Διάφοροι, τις μέρες αυτές, ισχυρίζονται ότι η ενδεχόμενη - ή, με άλλα λόγια, επικείμενη - σοβαρή αύξηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, όπου θα αντικαταστήσουν τα αποχωρούντα αμερικανικά στρατιωτικά τμήματα, θα αναβαθμίσει το ρόλο της χώρας μας στην περιοχή και θα αυξήσει το κύρος και την επιρροή της.
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πώς θα γίνει αυτό συγκεκριμένα; Και στο ενδεχόμενο που γίνει - ό,τι γίνει - ποιον θα ωφελήσει, τον ελληνικό λαό ή τους εγχώριους και άλλους μεγαλοεπιχειρηματίες, που τρίβουν, ήδη, τα χέρια τους και κάνουν τους λογαριασμούς μοιράσματος της λείας;
Μπορούν σε όλ' αυτά να μας δώσουν συγκεκριμένες και χεροπιαστές απαντήσεις; Περιμένουμε...
Η απεργία διαρκείας των γιατρών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας - και, μάλιστα, μόλις δυο χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του, η οποία ήταν εξαρχής προβληματική, καθώς έγινε βεβιασμένα και πρόχειρα για την εξυπηρέτηση προεκλογικών σκοπιμοτήτων του κυβερνώντος κόμματος και, ιδιαιτέρως, του Λαρισαίου τότε υφυπουργού Υγείας, Ν. Φαρμάκη - αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργεί η πολιτική λιτότητας στο χώρο της δημόσιας υγείας, την οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και διαχειρίζεται, με «υπερβάλλοντα ζήλο», ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος.
Η πολιτική αυτή ευθύνεται για τις δραστικές περικοπές στις εφημερίες, που καθιστούν προβληματική κι επικίνδυνη τη λειτουργία του νοσοκομείου, για τις προσλήψεις «με το σταγονόμετρο» - στο Πανεπιστημιακό Λάρισας λείπουν πάρα πολλοί γιατροί κι ακόμα περισσότεροι νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, με αποτέλεσμα να μην έχουν ακόμα ανοίξει πολλές κλινικές και να υπολειτουργούν όσες ξεκίνησαν - γενικότερα για την υποβάθμιση των παροχών υγείας στον ελληνικό λαό. Αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική δεν πρόκειται «να βρει την υγειά του» το Δημόσιο Σύστημα Υγείας στη χώρα μας.
Μια «τρομοσκόνη» έχει απλωθεί πάνω από το μεγαλύτερο μέρος, τουλάχιστον, του πλανήτη. Από τις ΗΠΑ μέχρι την Κίνα και από την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία, μέχρι την Κένυα. Ανεξακρίβωτος αριθμός «τρομοφακέλων» ταξιδεύει μέσω των ταχυδρομείων και ο κάθε παραλήπτης επιστολής την κοιτάζει δυο και τρεις φορές, πριν τολμήσει να την ανοίξει, και διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν εικόνες, όπου ταχυδρομικοί υπάλληλοι δουλεύουν φορώντας μάσκες και χειρουργικά γάντια. Κι ενώ η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ γράφει και μεταδίδει καθημερινά για νέα... κρούσματα «βιο-τρομοκρατίας», σε διάφορες χώρες του κόσμου, με τη μέθοδο των επιστολών, οι επίσημα μέχρι σήμερα προσβληθέντες από το βακτήριο του άνθρακα είναι μόνον έξι. Ναι, έξι όλοι κι όλοι. Κι απ' αυτούς, μόνο σ' έναν υπήρξε προσβολή του αναπνευστικού συστήματος. Οι υπόλοιποι πέντε παρουσίασαν δερματικά συμπτώματα, τα οποία, εύκολα αντιμετωπίζονται και τουλάχιστον οι ειδικοί δεν τα θεωρούν κρούσματα τρομοκρατίας, αφού, έτσι κι αλλιώς, παρουσιάζονταν και πριν το τρομοκρατικό χτύπημα στο Μανχάταν και την Ουάσιγκτον.
Λέτε όλ' αυτά να οφείλονται στην αφέλεια των επίσημων αρχών -πρώτα και κύρια των αμερικανικών - οι οποίες συστηματικά τροφοδοτούν και συνδαυλίζουν αυτή την τρομοψύχωση;
Ο Γ. Ρούσης έγραψε αυτό το άκρως πολιτικό, αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, «όχι αναζητώντας δάφνες λογοτέχνη», αλλά από αθεράπευτο έρωτα για το όραμα «γιατί δεν μπορεί, κάποτε κάποιοι πιτσιρικάδες του μέλλοντος θα σαρώσουν τον Παράδεισο» της «νέας τάξης». Σε τρίτο πρόσωπο και μεταλλάσσοντας τα ονόματα όλων των προσώπων (δικών, ερώτων του, συντρόφων και τινών γνωστών και μη εξαιρετέων «εκσυγχρονισμένων»), αναδράμει στη ζωή και στα όνειρά του, άλλοτε με ποιητική διάθεση, άλλοτε με σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό χιούμορ. Αφετηρία η νιότη του. Τότε που «δεκαεφτάρι κομμούνι» άρχισε να συμπορεύεται με τους αγώνες του λαού, στο νησί του, στην Αθήνα, και έπειτα με τον αγώνα του ΚΚΕ στα χρόνια της χούντας στο Βέλγιο - όπου «μπλέχτηκε στα γένια του Μαρξ, κι αδύνατο πια να ξεμπλεχτεί...» (όπως έλεγε ένας παλιότερος κομμουνιστής) και έπειτα ξανά στην Αθήνα.
- Είμαι του κόσμου
ο αστυνόμος,
είμαι το σκιάχτρο του,
είμαι ο τρόμος,
λαούς και χώρες
διαφεντεύω,
τις διαγουμίζω
και τις ληστεύω
και αν υψώσουν
ποτέ κεφάλι
τις συνετίζω
με το μυδράλι!
*
Δίκιο και νόμους
τους τσαλακώνω
και δίχως οίκτο
καίω, σκοτώνω,
σκοπό και στόχο μου
έχω προτάξει
να επιβάλω
τη «νέα τάξη»,
ώστε αφέντες
να 'ναι οι λίγοι
και όλοι οι άλλοι
δούλοι, κολίγοι!
*
- Μαύρε αστυνόμε
δε μας φοβίζεις,
τη Γη για λίγο
θα την ορίζεις
φτάνει η ώρα,
φτάνει η μέρα,
που θα σε διώξει
ο κόσμος, λέρα!
Αλλά ο θάνατος του Ρεχάβαμ Ζε' εβί από τα πυρά του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), το πρωί της Τετάρτης, έδωσε στον Σαρόν αφορμή να εφαρμόσει μια πολιτική για την οποία ο Ζε' εβί θα ήταν περήφανος: Σε πολιτικό επίπεδο διέκοψε κάθε επαφή με την Παλαιστινιακή Αρχή, σε στρατιωτικό έστειλε τανκς και κομάντος να ξαναστήσουν μπλόκα, να εντείνουν τον αποκλεισμό και να εισβάλουν στη Βηθλεέμ. (12 νεκροί σε δυο μέρες. Και κάπου 1.000 νεκροί από τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν ο ίδιος προκάλεσε τη νέα Ιντιφάντα). Ακόμη, ο Σαρόν έδωσε προθεσμία στον Γιάσερ Αραφάτ να εκδώσει «τους δολοφόνους» του υπουργού του μέσα σε μια εβδομάδα, απειλώντας σε διαφορετική περίπτωση με μαζικής κλίμακας επίθεση εναντίον της ίδιας της Παλαιστινιακής Αρχής - κατ' εικόνα κι ομοίωση αυτής των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν.
Ο Σαρόν βέβαια αντιμετωπίζει «πιέσεις» των Αμερικανών για να διατηρήσει εν ζωή την «ειρηνευτική διαδικασία», καθώς και τη δυσαρέσκειά τους για τη δήλωση ότι «όλες οι Συμφωνίες του Οσλο είναι νεκρές», στην αρχή της εβδομάδας. Θα πρέπει να περιμένει κανείς να δει αν ο Σαρόν θα «αυτοσυγκρατηθεί», όπως ζητούν οι Αμερικανοί για να μείνουν οι Αραβες στην «αντιτρομοκρατική συμμαχία» τους, ή θα αρχίσει έναν άλλου τύπου, ολοκληρωτικό πόλεμο.