«Δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουν όλες οι ανεπτυγμένες χώρες, όλες οι χώρες της ΕΕ, ώστε να διευκολύνονται οι επενδύσεις... Δεν ξέρουν αυτές οι χώρες δηλαδή;». Αυτή ήταν η ατάκα που έγινε «ψωμοτύρι» στα χείλη των υπουργών της ΝΔ, απαντώντας στις δίκαιες αντιδράσεις απέναντι στο περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο, που ψήφισαν μέσα στη βδομάδα. Αλήθεια, είναι τόσο ασφαλές κριτήριο το πώς διευκολύνονται επενδύσεις σε άλλες χώρες της ΕΕ; Μήπως με το ίδιο κριτήριο δεν έλεγε η κυβέρνηση ότι πρέπει στην Ελλάδα να προχωρήσει ακόμα πιο αποφασιστικά η εμπορευματοποίηση της Υγείας, να γενικευτεί η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των νοσοκομείων; Μήπως με βάση τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και τις «βέλτιστες πρακτικές» για το κεφάλαιο δεν έγιναν όλα αυτά;

Τα αποτελέσματα όμως είναι γνωστά και τραγικά, ειδικά στις χώρες - «παραδείγματα» κατά τη ΝΔ: Οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί και το «κρασάρισμα» των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας αποδεικνύουν πόσο πανάκριβα πληρώνουν οι λαοί το «ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον». Αλλά και στη χώρα μας, η διαχείριση της πανδημίας έγινε με κριτήριο τις μεγάλες ανεπάρκειες στο δημόσιο σύστημα Υγείας, εξαιτίας της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής, που πληρώνουν υγειονομικοί και ασθενείς, συνολικά ο λαός. Σ' αυτό το σάπιο σύστημα, όπου το κριτήριο «κόστους - οφέλους» συμπιέζει ολοένα και περισσότερο τις λαϊκές ανάγκες, όσο περισσότερα μέτρα παίρνουν οι κυβερνήσεις για να «διευκολύνουν επενδύσεις», τόσο οι λαοί θα πρέπει να προετοιμάζονται για κλιμάκωση της επίθεσης, είτε στην Υγεία, είτε στο φυσικό περιβάλλον, είτε οπουδήποτε αλλού.

Οι άνθρωποι με χρόνιες σοβαρές ασθένειες που νόσησαν από κορονοϊό, συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα θύματα της πανδημίας. Υπολογίζεται για παράδειγμα ότι στην Ιταλία το 10% - 20% των νεκρών από τον κορονοϊό ήταν καρκινοπαθείς. Κι αυτοί που δεν νόσησαν όμως έκαναν πισωγύρισμα στις απαραίτητες θεραπείες, γεγονός που ενδέχεται να στοιχίσει σοβαρά στην υγεία τους. Ενδεικτικά, στην Αγγλία οι χημειοθεραπείες μειώθηκαν αυτήν την περίοδο κατά 60% και κατά 76% οι παραπομπές για έναρξη θεραπειών για καρκίνο. Τι δείχνει αυτό; Οτι η προσαρμογή των κουτσουρεμένων συστημάτων Υγείας στις έκτακτες ανάγκες της πανδημίας άφησε χωρίς ουσιαστική φροντίδα χιλιάδες άλλους ανθρώπους, επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να διαχειριστούν τέτοια περιστατικά παράλληλα με τον κορονοϊό, λόγω των ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές. Τέτοια παραδείγματα καταγγέλλουν και οι υγειονομικοί στη χώρα μας, όπου χιλιάδες περιστατικά σωρεύτηκαν τους προηγούμενους δυο μήνες. Τι θα γίνει με όλους αυτούς τους ασθενείς, τη στιγμή μάλιστα που οι λίστες αναμονής προϋπήρχαν στα ογκολογικά νοσοκομεία, όπως και οι ελλείψεις σε φάρμακα ή οι καθυστερήσεις στα χειρουργεία; Η «επιστροφή στην κανονικότητα» αφαιρεί και το τελευταίο «φύλλο συκής» από την πολιτική που καταδικάζει αυτούς τους ανθρώπους σε μόνιμο κυνηγητό της θεραπείας τους, είτε σε «έκτακτες» είτε σε «κανονικές» συνθήκες, επιβεβαιώνοντας την απόσταση που χωρίζει την άθλια πραγματικότητα που ζουν και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να έχει ο καθένας πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, σε ένα σύστημα που δεν θα υπηρετεί τα κέρδη των λίγων αλλά τις λαϊκές ανάγκες.

1874 Γεννιέται ο Βρετανός αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ, που ανακάλυψε τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμόν.

1897 Τα οθωμανικά στρατεύματα μπαίνουν στον Βόλο. O ελληνοτουρκικός πόλεμος οδεύει προς το τέλος του, με ταπεινωτική ήττα του ελληνικού στρατού.

1936 Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βάφονται με εργατικό αίμα. Ο Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη αποτελεί τον τελευταίο μεγάλο απεργιακό σταθμό του ελληνικού προλεταριάτου πριν τη δικτατορία Μεταξά.

1945 Ανευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των Συμμάχων.

1947 Στους Φούρνους Ικαρίας, όπου ήταν εξόριστος, βρέθηκε νεκρός με σφαίρα στο στήθος ο στρατηγός του ΕΛΑΣ και πρώτος Πρόεδρος της ΠΕΕΑ Ευριπίδης Μπακιρτζής.

1948 Η Τσεχοσλοβακία ανακηρύσσεται Λαϊκή Δημοκρατία.

1956 Η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή ματοκυλά το λαό της Αθήνας, που διαδήλωνε ζητώντας να σταματήσουν τα εγκλήματα του βρετανικού ιμπεριαλισμού στην Κύπρο.

1958 Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Δρόμοι της Ειρήνης».

1968 Ο Γιώργης Τσαρουχάς, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ, δολοφονείται από τα όργανα της χούντας στα κρατητήρια του Γ' Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη.

1978 Δολοφονείται ο Ιταλός χριστιανοδημοκράτης πολιτικός Αλντο Μόρο, που είχε απαχθεί από την οργάνωση «Ερυθρές Ταξιαρχίες».

2009 Πεθαίνει ο καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών Ευγένιος Σπαθάρης.

1878 Γεννιέται ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρθένης.

1905 Γεννιέται ο λαϊκός συνθέτης Μάρκος Βαμβακάρης.

1910 Οι σιγαροποιοί του Πειραιά κατέρχονται σε απεργία. Πιστεύοντας ότι η εισαγωγή των μηχανών στη σιγαροβιομηχανία ευθύνεται για τα προβλήματά τους, οι απεργοί προβαίνουν σε καταστροφές μηχανολογικού υλικού.

1910 Ολοκληρώνεται στο Βελιγράδι η πρώτη Βαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη. Ηταν η πρώτη απόπειρα του νεαρού τότε σοσιαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια για συντονισμό δράσης στις χώρες της περιοχής.

1940 Αρχίζει η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στο δυτικό μέτωπο.

1940 Στη Μ. Βρετανία παραιτείται η κυβέρνηση Τσάμπερλεν και στη θέση της συγκροτείται κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Ου. Τσόρτσιλ.

1943 Εκτελείται στην Καισαριανή ο Κώστας Λαζαρίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ.

1944 Εκτελούνται 92 κομμουνιστές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, εκ των οποίων οι 10 ήταν γυναίκες.

1945 Παρά την άγρια τρομοκρατία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι τιμούν την Πρωτομαγιά (που μεταφέρθηκε για τις 10/5) με γενική πανελλαδική απεργία.

1947 Το Κογκρέσο των ΗΠΑ εγκρίνει το σχέδιο του Αμερικανού Προέδρου Χάρι Τρούμαν για παροχή βοήθειας σε Ελλάδα, Τουρκία και Ιράν, προκειμένου να «αντιμετωπίσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο».

1956 Οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές εκτελούν δι' απαγχονισμού τα στελέχη του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου.

1982 Πεθαίνει ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας Πίτερ Βάις.

1981 Ο Φρανσουά Μιτεράν εκλέγεται Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

1994 Ο Νέλσον Μαντέλα ορκίζεται Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής.

1994 Στην Ιταλία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ορκίζεται πρωθυπουργός της κυβέρνησης συμμαχίας, στην οποία συμμετέχουν και οι νεοφασίστες της «Εθνικής Συμμαχίας» για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.