικό ή όχι κρίνεται από το αν είναι αναγκαίο, αν δηλαδή οι εξελίξεις δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση, αν αποτελεί την πραγματική διέξοδο για το λαό.

Η πραγματοποίησή του σχετίζεται με το αν ο λαός, οι εργαζόμενοι αποκτήσουν αυτήν τη δύναμη, την αποφασιστικότητα και θέληση να το κάνουν πραγματικότητα.

ΣΕΒ: «Μετά από παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας και κρίσεων, καθώς οι προβλέψεις για ανάκαμψη παραπέμπονται στο μέλλον, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, εφόσον το πολιτικό ρίσκο συνεχίζει να συνδέεται με τις τύχες της πραγματικής οικονομίας. Η κάλπη της 20ής Σεπτεμβρίου να σηματοδοτήσει την αρχή ενός νέου ενάρετου πολιτικού κύκλου, όπου θα επικρατήσουν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να υπηρετήσουν το επιχειρηματικό περιβάλλον. Το μνημόνιο μπορεί να μετατραπεί σε ελληνικό σχέδιο για την ανάπτυξη».

ΣΕΒΕ: «Η παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων γίνεται στην Απω Ανατολή και η κατανάλωσή τους σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Πύλη εισόδου αυτών των παραγόμενων προϊόντων, στην πορεία τους προς την Ευρώπη, μπορεί και πρέπει να είναι η Ελλάδα, ιδιαίτερα τα προϊόντα με χαμηλή αξία ως προς τον όγκο τους, τα οποία επιβαρύνονται με σημαντικά έξοδα logistics. Και εδώ είναι η ευκαιρία της περιοχής μας. Να προμηθεύεται πρώτες ύλες και ημικατεργασμένα προϊόντα, τα οποία για να παραχθούν χρειάζονται μεγάλα εργοστάσια που παρέχουν οικονομίες κλίμακος, να τα τελειοποιεί (συναρμολόγηση, ενεργητική τελειοποίηση) και να τα διαθέτει στην ενδοχώρα της Βαλκανικής, στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη».

ΣΕΒΤ: «H ταχεία αποκατάσταση του οικονομικού κλίματος, ως αποτέλεσμα της πολιτικής σταθερότητας μετά την εκλογική αναμέτρηση της 20ής Σεπτέμβρη, αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Η επιτυχής αξιολόγηση της εκτέλεσης του νέου ελληνικού προγράμματος τον Οκτώβρη συνιστά την ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ανάταξη της οικονομίας».

Τα αστικά κόμματα, επίσης, στα προγράμματά τους έχουν επεξεργαστεί στρατηγική καπιταλιστικής ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για την ανάπτυξη της οικονομίας, κάνει λόγο για παραγωγική ανασυγκρότηση με εργαλεία το ΕΣΠΑ, το πακέτο Γιούνκερ των 35 δισ. ευρώ σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τη δημιουργία συνθηκών ρευστότητας στην καπιταλιστική οικονομία μέσω των τραπεζών, γι' αυτό προβάλλει ως ζήτημα αναπτυξιακής διαχείρισης τα «κόκκινα» δάνεια (θέλει να απαλλάξει τις τράπεζες από ζημιές, αλλά να ενισχύσει και επιχειρηματικούς ομίλους να μπορούν να αποπληρώσουν δάνεια και να μην καταστραφούν). Σ' αυτό το πλαίσιο, μιλά για διαπραγμάτευση αναδιάρθρωσης του χρέους έτσι ώστε οι δόσεις να είναι μικρότερες και να μένει κρατικό χρήμα για δημόσιες επενδύσεις σε όφελος του κεφαλαίου, αλλά και χρηματοδότηση ιδιωτικών επενδύσεων. Ταυτόχρονα, ετοιμάζει νέο αναπτυξιακό νόμο με όλα τα κίνητρα για καπιταλιστικές επενδύσεις, όπως χρηματοδότηση, φορολογική μεταρρύθμιση για ελαφρύνσεις στο κεφάλαιο, χωροταξικός σχεδιασμός, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις μέσω του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και του Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο), διαφάνεια στην εκτέλεση δημόσιων έργων, φιλόδοξη πολιτική για την καινοτομία, συνεκτική ψηφιακή πολιτική, νέα νησιωτική πολιτική. Παραγωγικές προτεραιότητες: Αγροτική - κτηνοτροφική παραγωγή και αλιεία (καπιταλιστική τους οργάνωση), Ενέργεια, βιομηχανία, τουρισμός, μεταφορές, κατασκευές, νέες τεχνολογίες. Και μιλά ακόμη για κίνητρα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τη λεγόμενη κοινωνική οικονομία, δηλαδή τη δημιουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων. Απαραίτητο προαπαιτούμενο όλων η εφαρμογή του μνημονίου.

Μάλιστα, ο Δ. Μάρδας, πρώην υπουργός Οικονομικών, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα «euro2day» γράφει εδνεικτικά γι' αυτά: «Απλούστευση του φορολογικού μας συστήματος. Απλούστευση της αδειοδότησης για επενδύσεις. Απλούστευση της αδειοδότησης για ξένες επενδύσεις. Οσον αφορά στον βιομηχανικό κλάδο, ενδεικτικά θα μπορούσαν να χορηγηθούν 200 - 400 εκατ. για Start up εταιρείες (100 - 200 χιλιάδες ευρώ ως επιχορήγηση κάθε πρόταση). Το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και ο Επενδυτικός Νόμος θα αναφέρονται σε εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Στο Διαμετακομιστικό Εμπόριο, μετατρέποντας τη χώρα μας στην πιο ελκυστική πύλη εισόδου εμπορευμάτων στην Ευρώπη μέσα από απλοποιημένες διαδικασίες εισαγωγών και εξαγωγών, με σύγχρονο δίκτυο συνδυασμένων μεταφορών και λιμένων».

Η ΝΔ μιλά για επίσης για αναδιάρθρωση του χρέους,υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών,(μνημόνιο) όπως αυτές, εν πολλοίς, ήδη περιλαμβάνονται στο μνημόνιο, και οι οποίες θα βοηθήσουν στη διατήρηση ή/και στη δημιουργία νέων εξωστρεφών και ανταγωνιστικών εγχώριων επιχειρήσεων, στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Παράλληλα,θα εντατικοποιηθεί η υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου.Σημειωτέον οτι θα αξιοποιήσουν το ΕΣΠΑ, το πακέτο Γιούνκερ, θα φέρει και αυτή αναπτυξιακό νόμο κλπ.

Το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το Ποτάμι, αν εξαιρεθεί η λεγόμενη κοινωνική οικονομία (αναφέρονται μόνο σε συνεταιρισμούς αγροτών), έχουν τις ίδιες στρατηγικές προτεραιότητες και προσανατολισμούς με ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ..

Οι τομείς στους οποίους δίνουν προτεραιότητα, ενδιαφέρουν και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους τόσο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, αλλά και από Κίνα, Ρωσία κ.λπ. Και βεβαίως το γράφουν στις θέσεις τους κιόλας, ότι θα δημιουργήσουν κίνητρα για ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, όλοι τους.

Το ερώτημα που πρέπει να μπαίνει από την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα σε σχέση με αυτήν την ανάπτυξη, την ανάκαμψη για την οποία αγωνιούν οι καπιταλιστές είναι: Μπορεί να δώσει απάντηση στα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού;

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 στον κλάδο του μετάλλου υπήρχαν μεγάλες βιομηχανίες αμαξωμάτων με σειρά παραγωγής λεωφορείων («Βιαμάξ», «Σαρακάκης», κ.ά.) και μικρών αυτοκινήτων, όπως NISSAN, PONY, πετρελαιοκινητήρες για αντλίες νερού, μηχανές θαλάσσης (Μαλκότσης). Σήμερα, αυτές οι βιομηχανίες δεν υπάρχουν. Υπήρχαν επίσης μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής ηλεκτρικών ειδών («Ιζόλα», ΕΛΚΟ), όπως οι επονομαζόμενες λευκές οικιακές συσκευές (ηλεκτρικές κουζίνες, ψυγεία, πλυντήρια, απορροφητήρες κ.λπ.). Υπήρχε επίσης ανεπτυγμένη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία με τέσσερα μεγάλα ναυπηγεία που κατασκεύαζαν βαπόρια (Σκαραμαγκάς, Ελευσίνα, Χαλκίδα, Νεώριο Σύρου) και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Σήμερα φυτοζωούν.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 στους κλάδους της κλωστοϋφαντουργίας, του ιματισμού και του δέρματος υπήρχαν μεγάλες παραγωγικές μονάδες που όχι μόνο κάλυπταν τις ανάγκες της Ελλάδας αλλά έκαναν και εξαγωγές.

Σήμερα, για παράδειγμα, η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού φθίνει στην Ελλάδα, ενώ είναι αναγκαία για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Φθίνει, γιατί ο ανταγωνισμός με Κίνα, Ινδία κ.λπ., που έχουν τέτοια παραγωγή αλλά με μεροκάματα εξαθλίωσης, δίνει πολύ φθηνότερα τέτοια εμπορεύματα. Επομένως, από την άποψη αποκόμισης κερδών, συμφέρει τους καπιταλιστές να επενδύσουν παραγωγικά σε άλλους κλάδους και να εισάγονται στην Ελλάδα τέτοια εμπορεύματα.

Επίσης, τέτοια εργοστάσια έχουν μεταφερθεί στα Βαλκάνια, κυρίως στη Βουλγαρία. Λέγεται μάλιστα ότι το 40% των ειδών ιματισμού στην Ελλάδα παράγονται στη Βουλγαρία.

Ας δούμε τον τομέα των κατασκευών. Ο συγκεκριμένος κλάδος βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία από το 2005 και μετά, δηλαδή μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και σήμερα σε μεγάλη κρίση, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ της εξόδου απ' αυτήν. Είναι τομέας που από την πορεία του εξαρτώνται οι τσιμεντοβιομηχανίες, οι χαλυβουργίες, οι βιομηχανίες χαλκού, παραγωγής χρωμάτων, πλαστικών, ξύλου, μαρμάρου κ.ά.

Σήμερα, έχουν σταματήσει τόσο τα μεγάλα έργα υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι κ.λπ.), ή κτίρια για νοσοκομεία, σχολεία κ.λπ., αλλά και η κατασκευή κατοικιών, άλλωστε υπάρχουν 200.000 απούλητα σπίτια. Και όμως, υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι, χιλιάδες οικογένειες που μένουν σε ανθυγιεινές και ακατάλληλες κατοικίες.

Την ίδια ώρα: Το 80% των 4 εκατομμυρίων κτιρίων της χώρας έχουν κτισθεί πριν από το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός και επομένως χρειάζονται έλεγχο και ενισχύσεις. Το 50% των σχολικών κτιρίων πανελλαδικά είναι 30 - 50 χρόνων, δηλαδή, πριν από το νέο οικοδομικό κανονισμό του 1982, και χρειάζονται αντισεισμική θωράκιση, επαρκή μόνωση, ή αντικατάσταση με νέα σύγχρονα σχολεία. Υποδομές για άτομα με κινητικές δυσκολίες υπάρχουν μόνο στο 14,8% των σχολικών κτιρίων της χώρας, δηλαδή στα 2.133 από τα 14.446. Οι ανάγκες στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι περίπου 500 νέα σχολικά κτίρια, 1.500 νηπιαγωγεία. Το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων χρειάζονται λεπτομερή αντισεισμικό έλεγχο ή και παρέμβαση. Οι ελλείψεις σε νοσοκομειακές μονάδες, Κέντρα Υγείας κ.λπ. είναι τεράστιες.

Από την τεράστια έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων εκατοντάδες κατοικίες και μικρομάγαζα πλημμυρίζουν κάθε χρόνο, για να μην πούμε για τα χωριά που βρίσκονται δίπλα σε μεγάλα ποτάμια, (Εβρος) ή σε ορεινές περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές. Το ίδιο ισχύει και με την αναγκαιότητα αρδευτικών έργων για την αγροτική ανάπτυξη που δε γίνονται.

Και όμως, μόνο η κάλυψη αυτών των αναγκών θα έδινε πνοή στον συγκεκριμένο τομέα και τους κλάδους που σχετίζονται μαζί του αλλά τώρα φθίνουν.

Πρωταρχικά σημαντική για το λαό είναι η αγροτική, κτηνοτροφική, αλιευτική παραγωγή. Γιατί αποτελεί το θεμέλιο του διατροφικού ζητήματος. Εδώ παρότι υπάρχει ανεπτυγμένη βιομηχανία ποτών και τροφίμων, εντούτοις πολλά αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, όπως π.χ. ζάχαρη, γάλα, κάποια φρούτα, κ.λπ., εισάγονται. Εδώ η αστική προπαγάνδα που στήριξε την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τώρα μιλά για το εμπορικό έλλειμμα από τις εισαγωγές αγροτικών εμπορευμάτων.

Πράγματι, πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ, που έγινε ΕΕ, κάναμε εξαγωγές αγροτικών εμπορευμάτων. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα παραγωγής βαμβακιού στην ΕΕ. Οι καλλιέργειες μειώθηκαν δραστικά. Τώρα π.χ. μπορούμε να παράγουμε ζάχαρη που να καλύπτει όλες τις ανάγκες και να κάνουμε εξαγωγές. Και όμως, εισάγουμε ζάχαρη.

Η Ελλάδα μπορεί να παράγει όλα τα αγροτικά προϊόντα λύνοντας το διατροφικό πρόβλημα, χωρίς εισαγωγές και ταυτόχρονα να εξάγει αγροτικά, κτηνοτροφικά, προϊόντα. Επίσης, η ανάπτυξη της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής ενισχύει και τη βιομηχανία, αφού συμβάλλει στην ανάπτυξη της βιομηχανίας τροφίμων, αλλά και της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού (βαμβάκι, μαλλί για νήμα και ενδύματα), αλλά και δέρματος.

Η οικονομία σήμερα οργανώνεται από τους καπιταλιστές, τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής με μοναδικό κίνητρο το ολοένα και μεγαλύτερο κέρδος. Ομως, στον καπιταλισμό κυριαρχεί ο ανταγωνισμός. Η δυνατότητα να έχουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος καθορίζεται επίσης από το τι κάνουν οι ανταγωνιστές τους, ποια μερίδια ελέγχουν στην αγορά τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Γι' αυτό οι επιχειρηματικοί όμιλοι ζητάνε μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς τους, που σημαίνουν: Πιο φθηνή εργατική δύναμη, φθηνές υποδομές, φοροαπαλλαγές, οικονομική στήριξη προκειμένου να προχωρούν σε επενδύσεις ανανέωσης των μέσων παραγωγής. Ομως, πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με μικρή σχετικά εσωτερική αγορά, αυτό αντικειμενικά σπρώχνει μεγάλο μέρος παραγωγικής δραστηριότητας να προσανατολίζεται προς το εξωτερικό, προς τις εξαγωγές, όμως εκεί έρχεται αντιμέτωπη με σκληρό ανταγωνισμό βιομηχανιών από άλλες χώρες. Το πλαίσιο της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής αγοράς, η συμμετοχή στην ΕΕ και την ΟΝΕ, η άρση περιορισμών στη μετακίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων είχαν ως αποτέλεσμα η ελληνική αγορά να κατακλύζεται από προϊόντα πολύ πιο «ανταγωνιστικά» από τα ελληνικά, με αποτέλεσμα αυτά να εκτοπιστούν. Επίσης, με την ένταξη στην ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ, υπήρξαν περιορισμοί στην ανάπτυξη ορισμένων κλάδων όπως π.χ. της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας (επιτρέπεται η ναυπήγηση μόνο πολεμικών βαποριών), που σε συνδυασμό με τα μεγάλα συμβόλαια - ναυλώσεις των εφοπλιστών από κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας, κυρίως της Κίνας, που τους ώθησε μαζί με το φτηνό κόστος λόγω φτηνών μισθών σε ναυπηγήσεις σε Κίνα, Νότια Κορέα κ.λπ., η ναυπηγοεπισκευή μαράζωσε. Αυτά τα δεδομένα ουσιαστικά ανάγκασαν κεφάλαια να μετακινηθούν από ορισμένους κλάδους σε άλλους, πιο κερδοφόρους, οδήγησαν στη μετακίνηση βιομηχανιών σε άλλα κράτη με πιο «ανταγωνιστικό περιβάλλον» (πιο φθηνή εργατική δύναμη, περισσότερες φοροαπαλλαγές, καλύτερες υποδομές). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση μεγάλου βιομήχανου στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας που μετέφερε παραγωγική μονάδα στα Βαλκάνια, ενώ επένδυσε στον τομέα της πληροφορικής. Επίσης, οδήγησαν σε εισαγωγές προϊόντων που μπορούσαν να παράγονται στην Ελλάδα, οδήγησαν ακόμα και στο παράδοξο να εισάγονται προϊόντα που ήδη παράγονται ενώ μεγάλο μέρος της εγχώριας παραγωγής να προσανατολίζεται στο εξωτερικό (π.χ. εσπεριδοειδή).

Ολα τα παραπάνω καθόλου δε σημαίνουν ότι ο λαός πρέπει να παλέψει για να πάει πίσω, σ' αυτή την περίοδο του καπιταλισμού. Οχι μόνο γιατί αυτό δεν γίνεται, αφού αυτή η περίοδος έχει περάσει ανεπιστρεπτί λόγω της ενσωμάτωσης της καπιταλιστικής Ελλάδας στην ΕΕ, λόγω της ολοένα και πιο βαθιάς διεθνοποίησης αλλά γιατί και τότε η παραγωγή δεν γινόταν με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να «επενδύσει» στα διάφορα σχέδια παραγωγικής ανασυγκρότησης, που ουσιαστικά θα διαιωνίσουν την ανισομετρία, τις δυσαναλογίες της παραγωγής, θα οξύνουν αντί να λύσουν τέτοια φαινόμενα.

Για να μπορέσει να υπάρξει αναλογική και ισόμετρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων και μαζί βεβαίως του εργατικού δυναμικού της χώρας, με κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, πρέπει να φύγει απ' τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος. Πρέπει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Πρέπει η Ελλάδα να αποδεσμευτεί από την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμός, όπως π.χ. το ΝΑΤΟ, συνολικά από το ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Στην Ελλάδα μπορούμε να παράγουμε τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των προϊόντων που εισάγουμε. Μπορούμε να παράγουμε τα πάντα σε αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και να εξάγουμε κιόλας. Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, μια από τις καλύτερες στον κόσμο ποιότητες βαμβακιού, πατάτας, φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα, μήλα, εσπεριδοειδή, σταφίδα. Εχει προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας, όπως είναι το μέλι και ο κρόκος.

Μπορούμε παράγοντας αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο την ήδη μεγάλη βιομηχανία τροφίμων, λύνοντας το διατροφικό πρόβλημα οριστικά, ενώ θα αναπτύξουμε τη βιομηχανία και άλλων προϊόντων, κλωστοϋφαντουργικών, δέρματος κ.λπ. Η κρατική κοινωνικοποιημένη βιομηχανία παραγωγής καλλιεργητικών εφοδίων, μηχανών, λιπασμάτων, αρδευτικών και άλλων υποδομών θα προμηθεύει τους αγρότες με λιπάσματα, σπόρους και άλλα εφόδια που τώρα εισάγονται και τα πληρώνουν πανάκριβα.

Η Ελλάδα έχει επίσης αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη που μπορεί να αναπτύξει τη βιομηχανία κάθε προϊόντος που έχει ως πρώτη ύλη το αλουμίνιο. Εχει νικέλιο, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα. Εχει ψευδάργυρο, χρυσό. Εχει λευκόλιθο, μάρμαρο, που λόγω της ποιότητάς του είναι περιζήτητο στη διεθνή αγορά. Εχει ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία που τώρα τη στραγγαλίζουν. Τα καράβια επίσης θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία στην υπηρεσία των αναγκών του λαού. Και η κατασκευή τους και η επισκευή τους θα δώσουν ώθηση και ανάπτυξη στα ναυπηγεία, που επίσης θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Το ίδιο ισχύει και για εργοστάσια που κλείνουν λόγω κρίσης.

Εχει λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Διαθέτει υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγής τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών. Εχει επίσης αναπτύξει τις νέες τεχνολογίες και την πληροφορική (π.χ. «Ιντρακόμ» και άλλες εταιρείες). Επίσης, η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών μπορεί να καλύψει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων - κατασκευών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και βιομηχανία ξύλου.

Η Ελλάδα διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων μέσων παραγωγής, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.

Αυτή η ανάπτυξη θα εξαλείψει την ανεργία. Και σε τομείς υπηρεσιών, όπως π.χ. η Υγεία, που σήμερα οι λαϊκές ανάγκες απαιτούν πολλαπλάσιο από το υπάρχον υγειονομικό δυναμικό, ή στον τομέα Παιδείας, μειώνοντας π.χ. τους μαθητές στις τάξεις, που χρειάζεται για να παρέχεται ολοκληρωμένη μόρφωση, ενώ σήμερα γιατροί, υγειονομικοί, δάσκαλοι και καθηγητές είναι άνεργοι, ή θεωρούνται πλεονάζον προσωπικό. Επίσης, θα παρέχει αποκλειστικά δωρεάν μόρφωση - παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις, άλλες κοινωνικές ανάγκες, όπως ο δημιουργικός ελεύθερος χρόνος και η ανάπαυση, οι διακοπές, θα εξασφαλίζει ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης.

Επομένως, μόνο με λαϊκή εξουσία και την κοινωνική ιδιοκτησία μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη δίχως κρίσεις και ευημερία του λαού. Αξίζει στις εκλογές οι εργαζόμενοι με την ψήφο τους να συμβάλουν στην ισχυροποίηση αυτής της προοπτικής με πανίσχυρο ΚΚΕ.

Αυτό αφορά και το παρόν και το μέλλον της νεολαίας. Ωστε σήμερα να αλλάζουν οι συσχετισμοί, να δημιουργούνται καλύτεροι όροι για το δυνάμωμα των αγώνων, των διεκδικήσεων, αλλά και για να διαμορφώνονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το καθοριστικό είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ μέσα στη νεολαία.

Αυτό το γνωρίζει καλά το σύστημα. Σταθερά πολεμάει αυτήν την προοπτική. Επιδιώκει να ελέγχει τη στάση των εργαζομένων και πολύ περισσότερο της νεολαίας. Μαζί με την επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας, το σύστημα θέλει να ελέγχει και τη συνείδησή της, να την ενσωματώνει στα δικά του καλούπια. Η μάχη δίνεται και θα δοθεί μέχρι τέλους και μπροστά στις εκλογές.

Σε αυτήν την υπόθεση το σύστημα αξιοποιεί τα κόμματά του, τις κυβερνήσεις - όργανα της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Αυτό το ρόλο παίζουν τα κόμματα που ψήφισαν μέσα στο κατακαλόκαιρο το 3ο μνημόνιο. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμια, ΑΝΕΛ ζητάνε την ψήφο της νεολαίας σήμερα, για να της κουνάνε αύριο το δάχτυλο ότι αυτή η πολιτική έχει και τη στήριξή της.

Αξιοποιούνται παλιά, μεγάλα κόμματα που έγιναν μικρά, φτιάχνονται νέα, ενώ συντηρούνται μαζί και κάτι... σακαράκες, με στόχο να δηλητηριάζουν και να νερουλιάζουν τη δυσαρέσκεια που δημιουργείται από την αντιλαϊκή πολιτική.

Κανένα από τα κόμματα του συστήματος και της ΕΕ δε λέει γιατί υπάρχει ανεργία, γιατί η μόρφωση είναι εμπόρευμα, γιατί η σταθερή δουλειά έχει γίνει όνειρο άπιαστο. Ρίχνουν μόνο τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, για να φτιαχτούν και τα αναγκαία δίπολα... Μιλάνε για τα «κακώς κείμενα» της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, αλλά κανείς δε βγάζει κιχ για την αιτία της σαπίλας...

Τελικά, τι καινούριο φέρνουν;

Το μέλλον της ανεργίας και των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης που την ανακυκλώνουν.

Τη σύγχρονη σκλαβιά της μερικής απασχόλησης, της μαθητείας, της ανασφάλιστης δουλειάς.

Τη μόρφωση που είναι πανάκριβο εμπόρευμα. Μαζί παρουσιάζουν σαν νέο και το «δασκάλεμα» σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης ότι αυτό το σύστημα είναι αιώνιο, ότι οι αξίες των καταπιεστών είναι και αξίες των καταπιεσμένων.

Να σκέφτονται νέα ζευγάρια για το αν μπορούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, να πιάσουν ένα σπίτι, γιατί δεν ξέρουν αν θα έχουν αύριο δουλειά και λεφτά για τα νοίκια και τις υποχρεώσεις.

Γιατί όλοι τους περιφρουρούν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «παραγωγική βάση», δηλαδή την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Την αιτία, δηλαδή, που σήμερα οι λίγοι μοιράζονται τον πλούτο (η χλιδή και η σαπίλα του «Mykonos gate» είναι ένα πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα) και η νεολαία μοιράζεται την ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια.

Σε αυτήν την προσπάθεια, το σύστημα προβάλλει σαν μοντέρνες και αντισυστημικές επιλογές ...ντεμοντέ. Επιλογές που τελικά όχι μόνο δεν ήταν χτύπημα στο σύστημα, αλλά το χάιδευαν κιόλας. Αυτό δε γίνεται πρώτη φορά.

Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν τα λεγόμενα κινήματα του διαδικτύου που θα μετέφεραν κι εδώ την «αίγλη» της «αραβικής άνοιξης». Τώρα που αποδείχτηκε ότι τέτοια κινήματα αξιοποιήθηκαν για να ανεβοκατεβάζουν δικτάτορες, οι ίδιοι που τα έλεγαν καταπίνουν - προς το παρόν - τη γλώσσα τους...

Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν κινήματα στιλ «πλατείας» με «επιθετικά» (όπως έλεγαν τα αστικά ΜΜΕ) συνθήματα για το «μπ... τη Βουλή». Τόσο επιθετικά «κινήματα» και «συνθήματα», που τελικά στο μόνο που στόχευαν ήταν να αλλάξουν τη σύνθεση της Βουλής. Ταυτόχρονα, τέτοια κινήματα έγιναν και εργαστήρι κατασκευής και απενοχοποίησης αντιδραστικών δυνάμεων.

Σαν «αντισυστημικό» προβλήθηκε το ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ετσι έκλεψαν την αγανάκτηση της νεολαίας και μετέτρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

Στις προηγούμενες εκλογές πρόβαλλαν σαν νέο και αντισυστημικό να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα καταργήσει το μνημόνιο «μ' ένα νόμο και μ' ένα άρθρο», για «να φύγουν οι άλλοι». Τώρα, κανείς νέος που απογοητεύτηκε από την πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να του δώσει μία «δεύτερη ευκαιρία». Να μη γυρίσει πίσω στα κόμματα που καταδίκασε, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά να κάνει την επιλογή που τον βγάζει μπροστά. Τώρα, ακόμα καλύτερα μπορεί κανείς να δει ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο, όταν έλεγε ότι καμία κυβέρνηση εντός των τειχών του συστήματος και της ΕΕ δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική. Μπορεί μόνο να συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική από εκεί που την αφήνουν οι προηγούμενοι. Αυτό έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά μαζί με «τους άλλους» ψήφισαν το 3ομνημόνιο. Τώρα, μπορεί κάθε νέος που νιώθει απογοητευμένος να απογοητεύσει ο ίδιος το σύστημα και τα κόμματά του. Να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, γιατί θα το έχει δίπλα του, στήριγμα στους αγώνες, στις διεκδικήσεις του. Το ΚΚΕ λέει το γνήσιο, το μαχητικό ΟΧΙ στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική. Για να δυναμώσει ο πραγματικός αγώνας ενάντια στον ένοχο για τα ζόρια που τραβάμε σήμερα: το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Οσους νέους το σύστημα δεν τους έχει άμεσα του χεριού του, τους θέλει στην αποχή από τις κάλπες και τους αγώνες. Λίγα χρόνια πριν, πρόβαλλαν σαν «μαγκιά» στους νέους να πάνε παραλία αντί να ψηφίσουν. Οσοι τα λέγαν βέβαια αυτά, ψήφιζαν και έβγαζαν αντιλαϊκές κυβερνήσεις.

Η δικαιολογημένη αποστροφή της νεολαίας στις διαδικασίες και τις λειτουργίες του αστικού πολιτικού συστήματος μπορεί να αποκτήσει άλλη δυναμική. Η απογοήτευση, η αγανάκτηση για τα κόμματα του συστήματος να τους γυρίσει μπούμερανγκ, ενάντια σ' αυτούς που είναι ένοχοι. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, παλεύοντας ώστε ο λαός να πάρει την εξουσία. Να τσακίσει τους θεσμούς του σημερινού σάπιου συστήματος και να μπουν στη θέση τους νέοι, λαογέννητοι θεσμοί. Που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή του εργαζόμενου λαού στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας.

Χάιδεμα στο σύστημα είναι η ψήφος στη ναζιστική Χρυσή Αυγή. «Να μπουν και να κυνηγήσουν τους κλέφτες» έλεγαν και τελικά κυνήγησαν μόνο φτωχούς μετανάστες κι εργάτες και σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα. Τη στιγμή που το λαϊκό εισόδημα τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί 40%, η Χρυσή Αυγή το μόνο που έκανε ήταν Ερωτήσεις στη Βουλή για να πάρουν κι άλλες φοροαπαλλαγές οι εφοπλιστές. Αυτοί που για ένα χρόνο πληρώνουν για φορολογία τα ναύλα δύο ημερών, να πληρώνουν ακόμα λιγότερα! Οι θέσεις και οι πράξεις των ναζί δείχνουν ότι αυτοί έχουν φτάσει στο μνημόνιο Νο8..., ανοίγοντας δουλεμπορικά γραφεία και πουλώντας Ελληνες εργάτες να δουλεύουν σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες για 18 ευρώ μεροκάματο, σε βιομήχανους με τους οποίους έχουν σχέσεις.

Το σύστημα, για να νερουλιάσει τη δυσαρέσκεια, ξέθαψε μέχρι και τον Λεβέντη. Τον πολιτικό δεινόσαυρο που ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ το 1989 και αρθρογράφος της «Αυριανής». Και σήμερα, αυτή τη γραφική πολιτική μούμια την προβάλλουν και σαν επιλογή στη νεολαία!

Ολα τα άλλα κόμματα προσπαθούν να κρατήσουν τους νέους εγκλωβισμένους στα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το πραγματικά σύγχρονο βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που δείχνει το σύστημα και τα κόμματά του.

Η αγανάκτηση σήμερα μπορεί να γίνει δύναμη αγώνα και ανατροπής του σάπιου συστήματος, αν συναντηθεί με το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο για να βγούμε έξω από τα όρια που επιβάλλουν στη νεολαία. Ανοίγει την πόρτα στο μέλλον, για να ζήσουμε όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα.

Ολοι οι άλλοι λένε ότι «αυτό δε γίνεται», γιατί υπερασπίζονται αυτά τα συμφέροντα.

Το ΚΚΕ έχει οργάνωση, σχέδιο και πρόγραμμα που οδηγεί σε έναν πραγματικά διαφορετικό, ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Βασισμένο στις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης εργασίας.

Γι' αυτό, το σύγχρονο σήμερα είναι:

- Να έχουμε σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή.

- Να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των λίγων.

- Να πάρει ο εργαζόμενος λαός τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια του.

- Να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος, να αξιοποιηθούν οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχουμε και σήμερα στραγγαλίζονται.

- Να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ, να διαγραφεί μονομερώς όλο το χρέος.

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ γιατί είναι εγγύηση. Δε δέχεται να κάτσει στο σβέρκο του λαού, να γίνει το αγωνιστικό άλλοθι σε κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του σάπιου συστήματος.

Τώρα δυναμώνουμε το ΚΚΕ, γιατί δεν κάνει σκόντο στις σύγχρονες ανάγκες μας για να καλοπερνάνε μια χούφτα παράσιτα. Γιατί είναι η φωνή και η δύναμη της νεολαίας.

«Στις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, δίνουμε τη μάχη οι άνεργοι, οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων που ζουν και δω στη Λάρισα, στο Θεσσαλικό κάμπο, να κάνουν το βήμα και να φτάσουν στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, την ψήφο που θα μείνει εκεί που θα την καταθέσουν, στο μετερίζι του αγώνα, του αγώνα που ανοίγει το δρόμο της ανατροπής, για να έρθουν καλύτερες μέρες για μας και τα παιδιά μας.

Εδώ στη Θεσσαλία, που θεωρείται - και είναι - η "καρδιά της αγροτιάς", αλλά και σε άλλες αγροτικές περιοχές της χώρας, παίζεται, τώρα προεκλογικά, μια "παράσταση της αρπαχτής", όπως ονομάζουν αυτού του είδους τις παραστάσεις οι άνθρωποι του θεάτρου.

Πρωταγωνιστές, οι πρόεδροι των δύο μεγάλων κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, και κομπάρσοι οι εκπρόσωποι των μικρότερων.

Οι κύριοι Τσίπρας και Μεϊμαράκης περιοδεύουν στην επαρχία και τάζουν στους αγρότες. Πριν από λίγες μέρες ήταν εδώ στη Λάρισα ο πρόεδρος της ΝΔ και ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του ήταν για τους αγρότες, ενώ είναι σίγουρο πως και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν περάσει από δω, το ίδιο θα κάνει.

Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση στη Λάρισα

Τα λένε αυτά, χωρίς να ντρέπονται, αυτοί που, μόλις πριν από λίγες μέρες, ψήφισαν στη Βουλή, όλοι μαζί, τα μέτρα που χτυπούν τον αγρότη, κυρίως τον μικροκληρούχο, αλλά και μεγάλο μέρος των αγροτών μεσαίου μεγέθους παραγωγής.

Τα συμφώνησαν καλά καλά, τα ψήφισαν άρον άρον, νύχτα, στη Βουλή και τώρα λένε ότι δεν θα τα εφαρμόσουν. Και τολμούν να ζητούν οι αγρότες της Θεσσαλίας, οι αγρότες όλης της Ελλάδας να τους πιστέψουν. Να "χάψουν αμάσητο" ένα ψέμα τόσο μεγάλο, αλλά και τόσο φανερό.

Νομίζουν, αλήθεια, ότι ο αγροτικός κόσμος είναι τόσο αφελής και ευκολόπιστος, ώστε να μην αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για μια μεγάλη προεκλογική απάτη;

Κι εμείς τους ρωτάμε: Αν ήταν να μην τα εφαρμόσετε τα νέα αντιλαϊκά μέτρα του 3ου μνημονίου, τότε γιατί τα διαπραγματευτήκατε και γιατί τα ψηφίσατε;

Κι αν υποθέσουμε - που καθόλου δεν το πιστεύουμε - ότι μετανιώσατε για την υπογραφή σας και για την ψήφο σας και τώρα δεν θέλετε να τα υλοποιήσετε, πώς θα πείσετε τους "δανειστές" που καιροφυλακτούν, να το αποδεχτούν;

Πώς θα πείσετε τους βιομήχανους στην Ελλάδα για τη μη εφαρμογή τους, αφού, ως γνωστόν, ο ΣΕΒ τάσσεται ανεπιφύλακτα με την εφαρμογή του μνημονίου;

Θα τους πείσετε με τη "χαμένη στο διάστημα λεβεντιά" που επέδειξε ο κ. Τσίπρας στη διαπραγμάτευση των "17 ωρών", ή με τη λαοφιλή "πεζοδρομιακή μαγκιά" που προβάλλει σήμερα ο κ. Μεϊμαράκης;

Κι αν σπάσει ο διάβολος το ποδάρι - λέμε τώρα - και τα αφεντικά σας το αποδεχτούν, ποια μέτρα σκέφτεστε να πάρετε ως "αντισταθμιστικά" και ποιους θα πλήξουν;

Μήπως τους εργάτες, τους μικροεπαγγελματίες και μικρέμπορους, τους χαμηλοσυνταξιούχους;

Θα φορτώσετε, δηλαδή, με πρόσθετα βάρη τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών, πλήττονται άγρια από τα μνημόνια, βιώνουν την ανέχεια, ζουν στη φτώχεια και παλεύουν για την επιβίωση;

Διότι, να πάρετε αντισταθμιστικά μέτρα που θα ελαφρύνουν τους μικρομεσαίους αγρότες και τη φτωχολογιά και θα βαραίνουν το μεγάλο κεφάλαιο και την πλουτοκρατία, αποκλείεται.

Οι κεφαλαιοκράτες σε τούτη τη χώρα, όπως και γενικότερα στον καπιταλισμό, δεν φορτώνονται βάρη από τις κυβερνήσεις, γιατί είναι δικές τους κυβερνήσεις, της τάξης τους. Ολα τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, όλα τα βάρη των μνημονίων, τα φορτώνεται ο λαός μας.

Ξέρετε, για παράδειγμα, ότι οι εφοπλιστές παίρνουν αφορολόγητο το πετρέλαιο για τα καράβια τους, αλλά ο μικρομεσαίος αγρότης το πληρώνει πανάκριβα και τώρα, με το 3ο μνημόνιο, η τιμή του θα πολλαπλασιαστεί, αφού καταργείται η επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης Καυσίμων, που έπαιρναν οι αγρότες.

Και, φυσικά, δεν είναι μόνο αυτό το μέτρο που φέρνει το νέο μνημόνιο. Είναι και η αύξηση στο 23% του ΦΠΑ για τα αγροτικά μέσα και εφόδια, αλλά και σε βασικά είδη κατανάλωσης.

Είναι και η φορολόγηση από το πρώτο ευρώ του αγροτικού εισοδήματος με φορολογικό συντελεστή 26% και με προκαταβολή του 100% του φόρου της επόμενης χρονιάς.

Είναι και ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ. Είναι και οι περικοπές στις εξευτελιστικές αγροτικές συντάξεις, η κατάργηση ακόμα κι αυτού του πενιχρού επιδόματος των 320 ευρώ που παίρνουν οι γέροντες οι οποίοι δεν είχαν πληρώσει εισφορές στον ΟΓΑ.

Είναι και ο ΕΝΦΙΑ για σπίτια, αποθήκες, στάβλους και χωράφια που παραμένει.

Είναι και τα άλλα χαράτσια, για την ασφάλιση στον ΕΛΓΑ, για το αγροτικό ρεύμα, για το αρδευτικό νερό, για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, κι άλλα πολλά, που εξανεμίζουν το ισχνό αγροτικό εισόδημα κι οδηγούν χιλιάδες μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά στη χρεοκοπία, στο ξεκλήρισμα και τη βαθιά φτώχεια.

Τα μνημόνια είναι εργαλεία γι' αυτό το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και για το πέρασμα της γης και της αγροτικής παραγωγής στα χέρια λίγων καπιταλιστών που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα.

Κι ακόμα πιο αποτελεσματικό εργαλείο, ακόμα πιο κοφτερό δρεπάνι για το κόψιμο κεφαλιών των μικρομεσαίων αγροτών, αποτελεί η ΚΑΠ της ΕΕ, που εφαρμόζουν, με συνέπεια και ζήλο, οι ελληνικές κυβερνήσεις, μαζί κι αυτή της "πρώτη φορά αριστερά".

Κι είναι μόνο το ΚΚΕ που διαφωνεί και αντιμάχεται, με συνέπεια και επί της ουσίας, και τα μνημόνια και την ΚΑΠ της ΕΕ.

Τα άλλα κόμματα όταν αναφέρονται στους αγρότες και κτηνοτρόφους "ξεχνάνε" τη νέα ΚΑΠ, που πετσοκόβει τις ενισχύσεις 50 - 60% έως το 2019. Ουσιαστικά τις πετσοκόβει για τους πολλούς, τις δίνει στους λίγους μεγάλους.

Κι είναι μόνο το ΚΚΕ που στέκεται πάντα στο πλευρό των μικρομεσαίων αγροτών, υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματά τους, που αφορούν στην ίδια την επιβίωσή τους και δίνει προοπτική για το μέλλον τους με την πρότασή του για μια συνολικά και ριζικά διαφορετική οργάνωση της παραγωγής.

Το ΚΚΕ δεν κοροϊδεύει το μικρό, μεσαίο αγρότη. Δεν του λέει ότι υπάρχει σωτηρία σε σχέση με τη συγκεντρωμένη αγροτική παραγωγή. Δεν του λέει ότι όλοι οι αγρότες, οι περισσότεροι, μπορούν να γίνουν μεγαλοαγρότες, ότι μπορούν να γίνουν μεγαλέμποροι.

Του λέει ότι απέναντι στον αφανισμό τους από τις καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, τους βιομήχανους, τις τράπεζες, το κράτος τους υπάρχει μία διέξοδος: Η συμπόρευση με το ΚΚΕ για ν' ανοίξει ο δρόμος να φύγουν οι καπιταλιστές από τη μέση, παντού, στη βιομηχανία, στο εμπόριο και την αγροτική παραγωγή.

Μόνο τότε δε θα είναι αποκλειστικά ατομική υπόθεση η δουλειά του σημερινού αγροτοπαραγωγού, που συνεταιρισμένος μπορεί να επωφελείται από την κεντρικά σχεδιασμένη βιομηχανική παραγωγή, το κρατικό εμπόριο, τις κρατικές υποδομές προστασίας από φυσικές καταστροφές.

Τότε μόνο μπορεί να γίνουν κατορθωτά η ρήξη με την ΚΑΠ και η αποδέσμευση από την ΕΕ, η οργάνωση της παραγωγής με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό ώστε να καθορίζονται οι ανάγκες αλλά και οι δυνατότητες της χώρας.

Οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας μπορούν να αξιοποιηθούν ώστε να καλύπτουν όλες τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας με την παραγωγή φθηνών και ποιοτικών προϊόντων καθώς και την παραγωγή πρώτων υλών για την ανάπτυξη στη βιομηχανία.

Κοροϊδεύει τους αγρότες και κτηνοτρόφους η εγκληματική νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, όταν μιλάει για "επιστροφή στην εθνική παραγωγή", μέσα στους περιορισμούς που θέτει η ΚΑΠ της ΕΕ.

Πολύ περισσότερο που καθυβρίζει τους αγρότες και τους αγώνες τους όταν ισχυρίζεται πως οι "μεγάλοι και μικροί τσιφλικάδες έτρωγαν τις επιδοτήσεις της ΕΕ στα μπουζούκια της εθνικής οδού".

Αλλά έτσι είναι η φασιστική δημαγωγία, από τα χρυσαυγίτικα λαμόγια των μπράβων της νύχτας. Ανθρωποι του σάπιου συστήματος, διεφθαρμένοι μέχρι το μεδούλι.

Οι καθαρές θέσεις και προτάσεις του ΚΚΕ, μας δίνουν το δικαίωμα να ζητάμε από τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους να του δώσουν αυτή τη φορά την ψήφο τους στις εκλογές. Γιατί ξέρουν ότι το ΚΚΕ δεν τους είπε ούτε θα τους πει ποτέ ψέματα, δεν θα προδώσει ποτέ την εμπιστοσύνη τους και δεν θα πάψει ποτέ να παλεύει γι' αυτούς, μαζί τους».

ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΛΕΚΑ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, συνεργαζόμενος, ιστορικός, καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΧΙΩΝΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ

ΡΙΤΣΟΥ ΕΡΗ, συνεργαζόμενη, συγγραφέας

ΟΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, συνεργαζόμενος, ηθοποιός

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, συνεργαζόμενος, πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής, πρώην προπονητής της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετ

ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, επικεφαλής του Τμήματος για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά της ΚΕ του ΚΚΕ, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ ΜΑΙΡΙΝΗ, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ)

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, επικεφαλής της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ, μηχανολόγος μηχανικός

ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, στέλεχος της ΠΑΣΥ, περιφερειακός σύμβουλος Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας

ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθήνας

Καθώς ο διεθνής ορίζοντας σκοτεινιάζει και καθώς εντείνεται με τα μνημόνια η επίθεση του ελληνικού λαού, η ισχυρότερη παρουσία του ΚΚΕ στη Βουλή είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

Οι κυβερνήσεις μπορεί να φεύγουν, όμως το κεφάλαιο, η ΕΕ, τα μονοπώλια, το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο και τα μνημόνια διαρκείας δεν θα φύγουν ποτέ.

Ηταν φανερό και προδιαγεγραμμένο ότι ο «αντιμνημονιακός» ΣΥΡΙΖΑ θα εξελισσόταν σε «μνημονιακό» αφού επιδιώκει να φέρει μια καπιταλιστική ανάκαμψη που θα ωφελεί μόνο τους μονοπωλιακούς ομίλους και για το λαό απαιτεί αντιλαϊκά μέτρα.

Ο «άλλος» ΣΥΡΙΖΑ εφτά μήνες συμμετείχε στην κυβέρνηση με κορυφαία στελέχη του αλλά παρακολουθούσε ΗΣΥΧΟΣ τη βαθύτερη εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας στους επικίνδυνους για τους λαούς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Τώρα ως ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, σε ρόλο αναχώματος, προωθεί την αυταπάτη της φιλολαϊκής λύσης μέσα στις λυκοσυμμαχίες.

Τα δικά μας συμφέροντα αλλά και των παιδιών μας υπηρετούνται με ένα ΚΚΕ δυνατό, που θα είναι το στήριγμα του λαού στην πάλη του για να ανοίξει ο δρόμος της ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Τη μοναδική και φιλολαϊκή διέξοδο για να ανατραπούν οι αιτίες που γεννάνε τα αντιλαϊκά μνημόνια.

Η ψήφος του ΚΚΕ είναι ψήφος εμπιστοσύνης γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που μιλά με συνέπεια και λέει τα πράγματα όπως είναι για την τραγική κατάσταση που βιώνουμε σήμερα.

Το ΚΚΕ δεν μας κορόιδεψε ποτέ. Εχει συνέπεια λόγων και έργων. Είναι πάντα μπροστά στους αγώνες μικρούς και μεγάλους της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας, της πλουτοκρατίας, των μνημονίων, της ΕΕ.

Παλεύει η εξουσία να περάσει σ' αυτούς που παράγουν τον πλούτο, στην εργατική τάξη. Γι' αυτό πρέπει όχι μόνο να το ψηφίσουμε, αλλά να συμμετέχουμε και στα καλέσματα αγώνων που κάνουν οι κομμουνιστές.

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει τη δημοσίευση δηλώσεων στήριξης του ΚΚΕ μπροστά στις επερχόμενες εκλογές της επόμενης Κυριακής 20 του Σεπτέμβρη.

Ανθρωποι από το χώρο του Πολιτισμού, των Γραμμάτων, του Αθλητισμού, επιστήμονες, συνδικαλιστές, στρατιωτικοί εν αποστρατεία, εξηγούν τους λόγους για τους οποίους θα ρίξουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην κάλπη.

Η υπογραφή του 3ου μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποτελεί μια ποιοτικά χειρότερη εξέλιξη, αφού εντείνει τον ασφυκτικό έλεγχο της χώρας από το κουαρτέτο των θεσμών, συνεχίζει την εξοντωτική λιτότητα, ξεπουλά τη δημόσια περιουσία, ιδιωτικοποιεί την Κοινωνική Ασφάλιση και εξαφανίζει τα τελευταία ίχνη εργασιακών σχέσεων, προωθώντας τις «βέλτιστες πρακτικές» σε επίπεδο ΕΕ.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι το νέο μνημόνιο υπογράφηκε και στηρίζεται από μια κυβέρνηση που εξελέγη στο όνομα της Αριστεράς, με αποτέλεσμα να εντείνεται η απογοήτευση και η παθητικότητα του λαού.

Σήμερα, που όλο και πλατύτερα λαϊκά στρώματα βγάζουν συμπεράσματα που αφορούν στον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ και τις αυταπάτες για τις δυνατότητες άσκησης άλλης φιλολαϊκής πολιτικής εντός των πλαισίων της, αλλά και στο χαρακτήρα των αυτοπροσδιοριζόμενων ως αριστερών κομμάτων, οφείλει το ΚΚΕ να αξιοποιήσει την πείρα τους για να οργανώσει και να εντείνει τους αγώνες των εργαζομένων, αλλά και να ενισχυθεί στις εκλογές.

Παίρνοντας υπόψη τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί και κυρίως τις δύσκολες μετεκλογικές εξελίξεις για το λαό και τους εργαζόμενους, ψηφίζω και πάλι το ΚΚΕ, θεωρώντας, όπως και πολλοί άλλοι συναγωνιστές, ότι μπορεί να αποτελέσει τον πόλο αντίστασης και ανασυγκρότησης του κινήματος, παίρνοντας τις ανάλογες πολιτικές πρωτοβουλίες και προωθώντας την ενότητα στη δράση.

Το βλέπουμε πιο καθαρά ότι ο μονόδρομος της ΕΕ, με ευρώ ή δραχμή, μας οδηγούν στη βαρβαρότητα, τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Γι' αυτό εμφανίστηκαν και οι νέοι «ψαράδες» (ΛΑΕ) της ενσωμάτωσης στην αστική διαχείριση. Ομως δεν μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες. Ολοι γνωρίζουμε τι έρχεται και τι μας περιμένει μετά τις εκλογές. Το 3ο μνημόνιο είναι το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης.

Γι' αυτό εμείς οι εργαζόμενοι: Δυναμώνουμε την πάλη μας, αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, ισχυροποιώντας την πολιτική δύναμη που μας είπε την αλήθεια, στάθηκε στην πρώτη γραμμή, είχε καθοριστική συμβολή στην οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων και του λαού, αντιπάλεψε με σθένος όλα τα αντεργατικά μέτρα.

Δεν νομιμοποιούμε τη μονιμοποίηση της αντεργατικής πολιτικής, τα μνημόνια. Δυναμώνουμε την ελπίδα, ισχυροποιούμε τους αγώνες της εργατικής τάξης, τις λαϊκές διεκδικήσεις. Επιβραβεύουμε τη συνέπεια, δεν επιτρέπουμε να παίρνουν την αλήθεια μας και να την κάνουν ψέμα. Την Κυριακή στην κάλπη ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΚΕ. Από τη Δευτέρα, συμβάλουμε με τη συμμετοχή μας στους αγώνες στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη δική μας εξουσία. Πορευόμαστε σταθερά στο δρόμο της Ανατροπής.

Η μεταρρυθμιστική αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ (του Τσίπρα ή του Λαφαζάνη) δεν πιστεύει στο οργανωμένο κίνημα, καλλιεργεί κοινοβουλευτικές αυταπάτες στους κόλπους του και το αφοπλίζει, αλλά και αυτή η ίδια η μεταρρυθμιστική αριστερά αυτοπαγιδεύεται στη δική της απατηλή λογική του κυβερνητισμού.

Η μόνη διέξοδος για τον ριζοσπάστη αριστερό πολίτη είναι η δράση μέσα στο εργατικό κίνημα και η υποστήριξη στο κόμμα της ρήξης, το ΚΚΕ.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές θα αποτελέσει αδιάσειστο δείγμα χειραφέτησης του λαού από την ιδεολογία και την πολιτική της αστικής τάξης. Θα συμβάλει πολύτροπα στο δυνάμωμα του λαϊκού αγώνα και στην οργάνωση μιας πλατιάς λαϊκής συμμαχίας, με τελικό στόχο τη λαϊκή εξουσία και τη δημιουργία της σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Ελλάδας, για την οποία πάσχιζαν οι γονείς μας, αγωνιζόμαστε εμείς και την ονειρεύονται τα παιδιά μας. Γιατί η έφοδος στον ουρανό όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά μόλις τώρα αρχίζει.

• Δεν νόθευσε την ιστορία του, ιστορία προσφορών και αγώνα, δεν υπέστειλε τους στόχους του, δεν μεταλλάχτηκε, υπηρετώντας άλλα συμφέροντα εκτός των εργαζομένων, των αδικούμενων, των κατατρεγμένων, δεν πρόδωσε την εμπιστοσύνη των μελών, των οπαδών και των υποστηρικτών του.
• Τα μέλη και τα στελέχη του αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια, αταλάντευτοι, ασυμπίεστοι, χωρίς τυμπανοκρουσίες και αυτοπροβολές. Για το συμφέρον του τόπου και του λαού (που είναι το ίδιο). Αρα μιλάμε για πατριώτες και το ΚΚΕ είναι πατριωτικό Κόμμα.
• Γιατί όταν διακηρύσσει πως παλεύει για αλλαγή, την εννοεί ουσιαστική, εκ βάθρων, άρα επαναστατική αλλαγή στη διαχείριση του πλούτου της χώρας, των μέσων παραγωγής, της δύναμης των εργαζομένων. Και δεν παίζει με τις λέξεις και τις έννοιές τους. Δεν σκαμπανεβάζει συνθήματα κοροϊδεύοντας τον κόσμο. Δεν αλλάζει «ρούχα», επιδιώκοντας να σαγηνέψει και εγκλωβίσει τον απελπισμένο.
• Βλέπω τις οργανώσεις του να συμπαρίστανται και να βοηθάνε ουσιαστικά στην ανάγκη του άνεργου, του ανήμπορου, του θύματος των πολέμων, του πρόσφυγα. Τις βλέπω να παλεύουν για την ειρήνη, κατά των ιμπεριαλιστών και των φονιάδων των λαών.
• Υποστηρίζω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν πρόδωσε, ούτε εξαπάτησε. Γιατί είναι το αρχαιότερο Κόμμα, που ούτε για μια στιγμή δεν έλειψε από τους αγώνες για ελευθερία, για δικαιοσύνη, για προκοπή του τόπου. Ενώ κανένα άλλο κόμμα δεν μπόρεσε να σταθεί περισσότερο από μια γενιά, κανένα άλλο κόμμα δεν υπηρέτησε ουσιαστικά, πιστά και με αυτοθυσίες, τα συμφέροντα των φτωχών, των αδυνάτων, των εργαζομένων, της Πατρίδας... Κανένα, εκτός του ΚΚΕ.
• Το υποστηρίζω και για έναν ακόμα λόγο, που είναι και η επιβεβαίωση των παραπάνω. Γιατί το πολεμάνε οι άλλοι, φανερά, κρυφά, πλάγια, υπόγεια, ύπουλα.

Ημουνα νιος και γέρασα. Ακούγοντας ωραία λόγια και μεγάλα. Από τη Ν.Δ ότι θα έκανε τους αγρότες επιχειρηματίες και θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ θα έκανε περήφανα τα νιάτα και τιμημένα τα γηρατειά και μας οδήγησε στους κάδους απορριμμάτων. Από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α 1,2 και τις όποιες άλλες εφεδρείες που δεν πιστεύουν στην Δευτέρα Παρουσία, που δεν είναι δογματικοί και αυτιστικοί, ωστόσο μας καταδίκασαν στην εξαθλίωση με το τρίτο μνημόνιο. Εκτιμώ ότι το δυνάμωμα του ΚΚΕ είναι η μόνη διέξοδος γιατί αυτό οργανώνει αγώνες σε ταξική κατεύθυνση. Δίχως αγώνες δεν αλλάζει τίποτε. Είναι η μοναδική ελπίδα που μας έχει απομείνει. Γιαυτό στις εκλογές ΔΑΓΚΩΤΟ ΚΚΕ.

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα που σταθερά στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας. Δεν υπόσχεται σε κανέναν ότι θα λύσει τα προβλήματα με ένα μαγικό ραβδί, δεν καλεί τον κόσμο να κάτσει στον καναπέ του και να δώσει στο ΚΚΕ «λευκή επιταγή» διακυβέρνησης.

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα που καλεί σε αγώνα ενάντια σε όλους όσοι καταδυναστεύουν τη ζωή μας. Γιατί είναι το μόνο κόμμα που παλικαρίσια εναντιώνεται στην ΕΕ και τα αφεντικά. Είναι το μόνο κόμμα που πραγματικά παλεύει μέσα κι έξω από τη Βουλή για να μην εξαθλιωθεί ο λαός.

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί μόνο αυτό δεν θέλει τους νέους άνεργους, αμόρφωτους, αμέτοχους, χωμένους στα ναρκωτικά. Είναι το μόνο κόμμα που καλεί τη νεολαία να παλέψει, να διεκδικήσει τη ζωή που της κλέβουν με το έτσι θέλω.

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί η πρότασή του είναι η μόνη που δίνει ελπίδα στο λαό και τη νεολαία. Είναι το μόνο κόμμα που δεν λέει ότι εργαζόμενοι κι αφεντικά έχουν τα ίδια συμφέροντα. Είναι το μόνο κόμμα που λέει ότι το πραγματικό συμφέρον των εργαζομένων είναι να ανατρέψουν τα αφεντικά και να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία στα χέρια τους.

Είναι το μοναδικό κόμμα που, όταν όλοι οι άλλοι έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους να αφοπλίσουν το κίνημα, κράτησε την ελπίδα ζωντανή, με τα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς του μέσα στους χώρους δουλειάς να οργανώνουν την αντίσταση, να βάζουν εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Είναι το μόνο κόμμα που αποκάλυψε το ρόλο της ΕΕ του ΔΝΤ και όλων των αστικών κυβερνήσεων που πετσόκοψαν τη ζωή μας.

Μόνο το ΚΚΕ έχει προβλέψει και προειδοποιήσει για όλα τα δεινά που μας έφεραν και για αυτά που μας ετοιμάζουν. Είναι η μόνη δύναμη που οργανώνει την εργατική τάξη ώστε να απαλλαγεί από τους εκμεταλλευτές της με προορισμό την εργατική - λαϊκή εξουσία που θα φέρει την πραγματική ευημερία του λαού.

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί ξέρω ότι ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρό κίνημα που θα φέρει τα πάνω κάτω.

Περπατάμε παρέα με τους απλούς ανθρώπους του μόχθου και της δημιουργίας.

Περπατάμε και τραγουδάμε παρέα με τους ανυπότακτους που δεν σκύβουν το κεφάλι και κοιτάζουν κατάματα τον ήλιο της δικαιοσύνης.

Αρχίζουμε την κουβέντα και λέμε γι' αυτούς που έφεραν το λαό μας σε αυτό το οικονομικό και ηθικό χάλι και για το καπιταλιστικό σύστημα που ενώ έχει φάει τα ψωμιά του βρίσκει χίλιους τρόπους να μεταμφιέζεται και να εξαπατά τον κόσμο.

Εκεί όμως που επικεντρώνουμε την κουβέντα μας είναι για τα χρόνια που έρχονται.

Τα χρόνια που αυτός ο καταφρονημένος λαός θα πάρει την εξουσία στα χέρια του να κάνει το κουμάντο στον τόπο που έχει ποτίσει με ιδρώτα, δάκρυα και αίμα.

Ναι, σε αυτή την προσπάθεια Ο ΛΑΟΣ θα έχει την υποστήριξη του ΚΚΕ.

Το μόνο κόμμα που λέει την αλήθεια.

Το κόμμα που όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζεται για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ που στα 100 του χρόνια είναι το κόμμα της ΝΙΟΤΗΣ και χαιρετάει το μέλλον.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Αυτό που με σπαράζει είναι η πείνα και η προσφυγιά

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ας το καταλάβουν. Είναι αυτοί που φεύγουν και είμαστε αυτοί που ερχόμαστε!

Ενας λαϊκός καλλιτέχνης οφείλει σαν προοδευτικό άτομο στην κοινωνία, να προτρέπει την ανατροπή αυτού του σάπιου και άδικου συστήματος και με όπλο την τέχνη του και τις απόψεις του γενικά, να δείχνει πως ο δρόμος προς την ελευθερία έρχεται με αγώνα, αξιοπρέπεια και σωστή στάση ζωής! Κανένα σύστημα δεν επιβιώνει ιστορικά αν δεν έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα! Και καμία νίκη για τα δίκια των λαών δεν χαρίζεται! Ποσοτικές συσσωρεύσεις - έκρηξη - ποιοτικό άλμα, όπως λέγανε και οι πιο μορφωμένοι από μας!!! Εμπρός, στο χέρι μας είναι, έστω και στα πλαίσια αυτής της μορφής πάλης, του αστικού κοινοβουλίου! Ψήφο στο τιμημένο ΚΚΕ!!!

ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΕΠΕΛΕΞΑ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΘΕΑΤΡΟΥ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ.

Οταν στη διαφθορά αντιστέκεσαι με εντιμότητα.

Οταν στον καιροσκοπισμό αντιστέκεσαι με την Ιστορία.

Οταν στο ψέμα αντιστέκεσαι με αποδείξεις.

Οταν στα υπερφίαλα εγώ αντιστέκεσαι με το ταπεινό εμείς.

Τότε σε κατηγορούν για μονόχνοτο, παλιό, δογματικό κι ένα σωρό νεωτερικότητες.

Πότε η σκέψη και η συνέπεια γίνανε μομφές;

Τι είναι αυτή η νέα θεολογία του δόγματος της ευκαιριακής επικράτησης;

Η ζωή κι ο κόσμος είχαν και έχουν μια λογική, την ευτυχία των ανθρώπων, σ' αυτήν τη ζωή.

Ας εργαζόμαστε άοκνα κι ας φαντάζουμε στα μάτια τους ατελέσφοροι.

Εμείς είμαστε επίμονοι θηρευτές της ευτυχίας των πολλών.

Σήμερα μόνο με την ψήφο, μια απλή ψήφο που σύντομα θα γίνει κραυγή.

Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό.

ΨΗΦΙΖΩ ΚΚΕ.

διαπραγματεύεσαι. Δεν είναι ν' αστειεύεσαι με το μόχθο τους γιατί είν' ο

λαός ο ίδιος!

Γι' αυτό ψηφίζω ΚΚΕ, σταθερά και αδιαπραγμάτευτα.

Αγάθωνας, Τραγουδιστής

Αγαλιανός Απόστολος, μέλος ΔΣ Σωματείου Οικοδόμων Λήμνου

Αετόπουλος Γιώργος, Τραγουδοποιός

Αλεξανδρής Αλέκος, Οικοδόμος, εργαζόμενος ΔΕΠΑΝΑΛ

Αλευράς Γιάννης, Αντιπρόεδρος επιχειρησιακού σωματείου PRAKTIKER

Αμπατζής Ζαχάρης, Υπάλληλος σε εταιρεία εξυπηρέτησης αεροσκαφών

Αναστασόπουλος Στάθης, ΔΣ Συνδ. Εργολ. Υδραυλικών Αθήνας

Ανδρονιάδης Ηλίας, Ανεργος Φωτογράφος

Αντωνιάδου Καίτη, Οικιακά - νοικοκυρά

Αργυρόπουλος Γιώργος, Εμπορος

Αρναρέλλη Αννα, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Αρναρέλλη Ευανθία, Μέλος ΔΣ Συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Λήμνου

Βασιλείου Λουκάς, ΔΣ Συντεχνία Ξύλου

Βδουκάκης Απόστολος, Εμπορος

Βέλμαχος Κωνσταντίνος, Χειριστής

Βουλασίκης Σταύρος, Συνταξιούχος Καθηγητής ΤΕΙ

Βούργος Γιώργος, Ταμίας Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Λήμνου

Βούρτσης Διονύσης, Οδοντίατρος

Βουτενιώτη Αικατερίνη, Οδηγός

Βραντζάς Γιώτης, Μοντέρ

Γασπαρινάτος Σωκράτης, Υπάλληλος

Γεωργίου Μαργαρίτα, Εμπορος

Γιακουμάτος Δημήτρης, Κηπουρός

Γιαννάκης Ιωάννης, Οικοδόμος

Γιαννίτσης Παναγιώτης, Οδηγός

Γκούτσης Γιώργος, Εφορος Συνδέσμου

Γλαρού Αθηνά, Δασκάλα

Γλυκιώτης Αναστάσιος, Ψαράς

Γρηγοριάδης Παντελής, Συνδικαλιστής ΟΑΕΔ Μαγνησίας

Γρηγορίου Απόστολος, Συνταξιούχος ΟΤΕ

Δαδάρος Χαράλαμπος, Πυρονόμος ε.α.

Δαμιανάκης Γιώργος, Μουσικός παραγωγός ΕΡΤ

Δεληκάρης Παναγιώτης, Εμπορος

Δεστούνης Γεράσιμος, Εργαζόμενος στα ιχθυοτροφεία της Κεφαλονιάς, δημοτικός σύμβουλος Κεφαλονιάς

Δημόπουλος Νίκος, Εμπορος

Διδάχου Χριστίνα, Πρόεδρος ΔΣ συμβασιούχων καθαριστριών - καθαριστών Ν. Αχαΐας

Ζαγούδης Θωμάς, Αντιπρόεδρος Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Λήμνου

Ζυγογιάννης Κώστας, Χειρουργός Οδοντίατρος, τακτικό μέλος στη Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας

Ζώκας Νίκος, Ηθοποιός

Θεοφιλάτος Χάρης, Εργάτης

Ιμβριώτη Φωτεινή, Δασκάλα

Ιωαννίδης Γιώργος, Ζωγράφος

Ιωαννίδης Μανώλης, Συνταξιούχος

Κάβουρα Νίκη, Θεατρολόγος

Καζά Ευδοκία, Λογίστρια

Καζαλής Αθανάσιος, Εμπορος

Καζαντζάκης Γιώργος, Αλιέας, Γραμματέας του σωματείου αλιέων Ηρακλείου

Κακαράσκας Νίκος, Προπονητής ποδοσφαίρου

Κάκαρος Γαβριήλ, Οδηγός

Καλαμάρας Θεόφιλος, Πρώην Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Κρηνίτσας Τρικάλων

Καλογερίας Σπύρος, Δικηγόρος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Ζακύνθου

Καλοτάντανος Απόστολος, Δημόσιος Υπάλληλος στην αρχαιολογία

Καμπουροπούλου Δέσποινα, Γραμματέας Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Λήμνου

Καναράς Θανάσης, Πρώην Ποδοσφαιριστής Α΄ Εθνικής (Πανιώνιος), και στις Εθνικές ομάδες νέων και ανδρών

Κάντραλη Ιροντίνα, Τραγουδίστρια

Καπαγερίδου Ελισάβετ, Εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ του Συλλόγου Οικογένειας ΚΕΘΕΑ - Οξυγόνο Πάτρας

Κάπολας Πέτρος, Μέλος επιχειρησιακού σωματείου PRAKTIKER

Καραγεώργης Μανώλης, Αντιπρόεδρος Συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ Λήμνου

Καραγιαννίδης Αλέξιος, Εργάτης

Καρακασίδης Ιωάννης, Προπονητής ποδοσφαίρου (πρώην βοηθός προπονητή Αρη), πρώην αντιπρόεδρος Συνδέσμου προπονητών ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης

Καραμανλή Αφροδίτη, Ζωγράφος

Καραντεμοίρης Γιώργος, Συνταξιούχος, πρώην Πρόεδρος του συλλόγου εμπόρων αυτοκινήτων, πρώην πρόεδρος του ΔΣ του εμπορικού συλλόγου Ηρακλείου

Καραφιλίππου Παναγιώτης, Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου ΜΕΑΣ ΛΗΜΝΟΣ, μέλος ΔΣ Συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ Λήμνου, μέλος ΔΣ ομοσπονδίας ερασιτεχνών Θιάσων Αιγαίου

Καρβέλλης Παναγιώτης, πρώην υπάλληλος ΟΤΕ

Καρμπάς Κώστας, Τραγουδιστής

Καστραντάς Αντρέας, Ενωση ΕΒΕ Ηλιούπολης

Κατραντσιώτης Δημήτρης, Πρωταθλητής ελληνορωμαϊκής πάλης και αθλητής μαραθώνιας κολύμβησης

Κατσάνος Στέφανος, Ναυτικός

Κατσένιος Δημήτρης, Ταξί - Επιτροπή Αγώνα ΠΑΣΕΒΕ

Κατσίκας Νίκος, Τραγουδοποιός

Κεραμίδη Αθηνά, Μέλος ΔΣ σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων Λήμνου

Κεφαλούκος Γιώργος, Οδοντίατρος

Κεφαλούκου Μαρία, Οδοντοτεχνίτρια

Κιαζίδου Ελένη, Μέλος ΔΣ παραρτήματος του Σωματείου Εργαζομένων στα «Καρφούρ - Μαρινόπουλος»

Κλώντζας Μανώλης, Επιστημονικός συνεργάτης, τμήμα Χημείας, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Κοντορέλης Γρηγόρης, Συνταξιούχος ΟΑΕΕ

Κορόγλου Κώστας, Οδοντίατρος

Κουντούπης Στυλιανός, Ανεργος, Αθλητής ΠΑΣ Ικαρος

Κουτσοσπύρος Θανάσης, Γραμματέας σωματείου οδηγών Ν. Αχαΐας

Κρίκα Μαρία, Συνταξιούχος ΙΚΑ

Κρόκος Αντώνης, ΔΣ Συνδ. Εργ. Υδραυλικών

Κυμπρίτης Ιωάννης, Συνταξιούχος

Κύρκος Πασχάλης, Ανεργος, αυτοαπασχολούμενος

Λαζάρου Κωνσταντίνος, Μέλος ΔΣ παραρτήματος του Σωματείου Εργαζομένων στα «Καρφούρ - Μαρινόπουλος»

Λαμπίρης Γιώργος, Συντηρητής ανελκυστήρων, πρόεδρος ΔΣ Συλλόγου Περιβάλλοντος Αραχωβιτίκων Αχαΐας

Λαμπρινίδης Χαράλαμπος, Οδηγός

Λατρώνη Γιάννα, Ελεύθερος επαγγελματίας

Λεβέντης Κώστας, Μέλος ΔΣ ΕΠΣΜΘ

Λιανοπούλου Αννα, Χορεύτρια

Λιάνου Ευθυμία, Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων Κάσπακα

Λίβα Μαρία, Πανελληνιονίκης Ακροβατικής

Λιβαθυνόπουλος Αλέξανδρος, Πρόεδρος Συλλόγου Ερασιτεχνών Ποδοσφαιριστών Λήμνου

Λυμπερόπουλος Δημήτρης, Ταξί, ΔΣ ΣΑΤΑ Επιτροπή Αγώνα ΠΑΣΕΒΕ

Λυρής Ευάγγελος, Γραμματέας σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Λήμνου

Μαδυτινός Κωνσταντίνος, Πρόεδρος ΝΤ Λήμνου της ΑΔΕΔΥ, πρόεδρος συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Λήμνου

Μάζαρης Μιχάλης, Δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ικαρίας

Μακίσογλου Ελένη, Ηθοποιός

Μακρινάς Σταμάτης, ΔΣ Σωματείο Σιδήρου - Αλουμινίου

Μαματάς Σωτήρης, Συνταξιούχος

Μανιάτης Ηλίας, Ελεύθερος επαγγελματίας

Μανιάτης Κωνσταντίνος, Επαγγελματίας Λαϊκών Αγορών

Μαραγκή Ερη, Μέλος ΔΣ Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στις επιχειρήσεις Αρβανιτίδης ΑΕΕΕ

Μασαχός Ανδρέας, Πρόεδρος ΔΣ σωματείου εργαζομένων εργοστασίου «Hellas Can»

Ματζάρης Στέλιος, Γραμματέας σωματείου οικοδόμων Λήμνου

Μελικόβας Κώστας, Αλουμινάς

Μενεγάτος Σπύρος, Συνταξιούχος

Μενεγάτου Αδαμαντία, Συνταξιούχος

Μητρόπουλος Κώστας, Αγρότης

Μητροπούλου Γεωργία, Οικιακά - νοικοκυρά

Μιχαλόπουλος Δημήτρης, Βιβλιοπώλης

Μουγκογιάννη Μαρία, Εμπορος

Μουρούλης Γεώργιος, Εργάτης καθαριότητας

Μουστάκα Μαρία, Δασκάλα

Μουτζούρης Ιάκωβος, Μέλος Συλλόγου νεφροπαθών Λήμνου

Μπαϊρακτάρης Μιχάλης, Δημοσιογράφος

Μπακόπουλος Χαράλαμπος, Εμπορος

Μπάλιος Αντώνης, Ξυλουργός

Μπαλτζής Τριαντάφυλλος, Ταμίας ΔΣ συνταξιούχων ΙΚΑ Λήμνου

Μπαμπανάρας Γιώργος, Εκπαιδευτικός

Μπαντέκας Βασίλης, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρώην μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Τρικάλων

Μπαχαράκης Αντώνης, Συνταξιούχος ΕΒΕ

Μπεθάνης Παναγιώτης (Πανάγος), μουσικός

Μπινίκου Πόπη, Εμπορος υποδημάτων

Μπιργιώτης Νίκος, Ελεύθερος επαγγελματίας

Μπλιάς Φώτιος, Πρόεδρος σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Λήμνου

Μπότης Βασίλης, Οδηγός

Μπούσες Παναγιώτης, Εμπορος

Μπουσέτης Μιχάλης, Συνταξιούχος μεταλλεργάτης

Μπρίμης Ιωάννης, Ιερέας

Μπριντζολάκη Βιβή, Καθηγήτρια Αγγλικών

Μωραΐτης Νίκος, Οδοντοτεχνίτης

Νέλλος Ιωάννης, Μέλος επιχειρησιακού σωματείου PRAKTIKER

Νιαουνάκη Βασιλική, Γραμματέας ΝΤ Λήμνου της ΑΔΕΔΥ, μέλος ΔΣ συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Λήμνου

Νικολόπουλος Παναγιώτης, Πρόεδρος αντιστασιακού σωματείου ΠΕΣΑΘΕΑ

Νικολούδης Δημήτρης, Τραγουδιστής

Νότη Λούλα, Σελιδοποιός

Ντίνος Κωνσταντίνος, Γραμματέας ΔΣ του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφερειακής ενότητας Τρικάλων (ΣΥΠΕΤ)

Ντόμπρου Πελαγία, Μέλος της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων ν. Θεσσαλονίκης

Ντούσας Ευάγγελος, Καυστηρατζής

Ξυπτεράς Ανδρέας, Μέλος ΝΤ Λήμνου της ΑΔΕΔΥ

Παντελίδου Ρούλα, Ηθοποιός

Παντερή Μαρία, Επικουρική Επιμελήτρια Β΄ παθολογίας - ΤΕΠ, ΠΑΓΝΗ

Παπαγεωργάκης Νικόλαος, Αυτοαπασχολούμενος

Παπαδάτος Χρήστος, Κτηνίατρος

Παπαδημητρίου Βασίλης, Ταξί - Επιτροπή Αγώνα ΠΑΣΕΒΕ

Παπαδόπουλος Αντώνης, πρώην Προπονητής Εθνικής ομάδας Βόλεϊ Ανδρών

Παπαδοπούλου Δέσποινα, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Παπαρίζος Γιώργος, Εργοδηγός

Παπασημακόπουλος Βασίλης, Συνδικαλιστής, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Πάτρας

Παπιόπουλος Δημήτρης, Ηθοποιός

Παρτσιόγλου Γιώργος, Προπονητής Ποδοσφαίρου

Πασβάνη Δέσποινα, Αρχιτέκτων Μηχανικός

Πασπαράκης Μανώλης, Ειδικευόμενος ψυχιατρικής κλινικής, ΠΑΓΝΗ

Πατέστος Στράτος, ΔΣ Συνδ. Εγκατάστασης Ηλεκτρολόγων Αθήνας

Πατμανίδη Αλεξάνδρα, Μεταδιδακτορική ερευνήτρια στην Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Πατρών

Πατσαρίσος Ηλίας, Εμπορος

Πετρέλλη Μάλαμα, Πρόεδρος σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων Λήμνου, πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου Κάσπακα

Πετρόπουλος Γιώργος, Μηχανικός υπολογιστών, διεθνής μπασκετμπολίστας «Απόλλων» Πατρών

Πετσάκου Κατερίνα, Τελειόφοιτη ΤΕΙ Ηλεκτρολογίας Κρήτης

Πινάκος Δημήτρης, Πρόεδρος σωματείου οικοδόμων Λήμνου, δημοτικός σύμβουλος

Πινάκος Κων/νος, Πολιτικός υπομηχανικός

Πινάκος Κων/νος, Μέλος ΔΣ Σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Λήμνου

Πλάντζος Νικόλαος, Πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Λήμνου, αντιπρόεδρος ΝΤ Λήμνου της ΑΔΕΔΥ

Πλαρινού Δημήτριος, Ελ. Επαγγελματίας

Πλεξίδας Γιώργος, Τεχνολόγος Πολιτικός Μηχανικός, πρώην Πρόεδρος Κοινότητας Φανερωμένης Τρικάλων

Πούλου Σοφία, Οικιακά

Πράνταλος Γιάννης, Γεν. Γραμματέας του Συνδέσμου Επιμελητών Δικαστηρίων Ανηλίκων

Ρούσσου Μαριάνθη, Δασκάλα

Σαββόγλου Γιώργος, Αντιπρόεδρος συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Λήμνου, μέλος ΝΤ Λήμνου της ΑΔΕΔΥ

Σαμαράς Θόδωρος, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Εργαστηριούχων Οδοντοτεχνιτών

Σάμη Γεωργία, Αντιπρόεδρος ΔΣ συνταξιούχων ΟΑΕΕ, μέλος ΔΣ ΕΣΥΝ Πάτρας

Σαραντόπουλος Ανδρέας, Καθηγητής ΤΕΙ Πάτρας

Σεϊμένης Βασίλης, Ηθοποιός και μέλος του ΔΣ ΣΕΗ

Σεϊτανίδη Δέσποινα, Αγρότισσα

Σέιτος Γιάννης, Ταξί - Επιτροπή Αγώνα ΠΑΣΕΒΕ

Σεμελίδης Γιάννης, Ελ. Επαγγελματίας Ανεκλυστήρες Μέλος ΣΕΣΑ

Σιαλμά Χρύσα, Πολιτικός Μηχανικός

Σιάτρας Κωνσταντίνος, Πυρονόμος ε.α.

Σιωπίδου Φωτεινή, Ανεργη, μέλος της ελεγκτικής επιτροπής της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων ν. Θεσσαλονίκης

Σκαπέτης Βασίλης, Ιδιωτικός υπάλληλος

Σολομωνίδου Χριστίνα, Πρωταθλήτρια Ενόργανης Γυμναστικής και Βαλκανιονίκης

Σολωμού Ευσταθία, Εμπορος

Σπυρόπουλος Νίκος, Συνταξιούχος

Σπυρόπουλος Νίκος, Ανεργος

Σταμούλος Μιχάλης, Εποχιακός Εργαζόμενος στον Επισιτισμό

Σταυρακάς Ιωάννης, ΔΣ Συνδ. Εργ. Υδραυλικών

Σταυρόπουλος Νίκος, Εμπορος

Σταυρουλάκης Γιάννης, Γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων ΥΠΑ αεροδρομίου Ηρακλείου

Στεργίου Φανούριος, Εργάτης καθαριότητας

Στεφανίδου Ιωάννα, Εκπαιδευτικός - Ιστορικός

Στρουμπούλης Θανάσης, Πρόεδρος ΔΣ Σωματείο Υδραυλ. Αθήνας

Στυλιανίδου Δέσποινα, Ταμίας ΕΛΜΕ Λήμνου, μέλος ΝΤ Λήμνου της ΑΔΕΔΥ

Συλιγνάκης Παναγιώτης, Ειδικευόμενος ορθοπεδικής κλινικής, ΠΑΓΝΗ

Συμεωνίδης Γρηγόρης, Αντισμήναρχος ιπτάμενος ε.α.

Σφυρής Χρήστος, Γραμματέας αγροτοκτηνοτροφικού συλλόγου Λήμνου

Ταλέας Νίκος, Μουσικός - ερμηνευτής

Ταμβακολόγος Γιάννης, Συνταξιούχος εργάτης

Ταφλαμπάς Γρηγόρης, Δικηγόρος, δημοτικός σύμβουλος Ιθάκης

Τρίφωνος Ελισάβετ, Εμπορος

Τσαγανού Ευαγγελία, Γεωπόνος

Τσάκου Δήμητρα, Σκηνοθέτης - θεατρολόγος

Τσάντες Νίκος, Μηχανικός ΜΕΚ

Τσεκούρας Βασίλης, Ειδικευόμενος ιατρός στην ορθοπεδική κλινική του νοσοκομείου «Αγ. Ανδρέας» Πάτρα

Τσεκούρας Γεράσιμος, Πρόεδρος επιχειρησιακού σωματείου PRAKTIKER

Τσεκούρας Φάνης, Πρώην Υπάλληλος ΟΤΕ

Τσιρίδης Γεώργιος, Πυρονόμος ε.α.

Τσορουκίδου Σοφία, Μέλος ΔΣ Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στις επιχειρήσεις «Αρβανιτίδης ΑΕΕΕ»

Φλώκος Δημήτρης, ΔΣ Συντεχνία Ξύλου

Φραγκισκάτος Απόλλωνας, Εμπορος

Φράγκος Χρήστος, Μηχανικός

Φραγκούλης Γιάννης, Ταξί - Επιτροπή Αγώνα ΠΑΣΕΒΕ

Χαλιαμάνης Μάριος Βασίλειος, Υαλοπίνακες

Χανιώτη Δάφνη, Ταμίας επιχειρησιακού σωματείου PRAKTIKER

Χαρκότσικα Κωνσταντίνα, Σπουδάστρια

Χαρκότσικας Αργύριος, Πρόεδρος αγροτοκτηνοτροφικού συλλόγου Λήμνου, αντιπρόεδρος αγροτικού συλλόγου «Η Ενωση»

Χατζημιχαηλίδης Στέφανος, Σκηνοθέτης

Χατζόπουλος Γιώργος, Πρώην Πρόεδρος ΔΣ Δικαστικών Υπαλλήλων Μαγνησίας

Χόνδρος Νίκος, Διευθυντής ουρολογικής κλινικής, ΕΣΥ, ΠΑΓΝΗ

Χορηγά Σωτηρία, Εμπορος

Χριστοδούλου Κωνσταντίνος, Εργάτης καθαριότητας

«Σου ακυρώνουν τη ζωή, έλα με το ΚΚΕ να τους ακυρώσεις τα σχέδια» γράφει το πανό σε συγκέντρωση του ΚΚΕ και το σύνθημα αυτό αφορά και τα ζητήματα της Υγείας

Το κεφάλαιο, τα κόμματά του και η ΕΕ αντιμετωπίζουν την πρόληψη, την περίθαλψη, την αποκατάσταση της υγείας του λαού και το Φάρμακο σαν «κόστος», που εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Λένε κατάμουτρα στο λαό, παρά το γεγονός ότι παράγει όλο τον πλούτο, ότι δεν έχει δικαίωμα σε πλήρεις και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από το κράτος, ότι πρέπει να πληρώνει ξανά και ξανά. Οτι το «σύγχρονο» και το «ρεαλιστικό» είναι η συγχώνευση και κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών και μονάδων Υγείας, ενώ το κράτος να παρέχει τις ελάχιστες και στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας των βασικών «πακέτων». Από κει και πέρα, ο καθένας ανάλογα με το πορτοφόλι του (φορολογία, εισφορές, συμμετοχές, εξ ολοκλήρου πληρωμές).

Επομένως, όλα τα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, αλλά και αυτά που δεν το ψήφισαν, όμως όλα μαζί είναι υπέρ της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης, έχουν πολιτική υπέρ των πληρωμών από το λαό για την Υγεία. Μέσα από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ή της φορολογίας - άμεσης και έμμεσης - ή των συμπληρωμών και χαρατσιών.

Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην προσωπική του εμπειρία, για να διαπιστώσει τη μεγάλη αντίφαση που υπάρχει σήμερα. Από τη μία η αλματώδης εξέλιξη της επιστήμης, τα σύγχρονα τεχνολογικά και φαρμακευτικά μέσα, το εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό.

Από την άλλη, επιδεινώνονται όλο και περισσότερο οι όροι και οι προϋποθέσεις για να μπορεί ο λαός να απολαμβάνει ένα πλήρως, σύγχρονα αναπτυγμένο πανελλαδικά, σε όλα τα επίπεδα (Α' βάθμιο, Β' βάθμιο, Γ' βάθμιο, έκτακτη και επείγουσα φροντίδα και περίθαλψη), αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας. Δομές κλείνουν, υπηρεσίες καταργούνται, χιλιάδες επιστήμονες και άλλες ειδικότητες καταδικάζονται στην ανεργία ή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν.

Τι είναι, όμως, αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη ενός κρατικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, που να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών για υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης της υγείας, με ιδιαίτερη φροντίδα για τις μητέρες και τα παιδιά τους, τους ηλικιωμένους, τα ΑμεΑ, τους πάσχοντες από χρόνια, σοβαρά ή σπάνια νοσήματα;

Γιατί έχουμε δραστικές περικοπές στις παροχές Υγείας, στα φάρμακα και κατ' επέκταση αυξημένες άμεσες και έμμεσες πληρωμές από τους ασθενείς; Γιατί έχουμε τραγικές ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας, είτε αυτά λέγονται νοσοκομεία, είτε ΠΕΔΥ, είτε Κέντρα Υγείας, είτε ΕΚΑΒ; Γιατί εν ολίγοις γυρίζουμε δεκαετίες πίσω, αντί να αξιοποιούνται στο έπακρο όλες οι δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας;

«Επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για να δοθούν στην Υγεία», λένε τα κόμματα που δεν αμφισβητούν το κριτήριο της επιχειρηματικής κερδοφορίας. Η πολιτική αυτών των κομμάτων πηγάζει από την πλήρη συμφωνία τους με τη στρατηγική της ΕΕ για την καπιταλιστική οικονομία, την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα.

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, αντικειμενικά απαιτούνται όλο και πιο «φτηνοί» εργαζόμενοι. Ολες οι υπηρεσίες και οι κοινωνικές παροχές που σχετίζονται με την κάλυψη των αναγκών του λαού, πρέπει να «κοστίζουν» ακόμα φτηνότερα για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους.

Στη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» περιλαμβάνεται συρρίκνωση της κρατικής και εργοδοτικής χρηματοδότησης για την ανάπτυξη των υπηρεσιών Υγείας. Επιπλέον, στον καπιταλισμό, κινητήρια δύναμη της οικονομίας είναι το κέρδος. Επομένως, η Υγεία, το Φάρμακο, η Πρόνοια αποτελούν προνομιακό πεδίο για επενδύσεις από επιχειρηματικούς ομίλους και ανάκαμψη από την οικονομική κρίση.

Γι' αυτό το λόγο, σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και διεθνώς παίρνουν τέτοιου είδους μέτρα. Στη Στρατηγική «Ευρώπη 2020» ξεκαθαρίζεται πως η μεγάλη πρόκληση για τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ είναι πώς με όλο και λιγότερη κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία, τα συστήματα Υγείας θα είναι «βιώσιμα».

Οπως αναφέρεται, «τα κράτη - μέλη αντιμετωπίζουν δημοσιονομικούς περιορισμούς όσον αφορά τη βιωσιμότητα των προϋπολογισμών τους για την Υγεία» και πως «τα συστήματα Υγείας στην Ευρώπη αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο όχι μόνο της παροχής υψηλού επιπέδου κοινωνικής προστασίας, αλλά και της οικονομίας της αγοράς».

Μπορούν οι λαϊκές οικογένειες, οι χρόνια πάσχοντες, οι άνθρωποι με αναπηρία, να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης, όποιο σύστημα Υγείας κι αν αναπτυχθεί, δε θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, ούτε θα λύνει το πρόβλημα της ανεργίας για τις σχετικές ειδικότητες; Μπορούν να αποδεχτούν ότι αποτελούν «κόστος» και ότι η υγεία του λαού θα είναι πεδίο για «μπίζνες» και κερδοφορία;

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να συστρατευθούν με την πρόταση του ΚΚΕ. Κριτήριο στη διαμόρφωση των θέσεων του Κόμματος για την Υγεία είναι ότι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του πλούτου είναι οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν και απολύτως δωρεάν από το κράτος πλήρεις και σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας - Φαρμάκου.

Η πρόταση του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα όλων των άλλων κομμάτων. Είναι πρόταση αγώνα για σήμερα και με προοπτική την πλήρη εφαρμογή της. Προβλέπει την ανάπτυξη ενός συστήματος Υγείας - Πρόνοιας που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες με σύγχρονες, ποιοτικές και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από ένα λαϊκό κράτος, όπου το τιμόνι της εξουσίας θα έχει ο ίδιος ο λαός. Με μια ριζικά διαφορετική ανάπτυξη, χωρίς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.

Αυτή η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να κάνει περιουσία του λαού τούς επιχειρηματικούς ομίλους και στην Υγεία, να οργανώσει την οικονομία και την παραγωγή στη βάση ενός κεντρικού κι επιστημονικού σχεδιασμού, καταργώντας αντιλαϊκούς νόμους, συμφωνίες και μνημόνια των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), διαγράφοντας όλο το χρέος.

Ενα τέτοιο ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας θα είναι πλήρως και αποκλειστικά χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από ασφαλιστικές εισφορές ή απευθείας πληρωμές. Θα είναι εξοπλισμένο με σύγχρονα ιατροτεχνολογικά μέσα, στελεχωμένο με προσωπικό όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με πλήρη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.

Για αυτό και τώρα το ΚΚΕ παλεύει μέσα στο κίνημα για άμεση μονιμοποίηση των εργαζομένων που δουλεύουν με κάθε μορφής ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, 5μηνίτες, μπλοκάκια κ.λπ.).

Η πρόταση του ΚΚΕ για την Υγεία - Πρόνοια έχει ιδιαίτερο προσανατολισμό στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πρόληψης, με πανελλαδικά αναπτυγμένα κι επαρκώς στελεχωμένα Κέντρα Υγείας με οικογενειακούς γιατρούς κι άλλων ειδικοτήτων. Ο σχεδιασμός θα λαμβάνει υπόψη αν υπάρχουν βιομηχανικές περιοχές, σχολεία, πανεπιστήμια, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ., αλλά και αν είναι ακριτικές περιοχές, νησιά, ορεινά χωριά κ.λπ. Θα παρέχεται δωρεάν σε όλο τον υγιή πληθυσμό τακτικός ιατρικός έλεγχος με βασικές προληπτικές εξετάσεις, όπως γυναικολογικές, οδοντιατρικές, οφθαλμολογικές κ.λπ.

Επίσης, θα λειτουργούν σε όλη τη χώρα επαρκή γενικά και ειδικά νοσοκομεία, όπως και επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα (ΕΚΑΒ) δωρεάν για όλους.

Με βάση την πρόταση του ΚΚΕ, θα αναπτυχθεί ενιαίος, κρατικός φορέας έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού, βιοϊατρικής τεχνολογίας.

Η πρόταση του ΚΚΕ για ένα Κρατικό - Λαϊκό Σύστημα Υγείας είναι ένα επιπλέον κριτήριο για να το υπερψηφίσουν οι εργαζόμενοι στις επερχόμενες εκλογές. Η ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει αναγνώριση ότι ένα μέρος του πλούτου που παράγει ο λαός πρέπει να επιστρέφεται πίσω σε δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.

Σημαίνει όχι απλά καταδίκη της πολιτικής, των μέτρων και των κομμάτων που βασανίζουν το λαό, αλλά ενίσχυση της πάλης με προοπτική την ανατροπή της μήτρας που γεννάει τα προβλήματα, της καπιταλιστικής οικονομίας και γι' αυτό κάνει και πιο αποτελεσματικό τον αγώνα σήμερα. Είναι ψήφος που συμβάλλει στην οριστική «θεραπεία» και όχι στη διαχείριση του «συμπτώματος», το οποίο επανεμφανίζεται σε χειρότερη μορφή.

Είναι καθημερινός αγώνας για την ίδια μας τη ζωή, για να μην αποδεχτούμε τη βαρβαρότητα και τη σαπίλα ως «αναγκαίο κακό», αλλά να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε τη ζωή μας με βάση τις δικές μας σύγχρονες και όλο διευρυνόμενες ανάγκες.

Οι ξεριζωμένοι συνεχίζουν την προσπάθειά τους σε Ουγγαρία και Αυστρία για βρουν έναν τόπο να ξαναστήσουν τη ζωή τους

Το μοτίβο της κοκορομαχίας ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τις ανάγκες των προεκλογικών τηλεοπτικών πάνελ και μπαλκονιών: Η «ικανότητα» ή η «ανικανότητα των προηγούμενων». «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρέλαβε καμένη γη από την κυβέρνηση της ΝΔ και προσπάθησε - από το μηδέν - να αντιμετωπίσει το τεράστιο προσφυγικό κύμα. Σύστησε αρμόδιο Υπουργείο, ανέδειξε το ζήτημα στην ευρωπαϊκή του διάσταση, εξασφάλισε χρηματοδότηση και δημιούργησε δομές. Εκανε μέσα σε 7 μήνες, αυτά που η ΝΔ δεν έκανε για χρόνια. Αντί να δίνει μαθήματα, η ΝΔ πρέπει να απολογηθεί για την επικίνδυνη ανικανότητά της», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ απαντάει ότι «η 7μηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ώθησε περισσότερους λαθρομετανάστες να έρθουν στην Ελλάδα», «έβλαψε τον τουρισμό», ενώ «όσα δεν έκανε η κυβέρνηση σε 7 μήνες, τα έκανε η υπηρεσιακή κυβέρνηση σε μια βδομάδα». Η Χρυσή Αυγή, που χρησιμοποιεί επίσης τον όρο λαθρομετανάστες προβάλλει την αντιδραστική θέση ο «στρατός να αναλάβει δράση».

Ολη αυτή η αντιπαράθεση, οι υψηλοί τόνοι, οι κατηγορίες και επιθέσεις σε πρόσωπα κ.λπ. έχουν έναν κεντρικό στόχο, να κρύψουν ότι όλες αυτές οι διαχειριστικές δυνάμεις, όλες οι αστικές κυβερνήσεις όλων των παραλλαγών (αυτοδύναμες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, συνεργασίας, η δήθεν αριστερή του ΣΥΡΙΖΑ), σεβάστηκαν τις λεγόμενες ...συμβατικές υποχρεώσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δηλαδή συμμετείχαν ενεργά σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, καθιστώντας τη χώρα θύτη ενάντια σε άλλους λαούς. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ μέχρι την Λιβύη και την Συρία. Ολοι τους θέλουν να συγκαλύψουν την αιτία για την προσφυγιά, δηλαδή τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς τους, των σφαιρών επιρροής και των αγορών, την ίδια την καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπηρετούν.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα, που αναδεικνύει αυτές τις αιτίες. Ταυτόχρονα, στηλιτεύει την υποκριτική στάση της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, που, από τη μια, ξεριζώνουν τους ανθρώπους από τον τόπο τους και, από την άλλη, προωθούν μέτρα απορρόφησης προσφύγων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως φτηνή εργατική δύναμη, ενώ εφαρμόζουν πολιτική καταστολής κατά όσων μεταναστών τους «περισσεύουν».

Η ΕΕ διαχωρίζει τους μετανάστες σε νόμιμους και παράνομους, σε «καλούς πρόσφυγες» και «κακούς μετανάστες» προς απέλαση, ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που στρώνουν το έδαφος στην εγκληματική δράση φασιστικών - ρατσιστικών ορδών, όπως δείχνει το παράδειγμα της αντιδραστικής κυβέρνησης της Ουγγαρίας ή της ρατσιστικής Χρυσής Αυγής. Επίσης η «αλά καρτ» άρση του Δουβλίνου από κράτη - μέλη όπως η Γερμανία αποκαλύπτει το ότι τα μονοπώλια διψούν για πάμφθηνη εργατική δύναμη. Οι Γερμανοί βιομήχανοι αμέσως είπαν ότι μπορούν να απορροφούν έως 500.000 πρόσφυγες το χρόνο για μερικά χρόνια.

Το ΚΚΕ έκανε παρεμβάσεις για άμεσα επείγοντα μέτρα.Την περασμένη Πέμπτη ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας είχε τηλεφωνική επικοινωνία,με την υπηρεσιακή πρωθυπουργό κα Βασιλική Θάνου και ζήτησε να μεταφέρονται οι πρόσφυγες με απευθείας πτήσεις τσάρτερ και με πλοία, και με ευθύνη της ΕΕ, από τα ελληνικά νησιά κατευθείαν στις χώρες προορισμού τους.

Το ΚΚΕ επίσης καταδικάζει την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης της ΕΕ με την επωνυμία EUNAVFOR Med στα παράλια της Μεσογείου, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των κυκλωμάτων διακινητών που θα διογκώσει το πρόβλημα.

Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ διεκδικεί και απαιτεί άμεσα μέτρα ανακούφισης όπως:

-- Δημιουργία ανθρώπινων, ανοιχτών χώρων υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών - προσφύγων, όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί να παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα με πλήρη στελέχωση με κατάλληλο προσωπικό, διερμηνείς και διαδικασία γρήγορης καταγραφής και απόδοσης εγγράφων, ώστε να μπορούν να προωθηθούν με ασφάλεια στον προορισμό τους.

-- Αμεση χρηματοδότηση από την ΕΕ, τα κράτη - μέλη και τον ΟΗΕ στις χώρες υποδοχής και μετάβασης των προσφύγων και των μεταναστών, ακόμα και με ναύλωση πτήσεων τσάρτερ για να φτάνουν με ασφάλεια στον προορισμό τους.

-- Διευθέτηση όλων των απαραίτητων διαδικασιών για να χορηγείται γρήγορα άσυλο ή προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες που έχουν χτυπηθεί από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Να παρέχονται άμεσα από το κράτος υποδοχής ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες και πρόσφυγες που έχουν προορισμό άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.

-- Κατάργηση άμεσα και καθολικά του Κανονισμού Δουβλίνο 3, της Συνθήκης Σένγκεν. Να καταργηθεί η οδηγία 2008/115 που προβλέπει τη 18μηνη κράτηση των μεταναστών.

-- Να σταματήσουν τα νέα μέτρα καταστολής μεταναστών στα σύνορα και η ανάθεση μέρους της φρούρησης των συνόρων στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Εuropol, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων) που η δράση τους αποδεδειγμένα έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε υγρό τάφο.

-- Σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών αποστολών και επεμβάσεων.

Eurokinissi

Εξ ου και προπαγανδίζουν ότι μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ μπορεί να είναι «μακράς πνοής», να εξασφαλίσει «κυβερνητική σταθερότητα», ώστε όχι μόνο να περάσουν τα μέτρα που προβλέπει από τη Βουλή, αλλά να τα υλοποιήσουν κιόλας με αποφασιστικότητα. Αντίθετα, προειδοποιούν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο, θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος διαρροών βουλευτών του, θα είναι ευάλωτος σε αντιδράσεις, σε υπαναχώρηση από το «μεταρρυθμιστικό έργο».

Ταυτόχρονα, συνεχίζοντας την προσπάθεια διείσδυσης στην κρίσιμη γι' αυτούς μάζα των λεγόμενων κεντρώων ψηφοφόρων, εμφανίζονται ως η «μετριοπαθής» αστική πολιτική δύναμη, πρόθυμη να συνεργαστεί και με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε τα τέτοια αντιλαϊκά μέτρα να εφαρμοστούν με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις και τη μεγαλύτερη συναίνεση.

Αλλωστε, το λένε πλέον ανοικτά ότι υπάρχει μια κοινή βάση όπου κινούνται οι δύο κύριοι πόλοι του αστικού πολιτικού συστήματος, το τρίτο μνημόνιο, το μνημόνιο Τσίπρα, που ήρθε σαν συνέχεια των δύο προηγούμενων, αυτών των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και το οποίο δεν παραλείπουν να εμφανίσουν ως δικαίωσή τους, ως απόδειξη ότι δεν υπήρχε, ούτε μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος για τα λαϊκά στρώματα.

Την κοινή αυτή βάση περιέγραψε χαρακτηριστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας την Τετάρτη στο «Mega»: «Υπάρχει ένα κοινό πρόγραμμα (σ.σ. το τρίτο μνημόνιο).Το υπογράψαμε από κοινού. Θα είναι ο μπούσουλας της οικονομικής πολιτικής για τα επόμενα χρόνια».

Την ίδια ώρα και καταφεύγοντας σε κάθε προπαγανδιστικό τέχνασμα ώστε να αποδεχτεί ο λαός το μνημόνιο, προσπαθούν - ακριβώς όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ - να πείσουν ότι τάχα υπάρχει δρόμος απεμπλοκής από το μνημόνιο μέσα από την ...εφαρμογή του! Οπου ως «εφαρμογή» του βλέπε: ιδιωτικοποιήσεις κι άλλες «ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας», «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», νέα μέτρα «δημοσιονομικής πειθαρχίας», αξιοποίηση ευρωενωσιακών πόρων για περαιτέρω ενίσχυση των εγχώριων μονοπωλίων, ρύθμιση του κρατικού χρέους ώστε να απελευθερωθούν από την αποπληρωμή του πρόσθετα κονδύλια στήριξής τους.

Ακριβώς για να περάσουν τα παραπάνω, είναι που ζητούν συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ακόμα κι αν δεν καταλήξουν σε μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, με τη συμμετοχή και των δύο στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα, τουλάχιστον να συνεννοηθούν στη στήριξη ή ανοχή κατά την υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων, όποιος και αν τα εφαρμόζει.

Στο ίδιο πλάνο, ο Ευ. Μεϊμαράκης, για να χρυσώσει το χάπι στο λαό και σε προεκλογικού τύπου αντιδιαστολή με το «παράλληλο πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ, υπόσχεται ένα «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», το οποίο τάχα θα μας βγάλει σταδιακά από το μνημόνιο.

Θυμίζουμε ότι τέτοιο σχέδιο παρουσίασε και πριν τις εκλογές του Γενάρη ο τότε πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς, σαν «δέλεαρ» προς το κεφάλαιο, για να ανανεώσει την εμπιστοσύνη της διακυβέρνησης στο κόμμα του. Αλλωστε, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης αποτελεί τον πυρήνα και του προγράμματος της ΝΔ.

Επίσης, ο Μεϊμαράκης ζητά να στηθεί «εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης», θέση που είχε από το 2012 και ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος, στη γραμμή ότι δήθεν μπορεί να διαπραγματευτεί την κάποια άμβλυνση «δύσκολων» μέτρων του μνημονίου.

Σημειωτέον, ο Μεϊμαράκης φρόντισε να αναγνωρίσει κεντρικό ρόλο και σε «θεσμικές δυνάμεις» για την υλοποίηση του μνημονίου. Θέση που «κουμπώνει» με πρόσφατο άρθρο του προέδρου του ΣΕΒ, Θ. Φέσσα, στο ΑΠΕ, όπου ουσιαστικά ζήτησε τη συγκρότηση ενός θεσμικού μηχανισμού που θα λειτουργεί ως παράλληλη κυβερνητική δομή, για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, με απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου:

«Το μνημόνιο μπορεί να μετατραπεί σε ελληνικό σχέδιο για την ανάπτυξη και να υλοποιηθεί μέσα από ένα νέο θεσμικό μηχανισμό, στο πνεύμα του οργανισμού "Αθήνα 2004", ως παράλληλη κυβερνητική δομή που θα "τρέχει" καθημερινά τις μεταρρυθμίσεις, θα επιλύει αλληλοεπικαλύψεις, θα παρέχει τεχνική βοήθεια και θα αξιοποιεί τη γνώση, την εμπειρία και τη δικτύωση των κοινωνικών εταίρων, όπως ο ΣΕΒ». Ο ΣΕΒ, δηλαδή, διεκδικεί την άμεση συμμετοχή του και σε οργανωτικό επίπεδο σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του μνημονίου.

Επίσης, να θυμίσουμε εδώ κατευθύνσεις που έδωσε, πάλι, ο ΣΕΒ, σε πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του, ότι «το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής (σ.σ. δηλαδή του μνημονίου)και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας».

Σχετικά με το τι ακριβώς είναι το λεγόμενο «εθνικό σχέδιο» που θέλει να συμφωνήσει με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις η ΝΔ, ώστε να το εφαρμόσει το συντομότερο δυνατό, κατατοπιστικότατο είναι το άρθρο του συντονιστή Οικονομικών Υποθέσεων της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρα, στο «Capital.gr», με τίτλο: «Η οικονομική στρατηγική της ΝΔ από την επομένη των εκλογών». Ο Σταϊκούρας περιέγραψε έξι «παράλληλους άξονες και με χρονική κλιμάκωση», με μέτρα όπως:

-- «Στον 1ο άξονα, θα προηγηθεί, μέσα στο 2015, η υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών, όπως αυτές, εν πολλοίς, ήδη περιλαμβάνονται στο μνημόνιο και οι οποίες (...) θα βοηθήσουν στη διατήρηση ή/και στη δημιουργία νέων εξωστρεφών και ανταγωνιστικών εγχώριων επιχειρήσεων, στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Εδώ περιλαμβάνονται και οι ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας (...) Παράλληλα,θα εντατικοποιηθεί η υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεωνκαι αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου».

-- «Στο 2ο άξονα, θα επιδιωχθεί η άμεση σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών, μετά την επιστροφή της χώρας και πάλι στα πρωτογενή ελλείμματα. Αυτό θα πρέπει να αποτυπώνεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, που αναμένεται να κατατεθεί στις αρχές Οκτώβρη και να επιβεβαιώνεται, σε μηνιαία βάση, όπως με επιτυχία έγινε την περίοδο 2012 - 2014, τους προσεχείς μήνες. Στην κατεύθυνση αυτή αναμένεται να συμβάλει ο αυστηρός έλεγχος της πορείας εκτέλεσης του προϋπολογισμού όλων των φορέων της γενικής κυβέρνησης, η ενίσχυση των ήδη θεσπισμένων κανόνων και πρακτικών χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και πειθαρχίας και η λειτουργία του Δημοσιονομικού Συμβουλίου».

-- «Στον 3ο άξονα, θα κινηθούμε, μέσα στο 2015, για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του διαχρονικά υψηλού δημοσίου χρέους (...) Είναι αναπόφευκτη και αναγκαία η λήψη πρόσθετων παραμετρικών μέτρων για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους (...) Οι εταίροι, από τη μεριά τους, πρέπει να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει από το 2012, για την ενίσχυση της βιωσιμότητάς του».

-- «Στον 4ο άξονα, σταδιακά και πέραν της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων (...) θα αναζητήσουμε δημοσιονομικά ισοδύναμα, κυρίως από το σκέλος των δαπανών, ώστε να αλλάξουμε εσφαλμένες δημοσιονομικές πολιτικές που "στραγγαλίζουν" τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας». Νέο «μαχαίρι», δηλαδή, στις ήδη πετσοκομμένες κρατικές δαπάνες για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, οι οποίες ως συνήθως θα «βαφτίζονται»... «δαπάνες ελαστικού χαρακτήρα».

-- «Στον 5ο άξονα, θα προχωρήσουμε, μέχρι το Μάρτη του 2016, σε ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας. Με έμφαση στη δημιουργία ενός δίκαιου, αποτελεσματικού και σύγχρονου κράτους, περνώντας στην εκπλήρωση κρίσιμων ποιοτικών μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση (...) Με τη βελτίωση της "ποιότητας" των δημόσιων οικονομικών, που θα επιτευχθεί με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των πόρων και με την ενίσχυση, σταδιακά, των δαπανών που έχουν υψηλό πολλαπλασιαστή και απόδοση, προάγουν την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργούν υψηλή κοινωνική ανταποδοτικότητα».

-- «Στον 6ο άξονα, θα αξιοποιήσουμε ταχύτατα και εμπροσθοβαρώς τους ευρωπαϊκούς πόρους που εξασφάλισε και θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ύψους 35 δισ. ευρώ, για την προγραμματική περίοδο 2014 - 2020».

Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν λένε, ό,τι κι αν τάζουν, ό,τι κι αν παρουσιάζουν ως μονόδρομο στη ΝΔ, ο λαός έχει γνώση, έχει πείρα και από δαύτους. Ενιωσε στο πετσί του τη ΝΔ, που ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, που ψήφισε και το τρίτο - μαζί με τους ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ - ανοίγοντας δρόμο για νέες ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, νέες περικοπές στις εναπομείνασες «κοινωνικές δαπάνες».

Τη ΝΔ, που επέβαλλε λιτότητα διαρκείας για το λαό, που διαχρονικά φιλοδώρησε το κεφάλαιο με φοροαπαλλαγές και προνόμια. Τη ΝΔ, που έχει βάλει τη σφραγίδα της στους περισσότερους από τους αντιασφαλιστικούς και αντεργατικούς νόμους της τελευταίας τουλάχιστον 25ετίας. Τη ΝΔ, που υπηρετεί την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ου κι ενώ προσπαθεί να χρεώσει το τρίτο μνημόνιο αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ και τη διαπραγματευτική του «ανικανότητα», δεσμεύεται να το εφαρμόσει μέχρι κεραίας.

Γι' αυτό, ο λαός θα πρέπει να πάει στην κάλπη με τα δικά του κριτήρια, ενάντια στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα και μορφώματα. Να δυναμώσει το ΚΚΕ, να απορρίψει τους μονόδρομους της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της ΕΕ, να δυναμώσει τη μόνη δύναμη που μπορεί να εκφράσει την πραγματική αντιπολίτευση για το λαό. Να συμβάλει στο άνοιγμα του δρόμου για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και να ζήσει απολαμβάνοντας τον πλούτο που παράγει.

Eurokinissi

Ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης μαζί με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά

Παίρνοντας πόντους από την αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ της «πρώτη φορά αριστεράς», προσπαθεί να εμφανιστεί δικαιωμένο για την πολιτική του, για τα βάρβαρα μέτρα που έχει εφαρμόσει ως κυβέρνηση, ξεπατώνοντας εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, πριν και στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης ως κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, ματώνοντας το λαό για την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, ντόπιων και ευρωενωσιακών.

Ξεπερνάει τα όρια της πρόκλησης το ΠΑΣΟΚ που είναι ταγμένο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ΝΑΤΟ και σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που έχει φέρει δύο μνημόνια και ψήφισε το τρίτο, που συμμετείχε ως κυβέρνηση ενεργά σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους (βλέπε Γιουγκοσλαβία), που έκανε το βίο αβίωτο στο λαό, με τους νόμους του, τη δράση των δυνάμεων καταστολής σε όποιο κλάδο αγωνιζόταν, τις πολιτικές επιστρατεύσεις σε βάρος των ναυτεργατών, γιατί σήκωναν κεφάλι στους εφοπλιστές, να εμφανίζεται τώρα ως «προοδευτική δύναμη» και η πρόεδρός του Φ. Γεννηματά να αναφωνεί στις 3 Σεπτέμβρη στην εκδήλωση για την επέτειο από την ίδρυση του κόμματός της ότι «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ για να ξαναφέρει την ελπίδα που ενταφίασε ο κ. Τσίπρας, μαζί με το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο» που το κόμμα της ψήφισε!

Είναι αδιανόητο τώρα, προεκλογικά, το ΠΑΣΟΚ να βγαίνει και να χαρακτηρίζει το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ ως αναβίωση του παλιού δικομματισμού που τάχα τώρα ξορκίζει, νομίζοντας ότι και με αυτό τον τρόπο θα απαλλαγεί από τις ευθύνες που το βαραίνουν, ότι θα ξεχάσει ο λαός τα όσα του έκανε μέχρι και τον περασμένο Γενάρη, ότι θα κρύψει πως στη Βουλή και ως αντιπολίτευση ψήφισε προαπαιτούμενα και μνημόνιο!

Δεν μπορούν οι βαρύγδουπες εκφράσεις της Φ. Γεννηματά: «Είμαστε σοσιαλιστές. Είμαστε η προοδευτική παράταξη. Είμαστε το κόμμα που ιδρύθηκε και μεγάλωσε για να υπηρετεί το λαό» και η «πρόσκληση» που απευθύνει σε εργατικά - λαϊκά στρώματα που είχαν κάνει το βήμα και το είχαν εγκαταλείψει, να ...«επιστρέψουν στο σπίτι τους», να σκιάσουν ότι ζητάει ξανά την ψήφο των εργαζομένων για να συγκροτήσει τον «τρίτο σοσιαλδημοκρατικό πόλο» όπως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ «λέει», πυλώνα, που έχει ανάγκη το σύστημα. Ζητάει την ψήφο των εργαζομένων που έχει ματώσει, για να εξασφαλίσει συμμετοχή στην αντιλαϊκή μετεκλογική κυβέρνηση, ώστε να συμβάλει στην ταχύτερη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.

Το ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που καλεί το λαό να του δώσει με την ψήφο του «συγχωροχάρτι» για να είναι ...«η θετική έκπληξη αυτών των εκλογών» καταθέτει τα διαπιστευτήριά του στο κεφάλαιο, ότι εγγυάται την απαρέγκλιτη εφαρμογή της αντιλαϊκής βαρβαρότητας που απαιτεί η κερδοφορία του. Είπε η Φ. Γεννηματά κατά την ομιλία της στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης (Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο): «Επαγγελλόμαστε ένα αναπτυξιακό σοκ. Βασικός τομέας ανάπτυξης είναι η ιδιωτική επιχειρηματικότητα και πρώτα η ελληνική επιχειρηματικότητα. Στηριζόμαστε σ' αυτή. Εχει αποδείξει ότι διαθέτει τεχνογνωσία και εμπειρία και θα μπορεί να διαχειριστεί τα ρίσκα που της αναλογούν. Ομως χρειάζονται βαθιές αλλαγές για να δημιουργήσουμε σταθερές συνθήκες για νέες επενδύσεις», δηλαδή ξεπάστρεμα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού.

Το Ποτάμι το προηγούμενο διάστημα φώναζε: «Φέρτε ό,τι συμφωνία θέλετε και εμείς θα την ψηφίσουμε», δείχνοντας την αγωνία του να περάσουν τα απαιτούμενα της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανάπτυξης. Ομως, το πράγμα δεν σταματάει εδώ. Το Ποτάμι προσπαθεί να προβάλει χιλιοδοκιμασμένα αντιδραστικά στοιχεία, για να δείξει ότι τάχα έχει διαφορές από τα άλλα αστικά κόμματα. Προβάλλει τη «μικρή ηλικία του». Στελέχη του εμφανίζονται ως «άφθαρτα» και δήθεν «νέα πρόσωπα», τα οποία όμως έχουν προϊστορία και έχουν στελεχώσει τόσο κόμματα του «παλιού κατεστημένου», όσο και σημαντικά πόστα στον αστικό κρατικό μηχανισμό.

Προσπαθεί να πείσει ότι είναι η δύναμη που θα χτυπήσει το «παλιό», επιστρατεύει θέσεις για την «αναγκαιότητα» καταπολέμησης της διαφθοράς, της φαυλοκρατίας, της κλεπτοκρατίας και της κομματοκρατίας, τα οποία αναγάγει ως βασικές αιτίες για τα βάσανα που ζει ο λαός, προκειμένου να «βγάλει λάδι» το σύστημα που ήρθε να υπηρετήσει. «Ο αγώνας» απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, που είναι παράγωγα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, χαρακτηρίζεται, μάλιστα, ως «νέος πατριωτισμός», στον οποίο «συμμετέχουν όλοι όσοι αποστρέφονται τη μιζέρια του παρελθόντος» και «οραματίζονται μία Ελλάδα παραγωγική, εξωστρεφή, προοδευτική, ισότιμη στην Ευρώπη». Επιδιώκει να παίξει ρόλο στη διαμόρφωση του λεγόμενου «Κέντρου» ως ενδιάμεσου πολιτικού χώρου, ανάμεσα στη φιλελεύθερη και στην αστική σοσιαλδημοκρατική παράταξη που έχει ανάγκη το σύστημα, για να συνεχίσει να εγκλωβίζει συνειδήσεις.

Οι θέσεις του είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι το Ποτάμι έχει ως μέλημά του τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, γι' αυτό και κόπτεται για την εφαρμογή πάση θυσία του μνημονίου που ψήφισε μαζί με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και δηλώνει πρόθυμο να συμμετέχει στην, από χέρι αντιλαϊκή, κυβέρνηση που θα προκύψει την «επόμενη μέρα» και η οποία θα έχει πρόγραμμα την εφαρμογή του μνημονίου.

Για την αγροτική οικονομία, οι θέσεις που έδωσε στη δημοσιότητα την περασμένη Πέμπτη δίνουν μια γεύση. Ενδεικτικά αναφέρει: «Η χώρα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε βαθιές μεταρρυθμίσεις και να καταστρώσει ολοκληρωμένα και μακροχρόνια στρατηγικά σχέδια ανά προϊόν και εκτροφή. Αυτό προϋποθέτει επιστημονικό σχεδιασμό και συναίνεση». Σε κάθε φράση ξεκαθαρίζει ότι ο αγροτικός τομέας πρέπει να εναπόκειται στους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όταν η στρατηγική της σε αυτόν τον τομέα είναι η συγκέντρωση της γης και της κτηνοτροφίας σε λίγα χέρια, για την ενίσχυση των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, ξεκληρίζοντας ό,τι έχει απομείνει από τους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους. Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι πουθενά δεν αναφέρει έστω για αφορολόγητο πετρέλαιο για τους αγρότες, προνόμιο όμως που έχουν οι εφοπλιστές.

Για το χρέος, η θέση του είναι ότι «η διαπραγμάτευση με τους δανειστές πρέπει να γίνει σε ρεαλιστική και αμοιβαία αποδεκτή βάση», προσθέτοντας πως «επιδιώκουμε την οριστική βελτίωση της ποιότητας του χρέους, ώστε να είναι πραγματικά εξυπηρετήσιμο», δηλαδή ένα το κρατούμενο είναι ότι ο λαός θα πληρώσει το χρέος που δημιούργησαν οι κηφήνες καπιταλιστές, από εκεί και πέρα να δούμε πώς θα το πληρώσει.

Προτείνει «να ξεπεράσουμε επιτέλους τα αγκυλωμένα σύνδρομα που θεωρούν την επιχειρηματικότητα συνώνυμη της κερδοσκοπίας. Το Ποτάμι επιδιώκει τη θέσπιση δέσμης κινήτρων για τη μεγέθυνση των επιχειρήσεων. Ο στόχος είναι η σημαντική αύξηση του μέσου αριθμού εργαζομένων και του κύκλου εργασιών ανά επιχείρηση».

Την Υγεία τη «βλέπει» ως ένα ακόμα σημαντικό πεδίο δράσης για την εξασφάλιση κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι ανατριχιαστικά τα όσα αναφέρει για τη νοσοκομειακή περίθαλψη. Τα νοσοκομεία τα αντιμετωπίζει ως επιχειρήσεις με «ισοσκελισμένα έσοδα και έξοδα», τα οποία θα χρηματοδοτούνται από επιχειρηματίες και με τον ...οβολό των ασθενών. «Ενα νοσοκομείο - σημειώνει - με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό συνεισφέρει στην εθνική οικονομία. (....) Οι βασικοί χρηματοδότες πρέπει να ενημερώνονται για την αποτελεσματικότητα αλλά και την αποδοτικότητα των χρησιμοποιούμενων πόρων. Ο τρόπος της διοίκησης αλλά και της οργάνωσης του σύγχρονου νοσοκομείου θα πρέπει να διέπεται από τις αρχές του σύγχρονου management και την ορθολογική διαχείριση των πόρων με βάση προσυμφωνημένους με την πολιτεία σκοπό και στόχους». Και βέβαια «τα νοσοκομεία πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν, να αποκτήσουν αυτονομία που θα διασφαλίζει τη λειτουργία τους από την κομματοκρατία και τις "πολιτικές" παρεμβάσεις».

Κανένας τίμιος και προβληματισμένος εργαζόμενος άνθρωπος των λαϊκών στρωμάτων δεν πρέπει να ξεγελαστεί. Υπάρχει τρόπος να κρίνει το κάθε κόμμα και είναι η μία και αληθινή διαχωριστική γραμμή: `Η θα είναι με τα μονοπώλια, με το κεφάλαιο και την εξουσία τους, ή θα είναι με την προγραμματισμένη, σχεδιασμένη, φιλολαϊκή ανάπτυξη. Και εδώ αποκαλύπτεται πλήρως η ουσιαστική ταύτιση όλων των κομμάτων που στηρίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Γι' αυτό ο κάθε εργάτης, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι άνεργοι, ας σκεφτούν καλά το σύνθημα του ΚΚΕ μπροστά στις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής: «Τους δοκίμασες....Τώρα με το ΚΚΕ - υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής».

Υπό το φως των γεγονότων, που αποκάλυψαν πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική ακριβώς γιατί είναι νεοναζιστική, το φυσιολογικό, το ανθρώπινο, θα ήταν αρκετοί απ' όσους την ψήφισαν να είχαν κλονιστεί. Και, πράγματι, για ένα τμήμα ψηφοφόρων της υπήρξε κλονισμός.

Ομως, τόσο η απογοήτευση εξαιτίας της διάψευσης των προσδοκιών από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και μια τακτική «κάθαρσης» της Χρυσής Αυγής από το εγκληματικό της παρελθόν που στηρίχθηκε από βασικά τμήματα του αστικού πολιτικού συστήματος, οι «παράξενες μεθοδεύσεις» στη διαδικασίας της δίκης της, καθώς και οι εξελίξεις με το προσφυγικό δημιουργούν τη δυνατότητα εγκλωβισμού της αγανάκτησης λαϊκών στρωμάτων στο φασιστικό μόρφωμα.

Η αγανάκτηση καναλιζαρισμένη καιρό πριν να μη βλέπει στον ταξικό αντίπαλο το πρόβλημα, γίνεται εντέλει βούτυρο στο ψωμί των φασιστοειδών.

Ασφαλώς το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο, δεν θα λυθεί στις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τις κάλπες. Η «συνείδηση» που διαμορφώνει ευήκοα αυτιά προς τις κραυγές της Χρυσής Αυγής έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια από διάφορους μηχανισμούς του συστήματος. Πατάει: Στη λογική ότι για την κρίση φταίνε οι κλέφτες, οι διαπλεκόμενοι, οι διεφθαρμένοι που «σηκώνεται» και σήμερα στο πλαίσιο της κοκορομαχίας ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, βάζοντας στο απυρόβλητο βεβαίως το ίδιο το σύστημα. Στη θέση που λέει πως μπορεί να βρεθεί κοινή διέξοδος για το κεφάλαιο και το λαό απ' την κρίση. Στον αντικομμουνισμό, την εχθρότητα στο εργατικό κίνημα. Στις αυταπάτες για επιστροφή σε «χρυσές εποχές» της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στην συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και την ενίσχυση του εθνικισμού με την απόδοση της αποκλειστικής ευθύνης για την αντιλαϊκή πολιτική στον Σόιμπλε και τη Μέρκελ, βγάζοντας λάδι το κεφάλαιο. Ολα αυτά, που δεν τα εισήγαγε η Χρυσή Αυγή, αλλά αστικά επιτελεία, αντικειμενικά στρώνουν το έδαφος για να πιάσει τόπο η φασιστική - ναζιστική προπαγάνδα.

Οφείλουμε, λοιπόν, να αποκαλύπτουμε πως η Χρυσή Αυγή κρύβει τον μισανθρωπισμό της εμφανιζόμενη ως ανθρωπιστική οργάνωση. Κρύβει ότι είναι το μαντρόσκυλο του συστήματος, καταφεύγοντας ως και σε μια τζούφια συνθηματολογία κατά της κλεπτοκρατίας. Κρύβει το ναζιστικό της χαρακτήρα, ενώ αντιγράφει πλήρως τις μεθόδους των ναζί.

Χρήσιμα τα παραδείγματα, ειδικά αυτά που αντλούνται από την Ιστορία και δείχνουν πώς δημιουργήθηκαν οι ναζί, για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και να βάλουν τελικά το σύνολο σχεδόν της εργατικής τάξης μιας χώρας να παλεύει κάτω από τη σημαία των δικών της καπιταλιστών ενάντια στους ανταγωνιστές τους, χωρίς ποτέ παράλληλα να φύγει από το στόχαστρο ο κύριος στόχος, η αντιμετώπιση των μπολσεβίκων, που με την επανάστασή τους έδειξαν στην εργατική τάξη όλης της Γης ότι μπορεί χωρίς αφεντικά (μια αναζήτηση στην ηλεκτρονική έκδοση του «Ριζοσπάστη» προσφέρει αρκετό ενημερωτικό υλικό).

Στο δικό μας τόπο η Χρυσή Αυγή δηλώνει - μόλις προχτές - ότι «η ζώνη του Περάματος θα λειτουργήσει ξανά υπό την αιγίδα της Χρυσής Αυγής» (δηλώσεις Κασιδιάρη). Πώς; «Θα απομονώσουμε τους επαγγελματίες εργατοπατέρες του ΚΚΕ που λειτουργούν για ξένα συμφέροντα και έστειλαν τα ελληνικά πλοία στην Τουρκία», δηλώνει ο ίδιος. Κανένα ελληνικό πλοίο, βέβαια, δεν πήγε στην Τουρκία. Αλλά αυτό είναι μικρό ψέμα μπροστά στο στόχο: Να απομονωθούν οι κομμουνιστές που μπαίνουν μπροστά στη μάχη για ανθρώπινα μεροκάματα. Η εργολαβία που έχει αναλάβει σ' αυτόν τον τομέα η Χρυσή Αυγή έχει μακριά ουρά και είναι αποκαλυπτικές οι αλλεπάλληλες Ερωτήσεις της στη Βουλή για μια σειρά αιτημάτων των εφοπλιστών από το να μη πληρώνουν καθόλου φόρο ως το να τους δίνονται εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να λύνουν προβλήματα ρευστότητας. Η τέτοια δράση τους συγκέντρωσε την προσοχή και διεθνών μέσων ενημέρωσης, όπως ο «Γκάρντιαν», που έγραψε ευθέως για άμεση χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής από το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Η δράση της δε σταματά στη Ζώνη. Προβάλλοντας μονίμως τους μετανάστες ως κίνδυνο, επιχείρησαν να πατήσουν πόδι στο χώρο των ταξί ισχυριζόμενοι ότι «ο κλάδος των Ελλήνων οδηγών ταξί πλήττεται βάναυσα από (...) τους λαθρομετανάστες που τους παίρνουν παράνομα τα μεροκάματα». Την ίδια ώρα, άφηναν στο απυρόβλητο την απελευθέρωση που προωθούσαν κυβέρνηση - ΕΕ για να συνθλίψουν τους μικρούς σε κάθε κλάδο, δε είπαν κουβέντα για τη συντριβή του μεροκάματου που έχει κάνει το ταξί πολυτέλεια. Ούτε για την πολιτική που ανοίγει το δρόμο σε εταιρείες ταξί.

Αλλά και σε κεντρικά ζητήματα όπως το Μνημόνιο, ως τώρα η κριτική τους εστιάζεται στο ότι είναι «υφεσιακό» και «αντιαναπτυξιακό» για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία.

Με μόνιμο σύνθημα «Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει» να συνοδεύει κάθε εμφάνιση του Μιχαλολιάκου, η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να «πατήσει» πάνω στη στρεβλή συνείδηση ότι για την κρίση φταίνε οι «κλέφτες πολιτικοί», με στόχο να εμφανιστεί σαν δύναμη τάχα ενάντια στο σύστημα, που εγγυάται την «κάθαρσή» του.

Η φράση του Κασιδιάρη «η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη πολιτική δύναμη που εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, που, αν κυβερνήσει, θα επιβάλει εν μια νυκτί ηρεμία, τάξη και ασφάλεια στην Ελλάδα» πάει γάντι με την αξίωση του κεφαλαίου, να μπορεί να κάνει άνετα τις μπίζνες του, χωρίς λαϊκές αντιδράσεις και εργατικές κινητοποιήσεις.

Στην πράξη, οι οργανώσεις της Χρυσής Αυγής δουλεύουν ευθέως με όρους δουλέμπορου: Φτηνοί εργάτες, με μεροκάματο πείνας δίχως ένσημο κι Ασφάλιση. Γνωστό το παράδειγμα στον Αλμυρό του Βόλου που έσπευσε να βρει για λογαριασμό μεγαλοαγροτών εργάτες γης για 18 ευρώ τη μέρα. Δράση για την οποία επιβραβεύτηκαν με την εκτίμηση των μεγαλοαγροτών ότι οι εργάτες που τους εξασφάλισε η Χρυσή Αυγή «εργάζονται αποδοτικότερα και περισσότερο ευσυνείδητα».

Με ανάλογο τρόπο δούλεψε για τους εργολάβους που κάνουν υλοτόμηση στο Πήλιο. Και καθώς η περιοχή έχει μια παράδοση, δεν άφησε απέξω τους χαλυβουργούς του Βόλου από τους οποίους αξίωνε να δεχτούν τα ψίχουλα του Μάνεση.

Στην Καβάλα, ανάπτυξαν δράση για την «εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή για την εξόρυξη νέων κοιτασμάτων». Δηλαδή, για να βρεθεί κεφαλαιοκράτης να καρπωθεί τον ορυκτό πλούτο της περιοχής με «κοινοπρακτικά σχήματα», που μόνο ωφελημένο έχουν το μεγάλο κεφάλαιο.

Η «φιλανθρωπία» της εκφράστηκε με το στήσιμο του ρατσιστικού παραρτήματος «Γιατροί με σύνορα», με αιμοδοσίες «μόνο για Ελληνες», με εισβολές σε νοσοκομεία και προπηλακισμούς συνοδών ασθενών. Στη Θεσσαλονίκη, έστησε νέα φάμπρικα εκμετάλλευσης ασθενών και εξαγοράς συνειδήσεων μέσα από ένα πρόγραμμα διαμονής συνοδών ασθενών του «Θεαγένειου» νοσοκομείου, προσπάθεια που απαντήθηκε από το ΠΑΜΕ Υγειονομικών: «Οποιος αγαπά τον συνάνθρωπό του και τον νοιάζεται αγωνίζεται για δημόσια - δωρεάν Υγεία χωρίς επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο καρκίνος δεν ξεχωρίζει μπλε, κόκκινους, κίτρινους, πράσινους, άσπρους, μαύρους ανθρώπους. Ο κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η προσφορά των υπηρεσιών Υγείας πρέπει να γίνεται χωρίς αποκλεισμούς. Φασιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις δεν έχουν θέση μέσα στα νοσοκομεία. Καμία ψευτοαλληλεγγύη από την εθνικοσοσιαλιστική ναζιστική Χρυσή Αυγή. Προϋπόθεση για μια αξιοπρεπή πορεία στη μάχη για τον καρκίνο είναι η συμμαχία αρρώστου - υγειονομικού - οικογενειακού περιβάλλοντος, έτσι καλούμε όλο το λαό να πάρει θέση και να αγωνιστεί για δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια για όλους».

Τα παραδείγματα πολλά και η δράση τους χειροκροτείται δεόντως. Διαβάζαμε παλιότερα σ' ένα ιστολόγιο: «(...) μερίδα επιχειρηματιών του ΣΕΒ, κυρίως πιο μεσαίων σε δυναμική και νέων ηλικιακά, φέρονται να βλέπουν με άλλο μάτι το ακροδεξιό κόμμα. (...) πιστεύουν πως η Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό - αναρχικό ακτιβισμό, με ορατά αποτελέσματα στη λειτουργία των επιχειρήσεων του κέντρου της Αθήνας. "Αφού δεν υπάρχει αστυνομία, να μία..." έλεγε σε γεύμα στο Χίλτον γνωστός βιομήχανος τροφίμων».

Μπροστά στην κάλπη, η Χρυσή Αυγή αξιοποιεί την «κάθαρσή» της από το αστικό πολιτικό σύστημα για την εγκληματική της φύση και από το σύνολο της ατζέντας της προβάλλει κατά κύριο λόγο μόνο την εθνικιστική της πλευρά, με αιχμή στους μετανάστες. Προσπαθεί να καθησυχάσει, να πείσει ότι είναι κι αυτή «μια πολιτική δύναμη». Βάζοντας στην άκρη τον πυρήνα των επιδιώξεών της, να εγκλωβίσει εργατικές - λαϊκές μάζες, να τις αδρανοποιήσει την ώρα που μαίνεται η ταξική αντιπαράθεση, να τις στρέψει ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ζητά από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν Χρυσή Αυγή απλά «γιατί τους σιχαθήκατε όλους», όπως είπε σε ομιλία του στο Μενίδι ο Μιχαλολιάκος. Κανείς να μην ξεγελαστεί. Κάθε ψήφος στη Χρυσή Αυγή θα τη βρει μπροστά του ο λαός σαν σκληρό χτύπημα του ίδιου και της πάλης του.