Δεν είναι ο μόνος απ' το κυβερνητικό σχήμα που μιλά για πόλεμο, ασχέτως αν οι απόψεις διίστανται ως προς τον ...χαρακτήρα του, π.χ. ο Π. Καμμένος μίλησε για «εθνικοαπελευθερωτικό» πόλεμο! Είναι άλλωστε πλατύ το προς χειραγώγηση κοινό και υπάρχει ανάγκη για ρητορική πολλών αποχρώσεων, αρκεί να προσφέρει στη συγκυβέρνηση το απαραίτητο άλλοθι για τις επιλογές της και να συνεγείρει λαϊκές δυνάμεις για να της ...συμπαρασταθούν.
Σε ποιο όμως στρατόπεδο βρίσκεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και για ποιους πολεμάει στα Γιούρογκρουπ, στις Συνόδους Κορυφής, στα διαβούλια της ΕΕ; Μήπως για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα; Τσακώνεται δηλαδή ο Ισπανός πρωθυπουργός με τη Γερμανίδα καγκελάριο ή τον Σουηδό ομόλογό του για το πόσο θα διευρυνθούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα; Ε, όχι βέβαια.
Μια πλευρά αυτού του πολέμου αφορά στο ποιανού κράτους το κεφάλαιο θα έχει μεγαλύτερο κέρδος από την περιζήτητη ανάκαμψη. «Σκοτώνονται», λοιπόν, για το πώς οι αστικές τάξεις των κρατών τους θα επιμερίσουν κέρδη και ζημιές, για τα μέσα με τα οποία θα επιχειρήσουν να στηρίξουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. «Σκοτώνονται» μεταξύ τους, ενώ μαίνεται ο πόλεμος που όλοι μαζί έχουν κηρύξει στους λαούς. Και αυτό είναι κάτι που γνωρίζει αλλά κρύβει επιμελώς ο Ν. Βούτσης, αφού η κήρυξη αυτού του πολέμου βρίσκεται στο «DNA» του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στις ιδρυτικές πράξεις της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπου δεσμεύεται η κυβέρνησή του.
Αν άλλωστε ήταν αλλιώς η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν θα ορκιζόταν στην ΕΕ και τους κανόνες της, ούτε θα έπινε νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Δεν θα αρνιόταν να καταργήσει τον αντιλαϊκό ιστό που «ύφαναν» οι προηγούμενοι διαχειριστές. Ούτε θα αρνιόταν να συζητήσει για την ανάκτηση απωλειών, για μέτρα κάλυψης των πιεστικών λαϊκών αναγκών. Ούτε θα της αρκούσαν τα μέτρα για το κουκούλωμα της ακραίας φτώχειας, παρεμφερή με όσα εφάρμοζε η προηγούμενη κυβέρνηση, όπως κουπόνια στέγασης και σίτισης.
Το ζήτημα για την εργατική τάξη και το λαό είναι πότε θα αποφασίσουν να απαντήσουν με το δικό τους «πόλεμο» στον «πόλεμο» που τους έχουν κηρύξει κι όχι να συμπονούν την κυβέρνηση επειδή τα «όπλα» της είναι μικρότερης ισχύος απ' αυτά της γερμανικής ή της γαλλικής. Να θυμούνται ότι σε κάθε περίπτωση είναι «όπλα» που πολεμάνε ενάντια στα συμφέροντά τους.
«Ως προς την πρόσβαση στην αγορά εργασίας ιδιαίτερα σημαντικός είναι ο ρόλος των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης που πραγματοποιεί ο ΟΑΕΔ για άνεργους (...) Ειδικά για την ενίσχυση της απασχόλησης των νέων (...) η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη σύσταση του Συμβουλίου σχετικά με την εφαρμογή του Προγράμματος "Εγγύηση για τη νεολαία". Το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποτελεί μια νέα και ρηξικέλευθη πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, η οποία εξασφαλίζει ότι όλοι οι νέοι κάτω των 26 ετών, που βρίσκονται εκτός συστημάτων εκπαίδευσης, κατάρτισης, αλλά και εκτός αγοράς εργασίας, θα λαμβάνουν μια συγκεκριμένη ποιοτική προσφορά με σκοπό την απομάκρυνσή τους από την κατάσταση ανεργίας εντός τεσσάρων μηνών αφότου εξέρχονται από την επίσημη εκπαίδευση ή καθίστανται άνεργοι. Κάθε προσφορά αποτελεί μέρος ενός συνόλου ad hoc δράσεων που αφορούν σε προώθηση ή επαναπροώθηση στην αγορά εργασίας, σε μαθητεία, πρακτική άσκηση ή σε συνέχιση της εκπαίδευσης».
Αυτή είναι η πραγματικότητα που πρέπει να βαρύνει στη συνείδηση κάθε ανέργου, κύρια των νέων, ακόμα κι αν κάτω από την πίεση της ανεργίας αντιμετωπίζουν ως διέξοδο την απασχόληση για λίγους μήνες μέσα από τα προγράμματα που διαφημίζει ο Σκουρλέτης. Δεν είναι αυτοί που ευθύνονται για το γεγονός ότι είναι άνεργοι και σίγουρα δεν είναι η μοίρα τους να βολοδέρνουν μια ζωή από πρόγραμμα σε πρόγραμμα, μόνο και μόνο για να έχουν οι εργοδότες ακόμα φτηνότερους εργαζόμενους και για να τους «εξαφανίζουν» παροδικά από τις λίστες της ανεργίας. Και επειδή στην ανεργία δεν βρέθηκαν από επιλογή τους, αλλά τους πέταξε εκεί το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που παράγει άναρχα και λειτουργεί μόνο για το κέρδος, έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν από την κυβέρνηση μέτρα ουσιαστικής προστασίας για όσο παραμένουν άνεργοι.
Τι είναι «τρέλες», σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Να έχει ο άνεργος και η οικογένειά του ένα ελάχιστο εισόδημα, που, μαζί με τα άλλα μέτρα που διεκδικεί το ταξικό κίνημα, θα του επιτρέπει να κουμαντάρει κάπως την καθημερινότητα μέχρι να ξαναβρεί δουλειά. «Τρέλα» είναι, επίσης, για τον ΣΥΡΙΖΑ να καταργηθούν οι μνημονιακοί νόμοι που έριξαν το επίδομα ανεργίας στα Τάρταρα. «Τρέλα» είναι να έχουν όλοι οι άνεργοι το επίδομα και όχι ένας στους δέκα, όπως συμβαίνει σήμερα. Αποδεικνύεται ότι και η νέα συγκυβέρνηση κοστολογεί πολύ φτηνά την «αξιοπρέπεια», την οποία κατά τ' άλλα καμαρώνει ότι ...ενέπνευσε ξανά στο λαό.