«Τα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και Γέιλ χρεώνουν 33.696 και 36.500 δολάρια, αντίστοιχα, μόνο για τα δίδακτρα του ακαδημαϊκού έτους 2009 - 2010. Αν στο ποσό αυτό συνυπολογισθεί η σίτιση, η στέγαση και άλλες δαπάνες, το κόστος φθάνει έως και τα 50.000 δολάρια ετησίως».
Τα παραπάνω στοιχεία, που αναδημοσιεύτηκαν πριν δυο μέρες στην «Καθημερινή», μιλούν από μόνα τους. Το κόστος της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη μητρόπολη του καπιταλισμού, φθάνει σε δυσθεώρητα ύψη. Και το τεράστιο κόστος δεν αφορά φυσικά μόνο τα δυο - τρία κορυφαία ιδρύματα, αφού ο κανόνας τόσο στα ακριβά όσο και στα μεσαίας τάξης εκπαιδευτικά ιδρύματα, είναι για την πλειοψηφία των φοιτητών να καλύπτει το κόστος σπουδών παίρνοντας δάνειο. Το δάνειο όμως είτε βαρυγκωμούν ή ακόμα και αδυνατούν να το αποπληρώσουν με το πέρας των σπουδών...
Κατ' εικόνα και ομοίωση των ιδιωτικών βέβαια, λειτουργούν και τα αντίστοιχα δημόσια ιδρύματα που θέλουν να λανσάρονται ως υψηλού επιπέδου. Κι εκεί τα δάνεια είναι καθεστώς.
Κι επειδή όλα αυτά κάπως ξεκινούν και μετά γιγαντώνονται, για το ξεκίνημα ας ρίξει κάποιος μια ματιά στο νόμο - πλαίσιο που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση στη χώρα μας για την ανώτατη εκπαίδευση να εντοπίσει ότι θεσπίζει το θεσμό των «φοιτητικών δανείων» ή ας ρίξει μια ματιά στις δηλώσεις στελεχών τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, που δηλώνουν ότι με τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας θα γίνουν πιο ανταγωνιστικά και τα ήδη υπάρχοντα δημόσια...
Η «πολιτική επίθεσης του σοσιαλισμού» συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση των καπιταλιστών που ωφελήθηκαν από τη ΝΕΠ, κυρίως των κουλάκων και την αντίδραση μεσαίων και καθυστερημένων φτωχών αγροτών που επηρεάζονταν από αυτούς. Αυτή η κοινωνική αντίδραση εκφράστηκε και μέσα στις γραμμές του ΚΚ(Μπ.) στην Κεντρική Επιτροπή του και στο Πολιτικό του Γραφείο, μέλη του οποίου ήταν οι Μπουχάριν, Τόμσκι και Ρίκοφ, οι οποίοι συγκρότησαν οπορτουνιστική φράξια που υποστήριζε τη συνέχιση της πολιτικής της ΝΕΠ επ' αόριστον. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».
Θα είναι η 3η φορά που θα το επιχειρήσει στο διάστημα των δύο μηνών και οι αμφιβολίες για την επίτευξη του στόχου πλεονάζουν. Λόγω του τρόπου κυρίως που το επιχείρησε και κυρίως γιατί, με τη στήριξη των ΗΠΑ, η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών εξακολουθεί να απορρίπτει ακόμη και την υπόθεση εργασίας για την επιστροφή του στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων. Εκτός εάν αληθεύουν οι πληροφορίες των δυτικών ΜΜΕ, ότι είναι έτοιμος να υπογράψει τη συμφωνία του Σαν Χοσέ, υπό τον διαμεσολαβητή των ΗΠΑ Οσκαρ Αρίας.
Μια συμφωνία που έχει απορριφθεί από το Μέτωπο κατά του Πραξικοπήματος, που σχημάτισαν οι λαϊκές δυνάμεις και το οποίο πρωτοστατεί στον αγώνα για την ανατροπή του. Ενας αγώνας που έχει νεκρούς, χιλιάδες συλληφθέντες, καταγγελίες για βιασμούς, βασανιστήρια, εξωδικαστικές εκτελέσεις και φυσικά σωρεία παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Ποιος έχει φόβο; Εδώ κανείς δεν παραδίδεται», φωνάζουν στις καθημερινές διαδηλώσεις και είναι το πραγματικό αντίπαλο δέος των πραξικοπηματιών. Συνεχίζουν, έχοντας κατανοήσει πλήρως ότι το πραξικόπημα στη χώρα τους ήταν η «πρώτη πράξη» της επίθεσης που ετοιμάζουν οι ΗΠΑ ενάντια σε κυβερνήσεις που προωθούν διαδικασίες ριζικών αλλαγών, όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία, το Εκουαδόρ, η Νικαράγουα.