Είπε, λοιπόν, η κ. Ρεπούση ότι ο σοσιαλισμός κατέρρευσε γιατί δεν ήταν δημοκρατικό σύστημα. Αποδείχτηκε, είπε στη συνέχεια, ότι «καλώς ή κακώς η καλύτερη δημοκρατία είναι αυτή που υπάρχει, η κοινοβουλευτική. Και, αφού δεν υπάρχει καλύτερη, στόχος πρέπει να είναι το πώς θα κάνουμε την υπάρχουσα όλο και καλύτερη». Τόσο απλά...
Ομως τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα δεν καταρρέουν. Με χυλό δε χτίζονται πυραμίδες. Τα κοινωνικά συστήματα μόνο ανατρέπονται. Προς τα μπρος ή προς τα πίσω. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε πρόοδο. Στη δεύτερη, πισωγύρισμα. Αν τα κοινωνικά συστήματα κατέρρεαν λόγω έλλειψης δημοκρατίας, ο καπιταλισμός θα είχε εξαφανιστεί από προσώπου Γης εδώ και πολλές δεκαετίες, αφού έχει διαπράξει (και διαπράττει) ανείπωτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Δεν είναι εδώ ο χώρος για να αναλυθεί το θέμα. Αν η κ. Ρεπούση διαβάσει τις εκτιμήσεις του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, θα βρει σχετική ανάλυση - προσέγγιση. Ας αντικρούσει το ΚΚΕ με τη διαφωνία της στο 18ο Συνέδριο, δηλαδή με ουσία και όχι με πομφόλυγες.
Η Οκτωβριανή σοσιαλιστική Επανάσταση και όσες επαναστάσεις την ακολούθησαν δεν αποτέλεσαν κάποιο λάθος της Ιστορίας, που ίσως έτσι φαντάζεται και διδάσκει η κ. Ρεπούση. Προέκυψαν ως «ώριμα τέκνα της ανάγκης και ώριμα τέκνα της οργής».
Ασκώντας η κ. Ρεπούση πολεμική στο σοσιαλισμό του 20ού αιώνα για έλλειψη δημοκρατίας, οδηγεί να αντιληφθούμε ότι ασκεί πολεμική επειδή ο σοσιαλισμός δεν ήταν καπιταλισμός. Η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας -που τόσο υπερασπίζει η ίδια και το κόμμα της- και η διεύθυνση της παραγωγής και ο εργατικός έλεγχος από την εργατική τάξη αποτελούν ό,τι πιο προοδευτικό, πιο υψηλό, έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα στην πορεία της. Αν αυτά ατόνησαν και τυποποιήθηκαν σε μια πορεία, οφείλεται σε άλλους λόγους, από τους οποίους βγαίνουν συμπεράσματα που θα καταστήσουν το σοσιαλισμό του μέλλοντος ανεπίστρεπτο.
Το σοσιαλιστικό σύστημα ανατράπηκε και «έπεσαν τα τείχη». Ομως νέα τείχη προστέθηκαν στα παλιά του καπιταλισμού. Μπορεί πολλοί να μην «άκουσαν κρότον κτιστών ή ήχον» αλλά αυτό συμβαίνει. Η τελευταία καπιταλιστική κρίση και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, που ήδη διεξάγονται, είναι ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία.
Στην κ. Ρεπούση επιτέθηκαν ο Γ. Καρατζαφέρης, η Χρυσή Αυγή και άλλοι για απόψεις που έχει διατυπώσει για γεγονότα της ελληνικής Ιστορίας. Ας είναι σίγουρη ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένας από αυτούς δε θα της επιτεθεί. Συμφωνούν απόλυτα με την επιχειρηματολογία της για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Και ο λόγος είναι απλός. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι, παρά τις διαφορές που τους χωρίζουν από τις απόψεις της κ. Ρεπούση και του κόμματός της, κινούνται όλοι στην ίδια κατεύθυνση, αυτήν της υπεράσπισης του καπιταλισμού. Απλώς βαδίζουν σε διαφορετικές λωρίδες του ίδιου δρόμου.
Στο θέμα που τέθηκε στη συνέλευση για τη διαγραφή από το σωματείο κάποιων διευθυντών που με συγκεκριμένη αντιδραστική στάση τους έρχονται σε αντίθεση με τους σκοπούς και τα συμφέροντα του σωματείου, οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ, με μία πασαρέλα διευθυντών, αφού τοποθετήθηκαν αρνητικά στην πρόταση διαγραφής, είπαν ότι η συζήτηση δεν έχει νόημα.
Και ποιος ξέρει και τι άλλο θα μας έλεγε ότι θα αλλάξει ... ίσως και τον αέρα που αναπνέουμε, αν δεν αναγκάζονταν ο συνδικαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ να διακόψει την εκφώνηση του Δελτίου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της αγανάκτησης που προκάλεσε στους συναδέλφους που παραβρίσκονταν στη συνέλευση.
Αλλά και στη συνέχεια, στις ομιλίες τους, οι εκπρόσωποι και υποψήφιοι των ΣΥΝΕΚ υποσχέθηκαν πολιτικές ανατροπές μέσα από την αλλαγή κυβέρνησης ως τη λύση στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος, η εκπαίδευση αλλά και όλος ο λαός. Επανέλαβαν, δηλαδή, αυτό που εδώ και δεκαετίες βλέπουμε από τους εκπροσώπους του παλαιού κυβερνητικού συνδικαλισμού, ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να γίνεται ουρά της εναλλαγής διαχειριστών της αντιλαϊκής πολιτικής. Οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ έχουν σπάσει ρεκόρ στην ανέλιξή τους στο νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Ενα δρόμο έχουμε, μία επιλογή, τον αγώνα μας, με σωματεία δυνατά, μαζικά, αγωνιστικά, που συγκρούονται με την πολιτική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων και συμβάλλουν στην ανασύνταξη του κινήματος και την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.