Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σε συνεδρίασή της εξέλεξε το Πολιτικό Γραφείο, το οποίο αποτελείται από 13 μέλη. Η σύνθεση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ είναι η εξής:

Κουτσούμπας Δημήτρης, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ

Αρβανιτάκης Δημήτρης

Γκιώνης Θέμης

Καπέτη Θεανώ

Μαρίνος Γιώργος

Μπέλλου Ελένη

Παπαδόπουλος Μάκης

Παπασταύρου Κύριλλος

Παρασκευάς Κώστας

Πρωτούλης Γιάννης

Ράζου Λουίζα

Σοφιανός Νίκος

Χιώνης Θοδωρής

Συνεδρίασε επίσης η Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου (ΚΕΟΕ), η οποία εξέλεξε πρόεδρό της την Κακουλίδου Χρύσα.

Μέλη της Τομεακής Οργάνωσης Πιερίας του ΚΚΕ συγκέντρωσαν από «κόκκινα μεροκάματα» και προσωπικές εισφορές το ποσό των 500 ευρώ προς τιμήν του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος.

«Οι εργασίες του 21ου Συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε μέσα σε συνθήκες πανδημίας, μας γεμίζουν ενθουσιασμό, αποφασιστικότητα και πείσμα. Επιβεβαιώνεται ότι παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα, κανένα εμπόδιο δεν είναι ανυπέρβλητο στη δράση του ΚΚΕ.

Συνεχίζουμε με τη σιγουριά ότι οι Αποφάσεις του Συνεδρίου θα βγάλουν το Κόμμα μας πιο δυνατό, "Νου - Καρδιά - Οργανωτή" της εργατικής - λαϊκής πάλης για τον Σοσιαλισμό», σημειώνουν.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στην πρώτη της συνεδρίαση εξέλεξε ομόφωνα Γενικό Γραμματέα της τον Δημήτρη Κουτσούμπα.

Το 21ο Συνέδριο υπερψήφισε ομόφωνα την Πολιτική Απόφαση με την οποία καθορίζονται τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 22ο Συνέδριο. Επίσης, υπερψήφισε ομόφωνα ειδική ξεχωριστή Απόφαση για τα καθήκοντα των κομμουνιστών στην εργατική τάξη και το κίνημά της και την κοινωνική συμμαχία.

Στη συζήτηση του Α' Θέματος, που αφορούσε τον Απολογισμό δράσης της ΚΕ και της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου (ΚΕΟΕ) και τον Προγραμματισμό δράσης έως το 22ο Συνέδριο, πήραν το λόγο συνολικά 67 Σύνεδροι.

Στη συζήτηση εκφράστηκε η ουσιαστική συμφωνία με τις Θέσεις και την Εισήγηση της ΚΕ, μεταφέρθηκε πλούσια πείρα από την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών για όλα τα λαϊκά προβλήματα.

Αναπτύχθηκε πλούσιος προβληματισμός γύρω από το κύριο ζήτημα, πώς στις σύγχρονες συνθήκες θα γίνεται πιο διακριτός ο ρόλος του ΚΚΕ ως οργανωμένης πρωτοπορίας, ως φορέα νέων ιδεών, πώς θα γίνουν βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, των βιοπαλαιστών αγροτών, των νέων και των γυναικών στα σωματεία τους, στους συλλόγους και τους φορείς, στην προώθηση του συντονισμού της δράσης τους, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συμμαχίας, στην ανάπτυξη της πάλης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ:

1. Αβραμόπουλος Κώστας

2. Αλέπης Πέτρος

3. Αμπατιέλος Νίκος

4. Αναστασόπουλος Λουκάς

5. Αρβανιτάκης Δημήτρης

6. Αρβανιτάκης Διονύσης

7. Βαγενάς Ελισαίος

8. Βασιλειάδης Σάββας

9. Βιτάλης Δημήτρης

10. Γαβαλά Μαρία

11. Γκιόκας Γιάννης

12. Γκιώνης Θέμης

13. Γόντικας Δημήτρης

14. Δάγκα Βιβή

15. Δημάκης Ευθύμης

16. Δημόπουλος Βασίλης

17. Δημουλάς Τηλέμαχος

18. Ιωαννίδης Κυριάκος

19. Καλύβας Γιώργος

20. Καπέτη Θεανώ

21. Καραθανασόπουλος Νίκος

22. Καραντούσας Μανώλης

23. Κατσώτης Χρήστος

24. Κλάδης Διονύσης

25. Κλιγκόπουλος Γρηγόρης

26. Κουρμούλης Περικλής

27. Κουτουμάνος Νίκος

28. Κουτσούμπας Δημήτρης

29. Κρητικός Γιώργος

30. Λαμπρινού Μαρία

31. Λιονής Γρηγόρης

32. Λουκάς Στέφανος

33. Λυμπερίδης Ζήσης

34. Μακρής Μάκης

35. Μανουσογιαννάκης Γιάννης

36. Μανωλάκου Διαμάντω

37. Μαρίνος Γιώργος

38. Μαρκομιχάλης Πέτρος

39. Μαρούδας Ρίζος

40. Μαρούπας Βαγγέλης

41. Μαυροκέφαλος Νίκος

42. Μεντρέκας Παναγιώτης

43. Μηλιαρονικολάκη Ελένη

44. Μπασδέκης Κώστας

45. Μπάτσικας Κώστας

46. Μπέλλου Ελένη

47. Ξεκαλάκης Δημήτρης

48. Παναγής Γιώργος

49. Παναγιωτακοπούλου Χριστίνα

50. Παπαδάκης Κώστας

51. Παπαδόπουλος Δημήτρης

52. Παπαδόπουλος Μάκης

53. Παπαρήγα Αλέκα

54. Παπασταύρου Κύριλλος

55. Παπατολίδης Δημήτρης

56. Παρασκευάς Κώστας

57. Παρίσης Σωτήρης

58. Παρρής Φάνης

59. Παφίλης Θανάσης

60. Πέρρος Γιώργος

61. Πολίτης Παναγιώτης

62. Πρωτούλης Γιάννης

63. Ράζου Λουίζα

64. Ραπανάκης Μανώλης

65. Ρεμπάπης Νίκος

66. Σιδέρης Γιώργος

67. Σκαλούμπακα Χριστίνα

68. Σκολαρίκος Κώστας

69. Σοφιανός Νίκος

70. Συρίγος Βάλσαμος

71. Ταβουλάρη Γιώτα

72. Τασιούλας Γιάννης

73. Τάτσης Γιώργος

74. Τζαβάρας Δημήτρης

75. Τζίμας Θανάσης

76. Τριάντης Νεκτάριος

77. Τσιούτρας Γιάννης

78. Χαρίτος Γιώργος

79. Χιώνης Θοδωρής

80. Χρηστίδης Θανάσης

81. Χριστάνης Νίκος

Η Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου:

1. Κακουλίδου Χρύσα

2. Λάππας Νίκος

3. Μητικάρη Ελένη

4. Ναθαναηλίδης Τάσος

5. Παπαγεωργόπουλος Παναγιώτης

6. Πλατανιά Βαγγελιώ

7. Ραλλάτος Αντώνης

Ενα Κόμμα με στελεχικό και κομματικό δυναμικό πιο έμπειρο, πιο σωστά προσανατολισμένο, στη βάση των αποφάσεων και επεξεργασιών του Κόμματος που στηρίζονται στο ψηφισμένο νέο Πρόγραμμα του Κόμματος, με αρχές λειτουργίας που αποτυπώνονται επίσης στο νέο Καταστατικό του Κόμματος από το 19ο Συνέδριο, στις Αποφάσεις και εκτιμήσεις για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση κατά τον 20ό αιώνα και τις αιτίες της αντεπαναστατικής ανατροπής, ψηφισμένα από το 18ο Συνέδριο.

Ενα Κόμμα εξοπλισμένο από τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου και πλέον με τη λήξη του σημερινού Συνεδρίου και με τις Αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου, που εξειδικεύουν παραπέρα και προωθούν τη στρατηγική και τακτική μας στις συνεχώς νέες εξελισσόμενες συνθήκες, έτσι όπως πρέπει να κάνει ένα επαναστατικό, ένα Κομμουνιστικό Κόμμα που αποστολή από την ώρα της ίδρυσής του έχει την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Ενα Κόμμα στηριγμένο στη μελετημένη ιστορική πείρα του Κόμματος αλλά και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, με συλλογική συζήτηση και επεξεργασία των ντοκουμέντων σε Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις και Ολομέλειες της ΚΕ τουλάχιστον για την περίοδο από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, μετά την αστική εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821 και την ίδρυσή του το 1918, έως και το 1974.

Και από τις διαδικασίες των ίδιων των εργασιών του Συνεδρίου μας, αυτές τις μέρες, όπως και τις Συνδιασκέψεις όλων των μεγάλων Κομματικών Οργανώσεων Περιοχής, όπως και πιο πριν από αυτές των Τομεακών Συνδιασκέψεων και εκλογοαπολογιστικών συνελεύσεων των ΚΟΒ, επιβεβαιώνεται ότι έγινε μια πολύ σημαντική δουλειά, μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, με υψηλό προβληματισμό σε όλο το Κόμμα αλλά και την ΚΝΕ.

Στη μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών και μελών είχαμε μια πιο συνειδητή συμφωνία με τις Θέσεις της ΚΕ και στα 3 κείμενα, γεγονός που έχει να κάνει και με τα θετικά ουσιαστικά βήματα που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, στη μεγαλύτερη ενιαιοποίηση της αντίληψης όλων των κομματικών οργάνων, στη βάση των προγραμματικών μας θέσεων και επεξεργασιών.

Η 5μηνη προσυνεδριακή δουλειά βοήθησε πριν απ' όλα τα όργανα αλλά και τις ΚΟΒ έως ένα βαθμό, για τη μελέτη των ντοκουμέντων. Δεν αρκεί αυτό όμως. Οι Θέσεις και όλα τα ντοκουμέντα που θα ψηφίσουμε σήμερα, πρέπει να ξαναδιαβαστούν από όλες και όλους πολλές φορές ακόμα. Το συνεχές διάβασμα βοηθάει, κάτι που αρχικά ίσως δεν προσέχτηκε, δεν αξιολογήθηκε, να εντοπιστεί, ώστε να μην μας διαφύγει τίποτα τελικά από τον πλούτο της συλλογικής σκέψης που αποτυπώνεται σε αυτά τα ντοκουμέντα.

• Η μελέτη και αφομοίωση βασικών θέσεων της θεωρίας μας, της στρατηγικής μας, του Προγράμματός μας,
• Τα ζητήματα της ιδεολογικής πάλης και διαπάλης,
• Το θέμα της ανάγκης απασχόλησης των οργάνων στα πλαίσια της δουλειάς τους με τη συζήτηση ιδεολογικών ζητημάτων,
• Για τις θέσεις μας σε βασικά προβλήματα και επεξεργασίες μας,
• Για το ζήτημα της μελέτης του «Ριζοσπάστη», της ΚΟΜΕΠ, του «Οδηγητή», την αυτομόρφωση, το θεωρητικό μαρξιστικό, το πολιτικό και το λογοτεχνικό βιβλίο.
• Αλλά και σε ζητήματα όπως της διάταξης των κομματικών δυνάμεων, της ανάγκης καλύτερου συντονισμού, συνεργασίας και δράσης των κλαδικών με τις εδαφικές Κομματικές Οργανώσεις Βάσης και τους αντίστοιχους τομείς, σε τομείς κυρίως που αφορούν στο εργατικό, μαζικό λαϊκό κίνημα, την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, την καλύτερη και ουσιαστικότερη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Κόμματος, μέσα σε πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, με συσπείρωση νέων δυνάμεων γύρω από το Κόμμα, με μεγαλύτερη προσπάθεια για την κομματική οικοδόμηση και ανανέωση των γραμμών του Κόμματος και της ΚΝΕ με νέες στρατολογίες.

Κι αυτό μπορεί να γίνει, εάν δεν το αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά και συγκεκριμένα πρακτικά, αμέσως μετά τις Συνδιασκέψεις και το Συνέδριο, χωρίς να περιμένουμε.

Να το αντιμετωπίσουμε δηλαδή, εν θερμώ, μέσα από την ίδια την καθοδηγητική δουλειά, μέσα από τις συνεδριάσεις όλων των οργάνων και των ΚΟΒ, όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Η ίδια η επικαιρότητα αντικειμενικά θέτει μπροστά σε όλο το Κόμμα, σε όλες τις Οργανώσεις, κάθε μέρα, κάθε ώρα, καινούργια ζητήματα, μας βάζει μπροστά σε μεγάλες ευθύνες, για μεγάλες μάχες που έχουν και βαθύ ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο, αφού πρόκειται για την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου, για την καπιταλιστική ανάκαμψη κ.ο.κ.

Και ως τέτοια φυσικά πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε, παίρνοντας συνεχώς συγκεκριμένα μέτρα.

• Την προγραμματισμένη και ενταγμένη στο πρόγραμμα κομματικής μόρφωσης δουλειά, που να συμβάλλει στην ενίσχυση της μελέτης και της σε βάθος, σωστής αφομοίωσης των βασικών αρχών της θεωρίας μας, των επεξεργασιών μας, με βάση τις μελέτες μας και τα ντοκουμέντα μας.
• Για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, τον λαό, που καθημερινά μας βάζουν βασικά ερωτήματα που πρέπει να τα απαντάμε κατανοητά, εκλαϊκευτικά όσο γίνεται.

Ηδη αυτό τον μήνα ζήσαμε και ζούμε τέτοιες περιπτώσεις, τέτοιες καταστάσεις.

Για παράδειγμα, το νέο αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης της ΝΔ που ψηφίστηκε την προηγούμενη βδομάδα, ήταν και είναι τέτοιο θέμα.

Στην έντονη ιδεολογικοπολιτική δουλειά που αναπτύξαμε αυτό το διάστημα αντιπαλεύοντας το νομοσχέδιο, εντοπίσαμε και προσπαθήσαμε να αντιπαλέψουμε το γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί ευρύτερα το ζήτημα της διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου, ιδιαίτερα σήμερα με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, την ψηφιοποίηση κ.λπ., εάν δεν στηριχθεί η διαφώτιση και η δουλειά μας με τον κόσμο, στη ίδια τη μαρξιστική θεωρία για τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο στον καπιταλισμό, την απόσπαση υπεραξίας από τον καπιταλιστή, τη μεγαλύτερη ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης, μέσω της διευθέτησης.

Τέτοιο, αντίστοιχα, θέμα είναι και το Ταμείο Ανάκαμψης, επίσης, από την εκταμίευση των κονδυλίων του οποίου τα δισεκατομμύρια του νέου δανείου θα κατευθυνθούν σε μονοπωλιακούς ομίλους, στα πλαίσια της κρατικής παρέμβασης, της επεκτατικής πολιτικής που σε αυτή τη φάση έχει επιλεγεί, έχει συμφωνηθεί από κοινού στην ΕΕ.

Και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτούς είναι τέτοια ζητήματα...

Ιδιαίτερα, η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς χρησιμοποιείται ως στοιχείο καθησύχασης του λαού, ότι δήθεν θα ανταμειφθεί για το όποιο κόστος ή τα αρνητικά, με την πολιτική εξασφάλισης της ειρήνης, της ασφάλειας αλλά και κάποιας οικονομικής ανάκαμψης με επενδύσεις κ.λπ.

Χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η ίδια η Σύνοδος του ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή των αρχηγών κρατών της συμμαχίας και οι αποφάσεις που πάρθηκαν εκεί και πώς αυτές με διθυράμβους προβλήθηκαν εδώ.

Ουσιαστικά, πρόκειται για τον σχεδιασμό αυτού του επιθετικού οργανισμού για την επόμενη περίοδο που αφορά όλο τον πλανήτη και τους οξυμένους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, κυρίως ανάμεσα στον ευρωατλαντικό άξονα ΗΠΑ - ΕΕ με τους κύριους ανταγωνιστές τους σε διεθνές επίπεδο, δηλαδή την Κίνα και τη Ρωσία. Η Κίνα απειλεί καταρχήν άμεσα την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στον οικονομικό τομέα, ενώ η Ρωσία στον στρατιωτικό τομέα, αλλά και οι δύο στον τομέα της κυβερνοασφάλειας που φαίνεται απασχολεί σημαντικά τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, πρωταρχικά τις ηγετικές του δυνάμεις.

Η Σύνοδος έκανε σοβαρή προσπάθεια επίσης στην επίλυση των αντιθέσεων εντός του οργανισμού του ΝΑΤΟ, ανάμεσα στα κράτη - μέλη του, με επιδίωξη να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή ευρωατλαντική συνοχή σαν άμεσος στόχος.

Ταυτόχρονα, εντείνονται τα παζάρια με στόχο αμοιβαίες υποχωρήσεις σε σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών συμμάχων, όπως οι διαφορές ανάμεσα στην τούρκικη αστική τάξη και τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, αλλά και της αστικής τάξης της Ελλάδας, που αποβλέπει σε γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην περιοχή, με στόχο οικονομικά οφέλη, γεγονός που την οδηγεί όλο και πιο βαθιά στον ΝΑΤΟικό ιμπεριαλιστικό επιθετικό σχεδιασμό.

Συνολικά, από αυτήν τη Σύνοδο φαίνεται ότι η Ελλάδα αναλαμβάνει πιο αναβαθμισμένο επιθετικό ρόλο στην περιοχή, γεγονός που πρέπει να το παρακολουθήσουμε τα επόμενα χρόνια. Κι αυτό αφορά και την τεράστια αύξηση των ΝΑΤΟικών εξοπλισμών της, που για φέτος καταλαμβάνει την πρώτη θέση πάνω και από τις ΗΠΑ, αλλά και μεγαλύτερες αποστολές των Ενόπλων της Δυνάμεων εκτός συνόρων, πιο στενή πρόσδεση με Ισραήλ και άλλα καπιταλιστικά κράτη στην περιοχή, αναβάθμιση της παρουσίας στρατιωτικών βάσεων και στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ελλάδα.

Ολα αυτά πρέπει να αποτελούν οργανικό στοιχείο της συζήτησης μέσα στα όργανα στην καθοδηγητική μας δουλειά, στις ΚΟΒ και θέτοντας το ιδεολογικό τους περιεχόμενο και υπόβαθρο, αλλά και που θα οδηγούν ταυτόχρονα σε διαμόρφωση στόχων πάλης, αιτημάτων, συνθημάτων πάλης, σε σχέδιο οργάνωσης της μαζικής διαφώτισης και ενημέρωσης του λαού, σχέδιο πάλης και αγώνων σε τοπικό, κλαδικό επίπεδο, σε πανελλαδικό επίπεδο.

Ολα αυτά και άλλα τόσα είναι ζητήματα για τα οποία γίνεται και μεγάλη σπέκουλα, και ψέματα πολλά λέγονται καθημερινά και η αστική τάξη περνά τις απόψεις της μαζικά, αλλά και ο οπορτουνισμός συσκοτίζει την ουσία, αποπροσανατολίζει, διαστρεβλώνει θέσεις του Κόμματος και οπωσδήποτε πρέπει συγκεκριμένα και ολοκληρωμένα να απαντιούνται, μέσα στο κόμμα, στην ΚΝΕ, κυρίως μαζικά, πλατιά.

Αλλά και άλλα πολλά ακόμα ζητήματα, που αφορούν στο ίδιο το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και τις αντιπαραθέσεις για το ποιο κόμμα και ποια πολιτική εγγυάται καλύτερα την καπιταλιστική ανάκαμψη και την εξασφάλιση πιο σταθερά και μακροπρόθεσμα των συμφερόντων της αστικής τάξης κ.λπ.

Και με αφορμή αυτό, η ΚΕ θέλει να επισημάνει το γεγονός ότι είναι δύσκολο να κατανοηθεί ευρύτερα η θέση του Κόμματός μας για μη συμμετοχή σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, εάν δεν στηριχθεί η προπαγάνδα μας γενικότερα, με τη θεωρητική γνώση και κατανόηση της σχέσης οικονομίας και πολιτικής, όπου η οικονομία είναι το πρωτεύον στοιχείο.

Χωρίς αυτά, πώς θα εξηγήσεις για παράδειγμα ότι και με τις νεοκεϊνσιανές συνταγές, με το χρήμα από το Ταμείο Ανάκαμψης, φορτώνονται ξανά αντεργατικά μέτρα, ενώ οι επιδοτήσεις και τα δάνεια για την «πράσινη» και «ψηφιακή» ανάπτυξη της οικονομίας θα αποπληρωθούν πάλι με κλιμάκωση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων και της φοροληστείας του λαού; Οτι σε αυτό είναι στην ίδια ρότα όλα τα αστικά κόμματα, όπως και αν εμφανίζονται, όποιο όνομα κι αν έχουν, όποιο προσδιορισμό - προοδευτικό, φιλελεύθερο, σύγχρονο ή ό,τι άλλο - χρησιμοποιούν, για να σπέρνουν σύγχυση;

Χρειάζεται συνεπώς, στη βάση αυτού, να εξηγήσουμε πειστικά γιατί δεν υπάρχουν καθαρόαιμες περιοριστικές ή επεκτατικές πολιτικές διαχείρισης. Να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη ότι γι' αυτό π.χ. και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα πρόβλημα να υπερασπιστεί το μνημόνιο που ψήφισε και τα αντεργατικά μέτρα που νομοθέτησε επί 4 και πλέον χρόνια ως κυβέρνηση. Οπως ακριβώς σήμερα η νεοφιλελεύθερη ΝΔ κοκορεύεται για την κεϊνσιανή πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζει, που το προηγούμενο διάστημα την εξόρκιζε.

Ετσι διευκολύνεται να ανοίξει η συζήτηση και να αναδειχθεί ότι το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε δεν είναι ένα καπρίτσιο κάποιου κακού υπουργού, αλλά παραγγελία των εργοδοτών, ότι είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου.

Ετσι μόνο μπορεί να φτάνει και η συζήτηση στο αίτημα για τη μείωση του χρόνου εργασίας, την ωριμότητα υλοποίησης σήμερα του αιτήματος αυτού, σε συνάρτηση με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, για το ποιος μπαίνει εμπόδιο σ' αυτό, ποια είναι η συνολική πρόταση του Κόμματος.

`Η άλλο παράδειγμα που προβλημάτισε σωστά ορισμένους συντρόφους στις Συνδιασκέψεις:

Πώς να εξηγήσεις για παράδειγμα, χωρίς να δείξεις τη σχέση οικονομίας και πολιτικής, το τι θα σημάνουν οι ριζικές αναδιαρθρώσεις και στη χώρα μας, με την «πράσινη» και «ψηφιακή» μετάβαση, όπου ακολουθώντας τις διεθνείς τάσεις, θα εμφανιστούν μια σειρά επιχειρήσεις που αξιοποιώντας τις τεχνολογικές υποδομές, όπως τα δίκτυα 5G, τα datacenters κ.λπ., θα βασίζονται πάνω στο λογισμικό για να υποστηρίξουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν και θα είναι δυσδιάκριτο ακόμα και σε ποιον κλάδο δραστηριοποιούνται;

`Η ότι η ενσωμάτωση στη βιομηχανία των νέων τεχνολογιών, τόσο στη μεταποίηση όσο και στην αγροτική παραγωγή, θα φέρει μεγάλες αλλαγές;

Εχοντας όμως τη γνώση των τάσεων, από την παρακολούθηση των εξελίξεων στον κλάδο, που στην ουσία είναι η παρακολούθηση της εξέλιξης των παραγωγικών δυνάμεων που δείχνει και τις δυνατότητες αλλά και τις αντιφάσεις, έχουμε μια βάση για να ανοίξουμε τη συνολική πολιτική πρότασή μας.

Εχοντας στο μυαλό μας να ψάχνουμε συνεχώς και να εντοπίζουμε πού σκαλώνει η συνείδηση του εργαζόμενου και πώς αυτό συνδέεται με τη θεωρία μας, με το Πρόγραμμά μας.

Ισχύει εδώ απόλυτα το γεγονός ότι ο Μαρξ δεν περιέγραψε μόνο τον μηχανισμό εκμετάλλευσης του καπιταλισμού, αλλά εντόπισε και γιατί αυτός παραμένει αόρατος στα μάτια των εργατών.

Πρέπει να σκεφτούμε π.χ. πώς θα αντιμετωπίσουμε σε κρίσιμους σύγχρονους κλάδους τι οδηγεί τον εργαζόμενο να βλέπει κοντόφθαλμα, να θεωρεί ότι, παρά τη μεγάλη καπιταλιστική κρίση, μπορεί «να τη βγάλει καθαρή» κι επομένως να μην πείθεται με γενικές διακηρύξεις που του λέμε, ότι «δεν έχει και κάτι να περιμένει από τον καπιταλισμό».

Στο οπτικό μας πεδίο συνεπώς δεν πρέπει να είναι μόνο οι παραδοσιακοί κλάδοι, όχι μόνο οι επιχειρήσεις που κακοπληρώνουν και είναι σύγχρονα γκέτο, που είναι πολλές και βεβαίως κάποιες έχουν μεγάλη δυναμική, αλλά και οι νέες επιχειρήσεις, νέοι κλάδοι της επιστήμης και της τεχνολογίας που δυναμικά αναπτύσσονται.

Να σκεφτούμε πιο συγκεκριμένα, πώς θα φωτίσουμε και την ιστορική πορεία άλλων δυναμικών κλάδων στο παρελθόν, όπως η κλωστοϋφαντουργία, η ένδυση, η υπόδηση, τα ναυπηγεία πριν μερικά χρόνια, για να αναδείξουμε το εύρος της εκμετάλλευσης που κρύβεται πίσω από τους φαινομενικά ικανοποιητικούς μισθούς κ.λπ. και ότι τελικά, ανάλογη πορεία θα περάσουν και νέοι κλάδοι, όχι παραδοσιακοί, λόγω του ανταγωνισμού και των συνεπειών της εξωστρέφειας.

Δεν είναι αμελητέος ο αριθμός νέων, για παράδειγμα, που παρασύρονται και θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια επιχείρηση καινοτόμα, νεοφυή, startup επιχείρηση, όπως τη λένε, παράλληλα με την εργασία τους, κάτω από την επήρεια των αυταπατών της μικροϊδιοκτησίας και του προβαλλόμενου μοντέλου από τις ΗΠΑ, ότι ίσως κι αυτοί κάποτε μπορούν να γίνουν μεγάλοι και τρανοί, την ώρα που όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι 8 στις 10 από αυτές τις επιχειρήσεις είτε κλείνουν εντελώς, είτε εξαγοράζονται, συγχωνεύονται με μεγαλύτερες και οι δυο που επιζούν δουλεύουν μόνο συμπληρωματικά, όπως θα λέγαμε απλά με δουλειά φασόν.

Μαζί με αυτό, βέβαια, πάει και το ότι τους πιπιλάνε το μυαλό ότι η καινοτομία και η πρόοδος «δεν γνωρίζουν ωράρια συμβατικά», «δεν γνωρίζουν Σαββατοκύριακα και 5ήμερα» και άλλα σχετικά, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν μεγάλη ανεκτικότητα και τάση να δικαιολογούν αντιδραστικές επιλογές της εργοδοσίας που παρουσιάζονται δήθεν ως εκσυγχρονισμός.

Γι' αυτό π.χ. είναι κρίσιμο ζήτημα να αντεπιτεθούμε με τα ζητήματα των νέων δυνατοτήτων που μας δίνει η πράσινη ανάπτυξη και ψηφιακή τεχνολογία και πώς αυτή αξιοποιείται στον καπιταλισμό, να αναδείξουμε την πρότασή μας για αξιοποίηση της τεχνολογίας και της καινοτομίας στην υπηρεσία του λαού στη σοσιαλιστική κοινωνία, κόντρα στις θεωρίες που ανάγουν την τεχνολογία σαν ουδέτερο φάρμακο για τα πάντα και ανεξάρτητα από τις σχέσεις παραγωγής. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να ανοίξουμε ουσιαστικά τη συζήτηση και για τον παρασιτισμό του καπιταλισμού στο τελευταίο μονοπωλιακό του στάδιο, σε όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία, την ιδιοκτησία, τα πάντα.

Με αυτή την έννοια, χρειάζεται συνεχώς να διασφαλίζουμε, ώστε η καθημερινή δράση μας να συμβάλλει στην ικανότητα προώθησης της στρατηγικής μας.

Να ανοίγει δρόμους προς τα εμπρός. Κι αυτό, ανεξάρτητα αν υπάρχουν ή όχι άμεσα, χειροπιαστά αποτελέσματα. Γιατί αυτά μπορεί και να μην υπάρχουν άμεσα.

Οχι ότι τα σνομπάρουμε, αν υπάρξουν τέτοια αποτελέσματα, αλλά αντικειμενικά, λόγω των ίδιων των σύνθετων συνθηκών, των αρνητικών συσχετισμών κ.λπ., μπορεί τα αποτελέσματα να μην φαίνονται, να μην εμφανίζονται, άμεσα.

Το κρίσιμο ζήτημα βέβαια είναι να απαντάμε, να προσπαθούμε να δίνουμε λύσεις κι όχι γενικώς να ανησυχούμε για τις δυσκολίες και τις πιέσεις που αντικειμενικά υπάρχουν και προφανώς θα οξύνονται και θα εντείνονται. Χρειάζεται περισσότερο να εξηγούμε από το να τσιτατολογούμε, να δρούμε, συνειδητά γνωρίζοντας σε βάθος κάθε ζήτημα. Γιατί όλα αυτά για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες έχουν συγκεκριμένο θεωρητικό - πολιτικό - οργανωτικό περιεχόμενο.

Είναι κρίσιμο ζήτημα, συνεχώς να διαμορφώνουμε όρους υποδομής, για την άνοδο του καθοδηγητικού ρόλου του Κόμματος στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην κοινωνική συμμαχία, ως πρωτοπορία επαναστατικών ιδεών και αξιών.

Με τη συλλογικότητα, χωρίς αδικαιολόγητες αναβολές.

Στις συνεδριάσεις των οργάνων και των ΚΟΒ, τα συνεχή ΠΡΕΠΕΙ που επαναλαμβάνονται, καλό είναι πλέον να κάνουμε προσπάθεια να μεταφράζονται με συγκεκριμένα μέτρα και στόχους.

Με αλλεπάλληλα, διαδοχικά, μελετημένα βήματα που διασφαλίζουν αυτή τη βελτίωση και ανοδική πορεία που χρειάζεται, για την ενότητα ιδεολογικής και μαζικής δράσης, με ανοδική πορεία στην ιδεολογική στάθμη όλου του Κόμματος, των στελεχών και μελών μας.

Αφού, όπως έχουμε εκτιμήσει, αυτό είναι βασική προϋπόθεση και για τη βελτίωση της καθοδήγησης και την κατάκτηση μεγαλύτερης ικανότητας δράσης μέσα στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, στο κίνημά τους, στην ταξική πάλη, όσο γίνεται πιο πλατιά.

Αυτό είναι που θα μας εφοδιάσει με μεγαλύτερη ικανότητα, για την πιο πειστική ανάδειξη της αναγκαιότητας, αλλά και της δυνατότητας σήμερα νίκης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Ταυτόχρονα, αποτελεί και βασική προϋπόθεση για την αντοχή, τη μαχητικότητα.

Και παράλληλα, δεν πρέπει να υποτιμάμε καθόλου το γεγονός ότι την ίδια στιγμή η ιδεολογική δουλειά και η σύνδεση την οποία κάνουμε, συμβάλλει και για την αντίθετη περίπτωση, αφού προετοιμάζει τις δυνάμεις μας να έχουν ικανότητα και ετοιμότητα παρέμβασης και σε ξαφνικές, απότομες ανόδους της ταξικής πάλης και κινητοποίησης ευρύτερων, πλατιών λαϊκών δυνάμεων σε κάποια φάση.

Τον αρνητικό συσχετισμό τον ξέρουν όλοι, τον καταλαβαίνουν όλοι, τον βλέπουν όλοι. Αρα, δεν ωφελεί να τον αναμασάμε συνεχώς. Οι προτάσεις μας, τα μέτρα που παίρνουμε - ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά - με βάση και τις θέσεις και την εισήγηση, τα ντοκουμέντα μας, ξεκινάνε έτσι κι αλλιώς από αυτή τη βασική επισήμανση και εκτίμηση της κατάστασης. Αρα η συνεχής επίκληση της ανησυχίας, των κινδύνων και δυσκολιών λειτουργεί πολλές φορές άθελά μας ως διαμορφωτής κλίματος υποχώρησης, αναγκαιότητας περιορισμού, μινιμαλισμού των στόχων, αφού αυθόρμητα στην εργατική - λαϊκή συνείδηση η δυσκολία και ανησυχία για την πορεία φαντάζει ανυπέρβλητη και οδηγεί τελικά στην άποψη «δεν έγινε και τίποτα να βάλουμε νερό στο κρασί μας»!!!

Να ξεφύγουμε από το να βάζουμε στο επίκεντρο ποια θα είναι τα αιτήματα, οι στόχοι πάλης, αποσπασμένα από το βασικό πολιτικό καθήκον, από τη γενικότερη πολιτική μας γραμμή.

Εννοείται ότι δεν υποτιμάμε καθόλου τη σημασία των αιτημάτων, αφού είναι η γραμμή συσπείρωσης και όχι απλά στόχοι πάλης. Εδώ πρέπει να παίρνεται υπόψη η κατάσταση σε κάθε χώρο. Αν η συζήτηση όμως μένει, ή πάει μόνο στο να διαμορφώνουμε πιο ριζοσπαστικούς, πιο πολιτικοποιημένους στόχους πάλης, τότε δεν λύνουμε το θέμα της στρατηγικής.

Δεν φοβόμαστε αν σε έναν τόπο δουλειάς ξεκινάει η συσπείρωση για ένα ζήτημα, π.χ. για τις απολύσεις ή την απληρωσιά ή την υγιεινή και ασφάλεια κ.λπ. Το ζήτημα είναι ότι στο μυαλό των οργάνων και των στελεχών πρέπει να βρίσκεται κυρίως ποια προσπάθεια, ιδεολογικοπολιτική, οργανωτική, θα κάνουμε, για να διευρύνεται, να βαθαίνει η γραμμή πάλης.

Κυρίως, αυτή πρέπει να ενισχύεται και με την αυτοτελή δουλειά του Κόμματος, αφού δεν μπορεί όλα και τα πάντα να λύνονται με καλύτερα ή πιο επεξεργασμένα αιτήματα μέσα στο κίνημα. Π.χ. ήταν πετυχημένη η δουλειά που πέρασε μέσα από το ΠΑΜΕ, με την πρόταση νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις που υπέγραψαν 500 σωματεία. Είναι θέμα της καθοδήγησης κάθε κρίκου να δει πώς αυτή η σωστή επιλογή θα βαθαίνει, θα πολιτικοποιείται.

Αναμφίβολα, είναι αρκετά δύσκολη δουλειά.

Ομως, έχουμε πλέον αποκτήσει κάποια πείρα.

Πρέπει να έχουμε καθαρό ότι θα χρειαστεί ακόμα πολλή δουλειά μετά το Συνέδριο, στο ζήτημα του τι σημαίνει ακριβώς, στην πράξη, εξειδίκευση της στρατηγικής σε συγκεκριμένες κάθε φορά συνθήκες, σε συγκεκριμένο χώρο κ.λπ.

Περισσότερο να σκύψουμε και να σκεφτούμε, να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή σε όλη την κλίμακα του Κόμματος και της ΚΝΕ, από την ΚΕ έως τις ΚΟΒ, στο πώς θα γενικεύουμε την πείρα που προκύπτει και από την αυτοτελή δράση του Κόμματος και από τους μαζικούς πολιτικούς, κοινωνικούς αγώνες.

Η γενίκευση της πείρας δεν μπορεί να εξαντλείται σε μια περιγραφή, με τη μορφή ενός απολογισμού που κάνουμε κάθε φορά που οργανώνουμε τον έλεγχο ή την αποτίμηση της δουλειάς μας.

Και προσυνεδριακά είδαμε πολλές περιγραφές, απολογιστικού χαρακτήρα. `Η και το αντίθετό του: Μια συνεχής επανάληψη γνωστών σωστών γενικών θέσεων, που δεν ακουμπούσαν όμως σε κάποια πείρα, ούτε έκαναν έστω προσπάθεια να συνδυαστεί με ζωντανά παραδείγματα και εξειδίκευση από τον τομέα δράσης τους, από τις ΚΟΒ.

Η γενίκευση της πείρας πρέπει να πατάει στη σωστή αντίληψη για τη σχέση, από τη μια μεριά, των αντικειμενικών συνθηκών που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς, και από την άλλη, του υποκειμενικού παράγοντα, δηλαδή του Κόμματος και του κινήματος, που μπορεί να επιδράσει και να αλλάξει μια υπάρχουσα κατάσταση.

Οταν προχωράμε σε γενίκευση της πείρας, οφείλουμε να απαλλασσόμαστε από ένα πνεύμα ωραιοποίησης που μας διακρίνει κάποιες φορές.

Οπως, επίσης, υπάρχει και το άλλο, από το οποίο μπορούμε και πρέπει να απαλλασσόμαστε. Δηλαδή, από μια υποτίμηση κάποιων σοβαρών, θετικών βημάτων και επιλογών που κάνουμε, τα οποία δεν τα αναδεικνύουμε λες και είναι αυτονόητα.

Ομως, αν τα υπολογίσουμε όλα αυτά ισορροπημένα, θα καταφέρουμε κάθε φορά να ανεβάζουμε την απαιτητικότητα και από τον εαυτό μας και από τους άλλους, και ατομικά και συλλογικά.

Και να μην τα φορτώνουμε όλα στις αντικειμενικές δυσκολίες και σε αντικειμενικά προβλήματα. Ούτε βέβαια να κλείνουμε τα μάτια σε υπαρκτές, σε δικές μας αδυναμίες και ελλείψεις.

Σίγουρα, ο απολογισμός που κατά διαστήματα κάνουμε, αποτελεί πάντα έναν δείκτη.

Ιδιαίτερα, μπορούμε να δούμε καλύτερα την κριτική αποτίμηση των στελεχών, όχι μόνο σε κάθε Συνδιάσκεψη ή Συνέδριο, αλλά μέσα στην πορεία ελέγχου των Αποφάσεων, με την έννοια να αναφέρονται και η καλή εξέλιξη του στελέχους αλλά και οι ελλείψεις του κ.λπ., ώστε η κριτική και αυτοκριτική να γίνει τρόπος δουλειάς όλων, γιατί μόνο έτσι βοηθιούνται οι σύντροφοι, τους δίνεται χρόνος να βελτιώνονται.

Ομως, για να γίνει η γενίκευση της πείρας ατομικός και συλλογικός πλούτος όλων, πρέπει να ψάχνουμε συνεχώς, κάπως βαθύτερα, στο πώς δουλέψαμε συγκεκριμένα, πώς χειριστήκαμε διάφορα ζητήματα, πώς τα καταφέραμε κάθε φορά στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη...

Τόσο σε σχέση με τις άλλες ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων, των διαφόρων κινήσεων κ.λπ., αλλά και με τον επηρεασμό που δέχονται και έχουν οι ίδιες οι εργατικές - λαϊκές μάζες, οι δυνάμεις δηλαδή που απευθυνόμαστε σε κάθε Τομεακή και Περιοχή, σε κάθε ΚΟΒ.

Να σκύβουμε περισσότερο πάνω σε αυτά τα οποία μας λένε οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, τις επιφυλάξεις τους, τις εμμονές τους και την επιρροή που δέχονται από τον οπορτουνισμό, από την αστική ιδεολογία, από τον συμβιβασμό τους και τις φοβίες τους.

Εχει σημασία να κάνουμε αντικειμενική εκτίμηση για το πώς επίσης δουλέψαμε και τι αποτελέσματα είχαμε για τη συσπείρωση δυνάμεων στο κίνημα.

Να έχουμε σαφή εικόνα, μέχρι πού καταφέραμε κάθε φορά να διευρύνουμε την επαφή μας, την επικοινωνία μας, πού ακριβώς δυσκολευτήκαμε, τι πρέπει να ξαναδούμε, ίσως ξανά από την αρχή...

Το γεγονός ότι δώσαμε τόσο μεγάλη βαρύτητα, και στις Θέσεις της ΚΕ και προσυνεδριακά και στις εργασίες του Συνεδρίου, στη συζήτηση για την ανάγκη της ιδεολογικής μορφωτικής δουλειάς μέσα στο Κόμμα και στον περίγυρο, δεν σημαίνει καθόλου ότι υποτιμούμε τη σημασία της οργανωτικής δουλειάς, της καλής οργάνωσης των συζητήσεων στα όργανα και στις ΚΟΒ, άλλα σοβαρά οργανωτικά καθήκοντα στην εσωκομματική λειτουργία και τη μαζική δράση μας.

Το αντίθετο ακριβώς θεωρούμε ότι πρέπει να συμβαίνει και αυτό εννοούμε.

Γιατί η ιδεολογική μορφωτική δουλειά αφορά και επιδρά άμεσα σε ζητήματα οργάνωσης, καθοδήγησης, καταμερισμού δουλειάς, διάταξης δυνάμεων, ελέγχου και των αριθμητικών, δηλαδή των ποσοτικών δεικτών στη δουλειά μας, οι οποίοι όμως έχουν να κάνουν και με το ποιοτικό στοιχείο της δουλειάς μας, το πώς δουλεύουμε μέσα στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πώς προωθούμε την κοινωνική συμμαχία. Εχει να κάνει επίσης και με την ικανότητα εκλαΐκευσης του Προγράμματός μας, των γενικότερων θεωρητικών θέσεων του Κόμματος, των επαναστατικών μας ιδεών κ.λπ.

Μπορούμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Βάζοντας συγκεκριμένους στόχους και οργανώνοντας τη δουλειά μας για να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι.

Π.χ. είναι κρίσιμο αυτή την τετραετία μέχρι το 22ο Συνέδριο να μετρήσουμε βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων βιοπαλαιστών της πόλης και των αγροτών, των φοιτητών, σπουδαστών και μαθητών ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, λυκείων, άλλων νέων εργαζομένων, γυναικών λαϊκής ένταξης ή καταγωγής με πολλές χιλιάδες εγγραφές σε σωματεία, σε συλλόγους, σε επιτροπές αγώνα, σε λέσχες και στέκια, που ήδη υπάρχουν ή που πρέπει να φτιαχτούν, όπου δεν υπάρχουν άμεσα και με σχέδιο συγκεκριμένο.

Οπου δεν υπάρχει σωματείο το φτιάχνουμε. Αν δεν μπορούμε φτιάχνουμε έναν πυρήνα, μια επιτροπή αγώνα. Οπου δεν υπάρχει σύλλογος αυτοαπασχολουμένων ΕΒΕ ή αγροτικός σύλλογος, ή γυναικείος σύλλογος αντίστοιχα, τους δημιουργούμε.

Ανάλογα, το ίδιο πρέπει να εκφραστεί και στη συνέχεια, με τη μεγαλύτερη, πιο ενεργή συμμετοχή στις διαδικασίες του κινήματος, συμμετοχή σε συνελεύσεις, σε συζητήσεις, σε δράσεις, σε κινητοποιήσεις, με πολύ στοχευμένη, συγκεκριμένη δουλειά, πρώτα απ' όλα από τους κομμουνιστές που είναι εκλεγμένοι στα σωματεία και τους άλλους φορείς, όπως και από το σύνολο των κομματικών και ΚΝίτικων δυνάμεων.

Είναι κρίσιμο να επιδιώξουμε να ανεβάσουμε τη συμμετοχή τους στις διεργασίες του κινήματος, να συμβάλουμε για να αλλάξουν δραστικά και όπου μπορούμε, με στόχο βέβαια παντού, τους αρνητικούς συσχετισμούς σε ΔΣ, σε αντιπροσώπους κ.λπ.

Να βγάζουμε συμπεράσματα από τους αγώνες, να συζητάμε διεξοδικά στα Τομεακά, στις κομματικές ομάδες των φορέων: Πώς χειριστήκαμε έναν αγώνα, πού οφείλεται το γεγονός ότι κάπου δεν τα καταφέραμε, τι συγκεκριμένα πρέπει να κάνουμε για να ανακάμψουμε και τόσα άλλα.

Να κλιμακώνουμε την πάλη, να γίνουμε πιο ικανοί να περνάμε στην αντεπίθεση.

Η αντεπίθεση βέβαια δεν είναι σύνθημα. Σημαίνει και μορφές πάλης και πλαίσια αιτημάτων και διεκδικήσεις, και όλα αυτά όσο γίνεται πολύ καλά επεξεργασμένα.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία θα συσπειρώνονται και νέες δυνάμεις με τη δική μας συμβολή. Κι όλα αυτά δεν πρέπει να τα βλέπουμε περιορισμένα, τοπικά, ή στα πλαίσια μόνο ενός κλάδου.

Στην εισήγηση της ΚΕ, όπως είδατε, θέσαμε πιο ξεκάθαρα το ζήτημα ότι στη δράση τη δική μας δεν μπορεί παρά να στοχεύουμε, να επιδιώκουμε, οι επιμέρους κλαδικές ή τοπικές διεκδικήσεις, ο συντονισμός δράσης φορέων κάτω από συγκεκριμένο περιεχόμενο και αιτήματα, θα πρέπει να εξελίσσονται σε μια πορεία σε ένα πανελλαδικό, καλά συντονισμένο, ενιαίο κίνημα. Κίνημα με συγκεκριμένους στόχους διεκδίκησης και ενιαίες θέσεις.

Κι αυτό όχι βολονταριστικά, αλλά εκτιμώντας το κάθε βήμα.

Στόχος μας πρέπει να είναι η διαμόρφωση ενός κινήματος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όσο γίνεται πιο μαζικού, εδραιωμένου στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, σε κάθε νομό και περιφέρεια, πανελλαδικά, με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, εναντίωσης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με όσο γίνεται ενιαία πανελλαδικά στην πορεία αιτήματα.

Στην εισήγηση της ΚΕ δώσαμε αναλυτικά τα χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος, δεν θα τα επαναλάβω πάλι εδώ.

Ενα τέτοιο πανελλαδικό κίνημα, που θα έχει ταυτόχρονα και διεθνιστικό χαρακτήρα, μπορεί να το εγγυηθεί μόνο το ΚΚΕ με τη δράση του, ως καθοδηγητική δύναμη για την ανατροπή του συνολικού συσχετισμού.

Δεν εννοούμε με αυτό ότι σώνει και καλά σε μαζικό επίπεδο, το κίνημα, και μάλιστα σε πανελλαδικό επίπεδο, μπορεί να υιοθετεί όλο το Πρόγραμμα του ΚΚΕ.

Αλλά η αντεπίθεση αυτή δεν μπορεί παρά να συνδέεται με ανατρεπτικά, συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και όχι μόνο με έναν διεκδικητικό απλά χαρακτήρα επιμέρους ή γενικόλογων αιτημάτων.

Βεβαίως, ο κάθε εργατικός κλάδος, ο κάθε κλάδος αυτοαπασχολουμένων, αγροτών κ.λπ., ακόμα και κατά περιοχή, μπορεί να έχει τα ιδιαίτερα αιτήματά του.

Ωστόσο, εμείς πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο και να παλεύουμε για τη διαμόρφωση κοινών πανελλαδικών δράσεων και ενιαίων κοινών αιτημάτων που να μας πηγαίνουν μπροστά.

Να έχουμε πλήρη συνείδηση ότι δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, ούτε μπορεί να γίνει τεχνητά με μια λίστα αιτημάτων, αλλά αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ένταση και όξυνση της ταξικής πάλης, που θα συγκρούεται εφ' όλης της ύλης με τα συμφέροντα και τις επιλογές της αστικής τάξης, των κυβερνήσεων διαχείρισης του συστήματος, με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις στρατιωτικοπολιτικές αναμετρήσεις.

Ιδιαίτερα οι Συντονιστικές Επιτροπές και άλλες Επιτροπές Αγώνα που λέμε στις Θέσεις μπορούν να συμβάλουν και σε αυτή την κατεύθυνση και κυρίως στην κατανόηση της σημασίας της συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων και της αναγκαιότητας, με βάση την πείρα που αποκτά το κίνημα, να υιοθετούνται οι κοινοί στόχοι, παρά τις επιμέρους διαφορές που προκύπτουν από την ίδια τη διαφορετική θέση στην κοινωνικοταξική διάρθρωση και τις μικροαστικές ταλαντεύσεις που έχουν τα μεσαία στρώματα.

Οπωσδήποτε τα θέματα της κοινωνικής συμμαχίας τα έχουμε πολύ αναλυτικά στην εισήγηση και στις Θέσεις, θα υπάρχουν και στις τελικές Αποφάσεις.

Εχει κατακτηθεί στο κομματικό σώμα μια ενιαία αντίληψη μετά τα πανελλαδικά σώματα που κάναμε, έχουμε απαλλαγεί σε μεγάλο βαθμό από παλιότερες σχηματοποιήσεις που μας δυσκόλευαν. Σήμερα κατανοούμε ότι τα σχήματα φτιάχνονται για να διευκολύνουν την άνοδο του κινήματος, την προσέγγιση και συστράτευση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, υπηρετώντας τη στρατηγική μας, για την προώθηση του στρατηγικού μας στόχου και την απαραίτητη συγκέντρωση και προετοιμασία δυνάμεων για μεγάλες συγκρούσεις.

Η ΚΕ θεωρεί απαραίτητο να τονίσει ιδιαίτερα ότι οφείλουμε να δουλέψουμε καλύτερα και να δώσουμε μεγαλύτερο βάρος στην επιχειρηματολογημένη αντιπαράθεση με τα άλλα πολιτικά κόμματα και κινήσεις.

Και αυτό ισχύει και γενικά πανελλαδικά, αλλά και τοπικά, σε κάθε χώρο.

Να ξεκαθαρίσουμε για μια ακόμα φορά τα εξής:

Τα κόμματα τα κρίνουμε με βάση το πρόγραμμά τους, τον χαρακτήρα και τη δράση τους. Είτε κυβέρνησαν κάποια από αυτά, είτε κάποια συγκυβέρνησαν με άλλα, είτε διεκδικούν να κυβερνήσουν αύριο.

Μερικές φορές, μπορεί οι διαφορές τους να οδηγούν σε εντάσεις μεταξύ τους, ενίοτε οξυμένες. Οπωσδήποτε αυτό εντείνεται σε προεκλογικές κυρίως περιόδους. Δεν ξέρουμε αν η σημερινή κυβέρνηση θα πάει για εκλογές φέτος το φθινόπωρο ή αργότερα. Αλλά το θέμα που θέτουμε ισχύει έτσι κι αλλιώς και πρέπει να το παίρνουμε υπόψη και να το υπολογίζουμε, γιατί έτσι είναι ένας αποδοτικός τρόπος για να εγκλωβίζουν εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις στα γνωστά διλήμματα.

Αυτές οι διαφορές, κάποιες φορές, προκαλούν δυσκολίες ακόμα και στην ίδια τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, κυρίως βέβαια προβλήματα σήμερα στη σταθερότητα και αποτελεσματικότητα της κυβερνησιμότητας, αφού το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν είναι ακόμα τουλάχιστον σε θέση να κλονίσει συνολικά το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό π.χ. που έγινε κατά την περίοδο 2012 - 2015, όπου δημιουργήθηκε μια τέτοια αστάθεια, με την κατάρρευση των μέχρι τότε κυβερνητικών κομμάτων, και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, περισσότερο βέβαια με παταγώδη τρόπο του ΠΑΣΟΚ, όπως όλοι θυμόμαστε, που κατρακύλησε από το 40% στο 10%.

Παρ' όλα αυτά, τα κόμματα αυτά αποτελούν βασικό στήριγμα του συστήματος και παράγοντα διατήρησης έως και επιδείνωσης παραπέρα του συσχετισμού δυνάμεων. Κι αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα με αυτά που εμφανίζονται και ως η δήθεν εναλλακτική λύση προόδου...

Στην πραγματικότητα, τέτοιου είδους κόμματα ευνοούν με κάθε τρόπο τη συνέχιση και ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής με την εναλλαγή τους στη διακυβέρνηση...

Και αυτό άσχετα πώς εμφανίζεται αυτή η εναλλαγή... Δηλαδή πότε με μονοκομματικές κυβερνήσεις, πότε ως κυβερνήσεις συνεργασίας.

Κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜέΡΑ25 έχουν «αποκτήσει ειδικότητα» στο να χειραγωγούν, να παραπλανούν, να καλλιεργούν στον λαό μοιρολατρία, αυταπάτες, να συντηρητικοποιούν με τη διάδοση κοσμοπολίτικων αντιλήψεων, ουτοπικών αντιλήψεων.

Ακριβώς όπως οι άλλοι «από τα δεξιά», κυρίως από τη ΝΔ, την Ελ. Λύση κ.λπ. πρωτοστατούν, καλλιεργούν - για να το πούμε και κάπως σχηματικά - τις αντικομμουνιστικές, ρατσιστικές, εθνικιστικές κ.λπ. αντιλήψεις, γεγονός που δίνει το άλλοθι σε κάποια κόμματα και ομάδες να εμφανίζονται στον πολιτικό τους λόγο ερμαφρόδιτα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλοι, παρά το γεγονός ότι αποτελούν την άλλη όψη του Ιανού στο αστικό πολιτικό σκηνικό, όπως εύστοχα επισημαίνει η εισήγηση της απερχόμενης ΚΕ στο 21ο Συνέδριο.

Συνολικά σήμερα φαίνεται ότι φτιασιδώνονται και πλασάρονται αναπαλαιωμένες όλες οι παραδοσιακές αστικές πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ αυτού του δίπολου, με τη μορφή: «Δεξιά - αντιδεξιά», «πρόοδος - συντήρηση», «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά» κ.λπ.

Χρειάζεται συνεπώς πολλή δουλειά να κάνουμε, καθοδηγητική δουλειά, ώστε να παρακολουθούμε πολύ καλά όλους, να παρακολουθούμε όλες τις εξελίξεις, να μην υποτιμάμε τίποτα.

Στις εισηγήσεις και αποφάσεις των Τομεακών Συνδιασκέψεων και των Συνδιασκέψεων Περιοχών σωστά αντιμετωπίστηκαν γενικά και τέθηκαν ζητήματα, που αφορούν και τον υπόλοιπο οπορτουνιστικό χώρο και τον «αριστερό» εξωκοινοβουλευτικό χώρο και τις διάφορες αναρχοαυτόνομες ομάδες, ιδιαίτερα σε χώρους νεολαίας κ.λπ. Οπωσδήποτε χρειάζεται παρακολούθηση και ιδεολογική αντιμετώπιση με επιχειρήματα για τη στάση τους, τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και σε ζητήματα πολιτικής δράσης και κινημάτων, όπου βγάζουν έναν ιδιότυπο αντικομμουνισμό και εχθρότητα απέναντι στην οργανωμένη, μαζική δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Η ΚΕ θα ήθελε να τονίσει ιδιαίτερα ένα ζήτημα που έχει ξεχωριστή σημασία για όλες αυτές τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που μας ενδιαφέρουν να τους τραβήξουμε από την αστική και οπορτουνιστική λογική, από την εδραιωμένη σε πολλούς και πολλές αντίληψη ότι το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική πρόταση, δεν βλέπει το ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας κ.λπ.

Είναι γεγονός ότι στη διαδικασία και την προσπάθεια που κάνουμε για επικοινωνία και δράση με ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, συναντάμε πολλούς ανθρώπους που επηρεάστηκαν και επέλεξαν πολιτική στάση στο παρελθόν και σχετικά πρόσφατα, αφού ήλπισαν - σχεδόν οι περισσότεροι ειλικρινά - ότι υπάρχει η δυνατότητα μιας φιλολαϊκής πολιτικής από μια τέτοια κυβέρνηση «αριστερών» ή «προοδευτικών» δυνάμεων.

Και δυστυχώς, πολλοί και πολλές ακόμα επηρεάζονται. Και πάνω σε αυτή την πραγματικότητα έχει στηθεί επιχείρηση παγίδευσης τέτοιων δυνάμεων μέσα και στον περίγυρο του Κόμματος και της ΚΝΕ, με τη βοήθεια διάφορων μόνιμα και διαχρονικά διαφωνούντων με τη στρατηγική μας.

Συναντάμε και θα συνεχίσουμε να συναντάμε αντιλήψεις που έχουν καλλιεργηθεί μέσα στον λαό, ότι το ΚΚΕ με τη στρατηγική του για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη νίκη της εργατικής εξουσίας δεν προσφέρει άμεση πολιτική λύση υπέρ του λαού, αλλά τα αφήνει όλα στο απώτερο μέλλον, δηλαδή ποτέ, όπως λένε.

Βέβαια, στην πραγματικότητα, πίσω από τη θέση αυτή βρίσκεται η θέση και η λογική συμμετοχής σε μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού ως η άμεση πολιτική λύση.

Φυσικά καλλιεργείται προπαγανδιστικά μέσα στον λαό από τον οπορτουνισμό και τη σοσιαλδημοκρατία κυρίως, αλλά δεν πρέπει να υποτιμήσουμε το γεγονός ότι ασυνείδητα, είτε από συνήθεια κ.λπ., εμφανίζεται ως αντίληψη μαζικά μέσα στον εργατικό - λαϊκό κόσμο, στον οποίο και εμείς απευθυνόμαστε.

Κι όλα αυτά σήμερα ακόμα κυριαρχούν σε αντιλήψεις του λαού, ενώ ήδη πλέον υπάρχουν οι αρνητικές εμπειρίες, ότι δεν είναι δυνατό, δεν είναι εφικτό, μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας με ένα αριστερό, προοδευτικό, αντισυστημικό προφίλ να φέρει τον λαό κοντά σε μια ριζική αλλαγή και να αλλάξουν όντως τα πράγματα σε όφελος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Αυτή η πολιτική γραμμή είναι άλλωστε δοκιμασμένη όλο τον 20ό αιώνα αλλά και πιο πρόσφατα στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα. Παλιότερα, από τη δεκαετία του '80, του '90 και του 2000, με το ΠΑΣΟΚ, μετά το 2010 με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ηδη ξανά γίνονται διεργασίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε πάλι να προβάλλει τις προοδευτικές κυβερνήσεις, τη συνεργασία όλων των προοδευτικών για να διώξουμε τη δεξιά κ.λπ. Διάφοροι ετοιμάζονται να φτιάξουν κόμμα με τίτλο κομμουνιστικό που θα είναι ουρά της σοσιαλδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποκλείεται να ενισχύεται και από μια ομάδα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, για να μην έρθει ένας κόσμος και προσεγγίσει το ΚΚΕ, του πασάρουν δηλαδή «εναλλακτική επιλογή» του χεριού τους.

Γι' αυτό χρειάζεται να δουλέψουμε και να εξηγήσουμε καλύτερα ότι το ΚΚΕ απαντά στις σημερινές ανάγκες και τα προβλήματα του λαού με τη θέση και δράση του. Τις όποιες διεργασίες τις βλέπει μέσα στον αγώνα για την αναγέννηση της ταξικής πάλης, την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την κοινωνική συμμαχία όλων των καταπιεσμένων.

Οτι παλεύει για να αποσπάσει και να υπερασπιστεί κατακτήσεις, συγκεντρώνει δυνάμεις και μαζικοποιεί το κίνημα, ώστε να δυναμώνει ο αγώνας για την πραγματική ανατροπή, που δεν είναι άλλη από την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, τον σοσιαλισμό.

Το Κόμμα μας έχει πλέον σήμερα στα χέρια του, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, από κάθε άλλη περίοδο και φάση, ισχυρά επιχειρήματα.

Εχουμε επιχειρήματα που στηρίζονται στην εμπειρία του λαού στη χώρα μας αλλά και χειροπιαστές αποδείξεις σε όλη την Ευρώπη και παγκόσμια. Δέστε την Πορτογαλία, την Κύπρο, τη Βραζιλία, τη Βενεζουέλα και πάει λέγοντας. Κι αυτά πρέπει συνεχώς να τα αναδεικνύουμε, να τα προβάλλουμε. Σε ποια από αυτές ή άλλες χώρες που στήριξαν τα ΚΚ αστικές κυβερνήσεις, ή συμμετείχαν, ή έδωσαν ανοχή σε αυτές, σταμάτησαν τα αντιλαϊκά μέτρα, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, άνοιξε έστω ένας δρόμος, ακόμα έστω ένα παράθυρο;

Σήμερα μπορούμε να προβληματίσουμε, να επιδράσουμε, να πείσουμε για τη σημασία που έχει το γεγονός ότι ο καθημερινός αγώνας για όλα τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα να κατευθύνεται και να εντάσσεται στον αγώνα τελικά για την ίδια την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης και την αντικατάστασή της με την εξουσία της εργατικής τάξης...

Κι αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε, παρά το γεγονός ότι κυριαρχεί η λογική του «μικρότερου κακού». Να εξηγήσουμε υπομονετικά γιατί αυτή η λογική οδηγεί στον αφοπλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος, οδηγεί στη χειραγώγηση και υποχώρηση, «παγώνει» κυριολεκτικά τις ριζοσπαστικές, προοδευτικές συνειδήσεις, ενώ η άποψη του ΚΚΕ, του ταξικού κινήματος, δίνει ανάταση και πραγματική διέξοδο.

Και από αυτή την άποψη, έχει σημασία να αναδείξουμε και συνεχώς να αναδεικνύουμε την πολύτιμη ιστορική πείρα που έχει αποτυπωθεί για μια μεγάλη περίοδο, στα Δοκίμια της Ιστορίας (έχουν εκδοθεί για την περίοδο 1918 - 1949), ενώ συνεχίζεται η έκδοση, άμεσα ο αναμορφωμένος Τόμος 1949 - 1967 και ακολουθεί ο Τόμος για την περίοδο 1967 - 1974, ενώ έχει αρχίσει η μελέτη για την επόμενη περίοδο 1974 - 1991.

Η συστηματική μελέτη συνεπώς των Δοκιμίων, μαζί με τις υπόλοιπες νέες επεξεργασίες μας, είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητη.

Δεν υποτιμάμε καθόλου τον εξαιρετικά αρνητικό συσχετισμό δύναμης, γι' αυτό επεξεργαζόμαστε τη στρατηγική μας σε κάθε χώρο, ώστε η οργανωμένη πάλη να διαφοροποιεί συνειδήσεις, να τις αλλάζει όσο γίνεται, μαζί με τον συσχετισμό.

Ακριβώς γιατί απορρίπτουμε τον κάλπικο ρεαλισμό των άλλων, που είναι η ενσωμάτωση και η υποταγή. Συνεπώς για να ολοκληρώνω:

Η άνοδος της ιδεολογικής στάθμης του Κόμματος, και της συλλογικής και της ατομικής, η συνεχής μελέτη και αφομοίωση των επεξεργασιών που απαιτούνται, η βελτίωση της καθοδηγητικής δουλειάς και της λειτουργίας των ΚΟΒ που συζητήσαμε όλη αυτή την προσυνεδριακή περίοδο, όλα αυτά αποτελούν τον βασικό όρο ώστε να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ικανότητα, επιτελικότητα, αποτελεσματικότητα, για να μπορούμε:

Πρώτον: Να δρούμε από κοινού με εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που δεν συμφωνούν με το Πρόγραμμά μας.

Δεύτερο: Να συμβάλλουμε στην οργάνωση του αγώνα σε όλες τις συνθήκες, σε καμπές, είτε ανόδου είτε προσωρινής υποχώρησης.

Τρίτο: Να μπορούμε να διεξάγουμε πλέον, με πιο εύστοχο τρόπο, με πιο εκλαϊκευτικό τρόπο, την ιδεολογική διαπάλη.

Τέταρτο: Να ωθούμε με τις θέσεις και την αγωνιστική πρωτοπόρα στάση μας μέσα στο κίνημα, στη μεγαλύτερη λαϊκή πρωτοβουλία και μαχητικότητα.

Πέμπτο: Να οικοδομούμε γερές ΚΟΒ και γερές Οργανώσεις της ΚΝΕ, σε όλους τους κρίσιμους χώρους δουλειάς, σε κλάδους σημαντικούς έτσι όπως προσδιορίζονται από την εισήγησή μας.

Είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε.

Ο Θανάσης Χρηστίδης, από την Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας, παρουσίασε αναλυτικά στοιχεία για τον βαθμό οργάνωσης της εργατικής τάξης στην περιοχή, μίλησε για σημαντικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στη σύνθεσή της και αναφέρθηκε στις απαιτήσεις που προκύπτουν στην οργάνωση και στον σχεδιασμό της δουλειάς της Οργάνωσης, κυρίως στις μεγάλες επιχειρήσεις της περιοχής. Στην ομιλία του επικεντρώθηκε στο πώς δούλεψαν οι κομματικές δυνάμεις στα μεταλλεία εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική και στα συμπεράσματα από αυτήν τη δουλειά. «Κάθε βήμα που κάνουμε γεννά δυνατότητες, αλλά και νέα ζητήματα προς επίλυση», είπε χαρακτηριστικά, φέρνοντας παραδείγματα για το πώς και η δράση του αντιπάλου γεννά την ανάγκη για καλύτερη επεξεργασία ζητημάτων που αφορούν την παρέμβαση του Κόμματος.

Ο Γιώργος Σιδέρης, από την Οργάνωση Αττικής, μετέφερε ζωντανή πείρα από την παρέμβαση του Κόμματος στην περίοδο της πανδημίας για τα ζητήματα της Υγείας, τη χάραξη γραμμής που βοήθησε ώστε ο κόσμος να παραμείνει ενεργός, να αναπτύσσονται αγώνες για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων, οξύνοντας την καθημερινή διαπάλη γύρω απ' αυτό το θέμα. Μετέφερε πείρα από την Τομεακή Οργάνωση Υγείας Αττικής, για το πώς οι δυνάμεις του Κόμματος μπήκαν μπροστά διεκδικώντας μέτρα προστασίας, προσλήψεις και επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ενώ επεσήμανε τη σημασία που έχει για το Κόμμα η κατοχύρωση θέσεων στο κίνημα, φέρνοντας το παράδειγμα της ΟΕΝΓΕ.

Ο Θοδωρής Κωτσαντής, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, μίλησε για τη δουλειά στο φοιτητικό κίνημα. Μετέφερε πείρα από τις κινητοποιήσεις ειδικά του τελευταίου χρόνου, που οι δυνάμεις της ΚΝΕ μπόρεσαν να ηγηθούν και να πρωτοστατήσουν σε αυτό. Αναφέρθηκε στην πείρα από τις συντονιστικές επιτροπές που στήθηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού, όπου συμμετείχαν και άλλες δυνάμεις, δίνοντας ζωντανά τη διαπάλη για τον απεγκλωβισμό δυνάμεων και την ανάδειξη πρωτοπόρων αγωνιστών, ενώ υπογράμμισε την ανάγκη συνεργασίας των φοιτητικών Οργανώσεων με αντίστοιχες κλαδικές Οργανώσεις και Τμήματα της ΚΕ.

Ο Γιώργος Τάτσης, από την Οργάνωση της Αττικής, στάθηκε αναλυτικά στη μεταφορά πείρας από τη δράση της ΚΟ στους αυτοαπασχολουμένους της Δυτικής Αττικής την περίοδο του ολικού lockdown στην περιοχή. Αναφέρθηκε στη συγκρότηση Κομματικής Ομάδας στους ΕΒΕ, που είχε προετοιμαστεί πριν οξυνθεί το πρόβλημα της πανδημίας, με συγκρότηση κομματικού πυρήνα, διακίνηση του «Ριζοσπάστη» και οργάνωση πλατιάς σύσκεψης. Ετσι, από την πρώτη στιγμή έγινε κατορθωτό να διαμορφωθεί κείμενο υπογραφών με διεκδικήσεις, το οποίο βοήθησε τον προσανατολισμό των κομματικών δυνάμεων και στο να μπουν μπροστά. Αναφέρθηκε επίσης στα ζητήματα της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην πείρα που προκύπτει από την περιοχή και στην ανάγκη να βρίσκεται σταθερά στον προσανατολισμό της δράσης όλων των δυνάμεων του Κόμματος.

Ο Σωτήρης Παρίσης, από την Οργάνωση Δυτικής Ελλάδας, μετέφερε πείρα από τη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, τη μάχη με τη σαπίλα και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Επεσήμανε ότι μέσα από αυτήν τη μάχη αναγνωρίζονται πρωτοπόροι κομμουνιστές, συνολικά η δράση του Κόμματος στο κίνημα. Αναφέρθηκε παράλληλα στις δυσκολίες που υπάρχουν, καθώς ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης παραμένει χαμηλός, ενώ κυβέρνηση και εργοδοσία δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την υπόθεση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας.

Για τη δουλειά στους βιοπαλαιστές αγρότες μίλησε ο Ευθύμης Δημάκης από την Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας, επισημαίνοντας ότι αυτοί είναι διπλά «δεμένοι» από βιομηχάνους και εμπόρους, από τη μια για την τιμή του προϊόντος τους και από την άλλη για να δουλέψει κάποιο μέλος της οικογένειάς τους σε συσκευαστήρια και διαλογητήρια. Η δουλειά μ' αυτόν τον κόσμο πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των ΚΟΒ, συνέχισε, και η δημιουργία νέων αγροτικών συλλόγων εκεί που δεν υπάρχουν θα δώσει νέα εφόδια στις Οργανώσεις.

Ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, μίλησε για την ανάγκη αναβάθμισης της καθοδηγητικής δουλειάς του Κόμματος, φέρνοντας ως θετικό παράδειγμα το πώς δουλέψαμε σε σχέση με το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά. Μπροστά στα σύνθετα θέματα που θα συναντήσουμε (ψηφιακός μετασχηματισμός, «πράσινη ευφυής γεωργία», data 5G κ.ά.) και θα αλλάξουν την εικόνα σε πολλές περιοχές, είπε, απαιτούνται προσαρμογές στην καθοδηγητική δουλειά, κατάλληλη διάταξη δυνάμεων, εξειδίκευση από τα Τμήματα της ΚΕ, επεξεργασία πλαισίων. Τόνισε επίσης ότι απαιτείται σταθερό ιδεολογικό υπόβαθρο από τις δυνάμεις μας για να εκτιμούν αυτές τις αλλαγές, ενώ ανέδειξε και τη σημασία της εσωκομματικής μόρφωσης και αυτομόρφωσης, επισημαίνοντας την ανάγκη ελέγχου της βελτίωσης της ιδεολογικής δουλειάς στις γραμμές μας.

Ο Τάσος Ναθαναηλίδης, από την Οργάνωση της Κρήτης, είπε ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάθε σύντροφος μπορεί να προσεγγίζει διαφορετικά τα καθήκοντα, αλλά αυτό που δίνει τον τόνο είναι η καθοδηγητική δουλειά. Επομένως, μπορεί η καθημερινότητα να βαραίνει, αλλά πρέπει να έχουμε το βλέμμα στον στόχο, στη συγκέντρωση δυνάμεων, στη δουλειά με τη στρατηγική μας. Τόνισε ότι είναι κρίσιμο να καλλιεργεί το καθοδηγητικό Οργανο την επαγρύπνηση σαν να κρίνονται όλα αύριο.

«Πυρήνας της δουλειάς μας να είναι η ιδεολογική δουλειά», είπε ο Πέτρος Μαρκομιχάλης από την Οργάνωση της Αττικής. Μετέφερε πείρα από το πόσο βοηθάει το στήσιμο επιτελείων και επιτροπών στο πλαίσιο των καθοδηγητικών Οργάνων που θα παρακολουθούν εξελίξεις και θα μελετούν παρεμβάσεις, θα επεξεργάζονται τη διαπάλη. Ανέφερε ότι οι κομματικοί πυρήνες σε περισσότερους χώρους δουλειάς και η άνοδος σε αρχαιρεσίες δημιουργούν προϋποθέσεις οικοδόμησης, ενώ αναφέρθηκε και σε δημιουργικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα σε μεγάλους κλάδους και σε περιοχές της Αττικής.

Ο Νίκος Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, τόνισε την ανάγκη να μπουν γρήγορα οι Αποφάσεις του Συνεδρίου στη ζωή του Κόμματος και της ΚΝΕ. Επικεντρώθηκε στη δουλειά στους μαθητές, στη μικρή αλλά σταθερή ανάπτυξη των δυνάμεών μας. Τόνισε ότι έχουμε πετύχει την αναγνώριση των μαθητικών Συντονιστικών Επιτροπών και του κύρους των δυνάμεών μας, με πολλούς εκλεγμένους ΚΝίτες σε μαθητικά συμβούλια. Μίλησε για την ανάγκη ενασχόλησης με το σύνολο της ζωής της νεολαίας, ώστε εκεί να πατάει και η πάλη για το σύνολο των σύγχρονων αναγκών, ενώ επεσήμανε ότι η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ την περίοδο της πανδημίας επέδρασε σε ευρύτερα τμήματα νεολαίας και λαϊκών στρωμάτων.

Ο Λουκάς Αναστασόπουλος, από την Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ, έκανε αναφορά στη διαπάλη με τους οπορτουνιστές, που προσυνεδριακά επικέντρωσαν στην καρδιά της στρατηγικής του ΚΚΕ, στο Πρόγραμμά του. Μιλώντας για την καθοδηγητική δουλειά υπογράμμισε ότι είχαμε θετικά αποτελέσματα εκεί όπου τα καθοδηγητικά Οργανα είδαν τα ιδεολογικά μαθήματα ως βασικό καθήκον, και τόνισε ιδιαίτερα ότι για να γίνει ορατή η διέξοδος στα μάτια των εργαζομένων πρέπει οι κομμουνιστές να την αναδεικνύουν.

«Καταφέραμε να ηγηθούμε σε μεγάλες κινητοποιήσεις, έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στο κίνημα, και αυτό δεν ήταν, ούτε θα είναι δεδομένο», είπε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, συμπληρώνοντας ότι το Κόμμα ήταν διαβασμένο, προετοιμασμένο και επέδρασε, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κατακτημένη η ικανότητα άμεσης προσαρμογής στην υλοποίηση των καθηκόντων που μπαίνουν στην καθοδηγητική δουλειά. Μίλησε ιδιαίτερα για την ανάγκη παρέμβασης στο εποικοδόμημα, στο πνεύμα της ενασχόλησης με το σύνολο της ζωής του εργάτη, ενώ είπε χαρακτηριστικά ότι η λέξη «καρδιά» στο σύνθημα του Συνεδρίου για δυνατό ΚΚΕ αναφέρεται στον συναισθηματικό κόσμο και κυρίαρχο ρόλο σε αυτό παίζει η Τέχνη, όπου έχουμε κάνει βήματα στην παρέμβασή μας. Παράλληλα, μίλησε για τα πανεπιστήμια, συγκεντρώνοντας την προσοχή στον τομέα της Ερευνας, στις πολυποίκιλες εργασιακές σχέσεις και στον όγκο των μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψηφίων διδακτόρων, μεταδιδακτορικών κ.λπ., και επισημαίνοντας την ανάγκη να σκύψει το Κόμμα περισσότερο σε αυτόν τον χώρο, που συνδέεται με κλάδους της οικονομίας.

Για τη δουλειά στους βιοπαλαιστές ΕΒΕ μίλησε ο Θανάσης Τζίμας, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματός της για τους ΕΒΕ. Επισήμανε πόσο βοήθησαν τα δύο πανελλαδικά Σώματα για αυτό το θέμα, ενώ παραμένει ζητούμενο η αφομοίωση των Αποφάσεων στις οποίες κατέληξαν. Εφερε παραδείγματα για το πώς τσάκισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις αυτά τα λαϊκά στρώματα, αλλά και πώς επιδρούν στη συνείδησή τους τα διάφορα μέτρα στήριξης που επεξεργάζονται οι αστικές κυβερνήσεις. Εφερε επίσης το παράδειγμα της κοινής δράσης της ΟΒΣΑ με το σωματείο των εμποροϋπαλλήλων, με καθοριστική παρέμβαση των κομμουνιστών, που πάτησε πάνω στην από κοινού επεξεργασία πλαισίου των αντίστοιχων Τμημάτων της ΚΕ.

Ο Γιάννης Σκόκας, από την Οργάνωση της Θεσσαλίας, τόνισε ότι τα σωματεία αποτελούν δίαυλο για τους δεσμούς του Κόμματος με την εργατική τάξη και έφερε πείρα από τη μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο, επισημαίνοντας ότι είναι στοίχημα να συνεχίσει αυτή η δράση την επόμενη μέρα με μια σειρά φορείς. Μετέφερε επίσης πείρα από τις αρχαιρεσίες στα Εργατικά Κέντρα Τρικάλων και Ελασσόνας, όπου δόθηκε μάχη με τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τόνισε ότι τα σωματεία θα πρέπει να κατοχυρώνονται ως οργανωτές της πάλης και στον χώρο κατοικίας, ενώ αναφορικά με την Κοινωνική Συμμαχία είπε ότι πρέπει να ξεφύγουμε από την έκφραση αλληλεγγύης από τους μεν στους δε και να δουλέψουμε πιο ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα.

Η ανασύνταξη του κινήματος είναι αλληλένδετη με την ισχυροποίηση του Κόμματος, τόνισε ο Πέτρος Αλέπης από την Οργάνωση της Αττικής και μέλος της ΚΕ, μεταφέρνοντας την εικόνα από τα βήματα που έχουν γίνει σε διάφορους κλάδους. Είπε ότι εκεί που είδαμε εγκαίρως τις εξελίξεις και επικεντρώσαμε, εκεί που συγκεντρώνεται το πιο νέο κομμάτι της εργατικής τάξης, καταγράφεται θετική πείρα από την παρέμβασή μας, ενώ έθεσε τον προβληματισμό για το πώς μπορεί να εκφραστεί η στήριξη και παρέμβαση για το σύνολο της ζωής του εργάτη στο επίπεδο της γειτονιάς, π.χ. με την εργατική λέσχη, κάτι που δεν έχουμε καταφέρει στον βαθμό που υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες.

Στη σημαντική ενίσχυση που προσφέρουν στη δουλειά των Οργανώσεων Περιοχής η συγκρότηση και η μελετητική δουλειά βοηθητικών επιτελείων στάθηκε ο Μάκης Μακρής από την Οργάνωση της Αττικής. Μεταφέροντας ζωντανή πείρα και από άλλες Οργανώσεις, αναφέρθηκε στην ΚΟ Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας, όπου η συγκρότηση Ομάδας Οικονομίας, η μελέτη εξελίξεων και τάσεων στην περιοχή και η συλλογική συζήτηση των επεξεργασιών της συνέβαλαν στην αναβάθμιση της ίδιας της Επιτροπής Περιοχής ως καθοδηγητικού επιτελείου, ανέβασαν δε συνολικότερα την ανησυχία στις οργανωμένες δυνάμεις του Κόμματος μέσα από κρίσιμους χώρους, ώστε να συμβάλουν σε αυτήν την προσπάθεια. Αναφέρθηκε επίσης στη σημασία της δουλειάς του Κόμματος στους εργαζόμενους μετανάστες.

Ο Παναγιώτης Μεντρέκας, από την Κομματική Επιτροπή Αιγαίου και μέλος της ΚΕ, μετέφερε πείρα από τη διαπάλη και τη δράση των Κομματικών Οργανώσεων για το Προσφυγικό. Υπογράμμισε ότι μαζί με τη σωστή πολιτική θέση και εκτίμηση, είναι αναγκαίο να διαμορφώνεται κατάλληλο σχέδιο δράσης, βασισμένο σε αντικειμενική γνώση της κατάστασης, της παρέμβασης άλλων δυνάμεων και μηχανισμών. Αναφέρθηκε στην πείρα από την πρωτοπόρα δράση του Κόμματος, με σχεδιασμό και δουλεμένο πλαίσιο αιτημάτων, κατά τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις που συνέβαλαν στον μεγάλο ξεσηκωμό τον Φλεβάρη του 2020. Ανέδειξε επίσης άλλα κρίσιμα ζητήματα που επιδρούν στις συνειδήσεις των νησιωτών, όπως οι εξελίξεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, οι συνέπειες της νέας κρίσης και της πανδημίας στον Τουρισμό.

Την ανάγκη ολόπλευρης ενίσχυσης του καθοδηγητικού ρόλου των Οργάνων, ιδιαίτερα των Τομεακών Επιτροπών, ως επιτελείων μάχης, με μελετητική δουλειά, συλλογική συζήτηση, άμεση εμπλοκή στον σχεδιασμό με σταθερό προσανατολισμό στη στρατηγική του Κόμματος, υπογράμμισε ο Αντώνης Κούκουρας από την ΚΟ Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας. Ξεχωρίζοντας την οργάνωση σχεδιασμένης παρέμβασης στους μεγάλους χώρους δουλειάς, τόνισε ότι αποτελεί προϋπόθεση η αντιμετώπιση ιδιαίτερων ζητημάτων που επιδρούν στη διαπάλη, με καλή γνώση κάθε χώρου, όχι για να αναπαράγεται μια περιγραφή των προβλημάτων των εργαζομένων, αλλά για να φωτίζονται οι αιτίες και η διέξοδος με τη στρατηγική του Κόμματος, να αναλαμβάνονται αντίστοιχες πρωτοβουλίες δράσης, να διαμορφώνεται κριτήριο στους εργαζόμενους.

Η Αφροδίτη Μπόμπολη, από το Γραφείο του ΚΣ της ΚΝΕ, στάθηκε στη δουλειά στους μαθητές και στην ανάπτυξη των δυνάμεων της Οργάνωσης, στόχο που συνδέεται συνολικότερα με την ανάπτυξη της ΚΝΕ και του Κόμματος. Τα πάνω από 100 επιτυχημένα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ, τόνισε, πρέπει να εκφραστούν και με μεγάλη άνοδο των οργανωμένων δυνάμεων. Επεσήμανε ότι σε συνθήκες πιο επεξεργασμένης και μεγαλύτερου εύρους παρέμβασης της αστικής τάξης στους μαθητές, με μια σειρά θέματα και ιδεολογήματα, σε συνθήκες διαμόρφωσης ενός «νέου τύπου μαθητή» με πρόσβαση σε τεράστιο όγκο πληροφορίας στο διαδίκτυο και με διατύπωση γνώμης για διάφορα κοινωνικά θέματα, αλλά και ταυτόχρονη υποτίμηση για το διάβασμα, τα θέματα αυτά πρέπει να απασχολούν πιο σταθερά τις μαθητικές ΟΒ. Αναφέρθηκε επίσης στη θετική πείρα από τις πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις και στο θετικό αποτύπωμα που υπήρξε και στις μαθητικές εκλογές.

Ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, υπογράμμισε ότι η στρατηγική του Κόμματος δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται στην ίδια τη ζωή, καθώς τα βήματά μας όλα τα προηγούμενα χρόνια, με την προγραμματική επεξεργασία, τις επεξεργασίες για σύγχρονα ζητήματα, τα συμπεράσματα για την Ιστορία του Κόμματος και για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, είναι αυτά που επέτρεψαν σωστές πολιτικές επιλογές σε κρίσιμα ζητήματα. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι όχι απλώς ορισμένα βήματα, μια βελτίωση της δουλειάς, αλλά ουσιαστική στροφή στην καθοδήγηση. Η δουλειά των κομμουνιστών στο εργατικό κίνημα, υπογράμμισε, αφορά την ολόπλευρη προετοιμασία του Κόμματος μέσα στην πάλη για να μπορεί να παίξει τον ρόλο του σε συνθήκες επαναστατικής ανόδου. Το κύριο σήμερα είναι να εκπαιδευτούν ευρύτερες λαϊκές μάζες στην αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, η ενίσχυση της εμπιστοσύνης της εργατικής τάξης στη δύναμή της, η τροφοδότηση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού, η διαμόρφωση αγωνιστικής πολιτικής πρωτοπορίας γύρω από το Κόμμα και την πολιτική του, η ανάδειξη κομμουνιστών ηγετών, καθοδηγητών μαζών, η όξυνση της ταξικής πάλης, με σταθερότητα στην πολιτική μας και την κατάλληλη ευελιξία που την υπηρετεί.

Ο Θανάσης Κολιζέρας, από την ΚΟ Πελοποννήσου, επεσήμανε ότι έχει αποκτηθεί καλύτερη αντίληψη στην Οργάνωση για τη δουλειά στους κλάδους και στους χώρους στρατηγικής σημασίας, αναφέροντας μεταξύ άλλων τον κλάδο Τροφίμων - Ποτών, που όχι μόνο είναι ο πιο σημαντικός στην περιοχή αλλά βρίσκεται και σε στενή διασύνδεση με την οργανωμένη αγροτική παραγωγή και την εφαρμογή της λεγόμενης «έξυπνης» γεωργίας. Επεσήμανε ακόμα τον ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό οργάνωσης των εργαζομένων, και ακόμα περισσότερο των βιοπαλαιστών αγροτών, προσθέτοντας ωστόσο ότι υπάρχουν θετικά αποτελέσματα και βήματα βελτίωσης στη λειτουργία Σωματείων, Αγροτικών Συλλόγων κ.ο.κ.

Σε πλευρές της πείρας από την Αρτα αναφέρθηκε ο Χρήστος Γκράτσας από την ΚΟ Ηπείρου. Επεσήμανε τη συνεχιζόμενη κρίση σε βασικούς κλάδους στην περιοχή, τις συνέπειες στους εργαζόμενους, την «αιμορραγία» στις παραγωγικές ηλικίες και την αντανάκλαση αυτής της κατάστασης στις συνειδήσεις. Μετέφερε τη θετική πείρα από την παρέμβαση της ΚΟ, από τη δράση του Εργατικού Κέντρου, ιδιαίτερα εκεί που υπήρξαν τα κατάλληλα αντανακλαστικά απέναντι σε εξελίξεις, όπως θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», συρροές κρουσμάτων κορονοϊού κ.ά. Επεσήμανε ακόμα τη σημασία της καθημερινής πολύμορφης και πολύπλευρης επαφής με τους εργαζόμενους, αναφέροντας μεταξύ άλλων τις πολιτιστικές δραστηριότητες του Εργατικού Κέντρου, που είχαν μαζική συμμετοχή.

Η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ, υπογράμμισε ότι το 21ο Συνέδριο, μαζί με τις επεξεργασίες των προηγούμενων Συνεδρίων για το Πρόγραμμα του Κόμματος και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, δίνει αναλυτικές κατευθύνσεις, αναδεικνύει ασφαλιστικές δικλίδες για το κύριο, για το πώς συνεχώς η δράση του Κόμματος θα εντάσσεται στην πάλη για την εργατική εξουσία. Η αποκατάσταση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος, τόνισε, δεν πρέπει να οδηγεί σε εφησυχασμό, ενώ επεσήμανε ακόμα ότι η αυτοκριτική της ΚΕ στις Θέσεις συνέβαλε να δουν και πολλά στελέχη του Κόμματος τον εαυτό τους σε αυτήν. Στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία της ιδεολογικής δουλειάς για να γινόμαστε όλοι πιο ικανοί στην κατάκτηση σωστής μεθοδολογίας σκέψης, αλλά και ως όρου για την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση σε συνθήκες που η αντοχή για θυσίες διαφέρει από προηγούμενες περιόδους. Ανέδειξε ακόμα τη σοβαρή πίεση που θα συνεχίσει να ασκεί το ερώτημα γιατί το Κόμμα δεν συμβάλλει σε κυβερνητική εναλλαγή στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όπως και η πιο μεθοδική παρέμβαση της αστικής τάξης για τη διαμόρφωση πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης. Αναφέροντας παραδείγματα από αστικές και οπορτουνιστικές απόψεις που επηρεάζουν ευρύτερες μάζες (όπως για το γυναικείο ζήτημα κ.ά.), επεσήμανε ότι πρέπει να αντιπαλέψουμε μια τάση να αποφεύγουμε να ανοίξουμε ζητήματα επειδή δεν είμαστε καλά προετοιμασμένοι ή γιατί τα θεωρούμε περιθωριακά. Αντίθετα, είναι ανάγκη να αναδεικνύουμε τη σήψη μιας σειράς «αξιών» που προβάλλονται ως σύγχρονες μορφές «αλληλεγγύης», αντιπαραθέτοντας τις αξίες του σοσιαλισμού.

Στη σημασία της σχεδιασμένης αξιοποίησης της ΚΟΜΕΠ, των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», του «Ριζοσπάστη», ως βασικού στοιχείου για την ένταση της ιδεολογικής δουλειάς ως στοιχείο της καθοδηγητικής δουλειάς με αυξημένες απαιτήσεις, ανέδειξε στην τοποθέτησή του ο Δημήτρης Ξεκαλάκης από την ΚΟ Αττικής και υπεύθυνος των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής». Αναφέρθηκε στη θετική πείρα, π.χ. στη δουλειά για τα 100χρονα του Κόμματος, της Οκτωβριανής Επανάστασης, εκδόσεων εξειδίκευσης ανά περιοχή, εκλαϊκευτικών μπροσούρων της ΚΝΕ, αλλά και στο γεγονός ότι τα βήματα που έχουν γίνει είναι πίσω από τις ανάγκες και ότι η δουλειά των Οργάνων στην προσπάθεια αυτή είναι αναντικατάστατη. Αναφέρθηκε τέλος στη σημαντική πείρα από τη συγκρότηση του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό», στις δυνατότητες και τις απαιτήσεις που έχει η αξιοποίηση ενός αξιόλογου επιστημονικού δυναμικού για την αντιπαράθεση με τον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας.

Στην πείρα από τη δουλειά στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, μια περιοχή με έντονη την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ, αναφέρθηκε ο Διονύσης Κλάδης, Γραμματέας της ΕΠ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων τις αυξημένες απαιτήσεις στην ιδεολογική αντιπαράθεση, στο να αποκρούονται τα «επιχειρήματα» περί «σταθερότητας», «ασφάλειας» απέναντι στην Τουρκία κ.ο.κ. Αναφέρθηκε επίσης στις ανεβασμένες απαιτήσεις - οργανωτικές, ιδεολογικές και άλλες - που έχει η κρίσιμης σημασίας δουλειά στη μειονότητα με κοινωνικοταξικά κριτήρια.

Στα 102 έφτασαν συνολικά τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από όλο τον κόσμο που έστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Τις προηγούμενες μέρες ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε αποσπάσματα από τα χαιρετιστήρια για το Συνέδριο, ενώ υπενθυμίζεται ότι ολόκληρα τα μηνύματα δημοσιεύτηκαν στο «902.gr» και βρίσκονται συγκεντρωμένα στη διεύθυνση www.902.gr/node/261661.

Αναλυτικά, χαιρετιστήρια μηνύματα έστειλαν τα εξής Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα:

1. ΚΚ Αζερμπαϊτζάν

2. ΚΚ Αλβανίας

3. Αλγερινό Κόμμα για τη Δημοκρατία και τον Σοσιαλισμό

4. ΚΚ Αρμενίας

5. ΚΚ Αργεντινής

6. ΚΚ Αυστραλίας

7. Κόμμα Εργασίας Αυστρίας

8. ΚΚ Βελγίου

9. ΚΚ Βενεζουέλας

10. ΚΚ Βιετνάμ

11. ΚΚ Μακεδονίας (Βόρεια Μακεδονία)

12. Ενωση Κομμουνιστών στη Βουλγαρία

13. ΚΚ Βουλγαρίας

14. Κόμμα Βουλγάρων Κομμουνιστών

15. ΚΚ της Βραζιλίας

16. Βραζιλιάνικο ΚΚ

17. ΚΚ Βρετανίας

18. Νέο ΚΚ Βρετανίας

19. Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία

20. Επαναστατικό Κόμμα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ (Γαλλία)

21. Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας

22. Εθνική Ενωση Κομμουνιστών (Γαλλία)

23. Γερμανικό ΚΚ

24. Ενοποιημένο ΚΚ Γεωργίας

25. Κόμμα Εργασίας Γουατεμάλας

26. ΚΚ στη Δανία

27. ΚΚ Δανίας

28. ΚΚ Ελ Σαλβαδόρ

29. Κομμουνιστικό Κόμμα (Ελβετία)

30. Ελβετικό ΚΚ

31. Κόμμα Εργασίας Ελβετίας

32. Κόμμα Κομμουνιστών ΗΠΑ

33. Μαρξισμός - Λενινισμός σήμερα (ML Today), ΗΠΑ

34. Ομάδα Σίσο Ούντο (Ιαπωνία)

35. ΚΚ Ινδίας

36. ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό)

37. Ιορδανικό ΚΚ

38. Κόμμα Τουντέχ Ιράν

39. ΚΚ Ιρλανδίας

40. Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας

41. Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας

42. ΚΚ Ισημερινού

43. ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας

44. Κομμουνιστές της Καταλονίας

45. Ενωση του Λαού της Γαλικίας

46. ΚΚ Ισραήλ

47. Μέτωπο Κομμουνιστών (Ιταλία)

48. Κομμουνιστικό Κόμμα (Ιταλία)

49. Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν

50. ΚΚ Καναδά

51. Κολομβιάνικο ΚΚ

52. Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (Νότια Κορέα)

53. Κόμμα Λαϊκής Πρωτοπορίας (Κόστα Ρίκα)

54. ΚΚ Κούβας

55. Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας

56. ΑΚΕΛ (Κύπρος)

57. Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα Λάος

58. Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας

59. Οργάνωση του ΚΚΣΕ στη Δημοκρατία της Λευκορωσίας

60. Λιβανέζικο ΚΚ

61. Σοσιαλιστικό Κόμμα (Λιθουανία)

62. ΚΚ Λουξεμβούργου

63. Κόμμα του Κογκρέσου για την Ανεξαρτησία της Μαδαγασκάρης (AKFM)

64. ΚΚ Μάλτας

65. Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα - Εθνική Πολιτική Ενωση (Μεξικό)

66. ΚΚ Μεξικού

67. Κίνημα Λαϊκής Αντίστασης (Μολδαβία)

68. ΚΚ Μπανγκλαντές

69. ΚΚ Νορβηγίας

70. Νοτιοαφρικανικό ΚΚ

71. Νέο ΚΚ Ολλανδίας

72. Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα

73. ΚΚ Ουκρανίας

74. Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας

75. ΚΚ Πακιστάν

76. Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης

77. Παλαιστινιακό ΚΚ

78. Παραγουανό ΚΚ

79. Περουβιανό ΚΚ

80. ΚΚ Πολωνίας

81. Πορτογαλικό ΚΚ

82. ΚΚ Ρεϊνιόν

83. Σοσιαλιστικό Κόμμα Ρουμανίας

84. ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας

85. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - ΚΚΣΕ

86. ΚΚ Σοβιετικής Ενωσης

87. Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚ Σοβιετικής Ενωσης

88. Κομμουνιστές της Σερβίας

89. Νέο ΚΚ Γιουγκοσλαβίας

90. ΚΚ Σλοβακίας

91. ΚΚ Σουαζιλάνδης

92. Σουδανέζικο ΚΚ

93. ΚΚ Σουηδίας

94. ΚΚ Σρι Λάνκα

95. Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο Σρι Λάνκα (JVP Sri Lanka)

96. Συριακό ΚΚ

97. ΚΚ Τουρκίας

98. ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας (Τσεχία)

99. Φιλιππινέζικο ΚΚ (PKP 1930)

100. ΚΚ Φινλανδίας

101. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας

102. ΚΚ Χιλής

Η πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου για τη θέσπιση της 10ωρης εργασίας και τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η πολυπόθητη «ανάπτυξη» και «ανάκαμψη» (μετά την κρίση) περνάει μέσα από τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το ΚΚΕ μπορεί στις σημερινές δύσκολες συνθήκες να αποτελέσει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας.

Ευχαριστώ για την πρόσκληση να παρευρεθώ στην εναρκτήρια εκδήλωση του 21ου Συνεδρίου. Το ΚΚΕ για δεκαετίες με τη δράση του και την πολιτική του αποτελεί μια καθαρή φωνή αντίστασης και ελπίδας απέναντι στα οξυμένα κοινωνικά αδιέξοδα της κοινωνίας μας. Εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου σας.

Ανάμεσα σε αυτούς και ο αρθρογράφος της Εφ.Συν. Τ. Παππάς, που το Σάββατο που μας πέρασε, είπε να κάνει μια ιστορική περιοδολόγηση περί πολιτικών συμμαχιών, για να καταλήξει στο «συμπέρασμα» πως «για να μην καταντήσει λοιπόν πλυντήριο αντιλαϊκών πολιτικών, το ΚΚΕ αρνείται τη συμμετοχή του σε κυβερνήσεις συνεργασίας με προοδευτικό πρόσημο (...) Αυτή η εξαίρεση, επειδή είναι ακίνδυνη για το σύστημα, δεν ταράζει σαν εφιάλτης τον ύπνο των αρχόντων (...) Η Δεξιά στις διάφορες εκδοχές της - και εδώ και αλλού - κυβερνά απερίσπαστη και πολλοί πολίτες επιλέγουν την αποχή, επειδή δε βλέπουν πειστικές και ελκυστικές εναλλακτικές λύσεις».

`Η πάλι μπορεί και να εμπνεύστηκε, πάνω εκεί που έψαχνε στο αρχείο του, από τη συνέντευξη που ο ίδιος είχε πάρει το 2009 από τον Μ. Χρυσοχοΐδη, τότε στέλεχος της «επωαζόμενης» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου, στην οποία ο σημερινός υπουργός της ΝΔ δήλωνε με στόμφο πως «πρέπει επιτέλους όσοι επικαλούνται την πρόοδο σε αυτή τη χώρα να πάρουν θέση και να συνταχθούν σε ένα ευρύτερο μπλοκ προοδευτικών δυνάμεων που επιθυμούν να φέρουν μόνιμες, κοινωνικά δίκαιες και ουσιαστικές αλλαγές στη χώρα. Το ΚΚΕ με τη στάση απόλυτης άρνησης σε αυτό το αίτημα δηλώνει ουσιαστικά ότι επιθυμεί να συνεχίσει να λειτουργεί σαν βασικό ανάχωμα υπέρ της συντήρησης».

Αλλά και η ιστορική πείρα που επικαλείται - με διάφορες ιστορικές λαθροχειρίες -, από τα «λαϊκά μέτωπα» έως τον ευρωκομμουνισμό και τη συμμετοχή των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε μια σειρά από χώρες σε αστικές κυβερνήσεις το ακριβώς αντίθετο απ' όσα λέει επιβεβαιώνει. Οχι μόνο στο μακρινό παρελθόν αλλά και στο πολύ πρόσφατο. Γιατί π.χ. μπορεί να μας είπε για τη στήριξη και συμμετοχή Κομμουνιστικών Κομμάτων στις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μας είπε: Ποια ήταν τα θετικά αποτελέσματα για τους λαούς από τη συμμετοχή αυτή; Μπορεί να μας πει έστω κι έναν αντεργατικό νόμο που κατάργησαν οι κυβερνήσεις αυτές; `Η μήπως γιατί και σε αυτές τις χώρες τα «καλά» των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας «φιγουράρουν» μαζί με όλες τις υπόλοιπες της ΕΕ;

Ξέρουμε βέβαια πως οι «άρχοντες» θα κοιμούνταν σαν πουλάκια αν την αναγκαία και επίκαιρη αυτή πρόταση το ΚΚΕ την έβαζε στην άκρη ή την «κρατούσε για τον εαυτό του» και για κάποιο «μακρινό μέλλον», καλλιεργώντας «στο ενδιάμεσο» το «ρεαλισμό» της υποταγής στο σύστημα και τους αρνητικούς συσχετισμούς, κάνοντας τον «νεροκουβαλητή» σε αστικές κυβερνήσεις, παλεύοντας να πείσει τον λαό πως πρέπει σήμερα να «αυτοεξαιρεθεί» από τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του. Αλλά... ας αλλάξουν πλευρό.

Η εφημερίδα «Τα Νέα» κατέγραψε την εναρκτήρια εκδήλωση αλλά και την ολοκλήρωση των εργασιών του Συνεδρίου με την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής.

Ο γνωστός «Ραν ταν πλαν» των «Νέων» Κανέλλης φαίνεται πως δυσανασχέτησε με την ομόφωνη εκλογή του Δ. Κουτσούμπα στη θέση του ΓΓ της ΚΕ και επιδόθηκε σε ένα από τα συνηθισμένα του αντικομμουνιστικά παραληρήματα για τη «συντήρηση μιας αναχρονιστικής νησίδας που εκμεταλλεύεται τη δημοκρατία απεργαζόμενη την καταστροφή της», μιας «ιδεολογικής σέχτας που στηρίζεται σε μια φαντασιακή εκδοχή του κόσμου» και ενός «μηχανισμού συντήρησης μιας βυζαντινού τύπου εξουσιαστικής μηχανής που συρρικνώνεται». Είναι απορίας άξιο πάντως γιατί ξόδεψε τόσες λέξεις σε εμετικούς σχολιασμούς για ένα κόμμα που θεωρεί «παρωχημένο»...

Σε προηγούμενο φύλλο της ίδιας εφημερίδας, άλλος αρθρογράφος της, έφτασε να κάνει υποδείξεις στο ΚΚΕ για το τι θα γράφει στο Καταστατικό του (!) απαιτώντας να θέσει σε ψηφοφορία στο Συνέδριο την απάλειψη της φράσης ότι «στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση». «Απείλησε» μάλιστα ότι αν το ΚΚΕ δεν το κάνει αυτό, «δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται που ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν το θεωρεί μέρος του δημοκρατικού τόξου», παίζοντας ρόλο «λαγού» και αποκαλύπτοντας τον μύχιο πόθο του για ένταση της επίθεσης στο Κόμμα.

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» φιλοξένησε εκτενές ρεπορτάζ από την εναρκτήρια εκδήλωση στο Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο του Γαλατσίου, όπως και ρεπορτάζ για την ολοκλήρωση του Συνεδρίου, το οποίο διάνθισε με σενάρια για κύκλους όπου - στην καλπάζουσα φαντασία της αρχισυνταξίας της εφημερίδας; - εντάσσονται όσοι εξελέγησαν ή δεν εξελέγησαν στην ΚΕ. Θα μπέρδεψε μάλλον το ΚΚΕ με την «καμαρίλα», τα «φέουδα», των «προεδρικών» και λοιπών «τάσεων» στον ΣΥΡΙΖΑ και στα άλλα αρχηγοκεντρικά κόμματα.

Το «Παρόν», με τίτλο «Αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα από το ΚΚΕ», φιλοξένησε ρεπορτάζ με αναφορές στην ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Συνέδριο. Επίσης, άρθρο του Ν. Στραβελάκη, οικονομολόγου στο ΕΚΠΑ, ο οποίος διαπιστώνει ότι «το Συνέδριο κινδυνεύει να περάσει απαρατήρητο και δεν φαίνεται να κεντρίζει το ενδιαφέρον ούτε καν των μελών του Κόμματος».

Κάτι που όπως φαίνεται δεν ισχύει για τον ίδιο, που επέλεξε να αρθρογραφήσει εκτενώς για κάτι που περίπου ...δεν υπήρξε, παρά την πεντάμηνη προσυνεδριακή διαδικασία, τις μαζικές εκδηλώσεις του Κόμματος, τη μεγάλη εναρκτήρια εκδήλωση της περασμένης Πέμπτης και τις δεκάδες δηλώσεις ανθρώπων από όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής που ευχήθηκαν δημόσια καλή επιτυχία στις εργασίες!

Σε άλλο σημείο γράφει πως «η διατήρηση ενός μαζικού κομμουνιστικού κόμματος στη μετα-σοβιετική εποχή είναι σίγουρα μια ιστορικών διαστάσεων πολιτική επιτυχία του ΚΚΕ», για να καταλήξει στο επίδικο της «ανησυχίας» του, που είναι να γίνει «χρήσιμο» το ΚΚΕ, υιοθετώντας «μεταβατικούς στόχους» και συνταγές διαχείρισης εντός των τειχών του συστήματος.

«Πρεμιέρα με επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ» είδε η «Καθημερινή», «Συνέδριο με διμέτωπο κατά ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ» είδε η «Αυγή», «Πανηγυρικό κλίμα "γιατί το Κόμμα άντεξε"» το «Πριν». Ο δε γνωστός ...κομμουνιστοφάγος της «Δημοκρατίας», Λιάκος, έκανε ένα διάλειμμα από τις προσφορές βιβλίων για τους Χίτες για να γράψει διάφορους εξυπνακισμούς περί κόμματος της Ατλαντίδας, επικαλούμενος μέχρι και τον ...Κύρκο.