Αυτά έλεγε μέχρι προχτές ο Αλ. Τσίπρας. Ενδεχομένως αυτά θα λέει κι εφόσον επιτευχθεί συμβιβασμός με την ΕΕ για το μείγμα διαχείρισης. Στο ενδιάμεσο, από το βράδυ της Δευτέρας και την εξέλιξη στο Γιούρογκρουπ, περισσεύουν οι διαμαρτυρίες επειδή, όπως διατείνονται, οι «εταίροι» τούς την έφεραν. «Αντιμετωπίσαμε ωμή εξουσία και εκβιασμό», δηλώνει ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και μέλος του επιτελείου που χειρίζεται τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, Ε. Τσακαλώτος.

Οι κανόνες της ΕΕ συνιστούν ένας προς έναν κόλαφο για τα δικαιώματα των λαών, που ισότιμα χτυπιούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της. Είναι κατακτημένη η «ισοτιμία» των λαών απέναντι στη λιτότητα. Η ισοτιμία, που αξιώνουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός στον οποίο ανήκει η δήλωση αυτή, αντανακλά «παράπονα» της ντόπιας αστικής τάξης για το γεγονός ότι αστικές τάξεις άλλων κρατών καρπώνονται τη μερίδα του λέοντος απ' τα οφέλη της «συγκατοίκησης», αυγατίζουν τα κέρδη τους, ενισχύουν την ανταγωνιστικότητά τους.

«Υπήρχαν πολλοί που διακινούσαν την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι απομονωμένη. Οτι είμαστε μόνοι εναντίον όλων. Δεν αισθάνθηκα έτσι σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής. Αντιθέτως, πρέπει να σας πω ότι ήταν αρκετοί που πήραν το λόγο και υποστήριξαν την ανάγκη να υπάρξει κατανόηση στις ελληνικές θέσεις. Αλλωστε αυτό το διαπιστώσατε και από τις δηλώσεις ηγετών κατά την είσοδό τους στη Σύνοδο Κορυφής. Η Ελλάδα λοιπόν δεν είναι μόνη. Η Ελλάδα διαμορφώνει συμμαχίες. Η Ελλάδα σήμερα έχει φωνή, έχει άποψη, έχει πρόταση, έχει υπόσταση. Και αυτό νομίζω είναι μια σημαντική εξέλιξη σε σχέση με τη θέση που βρισκόταν η χώρα μας πριν από τις 25 Ιανουαρίου».

Μια βδομάδα, απ' τη Σύνοδο Κορυφής ως το προχτεσινό Γιούρογκρουπ, έδειξε ότι οι ...συμμαχίες για τις οποίες κόμπαζε ο Αλ. Τσίπρας είναι «λυκοσυμμαχίες». Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ιταλίας κ.ά., επιλέγουν αυτή ή την άλλη στάση αναλόγως αν ανταποκρίνεται στην προσπάθεια να ενδυναμώσουν τα μονοπώλιά τους, η θέση των οποίων έχει υποχωρήσει στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης.

Αυτή είναι η ΕΕ. Αντιλαϊκή ως το μεδούλι. Με σκοπό της ύπαρξής της την προάσπιση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Λύση για τους λαούς βρίσκεται στην πάλη για αποδέσμευση απ' τη λυκοσυμμαχία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερή διαγραφή του χρέους. Ολα τα άλλα που διακινούν οι θιασώτες και απολογητές της περί άλλου αέρα, αλλαγής και στροφής δεν συνιστούν παρά προσπάθεια αποπροσανατολισμού.

Σ' αυτή, σύμφωνα με δελτίο Τύπου της Συνομοσπονδίας, «η ΕΣΕΕ συζήτησε τη διαδικασία της προσαρμογής, θεωρώντας ότι μια άμεση μεταβολή αύξησης των μισθών κατά 25% μπορεί να προκαλέσει κραδασμούς στην αγορά, το οποίο μπορεί και πρέπει να αποφευχθεί, ώστε να μην υπάρξει καμία αφορμή για αύξηση της ανεργίας».

-- «Η προσωρινή συνέχιση της αποσύνδεσης («πάγωμα») των 3ετιών από τη διαδικασία αύξησης του μισθού άνω των 751 ευρώ, τουλάχιστον για ένα ικανό χρονικό διάστημα προσαρμογής των επιχειρήσεων στα νέα οικονομικά δεδομένα». Θέλουν δηλαδή να γλιτώσουν την ωρίμανση των μισθών και άρα να τους κρατήσουν καθηλωμένους στα επίπεδα του κατώτατου.

-- «Να επανεξεταστεί η πρόταση των εργοδοτών για την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών δώδεκα μηνών, αντί για δεκατέσσερις που καταβάλλουν σήμερα εργοδότες και εργαζόμενοι για επιδόματα και δώρα». Ζητάνε δηλαδή να απαλλαγούν από τις ασφαλιστικές εισφορές για τους 2 από τους 14 μισθούς που καταβάλλουν σήμερα (δώρα Χριστουγέννων - Πάσχα, επίδομα άδειας). Οπως προκύπτει, αν καταργηθούν αυτές οι εισφορές, το πλήγμα θα είναι μεγάλο για τα Ταμεία και επιπλέον ενταφιάζεται κάθε πιθανότητα να επανέλθει κάποτε η 13η και 14η σύνταξη, αφού τα Ταμεία δε θα εισπράττουν πλέον τις αντίστοιχες εισφορές.

-- «Η επιδότηση της εργασίας αντί της ανεργίας με το επίδομα των 360 ευρώ να έχει συνδικαιούχους εργοδότη και εργαζόμενο για κάθε νέα θέση εργασίας. Σημειωτέον ότι ένα επίδομα ανεργίας μπορεί να επιδοτήσει δύο θέσεις εργασίας, χωρίς καμία επιβάρυνση για την επιχείρηση». Θέλουν, δηλαδή, να βάλουν χέρι και στο επίδομα ανεργίας και μ' αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν ακόμα φτηνότερη εργασία, υπονοώντας ότι τα 360 ευρώ του επιδόματος ισούνται με τις ασφαλιστικές εισφορές δυο εργαζόμενων.

-- «Να εφαρμοστεί μια σειρά φορολογικών κινήτρων για τις επιχειρήσεις που διατηρούν και δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, καθώς και για τους συνεπείς εργοδότες». Ζητάνε, δηλαδή, νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο.

-- «Η εξέταση περαιτέρω μείωσης του μη μισθολογικού κόστους (εργοδοτικών εισφορών), ώστε να αντισταθμιστεί μέρος της επιβάρυνσης της επιχείρησης. Υπενθυμίζεται ότι το εργοδοτικό μη μισθολογικό κόστος έχει μειωθεί, ανά βήματα, από 28,56% τον Αύγουστο του 2011 στο 24,56% τον Ιούλη του 2014». Είναι φανερό ότι αυτή η μείωση δεν είναι αρκετή για τους εργοδότες και ζητάνε κι άλλη.

Κι αυτό επειδή όλα τα παραπάνω μέτρα οδηγούν σε μεγαλύτερη χασούρα για τα Ταμεία, που σημαίνει μικρότερες ή καθόλου συντάξεις, χειρότερες και ακριβότερες υπηρεσίες Υγείας, κατακρήμνιση της Πρόνοιας. Σημαίνει μείωση της φορολογίας για το κεφάλαιο, άρα νέα φορολογικά βάρη για το λαό, προκειμένου να επιτευχθούν οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα. Είναι φανερό ότι μπροστά στο καρβέλι που ετοιμάζεται να αποσπάσει ξανά η εργοδοσία, οι αυξήσεις που υπόσχεται στους μισθούς ισοδυναμούν κυριολεκτικά με ψίχουλα...