Ακούγεται αρκετές φορές και κάθε μέρα. Από υπουργούς και άλλους παράγοντες όλων των κομμάτων, πλην ΚΚΕ, από δημοσιογράφους και άλλους αναλυτές, πρωτίστως οικονομικούς. Τελευταία, μάλιστα, ακούγεται όλο και περισσότερο και όλα δείχνουν ότι η συχνότητα θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη. Αναφερόμαστε στη ...μαγική φράση: «Να κάνουμε ανταγωνιστική την οικονομία μας».
Το ...μυστικό βρίσκεται στις λέξεις ανταγωνιστική οικονομία. Μπορεί εσείς, για παράδειγμα, να νομίζετε -και θεωρητικά δεν έχετε άδικο- ότι στον όρο οικονομία συμπεριλαμβάνονται πρωτίστως οι συνθήκες δουλιάς και ο μισθός σας, οι τιμές των προϊόντων, το βιοτικό σας επίπεδο, κλπ., κλπ., αλλά στον καπιταλισμό, και μάλιστα το σύγχρονο, την πρώτη, τουλάχιστον, θέση κατέχουν αποκλειστικά οι μεγάλες επιχειρήσεις. Το μεγάλο κεφάλαιο αποτελούσε και αποτελεί, πολύ περισσότερο σήμερα, το θεμέλιο της καπιταλιστικής οικονομίας και κοινωνίας. Επομένως, όταν μιλάνε οι προαναφερόμενοι για ανταγωνιστική οικονομία, μιλάνε για ανταγωνιστικές μεγάλες επιχειρήσεις. Και το τελευταίο μ' έναν τρόπο μόνο γνωρίζουν να το κάνουν οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι: Με τη συνεχή αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και τον πολλαπλασιασμό των κερδών τους με κάθε τρόπο.
Μαζικό και δυναμικό αναμένεται το πανελλαδικό, παναγροτικό συλλαλητήριο κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που διοργανώνει η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση, (ΠΑΣΥ), στις 12 Μάη, στην Κέρκυρα, στη διάρκεια της Συνόδου Υπουργών Γεωργίας, που θα πραγματοποιηθεί στο νησί. Η προοπτική αυτής της επιτυχίας φαίνεται ότι ανησυχεί σφόδρα την κυβέρνηση, η οποία ψάχνει να μάθει από τώρα πόσος κόσμος θα φτάσει στην Κέρκυρα, ώστε να λάβει τα κατάλληλα μέτρα.
Στο πλαίσιο αυτής της αγωνιώδους αναζήτησης πληροφοριών, αστυνομικοί έφτασαν να απευθύνονται ακόμα και σε οργανώσεις του ΚΚΕ στη Θεσσαλία, ζητώντας να μάθουν πόσοι αγρότες και πώς θα πάνε στο συλλαλητήριο.
Βεβαίως, απάντηση οι αστυνομικοί δεν πήραν - οι σύντροφοι στους οποίους απευθύνθηκαν, τους «σιχτίρισαν» - αλλά πληροφορούμε εμείς την κυβέρνηση, ότι στην Κέρκυρα θα φτάσουν «μιλιούνια» αγροτών από τη Θεσσαλία κι ολόκληρη την Ελλάδα. Και θα πάνε εκεί, για να δηλώσουν την αγωνιστική αντίθεσή τους σε μια πολιτική που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά, ώστε να συγκεντρωθεί η γη στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών κι επιχειρηματιών.
Πρέπει να δουλεύουμε περισσότερα χρόνια. Οι αυξήσεις στους πραγματικούς μισθούς πρέπει να υπολείπονται της αύξησης της παραγωγικότητας. Πρέπει να διευρυνθεί η μερική απασχόληση και να εισαχθεί άμεσα στο Δημόσιο. Πρέπει να επιταχυνθεί το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Πρέπει να ενισχύσουμε τα κέρδη του κεφαλαίου. Πρέπει να ενισχύσουμε τις επιχειρηματικές επενδύσεις.
Τα προηγούμενα είναι ορισμένα από τα «πρέπει», που αράδιασε τις προάλλες ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) και στενός συνεργάτης του Κ. Σημίτη, παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεσή της. Κι αν πάρετε υπόψη σας, ότι ο παραγόμενος συνολικά κοινωνικός πλούτος συνεχώς αυξάνεται, μπορείτε να συνοψίσετε τα παραπάνω στο εξής: Οι λιγοστοί πλούσιοι να γίνονται ακόμη γρηγορότερα πλουσιότεροι και οι πολλοί ακόμη γρηγορότερα φτωχότεροι.
Βέβαια, όλ' αυτά δεν είναι καινούρια. Τις πολιτικές αυτές εφαρμόζει η κυβέρνηση, σε απόλυτη σύμπλευση με την ΕΕ, της οποίας, άλλωστε, ασκεί την Προεδρία. Η τοποθέτηση, όμως, του διοικητή της ΤτΕ περιείχε μια ολοφάνερα επιτακτική προτροπή για περισσότερα, βαθύτερα και με πιο γρήγορους ρυθμούς αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό απαιτούν σήμερα ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, η ακόρεστη δίψα του μεγάλου κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερη συνεχώς εκμετάλλευση των εργαζομένων. Κι όπως δήλωσε δημόσια ο διοικητής της ΤτΕ, «εμείς έχουμε το θάρρος να τα λέμε»...
Με ένοχη σιωπή αντιμετώπισε η κυβέρνηση τα όσα είπε ο διοικητής της ΤτΕ. Ακόμη και η αντίδραση του υπουργείου Εργασίας, σχετικά με το Ασφαλιστικό, ήταν ολοφάνερα για την τιμή των όπλων και μόνο. «Αλλο η κυβέρνηση κι άλλο η Τράπεζα της Ελλάδας», διαμήνυσε το επιτελείο του κ. Ρέππα. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση μεθοδεύει, ήδη, τις σχετικές πολιτικές και την κλιμάκωση της επίθεσής της στα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα, αλλά το κάνει με το δικό της τρόπο, μια και το κυβερνητικό «θάρρος» πρέπει να πάρει υπόψη του και τις εκλογικές ανάγκες...
Η ηγεσία της ΝΔ, όμως, ξεσπάθωσε. Η έκθεση του διοικητή της ΤτΕ δικαίωσε πλήρως τα όσα επίμονα επισημαίνει τόσον καιρό η ΝΔ, σημείωσε με δηλώσεις του ο Δ. Σιούφας, γγ της κοινοβουλευτικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και δεν έχει άδικο. Πράγματι, αυτή είναι τόσα χρόνια η κριτική της ΝΔ στην κυβερνητική πολιτική. Δε διαφωνεί με την κατεύθυνση, αλλά θέλει περισσότερα, βαθύτερα και με πιο γρήγορους ρυθμούς αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.
Ας πάρουν υπόψη τους τα παραπάνω οι εργαζόμενοι, μια και έχουμε μπει ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο και οι κάλπες μπορεί να στηθούν ανά πάσα στιγμή.
Ιδιαίτερης μνείας αξίζει το έργο των Δημήτρη Δασκαλόπουλου - Μαρίας Στασινοπούλου «Ο βίος και το έργο του Κ.Π. Καβάφη» (εκδόσεις «Μεταίχμιο»). Οι δύο συγγραφείς έχουν ξαναασχοληθεί με την καβαφική εργοβιογραφία. Τούτο, όμως το εξαιρετικό, κοινό φιλολογικό τους έργο, συνθέτει ένα πλήρες και πολύπτυχο «πανόραμα» του καβαφικού - ανθρώπινου, πνευματικού, ποιητικού - «σύμπαντος», καθώς αξιοποίησαν όλες τις παλιότερες, αλλά και νέες «πηγές», μεταξύ των οποίων το άλλοτε σκόρπιο, αλλά πλέον συγκροτημένο Αρχείο Καβάφη, τα κειμήλια του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού και του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου. Το πλούσια και καλαίσθητα εικονογραφημένο βιβλίο (281 σελ.) εκτός του εργοβιοχρονολογίου, περιλαμβάνει επιλογή ποιημάτων (72), τις ελληνικές εκδόσεις έργων του Καβάφη, τη βασική ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, μελετήματα και αφιερώματα περιοδικών στο έργο του.
Πάσχα σήμερα,
χαρά,
στην ψυχή βάλε
φτερά,
ξέχνα ό,τι
σε σταυρώνει,
«κούρα», ΟΝΕ,
ακρίβεια, «ζώνη»
ε, λαέ, αυτή
η μέρα
σου ανήκει
πέρα ως πέρα!
*
Πάσχα σήμερα,
Λαμπρή
κι ο καθείς
το κέφι ας βρει,
τα δεινά του
ας ξεχάσει
και ας πιει
και ας χορτάσει,
σου ανήκει
βιοπάλη,
τούτη η μέρα
η μεγάλη!
*
Πάσχα σήμερα,
Λαμπρή
κι η ελπίδα
σαν κερί,
σαν λαμπάδα
ας ανάβει,
πως για λίγο
ακόμη σκλάβοι!
Η παλιά - νέα «έμπνευση» του Ντόναλντ Ράμσφελντ, (μολονότι παρουσιάστηκε ως μεμονωμένη, αντανακλά, επί της ουσίας, έναν απ' τους μύχιους πόθους του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου των ΗΠΑ), αφορά στην «εντατική συνεργασία μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου» με στόχο την αποπομπή της βορειοκορεατικής κυβέρνησης απ' την εξουσία και την επακόλουθη συρρίκνωση του Κόμματος Εργαζομένων Κορέας.
Διόλου συμπτωματικά, το μνημόνιο του Ράμσφελντ συνοδεύτηκε με την «αποκάλυψη» ενός γνωστού σχεδίου του αμερικανικού Πενταγώνου για την εξαπόλυση επιδρομών «ακριβείας» στο βορειοκορεατικό πυρηνικό σταθμό στο Γιονγκμπιόν και στην καρδιά του βαρέως πυροβολικού της ΛΔ Κορέας.
Εκρηκτικά στο τραπέζι των πρόσφατων συνομιλιών στο Πεκίνο; Αυτό μάλλον ήταν το λιγότερο. Ο απώτερος στόχος ήταν η διασπορά «δαιμονίων» στην παραδοσιακή (και όχι μόνον...) συμμαχία ανάμεσα σε Κίνα και ΛΔ Κορέας. Ομως παρά τον πόθο του Ράμσφελντ, Πεκίνο και Πιόνγιανγκ προέβησαν αντί απάντησης σε μία πολλαπλώς συμβολική κίνηση: ο Κινέζος Πρόεδρος Χου Ζιντάο και ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Αμυνας της ΛΔ Κορέας συναντήθηκαν επιβεβαιώνοντας όχι μόνον παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας αλλά και την επιθυμία για περαιτέρω ενίσχυση των καλών διμερών σχέσεων...