Copyright 2017 The Associated

Η προστασία των φτωχών δεν χωρά στη λογική «κόστους - οφέλους», που είναι στρατηγική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Αυτή η κυνική, ανατριχιαστική διατύπωση, που δείχνει όλη την επικινδυνότητα και τη σαπίλα του βάρβαρου καπιταλισμού, περιέχεται στον «Οδηγό ανάλυσης κόστους - οφέλους» για τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, που συνέταξε κατά παραγγελία της ΕΕ το «Flood CBA» και αποκάλυψε την περασμένη Τρίτη ο «Ριζοσπάστης», αναδεικνύοντας τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης - ΕΕ για τις μεγάλες καταστροφές και τις απώλειες που έχει ο λαός από φωτιές, βροχές και σεισμούς.

Το «Flood CBA» είναι μία επίσημη «πλατφόρμα» που χρηματοδοτείται από την ΕΕ και μάλιστα από τη Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ, προκειμένου να παρέχει στα κράτη «τεχνογνωσία» και εργαλεία στο σχεδιασμό της αντιπλημμυρικής προστασίας, ενσωματώνοντας και εξειδικεύοντας τις σχετικές ευρωπαϊκές Οδηγίες.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2012 και μετά την ολοκλήρωση μιας πρώτης φάσης εργασιών και μελετών, τα συμπεράσματα των οποίων παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, ανανέωσε τη θητεία του, που διαρκεί μέχρι σήμερα. Αναπτύσσει μάλιστα δράση στα κράτη - μέλη, με συμμετοχή σε σεμινάρια που οργανώνουν Περιφέρειες σχετικά με την αντιπλημμυρική προστασία.

Το αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη»

Η λογική που αναπαράγει και προωθεί η ΕΕ μέσω και της συγκεκριμένης «πλατφόρμας», είναι αυτή του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, η οποία εντάσσεται στη «Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης» και διατρέχει οριζόντια την πολιτική των κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη - μέλη: Είτε μιλάμε για το σχεδιασμό του συστήματος Υγείας, είτε αναφερόμαστε στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών «ατυχημάτων», είτε στον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό και γενικότερα σε υποδομές που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες, όπως θα δούμε παρακάτω.

Μια ματιά στις βασικές κατευθύνσεις του προγράμματος αποκαλύπτει τους πραγματικούς στόχους και το αντιλαϊκό του περιεχόμενο. Σημειώνεται ανάμεσα σε άλλα:

«Οι Οδηγίες αυτές (σ.σ. εννοεί τις κατευθύνσεις του προγράμματος) προορίζονται να αποτελέσουν έναν ανεξάρτητο οδηγό για το πώς πρέπει να γίνεται η αξιολόγηση των οφελών στη διαχείριση κινδύνων πλημμυρών (FRM). Συνδυαζόμενα τα οφέλη με τα κόστη των διαφόρων σχεδίων διαχείρισης κινδύνων, ο χρήστης (σ.σ. το κράτος) μπορεί να συγκρίνει το κόστος με το όφελος, να αξιολογήσει μία επένδυση και να οδηγηθεί σε μία απόφαση.

Η σύγκριση αυτή θα επιτρέπει στους χρήστες να αναγνωρίσουν εκείνα τα προγράμματα και σχέδια διαχείρισης κινδύνων τα οποία μεγιστοποιούν το οικονομικό όφελος για τη χώρα τους και επομένως αντιπροσωπεύουν την "πλέον συμφέρουσα λύση" με το να είναι οικονομικά αποτελεσματικά.

(...) Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το ότι η ανάλυση κόστους - οφέλους των μέτρων μείωσης κινδύνου πλημμυρών αφορά το μέλλον. Και είναι ευρέως γνωστό ότι η πρόβλεψη για το μέλλον είναι δύσκολη, ακόμη και με την εξελιγμένη επιστημονική ανάλυση.

Ο λόγος που ενδιαφερόμαστε για το μέλλον είναι ότι οποιαδήποτε ανάλυση κόστους - οφέλους επιδιώκει να εκτιμήσει την πιθανή μελλοντική κατεύθυνση των ζημιών πλημμυρών, και να χρησιμοποιηθεί αυτό ως βάση για να προβλέπει το κατά πόσο αξίζει να μειωθούν ή να αποτραπούν εκείνες οι ζημιές ή αυτές.

(...) Το μόνο κριτήριο είναι η οικονομική αποδοτικότητα. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη ότι η ανάλυση κόστους - οφέλους χρησιμοποιεί την οικονομική αποδοτικότητα ως το μόνο κριτήριο για την καθοδήγηση της λήψης αποφάσεων. Η οικονομική αποδοτικότητα μετράται ως το ισοζύγιο εκροών - εισροών, και μόνο όταν αυτή είναι στο μέγιστο απαντάται οικονομική απόδοση».

Αυτό που λέει η μελέτη, είναι ότι πριν από την κατασκευή οποιουδήποτε έργου ή τη σύνταξη οποιουδήποτε σχεδίου αντιπλημμυρικής προστασίας, το κράτος θα πρέπει να εξετάζει με συγκεκριμένα κριτήρια τη σχέση «κόστους - οφέλους» που έχει το συγκεκριμένο έργο ή σχέδιο για το κεφάλαιο και ανάλογα να αποφασίζει. Σ' αυτή την κατεύθυνση, η πλατφόρμα αναλαμβάνει να καταρτίσει και να ιεραρχήσει μια σειρά κριτήρια, με τα οποία το κράτος θα μπορεί να εξετάζει κάθε φορά αν το συμφέρει οικονομικά να σώσει περιουσίες και ζωές (και ποιες) από το να διαχειριστεί το κόστος των συνεπειών από μια πιθανή καταστροφή.

Αυτό πλήρωσαν οι νεκροί και οι πλημμυροπαθείς της Μάνδρας, και επειδή αυτή η λογική διαπερνά κάθε «κύτταρο» της αντιλαϊκής τους πολιτικής, αυτό πλήρωσαν και οι νεκροί από την πυρκαγιά στην Ανατ. Αττική.

Με δεδομένες αυτές τις κατευθύνσεις, και με δεδομένο ότι το πρόγραμμα απευθύνεται σε κυβερνήσεις «εκπαιδευμένες» να καρατομούν δικαιώματα και να συνθλίβουν λαϊκές ανάγκες, δεν προκαλούν εντύπωση οι διατυπώσεις που χρησιμοποιεί η μελέτη, προκειμένου να υποστηρίξει τα συμπεράσματά της και να δώσει τις σχετικές κατευθύνσεις στα κράτη - μέλη.

Οπως ήδη διαβάσαμε, η μελέτη συστήνει ως «οικονομικά αποδοτικότερο» να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία, από εκείνους που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία.

Αυτό που εννοούν είναι ότι στοιχίζει πιο φτηνά στο αστικό κράτος και στις διάφορες ασφαλιστικές εταιρείες να αποζημιώσουν τα φτωχόσπιτα, απ' ό,τι τις βίλες και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αρα, είναι προτιμότερο για το αστικό κράτος να κάνει έργα που θα προστατεύουν τις «εύπορες» οικιστικές περιοχές ή μεγάλες επιχειρήσεις, και αντίστροφα να αφήνει στο έλεος των καιρικών φαινομένων και των καταστροφών τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπου κατοικούν κατά κανόνα εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα και άρα το κόστος για τις αποζημιώσεις είναι κατά πολύ μικρότερο από το κόστος για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων σε αυτές τις περιοχές.

Το ίδιο το κείμενο αναγνωρίζει ότι μια τέτοια αντίληψη στην κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων «μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται "δίκαιες", αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους - οφέλους». Είναι φανερή η ανησυχία τους για το ότι θα διαχειριστούν τη λαϊκή αγανάκτηση, τόσο για την έλλειψη μέσων πρόληψης όσο και για τις συνέπειες μιας καταστροφής, που προκαλείται εξαιτίας της εγκληματικής πολιτικής τους.

Τέτοιοι «προβληματισμοί» όμως, σε καμιά περίπτωση δεν βάζουν σε αμφισβήτηση το κριτήριο «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, που είναι κορωνίδα της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη. Αντίθετα, η πλατφόρμα που χρηματοδοτεί η ΕΕ αναλαμβάνει να διαμορφώσει και επιχειρήματα, για να απεμπλακούν ευκολότερα οι κρατικοί προπαγανδιστές από τη συζήτηση περί «δίκαιου» και «άδικου» στον καπιταλισμό...

Ετσι, όπως γράφεται στη μελέτη της «Flood CBA», «μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πιθανή επίδραση "αδικίας"με δύο τρόπους: Χρησιμοποιώντας σταθμίσεις μέσα στην ανάλυση κόστους - οφέλους για να αυξηθούν τα φαινομενικά οφέλη για την προστασία των οικονομικά ασθενέστερων. Κατά συνέπεια, η ανάλυση κόστους - οφέλους αλλοιώνεται υπέρ ορισμένων εκβάσεων, όπως καθορίζονται πολιτικά. Επίσης, δεδομένου ότι οι περισσότερες αμυντικές δαπάνες πλημμυρών ανεβάζουν τη γενική φορολογία, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η κοινή γνώμη πρέπει να αποφασίζει πώς ξοδεύονται τα δημόσια χρήματα».

Δηλαδή, μια «γραμμή άμυνας» απέναντι στα λαϊκά στρώματα είναι να νοθεύεται ελαφρά το κριτήριο της «οικονομικής αποδοτικότητας» με πολιτικά κριτήρια, που προκαλούν «φαινομενικά οφέλη» για το λαό και μια δεύτερη είναι να εκβιαστεί ο λαός να παραιτηθεί από κάθε διαμαρτυρία και διεκδίκηση, με το «επιχείρημα» ότι τα μέτρα και οι υποδομές για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του κοστίζουν και μεταφράζονται σε αύξηση της φορολογίας του!

Τέτοια είναι η αθλιότητα και η απανθρωπιά τους. Κι ας αφήσουν τώρα όλοι οι υπερασπιστές των αξιών της ΕΕ τα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα πτώματα και τα συντρίμμια. Γιατί είναι οι ίδιοι - και αυτοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ - που υπηρετούν αυτές τις «αρχές».

Με αφορμή την αποκάλυψη του «Ριζοσπάστη», άμεση ήταν η παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, κατέθεσε Ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την οποία της ζητά να τοποθετηθεί «στα προκλητικά "συμπεράσματα" της μελέτης που η ίδια χρηματοδότησε» και επιπλέον «στο ότι η ίδια η πολιτική της και των κυβερνήσεών της με κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου και την "οικονομική αποδοτικότητα" οδηγεί σε μεγάλες περικοπές και παραπομπή στις ελληνικές καλένδες ζωτικής ανάγκης έργων για το λαό, που έχει ως αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών και μεγάλες καταστροφές».

Αξίζει επίσης να θυμίσουμε ότι η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ είχε καταγγείλει τον περασμένο Ιούνη την προκλητική στάση της Κομισιόν στο θέμα της αποζημίωσης των σεισμόπληκτων της Λέσβου. Αφορμή ήταν η απόφαση να εγκριθεί ποσό μόλις 1,3 εκατ. ευρώ ως αποζημιώσεις, περίπου ένα χρόνο μετά τον θανατηφόρο και καταστροφικό σεισμό στο νησί, και ενώ οι συνολικές ζημιές που προκλήθηκαν ξεπερνούσαν τα 54 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με τον απαράδεκτο κανονισμό του λεγόμενου «Ταμείου Αλληλεγγύης» της ΕΕ, οι τεράστιες καταστροφές στην περιουσία των λαϊκών νοικοκυριών δεν κρίθηκαν «μείζονες», με αποτέλεσμα τα καταβαλλόμενα ποσά να μην ξεπερνούν το 2,5% των ζημιών, όπως αναφέρει και η σχετική έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου.

Ακόμα κι αυτά τα ψίχουλα που παρουσιάζει ως βοήθεια η ΕΕ, όμως, δεν κατευθύνονται στην ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών και των μικροεπαγγελματιών του νησιού που έχασαν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, αφού, όπως επανειλημμένα έχει απαντήσει η Επιτροπή σε αλλεπάλληλες Ερωτήσεις της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, «το Ταμείο δεν αποζημιώνει ζημιές ιδιωτών».

Οι αποζημιώσεις, με ευθύνη της ΕΕ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κατευθύνονται κυρίως στους επιχειρηματικούς ομίλους που αναλαμβάνουν την αποκατάσταση υποδομών και ελάχιστες στην επιδιόρθωση κατοικιών. Είναι κι αυτό ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει το λαό και την προστασία του η ΕΕ...

Eurokinissi

Στη συνέχεια, η επιχείρηση αποπροσανατολισμού έθεσε στο προσκήνιο το ζήτημα της αυθαίρετης δόμησης ως την κύρια και βασική αιτία για τη μεγάλη καταστροφή. Σε αυτό το πλαίσιο, την περασμένη Τρίτη, από το Τεχνολογικό Πάρκο στο Λαύριο, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε «δέσμη μέτρων» για τα αυθαίρετα που ούτε λίγο ούτε πολύ παρέπεμπαν στο ότι η σημερινή κυβέρνηση θα βάλει τέλος σε αυτό το καθεστώς, θα προστατεύσει τα δάση, θα θεσπίσει νόμους και κανόνες «ώστε να μην γίνει ποτέ ξανά το κακό που έγινε στο Μάτι». Οι συγκεκριμένες εξαγγελίες αποτελούν πραγματικά ένα μνημείο κοροϊδίας και ψεύδους.

Οχι μόνο επειδή ο Αλ. Τσίπρας εστίασε σκόπιμα και μόνο στο ζήτημα των αυθαιρέτων, αλλά πολύ περισσότερο επειδή από το Γενάρη του 2015, που υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μέχρι και σήμερα, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του κεφαλαίου, έχει ψηφίσει νόμους δασοκτόνους, νόμους που νομιμοποιούν στην ουσία τα αυθαίρετα, νόμους που ανάβουν το «πράσινο φως» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να καταπατήσουν δασικές εκτάσεις για να υλοποιήσουν επενδυτικά πλάνα, συνεχίζοντας απαρέγκλιτα την πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

• Διευκόλυνε με νόμους ακόμα περισσότερο τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων στα κρατικά δασικά οικοσυστήματα.
• Διατήρησε όλο το νομικό πλαίσιο που θωρακίζει τη διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων, με τη διεύρυνση των νόμιμων επεμβάσεων στα δασικά οικοσυστήματα, με την παραχώρηση της χρήσης.
• Προώθησε την ένταση της εμπορευματοποίησης της δασικής γης, μέσω κυρίως της αλλαγής χρήσης της και της εξασφάλισης παράλληλα του απαραίτητου γι' αυτό χωροταξικού και περιβαλλοντικού πλαισίου.

Στην πραγματικότητα, με αυτόν το νόμο η κυβέρνηση δίνει κίνητρα στους μεγαλοξενοδόχους να διατηρήσουν τα αυθαίρετα μεγαθήριά τους, την ίδια στιγμή που προχωρά στη διαμόρφωση συνθηκών απώλειας σπιτιών που είναι πρώτη κατοικία. Κι αυτό γιατί πολλοί εργαζόμενοι που δεν έχουν να πληρώσουν την «τακτοποίηση» παραδίδουν τα σπίτια τους στις τράπεζες... Για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει «τακτοποίηση» για μια εργατική - λαϊκή οικογένεια, απλά αναφέρουμε ότι το τέλος που καλείται να πληρώσει για προσφυγές, ενστάσεις, αντιρρήσεις για το χαρακτήρα των εκτάσεων, αμοιβή ιδιώτη δασολόγου, δικηγόρου, μηχανικού, τοπογράφου, μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τις 4.000 ευρώ...

Η κυβέρνηση εμφανίζεται τώρα να θέλει να πατάξει τις αυθαιρεσίες και να βάλει μια τάξη. Ανάμεσα στις ρυθμίσεις που παρουσίασε ήταν η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την καταγραφή των αυθαιρέτων, η ολοκλήρωση του δασολογίου, η ηλεκτρονική έκδοση αδειών για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις κ.ά. Ο Αλ. Τσίπρας τόνισε ότι όλα αυτά γίνονται γιατί «είναι χρέος μας απέναντι στους νεκρούς» στο Μάτι «και στους ζωντανούς»...

Εμείς απλά καταγράφουμε ότι πολλά από αυτά τα έχει διατυπώσει ως προτάσεις ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ)! Πιο συγκεκριμένα:

Το Μάρτη του 2017, ο ΣΕΒ ζήτησε τη διευκόλυνση επενδύσεων για την υλοποίηση των «μεγάλων εμβληματικών έργων» στο πλαίσιο της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, σε συνεργασία με το υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Στη λίστα των προτάσεων, που αποτελεί προτεραιότητα για τον ΣΕΒ και θα διευκολύνει την κερδοφόρα επενδυτική δράση των μονοπωλιακών ομίλων, «ώστε να κινηθούν γρήγορα και σε καθαρό τοπίο στη γη», μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται η δημιουργία ψηφιακών υπηρεσιών για την έκδοση αδειών στις πολεοδομίες, η επίσπευση κατάρτισης δασικών χαρτών και κτηματολογίου, η τράπεζα γης, το ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης δασών. Ολα αυτά ο ΣΕΒ δεν τα ζητά γιατί οι μεγαλοβιομήχανοι κόπτονται για τα δασικά οικοσυστήματα. Αλλά γιατί αυτά τα τόσο ...φιλοπεριβαλλοντικά, εάν συνδυαστούν με το νομικό πλαίσιο που θέσπισε η κυβέρνηση και το οποίο καταγράψαμε παραπάνω, θα επισπεύσουν την επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου στα δάση και τις δασικές εκτάσεις...

Αλλωστε, το «καθαρό τοπίο» που ζητά ο ΣΕΒ αφορά το χαρακτήρα μιας έκτασης (δάσος, μη δασική έκταση κ.λπ.) αλλά και την ιδιοκτησιακή της κατάσταση, ζητήματα που οριστικοποιούνται όταν υπάρξουν οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες και οι χάρτες του κτηματολογίου. Βέβαια, ακόμα κι αν δεν έχει ολοκληρωθεί το κτηματολόγιο, αν από τον κυρωμένο - οριστικό δασικό χάρτη μιας περιοχής μια έκταση είναι δημόσια και ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου, ο ενδιαφερόμενος όμιλος μπορεί να υλοποιήσει την «επένδυση» στο κρατικό δάσος.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Τράπεζα της Ελλάδας, σε κλαδική μελέτη με θέμα «Χρήσεις Γης και τουρισμός» το 2014, αναφέρει ανάμεσα σε άλλα ότι «βασικότερα ζητήματα που δυσχεραίνουν τις επενδύσεις γης στην Ελλάδα θεωρούνται: Η ασάφεια όσον αφορά το καθεστώς ιδιοκτησίας και η ασάφεια όσον αφορά τις χρήσεις γης για κάθε γεωτεμάχιο, καθώς και οι αλληλοκαλυπτόμενοι νόμοι χωροταξικού σχεδιασμού». Προτεραιότητες θεωρεί την ολοκλήρωση ενός αξιόπιστου και πλήρους κτηματολογίου και την αποσαφήνιση των χρήσεων γης.

Γίνεται φανερό επομένως, ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι αν θα υπάρχει ή όχι κάποιος νομοθετημένος χωροταξικός σχεδιασμός ή μια κάποια «τάξη» στο πού και πώς χτίζει κάποιος, όπως σκόπιμα θέλει να περάσει η κυβέρνηση. Αλλά το ποιος αποφασίζει, με ποια κριτήρια και σε όφελος ποιου, σχετικά με το χρόνο, το χώρο και τις προτεραιότητες χωροθέτησης σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Στο πλαίσιο ποιας εξουσίας και για ποιον σχεδιάζεται και υλοποιείται η χωρική πολιτική.

Η δασική γη αποτελεί αντικειμενικά πεδίο επέκτασης των οικονομικών δραστηριοτήτων στο φυσικό χώρο. Το «καθαρό τοπίο» στη γη, στην ιδιοκτησία, δηλαδή «σε ποια γη θα επενδύσουν και σε ποιον ανήκει αυτή», και στη χρήση της, ακόμη κι αν τηρηθούν οι «περιβαλλοντικοί όροι», είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανεμπόδιστη υλοποίηση των κερδοφόρων επιχειρηματικών σχεδίων των μονοπωλιακών ομίλων και στη δασική γη και στις παραλίες.

Eurokinissi

Κύθηρα, τις μέρες της μεγάλης φωτιάς

Την ίδια στιγμή, πεπαλαιωμένος παραμένει ο στόλος των οχημάτων, αφού εκτός από ένα, το οποίο είναι 11 ετών, τα υπόλοιπα είναι τουλάχιστον 20ετίας. Ακολουθώντας τη γενικότερη τάση παράδοσης τμημάτων κρατικών υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, έτσι κι εδώ η συντήρηση τον οχημάτων γίνεται από ιδιώτη και μάλιστα εκτός νησιού, κατάσταση που δυσχεραίνει την άμεση αποκατάσταση βλαβών και τη γρήγορη παράδοση των οχημάτων για υπηρεσία.

Μεγάλες είναι επίσης οι ελλείψεις στις κτιριακές εγκαταστάσεις του Τοπικού Κλιμακίου και στην υλικοτεχνική υποδομή, στον ατομικό εξοπλισμό των πυροσβεστών, όπως για παράδειγμα στις φιάλες οξυγόνου, οι οποίες συν τοις άλλοις χρειάζεται να σταλούν στο Γύθειο για αναγόμωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πυροσβέστες αναγκάζονται να βάλουν λεφτά από την τσέπη τους ακόμα και για τη γραφική ύλη (μελάνια, εκτυπωτές), και όλα αυτά τη στιγμή που το προσωπικό της Υπηρεσίας υφίσταται μειώσεις σε μισθούς και επιδόματα (π.χ. το κόψιμο των αποζημιώσεων εκτός έδρας, το οποίο είναι «στα σκαριά»)...

Associated Press

Κρανίου τόπος, το 2007 στην Ηλεία

Ωστόσο, οι διακηρύξεις της κυβέρνησης περί γρήγορης και πλήρους αποκατάστασης ελάχιστα διαφέρουν από εκείνες προηγούμενων χρόνων και αντίστοιχων περιπτώσεων, κατά τις οποίες, αμέσως μετά από καταστροφές, οι κυβερνήσεις σπεύδουν σε ανάλογου τύπου κινήσεις.

Οπως ελάχιστα διαφέρουν και από τις εξαγγελίες προηγούμενων κυβερνήσεων πως θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να μην ξανασυμβούν τέτοια περιστατικά, και πως οι κατεστραμμένες περιοχές, πέρα από την αποκατάσταση, θα θωρακιστούν από το ενδεχόμενο μιας νέας πυρκαγιάς ή πλημμύρας.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι μεγάλες πυρκαγιές στην Ηλεία το καλοκαίρι του 2007 και τα όσα ακολούθησαν. Σήμερα, 11 χρόνια μετά, οι κάτοικοι των περιοχών που κατέκαψε η πύρινη λαίλαπα διαπιστώνουν ότι ελάχιστα έχουν αλλάξει ως προς τις αιτίες που προκάλεσαν την καταστροφή. Πάνω απ' όλα, είναι εδώ, συνεχίζεται και εντείνεται η πολιτική που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες, για να υπηρετήσει τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών...

Τις μεγάλες ελλείψεις σε επίπεδο ουσιαστικής προστασίας του λαού, την έμφαση που δόθηκε τα προηγούμενα χρόνια σε έργα «βιτρίνας» στην περιοχή και εν τέλει τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις υποσχέσεις και τα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση των πληγέντων στην Ηλεία, σημειώνει μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» ο Κώστας Κοτσιλιάνος, εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Ελλάδας.

Οπως είπε, «11 χρόνια μετά τις φονικές πυρκαγιές στο νομό Ηλείας, με ευθύνη των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών, δεν έχει υπάρξει ούτε ενίσχυση των πληγέντων, ούτε ουσιαστική αποκατάσταση των ζημιών. Τα απαιτούμενα κονδύλια για τη θωράκιση της περιοχής από καταστροφικά φαινόμενα δεν δόθηκαν ποτέ, ενώ όλοι γνωρίζουν τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές που υπάρχουν, για παράδειγμα στην Πυροσβεστική, στην περιοχή μας».

Σε σχέση με την πρόληψη και την αντιμετώπιση ανάλογων φαινομένων ο Κ. Κοτσιλιάνος υπογράμμισε ότι η Ηλεία, παρά την καταστροφή που γνώρισε, δεν ξεφεύγει από τον γενικό κανόνα και την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα σε όλη τη χώρα.

Ετσι «δεν υπάρχει ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός πρόληψης με όλα τα απαραίτητα έργα και υποδομές για την αντιμετώπιση των καταστροφών από πυρκαγιές, πλημμύρες και άλλα φυσικά φαινόμενα. Τα όποια έργα γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, είναι αποσπασματικού χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτά τα φαινόμενα, με αποτέλεσμα τα λαϊκά στρώματα και του νομού Ηλείας να μετρούν συνεχώς και νέες πληγές τόσο από πυρκαγιές όσο και από πλημμύρες.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι φωτιές που εκδηλώθηκαν το καλοκαίρι του 2017 στο δήμο Ιλιδας με καταστροφές σε φυτικό κεφάλαιο. Αλλά και οι πλημμύρες το 2015 στη Βάρδα, στο δήμο Ωλένης το 2017, όπου υπήρξαν μεγάλες απώλειες στη σοδειά σταφίδας. Οπως βέβαια και οι φετινές πλημμύρες από την υπερχείλιση του ποταμού Ενιπέα στο δήμο Αρχαίας Ολυμπίας και σε άλλες περιοχές».

Καταλήγοντας, ο περιφερειακός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» παρατηρεί ότι ο νομός Ηλείας παρουσιάζει μείωση πληθυσμού κατά τα τελευταία χρόνια και ότι σ' αυτό έχει συντελέσει και το γεγονός ότι πολλοί από τους κατοίκους των περιοχών που πλήγηκαν, δεν μπόρεσαν να ορθοποδήσουν μετά τις πυρκαγιές, λόγω και της ελλιπούς στήριξης από το κράτος.

Στην κατηγορία αυτών που βρέθηκαν ολοκληρωτικά ξεκρέμαστοι μετά την πυρκαγιά και την καταστροφή που έπαθαν, είναι οι αγροτοκτηνοτρόφοι της περιοχής. Παρά τις αρχικές υποσχέσεις περί «πλήρους αποζημίωσης» για τις ζημιές που υπέστησαν στις καλλιέργειες και το ζωικό κεφάλαιο, στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι τα χρήματα που έλαβαν ήταν απλά οι πενιχρές αποζημιώσεις που προέβλεπαν οι κοινοτικοί κανονισμοί για αποζημιώσεις σε ανάλογες περιπτώσεις καταστροφών μέσω ΠΣΕΑ (Πολιτική Σχεδίαση Εκτάκτου Ανάγκης)!

Φυσικά, τα εν λόγω προγράμματα αποζημιώσεων ένα μικρό μέρος των ζημιών αποκαθιστούν διαχρονικά, τα χρήματα καταβάλλονται έπειτα από αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αφότου ταυτοποιηθούν οι ζημιές, ενώ υπάρχουν «παράθυρα» που επιτρέπουν τις εξαιρέσεις πολλών πληγέντων.

Για τον Γολγοθά των πυρόπληκτων αγροτοκτηνοτρόφων, ο Χρήστος Γιαννόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων νομού Ηλείας, μας λέει: «Οι φωτιές στην Ηλεία δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έδωσαν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα στη μικρομεσαία αγροτιά του νομού και το εισόδημά της. Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί ότι κάηκαν συνολικά 4,5 εκατ. ελαιόδενδρα, σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση, κι εκτός από τις "κουτσουρεμένες" αποζημιώσεις που λάβαμε - κι αυτές σε δόσεις - ούτε λόγος φυσικά να γίνεται για αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματός μας τα χρόνια που ακολούθησαν.

Φανταστείτε ότι εγώ, για παράδειγμα, παίρνω σήμερα τη μισή παραγωγή από τα ελαιόδενδρα που έχω σε σχέση με εκείνη που έπαιρνα πριν από τις πυρκαγιές και στην ίδια κατάσταση βρίσκονται επίσης πολλοί ακόμη συνάδελφοι. Οι ελαιώνες που καταστράφηκαν τότε, ήταν δέντρα πολλών ετών που έδιναν μεγάλη παραγωγή. Μπορεί να αναγεννήθηκαν στη συνέχεια με πολύ κόπο και έξοδα και καλλιεργητική φροντίδα, απ' όσους είχαν "τα κουράγια" να το κάνουν, όμως ακόμη τα δέντρα είναι μικρά, δεν μπορούν να μας δώσουν την παραγωγή που είχαμε πριν από τις πυρκαγιές. Επομένως, δίχως ίχνος υπερβολής, ο αγροτικός πληθυσμός των περιοχών που καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές στην Ηλεία, ακόμη και σήμερα βιώνει στο πετσί του τις συνέπειές της».

Χαρακτηριστικά είναι επίσης τα όσα μας είπε για τις μεγάλες δυσκολίες που είχαν οι παραγωγοί για να ξαναστήσουν τις εκμεταλλεύσεις τους: «Ενα από τα μεγάλα προβλήματα που επίσης είχαμε να αντιμετωπίσουμε, ήταν η διαδικασία ανασύστασης των καλλιεργειών ή του ζωικού μας κεφαλαίου, γιατί θα έπρεπε να πληρώνουμε από την τσέπη μας χρήματα και στη συνέχεια να εισπράττουμε πίσω ένα μέρος τους, αφού σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονταν στα πραγματικά μας έξοδα και ανάγκες.

Από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις για το πώς κινήθηκαν οι κρατικοί μηχανισμοί εκείνη την περίοδο, ήταν η λεγόμενη "ταμειακή διευκόλυνση" που έγινε στους πληγέντες αγροτοκτηνοτρόφους, προκειμένου να υπάρξει γρήγορα οικονομική ενίσχυση, ανεξάρτητα από τη διαδικασία ΠΣΕΑ, ως προκαταβολή μελλοντικών ενισχύσεων.

Το ποσό αυτό καταβλήθηκε με την προοπτική να συμψηφιστεί με αποζημιώσεις που δικαιούνται οι παραγωγοί στο πλαίσιο των ΠΣΕΑ ή με ενισχύσεις στο πλαίσιο της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και οι δικαιούχοι με δήλωσή τους εξουσιοδότησαν την Αγροτική Τράπεζα να παρακρατήσει το ποσό της ταμειακής διευκόλυνσης από ενδεχόμενες μελλοντικές αποζημιώσεις. Οταν στη συνέχεια ήρθαν οι "ανεξάρτητες" εκτιμήσεις των καταστροφών βάσει των αντιδραστικών κανονισμών του ΕΛΓΑ, τότε μεγάλος αριθμός παραγωγών κλήθηκε να επιστρέψει πίσω χρήματα ή είδε να του παρακρατούνται από τις αποζημιώσεις που δικαιούνταν να λαμβάνει τα επόμενα χρόνια».

Ο Χρ. Γιαννόπουλος τόνισε ιδιαίτερα το ρόλο που έπαιξαν η οργάνωση και η κινητοποίηση των πυροπαθών για την απόσπαση έστω κι αυτών των αποζημιώσεων και τη μείωση του χρόνου καταβολής τους: «Ακόμη και αυτά τα στοιχειώδη χρήματα που λάβαμε οι καλλιεργητές και κτηνοτρόφοι, τα πήραμε με διαρκείς πιέσεις και αγωνιστικές παρεμβάσεις, μέσα από τις Επιτροπές Αγώνα Πυρόπληκτων που συγκροτήσαμε εκείνα τα χρόνια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι την 28η Οκτώβρη του 2007 είχαμε λάβει μόνο το αρχικό "τριχίλιαρο" που έδωσαν σε όλους τους πληγέντες, όταν υπήρχαν παραγωγοί που είχαν χάσει σχεδόν τα πάντα. Για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες εξονυχιστικών ελέγχων που μας έκαναν όλους τους επόμενους μήνες και να αρχίσουμε να παίρνουμε τις πρώτες αποζημιώσεις, πέρασε σχεδόν ένας χρόνος, όπου κάναμε συνεχείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Για να μη μιλήσουμε για την ανυπαρξία, στη συνέχεια, αντιπυρικών ζωνών προστασίας, συντήρησης πυροσβεστικών κρουνών ή ακόμη και την επείγουσα κατασκευή επαρχιακού οδικού δικτύου μέσα από τις δασικές εκτάσεις και τις καλλιέργειές μας. Η Ηλεία μπορεί να αναγεννήθηκε, κυρίως μέσω φυσικής αναδάσωσης τα χρόνια που ακολούθησαν, ωστόσο από την άποψη κατασκευής κρίσιμων υποδομών ελάχιστα πράγματα έγιναν, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πει κάποιος ότι η περιοχή είναι θωρακισμένη έναντι κάποιας νέας καταστροφικής πυρκαγιάς».

Από τη συγκέντρωση ενημέρωσης και δράσης που έγινε την περασμένη Κυριακή στο Στέκι

Ποιος θα κατεδαφίσει και θα ξεμπαζώσει τα «κόκκινα» σπίτια; Με τι χρήματα και πότε; Πού θα βρεθούν τα λεφτά για να ξαναχτιστούν, να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές σε όσα είναι «κίτρινα» και «πράσινα»;

Τι σημαίνει το πρόγραμμα της «στεγαστικής συνδρομής», που διαφημίζει η κυβέρνηση από την περασμένη Πέμπτη; Τι ενισχύσεις περιλαμβάνει και για ποιους; Μήπως είναι ο προθάλαμος για να «δεθούν» ξανά με τις τράπεζες; Τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες που κάηκαν, ποιος θα τα αποζημιώσει, πώς θα αντικατασταθούν;

Ποιες δομές θα στηρίξουν όσους έχασαν ανθρώπους, όταν σβήσουν τα φώτα και εξαφανιστεί ακόμα και αυτή η υποτυπώδης «έκτακτη» κρατική μέριμνα; Τι θα γίνει με τα παιδιά των πυρόπληκτων οικογενειών;

Τι θα γίνει με τις υποδομές που καταστράφηκαν; Πότε θα ξαναφτιαχτούν και ποιος θα επιβαρυνθεί γι' αυτές; Θα γίνουν μελέτες και θα αντιμετωπιστούν οι πιθανότητες μόλυνσης και πλημμυρών;

Με αυτά και πολλά ακόμα ερωτήματα έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι πυρόπληκτοι, χωρίς όμως να έχουν απαντήσεις. Οσο για το έκτακτο επίδομα που ορισμένοι το έχουν ήδη πάρει, αποδεικνύεται γρήγορα «σταγόνα στον ωκεανό» των τεράστιων αναγκών που υπάρχουν αυτές τις πρώτες μέρες μετά την καταστροφή.

Το Στέκι Αλληλεγγύης στη Νέα Μάκρη δίνει ανάσα και στήριξη στους πυρόπληκτους που απευθύνονται σ' αυτό

Την ίδια ώρα οι επιπτώσεις της πυρκαγιάς έρχονται να οξύνουν πολλαπλάσια τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν από καιρό με τις συντάξεις, τους μισθούς, την Υγεία, την Παιδεία. Με τα χρέη που έχουν σε Δημόσιο, τράπεζες και πάει λέγοντας.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση συνεχίζει το παιχνίδι των υποσχέσεων και «σπρώχνει» λύσεις, οι οποίες μεταξύ άλλων εμφανίζουν ως δυνατότητα το δανεισμό από τις τράπεζες.

Σε συναντήσεις με αντιπροσωπείες κατοίκων της περιοχής, κυβερνητικά στελέχη διατυπώνουν γενικόλογες προτάσεις, αόριστες σκέψεις που άλλοτε εμφανίζονται ως απόψεις της κυβέρνησης και άλλοτε προσωπικές.

Αλλοι δεσμεύονται ότι θα δοθούν ολικές αποζημιώσεις. Οτι οι αρμόδιες υπηρεσίες θα αναλάβουν τις κατεδαφίσεις και να ξαναχτίσουν τα σπίτια, αλλά δεν ξέρουν το πότε! Αλλά και ότι οι πυρόπληκτοι μπορούν να τα χτίσουν και μόνοι τους με χαμηλότοκα δάνεια...

Ακόμα και μετά την έκδοση της ΚΥΑ για τη «στεγαστική συνδρομή», τα ερωτήματα αυτά παραμένουν, δίνοντας το έδαφος σε κυβερνητικά στελέχη να κάνουν εμπόριο ελπίδας και προσδοκιών.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε ξανά αυτές τις μέρες στα καμένα της Ανατ. Αττικής, και ιδιαίτερα στο Στέκι Αλληλεγγύης στη Νέα Μάκρη, που στήθηκε με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου - Ανατ. Αττικής, σωματείων και φορέων της περιοχής.

Από το ξεκίνημα της λειτουργίας μέχρι σήμερα, όλο και περισσότερος κόσμος απευθύνεται σε αυτό για να εφοδιαστεί με πράγματα που χρειάζεται, για να καθαρίσει τα σπίτια ή ό,τι απέμεινε από αυτά, να προμηθευτεί είδη ένδυσης, φαΐ, φάρμακα και ό,τι άλλο χρειάζεται και μπορεί να δοθεί. Η βοήθεια συνεχίζει να φτάνει απ' όλη την Ελλάδα, μαζί με μηνύματα αλληλεγγύης από σωματεία και φορείς.

«Μένουμε στο σαλόνι, το υπόλοιπο σπίτι κάηκε», μας λέει μια κυρία που ήρθε κατάκοπη στο Στέκι. Μια άλλη, Αγγλίδα, μένει 45 χρόνια στο Μάτι. Μας λέει πως «το σπίτι χαρακτηρίστηκε "κίτρινο". Αποζημιώσεις δεν έχω δει ακόμα»...

Βρίσκουμε ένα ζευγάρι, τον Βασίλη και την κυρία Μαρία. Το σπίτι τους δεν κάηκε. Κάηκαν όμως ο περιβάλλων χώρος, το αυτοκίνητό τους και μια μοτοσικλέτα. «Δεν ήταν κάνα φοβερό αμάξι, αλλά κάναμε τη δουλειά μας. Πώς θα το αντικαταστήσω τώρα;» αναρωτιέται ο Βασίλης. Η κυρία Μαρία αναφέρει πως μέσα σε όλα είναι αντιμέτωποι με τη μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή της σύνταξής της: «42 χρόνια δουλειάς, περιμένω 30 μήνες να βγει»!

Κουβέντα στην κουβέντα αναδείχθηκε και ένα ακόμα ζήτημα: Εξαιτίας των σπιτιών που κάηκαν και της ανάγκης των πυρόπληκτων να στεγαστούν, διάφοροι επιτήδειοι ιδιοκτήτες σπιτιών της περιοχής «βρήκαν την ευκαιρία» να αυξήσουν τα νοίκια, όπως μας κατήγγειλε το ζευγάρι.

Λίγο μετά συναντηθήκαμε με τον Λευτέρη, που το σπίτι του κάηκε ολοσχερώς. Μένει σε σπίτι στις κατασκηνώσεις αξιωματικών του στρατού. Συνταξιούχος ξυλουργός, 65 χρόνια κάτοικος στο Μάτι. «Υπόγειο, ισόγειο, πρώτος. Κάηκαν όλα. Ημουν με το γιο μέσα. Ευτυχώς γλιτώσαμε. Πήγαμε να πάρουμε το αμάξι να φύγουμε αλλά ευτυχώς καθυστερήσαμε να μπούμε και γλιτώσαμε. Την επόμενη στιγμή είχε λαμπαδιάσει. Σιγά μην αποζημιωθούμε για ό,τι χάσαμε. Μέχρι στιγμής δεν έχω πάρει τίποτα».

Σχολιάζοντας μάλιστα τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τα αυθαίρετα, μας λέει: «Τη μέρα της πυρκαγιάς πλήρωσα την τελευταία δόση του προστίμου για τη νομιμοποίηση του αυθαιρέτου»...

Σε μια ακόμα συνάντηση, βρεθήκαμε με την Ελένη Μπέλλου, κάτοικο Νέου Βουτζά, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Γονέων και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Πυρόπληκτων Νέου Βουτζά. Διαλύοντας το επιχείρημα ότι τα αυθαίρετα ήταν βασική αιτία για τη μεγάλη καταστροφή, μας λέει πως «στον Νέο Βουτζά η περιοχή είναι εντός σχεδίου. Κι όμως, είχαμε 16 νεκρούς και πολλά καμένα σπίτια».

Στη συνέχεια, μας δίνει μια άλλη οπτική αυτής της καταστροφής αναδεικνύοντας ένα κομμάτι των επιπτώσεων που δεν έχει συζητηθεί. «Εχουμε ένα Δημοτικό, ένα Γυμνάσιο και ένα Λύκειο», αναφέρει. «Η πλειοψηφία των μαθητών είναι από τις πυρόπληκτες περιοχές. Είχαμε ένα νεκρό μαθητή. Υπάρχουν παιδιά που έχασαν συγγενείς τους και καταστράφηκαν περιουσίες τους. Μπαίνει λοιπόν το ζήτημα: Τι στήριξη θα έχουν αυτά τα παιδιά όταν πάνε στα σχολεία; Θα υπάρχει επαρκές προσωπικό, θα καλυφθούν τα κενά; Θα υπάρχει ουσιαστική στήριξη από ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό; Θα ενισχυθούν τα τμήματα ένταξης και παράλληλης στήριξης; Τι θα γίνει με το εκπαιδευτικό προσωπικό, αυτό πώς θα στηριχθεί; Ηρθε παιδαγωγός και μας είπε: Τι θα πω στα παιδιά;»...

Σε μαζική κάθοδο στην Αθήνα στις 20 Αυγούστου, για να καταθέσουν το πλαίσιο διεκδικήσεων που αντιστοιχεί στις πραγματικές ανάγκες τους, καλεί τους πυρόπληκτους, τα σωματεία, τους συλλόγους και τους φορείς των περιοχών τους η Επιτροπή Πυρόπληκτων Κατοίκων Ραφήνας - Μαραθώνα. Στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή επισημαίνει μεταξύ άλλων:

«(...) Καμιά αναμονή - δεν θα μας ξεγελάσουν ξανά. Πρέπει άμεσα να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να διεκδικήσουμε τις ζωές μας πίσω, να μην τσιμπήσουμε σε υποσχέσεις "κάτω από το τραπέζι" που θάβονται και εξαφανίζονται την επόμενη μέρα (...) Καλούμε τώρα όλους τους πυρόπληκτους των περιοχών μας, τα σωματεία, τους συλλόγους και τους φορείς των περιοχών μας να στηρίξουν τις παρακάτω διεκδικήσεις και να τις καταθέσουμε στις 20 Αυγούστου στη Βουλή και στην Περιφέρεια Αττικής με μαζική κάθοδο και συμμετοχή των κατοίκων:

1. Αμεση αποζημίωση κατοίκων και επαγγελματιών της περιοχής στο 100% της συνολικής ζημιάς

2. Να υπάρξουν μέτρα ασφαλούς στέγασης, καθαριότητας και υγιεινής για όσους δεν μπορούν να μείνουν στην οικία τους, επιδότηση ενοικίου για όσους το χρειάζονται, ουσιαστική στήριξη των πυρόπληκτων οικογενειών από το κράτος.

3. Αμεση αποκατάσταση των υποδομών, όπως της ύδρευσης, της ηλεκτροδότησης, τηλεφωνίας, χωρίς την επιβάρυνση των καταναλωτών για τη σύνδεσή τους στο δίκτυο κ.λπ.

4. Να αντιμετωπιστούν ΑΜΕΣΑ οι ελλείψεις στους τομείς της δασοπροστασίας και πυρόσβεσης και να εκπονηθεί σχέδιο αντιμετώπισης παρόμοιων φαινομένων.

5. Να καθαριστεί και να προστατευτεί το πευκοδάσος του Σχινιά με ευθύνη του κράτους.

6. Να μαζευτούν τα κλαδιά κ.λπ. από περιοχές των δήμων που επλήγησαν και δεν έχουν καεί, με ευθύνη Περιφέρειας και κράτους.

7. Να γίνουν οι απαραίτητες μελέτες, μετρήσεις και να υλοποιηθούν ΤΩΡΑ έργα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση πλημμυρών και πιθανής μόλυνσης του εδάφους, της ατμόσφαιρας και του υδροφόρου ορίζοντα στις πυρόπληκτες περιοχές.

8. Εξασφάλιση δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους μας με ευθύνη του κράτους. Να υπάρξουν άμεσα μέτρα στήριξης των Κέντρων Υγείας Ραφήνας και Νέας Μάκρης με μόνιμο προσωπικό και μέσα για την περίθαλψη όσων έχουν ανάγκη.

9. Να φτιαχτεί σύγχρονος οικισμός με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους, με χωροταξικό σχεδιασμό που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

10. Απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη των πληγέντων.

11. Μέτρα ουσιαστικής στήριξης εργαζομένων και επαγγελματιών που έχουν χάσει τη δουλειά τους.

12. Πάγωμα των χρεών σε εφορία, ΕΦΚΑ, τράπεζες, ΟΤΑ, χωρίς τόκους και προσαυξήσεις».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ

Η πυρκαγιά και τα αποτελέσματά της ανέδειξαν τις ελλείψεις στον τομέα της πυροπροστασίας και στην περιοχή αυτή της Δυτικής Αττικής. Παράλληλα, έφεραν στο προσκήνιο με μεγαλύτερη ένταση μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι όλο το χρόνο, ανεξάρτητα από καιρικές συνθήκες, φωτιές ή φυσικές καταστροφές.

Η Κινέτα, οικισμοί της οποίας βρέθηκαν στο πέρασμα της φωτιάς, αριθμεί περίπου 2.500 κατοίκους το χειμώνα. Ωστόσο ο πληθυσμός πολλαπλασιάζεται τους καλοκαιρινούς μήνες, φτάνοντας τις 15.000. Ο χαρακτήρας της περιοχής ως παραθεριστικού κέντρου, με εξοχικές κυρίως κατοικίες, έχει αλλάξει ριζικά στο πέρασμα των τελευταίων δεκαετιών. Πλέον ένας σημαντικός και συνεχώς αυξανόμενος αριθμός λαϊκών νοικοκυριών διατηρεί εκεί την πρώτη και μοναδική του κατοικία.

Παρά τις αλλαγές που έχουν επέλθει στον αριθμό και τη σύνθεση των κατοίκων, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σε περασμένες εποχές όσον αφορά τις υποδομές και τις υπηρεσίες, ακόμα και αυτές που αφορούν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Το υποτυπώδες οδικό δίκτυο, που οδηγεί σε μια σειρά από οικισμούς, η υδροδότηση με ακατάλληλο νερό από γεωτρήσεις, η απουσία δημόσιων δομών Υγείας που να καλύπτουν στοιχειωδώς μόνιμους κατοίκους και παραθεριστές, είναι πλευρές που αποτυπώνουν τη δύσκολη για τα λαϊκά στρώματα πραγματικότητα.

Ολοσχερής καταστροφή...

«Οι πρόσφατες πυρκαγιές αναδεικνύουν την ανεπάρκεια σχεδιασμού, υποδομών και μέσων για την πυροπροστασία και την πυρόσβεση», σχολιάζει και υπογραμμίζει ότι το δάσος δεν προστατεύτηκε με κανένα μέτρο: «Αντιπυρικές ζώνες, νερό στους πυροσβεστικούς κρουνούς, πυροφυλάκια, σύγχρονα μέσα ανίχνευσης πυρκαγιάς... Τίποτα από αυτά δεν υπήρξε. Η Δασική Υπηρεσία έχει αποψιλωθεί, ενώ οι ελλείψεις της Πυροσβεστικής σε προσωπικό και εξοπλισμό αντανακλούν και στην περιοχή μας», σημειώνει. Και να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για μια περιοχή προστατευόμενη από το «Natura 2000»!

Με δεδομένα τα παραπάνω, κάνει λόγο για «προδιαγεγραμμένο έγκλημα δίχως τιμωρία», για το οποίο ευθύνεται η πολιτική «που βασική της προτεραιότητα έχει τα κέρδη των μονοπωλίων και όχι τις ανθρώπινες ανάγκες».

«Σε περιοχές όπου κατοικούν κατά κύριο λόγο λαϊκές οικογένειες, οι απαραίτητες υποδομές για την αντιπυρική, την αντιπλημμυρική, την αντισεισμική θωράκιση συγκαταλέγονται στα "μη επιλέξιμα" έργα, διότι δεν αποφέρουν χρήματα και κέρδη, με ορισμένα αποσπασματικά έργα να γίνονται μόνο μετά από καταστροφές», αναφέρει.

Ιδιαίτερα όσον αφορά την αντιπλημμυρική προστασία, σημειώνει πως τα έργα που έπρεπε να έχουν γίνει «από χτες» είναι σήμερα απολύτως απαραίτητα για να μη γίνουν τα πλημμυρικά φαινόμενα ο επόμενος κρίκος στην αλυσίδα των καταστροφών.

«Με δεδομένες τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που αποτιμά με όρους "κόστους - οφέλους" τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας και τα αξιολογεί σημαντικά μόνο όταν προστατεύουν πολυτελείς κατοικίες και εγκαταστάσεις επιχειρηματικών ομίλων, στις πληγείσες περιοχές της Κινέτας, όπου συγκεντρώνονται κυρίως λαϊκές κατοικίες, ο αγώνας και η διεκδίκηση τέτοιων έργων πρέπει να είναι ακόμα πιο αποφασιστικός», ξεκαθαρίζει.

Ο Αντ. Χοροζάνης στέκεται ιδιαίτερα στις προσπάθειες της κυβέρνησης και εκπροσώπων της Τοπικής Διοίκησης να δείξουν ως υπεύθυνη για τις καταστροφές την αυθαίρετη δόμηση. «Η αυθαιρεσία είναι πάνω απ' όλα ευθύνη του κράτους. Ανθίζει στο έδαφος της εμπορευματοποίησης της γης, από την οποία κερδισμένο βγαίνει το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, μέσα από πολυπλόκαμους μηχανισμούς (πολεοδομία, μεσίτες κ.λπ.), το κράτος εκμεταλλεύεται την ανάγκη του λαού να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, τον κρατά όμηρο και τον χαρατσώνει, ενώ τον απομακρύνει και από τη λογική των συλλογικών διεκδικήσεων, από τον αγώνα για τη δημιουργία σύγχρονων οικισμών με κατάλληλες υποδομές», σχολιάζει.

Η δημοτική αρχή αρκέστηκε σε μια προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση, η οποία κατέληξε σε ένα «ψήφισμα συμπαράστασης» στους πληγέντες, που είναι κενό γράμμα αφού δεν συνοδεύεται από κανένα μέτρο για την πρόληψη ανάλογων φαινομένων, από κανένα αίτημα για την ανακούφιση και την προστασία των πληγέντων. «Χρειάζεται οργάνωση και κινητοποίηση των κατοίκων, των φορέων, με βασικό αίτημα την πλήρη αποζημίωση όλων των πληγέντων χωρίς όρους, προϋποθέσεις και εξαιρέσεις», καταλήγει.

«Η επόμενη μέρα μάς βρίσκει να μαζεύουμε τα κομμάτια μας», λέει ο Ευάγγελος Δαλάκας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Κινέτας. Οπως περιγράφει, οι πληγές που άνοιξε η πυρκαγιά είναι βαθιές και η επούλωσή τους απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας εφιστά την προσοχή στην απουσία ενός σχεδίου εκκένωσης της περιοχής και απεγκλωβισμού των κατοίκων. «Το να λέμε "φύγετε" δεν είναι σχέδιο απεγκλωβισμού», ξεκαθαρίζει. Οπως εξηγεί, αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και η φωτιά ξεσπούσε στο νότιο κομμάτι της Κινέτας και κατευθυνόταν προς το βόρειο, όπου δεν υπάρχει διέξοδος διαφυγής, η κατάληξη θα ήταν πολύ διαφορετική.

«Τα αντιπλημμυρικά έργα είναι τώρα πρώτη προτεραιότητα», υπογραμμίζει, καθώς οι πληγές της πυρκαγιάς καθιστούν την περιοχή ευάλωτη στις πλημμύρες, με τις μνήμες από τη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα να είναι ακόμα νωπές.

Η Ομοσπονδία κατά το πρώτο δεκαήμερο βρέθηκε «στο πόδι», κρατώντας τα γραφεία της ανοιχτά και παίρνοντας πρωτοβουλίες για τα προβλήματα των κατοίκων. Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, ο πρόεδρός της τονίζει πως θα συνεχίσει να βρίσκεται «σε εγρήγορση» και πως οι Σύλλογοι και οι κάτοικοι χρειάζεται να υψώσουν φωνή διεκδίκησης.

Στον οικισμό της Γαλήνης, που βρέθηκε πρώτος στο πέρασμα της φωτιάς, 42 σπίτια «έχουν γίνει οικόπεδα», όπως λέει ο Μανώλης Χατζηπολυχρόνης, πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Γαλήνης - Κινέτας και ταμίας της Ομοσπονδίας, ενώ άλλα 30 έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές.

Στην απουσία δημόσιων δομών Υγείας στέκεται ο Μενέλαος Μενελάου, γραμματέας της Ομοσπονδίας Εξωραϊστικών Συλλόγων Αγίων Θεοδώρων. Σε μια περιοχή με χιλιάδες εργαζόμενους και πληθυσμό που πολλαπλασιάζεται τους θερινούς μήνες, το μοναδικό Κέντρο Υγείας βρίσκεται στα Μέγαρα. Από εκεί μέχρι την Κόρινθο δεν υπάρχει παρά ένα «πολυϊατρείο» στους Αγίους Θεοδώρους, που λειτουργεί με μόλις έναν γιατρό και μία ακόμα εργαζόμενη.

Επιπλέον, όταν κόβεται το ρεύμα κόβεται και το νερό, αφού στα αντλιοστάσια δεν υπάρχουν γεννήτριες. Αυτό συνέβη και κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς, αφήνοντας χωρίς νερό τους λιγοστούς πυροσβεστικούς κρουνούς και προκαλώντας πρόσθετες δυσκολίες στις προσπάθειες κατάσβεσης. Στο μεταξύ, εδώ και χρόνια βρίσκεται στο τραπέζι της συζήτησης η σύνδεση της περιοχής με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια τα σχετικά σχέδια έχουν επισήμως εγκριθεί, μέχρι σήμερα όμως μένουν στα χαρτιά.

Από την επίσκεψη αντιπροσωπείας σωματείων στην Κινέτα

Παράλληλα, μοίρασαν την ανακοίνωσή τους και συζήτησαν με τους κατοίκους για την ανάγκη να οργανωθεί η διεκδίκηση μιας σειράς αιτημάτων για την ουσιαστική ανακούφιση και την πραγματική προστασία τους, ξεκαθαρίζοντας ότι θα βρίσκονται στο πλευρό του λαού της περιοχής και των προσπαθειών του να διεκδικήσει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει και που οξύνθηκαν μετά την πυρκαγιά.

Στην ίδια κατεύθυνση, με πρωτοβουλία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» οργανώθηκε σύσκεψη με τους κατοίκους και τους συλλόγους της Κινέτας την περασμένη Παρασκευή, με στόχο τη διαμόρφωση πλαισίου αιτημάτων και την οργάνωση πρωτοβουλιών για τη διεκδίκησή του. Το πλαίσιο αιτημάτων περιλαμβάνει τα εξής:

• 100% αποζημίωση και αποκατάσταση των ζημιών για όλους τους πληγέντες χωρίς εξαιρέσεις.
• Εκτακτη οικονομική ενίσχυση στους πληγέντες και στις οικογένειές τους.
• Εργα αντιπλημμυρικής προστασίας.
• Αντιπυρική προστασία για τα δάση (αντιπυρική ζώνη, κρουνοί, καθαρισμοί) και των οικισμών με περιμετρικούς δρόμους.
• Καθαρισμό όλων των οικισμών.
• Πάγωμα όλων των χρεών χωρίς προσαυξήσεις και τόκους για τους πληγέντες. Να σταματήσουν άμεσα οι όποιες διαδικασίες κατάσχεσης.
• Πλήρη διαγραφή των δανείων των φτωχών εργατικών και λαϊκών οικογενειών που επλήγησαν από τις πυρκαγιές για την πρώτη κύρια κατοικία και για την εξοχική κατοικία.
• Πλήρη απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ για τις φτωχές εργατικές και λαϊκές οικογένειες. Απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη.
• Να έρθει επιτέλους το νερό στην Κινέτα και να πάψει η κοροϊδία.
• Υποδομές για αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος (γεννήτριες) στην υπάρχουσα ύδρευση ώστε να υπάρχει νερό σε ανάλογες περιπτώσεις για την κατάσβεση των πυρκαγιών.
• Σύγχρονες υποδομές στην Υγεία, που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες και να είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε έκτακτες περιπτώσεις.
• Οι οικισμοί που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή των Μεγάρων διευρύνονται συνεχώς και πρέπει να έχουν τις ανάλογες υποδομές (ύδρευση, αποχέτευση, σχολεία κτλ.).
• Κατάργηση των διοδίων, μέσα από τα οποία οι κάτοικοι επιβαρύνονται με ένα ακόμα «χαράτσι».

Τα διυλιστήρια της «Motor Oil» στην Κόρινθο

Οπως εξηγεί, μια πυρκαγιά που εκδηλώνεται στο συγκεκριμένο σημείο είναι εξίσου πιθανό να κινηθεί προς την Αττική όσο είναι να απειλήσει την Κόρινθο, το Λουτράκι, τους Αγίους Θεοδώρους.

«Πρόκειται για μια ενιαία περιοχή», επισημαίνει και διευκρινίζει ότι ο ορεινός όγκος, η δασική έκταση και το παραλιακό μέτωπο εκτείνονται από τη Δυτική Αττική μέχρι την Κορινθία. Μέσα σε αυτήν την έκταση περιλαμβάνεται και η βιομηχανική περιοχή της Κορίνθου, με τουλάχιστον πέντε μονάδες ενταγμένες στην Οδηγία Σεβέζο για τον κίνδυνο πρόκλησης βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης.

Στην περιοχή υπάρχει το διυλιστήριο της «Motor Oil», το οποίο από μόνο του αποτελεί παράγοντα επιβάρυνσης του περιβάλλοντος και δημιουργίας κινδύνων. Μάλιστα, μία από τις πολλές εστίες της φωτιάς που εκδηλώθηκε στις 23 Ιούλη έφτασε μέχρι το προαύλιο του διυλιστηρίου, όπου και κατασβέστηκε, προκαλώντας ωστόσο μεγάλη ανησυχία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον γειτονικό του διυλιστηρίου οικισμό «Γλυκιά Ζωή» η φωτιά προξένησε σοβαρές ζημιές σε 14 σπίτια.

Δίπλα στο διυλιστήριο λειτουργεί εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος από φυσικό αέριο της «Κόρινθος Power», ενώ σε ακτίνα 2 - 3 χιλιομέτρων λειτουργούν ένα εργοστάσιο ξύλου, ένα εργοστάσιο παραγωγής βιοκαυσίμου, η μονάδα της «Fulgor» που παράγει καλώδια, μία μονάδα αποθήκευσης και επεξεργασίας σιτηρών, δημητριακών και ελαίων, και αλευρόμυλοι, δηλαδή βρίσκονται συγκεντρωμένα εύφλεκτα υλικά. Το σκηνικό αυτό ενέχει τον κίνδυνο για την εκδήλωση ενός φαινομένου «ντόμινο».

Ολα τα παραπάνω αποτέλεσαν πρόσφατα αντικείμενο εκδήλωσης της Τομεακής Επιτροπής Κορινθίας του ΚΚΕ. Πριν περάσουν δύο μήνες από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στα Γεράνεια φέρνει το θέμα και πάλι στο προσκήνιο.

«Στη "Motor Oil" και στα γειτονικά εργοστάσια δουλεύουν ταυτόχρονα, στην ίδια βάρδια, πάνω από 1.000 άτομα. Πέρα από σχέδια που μπορεί να έχουν τα εργοστάσια - που τα περισσότερα δεν έχουν, ή έχουν μόνο στα χαρτιά - είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα σχέδιο εκκένωσης από το κράτος, την Περιφέρεια, τους δήμους. Ενα σχέδιο που θα έχει πρακτική εφαρμογή, που θα λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες και το οποίο οι εργαζόμενοι θα είναι σε θέση να υλοποιήσουν, έχοντας συμμετάσχει σε σχετικές ασκήσεις και όντας εφοδιασμένοι με τον απαραίτητο εξοπλισμό», τονίζει ο Γ. Λάμπας.

Η ανάγκη αυτή αφορά το ενδεχόμενο μιας δασικής πυρκαγιάς που κατευθύνεται προς τα εργοστάσια, αλλά και την πιθανότητα ενός ατυχήματος στους βιομηχανικούς χώρους από το οποίο μπορεί να προκληθεί φωτιά.

Η πρόσφατη πυρκαγιά το επιβεβαιώνει. Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά, οι πρωινές βάρδιες στο εργοστάσιο της «Fulgor» εγκλωβίστηκαν κατά το διάστημα που η Εθνική Οδός παρέμεινε κλειστή τόσο προς Αθήνα όσο και προς Κόρινθο.«Οι εργαζόμενοι σχόλασαν και δεν μπορούσαν να φύγουν ούτε προς τη μια ούτε προς την άλλη κατεύθυνση», εξηγεί.

Εξίσου σοβαρό πρόβλημα είναι η απουσία δημόσιων δομών Υγείας και οι ελλείψεις του Νοσοκομείου της Κορίνθου: «Πριν από ενάμιση μήνα, με απόσταση λίγων ημερών, έγιναν δύο "ατυχήματα" στο εργοστάσιο της "Fulgor". Και τα δύο περιστατικά διακομίστηκαν στο ΚΑΤ, καθώς στο Νοσοκομείο της Κορίνθου δεν μπόρεσαν να αντιμετωπιστούν. Στη μία περίπτωση, μάλιστα, η διακομιδή έγινε με ΙΧ γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο», περιγράφει ο Γ. Λάμπας και τονίζει:

«Σε περιοχές όπως η δική μας, όπου συγκεντρώνονται τόσες βιομηχανικές μονάδες και εργαζόμενοι, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν ασθενοφόρο, νοσοκομειακές μονάδες με το απαραίτητο προσωπικό και εξοπλισμό για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών»...