RIZOSPASTIS

Οι εκπρόσωποι των στρατιωτικών επέδωσαν υπόμνημα με τα αιτήματά τους, μεταξύ των οποίων ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, μισθολογικά κ.ά. και ευχαρίστησαν το ΚΚΕ για τις παρεμβάσεις του. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε ότι το Κόμμα στηρίζει τα αιτήματά τους και θα συνεχίσει να βρίσκεται στο πλευρό τους.

Οι υποψήφιοι είναι:

Στέλλα Νικολάου, 42 ετών, άνεργη, πρόεδρος του Συνδικάτου Ιδιωτικών Υπαλλήλων ν. Πιερίας «Η πρωτοπορία».

Αρχοντία Παπαγεωργίου, 26 ετών, απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήμα «Φιλοσοφία και Τέχνες» του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, μέλος της Ομάδας Γυναικών Κατερίνης.

Αχιλλέας Ζαχαρόπουλος, 63 ετών, γιατρός - γαστρεντερολόγος, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Πιερίας.

Αναστασία (Τασούλα) Τηλέγραφου, 58 ετών, λογίστρια, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών Λιτοχώρου.

Χαράλαμπος (Μπάμπης) Ντότσικας, 61 ετών, συμβασιούχος στη ΔΕΥΑ δήμου Δίου - Ολύμπου, μέλος του Συνδικάτου Ιδιωτικών Υπαλλήλων ν. Πιερίας «Η Πρωτοπορία».

Παναγιώτης Κουλαουζίδης, 58 ετών, βιοκαλλιεργητής στον συνεταιρισμό «Ερίβωλος - Αροτος», αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Καταχά «Ο Αριστοτέλης».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τιμώντας τους ήρωες του ΔΣΕ, τους απένειμε από μία πλακέτα που την κοσμούν στίχοι από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Στο ΚΚΕ».

Η Ελπίδα (Γαρέφω) Φρεγγίδου - Μητρολιού ήταν αρχικά Υπολοχαγός Πεζικού του ΔΣΕ. Τραυματίστηκε πρώτη φορά στο λεκανοπέδιο των Μαριών, μεταφέρθηκε στη Γιουγκοσλαβία, όπου δέχτηκε θεραπεία, ενώ μετά την ανάρρωσή της εκπαιδεύτηκε ως νοσηλεύτρια και με την επιστροφή της εντάχθηκε στο Υγειονομικό του ΔΣΕ. Πολέμησε στο Μπέλες, στο Μάλι Μάδι, συμμετείχε στον ελιγμό από τον Γράμμο στο Βίτσι κ.λπ. Δεύτερη φορά τραυματίστηκε βαριά στο Μπίκοβικ, όπου πήρε μέρος σε επιχείρηση της Διμοιρίας Καταστροφών, που πολλοί την ονόμαζαν και Διμοιρία Θανάτου. Τιμήθηκε με μετάλλιο ανδρείας. Εζησε ως πολιτική πρόσφυγας στην Πράγα για πολλά χρόνια.

Η Αναστασία Πατενίδου πολέμησε σε μια σειρά μάχες του ΔΣΕ, στο Πάικο και επίσης στις Μάχες της Νάουσας και των Γρεβενών.

Ο Κώστας Γαϊτάνης βγήκε στο βουνό το 1946 και, καθώς ήταν μικρός σε ηλικία, ως πρώτη αποστολή ανέλαβε ρόλο συνδέσμου στο Λιτόχωρο. Στη συνέχεια έδωσε την πρώτη του μάχη στο Βέρμιο και έπειτα πέρασε στο Καϊμακτσαλάν. Το 1948 ήταν στα τμήματα που βρίσκονταν στον Γράμμο. Προς το 1949 τραυματίζεται βαριά, για τρίτη φορά, και μεταφέρεται στην Ουγγαρία, όπου δέχεται την ανάλογη θεραπεία. Εκεί παντρεύτηκε την Χάιδω, η οποία ήταν από τα παιδιά που ο ΔΣΕ μετέφερε για να σωθούν από τους μοναρχοφασίστες.

Σε μαζική, μαχητική πολιτική συγκέντρωση της ΚΟ Πιερίας στην Κατερίνη μίλησε το βράδυ της Παρασκευής ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης τιμήθηκαν τρεις μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και ανακοινώθηκαν οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ στον νομό Πιερίας. Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Ευθύμης Δημάκης, μέλος της ΚΕ, ο Λεωνίδας Στολτίδης, βουλευτής του ΚΚΕ, και οι περιφερειακοί σύμβουλοι Κεντρικής Μακεδονίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Σωτήρης Αβραμόπουλος, Γιώργος Χαβατζάς και Γιάννης Σκούφας.

RIZOSPASTIS

Ακόμη και πίσω από την αντιπαράθεση περί εκβιαστών και εκβιαζόμενων πολιτικών κομμάτων, κρύβονται οι εκβιασμοί του καθενός απέναντι στον λαό, προετοιμάζοντας τα αντιλαϊκά κυβερνητικά σενάρια της επόμενης μέρας.

Τέσσερα χρόνια κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, συνέπρατταν με τη ΝΔ, στα κρίσιμα για τη ζωή του λαού ζητήματα και τώρα προεκλογικά ζώστηκαν τα φυσεκλίκια.

Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλει την αποχή του από τις ψηφοφορίες στη Βουλή λίγο πριν τις εκλογές, ενώ στην τετραετία έχει ψηφίσει τα μισά νομοσχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

RIZOSPASTIS

«Κι αν ορισμένοι δυσκολεύονται ακόμα να δουν, πολύ περισσότερο να απαντήσουν στο πραγματικό δίλημμα των εκλογών, ας σκεφτούν πως το μεγάλο κεφάλαιο, τα κόμματά του, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι, όπως και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σταθερά και χωρίς περιστροφές απαντούν και προβάλλουν με μια φωνή όλοι αυτοί: Είναι προτιμότερο να είναι αδύναμος ο λαός, για να μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει η επόμενη κυβέρνηση, ό,τι χρώμα κι αν έχει», σημείωσε ο Δ. Κουτσούμπας και επεσήμανε πως «κι αν αυτό ίσχυε μια φορά στο παρελθόν, τώρα ισχύει δέκα.

Γιατί όλοι τους ξέρουν, όλοι τους βλέπουν πως τα μαντάτα για το άδικο σύστημά τους δεν είναι καλά.

Σαν πολλά σύννεφα έχουν μαζευτεί πάνω από το κεφάλι τους:

- Από την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία στην Ουκρανία, με κίνδυνο να συμπαρασύρει επικίνδυνα και τη δική μας χώρα

- Από τη σύγκρουση ΗΠΑ - Κίνας για το ποιος θα πάρει κεφάλι στη διαμάχη για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία

- Μέχρι τον κίνδυνο μιας νέας ευρωπαϊκής καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η οποία - παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις - δεν πρόκειται να αφήσει ανεπηρέαστη και την ελληνική οικονομία.

Οντως, είναι πολλά τα σύννεφα, ενώ ταυτόχρονα μαζεύονται και πολλές αποδείξεις ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης περνάει κι αυτό τα ζόρια του, που τελικά τα πληρώνουν οι λαοί».

Και υπογράμμισε: «Βέβαια, την ίδια στιγμή, ζόρια για το σύστημα σημαίνει και νέες δυνατότητες για τον λαό και το κίνημά του.

Γιατί τίποτα δεν μένει ακίνητο, τίποτε δεν είναι ανίκητο.

Αυτοί που έχουν την εξουσία δεν είναι παντοδύναμοι.

Το ξέρουν καλά, γι' αυτό ανησυχούν μην τυχόν ξεσπάσουν κοινωνικές εκρήξεις, η οργή θεού γίνει οργή λαού. Φοβούνται την άνοδο της ταξικής πάλης και επιδιώκουν "σταθερές" - όπως τις λένε - κυβερνήσεις, που θα τις έχουν του χεριού τους.

Εκεί λοιπόν που το σύστημα νιώθει φόβο και ανησυχία, οι λαοί πρέπει να δουν τη δική τους ελπίδα και προοπτική.

Και αυτήν την ελπίδα, αυτήν την προοπτική, φωτίζει στη χώρα μας με την πάλη του το ΚΚΕ».

«Στον στόχο μιας τέτοιας κυβερνητικής σταθερότητας για τους πάνω συναντιούνται όλοι τους», συνέχισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για να προσθέσει ότι «η δική τους σταθερότητα σημαίνει μεγαλύτερη αστάθεια και ανασφάλεια για τον λαό κι ας κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν...

Σήμερα, όμως, ο λαός μας - που δεν έχει περάσει και λίγα - ξέρει πως σταθερότητα για τη ζωή του σημαίνει να έχει μια σταθερή δουλειά, να μπορεί να ζήσει από το εισόδημά του, να μην αγωνιά αν θα βγάλει τον μήνα, να μη φοβάται άμα αρρωστήσει, να μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά του χωρίς να χρειάζεται να ξεπουληθεί.

Να μη νιώθει φόβο και ανασφάλεια γιατί η χώρα του συμμετέχει σε έναν πόλεμο στο όνομα της "αλληλεγγύης" και των υποχρεώσεων του ΝΑΤΟ.

Ποια κυβέρνηση, λοιπόν, μπορεί να εξασφαλίσει αυτήν τη σταθερότητα στη ζωή του λαού;

Καμιά από αυτές και με αυτούς που προαλείφονται.

Γιατί τέτοιες κυβερνήσεις - αυτοδύναμες ή συνεργασίας - γνωρίσαμε πολλές στο παρελθόν και στις διάφορες εκδοχές τους.

Ολες κινούνται στις ίδιες ράγες, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των δεσμεύσεων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Ο μηχανοδηγός μόνο εναλλάσσεται...

Κι αυτός ο δρόμος, όπως έχει αποδειχθεί, είναι μόνιμα φαρδύς - πλατύς μόνο για τα κέρδη και τα προνόμια του κεφαλαίου, αλλά είναι πολύ στενός, ασφυκτικός για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων».

Φέρνοντας μια σειρά από παραδείγματα, ο Δ. Κουτσούμπας διερωτήθηκε: «Αλήθεια, μπορεί ποτέ η καπιταλιστική ανάπτυξη να εξασφαλίσει σταθερή δουλειά σε όλους και όλες με δικαιώματα; Ποτέ και πουθενά δεν έχει συμβεί αυτό!». Ισα ίσα - πρόσθεσε - οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης είναι το αποτέλεσμα της συνέχισης, διατήρησης και κλιμάκωσης της επίθεσης σε όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων, των καθηλωμένων μισθών πείνας που είναι στα επίπεδα της προηγούμενης δεκαετίας, της απογείωσης της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις, του αντεργατικού οικοδομήματος «που διαδοχικά έχτισαν όλες οι κυβερνήσεις, και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ».

Αλλά και της προκλητικής στήριξης του κεφαλαίου με νέα κίνητρα και προνόμια, που τα φορτώνεται ο λαός, μαζί με «αναπτυξιακούς» νόμους, το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, την εκτίναξη των επιτοκίων από την ΕΚΤ, «με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να πληρώνουν μέχρι και 33% αύξηση στους τόκους των δανείων τους, με κίνδυνο να απογειωθούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας».

«Ολα αυτά πρέπει να έχουν κατά νου οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και εδώ στην περιοχή της Πιερίας», τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας, φέρνοντας παραδείγματα από την περιοχή, π.χ. το «θαύμα» του Τουρισμού, όπου οι εργαζόμενοι στον κλάδο «προέρχονται από δουλεμπορικά γραφεία. Την ίδια ώρα οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες δεν μπορούν να κάνουν διακοπές με τα παιδιά τους, ούτε για λίγες μέρες, και εδώ στην όμορφη περιοχή της Πιερίας».

Αλλά και τη λειτουργία μεγάλων επιχειρήσεων «χωρίς να εφαρμόζουν τους απαραίτητους όρους, με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα δυσοσμίας σε μεγάλο σημείο της πόλης», ενώ υπάρχει και μόλυνση των υδάτων. «Το λιγότερο βέβαια που πρέπει να γίνει - χωρίς βέβαια να έχουμε αυταπάτες ότι θα λυθεί το πρόβλημα - είναι η Περιφέρεια να πραγματοποιεί τους απαιτούμενους ελέγχους. Και αυτό σημαίνει και να στελεχωθεί η αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας, για να πραγματοποιεί ελέγχους, και να προσληφθούν περισσότεροι μόνιμοι ελεγκτές περιβάλλοντος».

«Και σαν να μην έφτανε η δυσοσμία στην Κατερίνη, δόθηκε και άδεια λειτουργίας ανθρακοκάμινου στην περιοχή του Νέου Παντελεήμονα, γεγονός που προκάλεσε την εύλογη αντίδραση του λαού της περιοχής, γιατί η λειτουργία του δημιουργεί μια σοβαρή ασφυκτική κατάσταση», σημείωσε.

«Να λοιπόν ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία ούτε για όλους μπορεί να είναι ούτε δίκαιη», τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας και πρόσθεσε ότι αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν όχι μόνο οι εργάτες, αλλά και οι επαγγελματίες, που πνίγονται στα χρέη, όπως και οι βιοπαλαιστές αγρότες, που αυτές τις μέρες βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα. «Γιατί το υψηλό κόστος παραγωγής, οι χαμηλές τιμές στα προϊόντα τους, μαζί φυσικά με την ΚΑΠ, που τους έχει ξεκληρίσει, αλλά και η καταστροφή της παραγωγής τους, για την οποία δεν αποζημιώνονται από τον ΕΛΓΑ, τους έχουν φτάσει στα όρια της επιβίωσης.

Αυτήν την κατάσταση αντιμετωπίζουν και οι παραγωγοί ακτινιδίου εδώ σε αυτόν τον νομό, ο οποίος είναι ο πρώτος σε παραγωγή ακτινίδιων στην Ελλάδα.

Φέτος η τιμή στο ακτινίδιο έκανε "βουτιά" και μάλιστα σε μια χρονιά με αυξημένο κόστος παραγωγής, και τόσα άλλα».

«Και όσο η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά το ΠΑΣΟΚ θα μαλώνουν για το ποιος θα εγγυηθεί καλύτερα τους ρυθμούς ανάπτυξης, με ποιο μείγμα πολιτικής μπορεί τάχα να ανακουφιστεί ο λαός, για το ποιοι κλάδοι της οικονομίας πρέπει να στηριχτούν, για το πώς πρέπει να μοιραστούν τα πακέτα του Ταμείου Ανάκαμψης, το ΚΚΕ θα αποκαλύπτει τον ταξικό, βαθιά άδικο χαρακτήρα αυτής τους της ανάπτυξης.

Το ΚΚΕ θα μπαίνει μπροστά:

-- Για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

-- Για σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα.

-- Για να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, όπως ο νόμος Χατζηδάκη και άλλοι».

Αλλά και αποκαλύπτοντας τις αιτίες της ακρίβειας, παλεύοντας ενάντια σε αυτές, καταθέτοντας τροπολογίες «για να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί φόροι και τα χαράτσια (...) για την κατάργηση του ΦΠΑ και των φόρων στην Ενέργεια, τις οποίες η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα απορρίπτουν».

«Τα ερωτήματα βέβαια είναι αμείλικτα και αφορούν όλους τους τομείς της ζωής της λαϊκής οικογένειας», σημείωσε σε άλλο σημείο ο Δ. Κουτσούμπας, αναφερόμενος μεταξύ άλλων και στα παραδείγματα της Υγείας και της Παιδείας.

Ξεχωριστή αναφορά έκανε ο Δ. Κουτσούμπας και στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για τη δήθεν ασφάλεια που πρέπει να νιώθει ο λαός μας γιατί η χώρα του εμπλέκεται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, συνολικά στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ».

«Από πού κι ως πού όμως μπορεί να νιώθει ασφαλής ένας λαός όταν ο τόπος του έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ μετά και τη δήθεν Αμυντική Συμφωνία με τους Αμερικανούς που προετοίμασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ;», τόνισε και σημείωσε: «Γίναμε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με μια τέτοια μονάδα και δω στην Πιερία, στο πεδίο βολής στο Λιτόχωρο, το οποίο χρησιμοποιείται για τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ, πολύ πριν ενταχθεί στη Συμφωνία. Δίκαια οι εργαζόμενοι και οι νέοι της περιοχής απαιτούν εδώ και χρόνια να κλείσει το πεδίο βολής, το οποίο, εκτός των άλλων, βρίσκεται και κοντά σε χωριά της περιοχής».

Ενώ τόνισε ότι σήμερα, έναν χρόνο μετά την έναρξή της, «η ιμπεριαλιστική σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας όχι μόνο δεν λέει να τελειώσει, αλλά όλοι τους, και από τη μεριά των χωρών του ΝΑΤΟ, και από τη μεριά της Ρωσίας, προετοιμάζονται για την παρατεταμένη κλιμάκωσή της. Κλιμάκωση με απρόβλεπτες και ανυπολόγιστες συνέπειες είναι και η επικείμενη αποστολή γερμανικών και αμερικανικών αρμάτων μάχης».

«Και σε αυτές τις συνθήκες, η προοπτική από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού δεν είναι η μεγαλύτερη εμπλοκή που εγκυμονεί μεγαλύτερους κινδύνους αλλά μόνο η απεμπλοκή από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Και γι' αυτό βέβαια μιλάει καθαρά μόνο το ΚΚΕ», τόνισε.

Την ίδια ώρα, όλα τα άλλα κόμματα «είναι συνένοχοι σε αυτήν την κατάντια...

Η ΝΔ, από τη μια μεριά, όλα αυτά τα χρόνια, έχει απογειώσει την ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο, υπέγραψε τη δήθεν αμυντική, άκρως επιθετική, στην πραγματικότητα, Συμφωνία με τις ΗΠΑ, και έχει παραδώσει υποδομές σε όλη τη χώρα στους ιμπεριαλιστές...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, υπέγραψε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών και προετοίμασε την υπογραφή της Συμφωνίας με τους Αμερικανούς...

Ενώ το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει και τη σχετική προϋπηρεσία σε αυτά, ακολουθεί κατά πόδας...».

Παράλληλα, σχολιάζοντας και τα περί δήθεν ασπίδας προστασίας απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, σημείωσε: «Είναι, μάλιστα, τόσο μεγάλη αυτή η ασπίδα, που οι απειλές του Ερντογάν και των άλλων κυβερνητικών στελεχών της Τουρκίας είναι κάθε μέρα στην ημερήσια διάταξη».

Αναφερόμενος στους επικίνδυνους δρόμους που ανοίγουν η εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια και ο στόχος της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή τόνισε πως αυτό «φαίνεται και από τις πρόσφατες δηλώσεις του Μητσοτάκη, ο οποίος χαρακτήρισε τα νησιά του Αιγαίου "ΝΑΤΟικά νησιά"!

Είναι μια άλλη διατύπωση αυτού που είχε πει - χωρίς να μιλήσει διπλωματικά - ο Τσίπρας, ότι στη θάλασσα του Αιγαίου δεν υπάρχουν σύνορα...

Και οι δύο δεν είναι τόσο τυχαίες διατυπώσεις.

Μόνο ανησυχία μπορεί να γεννάει σχετικά με το τι συζητιέται χρόνια τώρα και σχετικά με το τι δρομολογείται, αφού είναι πασίγνωστο και πλειστάκις διατυπωμένο ότι το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, το θεωρεί "ενιαίο επιχειρησιακό χώρο" του. Ενώ, σε όλους τους τόνους, την ίδια ώρα, καθόλου φυσικά τυχαία, βγάζοντας τη στολή του λύκου και φορώντας στολή προβάτου, δηλώνει έτοιμο να επιστρατεύσει "μηχανισμούς αποκλιμάκωσης" για Ελλάδα και Τουρκία στο Αιγαίο! (...)

Κι έρχεται ακριβώς αυτήν την ώρα ο Ελληνας πρωθυπουργός να χαρακτηρίσει τα ελληνικά νησιά "ΝΑΤΟικά νησιά", ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους για ένα ειδικό καθεστώς στα νησιά και για λύσεις "συνδιαχείρισης" στο Αιγαίο, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί.

Το πιάσαμε λοιπόν το υπονοούμενο...

Και γι' αυτό αναλόγως πρέπει να σκεφτούμε και να πράξουμε όλοι και όλες».

Κλείνοντας την ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε σε όσους απλούς και τίμιους ανθρώπους σκέφτονται πως «ναι, δίκιο έχει το ΚΚΕ, αφού τη σταθερότητα που όλοι θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας, με την έννοια μιας ζωής με δικαιώματα, δεν πρόκειται να την εξασφαλίσει καμιά κυβέρνηση, ούτε της ΝΔ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όμως αυτό δεν κρίνεται σε αυτές τις εκλογές, θα κριθεί σε μια πορεία χρόνων».

«Ομως, τους λέμε να σκεφτούν επιπλέον το εξής: Πως αν σήμερα φτάσαμε να κοιτάμε τι θα γίνει για εμάς και τα παιδιά μας και να βλέπουμε μόνο χάος και ανασφάλεια, είναι γιατί κάθε φορά διώχναμε, σπρώχναμε συνεχώς όλο και πιο πέρα τις δικές μας, τις πραγματικές μας ανάγκες, επειδή δεν ήταν εφικτό να πραγματοποιηθούν τώρα. Δηλαδή, αναβάλλαμε συνεχώς για αύριο αυτό που επείγει να κάνουμε από σήμερα, για να μην πω ότι έπρεπε να το κάνουμε χτες.

Τη μια ακούγαμε αυτό που μας έλεγαν κάποιοι: Να βάλουμε πλάτη να βγούμε από την κρίση, και μετά βλέπουμε...

Την άλλη μας έλεγαν "να φύγουμε πρώτα από τα μνημόνια και μετά βλέπουμε"...

Και την επομένη, που βγήκαμε από τα μνημόνια, μας έλεγαν οι άλλοι που έρχονταν ότι "τώρα πρέπει πρώτα να έρθει η ανάπτυξη"...

Σήμερα, μας λέει ο Μητσοτάκης, "βάλτε λίγη ακόμα πλάτη να μην ανακοπεί αυτή η αναπτυξιακή πορεία"...

Ενώ ο Τσίπρας συμπληρώνει ότι άμα βγει αυτός θα κάνει πιο δίκαιη την αναπτυξιακή πορεία για όλους...

Και με κάτι τέτοια, και με αυτά και με τα άλλα, τελικά εμείς οι άλλοι, οι πολλοί, ο λαός, πιστεύοντας αυτά τα λόγια, νομίζαμε ότι κάπως θα περπατάμε σαν χώρα προς τα μπρος, έστω και με αργά βήματα, αλλά δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να περπατάμε μόνο προς τα πίσω, να πηγαίνουμε όλο και πιο πίσω, να κάνουμε βήματα συνεχώς πίσω...

Γιατί η κάθε κυβέρνηση παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη και συνεχίζει την αντιλαϊκή πορεία από κει που την άφησε η προηγούμενη.

Τα παραδείγματα άπειρα:

- Από τους αντεργατικούς νόμους όπου ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε από κει που το άφησε η ΝΔ δίνοντας το πρώτο χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, για να έρθει η ΝΔ να δώσει τη χαριστική βολή με τον νόμο Χατζηδάκη.

- Από το Ασφαλιστικό, που ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νόμο Κατρούγκαλου έβαλε ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση, για να 'ρθει η ΝΔ με τον νόμο Βρούτση για να τον "διορθώσει" προς το χειρότερο.

- Για να μην πάμε στις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις που όλοι έβαλαν το χεράκι τους για να φτάσουμε σήμερα στο "ουδείς εξαιρείται από τις παρακολουθήσεις"! Ελέω των νόμων, των Οδηγιών και των Κανονισμών της ΕΕ που ψήφισαν για να βάλουν στο στόχαστρο τον "εχθρό λαό".

Οπου κι αν κοιτάξει κανείς το ίδιο ακριβώς συμβαίνει...

Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα να πουν όλοι: "Φτάνει, ως εδώ! Δεν θα χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος".

Κι αυτό το "φτάνει ως εδώ", σήμερα μεταφράζεται μόνο με συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Και στις εκλογές γράφεται μόνο με ΚΚΕ δυνατό!».

Το πρόγραμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα αυτό το Σαββατοκύριακο έχει ως εξής:

Το Σάββατο 4 Φλεβάρη θα μιλήσει σε σύσκεψη - συζήτηση μαζικών φορέων που πραγματοποιεί η Κομματική Οργάνωση Πετρούπολης, στις 7 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Πετρούπολης (Εθν. Αντιστάσεως 61).

Τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου στις 12.30 το μεσημέρι, θα συναντηθεί με αντιπροσωπεία της Ενωσης Σκηνοθετών Δημιουργών, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.

Η τελική πρόταση της ΝΔ, που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή, ήταν «τα ίδια και χειρότερα» από την αρχική που έθεσε στο «τραπέζι» της δημόσιας συζήτησης:

Επικίνδυνες γενικεύσεις και προϋποθέσεις για τη συμμετοχή κομμάτων στις εκλογές, που ανοίγουν την πόρτα για να «στεγαστεί» στην ελληνική νομοθεσία η απαράδεκτη θεωρία των «δύο άκρων», η εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού και να υλοποιηθεί η πολιτική της ΕΕ ενάντια στον ριζοσπαστισμό. Στη βάση αυτού του πλαισίου έχουν ήδη τεθεί εκτός νόμου τα Κομμουνιστικά Κόμματα στις αστικές δημοκρατίες της Πολωνίας, της Τσεχίας, των κρατών - μελών της ΕΕ της Βαλτικής.

Ο πρόσφατα αλλαγμένος - από την ίδια τη ΝΔ - εκλογικός νόμος απαγορεύει ήδη την κάθοδο στις εκλογές σε κόμματα, εάν η ηγεσία τους έχει καταδικαστεί για συγκεκριμένα εγκλήματα, και ειδικά εκείνα που στρέφονται εναντίον της «πολιτείας». Η ΝΔ, με την επίμαχη τροπολογία της, «εμπλουτίζει» αυτήν την απαγόρευση προσθέτοντας την έννοια της «πραγματικής ηγεσίας» ενός κόμματος, με τη λογική να ερευνώνται οι καταδίκες όχι μόνο εκείνων που «τυπικά διοικούν» ένα κόμμα αλλά και εκείνων που μπορεί να «κρύβονται» πίσω από διάφορους «μπροστινούς». Ηδη με τη νεοεισερχόμενη έννοια της «πραγματικής ηγεσίας» και άλλες διατάξεις, το κράτος αποκτά νέο «κλειδί εισόδου» για να ελέγξει το εσωτερικό των κομμάτων.

Η κυβέρνηση όμως δεν σταμάτησε εδώ. Σύμφωνα με την τροπολογία της, τα κόμματα θα «κρίνονται» ενόψει κάθε νέας εκλογικής αναμέτρησης. Επίσης, δεν θα κρίνονται μόνο με βάση τυχόν καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος της ηγεσίας τους και των υποψήφιων βουλευτών τους. Θα περνούν από ευρύτερο έλεγχο, για να κρίνεται εάν «η οργάνωση και η δράση τους εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» σύμφωνα με το Σύνταγμα. Τον έλεγχο αυτό τον αναλαμβάνει, σύμφωνα με την πρόταση, ο Αρειος Πάγος, ο οποίος μάλιστα θα μπορεί να δέχεται και να αξιολογεί «τεκμηριωμένα υπομνήματα» από οποιονδήποτε πολίτη θέλει να «καταγγείλει» πως ένα κόμμα δεν πληροί τα παραπάνω κριτήρια. Η «υποβοήθηση» του έργου του Αρείου Πάγου από κάθε πολίτη, που ανοίγει τον δρόμο ακόμα και σε φάμπρικα «καταγγελιών» αμφίβολων στοχεύσεων, αποτελεί έμπνευση του ΣΥΡΙΖΑ την οποία ενσωμάτωσε η ΝΔ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ «συνέβαλε» στην όλη επικίνδυνη συζήτηση της κυβέρνησης, φέρνοντας την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ με νέα «στολή».

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται σε αυτήν της ΝΔ, αφού η βάση της είναι ο ίδιος, απαράδεκτος έλεγχος της οργάνωσης και δράσης των πολιτικών κομμάτων από τον Αρειο Πάγο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ «υπέδειξε» απαγόρευση συμμετοχής στις εκλογές και για κόμμα που έχει έστω και ...«μέλος» του καταδικασμένο με βάση τον «τρομονόμο», την πιο αντιδραστική νομοθετική ρύθμιση της ΕΕ! Με άλλα λόγια, σύμφωνα με την «προοδευτική» αυτή πρόταση, το κράτος θα μπορούσε νόμιμα να ελέγξει όλα τα μέλη (!) ενός πολιτικού κόμματος, σε εφαρμογή του δικαίου της ΕΕ ενάντια στην «τρομοκρατία», που ποινικοποιεί τον ριζοσπαστισμό και αξιοποιείται για την ένταση της καταστολής αλλά και των αντικομμουνιστικών διώξεων σε μία σειρά από χώρες της ΕΕ.

Επιπλέον, στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ «αντιγράφονται» οι ρυθμίσεις του «αντιρατσιστικού» νόμου: Ενός ευρωενωσιακής κοπής νόμου που στην ουσία ποινικοποιεί τη διαφορετική άποψη π.χ. για ιστορικά ζητήματα. Σύμφωνα με την απόφαση - πλαίσιο της ΕΕ και τις κατευθύνσεις που συνδέονται με αυτήν την αντιρατσιστική νομοθεσία, θα μπορούσε να «διωχθεί» ποινικά ακόμα και η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας ενάντια στην επίσημη συκοφαντία περί «εγκλημάτων του κομμουνισμού». Αλλο ένα ευρωπαϊκό νομοθέτημα αποδεικνύει τις χρήσιμες για το σύστημα προεκτάσεις του, όπως είχε αναδείξει κατά την ψήφισή του μέσα στη Βουλή μόνο το ΚΚΕ¹.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φασισμός και τα παρακλάδια του δεν αντιμετωπίζονται με νόμους και τέτοιες επικίνδυνες διατάξεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, στηριγμένες στα παλιωμένα και αντιδραστικά εργαλεία της αστικής δημοκρατίας, δεν μπορούν π.χ. να αποκλείσουν την κάθοδο του κάθε Κασιδιάρη ως ...«ανεξάρτητου υποψηφίου».

Αμφιβολία επίσης δεν υπάρχει για το πόσο κάλπικος είναι ο «αντιφασισμός» των εμπνευστών αυτών των προτάσεων αλλά και όλων των κομμάτων που υπηρετούν το σύστημα που γεννά τον φασισμό. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους και προδίδουν ακόμα και τους «προοδευτικούς» υπερασπιστές του συστήματος, που δεν διστάζουν να συναντιούνται με «κομμουνιστοφάγους» ή να χαρακτηρίζουν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Ευρώπη τον 20ό αιώνα ευθέως «ολοκληρωτισμό», όπως έκανε σε πολύ πρόσφατες δηλώσεις της στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι προφανές ότι η συζήτηση που άνοιξε η ΝΔ και «άπλωσε» χάρη στη «συμβολή» διαφόρων «προθύμων», στο όνομα της αντιμετώπισης των φασιστικών μορφωμάτων σαν του Κασιδιάρη, υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες και διεργασίες με το βλέμμα στις κάλπες. Μόνο άσχετη δεν αποδεικνύεται με τα συνολικά «μαγειρέματα» των αστικών κομμάτων για να δέσει η «συνταγή» της επόμενης, αντιλαϊκής κυβέρνησης.

Ομως, υπηρετούνται ταυτόχρονα βαθύτερες στρατηγικές στοχεύσεις, που σε καμία περίπτωση δεν αφορούν μόνο και κυρίως τους ναζί. Εντάσσονται στη διαχρονική προσπάθεια του αστικού κράτους, με διάφορα εργαλεία, από τις ρυθμίσεις για τα οικονομικά των κομμάτων έως αυτές για την «προστασία» των προσωπικών δεδομένων, να παρέμβει στο εσωτερικό των κομμάτων, στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και δρουν, ο οποίος φυσικά είναι συνυφασμένος με την ιδεολογία τους.

Μπορεί η κυβέρνηση και όλοι όσοι «εισέφεραν» στην εν λόγω ...«αντιφασιστική» πρωτοβουλία να διατείνονται ότι «η δημοκρατία δεν διώκει ιδεολογίες», όμως στην πραγματικότητα η ΕΕ, η ίδια αυτή «ευρωπαϊκή δικαιική τάξη» στην οποία ορκίζονται, μέσα από «τρομονόμους» και κατευθύνσεις στηριγμένες στη θεωρία της βίας, των «ολοκληρωτικών καθεστώτων», των «δύο άκρων» κ.λπ., έχει ανοίξει από καιρό αυτόν ακριβώς τον δρόμο: Της ποινικοποίησης της ριζοσπαστικής, ανατρεπτικής σκέψης. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι στη Γερμανία, που χαρακτηρίζεται «μαχόμενη» δημοκρατία (σε αντίθεση με την «ανεκτική ελληνική δημοκρατία» όπως λέγεται), η «μαχητική» αυτή υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή της δικτατορίας του κεφαλαίου, περνά μέσα από ρυθμίσεις για έλεγχο του κράτους στην εσωτερική συγκρότηση και λειτουργία κάθε κόμματος (όργανα, διαδικασίες κ.λπ.), προκειμένου αυτό να παίρνει την «κρατική έγκριση» ως «δημοκρατικό»².

Ο απαράδεκτος χαρακτήρας των νέων ρυθμίσεων της ΝΔ αποκαλύπτεται και από την αιτιολογική έκθεση που τις συνοδεύει, στην οποία η κυβέρνηση «διερευνά» ανοιχτά το ζήτημα, αν επιτρέπεται η απαγόρευση πολιτικών κομμάτων στη χώρα. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως τέτοια απαγόρευση θεωρείται από τους περισσότερους αυτήν τη στιγμή («κρατούσα θεωρία») ως μη επιτρεπτή, κλείνοντας έμμεσα το μάτι στην αντίθετη άποψη και φροντίζοντας να σημειωθεί ότι, αντίθετα με την Ελλάδα, τέτοιες απαγορεύσεις προβλέπονται «σε άλλες ευρωπαϊκές έννομες τάξεις»...

Ετσι, καθόλου τυχαίο δεν είναι που στην όλη συζήτηση διάφοροι καθηγητές και αναλυτές προχωρούν τελικά σε απαράδεκτες «συγκρίσεις» και «συνειρμούς», γράφοντας, για παράδειγμα, πως οι προτεινόμενες αλλαγές αφήνουν περιθώρια στον Αρειο Πάγο να φράξει τον δρόμο προς τις εκλογές σε κόμματα, που θα κρίνει ως «ανατρεπτικά», όπως «ας πούμε το ΚΚΕ». Ορμή σε αυτήν την κατεύθυνση τους δίνει η ίδια η αντιδραστική πολιτική και πραγματικότητα στην ΕΕ, της απαγόρευσης Κομμουνιστικών Κομμάτων, Νεολαιών, ακόμα και επαναστατικών συμβόλων.

Γι' αυτό και η λογική που αναπαράγουν ορισμένες δυνάμεις, που θέλουν να λέγονται προοδευτικές, ότι «η Ελλάδα δεν είναι ...Εσθονία», αποτελεί τουλάχιστον επικίνδυνο εφησυχασμό απέναντι στη δικτατορία του κεφαλαίου και τους εκπροσώπους της, που όπως αποδεικνύεται δεν χάνουν ποτέ την ταξική τους «πυξίδα», αλλά σταθερά πορεύονται στην κατεύθυνση «προληπτικής αντιμετώπισης» της κομμουνιστικής, επαναστατικής ιδεολογίας και δράσης.

Στη βάση αυτή, οι προτεινόμενες αλλαγές και η όλη συζήτηση υπηρετούν πολλαπλές στοχεύσεις, που ενιαία στοχεύουν στον λαό, στην ποδηγέτηση της πάλης του ενάντια στο σημερινό, βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης.

-- Βάζουν ακόμα μια φορά το χέρι τους, όλοι μαζί, να χτίζεται το «αντιτρομοκρατικό οικοδόμημα» που στοχοποιεί την πραγματικά ριζοσπαστική, την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση. «Ποτίζουν» τη βαθιά ανιστόρητη και αντιδραστική, επίσημα αντικομμουνιστική ιδεολογία της ΕΕ ξεκινώντας και από φαινομενικά «αθώες», αντιρατσιστικές διατυπώσεις, ο πραγματικός χαρακτήρας των οποίων έχει αποδειχθεί από το αντικομμουνιστικό «ντόμινο» που προώθησαν σε χώρες της ΕΕ.

-- Ενισχύουν συνολικά το αστικό κράτος, δυναμώνουν δηλαδή τον εχθρό του λαού, προσθέτοντας νέα «όπλα» στη φαρέτρα του, για να παρεμβαίνει άμεσα και απροκάλυπτα στη λειτουργία και δράση των πολιτικών κομμάτων, με το βλέμμα σταθερά στραμμένο στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στην πολιτική του πρωτοπορία, πόσο μάλλον σήμερα που τα αστικά επιτελεία εκφράζουν τον φόβο τους για τις «κοινωνικές εκρήξεις», αγωνιούν για την εξασφάλιση της (κατά ΝΔ) «σταθερότητας» και (κατά ΣΥΡΙΖΑ) «κοινωνικής συνοχής».

-- Με κάθε τρόπο βγάζουν λάδι την αστική δημοκρατία, εμφανίζοντάς την σαν το «χαράκωμα» από το οποίο μπορεί τάχα να πολεμηθεί ο φασισμός, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί τον κόρφο μέσα στον οποίο «ζεσταίνεται» το αυγό του φιδιού. «Ξεπλένεται» έτσι η δικτατορία του κεφαλαίου στη μακιγιαρισμένη της, δημοκρατική εκδοχή. «Ξεπλένεται» δηλαδή η δημοκρατία των λόμπι, όπου το κεφάλαιο υπαγορεύει τους νόμους και το δίκαιο. Η δημοκρατία της καταστολής, των υποκλοπών, της μαζικής παρακολούθησης. Η δημοκρατία της στυγνής τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, των ορατών και αόρατων δεσμών, που δένουν τους εργαζόμενους σε ένα καθεστώς σκλαβιάς, εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας.

Ο λαός και η νεολαία έχουν πείρα. Ξέρουν πως ο φασισμός - ναζισμός τσακίζεται μόνο με τη μαζική λαϊκή πάλη, όπως απομονώθηκε και η Χρυσή Αυγή στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές, στις γειτονιές, πολύ πριν από την απόφαση καταδίκης της.

Κάθε γνήσιος αντιφασίστας, προοδευτικός, ριζοσπάστης εργαζόμενος και νέος μπορεί να δει σήμερα ακόμα πιο καθαρά πως αυτόν τον αγώνα, της ανυποχώρητης μάχης απέναντι στους φασίστες μπορεί να τον δώσει από καλύτερες θέσεις αν δυναμώσει το ΚΚΕ. Τη μόνη πολιτική δύναμη που συγκρούεται ευθέως με το σύστημα της σαπίλας που γεννά και το τέρας του ναζισμού - φασισμού, γι' αυτό και αποτελεί εγγύηση για να δοθεί η αντιφασιστική μάχη με συνέπεια, μέχρι τέλους, μέχρι την οριστική συντριβή του.

Το κάλεσμα του ΚΚΕ δίνει και εδώ τον τόνο, την αλήθεια, τη διέξοδο: «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με ΚΚΕ δυνατό» και απέναντι στον φασισμό, στην αποκρουστική ιδεολογία του, στη δηλητηριώδη, επικίνδυνη δράση του. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταδικαστούν στην κάλπη και για τις νέες αντιδραστικές τροπολογίες που προτείνουν.

Παραπομπές:

1. «Επικίνδυνο το κατ' ευφημισμόν "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο», «Ριζοσπάστης», 21 Αυγούστου 2014, https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8073359

2. https://www.gesetze-im-internet.de/partg/BJNR007730967.html

Eurokinissi

Τι πιο βολικό συνεπώς αυτές οι συγκλίσεις να μένουν αθέατες και να κυριαρχήσουν οι κοκορομαχίες και τα εκβιαστικά διλήμματα. «Αυτοδυναμία ή χάος» ο ένας, «ΣΥΡΙΖΑ ή εκτροπή» ο άλλος, κατά το πρότυπο των αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚικών «αντιδεξιών» συνθημάτων που τα αξιοποιούσε για να εγκλωβίζει λαϊκό κόσμο, μέχρι που τελικά συγκυβέρνησε με τη «δεξιά» και μάλιστα δύο φορές. Την πρώτη φορά στην κυβέρνηση Παπαδήμου, μαζί με τη ΝΔ και το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. και τη δεύτερη φορά στην κυβέρνηση Σαμαρά. Η μόνη διαφορά του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ με το τότε ΠΑΣΟΚ είναι ότι αντιγράφει αυτά τα συνθήματα ετεροχρονισμένα, ενώ έχει ήδη συγκυβερνήσει με ένα τμήμα της «δεξιάς» και συγκεκριμένα με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

Η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας, που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ουσιαστικά μια «πρόβα τζενεράλε» αυτών των δύο κομμάτων γι' αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν μέχρι τις εκλογές. Ακόμη και στο επίμαχο ζήτημα των υποκλοπών η αντιπαράθεσή τους άφηνε απέξω το θεσμικό πλαίσιο του βούρκου και της συγκάλυψης που συνδιαμόρφωσαν όλα αυτά τα χρόνια. Οπως, επίσης, άφηνε απέξω την υπόθεση των υποκλοπών σε βάρος του ΚΚΕ, που εξελίχθηκε επί θητείας δύο κυβερνήσεων, παρά τα νέα στοιχεία που προέκυψαν.

Παρ' όλα αυτά, ακόμη και σε μια τέτοια συζήτηση, υπήρξαν τοποθετήσεις που βοηθάνε τους εργαζόμενους και τον λαό να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Και δεν αναφερόμαστε φυσικά στις τοποθετήσεις των βουλευτών του ΚΚΕ που προσπάθησαν να αναδείξουν τα βασικά ζητήματα που αφορούν τον λαό και είναι αυτά που διαμορφώνουν τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων, αλλά και σε μια σειρά από άλλες τοποθετήσεις, ιδιαίτερα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Και τι δεν ακούσαμε... Για «την άλωση ενός ιστορικού κόμματος, όπως η ΝΔ, από εξτρεμιστές», για «τη διάλυση και μετάλλαξη της ΝΔ», για την «αιχμαλωσία της συντηρητικής παράταξης», για «τη ΝΔ που απεμπολεί τις αξίες του αστικού κόσμου και της φιλελεύθερης ευρωπαϊκής δημοκρατίας».

Μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει τον ΣΥΡΙΖΑ να αναζητά τη «χαμένη τιμή» της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, τώρα τον βλέπουμε να αναζητά τη «χαμένη τιμή» και της Νέας Δημοκρατίας, δίνοντας στην κυριολεξία συγχωροχάρτι στη ΝΔ κι εμφανίζοντας τις τωρινές πρακτικές της ως μια παρέκκλιση και μια παραφωνία από την υπόλοιπη ιστορική της διαδρομή. Στην πραγματικότητα, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Πρόκειται για τη φυσική συνέχειά της, καθώς όσο πιο αντιδραστικό γίνεται το σύστημα και το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου, τόσο πιο αντιδραστικά θα γίνονται και τα κόμματα που το υπηρετούν. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη ΝΔ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

Οι συγκεκριμένες αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ για το «ιστορικό κόμμα της ΝΔ που λοξοδρόμησε» προφανώς και δεν μπορούν να εξηγηθούν μόνο ως άσκηση πίεσης στους βουλευτές της ώστε να διαφοροποιηθούν στην ψηφοφορία για την πρόταση δυσπιστίας. Ούτε μόνο ως ψηφοθηρία σε απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ. Είναι μια έμμεση ομολογία ότι είναι κόμμα της ίδιας «τάξης», των ίδιων συμφερόντων και του πολιτικού τους συστήματος. Σε αυτό στηρίζεται, άλλωστε, και η δυνατότητα για πιθανές κυβερνητικές συμπράξεις με ένα τμήμα της ΝΔ ή και με ολόκληρη τη ΝΔ χωρίς τον Μητσοτάκη, αν αυτό απαιτηθεί χάριν της σταθερότητας του συστήματος. Μάλιστα, αυτά τα σενάρια έχουν υποστηριχθεί δημόσια από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και σίγουρα οι κινήσεις του συνιστούν ταυτόχρονα και μια ανάλογη «προετοιμασία εδάφους».

Το 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή χαρακτηριζόταν η χειρότερη της μεταπολίτευσης, ακόμη και «κυβέρνηση των δολοφόνων». Το 2015 έμπαινε το αίτημα «να φύγει η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων», που επίσης χαρακτηριζόταν χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Είχε μεσολαβήσει η επίσης «χειρότερη» κυβέρνηση Παπανδρέου. Βεβαίως, η συνέχεια είναι γνωστή. Μαζί με όλους αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 3ο μνημόνιο, ενώ κάποια στελέχη αυτών των χειρότερων κυβερνήσεων έγιναν υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Σήμερα όλα αυτά όχι μόνο έχουν ξεχαστεί, αλλά οι «Καραμανλικοί» και οι «Σαμαρικοί» εμφανίζονται, από διάφορους προπαγανδιστικούς διαύλους που συνδέονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, περίπου ως παράγοντες που μπορούν να αποτρέψουν τη «Μητσοτακική μετάλλαξη της ΝΔ» και να την επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο του «αστικού κόσμου» και της «φιλελεύθερης ευρωπαϊκής δημοκρατίας». Συγχωροχάρτι κανονικό, δηλαδή! Αύριο, μεθαύριο - ποιος ξέρει; - μπορεί να δοθεί συγχωροχάρτι και στον ίδιο τον Μητσοτάκη στο όνομα ενός μελλοντικού καβγά που θα αφορά την επόμενη χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών.

Αποδεικνύεται, συνεπώς, ότι το αίτημα να φύγει μια κυβέρνηση, χωρίς να μπαίνουν στο στόχαστρο αυτοί που έχουν την πραγματική εξουσία κι ανεβοκατεβάζουν τις αστικές κυβερνήσεις, αλλά και χωρίς να αμφισβητούνται αυτά που αφήνουν οι κυβερνήσεις πίσω τους, είναι κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγεί σε όλο και χειρότερες για τον λαό κυβερνήσεις. Θα οδηγεί σ' έναν φαύλο κύκλο που στο όνομα τού να διώξουμε τους επόμενους «χειρότερους», θα αθωώνονται οι προηγούμενοι «χειρότεροι» και κυρίως η πολιτική τους.

Και σε αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν θα θυσιάζονται μόνο δικαιώματα του λαού, δεν θα φορτώνονται μόνο νέα βάρη, αλλά πάνω από όλα θα ακρωτηριάζεται ο όποιος ριζοσπαστισμός και θα αναβάλλεται διαρκώς για το μέλλον η δυνατότητα που έχει ο λαός να παρέμβει ουσιαστικά στις εξελίξεις και να απαλλαγεί μια και καλή από όλους τους «χειρότερους».

Αραγε, δεν ήταν η απογοήτευση και ο συμβιβασμός, που προκάλεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε πλατιά - και μάλιστα αγωνιζόμενα - τμήματα του λαού, το έδαφος πάνω στο οποίο καλλιεργήθηκε η συντηρητικοποίηση τού «δεν υπάρχει εναλλακτική» και που ως αποτέλεσμα έφερε ξανά τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη; Δεν επέδρασε σε τμήματα του λαού η λογική που λέει ότι «αφού τα πράγματα δεν αλλάζουν, ας επιλέξουμε αυτούς που είναι καλύτεροι και πιο έμπειροι διαχειριστές»; Το ίδιο θα συμβαίνει και μάλιστα σε ολοένα χειρότερη εκδοχή, αν δεν ηττηθεί αυτή η λογική. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε ήδη σε μια σειρά από χώρες που η λογική του μικρότερου κακού και η απογοήτευση που αυτή φέρνει αποτελεί παράγοντα που φουσκώνει τα πανιά ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων, όπως στην Ιταλία και τη Γαλλία.

Ο λόγος αυτής τους της στάσης είναι προφανής. Κινούνται στις ίδιες ράγες που καθορίζουν οι ανάγκες και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, τα κέρδη τους, οι κατευθύνσεις της ΕΕ και τα διάφορα ΝΑΤΟικά σχέδια. Γι' αυτό όσα αφήνει πίσω της η κυβέρνηση Μητσοτάκη, θα τα παραλάβει και θα τα συνεχίσει και η όποια επόμενη κυβέρνηση.

Το Ταμείο Ανάκαμψης και τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενά του, οι δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ, η πολιτική «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και η λεγόμενη «πράσινη μετάβαση» που φουσκώνουν τους λογαριασμούς των λαϊκών νοικοκυριών, η μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό προμαχώνα, η περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό μακελειό, είναι συμφωνημένα από όλους.

Οποιος κι αν φύγει και όποιος κι αν έρθει, όλα αυτά θα είναι εδώ και θα αποτελούν το επόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα. Πάνω από όλα θα είναι εδώ οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της καπιταλιστικής οικονομίας, σε συνθήκες μάλιστα που οξύνονται οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του συστήματος. Αυτές είναι που θα καθορίζουν και τις πολιτικές επιλογές της επόμενης κυβέρνησης κι όχι το αντίστροφο.

Απέναντι λοιπόν στα εκβιαστικά διλήμματα και τον φαύλο κύκλο που οδηγεί τον λαό από το κακό στο χειρότερο, υπάρχει άλλη επιλογή και είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Το δίλημμα είναι αν την επόμενη μέρα θα βγει πιο δυνατός ο λαός, πιο δυνατό το εργατικό - λαϊκό κίνημα και αυτό σημαίνει να είναι αδύναμη η όποια αντιλαϊκή κυβέρνηση προκύψει. Το δίλημμα είναι αν θα δυναμώνει ως πολιτική συλλογική δράση αλλά κι ως ατομική αγωνιστική επιλογή κι ως κριτήριο ψήφου το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής».

Αυτός ο δρόμος μπορεί να γεννήσει την ελπίδα και την αισιοδοξία, να φέρει ανάσες ανακούφισης, αλλά και να συμβάλει σε θετικές εξελίξεις από τη σκοπιά της λαϊκής ανάτασης και της προοπτικής. Μπορεί να δώσει ώθηση στον αγώνα για να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων, για να πιστέψουν ο λαός και οι εργαζόμενοι στη μεγάλη δύναμη που έχουν.

Κρίσιμο μέγεθος σε αυτό είναι να υπάρχει ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

Τρία χρόνια έχουν περάσει από το ξέσπασμα της πανδημίας στην Ελλάδα, και το ζήτημα της άθλιας κατάστασης του δημόσιου συστήματος Υγείας πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και όχι μόνο για τους εργαζόμενους στον χώρο της Υγείας. Ο λαός συνεχίζει να μετράει θύματα, 150 - 160 νεκροί κάθε βδομάδα προστίθενται στους χιλιάδες συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους, χωρίς να ιδρώνει πλέον το αυτί της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Το έκτακτο «φυσικό φαινόμενο» έγινε πλέον καθημερινότητα που περνά στα ψιλά των ΜΜΕ.

Ενώ η κυβέρνηση παραμονές των εκλογών προσπαθεί να «εξαφανίσει» τις πληγές του συστήματος και ο δεύτερος πόλος του αστικού κατεστημένου αποκαλύπτεται ως ο «δίκαιος» ρυθμιστής του «συμπληρωματικού ρόλου» των κλινικαρχών που αφέθηκαν ασύδοτοι για να θησαυρίζουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να κατανοήσουν ότι τα χρήματα για τη δημόσια Υγεία πρέπει κάποιος να τα πληρώσει: Είτε ο λαός ή το κεφάλαιο, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος του Κόμματος στις εκλογές που έρχονται. Οσο πιο καυτή νιώθουν την ανάσα μας τα αστικά κόμματα, τόσο πιο αδύναμη η νέα κυβέρνηση, τόσο πιο δύσκολα θα επιτελέσει το αντιλαϊκό της καθήκον.

Ολοι μας, λοιπόν, με το ΚΚΕ και μόνοι τους οι άλλοι, διότι μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό στον δρόμο προς την ανατροπή! Καλόν αγώνα.

Το πρόγραμμά του είναι τόσο «ριζοσπαστικό» που μπορεί να απευθύνεται για συνεργασία μέχρι και στις «δημοκρατικές δυνάμεις της ΝΔ», εκτός Μητσοτάκη. Και τόσο σαφές που μπορεί να αναζητά συνομιλητές απ' τη ΛΑΕ μέχρι το ΠΑΣΟΚ. Και τόσο αντιφατικό που ενώ περιστρέφεται γύρω από τον πολιτικό αρχηγό του, μιλάει για δημοκρατία.

Στην ουσία, το ΜέΡΑ25 ισχυρίζεται ότι μπορεί να συγκεράσει τη στρατηγική του κεφαλαίου με τα συμφέροντα των εργαζομένων, προτάσσοντας «7+1» τομές που θα φέρουν «ουσιαστική αλλαγή».

Το ΜέΡΑ25 εκφράζει πιο «καθαρά» ορισμένες θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας, ενώ η ίδια η ύπαρξή του ως διαφορετικού φορέα και η κριτική που ασκεί στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν νέο μηχανισμό ενσωμάτωσης των εργαζομένων.

Η Ενέργεια είναι κυρίαρχο ζήτημα στο πρόγραμμα του ΜέΡΑ25, με δύο απ' τις 7 βασικές προτάσσεις του να αφορούν σε αυτήν. Τι υποστηρίζει; Πως οι απαιτούμενες «τομές» είναι η «κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και η επανεθνικοποίηση της ΔΕΗ» και ένα «τεράστιο επενδυτικό πρόγραμμα πράσινης Ενέργειας, με παράλληλη απαγόρευση κάθε εξόρυξης». Τέλος, ως κοινωνικό μέτρο, υποστηρίζει τις μικρές μονάδες «πράσινης» Ενέργειας που θα ανήκουν σε τοπικές κοινωνίες και σε συμμετοχικά σχήματα.

Οι λεπτομέρειες φωτίζουν την ουσία της πρότασής του. Ουσιαστικά πρόκειται για το γνωστό σχήμα μιας κρατικής ΔΕΗ που θα λειτουργεί μέσα στην απελευθερωμένη αγορά Ενέργειας, αλλά δεν θα καθορίζεται η λειτουργία της με το Χρηματιστήριο Ενέργειας. Παράλληλα, το ΜέΡΑ25 προτείνει ως «ριζοσπαστικό σχήμα» τις «ενεργειακές κοινότητες» που προωθούν τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ομως, ακόμα και αν δεν υπήρχε το Χρηματιστήριο Ενέργειας, η κρατικοποιημένη ΔΕΗ θα έπρεπε να λειτουργεί στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς και των δεσμεύσεων της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, τις οποίες αποδέχεται το ΜέΡΑ25.

Με άλλα λόγια, θα έπρεπε να ανταγωνίζεται τους άλλους ομίλους, με γνώμονα τη διασφάλιση υψηλού κέρδους και μεγάλων μεριδίων αγοράς. Η διασφάλιση του κέρδους σημαίνει ξεζούμισμα των εργαζομένων και χαράτσωμα της οικιακής κατανάλωσης. Εξάλλου, αυτό συνέβαινε και όσο το κράτος είχε ακόμα το 51% των μετοχών της ΔΕΗ.

Απαγόρευση κάθε εξόρυξης σημαίνει ότι θα προχωρήσει ταχύτερα η απολιγνιτοποίηση και δεν θα υπάρξει αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Σημαίνει διατήρηση της ενεργειακής ακρίβειας, χιλιάδες απολύσεις, αύξηση των εισαγωγών και της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας. Επίσης, οι εισαγωγές φυσικού αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος από λιγνιτικούς σταθμούς αφορούν εξορύξεις σε άλλες χώρες. Οπως και οι εξορύξεις σπάνιων γαιών για τα προϊόντα της «πράσινης μετάβασης». Φαίνεται ότι για το ΜέΡΑ25 οι εξορύξεις βλάπτουν το περιβάλλον μόνο στην Ελλάδα.

Οσο για τις ενεργειακές κοινότητες, αυτές θα διανέμουν έργα σε εταιρείες που μπορούν να τα κατασκευάσουν και να τα λειτουργήσουν, και θα πάρουν τραπεζικά δάνεια. Θα λειτουργήσουν δηλαδή σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς.

Το κύριο όμως είναι ότι στις σημερινές συνθήκες οι επενδύσεις των ΑΠΕ για να είναι κερδοφόρες προϋποθέτουν διατήρηση της ενεργειακής ακρίβειας, ανεξάρτητα απ' τον ιδιοκτήτη τους. Οι ΑΠΕ παράγουν πανάκριβη Ενέργεια που θα πρέπει να μετακυλιστεί στους καταναλωτές. Η συμμετοχική ή η δημοτική ιδιοκτησία των ΑΠΕ δεν αλλάζει, για παράδειγμα, το τεράστιο κόστος για την αγορά του «πράσινου» εξοπλισμού, που γίνεται κυρίως από μονοπωλιακούς ομίλους του εξωτερικού, κόστος που σε μεγάλο βαθμό συντελεί στην υψηλή τιμή της Ενέργειας από ΑΠΕ.

Η απόδοση των «δεινών» της κρίσης στους εργαζόμενους στο υψηλό κρατικό χρέος και μάλιστα «αθωώνοντας» την αστική τάξη, αναγορεύοντας τη χώρα σε «εξαρτημένη», είναι «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Παρουσιάζει ένα σύμπτωμα ως την αιτία της ασθένειας.

Αυτή η γραμμή συσκοτίζει τον μεγάλο ένοχο, τον καπιταλισμό. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση, η κυριαρχία της αστικής τάξης και όχι το υψηλό κρατικό χρέος είναι η βασική αιτία όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων, σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης των εργαζομένων διεθνώς, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Αρκεί κανείς να εξετάσει την κατάσταση των εργαζομένων σε χώρες με πολύ μικρότερο χρέος για να δει ότι η εξαθλίωση του λαού συνεχίζεται. Αν εξετάσει κανείς τα οικονομικά δεδομένα θα δει ότι τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα, στα οποία ο Γ. Βαρουφάκης είχε αποφασιστικό ρόλο, ξεπερνούσαν κατά πολύ τις δαπάνες εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους. Ο ρόλος του προϋπολογισμού ως εργαλείου αναδιανομής από τους εργαζόμενους στο κεφάλαιο, πρώτα και κύρια στην αστική τάξη της χώρας, κυριαρχεί. Η όποια ελάφρυνση του προϋπολογισμού από εξωτερικό χρέος δεν μεταφράζεται σε ελάφρυνση του λαού. Μεταφράζεται σε περισσότερα διαθέσιμα κεφάλαια για την αστική τάξη, για τους ομίλους. Ο χαρακτήρας των διαπραγματεύσεων της εκάστοτε αστικής κυβέρνησης με τους «δανειστές» έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, τα μέτρα των μνημονίων δεν οφείλονταν μόνο στο κρατικό χρέος ούτε επιβλήθηκαν μόνο απέξω. Δεν ήταν ποτέ το αποτέλεσμα «τυφλής» υπακοής στους δανειστές. Ηταν μέτρα απαραίτητα για την καπιταλιστική κερδοφορία, μέτρα που ήθελε και θέλει και η αστική τάξη της χώρας. Αυτό εξηγεί άλλωστε γιατί οι υποδείξεις των εργοδοτικών φορέων, του ΣΕΒ, της ΤτΕ, της ΕΕΕ, του ΣΕΤΕ, βρίσκονται σε απόλυτη σύμπνοια με τις διατάξεις των μνημονίων, γιατί όλα τα αστικά κόμματα στήριξαν και στηρίζουν τις μνημονιακές διατάξεις.

Ομως, η γραμμή της χρεοδουλοπαροικίας, εκτός από οικονομικά και πολιτικά λαθεμένη, είναι και ανεδαφική. Η αστική τάξη θα επιθυμούσε διαγραφή μέρους του χρέους. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να γίνει και την ίδια στιγμή να επιδιώκει κάποιος την παραμονή του στις διεθνείς αγορές, στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, στην ΕΕ. Μια καπιταλιστική ανάπτυξη, στο πλαίσιο της ΕΕ, συμβατή με διαγραφή του χρέους είναι απλά ένα ακόμα ενδιαφέρον ευφυολόγημα...

Αλλη «τομή» του ΜέΡΑ25 είναι η πρόταση για «αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή» του κατώτατου μισθού.

Ο Βαρουφάκης προσπαθεί να εμφανιστεί πιο «ριζοσπάστης» σε σχέση με την αντίστοιχη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κάνει λόγο ούτε καν για «αυτόματη» αναπροσαρμογή στο ύψος του πληθωρισμού...

Διασφαλίζει αυτή η πρόταση την ουσιαστική βελτίωση του λαϊκού εισοδήματος; Αφενός αφορά μόνο τον κατώτατο και όχι τους μισθούς που είναι πάνω απ' αυτόν, τους οποίους ο πληθωρισμός θα συνεχίσει να τους διαβρώνει. Αφετέρου προτείνει ουσιαστικά την καθήλωση του κατώτατου πραγματικού μισθού στα άθλια επίπεδα που βρίσκεται σήμερα.

Η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, δηλαδή η αύξηση του ποσού σε ευρώ, τόσο ώστε να διατηρείται σταθερός ο όγκος των εμπορευμάτων που μπορεί να αγοράσει ο μισθός αυτός, σημαίνει ότι δεν υπάρχει πραγματική αύξηση, ότι ο πραγματικός μισθός παραμένει ίδιος. Κι ότι όλη την αύξηση του παραγόμενου πραγματικού πλούτου, την αύξηση της παραγωγικότητας, την καρπώνεται το κεφάλαιο.

Παράλληλα, οι προτάσσεις του ΜέΡΑ25 για «μείωση του ΦΠΑ» δεν αλλάζουν επί της ουσίας τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του κρατικού προϋπολογισμού, τους υπέρογκους έμμεσους φόρους που πληρώνει ο λαός και τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου.

Αντίστοιχα «αντισυστημικές» είναι οι προτάσεις του για τα «κόκκινα» δάνεια. Αντί του προγράμματος «ΗΡΑΚΛΗΣ» προτείνει το πρόγραμμα «ΟΔΥΣΣΕΑΣ»... στην πράξη μια κρατική «κακή τράπεζα» που θα χρηματοδοτείται απ' το κράτος και θα διασφαλίσει τη «διατήρηση του ποσοστού ιδιοκτησίας των δανειοληπτών, έως την έναρξη της κανονικής αποπληρωμής των δανείων, μετά από τα "κουρέματα"». Ετσι, στην ουσία της η λύση Βαρουφάκη δεν είναι πολύ διαφορετική από όλους τους μέχρι τώρα νόμους για τα «κόκκινα» δάνεια... Μία έκπτωση στο ύψος του δανείου, που για να την πάρεις πρέπει να ρευστοποιήσεις τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία σου, ενώ θα χρηματοδοτείται απ' τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή απ' τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Φυσικά, κανέναν δεν πρέπει να εκπλήσσει, αφού κάθε λύση που στηρίζει την καπιταλιστική κερδοφορία και την καπιταλιστική ανάπτυξη θα έχει τέτοια χαρακτηριστικά. Τα κεφάλαια για τα «κόκκινα» δάνεια πρέπει να δοθούν πίσω στις τράπεζες, ειδάλλως οι τράπεζες δεν μπορούν να αποπληρώσουν τις καταθέσεις που έχουν γίνει σε αυτές. Ετσι, τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά πρέπει να απομυζηθούν όσο γίνεται, και ταυτόχρονα οι τράπεζες να στηριχθούν με «κρατικό» χρήμα, δηλαδή με τη φορολόγηση του λαού. Γι' αυτό και όλες οι «λύσεις» που προτείνονται μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού, έχουν αντικειμενικά αυτά τα χαρακτηριστικά.

Το ΜέΡΑ25 είναι στην ουσία ενταγμένο στη νέα διεθνή σοσιαλδημοκρατία, όπως αποδεικνύουν οι στενότατες σχέσεις του με τη λεγόμενη αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ. Και οι θέσεις του, σε πολλούς τομείς, αντανακλούν αυτήν την ένταξή του. Οι θέσεις του για την Ενέργεια συνιστούν, στην πραγματικότητα, απόλυτη προσήλωση στην πολιτική του λεγόμενου Green New Deal, δηλαδή σε μια πολιτική «πράσινου» κεϊνσιανισμού που στόχο έχει να διαχειριστεί τη μεγάλης κλίμακας υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που δυσκολεύεται να επενδυθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο υποκείμενος λόγος που το ΜέΡΑ25 είναι ανοιχτό σε πολιτικές συνεργασίες με μεγάλο κομμάτι του αστικού πολιτικού φάσματος.

Το ΜέΡΑ25 συνιστά τελικά μια νέα, πρόσθετη προσπάθεια εγκλωβισμού των εργαζομένων στην παλιά, γνωστή λογική της σοσιαλδημοκρατίας πως μια διαφορετική διακυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού μπορεί να είναι προοδευτική και ουσιωδώς καλύτερη για τους εργαζόμενους. Η κριτική που ασκεί το ΜέΡΑ25 στον ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο φορέα της σοσιαλδημοκρατίας, δείχνει ότι η αντιπαράθεση με τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό δεν αρκεί να γίνεται στη βάση των πεπραγμένων ή των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, η ίδια η φύση της σοσιαλδημοκρατίας της επιτρέπει να ελίσσεται και να εμφανίζει διαφορετική μορφή ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες. Το ΚΚΕ έχει μεγάλη πείρα στην αντιμετώπιση κάθε προσπάθειας του συστήματος να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους. Με όπλο τη σύγχρονη ανατρεπτική στρατηγική του και τις επεξεργασίες του, φωτίζει πως ο καπιταλισμός, αναγκαστικά, θα οδηγεί σε σχετική αλλά και απόλυτη εξαθλίωση των εργαζομένων, και γι' αυτό κάθε αστική διακυβέρνηση είναι τελικά χειρότερη απ' την προηγούμενη. Γι' αυτό και έχει σημασία η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές, για να υπάρχει ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση και οργάνωση της αντεπίθεσης απέναντι σε όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί την επόμενη μέρα.

Από τη μια η κυβέρνηση της ΝΔ να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί προεκλογικά το θέμα, με φιέστες όπως η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Μάτι και οι αναφορές στα έργα για το «Πάρκο μνήμης» και την «ανάπλαση», αποσιωπώντας ότι πάνε 5 χρόνια σχεδόν από την τραγωδία και όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτα επί της ουσίας, αλλά μετρήσαμε ήδη νέες τεράστιες καταστροφές στην Εύβοια, στην Αττική, στη Δαδιά και σε τόσες άλλες περιοχές της χώρας.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ με κροκοδείλια δάκρυα να προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι επί δικής του διακυβέρνησης θρηνήσαμε τόσα θύματα στο Μάτι και στη Μάνδρα, και να μας υπόσχεται ότι με τη δική του νέα διακυβέρνηση θα αλλάξουν ριζικά τα πράγματα.

Οσο κι αν προσπαθούν όμως να κρύψουν τις ευθύνες τους, γνωρίζουμε ότι με όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, μπλε, πράσινες, ροζ, πολύχρωμες, θρηνήσαμε θύματα από πυρκαγιές και πλημμύρες, κάηκαν εκατομμύρια στρέμματα δασικών, αγροτικών και άλλων εκτάσεων, καταστράφηκαν περιουσίες λαϊκών οικογενειών. Υπήρξε ανυπολόγιστη καταστροφή σε χλωρίδα και πανίδα, στο περιβάλλον γενικότερα, μεγάλες ομάδες πληθυσμού εκτέθηκαν σε καρκινογόνες χημικές ουσίες λόγω των πυρκαγιών.

Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις και τα ωραία λόγια, κάθε αστική κυβέρνηση έπαιρνε τη σκυτάλη από την προηγούμενη και συνέχιζε πάνω στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες. Μετά από κάθε καταστροφή περίσσευαν οι υποκριτικές «συγγνώμες», οι προσπάθειες διάχυσης και μετατόπισης των ευθυνών από τον έναν «υπεύθυνο» στον άλλον, ακόμα και προς τους ίδιους τους πληγέντες, τα θύματα της πολιτικής τους. Επικαλούνταν τη «λαθεμένη κατανομή αρμοδιοτήτων» μεταξύ υπουργείων, Περιφερειών και δήμων, τις «ασύμμετρες» απειλές, τα «ακραία» τάχα φαινόμενα, τη λεγόμενη «κλιματική αλλαγή» που τώρα τη χαρακτηρίζουν «κλιματική κρίση».

Ομως «τα γεγονότα είναι πεισματάρικα». Η μεγάλη ψαλίδα ανάμεσα στο τι θα μπορούσε να γίνει και σ' αυτό που γίνεται δεν οφείλεται στους ανίκανους διαχειριστές, στους αδιάφορους υπουργούς, στην έλλειψη τεχνολογικών δυνατοτήτων. Ο μεγάλος ένοχος είναι η αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, όπου η Πολιτική Προστασία και γενικότερα η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών καθορίζονται με γνώμονα τα κέρδη των μεγάλων ομίλων.

Την ίδια ώρα που το αστικό επιτελικό κράτος εμφανίζεται ανίκανο να αντιμετωπίσει αναμενόμενα φυσικά φαινόμενα, αποδεικνύεται ιδιαίτερα ικανό στην προώθηση αντεργατικών νόμων, στον περιορισμό διαδηλώσεων, στην υπονόμευση απεργιών.

Απέναντί μας δεν έχουμε ένα ανίκανο κράτος, αλλά ένα αποτελεσματικό εχθρικό κράτος που προωθεί την εμπορευματοποίηση βασικών αναγκών και δικαιωμάτων του λαού, για να διαμορφώσει πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων. Γι' αυτό σταθερά εφαρμόζεται η πολιτική που ξεζουμίζει τα φτωχά λαϊκά στρώματα και περικόπτει αναγκαίες κρατικές δαπάνες, για να ενισχύει πλουσιοπάροχα τις νέες επενδύσεις της «πράσινης μετάβασης» και τις δαπάνες για τη συμμετοχή στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ. Μια πολιτική την οποία υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα και δεσμεύονται ότι θα την υπηρετήσουν και αν σχηματίσουν κυβέρνηση αύριο.

Ας σκεφτούμε:

α) Τι δεν έκαναν και γιατί δεν το έκαναν όλες οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια για τους καθαρισμούς δασών και άλλων εκτάσεων; Τι δεν έκαναν για τη συντήρηση και διάνοιξη δασικών δρόμων και αντιπυρικών ζωνών;

β) Ολες οι κυβερνήσεις διατήρησαν τα τεράστια κενά στο προσωπικό των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας. Το προσωπικό της Πυροσβεστικής, των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας των δήμων και Περιφερειών, του ΕΚΑΒ κ.ά. είναι ελάχιστο σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες. Απουσιάζει ένας σύγχρονος αντιπυρικός σχεδιασμός, με συστατικό στοιχείο την ύπαρξη εξειδικευμένων επίγειων δυνάμεων διασκορπισμένων μέσα στο δάσος, με ιδιαίτερη για κάθε δασικό οικοσύστημα οργάνωση, με κύριο βάρος στην πρόληψη και εκπαίδευση για την πρώτη προσβολή στη φωτιά, στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης διαχείρισης.

γ) Συνέπεια της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, που την υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, είναι η εμπορευματοποίηση της γης, των δασικών οικοσυστημάτων, των παράκτιων περιοχών, που οπλίζει και το χέρι των εμπρηστών. Αυτή η πολιτική οδηγεί είτε στην απουσία αναγκαίων έργων αντιπυρικής - αντιπλημμυρικής προστασίας, είτε στην κατασκευή των όποιων αποσπασματικών έργων επιλεγούν με όρους κόστους - οφέλους, με κριτήριο το μεγαλύτερο κέρδος για τους ομίλους και όχι τη συνολική προστασία του λαού. Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσεται η πολιτική αξιοποίησης των καταστροφών για επιτάχυνση των σχεδίων «πράσινων επενδύσεων», ιεραρχώντας περιοχές όπως της Βόρειας Εύβοιας. Στην ίδια κατεύθυνση, της ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, βρίσκονται και τα σχέδια ανάπλασης για την περιοχή στο Μάτι, που καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.

Γι' αυτό παρά τις συνεχείς τραγωδίες παραμένουν και δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της απουσίας ελεύθερων χώρων, της απουσίας οδών μαζικής διαφυγής για τον πληθυσμό αν χρειαστεί εκκένωση, εν τη απουσία αναγκαίων υποδομών Υγείας για την προστασία των πληγέντων σε περίπτωση καταστροφών. Γι' αυτό ακόμα και σήμερα δεν έχουν προσδιοριστεί τα κριτήρια για τις αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ επικίνδυνων βιομηχανικών εγκαταστάσεων και κατοικημένων περιοχών, με κίνδυνο ενός Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης με ανυπολόγιστες συνέπειες.

δ) Η ελλιπής χρηματοδότηση και η λειτουργία των δήμων και Περιφερειών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που οδηγεί σε απουσία λήψης των αναγκαίων μέτρων Πολιτικής Προστασίας, είναι μέρος της ίδιας πολιτικής. Η διάσπαση των αρμοδιοτήτων σε διάφορους κρίκους του κρατικού μηχανισμού (υπουργείων, Περιφερειών, δήμων κ.λπ.), εκτός από το αναγκαίο μοίρασμα της «πίτας» της κρατικής χρηματοδότησης στους διαφορετικούς ομίλους, διασφαλίζει και έναν βολικό τρόπο για να διαχέονται και να συσκοτίζονται οι πολιτικές ευθύνες.

ε) Σε όλες τις περιπτώσεις μεγάλων καταστροφών περίσσεψαν οι υποσχέσεις για αποκατάσταση, αλλά στο τέλος οι πληγέντες δεν αποζημιώθηκαν με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες και με βάση τις πραγματικές συνέπειες τις οποίες υπέστησαν.

Συνέπεια αυτής της πολιτικής, που την υπηρέτησαν και την υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, είναι και η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού έκτακτης ανάγκης που θα λαμβάνει υπόψη το σύνολο των κινδύνων, το σύνολο του πληθυσμού, των δραστηριοτήτων, τα χαρακτηριστικά μιας περιοχής και των υποδομών της. Παράμετροι όπως η κυκλοφοριακή συμφόρηση κατά τη διάρκεια μιας εκκένωσης, οι δυνατότητες ουσιαστικής προστασίας αν οι κάτοικοι χρειαστεί να κλειστούν στα σπίτια τους για αποφυγή έκθεσης σε τοξικό νέφος, η πιθανότητα να εκδηλωθούν ταυτόχρονα ένα τεχνολογικό ατύχημα και μια δασική πυρκαγιά, είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα που υπογραμμίζουν την πολυπλοκότητα.

Στην πραγματικότητα, σήμερα, ακόμα κι όταν υπάρχουν κάποια σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων «στα χαρτιά», στην καλύτερη περίπτωση παρουσιάζουν σημαντικές ελλείψεις και δεν υπάρχει δυνατότητα αποτελεσματικής εφαρμογής τους, ώστε να εξασφαλιστεί η πραγματική προστασία εργαζομένων και πληθυσμού. Αυτό το είδαμε με τραγικό τρόπο σε καταστροφές όπως η πυρκαγιά στο Μάτι, και το περιγράφουν οι συγκλονιστικές μαρτυρίες στη δίκη.

Η βελτίωση τάχα της ενημέρωσης και εκπαίδευσης του πληθυσμού, που επικαλούνται, εννοώντας το μήνυμα από το 112 στο κινητό μας, αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Σε όλη την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια μετρήσαμε νεκρούς και άλλες συνέπειες από ατυχήματα και καταστροφές.

Η κατάσταση δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό. Οι κίνδυνοι αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο αν σκεφτούμε ότι βρισκόμαστε σε περίοδο που «ηχούν οι βόμβες» των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία, με την ενεργό εμπλοκή της χώρας μας, αν σκεφτούμε την κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή μας.

Γι' αυτήν την εγκληματική πολιτική είναι συνένοχες όλες οι αστικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ). Ολες υπηρέτησαν μια πολιτική που αφήνει απροστάτευτο τον λαό για να προστατεύσει και να αυξήσει τα κέρδη του κεφαλαίου. Οι όποιες αλλαγές στην πολιτική τους γίνονται όταν αλλάζουν οι ανάγκες του κεφαλαίου. Γι' αυτό και βλέπουμε τώρα τη μεγάλη κρατική παρέμβαση στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος. Αυτό που πραγματικά τους νοιάζει είναι τα «πράσινα» κέρδη για τους ομίλους.

Ο πραγματικός αντίπαλός μας είναι η εξουσία του κεφαλαίου, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ που τη στηρίζουν. Αυτός ο αντίπαλος, που βρίσκεται πίσω από την απουσία ουσιαστικής προστασίας από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές, οδηγεί και στην αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος. Γι' αυτό και δεν πρέπει ο λαός να εγκλωβιστεί στο πλαστό δίλημμα της επιλογής αστικής κυβέρνησης.

Η ζωή επιβεβαιώνει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής. Σε όλες τις δύσκολες ώρες των καταστροφών τα προηγούμενα χρόνια φάνηκε η δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας. Η πείρα της Σοβιετικής Ενωσης, όπου δεν έκλειναν οι δρόμοι στην πρώτη χιονόπτωση και δεν υπήρχε ενεργειακή φτώχεια, έδειξε την υπεροχή μιας ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας, όταν οι εργαζόμενοι πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι της εξουσίας.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική, μπαίνουμε σήμερα μπροστά για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή, σημαδεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο. Μπαίνουμε μπροστά για να εκπονηθεί ολοκληρωμένος σχεδιασμός Πολιτικής Προστασίας, και κυρίως για να μπορεί να υλοποιηθεί και να μη μείνει την κρίσιμη ώρα ξανά «στα χαρτιά». Διεκδικούμε ουσιαστικά μέτρα προστασίας και πλήρη αποκατάσταση των πληγέντων, κατάργηση του αντιλαϊκού θεσμικού πλαισίου που ψήφισαν και εφάρμοσαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις. Στις επερχόμενες εκλογές δυναμώνουμε τη δύναμή μας, δυναμώνουμε το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που παλεύει σε αυτήν την κατεύθυνση μέσα και έξω από τη Βουλή.

Στιγμιότυπο από τη σύσκεψη. Στο βήμα ο Γ. Μαρίνος

Η ουσιαστική συζήτηση αφορούσε βασικά ζητήματα των εξελίξεων στη Ναυτιλία και τη διαχρονική επίθεση των εφοπλιστών, τις συνέπειες της αντεργατικής πολιτικής από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τους αγώνες της εργατικής τάξης και των ναυτεργατών, αλλά και την προετοιμασία της 48ωρης απεργίας στα καράβια, στις 8-9 Φλεβάρη. Ακολουθούν αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του Γ. Μαρίνου.

Η Ελληνόκτητη Ναυτιλία διαθέτει περίπου 5.000 πλοία και με όρους χωρητικότητας είναι στην κορυφή της ναυτιλιακής πυραμίδας. Ελέγχει το 21% του παγκόσμιου και το 59% του ευρωπαϊκού στόλου, το 32% των δεξαμενόπλοιων, το 25% των πλοίων μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου, το 22% των καραβιών του υγροποιημένου αερίου.

Οι εφοπλιστές χτίζουν εκατοντάδες νέα και αγοράζουν μεταχειρισμένα πλοία. Μόνο μέσα στο 2021 και 2022, παρήγγειλαν αντίστοιχα 135 και 117 πλοία, διέθεσαν για νεότευκτα και μεταχειρισμένα πλοία το τεράστιο ποσό των 14,3 δισ. δολαρίων. Χορός δισεκατομμυρίων! Από το 2018 έως το 2022 η αξία του ελληνόκτητου στόλου αυξήθηκε κατά 92%, έφτασε στα 158,9 δισ. δολάρια.

Συνεπώς, ο κάθε ναυτεργάτης επιβάλλεται να σκεφτεί καλά: Τι βρίσκεται πίσω από αυτό που αποκαλούν «ναυτιλιακό θαύμα» οι εφοπλιστές και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά τους; Τι σχέση έχει αυτό με τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των εργατών της θάλασσας;

Αυτό που αποκαλούν «ναυτιλιακό θαύμα» βασίστηκε και βασίζεται στη σκληρή δουλειά και εκμετάλλευση των ναυτεργατών και σε ένα νομοθετικό πλαίσιο που θωρακίζει και διευρύνει τα προνόμια των εφοπλιστών. Στον αντίποδα μειώνονται δραματικά οι θέσεις εργασίας, οξύνεται η ανεργία και θεριεύει η ανασφάλεια και η ανασφάλιστη εργασία. Οι όροι δουλειάς και αμοιβής στα πλοία υπό ελληνική σημαία υποβαθμίζονται διαρκώς, κατά τα πρότυπα των «σημαιών ευκαιρίας».

Συνολικά, οι ναυτεργάτες αντιμετωπίζουν τη σχεδιασμένη ολομέτωπη επίθεση του εφοπλιστικού κεφαλαίου και την αντεργατική πολιτική όλων των κυβερνήσεων. Κοινός παρονομαστής της πολιτικής της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι η διαχρονική στήριξη των εφοπλιστικών συμφερόντων. Κάθε κυβέρνηση παραδίδει τη σκυτάλη στην επόμενη και όλοι μαζί υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των ναυτιλιακών επιχειρήσεων.

Υπερασπίζονται τον νόμο 2687/53 περί «εισαγωγής και προστασίας κεφαλαίων από το εξωτερικό» και τις δουλεμπορικές εγκριτικές πράξεις νηολόγησης, τον νόμο 27/1975 για τη φορολογία των πλοίων, που αποτελούν την καρδιά του συνταγματικά κατοχυρωμένου νομοθετικού πλαισίου. Μόνο το ΚΚΕ διεκδίκησε διαχρονικά την κατάργηση της αντιναυτεργατικής νομοθεσίας, σε αντιπαράθεση με τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Να σκεφτεί ο κάθε ναυτεργάτης και εργαζόμενος τα ναύλα του μισού εκατομμυρίου δολαρίων τη μέρα που εισπράττουν τα πλοία μεταφοράς υγροποιημένου αερίου - LNG. Την αύξηση των ναύλων των δεξαμενόπλοιων, που τροφοδοτούνται από τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας στις συνθήκες απεξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Τη διατήρηση των υψηλών ναύλων για μεγάλη χρονική περίοδο στα Containers και τα πλοία ξηρού φορτίου. Τα προνόμια στην ακτοπλοΐα, τα εκατομμύρια ευρώ επιδότηση κάθε χρόνο για τη δρομολόγηση πλοίων στις λεγόμενες «άγονες γραμμές» και διάφορες άλλες επιδοτήσεις.

Η ναυλαγορά και το επίπεδο της κερδοφορίας μπορεί να έχουν διακυμάνσεις, αλλά ο κανόνας είναι πως χρόνο με τον χρόνο οι εφοπλιστές συσσωρεύουν νέα, γιγαντιαία κεφάλαια.

Σ' αυτό το έδαφος πρέπει να εξεταστεί το καθεστώς των φοροαπαλλαγών των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, υπολογίζοντας τα φορολογικά χαράτσια που θερίζουν το λαϊκό, το ναυτεργατικό εισόδημα, παίρνοντας υπόψη ότι το 95% των φορολογικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού εισπράττεται από τα λαϊκά νοικοκυριά και το κεφάλαιο απολαμβάνει χαμηλή φορολογία ή φοροασυλία, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Μόνο το ΚΚΕ καταδίκασε τον εμπαιγμό της λεγόμενης εθελοντικής φορολογίας των εφοπλιστών, το ελάχιστο αυτό αντίτιμο των προκλητικών φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν, δίνοντας λίγα εκατομμύρια, για να μείνουν στο απυρόβλητο τα τεράστια κέρδη και περιουσιακά τους στοιχεία εκατοντάδων δισεκατομμυρίων με τη στήριξη της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που σπρώχνονταν στη Βουλή ποιος θα χαρακτηριστεί «εφοπλιστικότερος των εφοπλιστών».

Μόνο το ΚΚΕ αντιτάχθηκε στην «απελευθέρωση» της Ακτοπλοΐας, στον σχετικό κανονισμό 3577/92 της ΕΕ και την ελληνική νομοθεσία που τον επικύρωσε και στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις, επιβάλλοντας σκληρά μέτρα που έχουν οδηγήσει στη χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων, την εντατικοποίηση της δουλειάς, την έλλειψη μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια, με αποτέλεσμα να θρηνούμε ακόμα και νεκρούς συναδέλφους.

Κάθε ναυτεργάτης πρέπει να πληροφορηθεί ότι με νόμο του 2014 επί ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που διατήρησε ο ΣΥΡΙΖΑ, οι επιχειρησιακές συμβάσεις στην Ακτοπλοΐα υπερισχύουν των κλαδικών, ενώ το ΥΕΝ, προκειμένου να χτυπήσει το απεργιακό δικαίωμα, νομοθέτησε τη λεγόμενη «δρομολόγηση έκτακτης ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας», έναν τύπο πολιτικής επιστράτευσης.

Μόνο το ΚΚΕ συγκρούστηκε με τις διαδοχικές μειώσεις των οργανικών συνθέσεων, τους μνημονιακούς και μετέπειτα νόμους της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, που οδήγησαν στην υπονόμευση και στην πράξη κατάργηση των ΣΣΕ, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων έως και 40%-50%, τη χρεοκοπία του ΝΑΤ, που καταληστεύτηκε από το εφοπλιστικό κεφάλαιο, το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις.

Μόνο το ΚΚΕ αντιπαλεύει με συνέπεια τη νομοθεσία που προβλέπει ότι είναι στην κρίση των εφοπλιστών να αποφαίνονται για τη ναυτολόγηση των πληρωμάτων, των ανθυποπλοιάρχων και των 3ων μηχανικών, για να τους πετάξουν έξω από τα καράβια.

Ολα αυτά είναι κριτήρια για την πολιτική στάση και συμπεριφορά των ναυτεργατών. Είναι κριτήριο η πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, η παράδοση του λιμανιού του Πειραιά στο μονοπώλιο της COSCO, η παράδοση των ναυπηγείων στους εφοπλιστές και τον αμερικάνικο όμιλο της «Onex», που εντάσσεται στα αμερικανοΝΑΤΟικά γεωπολιτικά σχέδια.

Η πείρα από την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων και το κοινό πρόγραμμα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που στηρίζεται στη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος, τη συμφωνία τους στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, τη στρατηγική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και την επιβεβαιωμένη υλοποίηση της στρατηγικής του εφοπλιστικού και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, επιβάλλει σήμερα το ξεμπλοκάρισμα από κάθε αναμονή σε ψευτοσωτήρες και κάθε είδους εκβιαστικά διλήμματα.

Στην πράξη έχει αποδειχθεί πόσο επικίνδυνη είναι η θέση περί «σταθερών κυβερνήσεων» που οδηγούν σε αστάθεια τους εργαζόμενους και καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Εχει αποκαλυφθεί πόσο σαθροί είναι οι ισχυρισμοί περί «προοδευτικής κυβέρνησης» - καρικατούρας, που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ των μνημονίων και της σύμπλευσης με τη ΝΔ στα κεντρικά ζητήματα, ψηφίζοντας πάνω από το 50% των κυβερνητικών νομοσχεδίων, όπως και το ΠΑΣΟΚ που ψήφισε περισσότερα από το 75% των νομοσχεδίων που «έκαψαν» τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα.

Σε κάθε περίπτωση προβάλλει το πραγματικό δίλημμα των εκλογών:

`Η θα είναι δυνατός ο λαός και αδύναμη η όποια αντιλαϊκή κυβέρνηση, ή θα είναι δυνατή η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, και ο λαός θα είναι αδύναμος και ανασφαλής.

Αυτό τίθεται στις εκλογές και επομένως έχει μεγάλη σημασία να συσπειρώνονται περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, περισσότεροι ναυτεργάτες στη θέση, στο σύνθημα «Ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με ΚΚΕ πιο δυνατό». Κι αυτό να αποτυπωθεί στην κάλπη ώστε την επόμενη μέρα να παλεύουμε από καλύτερες θέσεις.

Σ' αυτή τη μεγάλη προσπάθεια καλούμε όλους τους ναυτεργάτες να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, να πάρουν τη θέση τους στη μάχη όλοι οι συνάδελφοι που έχουν αγανακτήσει από τη χρόνια αντεργατική πολιτική και διαπιστώνουν ότι χρόνο με τον χρόνο, από τη μια αυξάνεται ο πλούτος που συγκεντρώνεται στα χέρια των εφοπλιστών και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου και από την άλλη χειροτερεύει η κατάσταση των ναυτεργατών και των άλλων εργαζομένων.

Παίρνουμε υπόψη ότι η ένταση του ανταγωνισμού στις συνθήκες της λεγόμενης «Πράσινης Ναυτιλίας» τροφοδοτεί τη δίψα για πρόσθετα κέρδη και την εφοπλιστική επιθετικότητα. Η αναμέτρηση θα είναι ακόμα σκληρότερη την επόμενη περίοδο. Δεν αρκούν στους εφοπλιστές τα προνόμια που έχουν πάρει από τις κυβερνήσεις, σχεδιάζουν νέα ακόμα πιο επικίνδυνα μέτρα.

Επιδιώκουν π.χ. να αξιοποιήσουν τους Κώδικες Δημόσιου και Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου (ΚΙΝΔ) που αποτελούν ισχυρή βάση του αντιναυτεργατικού, στρατιωτικού καθεστώτος που επικρατεί στο ναυτικό επάγγελμα, στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού, για το παραπέρα ξήλωμα των δικαιωμάτων. Σ' αυτό στοχεύει η τροποποίηση του ΚΙΝΔ που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή.

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας είναι στρατηγικής σημασίας για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Επιδίωξη της τροποποίησης του ΚΙΝΔ είναι η Σύμβαση Ναυτολόγησης, οι όροι εργασίας και τα δικαιώματα των ναυτεργατών να ρυθμίζονται από τη λεγόμενη Διεθνή Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας που κυρώθηκε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και καθορίζει τους ελάχιστους όρους για τους μισθούς, γενικότερα τις αμοιβές των ναυτεργατών και τα εργασιακά δικαιώματα, ώστε διαρκώς να οδηγούνται προς τα κάτω, να γίνονται οι ναυτεργάτες φτηνότεροι.

Η Διεθνής Σύμβασης προβλέπει 72 ώρες δουλειά τη βδομάδα, μισό μισθό σε σύγκριση με τις κλαδικές συμβάσεις, άδεια 2,5 μέρες τον μήνα, ενώ οι ναυτεργάτες έχουν κατακτήσει στη σύμβαση των ποντοπόρων πλοίων 8 μέρες τον μήνα. Η πρόκληση είναι πολύ μεγάλη και η απάντηση είναι η στήριξη της 48ωρης απεργίας στα καράβια, 8-9 Φλεβάρη, η οργάνωση νέων αγώνων.

Το ΚΚΕ καταθέτει στον λαό τις θέσεις του και το πρόγραμμα εξουσίας και διακυβέρνησης του τόπου. Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ τεκμηριώνει επιστημονικά ότι ο λαός σήμερα μπορεί να ζήσει με σύγχρονα δικαιώματα και ποιότητα ζωής που αντιστοιχούν στον 21ο αιώνα, σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής μας, που καθορίζει η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Τα εργαλεία είναι ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η ολόπλευρη αξιοποίηση του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, οι θεσμοί της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, η αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τον λαό κυρίαρχο, με διεθνείς σχέσεις που θα στηρίζονται στο αμοιβαίο όφελος με άλλες χώρες και λαούς.

Με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ μπορούν να περάσουν τα πλοία, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία στα χέρια του λαού, να γίνουν κοινωνική περιουσία, να αναπτυχθούν σχεδιασμένα, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στην εργασία για όλους, να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην Ενέργεια και να αξιοποιηθούν όλες οι ενεργειακές πηγές της χώρας, να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, να ξεριζωθεί το κριτήριο του κέρδους και της εμπορευματοποίησης που πληρώνει ακριβά ο λαός, να τελειώσει το βάσανο της εμπορευματοποίησης της Παιδείας και να αναβαθμιστεί η μόρφωση των παιδιών.

Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες και μπορούμε με την προσπάθεια όλων μας να πετύχουμε ένα πολύ πλατύ άνοιγμα και χιλιάδες ναυτεργάτες να εκφράσουν την εκτίμησή τους στο ΚΚΕ, τη σταθερότητα και τη μαχητικότητά του με την ψήφο τους στις εκλογές.