«Μη χάνεστε, το κύριο είναι το σύμφωνο της ανταγωνιστικότητας και όχι η διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών», ήταν ουσιαστικά το μήνυμα που έστειλε μιλώντας χτες το πρωί στη γερμανική βουλή η Α. Μέρκελ, δίνοντας για ακόμα μια φορά το στίγμα ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. «Είναι προτιμότερο να εστιάζουμε στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη αντί να ανησυχούμε για την τήρηση των προγραμμάτων διάσωσης και άλλων υπερχρεωμένων κρατών», είπε χαρακτηριστικά. Ασφαλώς και ξέρει τι λέει η Γερμανίδα καγκελάριος, αφού το «σύμφωνο για το ευρώ» (πρώην Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας) είναι το βασικό εργαλείο για να επιτευχθεί ο στρατηγικός στόχος, να ξεπεραστεί, έστω και προσωρινά, η κρίση προς όφελος των ευρω-μονοπωλίων, μέσω της δραστικής μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Ασφαλώς και τους νοιάζει η μοιρασιά της χασούρας και η καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου, αλλά το κυρίαρχο είναι να κατεδαφιστούν τα εργασιακά δικαιώματα, να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις, να γενικευτούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, να διαλυθεί η Κοινωνική Ασφάλιση, να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ώστε να διασφαλιστεί η αειφόρος κερδοφορία των μονοπωλίων. Σε αυτόν το στόχο οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ είναι στοχοπροσηλωμένες και λαμβάνουν συνεχώς μέτρα για να τον πετύχουν και αυτό θα κάνουν και σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής. Το ζητούμενο όμως είναι ο λαός να κάνει το δικό του καθήκον, να οργανώσει την αντεπίθεσή του για να ανατρέψει τη δικτατορία των μονοπωλίων.
«Είναι γνωστό ότι ο κλάδος μας τοποθετήθηκε αρνητικά στις επιχειρούμενες (μόνο με οικονομικά κριτήρια) συγχωνεύσεις - καταργήσεις σχολείων(...) Το υπουργείο δεν κατάφερε να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι οι καταργήσεις γίνονται για παιδαγωγικούς λόγους»...
Τα παραπάνω είναι διαπιστώσεις που επαναφέρει διαρκώς η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ σχετικά με το θέμα των συγχωνεύσεων και είναι ενδεικτικές για τον αποπροσανατολιστικό ρόλο που παίζει για την κυβερνητική πολιτική. Η μόνη αιτία που βλέπει η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ στις συγχωνεύσεις είναι ...το ότι η κυβέρνηση θέλει να κάνει οικονομία! Με άλλα λόγια, αν οι συγχωνεύσεις συνοδεύονταν από την κυβέρνηση και με ένα επιπλέον κονδύλι για τα σχολεία, τότε θα τις αποδέχονταν η ΟΛΜΕ.
Παρεπόμενη αυτής της λογικής είναι και η αποπροσανατολιστική διαφωνία ΟΛΜΕ - υπουργείου, περί του αν γίνονται με παιδαγωγικά ή μη κριτήρια οι συγχωνεύσεις. Πρόκειται για αποπροσανατολισμό γιατί: Οι σύγχρονες αστικές θεωρίες και τάσεις της αστικής παιδαγωγικής είναι αυτές που υπαγορεύουν τα πολλά μαθήματα επιλογής, τις ζώνες και τα επίπεδα που θα διαχωρίζουν τους μαθητές ακόμα και μέσα στην ίδια τάξη και μέσα στο ίδιο σχολείο. Αυτές οι σύγχρονες αστικές παιδαγωγικές θεωρίες, που διδάσκονται κατά κόρον στις παιδαγωγικές σχολές, αποτελούν μπούσουλα για την κυβερνητική πολιτική γενικά, για το «νέο σχολείο» και για το θέμα των συγχωνεύσεων. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν θα πρυτανεύσει η παιδαγωγική επιστήμη (γιατί η επιστήμη δεν είναι ...υπερταξική), αλλά το ποιον θα εξυπηρετήσουν αυτές οι αλλαγές.
Το ΚΚΕ εκτιμά επιστημονικά και τεκμηριωμένα ότι υπάρχουν δυνατότητες αξιοποίησης και ανάπτυξης της αγροτικής και μεταποιητικής παραγωγής για την ικανοποίηση των διατροφικών και άλλων αναγκών του λαού μας, βελτιώνοντας την παραγωγικότητα με έναν άλλο τρόπο σχεδιασμού, οργάνωσης και παραγωγής που δε θα εξυπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων και των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά τις λαϊκές ανάγκες για τη λαϊκή ευημερία. Είναι ανάγκη και ώριμες οι συνθήκες για ένα φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης. Το επιβεβαιώνουν τα οξυμένα προβλήματα και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι εργατοϋπάλληλοι, οι μικροεπαγγελματίες και κυρίως οι νέοι και οι γυναίκες που γνωρίζουν τρομακτική ανεργία. Οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν καταδικαστεί σε καταστροφή και εξαφάνιση. Στην κατεύθυνση αυτή, προετοιμάζεται το έδαφος για την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ από το 2014, όπου θα κυριαρχούν αποκλειστικά οι καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, όπως γίνεται και στους άλλους τομείς της οικονομίας. Αυτά, άλλωστε, συναποφασίζονται στην ΕΕ των μονοπωλίων και των ανταγωνισμών. Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν ομοφωνίες για νέα βάρβαρα, απάνθρωπα και αντιλαϊκά μέτρα που μειώνουν την αμοιβή της εργασίας του εργάτη, του μικρομεσαίου αγρότη, του μικροεπαγγελματία, αλλά και για νέα χαράτσια φορολογίας στα λαϊκά στρώματα. Παράλληλα, υπάρχουν και ανταγωνισμοί για το ποια πλουτοκρατία σε κάθε κράτος θα κερδίσει περισσότερα από τις μοιρασιές. Να γιατί αποδεικνύεται σωστή η θέση του ΚΚΕ, ότι δηλαδή εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών με λαϊκή εξουσία, είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η οικονομία υπέρ του λαού. Τότε υπάρχει λύση και προοπτική.
Αφιερώνεται στα 190 χρόνια από τη γέννηση του Φρίντριχ Ενγκελς
Το κόκκινο νήμα που διαπερνά όλα τα άρθρα που περιλαμβάνονται στην έκδοση είναι αυτό της εκτίμησης των οικονομικών εξελίξεων της τελευταίας δεκαετίας του πρώτου μισού και σχεδόν ολόκληρου του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και της αντανάκλασής τους στο πολιτικό επίπεδο, στις πολιτικές επιδιώξεις των διάφορων τάξεων, στην ταξική πάλη, την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη της εποχής. Σε αυτά τα άρθρα τίθενται πολλά επίκαιρα ζητήματα που σχετίζονται με την καπιταλιστική οικονομική κρίση (με ιδιαίτερη έμφαση στη σχέση υπερπαραγωγής - υπερκερδοσκοπίας), τον ανταγωνισμό και την αλληλεξάρτηση μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, την εμφάνιση της μετοχικής εταιρείας και τον αντίστοιχο παρασιτισμό της αστικής τάξης, τον προστατευτισμό και το ελεύθερο εμπόριο ως μορφές αστικής οικονομικής διαχείρισης, την αγροτική οικονομία, τη δημιουργία της εργατικής αριστοκρατίας, καθώς και ζητήματα στρατηγικής του διεθνούς εργατικού κινήματος, όπως αυτά που προκύπτουν από τη βασανιστική πορεία διαμόρφωσης εργατικών κομμάτων σε κάθε ξεχωριστό κράτος, τη διαπάλη, για το πρόγραμμα και την πολιτική αυτών των κομμάτων στις συνθήκες του 19ου αιώνα.
Επρόκειτο για το τέταρτο, κατά σειρά, πακέτο μέτρων σκληρής λιτότητας, με περικοπές μισθών, επιδομάτων, «πάγωμα» συντάξεων», περικοπές σε ορισμένες παροχές, στην Υγεία και την Παιδεία, με πρόσχημα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από το 4,6% στο 3%. Ηδη, η επίσημη ανεργία κυμαίνεται στο 11,2%, ενώ, σύμφωνα με στοιχεία, ένας στους τρεις εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση λαμβάνει λιγότερα από 475 ευρώ το μήνα, και σχεδόν το 40% των εργαζομένων είναι σε συνθήκες ημιαπασχόλησης.
Η απόρριψη των μέτρων ήρθε σε μια στιγμή που η Πορτογαλία βρίσκεται στα πρόθυρα να προσφύγει στο «μηχανισμό δανειοδότησης» (τοκογλυφίας) της ΕΕ, αλλά και μία ημέρα πριν από την έναρξη της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, πιθανά τον Μάη ή τον Ιούνη, ενώ οι εργαζόμενοι και ο λαός βρίσκονται εδώ και καιρό σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και απεργίες ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα.