Σε όσους αποδίδουν στο Μνημόνιο τη βαρβαρότητα των μέτρων που προωθούνται στην Ελλάδα, επιμένοντας να το αποσυνδέουν από τη στρατηγική που ενιαία προωθεί το κεφάλαιο σε όλες τις χώρες της ΕΕ, η περίπτωση της Δανίας δίνει μια πρώτης τάξης απάντηση. Ολα τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι όσο αυξάνουν οι απολύσεις και χαμηλώνουν τα μεροκάματα, τόσο τα κέρδη των πολυεθνικών εκτινάσσονται σε πρωτοφανή ύψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εφοπλιστής A. P. Miller (ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων της MΙRSK και εγκαταστάσεων πετρελαίων στη Βόρεια θάλασσα), ο οποίος, με βάση τους ισολογισμούς των εταιρειών του, κέρδισε τον περασμένο χρόνο λίγο πάνω από 70 δισ. κορόνες, καταγράφοντας σήμερα μια περιουσία ύψους πάνω από 120 δισ. κορόνες. Σημαντική λεπτομέρεια: Η εν λόγω εταιρεία, όπως και εκατοντάδες άλλες στη Δανία, πληρώνει φόρο 1,3% επί των κερδών της, ενώ ο μέσος όρος φορολογίας του δανέζικου λαού κυμαίνεται στο 50%. Και ενώ το κεφάλαιο κερδίζει αμύθητα πλούτη, η κυβέρνηση προωθεί την κατάργηση όλων των λεγόμενων πρόωρων συντάξεων και των συντάξεων που αφορούσαν στους εργαζόμενους στα βαρέα επαγγέλματα, τα οποία έχουν ήδη αποχαρακτηριστεί. Με βάση την κοινή συμφωνία «για το κράτος της ευημερίας», που υπόγραψαν από κοινού το 2006 συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες, το όριο σύνταξης ανέβηκε στα 67 χρόνια για όλους. Συμπληρωματικά, ψηφίστηκε νόμος σύμφωνα με τον οποίο, από το 2024 το όριο θα ανεβαίνει αναλογικά με το μέσο όρο ζωής και για να δικαιούται κανείς σύνταξη θα πρέπει να συμπληρώσει το λιγότερο 40 χρόνια δουλειάς. Με βάση το νέο νομοσχέδιο, οι σημερινοί νέοι μεταξύ 20 και 25 χρονών θα συνταξιοδοτηθούν όταν συμπληρώσουν το 71ο έτος ηλικίας και τα σημερινά παιδιά θα συνταξιοδοτηθούν όταν συμπληρώσουν 73,5 χρόνια ζωής ανεξάρτητα από το επάγγελμα στο οποίο ασχολούνται! Οι εξελίξεις στη Δανία δείχνουν πού οδηγεί τα πράγματα για το λαό η φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ, είτε τη διαχειρίζονται οι φιλελεύθεροι, είτε οι σοσιαλδημοκράτες. Μόνο αν φύγει από τη μέση η εξουσία του κεφαλαίου θα δουν άσπρη μέρα οι εργαζόμενοι.
«Συστηματικό εμπαιγμό της πανεπιστημιακής κοινότητας εκ μέρους της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας», εντοπίζει η Ομοσπονδία των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) στο θέμα «της συμμετοχής στη διαβούλευση για τις μεγάλες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο της Ανώτατης Εκπαίδευσης». Ο εμπαιγμός έγκειται, σύμφωνα με το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, στο γεγονός ότι «η Ομοσπονδία των Πανεπιστημιακών δασκάλων δεν έχει ακόμα κληθεί να συμμετάσχει» στο διάλογο! Δηλαδή, μιλάμε όχι απλά για πρόθυμους να συμμετάσχουν στον ψευτο-«διάλογο» που στήνεται μόνο για να νομιμοποιήσει τις αναδιαρθρώσεις, αλλά για... «ζήτουλες», που αγωνιούν να προλάβουν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις.
Είναι μια από τις αληθινές ιστορίες που διαδραματίστηκαν για την υπεράσπιση της Μόσχας και την απόκρουση της γερμανικής προέλασης.
Στο έργο αυτό πρωταγωνιστούν ο στρατηγός Παμφίλοφ, διοικητής της Μεραρχίας και ο διοικητής του τάγματος που διοικεί ο ταγματάρχης του Κόκκινου Στρατού, Καζάχος στην καταγωγή, Μπαουρτζάν Μομίς - Ουλί.
Το μυθιστόρημα αποτελεί αφήγηση του Μομίς - Ουλί, όπου διηγείται τη συγκρότηση και εκπαίδευση του τάγματος μέχρι τις σκληρές μάχες που έδωσε, την εξελικτική πορεία κατάκτησης της μαχητικότητας, της άρνησης του φόβου απέναντι στο φημολογούμενο πανίσχυρο αντίπαλο, την κατάκτηση της στρατιωτικής τέχνης που οδήγησε σε απαράμιλλο ηρωισμό. Κυκλοφορεί από τη «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ».
Μετά τις υποκριτικές αντιδράσεις σειρά ηγετών χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εμφανίζονται ως «αγωνιστές» της ελευθερίας και των δικαιωμάτων, αλλά σκόπιμα «ξεχνούν» τις απαγορεύσεις κομμουνιστικών συμβόλων, κομμουνιστικών κομμάτων, διώξεις και ποινικοποιήσεις κατά των κομμουνιστών, η ουγγρική κυβέρνηση εμφανίζεται διατεθειμένη να τροποποιήσει το νόμο. Ο πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν, μετά από συνάντηση που είχε την Παρασκευή στη Βουδαπέστη με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, δήλωσε: «είμαστε έτοιμοι να ενεργήσουμε με τρόπο ώστε ο νόμος για τα ΜΜΕ να μην επιβαρύνει την ουγγρική προεδρία».
Η όλη αντίδραση για τον νέο νόμο για τα ΜΜΕ λειτουργεί και αποπροσανατολιστικά καθώς αυτή την περίοδο οι λαοί πολλών ευρωπαϊκών χωρών - και της Ουγγαρίας - είναι τα θύματα της πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις τους, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος, επιβάλλοντας περικοπές, απολύσεις, μειώσεις και καταργώντας κατακτήσεις.
Δεν θα αργήσουν να φανούν στην πράξη οι μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, που κυβέρνηση και επιχείρηση κρύβουν πίσω από τις... «μέσες επιβαρύνσεις». Διαφημίζοντας ότι μειώνει τα τιμολόγια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αλλά δε λέει όλη την αλήθεια για τα τιμολόγιά της. Με βάση τα στοιχεία και τους «μέσους όρους» που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση μέσω της ΔΕΗ, στις 28/12/2010 έκρυψαν τις νέες τιμές της κιλοβατώρας για κάθε κλιμάκιο κατανάλωσης, για να μπορούν να κοροϊδεύουν. Η χρέωση που υπήρχε ως το τέλος του προηγούμενου χρόνου για νοικοκυριά που καταναλώνουν 800 κιλοβατώρες το τετράμηνο με τη φτηνότερη τιμή 0,07671 ευρώ ανά KWh, ήταν: Πάγιο τριφασικού ρεύματος 8,76 ευρώ, τιμή ρεύματος (800 Χ 0,07671)= 61,37 ευρώ, ΦΠΑ 7,71 ευρώ, άρα συνολικός λογαριασμός ρεύματος: 77,84 ευρώ. Η νέα «μέση» χρέωση αυτής της κατηγορίας εμφανίστηκε τότε από την κυβέρνηση στα 109,6 ευρώ. Ετσι η αύξηση διαμορφώνεται στο 40,8% για τα λαϊκά νοικοκυριά. Ταυτόχρονα ένα ζήτημα που επίσης κρύβουν, δεν είναι τόσο και μόνο οι ίδιες οι μεταβολές, όσο ο χαρακτήρας τους, που διακρίνεται για την εκτεταμένη αναδιάρθρωση του τρόπου τιμολόγησης του ηλεκτρικού ρεύματος, έτσι ώστε να επιτρέπει στο κοντινό μέλλον νέες, «αυτοματοποιημένες» χρεώσεις και εγγυημένες εισπράξεις τόσο για τη ΔΕΗ, όσο και για τους υπόλοιπους εμπόρους ηλεκτρικού ρεύματος. Την ίδια ώρα βεβαίως μειώνουν το ρεύμα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αφού μειώνει τα τιμολόγια κατά 8,5% για καταναλώσεις από 3.001 KWh και άνω, ενώ τα εμπορικά τιμολόγια (Β1 και Β2) μειώνονται κατά 6,7% και 9,2% αντίστοιχα, όπως διαφημίζει και τώρα ως μείωση των μικρομεσαίων, μόνο που αφορά όλους και τους μεγάλους.