Το πρώτο κείμενο των Θέσεων είναι καθρέφτης της δουλειάς μας. Πολλές φορές είχε διαπιστωθεί από τους συντρόφους ότι το επίπεδο συζήτησης στη συνέλευση της ΚΟΒ είναι αναντίστοιχο με τις συνολικές επεξεργασίες του Κόμματος. Χρειάζεται καλύτερη προετοιμασία από τον γραμματέα ώστε να βοηθάει η εισήγηση στην κατανόηση των συνθηκών που δρούμε, να ξεκαθαρίζονται οι στόχοι πάλης, το πώς οι συνολικές εξελίξεις επηρεάζουν τον χώρο δράσης. Να ξεκαθαρίζεται με τι καλούμαστε να αντιπαρατεθούμε, τι βήματα θέλουμε να μετράμε κάθε φορά και να καταλήγουμε στη μορφή δράσης.

Εχουμε διαπιστώσει ότι υστερούμε στο πώς οι σύντροφοι καθοδηγούνται σταθερά, έχουν καθημερινούς στόχους πάλης και κατά συνέπεια παρεμβαίνουν στους εργαζόμενους, στους αυτοαπασχολούμενους, στη νεολαία. Η συζήτηση στα τμήματα μιας ΚΟΒ, πολλές φορές μένει σε ένα σχέδιο για το τι έχουμε να κάνουμε πρακτικά. Χωρίς να συζητάμε πρώτα τους στόχους που βάζουμε με βάση την κατάσταση στον χώρο, το πώς η κεντρική πολιτική μεταφράζεται σε αυτούς τους χώρους, στη δράση των άλλων δυνάμεων. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που υποτιμάται η σημασία της συνεδρίασης των τμημάτων, εφόσον τα τμήματα δεν έχουν τον ρόλο που θα έπρεπε. Ενώ οι συνεργασίες έχουν καθηκοντολογικό χαρακτήρα και όχι καθοδηγητικό.

Είναι καμπανάκι όλο το κείμενο αλλά ιδιαίτερα αυτό που λέει στη θέση 28 ότι «το Κόμμα μας έχει προχωρήσει σε θεωρητικές - ιδεολογικές επεξεργασίες που δεν έχουν αφομοιωθεί από τα μέλη, ακόμα και από πολλά στελέχη». Το θεωρώ σημαντικό για το μέλλον του Κόμματος, για τη διατήρηση του επαναστατικού χαρακτήρα του, τη διατήρηση του κύρους του, των δεσμών του με το λαό. Το ότι δεν έχουν αφομοιωθεί ξεκινάει από το πώς αυτές οι επεξεργασίες αξιοποιούνται για να μπει ο σχεδιασμός της ΚΟΒ και της ΤΕ, ώστε να μπαίνουν στόχοι πάλης που θα συμβάλουν στη διαμόρφωση της κοινωνικής συμμαχίας, στην ισχυροποίηση του Κόμματος.

Το ζήτημα της μελέτης, κυρίως του «Ριζοσπάστη», το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να λυθεί το ότι δεν αξιοποιείται ως καθημερινός καθοδηγητής. Είναι βασικό ότι συχνά ένας σύντροφος μπορεί να έχει χαμηλό βαθμό απεύθυνσης στον περίγυρο και η δράση στο κίνημα να μην βαθαίνει με αποτέλεσμα και η ανάγκη εξοπλισμού να είναι μικρότερη. Η ανάπτυξη και παρέμβαση του Κόμματος, αλλά και το ίδιο το ατσάλωμα του συντρόφου είναι όρος για την ισχυροποίηση του Κόμματος.

Οι σχολές είναι σίγουρα πολύ βοηθητικές και συμφωνώ ότι θα πρέπει να γίνονται συνολικά. Καλύτερα να προετοιμάζονται τα μαθήματα στις ΚΟΒ, να έχουν περισσότερο τη μορφή μαθήματος και λιγότερο τη μορφή συνέλευσης.

Στο κομμάτι της αυτομόρφωσης είμαστε αδύναμοι, δεν ελέγχεται και δεν σχεδιάζεται πέρα από τα μαθήματα. Το διάβασμα είναι κάτι που λείπει από την καθημερινότητα πολλών ανθρώπων, άρα είναι δύσκολο να βγει αβίαστα. Εδώ πρέπει να παίξει ρόλο ο ιδεολογικός υπεύθυνος που μέχρι στιγμής ασχολείται με τη διακίνηση «Ριζοσπάστη» και ΚΟΜΕΠ. Να προτείνει βιβλία και ύλη από την ΚΟΜΕΠ, τον «Ριζοσπάστη» που θα συνδέονται με τον σχεδιασμό της ΚΟΒ, με την ανάλυση ζητημάτων στην οικονομία και την πολιτική, τη στρατηγική του Κόμματος, των θεωρητικών του επεξεργασιών, την κατανόηση του μαρξισμού - λενινισμού.

Οι συνοικιακές ΚΟΒ αποτελούνται από συντρόφους που δεν έχουν κοινό τρόπο ζωής, κοινές ανησυχίες, κοινά προγράμματα, υπάρχει διαφοροποίηση στις ηλικίες. Αυτό δυσκολεύει το δέσιμο της ΚΟΒ, το να δρα σαν ένα σώμα. Από την άλλη, οι συνοικιακές Οργανώσεις ευνοούν το να κατανοείται καλύτερα η έννοια της κοινωνικής συμμαχίας. Ο καταμερισμός των τμημάτων είναι με βάση τη στρατηγική μας. Αυτό όμως από μόνο του δεν φτάνει για να υπάρχει εξειδίκευση και ξεκαθάρισμα καθηκόντων. Χρειάζεται να δίνεται περισσότερη βοήθεια στους συντρόφους, πιο στοχοπροσηλωμένος έλεγχος στους δείχτες που μετράμε.

Ιδιαίτερη βοήθεια να δοθεί στους εργατικούς υπεύθυνους, να αποσαφηνιστεί ο ρόλος τους. Μέχρι στιγμής ο εργατικός υπεύθυνος ασχολείται με την καθοδήγηση των συντρόφων που είναι εργαζόμενοι και με τις εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς. Για να γίνει ουσιαστικός ο ρόλος του θα πρέπει να αποκτήσει πλήρη εικόνα των χώρων δουλειάς, το τι συμβαίνει σε αυτούς, τι τακτική ακολουθεί η εργοδοσία. Να βοηθάει τους συντρόφους όχι μόνο στο πώς θα παρέμβουν σε χώρους δουλειάς αλλά και στο πώς δρουν οι ίδιοι μέσα στα σωματεία τους. Να συμβάλλει στην επεξεργασία της επιχειρηματολογίας και στην οικοδόμηση στους χώρους δουλειάς.

Στο κείμενο μπαίνουν τα καθήκοντα που πρέπει να έχει ο κομμουνιστής. Να εξασφαλίζει την αυτομόρφωσή του, να κάνει καθοδηγητική δουλειά στον ιδεολογικό - πολιτικό - μαζικό αγώνα, να εξειδικεύει, να είναι γνώστης της δικής του χρέωσης αλλά και συνολικά κ.α. Στοιχεία απαραίτητα, αλλά για να υλοποιηθούν πρέπει να πάρουμε υπόψιν την καθημερινότητα του κομμουνιστή. Ενας άνθρωπος που δουλεύει έχει συνήθως 5 ώρες, για να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, να διαβάσει, να καθοδηγήσει, να δράσει, να σκεφτεί και να επεξεργαστεί τις εκτιμήσεις, να φροντίσει την προσωπική του υγιεινή, τις δουλειές του σπιτιού, να αναπτύξει κοινωνικές, οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε και για νέους γονείς που μπαίνει μέσα σε αυτόν τον χρόνο και η φροντίδα και διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Πρέπει να σκύψουμε παραπάνω στο πώς θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτά τα καθήκοντα. Ενα μέτρο είναι η δράση να πατάει στην καθημερινότητα του συντρόφου, να ακουμπάει στη ζωή και τους προβληματισμούς του.

Τέλος, συμφωνώ ότι πρέπει να δημιουργηθούν χώροι και δράσεις για δημιουργική απασχόληση παιδιών. Πιο σημαντικό όμως μου φαίνεται η ιδεολογική και πολιτική στήριξη των συντρόφων για τη δημιουργική σχέση παιδιού - γονιού. Οχι μόνο στο επίπεδο του πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά μας, π.χ. για την κρίση ή τον πόλεμο. Αλλά στο πώς θα δώσουμε στο παιδί όλα τα εφόδια για να γίνει ένας πρωτοπόρος άνθρωπος. Αυτό που κάνουμε μέχρι στιγμής είναι να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας εμπειρικά και με ό,τι πληροφορία πάρουμε σκόρπια. Η «Σύγχρονη Εποχή» έχει κάποιες εκδόσεις που βοηθάνε, αλλά θεωρώ ότι είναι περιορισμένες. Νομίζω ότι το Κόμμα πρέπει να δει πιο οργανωμένα την καθοδήγηση των συντρόφων για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Αυτή η καθοδήγηση να ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία, όχι από τη νηπιακή. Θα μπορούσε να έχει ακόμα και μορφή μαθημάτων από παιδαγωγούς - παιδοψυχολόγους - αναπτυξιολόγους. Νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να απασχολήσει το Τμήμα Παιδείας της ΚΕ.

Το ζήτημα της καθοδήγησης είναι το σημαντικότερο για την αποτελεσματική λειτουργία ενός επαναστατικού κόμματος που έχει στόχο να καθοδηγεί τον αγώνα της εργατικής τάξης. Είναι το τρίτο κατά σειρά Συνέδριο όπου αναλύεται καθοδηγητικό πρόβλημα σε μεσαίο επίπεδο. Οι αναδείξεις δεν πρέπει να γίνονται με το κριτήριο να γέρνει γενικώς στην έκφραση συμφωνίας, αλλά στην ουσιαστική, συνειδητή συμφωνία, που απορρέει από το επίπεδο αντίληψης, ικανότητας και συνειδητής κομματικής πειθαρχίας που απαιτείται σε κάθε στελεχική χρέωση. Σωστά επισημαίνεται πως τα στελέχη πρέπει να έχουν αντίληψη του ρόλου τους. Ετσι δεν μετατρέπεται η επαναστατική δουλειά σε λίστα καθηκόντων, δεν υποβαθμίζεται η δουλειά στη βάση, αντιμετωπίζεται το χάσμα ανάμεσα σε αυτά που αποφασίζει η ΚΕ και σε αυτά που υλοποιούνται.

Για λόγους διαπαιδαγώγησης πρέπει να είναι καθαρό πως η δουλειά για το Κόμμα αξιολογείται ως προς το αποτέλεσμα, ότι πρέπει οι χρεώσεις να αλλάζουν και όχι πάντα οριζόντια ή προς τα πάνω αλλά και προς τα κάτω. Οι προσωπικές παρεξηγήσεις ως προς αυτό δεν έχουν θέση σε ένα επαναστατικό κόμμα, όπως και η αναγωγή της κριτικής της κομματικής δουλειάς σε προσωπικές αντιπάθειες. Πρέπει να διευκολύνεται και να ενθαρρύνεται η έκφραση κριτικής και σε επίπεδο καθοδήγησης και να καταπολεμούνται αντιλήψεις όπως «ο σ/φος δημιουργεί προβλήματα, τα σκαλίζει».

Η θέση από την οποία δίνει ο καθένας τη μάχη για τη ζωή δεν είναι αυτοπροσδιοριστική και τέτοιες αντιλήψεις πρέπει να αντιμετωπίζονται. Το κύρος το δίνει ο τίτλος του μέλους του ΚΚ σε συνδυασμό με τη στάση ζωής. Για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει να το απευθύνεις με όνομα και επώνυμο. Με προσοχή, με ωριμότητα, με σεβασμό και ιδιωτικότητα, αλλά με το όνομά του. Αυτό διαπαιδαγωγεί στο Κόμμα. Για την επίλυση του προβλήματος απαιτούνται μέτρα αλλαγής στελεχών, αναδιάταξης άλλων και σοβαρής δουλειάς διαπαιδαγώγησης των υπόλοιπων. Θα πρέπει οι αναδείξεις που θα γίνονται να έχουν ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις και τη βοήθεια ώστε να ανταποκρίνονται στη συγκεκριμένη στελεχική χρέωση τη δεδομένη στιγμή, κι όπου δεν υπάρχει αυτή η επιλογή να πέφτει η ίδια η ΚΕ ώστε να αναδειχθούν νέα στελέχη. Τακτική που έχει υιοθετήσει το Κόμμα και παλαιότερα.

Οι αναδείξεις και γενικότερα η κομματική δουλειά δεν σχετίζονται με τις διαπροσωπικές σχέσεις, και από την άλλη στους φίλους μας οφείλουμε να ασκούμε τη σκληρότερη κριτική. Πρέπει να αξιολογούνται τα στελέχη με βάση το επίπεδο αντίληψης, το αποτέλεσμα της δουλειάς τους στις Κομματικές Οργανώσεις που είναι: 1. Η συσπείρωση της ΚΟΒ, 2. Το ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο των σ/φων πριν και μετά, 3. Η δραστηριότητα πριν και μετά, 4. Ο κόσμος που ο καθοδηγητής και η ΚΟΒ συσπειρώνουν, 5. Απεγκλωβίζουν, 6. Στρατολογούν, 7. Τα στελέχη που αναδεικνύουν.

Η αίσθηση του να ανήκεις, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης, η αίσθηση ολοκλήρωσης που νιώθεις με την υλοποίηση της πολιτικής του Κόμματος σ' ένα χώρο είναι η ομορφιά του αγώνα. Ερχονται ως αποτέλεσμα επαναστατικής δράσης και αληθινών συντροφικών σχέσεων. Ποιος είναι ο ρόλος του καθοδηγητή:

Ο ρόλος του καθοδηγητή είναι να πείθει. Οφείλει να έχει μάτια και μυαλό ανοιχτά, να αμφισβητεί, να ακούει, να συσπειρώνει, να εμπνέει, να συμβάλλει στο να θρέφεται από τις διαφορετικές απόψεις το Κόμμα. Οι πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις και προτάσεις ως προς την υλοποίηση των αποφάσεων του Κόμματος δίνουν πνοή, περιεχόμενο και ζωντάνια στη λειτουργία των Οργανώσεων. Το κλειδί της καθοδήγησης λοιπόν βρίσκεται στη σύνθεση και όχι στην απάντηση. Ο καθοδηγητής έχει ευθύνη να διασφαλίζονται οι αρχές λειτουργίας, να συμβάλλει στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα, διαπαιδαγωγώντας, φροντίζοντας καθημερινά η συμφωνία να είναι συνειδητή, ουσιαστική, να εκφράζεται και στην πράξη μέσα από τη δραστηριότητα και τη στάση ζωής.

Η καθοδήγηση κατά τη γνώμη μου έχει 2 σκέλη στο κόμμα: Α. καθοδηγώ ανθρώπους και Β. καθοδηγώ χώρους.

Α. Καθοδήγηση είναι η παρέμβαση με σκοπό τη διαμόρφωση της συνείδησης ενός ανθρώπου μηδέν ή 80 ετών. Είναι σχέση διαλεκτική από την οποία βελτιώνονται και οι δύο και στόχο έχει ο καθοδηγούμενος να γίνει τελικά καλύτερος από τον καθοδηγητή του. Η καθοδήγηση ανθρώπων εμπεριέχει πολλά γονεϊκά χαρακτηριστικά. Ο γονιός παρεμβαίνει σε κενό καμβά για να δημιουργήσει κάποιον καλύτερο από τον ίδιο. Κάθε μέρα που περνάει με το παιδί του επεμβαίνει στο μέλλον, θετικά ή αρνητικά. Αυτή τη δουλειά κάνει και ο κομματικός καθοδηγητής, με τη διαφορά ότι έρχεται αντιμέτωπος με μια ήδη διαμορφωμένη συνείδηση. Και πρέπει να συμβάλλει ώστε να ενισχύεται η ικανότητα των μελών να αντιλαμβάνονται, να αμφισβητούν, να έχουν κρίση, να έχουν το αίσθημα της δικαιοσύνης, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης. Να αγαπούν τη γνώση και το διάβασμα. Να θέλουν να γίνονται καλύτεροι, να εξελίσσονται. Είναι μια διαδικασία με μπρος και πίσω, από την οποία βελτιώνεται πρώτα ο καθοδηγητής σαν άνθρωπος. Γιατί όλα αυτά δεν μπαίνουν σε κουτάκια. Πρέπει να είσαι πρώτα εσύ για να γίνει και ο άλλος. Κι αυτό θέλει πολλή δουλειά.

Β. Οσον αφορά την καθοδήγηση χώρων. Εδώ χρειάζεται γερή ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση, ικανότητα εξαγωγής συμπερασμάτων, πολιτικό κριτήριο και οξυμένα αντανακλαστικά, αντίληψη για τη διάταξη των δυνάμεων που διαθέτεις, στοχοθεσία μακρόπνοη και βραχύπνοη, ικανότητα εξειδίκευσης των αποφάσεων των παραπάνω Οργάνων, ικανότητα αξιολόγησης της δράσης και της μη δράσης, ικανότητα αντίληψης των διαθέσεων του κόσμου που είναι κοντά σου, αλλά και όσων δεν είναι ή και σε εχθρεύονται.

Το αποτέλεσμα της καθοδηγητικής δουλειάς είναι η οργανωμένη, συλλογική παρέμβαση ενός Οργάνου σε ένα χώρο ευθύνης. Ο κάθε σ/φος βρίσκει νόημα μέσα από τη δράση του. Η επιλεγόμενη μορφή πάλης (μια εξόρμηση λ.χ.), έχει λόγο που επιλέγεται, εξυπηρετεί συγκεκριμένο στόχο και αξιολογείται ως προς το αποτέλεσμα. Και ο καθένας στο πόστο του αναλαμβάνει την ευθύνη των λαθών του. Από τα λάθη οφείλουμε να βγάζουμε συμπεράσματα και να τα αντιμετωπίζουμε και όχι να τα φοβόμαστε. Αυτά είναι που μας κάνουν να εξελισσόμαστε.

Η ενασχόληση με τον υποκειμενικό παράγοντα είναι δουλειά δημιουργική. Και ο καθένας από εμάς δημιουργός και υλοποιητής ταυτόχρονα.

Ατομικά και συλλογικά έχουμε χρέος να συμβάλουμε ώστε να μη συζητάμε ξανά για τέτοια καθοδηγητικά προβλήματα σε 4 χρόνια. Αυτή είναι η γραμμή δράσης που απορρέει από το κείμενο.

Με ιδιαίτερη χαρά διαπίστωσα ότι δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στα ζητήματα της εκλαΐκευσης και διάδοσης των θεωρητικών εννοιών του σοσιαλισμού σε στελέχη και φίλους του Κόμματος. Είναι σημαντικό η επεξεργασία των θέσεών μας σε διάφορα κοινωνικά, οικονομικά κ.λπ. ζητήματα να πατάει γερά σε αυτά τα θεωρητικά θεμέλια, ώστε να αποφεύγονται συγχύσεις με οπορτουνιστικές θέσεις. Είναι επίσης πολύ σημαντικό οι θέσεις αυτές να διαδίδονται όσο ευρύτερα γίνεται, όχι μόνο στο στελεχιακό δυναμικό του Κόμματος αλλά και σε φίλους και ψηφοφόρους, με όσο το δυνατόν απλούστερο και πιο κατανοητό τρόπο.

Στον κοινωνικό μου περίγυρο υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι οι οποίοι βιώνουν σε πολλούς τομείς της ζωής τους τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος και τα προβλήματα που τους δημιουργεί. Ωστόσο, θύματα αστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων, αδυνατούν να αντιληφθούν τη βασική αιτία όλων αυτών των προβλημάτων, δηλαδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Διαπιστώνω μια έλλειψη ταξικής συνείδησης, η οποία εντείνεται στις συνθήκες της πανδημίας, καθώς οι ανάγκες επιβίωσης αποτελούν κυρίαρχο ζήτημα. Σε αυτό το έδαφος, η αστική προπαγάνδα και οι οπορτουνιστικές θέσεις διαδίδονται ευκολότερα, δεδομένης και της κυριαρχίας των αστικών μηχανισμών στα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο και στην Εκπαίδευση.

Θα περιοριστώ στην επισήμανση δύο βασικών ζητημάτων. Το πρώτο ζήτημα αφορά την αστική προπαγάνδα περί «δύο άκρων», η οποία εντάθηκε μετά την καταδίκη της ΧΑ. Διάφοροι αστοί δημοσιογράφοι και ιστοριογράφοι, με τις ευλογίες φυσικά της ΕΕ, βρήκαν ευκαιρία να διατυπώσουν τις επικίνδυνες και ανιστόρητες θέσεις τους. Στα άρθρα του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ αυτές οι θέσεις αντιμετωπίζονται επιτυχημένα, με γερά θεμελιωμένα επιχειρήματα. Το πρόβλημα είναι ότι η γνώση αυτής της αντιμετώπισης περιορίζεται μόνο στα στελέχη και στους φίλους του Κόμματος. Δυστυχώς, το δηλητήριο αυτής της προπαγάνδας διαχέεται έντονα σε μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης. Θα πρέπει να μελετηθούν τρόποι για ευρύτερη διάδοση των θέσεων του Κόμματος στο ζήτημα αυτό, κυρίως στα τμήματα της εργατικής τάξης και των χαμηλών μεσαίων στρωμάτων που επηρεάζονται από αυτού του είδους την προπαγάνδα. Η ευρεία προπαγανδιστική εκμετάλλευση προβοκατόρικων συμβάντων, που γίνονται σε κινητοποιήσεις όπου ηγούνται διάφορες οπορτουνιστικές ομάδες και ομαδούλες, βοηθάει ακόμα περισσότερο τη διάδοση αυτής της επικίνδυνης θεωρίας και χρειάζεται επίσης να αντιμετωπιστεί σε θεωρητικό και αγωνιστικό επίπεδο. Είδαμε τον τελευταίο καιρό πόσο έντονα χρησιμοποιήθηκαν τέτοια γεγονότα για την ένταση της καταστολής λαϊκών αγώνων και για την εισαγωγή αντιδραστικών νόμων.

Σε συνάρτηση με το προηγούμενο ζήτημα, τα οπορτουνιστικά και αστικά κόμματα επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την όποια αγωνιστική διάθεση, κυρίως της νεολαίας, κατευθύνοντάς την σε ανώδυνες για το καπιταλιστικό σύστημα εκτονώσεις. Θα πρέπει η ΚΝΕ να εντείνει τις προσπάθειές της για την οργάνωση της πάλης προς τη σωστή κατεύθυνση, για τη διαφώτιση της νεολαίας ως προς τα πραγματικά προβλήματα και τις αιτίες τους. Δυστυχώς, μια απλή περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αρκετή για να φανεί ο τεράστιος αποπροσανατολισμός της νεολαίας από τα πραγματικά της προβλήματα, ειδικά στις συνθήκες εγκλεισμού, που έχουν αυξήσει τη χρήση τους. Θα πρέπει ίσως να μελετηθούν κάποιοι τρόποι ευρύτερης και πιο οργανωμένης διάδοσης των θέσεων και απόψεων του Κόμματος στα μέσα αυτά. Φυσικά, η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων οπορτουνιστικών μορφωμάτων είναι μεγάλη για την κατάσταση αυτή, καθώς χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την άσκηση πολιτικής και τα έχουν αναγάγει σε κύριο τρόπο διοργάνωσης νεολαιίστικων κινημάτων (ένας ακόμα ανώδυνος και ελεγχόμενος από το καπιταλιστικό σύστημα τρόπος αντίδρασης). Πρέπει να υπάρξει δυναμική και οργανωμένη αντίδραση σε αυτές τις μεθόδους αποπροσανατολισμού της νεολαίας.

Κλείνοντας, θα ευχηθώ να έχουμε ένα επιτυχημένο και δημιουργικό Συνέδριο, που να οδηγήσει το Κόμμα σε μια καλύτερη αγωνιστική πορεία και σε μια ευρύτερη διείσδυση στα λαϊκά στρώματα και στη νεολαία, γιατί έρχονται δύσκολες εποχές. Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που στέκει σαν φωτεινός φάρος σε αυτήν τη σκοτεινή σαπίλα του καπιταλισμού και έχουμε όλοι ευθύνη, μέλη και φίλοι, να δυναμώσει η φωτιά του.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο.

Θα ήθελα να σταθώ σε ένα ζήτημα το οποίο αναδεικνύεται αν συνδέσει κανείς τα όσα θέτει το πρώτο κείμενο με την ανάλυση και παρακολούθηση των εξελίξεων που περιλαμβάνεται στο δεύτερο. Αποδεικνύεται κατά τη γνώμη μου η σημασία της καλής γνώσης των εξελίξεων στον χώρο δράσης και της μελέτης τους με όπλο τη στρατηγική μας και τις κεντρικές επεξεργασίες, ώστε οι Οργανώσεις να γίνουν πιο αποτελεσματικές στο να σχεδιάζουν και να παρεμβαίνουν.

Η Κορινθία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εχουμε ως χώρο ευθύνης έναν νομό που συγκεντρώνει βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας, Ενέργεια, Τρόφιμα - Ποτά, Μέταλλο κ.λπ. Υπάρχουν μάλιστα βιομηχανίες που δείχνουν δυναμική και στην περίοδο της κρίσης, γίνονται προσλήψεις και παίρνουν νέα μεγάλα έργα, π.χ. η «Fulgor» και διαχρονικά η «Motor Oil», η οποία στην προηγούμενη κρίση σημείωνε αύξηση κερδών.

Ταυτόχρονα, οι τάσεις της οικονομίας που αναφέρονται στις Θέσεις επιβεβαιώνονται και στον νομό. Για παράδειγμα, το θέμα των ΑΠΕ έχει «σηκωθεί» στο Ξυλόκαστρο, προχωρά η ΣΔΙΤ για τη διαχείριση των απορριμμάτων, γίνονται στον νομό επενδύσεις στον Τουρισμό και φαίνεται να προχωρά η συγκεντροποίηση στον κλάδο.

Σε αυτές τις συνθήκες η απλή αναπαραγωγή των κεντρικών επεξεργασιών δεν αρκεί. Δεν είμαστε όσο αποτελεσματικοί απαιτείται όταν η παρέμβασή μας περιορίζεται στο γενικό. Χρειάζεται καλή γνώση του χώρου ευθύνης και εξειδίκευση, ώστε να εντοπίζονται οι ιδιαιτερότητες ταυτόχρονα με τη γενική τάση. Για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο να διαταχθούν δυνάμεις, να ενισχυθεί η παρακολούθηση, η καταγραφή των εξελίξεων. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να αξιοποιηθούν οι βοηθητικές Επιτροπές, για τις οποίες μεταφέρεται θετική πείρα από τις Θέσεις. Οι βοηθητικές Επιτροπές μπορούν να ενισχύσουν τη δουλειά του Οργάνου παρέχοντας την απαραίτητη μελετητική υποδομή, ώστε να είναι δυνατές η εξειδίκευση και η στοχευμένη παρέμβαση.

Με βάση τις επιδιώξεις της, η αστική τάξη προσαρμόζει και την ιδεολογική της παρέμβαση. Στοχεύει στο να συνταχθούν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πίσω από τους δικούς της σχεδιασμούς. Σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιείται για παράδειγμα η Τοπική Διοίκηση, η οποία παρουσιάζεται ως εκφραστής της θέλησης της τοπικής κοινωνίας και επιχειρεί να εξασφαλίσει τη συναίνεση. Ταυτόχρονα, με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην ΤΔ χωρίς χρηματοδότηση και προσωπικό εμφανίζονται ως φυσική συνέπεια και αναγκαιότητα οι στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης.

Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς χρησιμοποιείται το Δημοτικό Συμβούλιο στο Λουτράκι για να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις στον Τουρισμό, η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του φυσικού πλούτου. Στην περίπτωση του καζίνο π.χ. παρουσιάζεται ως κοινό συμφέρον και μοναδική λύση η προώθηση των σχεδιασμών των επενδυτών, που εμφανίζονται ως «σωτήρες» της τοπικής κοινωνίας. Οι όποιες διαφωνίες εντοπίζονται στους επιμέρους όρους, ενώ η στρατηγική κατεύθυνση είναι ενιαία.

Κατά συνέπεια, η παρακολούθηση της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης της αστικής τάξης, ο τρόπος με τον οποίο προωθεί τις επιδιώξεις της μέσα από την Τοπική Διοίκηση, τους διάφορους φορείς, σωματεία κ.λπ., είναι ακόμα ένα σημείο στο οποίο χρειάζεται να γίνουμε αποτελεσματικότεροι. Στόχος μας πρέπει να είναι να εξοπλιστεί η Οργάνωση ώστε να μπορεί στην πράξη και όπου παρεμβαίνει να αντιπαλεύει την παρέμβαση του αντιπάλου, και να συνδέει αποτελεσματικά τα επιμέρους ζητήματα με τον γενικότερο σχεδιασμό.

Αποτελεί βασικό ζήτημα το πώς, με βάση τη θεωρία μας και τις επεξεργασίες, θα ερμηνεύσουμε τις εξελίξεις και θα σχεδιάσουμε την παρέμβασή μας, ώστε να υπηρετείται η στρατηγική μας, χωρίς να παρατηρείται συχνά το «τσαλαβούτημα» σε σημεία της επικαιρότητας τα οποία δεν εντάσσονται σε έναν ενιαίο σχεδιασμό.

Είναι, για παράδειγμα, βασικό στον νομό μας το να εντοπίσουμε τους σχεδιασμούς για την Ενέργεια και την «πράσινη ανάπτυξη», και στο πλαίσιο των σχεδιασμών αυτών να εντάξουμε τη δράση μας π.χ. για τις ανεμογεννήτριες στη Μικρή Ζήρεια, για τα έργα με αυτοπαραγωγή Ενέργειας που επιδιώκουν να εντάξουν οι ΔΕΥΑ στο πρόγραμμα «Τρίτση», για τα προγράμματα αντικατάστασης του ηλεκτροφωτισμού που περνάνε στους δήμους και άλλα παραδείγματα που θα εντοπίσουμε. Και φυσικά το πιο σημαντικό, να συνδέσουμε τις παρεμβάσεις αυτές με τη δουλειά στη λαϊκή οικογένεια και στους μεγάλους χώρους δουλειάς, στο κίνημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αντιπαράθεση για το θέμα των ανεμογεννητριών π.χ. γίνεται από τον αντίπαλο προσπάθεια να μετατοπιστεί ο άξονας αποκλειστικά στο πρόβλημα των συνεπειών στο περιβάλλον και στην αισθητική, τη στιγμή που εμείς «σηκώνουμε» το θέμα της ενεργειακής φτώχειας των λαϊκών νοικοκυριών ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Πρέπει να αναδειχθούν οι γενικότεροι σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή ως αποτέλεσμα της ενεργειακής πολιτικής που στοχεύει στην εξασφάλιση κερδοφορίας για τους ενεργειακούς ομίλους.

Είναι επίσης σημαντικό να δούμε πώς εντάσσεται η περιοχή μας στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς που προχωρούν για τη χώρα και για την Πελοπόννησο. Θα μπορέσουμε έτσι να γίνουμε πιο αποδεικτικοί στην παρέμβασή μας στο θέμα των διεθνών εξελίξεων, το οποίο φαίνεται να απασχολεί πλατιά τον κόσμο.

Κατά συνέπεια πιστεύω πως θα βοηθούσε οι Οργανώσεις να διατάξουν καλύτερα δυνάμεις για τη συστηματική παρακολούθηση της παρέμβασης του αντιπάλου στον χώρο δράσης, αλλά και της καπιταλιστικής δραστηριότητας σε επίπεδο οικονομίας. Νομίζω ότι είναι ένα βήμα απαραίτητο για να επιτύχουμε τους στόχους που μπήκαν και από το πρώτο κείμενο, της ένταξης των επεξεργασιών στην καθημερινή δράση.

Επίσης ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να το δούμε καλύτερα είναι, συστηματικά και με καθοδηγητική ευθύνη, να επεξεργαζόμαστε την πείρα. Για παράδειγμα στην Οργάνωση της Κορινθίας, ενώ προσπαθούμε να συνδυάσουμε τη δράση μας με συζητήσεις και εξοπλισμό της επιχειρηματολογίας, το βλέπουμε ορισμένες φορές αποσπασματικά και δεν εξετάζουμε σε βάθος την πείρα που βγαίνει από τη δράση. Συγκεντρωνόμαστε στο να βγάλουμε πέρα και να ενισχύσουμε τους συντρόφους στο άμεσο, και υπάρχουν περιπτώσεις όπου αμελούμε να αποκρυσταλλώσουμε την πείρα και να βγάλουμε συμπεράσματα.

Ο σχεδιασμός της δράσης της Οργάνωσης και ο καθορισμός των στόχων και των προτεραιοτήτων μπορούν να γίνουν πιο αποτελεσματικοί αν βασίζονται σε μια καλή εικόνα του χώρου ευθύνης και σε συλλογική αφομοίωση της πείρας. Αυτό συνδέεται στενά με τη βελτίωση στη λειτουργία των Οργάνων, με την ενίσχυση της συζήτησης μέσω μελετητικής δουλειάς, με την καθοδηγητική φροντίδα ώστε η δουλειά της ΤΕ και των ΚΟΒ να αποκτήσει τέτοια χαρακτηριστικά.