Εξήντα τέσσερις (64) στάσεις πραγματοποίησαν σε ελληνικά αεροδρόμια τα αεροσκάφη της CIA, αναφέρει η έκθεση της αντίστοιχης επιτροπής έρευνας του Ευρωκοινοβουλίου και καταλογίζει στην ελληνική κυβέρνηση - όπως και στις κυβερνήσεις άλλων χωρών της ευρωένωσης - ανάμειξη στις απαγωγές, προσφέροντας αεροδρόμια, εναέριο χώρο και άλλου είδους διευκολύνσεις, όπως τη μη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των απαχθέντων ή την κάλυψη των παρανομιών.
Και όμως, όταν ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος κλήθηκε να σχολιάσει την προαναφερόμενη έκθεση, δήλωσε ότι όλα έγιναν με πλήρη σεβασμό των νόμων, των κανονισμών και των διεθνών συνθηκών. Με άλλα λόγια, αυτά προβλέπουν οι τρομοσυμβάσεις ΕΕ - ΗΠΑ και οι ανάλογες ελληνοαμερικανικές συμφωνίες, που έχουν υπογράψει, εφάρμοσαν και εφαρμόζουν με αξιοσημείωτο ζήλο οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι στις αμερικανονατοϊκές μυστικές υπηρεσίες, με την πλήρη συναίνεση των κυβερνώντων.
Πραγματικότητα γίνεται το σχολείο των επιχειρήσεων και των χορηγών, που αλωνίζουν με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το παρακάτω γεγονός, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας. Στο πλαίσιο προγράμματος για τη διατροφή, λοιπόν, επισκέφθηκαν το προαναφερόμενο σχολείο εκπρόσωποι της ΜΕΒΓΑΛ. Οπως κατήγγειλαν γονείς, που προφανώς θέλουν τα σχολεία να είναι χώροι μάθησης αντί για τσιφλίκια των επιχειρήσεων, την περασμένη Τρίτη και σε ώρα που λειτουργούσε το σχολείο, η διεύθυνση του σχολείου μάζεψε τα παιδιά για να ακούσουν από τους εκπροσώπους της εταιρείας για τα οφέλη των γαλακτοκομικών. Η επίσκεψη συνοδεύτηκε από το μοίρασμα γιαουρτιών και διαφημιστικών εντύπων. Οι ίδιοι γονείς, μας μετέφεραν ότι η απάντηση που έλαβαν από τους υπευθύνους όταν ζήτησαν εξηγήσεις για το περιστατικό, ήταν πως τα γιαούρτια ήταν ελεγμένα και δεν είχαν λήξει...
Το πετυχημένο ξεκίνημα των νέων αγροτικών κινητοποιήσεων που διοργάνωσε, την περασμένη βδομάδα, η ΠΑΣΥ, ήρθε να διαψεύσει όλους εκείνους που πίστευαν ότι το αγροτικό κίνημα βρίσκεται «εν αγωνιστική υπνώσει», δυσκολευόμενο να ξεφύγει από το κλίμα μοιρολατρίας και υποταγής, που καλλιεργείται μέσα στον αγροτικό κόσμο, αδυνατώντας να οργανώσει αποτελεσματικά την πάλη του. Η αγωνιστική φωνή των μικρομεσαίων αγροτών ακούστηκε ισχυρή στην Καρδίτσα, στη Λάρισα, στην Αχαΐα, στη Λέσβο, στη Βοιωτία, στη Φθιώτιδα - το ίδιο πετυχημένα αναμένεται να είναι τα συλλαλητήρια που έχουν προγραμματιστεί, για τις επόμενες μέρες, σε άλλες περιοχές της χώρας - διαμηνύοντας την απόφασή τους να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τη σύγκρουσή τους με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.
Αυτή η αγωνιστική αποφασιστικότητα θορύβησε την κυβέρνηση, η οποία, μέσω του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, παρέμβηκε για να κατασιγάσει την αγροτική αντίδραση και να σταματήσει τις κινητοποιήσεις. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Ευ. Μπασιάκος, ακολουθώντας την τακτική των προκατόχων του του ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε να παρουσιάσει τις αγροτικές διεκδικήσεις σαν ανεδαφικές και ανεφάρμοστες, να συκοφαντήσει τους αγωνιζόμενους αγρότες και να βάλει «σφήνα» στην ενότητα της πάλης τους.
Θορυβημένη από την επιτυχία των κινητοποιήσεων της ΠΑΣΥ είναι και η γνωστή «θεσσαλική παρέα» των αγροτοσυνδικαλιστών της ΝΔ, οι οποίοι περίμεναν και έλπιζαν ν' αποτύχουν οι κινητοποιήσεις, για να δικαιωθούν στις εκτιμήσεις τους ότι το συνεπές αγροτικό κίνημα δεν έχει δυνάμεις και δεν μπορεί να κινητοποιήσει τις αγροτικές μάζες. Διαψεύστηκαν κι αυτοί, όμως δε φαίνεται να «το βάζουν κάτω» και συνεχίζουν την προσπάθεια υπονόμευσης και διάσπασης των αγροτικών αγώνων. Σ' αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και η νέα συνάντησή τους με εκπροσώπους της κυβέρνησης, με στόχο ν' αποσπάσουν κάποιες υποσχέσεις για αύξηση της επιστροφής του ΦΠΑ στους παραγωγούς, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν από την κυβέρνηση, ως άλλοθι για να ισχυριστεί ότι δήθεν ικανοποιεί αγροτικά αιτήματα και πως, τάχα, δεν έχουν νόημα οι κινητοποιήσεις.
Οι αγροτοσυνδικαλιστές της ΠΑΣΥ στη Θεσσαλία έχουν ενημερώσει τον αγροτικό κόσμο για το ρόλο αυτής της «παρέας», υπογραμμίζοντας, ταυτόχρονα, ότι στον αγώνα χωρούν όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, που συμφωνούν με το ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο που έχει θέσει το συνεπές αγροτικό κίνημα και θέλουν να παλέψουν κατά της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ, ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.
Πολύς καυγάς γίνεται για το αν είναι έγκυρος ή άκυρος ο διαγωνισμός της ΔΕΗ για την πρόσληψη νέου προσωπικού τούτες τις μέρες. Ενας καυγάς όμως που θέτει στο περιθώριο την ουσία και συγκεκριμένα ότι οι προσλήψεις θα γίνουν με βάση το καθεστώς που διαμόρφωσε η διετής συλλογική σύμβαση που υπέγραψε η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ -ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΑΔ (ΣΥΝ)- με τη διοίκηση της επιχείρησης τον Ιούνη του 2006. Η σύμβαση αυτή, εφαρμόζοντας τον αντεργατικό νόμο 3429/2005 για τις ΔΕΚΟ, μεταξύ άλλων καταργεί τη μονιμότητα και καθιστά τους νεοπροσλαμβανόμενους έρμαια των εργοδοτικών ορέξεων. Από κει και πέρα, οι όποιοι ισχυρισμοί, πως δηλαδή για τους εργαζόμενους αυτούς θα ισχύσει ό,τι ισχύει και για τους παλαιότερους, είναι στην πράξη ανεδαφικοί και λέγονται για να ρίξουν «στάχτη στα μάτια».
Ο Βρετανός στρατηγός Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, που προέρχεται από τις τάξεις του πυροβολικού, κάθε άλλο παρά τοποθετήθηκε τυχαία στο πόστο. Στο βιογραφικό του φιγουράρουν τρεις αποστολές στη Βόρεια Ιρλανδία, όπου, ασφαλώς, ειδικεύτηκε στον ανορθόδοξο πόλεμο, μια αποστολή στο Ανατολικό Τιμόρ και μια στη Σιέρα Λεόνε. Εχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και οικονομικά, ενώ η εξειδίκευσή του τα τελευταία χρόνια αφορά τις «δυνάμεις ταχείας αντίδρασης».
Ο Ρίτσαρντς δε θρέφει ψευδαισθήσεις: Επανειλημμένως ζήτησε ενισχύσεις, προειδοποιώντας ότι το Αφγανιστάν «βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού». Μετά από μια καταστροφική για τις δυνάμεις κατοχής χρονιά, με 4.000 νεκρούς - μεταξύ τους εκατοντάδες αθώοι -, κατακόρυφη αύξηση των επιθέσεων αυτοκτονίας, νέα διεύρυνση των καλλιεργειών οπιοπαπαρούνας, την «ανοικοδόμηση» στο ναδίρ εκτός Καμπούλ και διάχυση του πολέμου στο Πακιστάν, και ενώ αναμένεται μετά το τέλος του χειμώνα (με τις επιθέσεις ήδη αυξημένες κατά 200%) γενικευμένη ανάφλεξη, το ΝΑΤΟ στέκεται μπροστά σε μια δοκιμασία που ποτέ πριν δεν είχε αντιμετωπίσει.
Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι καμία στρατιωτική κατοχή, όσους κι αν σκοτώσει ή φυλακίσει, όσα βασανιστήρια κι αν κάνει, δε διαρκεί χωρίς συνενοχή έστω μέρους του πληθυσμού. Εξ ου η ΝΑΤΟική πρεμούρα να υπάρξει «ανάπτυξη» - να εξαγοραστούν, μαζικά, συνειδήσεις...