Χάρτης όπου αποτυπώνονται οι σημαντικότερες βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη που αξιοποιούνται στο πλαίσιο της «πυρηνικής στρατηγικής» του. Σε αυτές περιλαμβάνεται και ο Αραξος (πηγή: www.nti.org/)

Στις αρχές Ιούλη η Διακήρυξη της φετινής Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ - που φέρει φαρδιά πλατιά και την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - προκαλούσε κυριολεκτικά ανατριχίλα με τις αναφορές της στα πυρηνικά στο άρθρο 35:

«Μετά τις αλλαγές στο περιβάλλον ασφαλείας, το ΝΑΤΟ έχει λάβει μέτρα για να διασφαλίσει ότι οι πυρηνικές αποτρεπτικές ικανότητές του θα παραμείνουν ασφαλείς και αποτελεσματικές», έλεγαν, ενώ, «απογειώνοντας» την υποκρισία, συνέχιζαν: «Οσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα, το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία».

Σημείωναν ακόμα: «Οι στρατηγικές δυνάμεις της Συμμαχίας, ιδιαίτερα εκείνες των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελούν την υπέρτατη εγγύηση για την ασφάλεια των Συμμάχων. Οι ανεξάρτητες στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας έχουν τον δικό τους αποτρεπτικό ρόλο και συμβάλλουν σημαντικά στη συνολική ασφάλεια της Συμμαχίας (...) Η αποτρεπτική στάση του ΝΑΤΟ βασίζεται επίσης στα πυρηνικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών, τα οποία αναπτύσσονται στην Ευρώπη, και στις ικανότητες και την υποδομή που παρέχουν οι ενδιαφερόμενοι Σύμμαχοι (...) Η υποστηρικτική συμβολή των συμμετεχόντων στην προσπάθεια να διασφαλιστεί η όσο το δυνατόν ευρύτερη συμμετοχή στις συμφωνηθείσες ρυθμίσεις κατανομής των πυρηνικών φορτίων ενισχύει περαιτέρω αυτήν την αποστολή».

Η τελευταία αυτή αναφορά γεννά πρόσθετες ανησυχίες για το «φορτίο» που θα κληθούν να σηκώσουν, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού καταμερισμού και με την κυβέρνηση να ζητάει επίμονα να αναλάβει ακόμα περισσότερες βρώμικες αποστολές, ο Αραξος, όπου όπως έχει επανειλημμένα καταγγείλει το ΚΚΕ έχουν προχωρήσει έργα αναβάθμισης της Αεροπορικής Βάσης για αποθήκευση εκεί «ειδικών» όπλων, ενώ την περασμένη άνοιξη την επισκέφτηκε και ο επικεφαλής Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ, Φ. Φρέντρικσον, ή και άλλες τοποθεσίες στην Ελλάδα.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, άλλωστε, αρχές Οκτώβρη έγινε στις Βρυξέλλες η Σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, στο περιθώριο της οποίας συνεδρίασε και η Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού της λυκοσυμμαχίας, όπου η συζήτηση περιστράφηκε ξανά γύρω από την ενίσχυση του πυρηνικού οπλοστασίου της Ρωσίας και την απάντηση που σχεδιάζεται από ΝΑΤΟικής πλευράς, με στελέχη της αμερικανικής διπλωματίας να επαναφέρουν το δόγμα του «προληπτικού χτυπήματος» από μέρους του ΝΑΤΟ.

Ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, μιλώντας τότε σε δημοσιογράφους, δείχνοντας ξανά τη Ρωσία και τα νέα τέτοια οπλικά μέσα που όπως την κατηγορούν οι ΝΑΤΟικοί έχει αναπτύξει, είπε ότι ο Πυρηνικός Σχεδιασμός του ΝΑΤΟ «αποτελεί μέρος της δουλειάς μας για να διασφαλίσουμε ότι έχουμε τα κατάλληλα εργαλεία και τις διαδικασίες. Ετσι οι πυρηνικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ παραμένουν ασφαλείς και αποτελεσματικές»...

Ο γγ του ΝΑΤΟ είχε, εξάλλου, σπεύσει προηγουμένως να καλύψει πλήρως τις δηλώσεις της πρέσβειρας των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, Kέι Μπέιλι Χάτσινσον, που επαναφέροντας το δόγμα του «προληπτικού χτυπήματος», είπε ότι η Ουάσιγκτον παραμένει μεν προσηλωμένη σε μια διπλωματική λύση, αλλά θα εξετάσει ένα στρατιωτικό χτύπημα αν συνεχιστούν οι ρωσικές ενέργειες!

Τα πυρηνικά ήταν πάντα θέμα πρώτης προτεραιότητας για το ΝΑΤΟ. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, το δολοφονικό αυτό «εργαλείο» που έχουν στη φαρέτρα τους οι ΝΑΤΟικοί, «εκσυγχρονίζεται» παραπέρα, το ίδιο και η επιθετική στρατηγική του ιμπεριαλιστικού οργανισμού σε ό,τι αφορά τη χρήση τους, παράλληλα με την όξυνση των ανταγωνισμών.

Ενδεικτικά, στη Σύνοδο της Λισαβόνας το Νοέμβρη του 2010, όπου μπήκε το «αγκωνάρι» για τη λεγόμενη «νέα στρατηγική αντίληψη του ΝΑΤΟ 2020» και για να λειτουργήσει το ΝΑΤΟ ως «πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός», αποφασίστηκε ήδη από τότε ο εκσυγχρονισμός του πυρηνικού οπλοστασίου, της προετοιμασίας των αποκαλούμενων «προληπτικών πολέμων» και του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος». Αποφασίστηκε ακόμα η επιτάχυνση της υλοποίησης του προγράμματος «αντιπυραυλικής προστασίας» με το βλέμμα στη Ρωσία.

Στη Σύνοδο Κορυφής του Σικάγο, το Μάη του 2012, εξετάστηκε η πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της Συνόδου της Λισαβόνας και δόθηκε βάρος στην εξειδίκευση του ΝΑΤΟικού δόγματος περί «ασύμμετρων απειλών». Αποφασίστηκαν πρόσθετα μέτρα για την ενίσχυση της πυρηνικής υποδομής και μελετήθηκε παραπέρα το δόγμα της λεγόμενης «έξυπνης άμυνας».

Στον απόηχο της επέμβασης ΗΠΑ - ΕΕ στην Ουκρανία και της διαπάλης με τη Ρωσία, αλλά και των εξελίξεων σε Ιράκ και Συρία, όπου μαίνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση με την εμφάνιση του «Ισλαμικού Κράτους» ως στοιχείου της, η Σύνοδος Κορυφής στην Ουαλία το Σεπτέμβρη του 2014 αποφάσισε τη σύσταση ΝΑΤΟικής Δύναμης Ετοιμότητας, ουσιαστικά ένα νέο εκστρατευτικό σώμα πολλών χιλιάδων ανδρών, με ικανότητα ταχύτατης ανάπτυξης και μόνιμη παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη και στις χώρες της Βαλτικής, αλλά και ικανότητα μέσα σε 48 ώρες να αναπτύσσεται και να επεμβαίνει σε κάθε περιοχή του κόσμου.

Ενδεικτικό των αποφάσεων της Συνόδου της Ουαλίας, όπως και της κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, είναι το γεγονός ότι μετά από τη Σύνοδο το Ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας ανακοίνωσε ότι αλλάζει το στρατιωτικό δόγμα της χώρας, «προκειμένου να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες ασφαλείας, στην επέκταση του ΝΑΤΟ και την αμερικανική αντιπυραυλική Ασπίδα που θα εγκατασταθεί στην Ευρώπη...».

Στην ίδια γραμμή, στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας, τον Ιούλη του 2016, όπου ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας είχε και συνάντηση με τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, αποφασίστηκαν μεταξύ άλλων η ολοκλήρωση της εγκατάστασης και η λειτουργία της λεγόμενης «Αντιπυραυλικής Ασπίδας» με βάσεις στη Ρουμανία, στην Πολωνία, με τη ναυτική στήριξη και γενικότερες υποδομές που συνδέονται με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Μάλιστα, στην Ανακοίνωση των Συμπερασμάτων της Συνόδου δηλωνόταν και τότε η ετοιμότητα του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει και πυρηνικά όπλα.

Ακολούθησε, ένα μόλις χρόνο μετά, το Μάη του 2017, η Σύνοδος στις Βρυξέλλες. Υποτίθεται έγινε για τα εγκαίνια των νέων γραφείων της λυκοσυμμαχίας και επισήμως παρουσιάστηκε «απλά» ως «Συνάντηση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων».

Ωστόσο, πάρθηκαν και σε αυτήν την περίπτωση σημαντικότατες αποφάσεις, όπως η επιτάχυνση και ολοκλήρωση της εφαρμογής των αποφάσεων της Βαρσοβίας με το βλέμμα στη Ρωσία, ενώ χαρακτηριστικός είναι ο απολογισμός του γγ του ΝΑΤΟ , Γ. Στόλτενμπεργκ, σε ό,τι αφορά τη συγκέντρωση ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, Βαλτική και Μαύρη Θάλασσα, σε συνδυασμό με την εγκατάσταση του συστήματος της «Αντιπυραυλικής Ασπίδας» στην περιοχή, λέγοντας ότι «από το 2014 προχωρήσαμε στη μεγαλύτερη ανάπτυξη δυνάμεών μας από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Τριπλασιάσαμε τη σύνθεση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ σε 40.000 άνδρες. Συγκροτήσαμε 8 στρατηγεία στην Ανατολική Ευρώπη. Στις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία προωθήσαμε 4 πολυεθνικούς Σχηματισμούς Μάχης».

Η ανακοίνωση των ΗΠΑ στις 20 Οκτώβρη ότι σκοπεύουν να αποχωρήσουν μονομερώς από τη συμφωνία με τη Ρωσία για τα πυρηνικά όπλα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς (500 - 5.500 χλμ., Συνθήκη INF του 1987 ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΣΣΔ) αποτελεί σοβαρό βήμα της όξυνσης του ανταγωνισμού ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Ρωσίας και ευρύτερα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Στο πλαίσιο αυτό, η απόφαση κάθε άλλο παρά αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Αλλωστε, στη νέα «Στρατηγική Εθνικής Αμυνας» των ΗΠΑ που ανακοινώθηκε στις αρχές του χρόνου, εκεί όπου Ρωσία και Κίνα χαρακτηρίζονται «αναθεωρητικές δυνάμεις» που επιδιώκουν «να διακυβεύσουν την ελεύθερη και ανοικτή τάξη πραγμάτων που επιχειρούν οι ΗΠΑ με συμμάχους τους», περιλαμβάνεται και το νέο «πυρηνικό δόγμα» των ΗΠΑ, που προβλέπει την παραγωγή πυρηνικών όπλων «χαμηλότερης ισχύος, ώστε να καταστεί εφικτή η χρησιμοποίησή τους σε περιφερειακές και άλλες συγκρούσεις, όπου θεωρείται πως διακυβεύονται σοβαρά εθνικά συμφέροντα» των ΗΠΑ.

Εξάλλου, τα προσχήματα των ΗΠΑ έσπευσε να υιοθετήσει ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, που δήλωσε μέσα στη βδομάδα ότι «όλοι οι σύμμαχοι συμφωνούν ότι οι ΗΠΑ συμμορφώνονται πλήρως (...) το πρόβλημα είναι η συμπεριφορά της Ρωσίας». Την ίδια ώρα, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι οι κυβερνήσεις Γερμανίας και Γαλλίας εκφράζουν ανησυχία για την πρόθεση των ΗΠΑ, κυρίως για τις επιπτώσεις στη «συλλογική ασφάλεια» της Ευρώπης από τον επανεξοπλισμό της Ρωσίας με πυραύλους μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, που μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφάλες. Από αυτήν τη σκοπιά θέλουν να γίνει συζήτηση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Από τη μεριά της, η ρωσική κυβέρνηση, κατά τις συναντήσεις μέσα στη βδομάδα στη Μόσχα με τον Τζον Μπόλτον, απέρριψε τις αιτιάσεις ότι παραβιάζει τη Συμφωνία INF, αλλά ταυτόχρονα προειδοποίησε ότι δεν θα ανεχτεί μονομερή μέτρα και τα αντίποινα «για να εξασφαλίσει την ασφάλεια της Ρωσίας πρέπει να θεωρούνται δεδομένα». Οπως ανέφερε ο εκπρόσωπος της προεδρίας Ντ. Πεσκόφ, σχετικά με την πρόθεση των ΗΠΑ, «είναι μία εξαιρετικά επικίνδυνη πρόθεση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ανακοίνωση σχεδίων για συμμετοχή σε κούρσα εξοπλισμών με την ενίσχυση των ανάλογων όπλων».

Επίσης ο Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, την Τετάρτη δήλωσε ότι οι ΗΠΑ είναι αυτές που παραβιάζουν τη Συνθήκη του 1987 και ότι «αν αναπτύξουν μεσαίου βεληνεκούς πυραύλους στην Ευρώπη, η Ρωσία θα απαντήσει στοχοποιώντας τις χώρες που θα έχουν τις βάσεις τους οι πύραυλοι».

Ο κλιμακούμενος ανταγωνισμός με τη Ρωσία, παρά τους ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας (όπως δείχνει η επίσκεψη Μπόλτον ή η προετοιμαζόμενη συνάντηση Ντ. Τραμπ - Πούτιν πιθανόν στις 11 Νοέμβρη), επιβεβαιώνει ότι συσσωρεύεται πολύ εύφλεκτο υλικό σε πολλά πεδία, που καθιστούν μια γενικευμένη σύγκρουση ακόμα πιο πιθανή.

Η κυβέρνηση αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες για τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Παίζοντας ρόλο σημαιοφόρου στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, μετατρέποντας τη χώρα με μια απέραντη βάση, καθιστά το λαό της πατρίδας μας στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ για τη συμφωνία των Πρεσπών, που διαμορφώθηκε έπειτα από ένα όργιο πιέσεων και παρεμβάσεων στα μέτρα των «θέλω» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αναζωπύρωσε στην Ελλάδα τη δηλητηριώδη κυβερνητική προπαγάνδα που αποσκοπεί στο να εξωραΐσει τα ευρωατλαντικά σχέδια, των οποίων σημαιοφόρος έχει γίνει η κυβέρνηση, και να συγκαλύψει τους τεράστιους κινδύνους που προμηνύουν για τους λαούς. Οι αιχμές της κυβερνητικής προπαγάνδας, ορισμένες από τις οποίες σταχυολογούμε εδώ, είναι χαρακτηριστικές:

-- «Μπαίνουμε σε μια άλλη ιστορική φάση πλέον. Αφήνουμε πίσω τις διενέξεις του παρελθόντος και νομίζω ότι αυτή η νέα φάση θα αποδειχθεί εξαιρετικά θετική για την ευημερία και τη συνεργασία στη Χερσόνησο» (Δ. Τζανακόπουλος, κυβερνητικός εκπρόσωπος).

Καμία σχέση δεν έχουν με την ειρήνη και την ευημερία τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή. Το αντίθετο, είναι πηγή πολύ μεγάλων κινδύνων, οξύνουν παραπέρα τους ανταγωνισμούς με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κάνουν τη χώρα στόχο αυτών των ανταγωνισμών, για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων, πλουτοπαραγωγικών πηγών. Τα περί ευημερίας είναι κούφια για το λαό, αφού αφορούν μόνο την ευημερία του κεφαλαίου, τα σχέδια των μονοπωλίων. Αυτό, σήμερα όπως και χτες, είναι το πραγματικό υπόβαθρο των μεγάλων κινδύνων, των «διενέξεων» του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος, όταν ο κόμπος των ανταγωνισμών ξαναφτάσει στο χτένι.

Η «νέα φάση», που λένε, είναι οι σχεδιασμοί «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» της περιοχής, που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνουν σχέδια για αλλαγές συνόρων, όπως στην περίπτωση των Σερβίας - Κοσσόβου, και πρώτα απ' όλα βέβαια σηματοδοτούν στρατιωτική κλιμάκωση, με το ΝΑΤΟ να απλώνει παραπέρα τα πλοκάμια του σε όλα τα Βαλκάνια, να γεμίζει την περιοχή βάσεις και υποδομές για πόλεμο, να κάνει συνεχείς ασκήσεις - «πρόβες πολέμου» στο πλαίσιο της στρατηγικής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας για την περικύκλωση της Ρωσίας, που κάνει τα δικά της αντίστοιχα σχέδια για την περιοχή.

Καμία εξάλλου «νέα εποχή» υπέρ των λαών δεν μπορεί να ξημερώσει με το πιστόλι στον κρόταφό τους, με εκβιασμούς και απειλές. Κι αν ο λαός μας βλέπει όλο αυτό το όργιο πιέσεων και τις αντιθέσεις που εκδηλώνονται για να περάσει η συμφωνία από τη Βουλή της γείτονος, μπορεί να καταλάβει τι θα συμβεί όταν αυτά τα σχέδια πάνε ακόμα παραπέρα.

-- «Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν τα δικά τους σχέδια στην περιοχή και εμείς τα δικά μας, που αφορούν τη φιλία με ένα γειτονικό λαό...».

Είναι για γέλια ο ισχυρισμός αυτός. Η συμφωνία των Πρεσπών φτιάχτηκε για να δρομολογήσει την ένταξη στο ΝΑΤΟ και προοπτικά στην ΕΕ. Αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο άρθρο 2 που αποτελεί και τον πυρήνα της. Πολύ περισσότερο, είναι αστείο να λέγεται κάτι τέτοιο όταν στην ΠΓΔΜ «πέφτουν κορμιά» για να περάσει η συμφωνία, με όργιο εκβιασμών και πιέσεων από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που προφανώς θα ήταν περιττά αν επρόκειτο για μια συμφωνία που υπηρετεί τη φιλία και την ειρήνη.

Οσο για το σχέδιο της κυβέρνησης, αυτό εξαντλείται στο να υπηρετήσει τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό στην περιοχή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, την «αναβάθμισή της», το «μερτικό» που προσδοκά στη μοιρασιά της λείας. Και αυτό αποτυπώνεται και στη συμφωνία των Πρεσπών, όσο και στη συνολική της πολιτική, στις υπόλοιπες «διευθετήσεις» που προωθεί, στο ότι μετατρέπει όλη την Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης.

-- Συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών, δεν είναι απλά άσχετες με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αλλά αποτελούν και «ανάχωμα» σε αυτούς!

Η «Αυγή της Κυριακής» έγραφε χαρακτηριστικά: «Ανεξάρτητα από τις γεωπολιτικές συνθήκες, ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία οι λαοί δεν ζημιώθηκαν εξαλείφοντας τον εθνικισμό από τις σχέσεις τους. Αντίθετα. Οι ειλικρινείς σχέσεις φιλίας λειτούργησαν πάντοτε ανασχετικά για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η τίμια αμοιβαία συνεργασία ήταν ιστορικά το όπλο των λαών για να μπορούν να ορίζουν τις τύχες τους χωρίς κηδεμονίες και επιτροπείες (...) Η απάντηση στον ιμπεριαλισμό δεν είναι ο Βουκεφάλας. Είναι η ειλικρινής φιλία ανάμεσα σε δύο γειτονικούς λαούς».

Εδώ πια η κυβέρνηση απογειώνει την πρόκληση απέναντι στο λαό και αντιστρέφει πλήρως την πραγματικότητα. Φτάνει να υποστηρίζει ότι η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ στην περιοχή συνιστά ...αντιιμπεριαλιστική πολιτική. Το «ξέπλυμα» σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, από την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς» δεν έχει όριο. Και η λαθροχειρία το ίδιο: Τα σχέδια των ιμπεριαλιστών αποτελούν το πραγματικό υπόβαθρο για να φουντώνουν οι εθνικισμοί, οι αλυτρωτισμοί, είναι το φυτώριό τους. Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, όπως δείχνει και η πολύ πρόσφατη Ιστορία της περιοχής, προχωράνε μέσα από το «διαίρει και βασίλευε» και γι' αυτό οι συμφωνίες τους οδηγούν σε διαιώνιση προβλημάτων, αφήνουν άθικτο το σπέρμα των εθνικισμών και αλυτρωτισμών, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, με τα ανιστόρητα και επικίνδυνα περί μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας.

Εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός του κεφαλαίου είναι άλλωστε οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αξιοποιούνται κατά περίπτωση από τους ιμπεριαλιστές για να «τρέξουν» τα σχέδια αυτά. Γι' αυτό και χτεσινοί «μακεδονομάχοι» σήμερα προωθούν τα ίδια σχέδια με τη σημαία του κοσμοπολιτισμού. Και αντίστροφα, όσοι από εθνικιστική σκοπιά αντιτάσσονται στη συμφωνία των Πρεσπών δεν βγάζουν «κιχ» για τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, ή, όπως ο κυβερνητικός τους εταίρος, επαυξάνουν κιόλας, ζητώντας απλά αυτά να προωθηθούν με «εναλλακτικές εκδοχές» που δεν θα περιλαμβάνουν το ονοματολογικό.

Καμία τίμια και αμοιβαία συνεργασία, καμία ειλικρινής φιλία ανάμεσα στους λαούς δεν μπορεί να γίνει στο πλαίσιο της συμμετοχής των αστικών τους τάξεων σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και λοιπές «λυκοφιλίες» ανάμεσα στους καπιταλιστές. Ισα ίσα, η ειρήνη, η αλληλεγγύη, η φιλία ανάμεσα στους δύο λαούς δυναμώνουν, όσο συγκρούονται με αυτήν την πολιτική, μπορούν να εδραιωθούν όταν οι λαοί απαλλαγούν από τα δεσμά κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Μέχρι και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μ. Πενς «επιστρατεύτηκε» για την ΠΓΔΜ, πριν το δημοψήφισμα της 30ής Σεπτέμβρη, που είχε συμμετοχή μόλις 37%

Ο δρόμος άνοιξε με την εξασφάλιση από τον σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ της απαιτούμενης πλειοψηφίας των 2/3 της Βουλής ή 80 ψήφων, εν μέσω έντονου παρασκηνίου με καταγγελίες για εκβιασμούς και δωροδοκία - με ποσά έως και 2,5 εκατ. ευρώ - οκτώ αντιπολιτευόμενων (ορισμένων εξ αυτών υπόδικων...) βουλευτών του εθνικιστικού κόμματος VMRO - DPMNE και μίας συνεργαζόμενης από το μικρό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και με την πολύωρη παρουσία στο κοινοβούλιο του Αμερικανού πρέσβη στα Σκόπια, Τζες Μπέιλι.

Η σπουδή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να επικροτήσει την απόφαση στη Βουλή της γειτονικής χώρας, εν μέσω «οργίου» παρεμβάσεων, επιβεβαιώνει πόσο «ζεστά» έχει πάρει η ελληνική κυβέρνηση το ρόλο «σημαιοφόρου» των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επιδιώκοντας οικονομικά ανταλλάγματα για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτός ήταν και ο βασικός στόχος της συμφωνίας των Πρεσπών.

Σε μία καθαρή αντανάκλαση των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η εξέλιξη έδωσε έναυσμα για νέα αντιπαράθεση ανάμεσα στις κυβερνήσεις ΗΠΑ και Ρωσίας, αποδεικνύοντας τον έντονο ανταγωνισμό τους για κυριαρχία σε αυτήν τη στρατηγική περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων.

Τη Δευτέρα, το ρωσικό ΥΠΕΞ κατήγγειλε την παρέμβαση των ΗΠΑ στην ψηφοφορία στη Βουλή των Σκοπίων, κάνοντας λόγο για «εκβιασμούς, απειλές και δωροδοκία αντιπολιτευόμενων βουλευτών». Χαρακτήρισε δε την υπόθεση «καταφανή παραβίαση όλων των κανόνων, τόσο από την άποψη του νόμου όσο και από ηθική και δεοντολογική άποψη». Και παρατήρησε: «Τέτοιοι βρώμικοι χειρισμοί δεν μπορούν να θεωρηθούν εκδήλωση της βούλησης των βουλευτών. Η γνώμη των δύο τρίτων των Μακεδόνων, που αρνήθηκαν να στηρίξουν τη συμφωνία των Πρεσπών στο αποτυχημένο δημοψήφισμα της 30ής Σεπτέμβρη, αγνοείται σθεναρά».

Απάντηση ανέλαβε να δώσει το υπουργείο Εξωτερικών της ΠΓΔΜ. Απέρριψε τις κατηγορίες της Μόσχας ως «εντελώς αβάσιμες και αναληθείς», εκτιμώντας ότι δείχνουν «σαφή τάση να υπονομεύσουν την πολιτική διαδικασία ιστορικής σημασίας για τη Μακεδονία και το λαό της».

Την Τετάρτη ακολούθησε η δήλωση - απάντηση της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Χέδερ Νάουερτ. Χαρακτήρισε «παράλογες και ψευδείς» τις κατηγορίες της Μόσχας ότι οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν με διάφορους, δόλιους τρόπους στη διαδικασία της ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ. Κατηγόρησε μάλιστα τη Μόσχα για «παραπληροφόρηση και προπαγάνδα», λέγοντας: «Οσοι θέλουν να ερευνήσουν πώς ψήφισαν οι Μακεδόνες βουλευτές θα πρέπει να απευθυνθούν στους ίδιους, αντί να χρησιμοποιήσουν τη ρωσική παραπληροφόρηση και προπαγάνδα». Επανέλαβε πως οι ΗΠΑ «χαιρετίζουν» την απόφαση της Βουλής στα Σκόπια, χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία των Πρεσπών «ιστορική ευκαιρία για την προώθηση της σταθερότητας, της ασφάλειας και της ευημερίας σε ολόκληρη την περιοχή».

Ωστόσο, ο δρόμος που άρχισε με το δημοψήφισμα της 30ής Σεπτέμβρη για τη συμφωνία των Πρεσπών, που είχε το ερώτημα για ένταξη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ (και όπου η συμμετοχή ήταν μόλις 37%), και μετά με την επεισοδιακή ψηφοφορία στη Βουλή, φαίνεται ότι δεν θα είναι εύκολος. Μέσα στους επόμενους μήνες, πιθανώς μέχρι Φλεβάρη - Μάρτη, θα υπάρξουν νέα ενδοαστικά παζάρια.

Ο Ζάεφ εμφανίστηκε μεσοβδόμαδα ανοιχτός σε προτάσεις αντιπολιτευόμενων βουλευτών για τις συνταγματικές αλλαγές, στο πνεύμα, βεβαίως, της συμφωνίας των Πρεσπών, ειδικά σε ό,τι αφορά «την εξασφάλιση και ενίσχυση της μακεδονικής ταυτότητας», ενώ πιέσεις ασκούνται και από τα αλβανικά κόμματα για διατυπώσεις που θα καλύπτουν τον αλβανόφωνο πληθυσμό. Η πρόσκληση έγινε ενώ κλιμακώνεται στους κόλπους του VMRO - DPMNE του Χρίστιαν Μίτσκοσκι το εσωκομματικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», με κορόνες περί «εθνικής προδοσίας» και διαγραφές επιφανών ανώτερων στελεχών, στα οποία συγκαταλέγονται και στενοί συνεργάτες ή συγγενείς του πρώην αρχηγού του κόμματος και υπόδικου πρωθυπουργού, Νίκολα Γκρούεφσκι.

Παρ' όλα αυτά, ορισμένα στελέχη του VMRO - DPMNE που αντιδρούν στη συμφωνία των Πρεσπών, παρότι καλοβλέπουν την ένταξη της χώρας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, αισιοδοξούν πως η προώθηση των συνταγματικών αλλαγών μπορεί «να σκαλώσει», έστω και στο «παρά ένα». Ο Τσβέτιν Τσιλιμάνοφ, πρώην στενός σύμβουλος του Προέδρου της ΠΓΔΜ Γκεόργκι Ιβάνοφ, μιλώντας στη ρωσική ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Σπούτνικ» αναφέρθηκε εκτενώς στο παρασκήνιο της 19ης Οκτώβρη αλλά επέστησε την προσοχή στο γεγονός πως η πρώτη ψηφοφορία για την προώθηση των συνταγματικών αλλαγών ήταν «μόνο η αρχή». «Οι συνταγματικές αλλαγές δεν έχουν καν προταθεί, και είναι πιθανό αυτή η διαδικασία να διαρκέσει πολύ και το VMRO να μπορέσει να πάρει ενεργό ρόλο σε αυτήν, εγείροντας ενστάσεις. Η αντιπολίτευση δεν είναι υποχρεωμένη να δεχτεί μειλίχια οτιδήποτε προτείνει η εξουσία. Εν τέλει, για την υιοθέτηση κάθε αλλαγής η κυβέρνηση πρέπει και πάλι να λάβει τα 2/3 των ψήφων των βουλευτών, και στη συνέχεια αυτό να εγκριθεί από τον Πρόεδρο Ιβάνοφ, κάτι που εκείνος δεν θα κάνει ποτέ», τόνισε.