Μήπως, έχετε παιδιά, που τις μέρες αυτές ετοιμάζονται για τη νέα σχολική χρονιά και αναρωτιέστε ποια κατάσταση θα βρουν σε λίγες μέρες στα σχολεία; Εάν ναι, έχουμε χρέος να σας μεταφέρουμε όλα όσα περιέχει η προχτεσινή ανακοίνωση της υπουργού Παιδείας.
Η κ. Γιαννάκου, λοιπόν, ανακοίνωσε το διορισμό 5.427 δασκάλων και καθηγητών και, όλο περηφάνια, δήλωσε ότι έχει εξασφαλίσει τις αναγκαίες πιστώσεις για άλλους 28.764 εκπαιδευτικούς (μόνιμοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι), ώστε να λειτουργήσουν ομαλά - όπως λέει - τα σχολεία όλης της χώρας. Με άλλα λόγια, παραδέχεται πως τα σχολεία δε θα λειτουργούν ομαλά, μέχρι να γίνουν οι διορισμοί αυτοί. Για να σας καθησυχάσει, πάντως, σημειώνει στην ανακοίνωσή της ότι έτσι γίνονταν και τα προηγούμενα χρόνια.
Προφανώς, για να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι μπορεί να άλλαξε η κυβέρνηση της χώρας, αλλά συνεχίζει να βασιλεύει η ίδια πολιτική και πρακτική...
«Οχι στην εκποίηση της Ολυμπιακής» έλεγε ο πρωτοσέλιδος τίτλος της προχτεσινής «Αυγής» και ο υπέρτιτλος και ο πλαγιότιτλος συμπλήρωναν: «Ευρεία συμφωνία σε ημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ για την ασφάλεια των πτήσεων» και «Αλ. Αλαβάνος: Να ακυρωθεί το μνημόνιο πώλησης. Θέλουμε μια άλλη δημόσια επιχείρηση - Χ. Καστανίδης: Να μην πουληθεί». Και δε λέμε, όσοι περισσότεροι λένε, να μην ξεπουληθεί η «Ολυμπιακή Αεροπορία» (ΟΑ), είναι γενικά καλό, αλλά - το λιγότερο - δεν είναι αρκετό. Το κρίσιμο ζήτημα βρίσκεται στο ερώτημα τι πρέπει να γίνει. Να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση; Ακόμη και όσοι συμμετείχαν στην προαναφερόμενη ημερίδα του ΣΥΝ, απαντούν όχι. «Αλλη δημόσια επιχείρηση» προτείνει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, χωρίς την παραμικρή άλλη εξήγηση. Ισως, έχει ...ονειρευτεί μια ΟΑ, που θα λειτουργεί προς όφελος του λαού, στο πλαίσιο ενός καπιταλιστικού κράτους, που - κατά τα άλλα - θα υπηρετεί τους κεφαλαιοκράτες, τους νόμους της αγοράς, την εμπορευματοποίηση, τον ανταγωνισμό, κλπ., και, βέβαια, τις ανάλογες ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και ντιρεκτίβες. Ισως, τα ίδια να έχει στο μυαλό του και ο Χ. Καστανίδης, που προωθούσε μέχρι πρότινος - ακόμη και ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ - την πολιτική υπονόμευσης και ξεπουλήματος της Ο.Α., αλλά τώρα, είδε... το φως το αληθινό και προτείνει την «οργανωτική αναδιάρθρωση» και τον «συγκλονισμό» (;!) του «εθνικού αερομεταφορέα».
Τα αδιέξοδα των προαναφερόμενων πολιτικών και λογικών είναι ολοφάνερα. Μια ΟΑ που θα αποτελεί τη φιλολαϊκή όαση, μέσα στην έρημο του σύγχρονου καπιταλισμού, είναι αποκλειστικά και μόνο μια αυταπάτη. Οπως αυταπάτη είναι οι αντιλήψεις περί «ανθρώπινου καπιταλισμού» και αρμονικής συμβίωσης κεφαλαιοκρατών και εργατικής τάξης.
Η προς όφελος του λαού αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων, όπως αυτό της ΟΑ, είναι πλέον άρρηκτα δεμένη με τη συνολική και ριζική αλλαγή πορείας της χώρας. Με το ποιος κατέχει και νέμεται τον παραγόμενο πλούτο και τα μέσα παραγωγής του. Με το γκρέμισμα του καπιταλιστικού κέρδους από το θρόνο της πρώτιστης κοινωνικής αξίας και του βασικού μοχλού ανάπτυξης και την τοποθέτηση στη θέση αυτή του λαϊκού συμφέροντος και της ικανοποίησης των αναγκών του λαού. Με άλλα λόγια, είναι άρρηκτα δεμένη με το κεντρικό πρόβλημα της εξουσίας, με το αναποδογύρισμα του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων και τη συγκρότηση μιας Λαϊκής Συμμαχίας, ικανής να φέρει τα πάνω -κάτω. Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας λαϊκής εξουσίας και με ό,τι αυτή συνεπάγεται μπορεί να υπάρξει αερομεταφορέας που θα λειτουργεί προς όφελος του λαού. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
...Ο συνδυασμός της άναρχης οικιστικής ανάπτυξης με την αδιάκοπη άντληση πετρελαίου έκαναν το Δέλτα του Μισισιπή να βρίσκεται ένα μέτρο χαμηλότερα από ό,τι ήταν πριν από έναν αιώνα».
Αυτά έγραφε τις προάλλες η αμερικανική εφημερίδα «Δε Νιου Γιορκ Τάιμς». Κι έχει δίκιο, όταν χαρακτηρίζει τις καταστροφές αφύσικες. Επιχειρεί, όμως, να αποκρύψει τις βαθύτερες και πραγματικές αιτίες, όταν ρίχνει τις ευθύνες στην «ανθρώπινη δραστηριότητα». Η «άναρχη οικιστική ανάπτυξη» και η «αδιάκοπη άντληση πετρελαίου» είναι αποτέλεσμα, πρώτα και κύρια, της καπιταλιστικής οργάνωσης και ανάπτυξης της κοινωνίας των ΗΠΑ. Μιας κοινωνίας, της οποίας υπέρτατη... αξία και βασικός μοχλός εξέλιξης είναι το κεφαλαιοκρατικό κέρδος και όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Αλλωστε, στην ίδια ακριβώς αιτία οφείλονται και όλα όσα φριχτά διαβάζουμε και βλέπουμε τις μέρες αυτές. ΄Η, μήπως, αμφιβάλλει κανείς πως υπάρχουν στις ΗΠΑ όλα τα αναγκαία μέσα (υποδομές, επιστήμη, τεχνική, κράτος, κλπ.), ώστε φυσικά φαινόμενα, σαν τον τυφώνα «Κατρίνα», να μην προκαλούν ούτε ένα θάνατο; Τούτο προϋποθέτει, όμως, ότι όλ' αυτά υπηρετούν το λαό και όχι την ελάχιστη μειοψηφία των κεφαλαιοκρατών.
Οι μεγάλοι θεωρητικοί της ιδεολογίας της εργατικής τάξης θεμελίωσαν επιστημονικά τη στάση τους απέναντι στη νεολαία, με τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό. Γι' αυτούς δεν υπήρχε νεολαία «καθαυτή», έξω από τις τάξεις, ασύνδετη με τα κοινωνικά φαινόμενα και διαδικασίες. Για παράδειγμα, ήδη μετά από την εξέγερση του παρισινού προλεταριάτου τον Ιούνη του 1848 οι κλασικοί της ιδεολογίας της εργατικής τάξης διέκριναν την απεγνωσμένη προσπάθεια της αστικής τάξης να επηρεάσει τους νέους προλετάριους και να τους πάρει με το μέρος της. Στο έργο του «Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία 1848-1850» ο Κ. Μαρξ ανέλυσε ιδιαίτερα αυτή την επικίνδυνη για την εργατική τάξη δραστηριότητα. Ενα βιβλίο χρήσιμο όχι μόνο για τους νέους αλλά και για όλους εκείνους, που αγωνίζονται για την ανατροπή του κόσμου της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Γι' αυτό και η πλήρης αδιαφορία της κυβέρνησής του για την τύχη του λαού στον αμερικανικό νότο - πριν, αλλά και μετά το πέρασμα του τυφώνα «Κατρίνα» - γιγάντωσε τις συνέπειες ενός φυσικού φαινομένου, που σε μία εναλλακτική περίπτωση δε θα δημιουργούσε τη σημερινή φρίκη στις πολιτείες του Μισισιπή, της Λουιζιάνα και της Αλαμπάμα...
Και τώρα; Τώρα, πότε υποκριτικά και πότε σα να μην έχει συναίσθηση της πληγής που άνοιξε, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ υπόσχεται βοήθεια σε «δολάρια, εθνοφρουρούς και στρατό». Δίχως βέβαια να λέει πώς και εάν αυτά τα λιγοστά (σε σύγκριση με το μέγεθος της καταστροφής) «εκατομμύρια δολάρια» που υπόσχεται θα φθάσουν πραγματικά στους πληγέντες ή στα χέρια των πολυεθνικών εταιριών που τον στήριξαν... για να τις στηρίξει...
Οσο και να προσπαθεί ο ίδιος, με τη βοήθεια των επιτελείων της προπαγάνδας στο Λευκό Οίκο, δεν μπορεί πλέον με τίποτε να καλύψει τις ευθύνες της πολιτικής του...