Το τι «λειτούργησε» και τι «δε λειτούργησε», βέβαια, από τη «συνταγή» των προηγούμενων χρόνων, είναι γνωστό: Οι εργαζόμενοι και ο λαός υπέστησαν τεράστιες απώλειες στο εισόδημα και τα δικαιώματά τους, ως αναγκαία προϋπόθεση για να διαμορφωθούν συνθήκες για την ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του κεφαλαίου από τη βαθιά του κρίση. Καθόλου τυχαία, και στη συγκεκριμένη του συνέντευξη, ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο δε μιλά για ανάκτηση των εργατικών - λαϊκών απωλειών, αλλά ίσα-ίσα «υποκλίνεται» στο «μακέλεμα» που υπέστησαν εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα, σαν ένα το κρατούμενο για τον ίδιο ακριβώς στόχο: Την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, την οποία η κυβέρνηση επιδιώκει να στηρίξει καλύτερα με μια λιγότερο περιοριστική «συνταγή», με διευθέτηση του χρέους, επενδυτικά προγράμματα κλπ.

Καπιταλιστική ανάπτυξη απ' την οποία να ωφελούνται όλοι, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει. Δεν υπάρχει ούτε στις περιπτώσεις των κρατών, όπου υλοποιείται μείγμα διαχείρισης σαν αυτό που θέλει να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Φάτε μάτια ψάρια» δηλαδή... Την ίδια ώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου η κυβέρνηση χαρίζει εκατομμύρια ευρώ από κραυγαλέες φορολογικές και τελωνειακές παραβάσεις του μεγάλου κεφαλαίου, την ίδια ώρα που προωθεί το «ξέπλυμα» του «μαύρου χρήματος» της πλουτοκρατίας με διατάξεις που νομιμοποιούν αδήλωτα κεφάλαια, είτε αυτά έχουν φυγαδευτεί σε τράπεζες του εξωτερικού, είτε βρίσκονται στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που διατηρεί όλο το πλαίσιο των «νόμιμων» φοροαπαλλαγών και «διευκολύνσεων» προς το μεγάλο κεφάλαιο, ο Αλ. Τσίπρας μας λέει ότι η «πραγματική πρόκληση της Ελλάδας» είναι η αντιμετώπιση παραβατικών συμπεριφορών, γέννημα θρέμμα ενός συστήματος που στο κυνήγι του κέρδους δεν ορρωδεί προ ουδενός. Οτιδήποτε άλλο, δηλαδή, εκτός από το να πληρώσει το ίδιο το κεφάλαιο για την κρίση του...

Στην αντίπερα όχθη, η πραγματική μεγάλη πρόκληση για την Ελλάδα του μόχθου είναι ακριβώς η συμπαράταξή της στη λαϊκή συμμαχία, που θα απαιτήσει την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο, που θα απαιτήσει την ανάκτηση απωλειών, που θα χαράξει ρότα με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα, σε κατεύθυνσης ρήξης με την ΕΕ και το κεφάλαιο.

Ο υπουργός Υγείας Π. Κουρουμπλής και ο γγ δημόσιας Υγείας Γ. Μπασκόζος ζητάνε από τους φαρμακοποιούς να συνδράμουν το έργο της κυβέρνησης στη «δύσκολη διαπραγμάτευση και τον αναγκαστικό συμβιβασμό που κάνει». Δηλαδή, να συμφωνήσουν στην απελευθέρωση της διακίνησης των ΜΗΣΥΦΑ και σαν «τυράκι» για να τους πιάσει στη φάκα τούς λέει ότι θα καταργήσει τις προηγούμενες μνημονιακές ρυθμίσεις για το ωράριο και το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων.

Ουσιαστικά, καλούν τους φαρμακοποιούς με την ανοχή τους να ξεκινήσει η πώληση των φαρμάκων και στα σούπερ μάρκετ και όταν θα φθάσει η ώρα της διαπραγμάτευσης για το ωράριο και το ιδιοκτησιακό των φαρμακείων που τώρα υπόσχεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου θα τους ξαναπούν ότι οι δανειστές δεν υποχωρούν στις απελευθερώσεις και άρα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των φαρμακοποιών. Ομως και η προηγούμενη κυβέρνηση τα ίδια έλεγε στο λαό και στους φαρμακοποιούς. Τους έλεγε να συμφωνήσουν «να χάσουν μερικά για να μην τα χάσουν όλα».

Η πληρωμή στα φάρμακα με βάση το εισόδημα αποτελεί ανακατανομή των βαρών για τη φαρμακευτική περίθαλψη ανάμεσα στους φτωχούς και τους εξαθλιωμένους και όχι ανακατανομή του πλούτου υπέρ του λαού

Ο Γ. Μπασκόζος χοντραίνει ακόμα πιο πολύ το «δούλεμα» προς τους φαρμακοποιούς. Ισχυρίζεται ότι θα γίνει επεξεργασία του καταλόγου των ΜΗΣΥΦΑ και ότι ο περιορισμένος αριθμός που θα προκύψει θα παραμείνει στην αποκλειστική διαχείριση των φαρμακείων.

Επειδή ο Γ. Μπασκόζος και ο Π. Κουρουμπλής ισχυρίζονται ότι τους πιέζουν οι «κακοί» των «θεσμών», προσπαθούν να μας πείσουν ότι με το «υψηλής σύλληψης» σχέδιό τους τελικά θα προχωρήσει και η απελευθέρωση, και ο ανταγωνισμός, και οι «Θεσμοί» θα ικανοποιηθούν, και οι φαρμακοποιοί, και οι ασθενείς.

Οταν ο Γ. Μπασκόζος λέει ότι τελικά σκοπός μας είναι τα ΜΗΣΥΦΑ να παραμείνουν στην αποκλειστική διαχείριση των φαρμακείων, σε ποια ακριβώς φαρμακεία αναφέρεται; Στα σημερινά ή και σε αυτά που ενδεχομένως θα φτιαχτούν στα σούπερ μάρκετ και φυσικά με φαρμακοποιό να τα λειτουργεί;

Λέει ο Γ. Μπασκόζος ότι πολλά από τα 1.300 ΜΗΣΥΦΑ θα επανέλθουν στον κατάλογο των υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Γιατί δε λέει «και αποζημιούμενων φαρμάκων»; Γιατί δε λέει ότι οι ασθενείς πάλι θα τα πληρώνουν εξολοκλήρου και επιπλέον θα πληρώνουν και το 10ευρω για τη συνταγογράφηση, διότι αυτό απαιτούν οι «ισοσκελισμένοι» προϋπολογισμοί στο πλαίσιο της δημοσιονομικής πειθαρχίας με την οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί;

Μας λέει ο Π. Κουρουμπλής και ο Γ. Μπασκόζος ότι όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που διαπραγματεύεται την εφαρμογή τους, μαζί με όλα τα προηγούμενα, δεν είναι θέση της ελληνικής κυβέρνησης.

Επίσης ο Α. Ξανθός λέει: «Είμαστε υπέρ του δημόσιου, δωρεάν συστήματος (...) οι κινητοποιήσεις είναι κραυγή αγωνίας των υγειονομικών για τις δύσκολες συνθήκες». Πίσω, λοιπόν, από τις φιλολαϊκές κορόνες τους η κυβέρνηση επιδιώκει να κρύψει ότι ασκεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική με την προηγούμενη κυβέρνηση, αφού και η ίδια στηρίζει την ανταγωνιστικότητα και την καπιταλιστική κερδοφορία, που προϋποθέτουν χτύπημα των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων.

Γι' αυτό και αυτό που είπε ο Π. Κουρουμπλής ότι «εμείς θα κριθούμε του χρόνου τέτοιο καιρό με άλλα κριτήρια» είναι στάχτη στα μάτια του λαού, για να έχει λαϊκή ανοχή, στήριξη και κέρδισμα χρόνου.

Δηλαδή, σε ένα χρόνο θα έχουν αλλάξει οι στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής και θα είναι ενάντια στη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και της ανταγωνιστικότητας; `Η μήπως θα έχουν αλλάξει οι στόχοι της ΕΕ, οι πιέσεις από τους εταίρους, η «δαμόκλεια σπάθη των κανονισμών της ΕΕ», που είναι «πάνω από το κεφάλι της κυβέρνησης», όπως ο ίδιος ο Κουρουμπλής ανέφερε;

Η αλήθεια είναι ότι και πριν, και τώρα, και στο μέλλον οι «κανονισμοί» της ΕΕ δεν κρέμονται σαν «δαμόκλεια σπάθη» πάνω από το κεφάλι της κυβέρνησης, αλλά πάνω από το κεφάλι του λαού, η οποία πέφτει και πετσοκόβει τα εναπομείναντα λαϊκά δικαιώματα.

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, οι κανονισμοί της ΕΕ αποτελούν «κορόνα στο κεφάλι της», αφού αυτές υπερασπίζεται στο όνομα των συμφερόντων του κεφαλαίου και των «υγιών» επιχειρηματιών. Πάει πολύ η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και η κυβέρνηση να το «παίζουν κυνηγημένοι αντιστασιακοί», όταν ήδη στις 47 σελίδες του νέου μνημονίου που συνέταξαν, προχωρούν στην «περήφανη» περαιτέρω σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων και στην Υγεία - Πρόνοια.

Θα αναρωτηθεί όμως κάποιος. Τι διαφορά ακριβώς έχει η κυβέρνηση από αυτά που έλεγε η προηγούμενη, ότι «δε μου αρέσει να κόβω μισθούς και συντάξεις, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς»;

Και όμως έχει διαφορά. Γιατί «η πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση λέει στο λαό ότι με τα μονοπώλια, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ. μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη και λαϊκό - κρατικό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας. Αυτό δε δημιουργεί μόνο αυταπάτες, αλλά κάνει κάτι ακόμα πιο σοβαρό: Υπονομεύει το ριζοσπαστισμό, αφοπλίζει και αδρανοποιεί τις λαϊκές μάζες από το να παλέψουν για τα οξυμένα καθημερινά προβλήματα και στην Υγεία, να έρθουν σε ρήξη και ανατροπή με την πολιτική που τα γεννά και τα αναπαράγει.

Βασικό στοιχείο της συνέντευξης του Π. Κουρουμπλή είναι ότι τα προβλήματα που υπάρχουν δεν τα δημιουργήσαμε εμείς, παραπέμποντας στο επιχείρημα όλων των εναλλασσόμενων αστικών κυβερνήσεων, ότι «παραλάβαμε καμένη γη».

Ανέφερε συγκεκριμένα ότι «αυτή η πολιτική ηγεσία είναι δεσμευμένη σε συγκεκριμένους προϋπολογισμούς, που τουλάχιστον δεν ήταν επιλογή δική μας». Φυσικά οι συγκεκριμένοι πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί είναι ψηφισμένοι από την προηγούμενη «μνημονιακή» κυβέρνηση, όμως η διατήρησή τους στο ακέραιο είναι επιλογή της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως άλλωστε και το σύνολο των αντεργατικών μνημονιακών νόμων της προηγούμενης περιόδου, που έχουν οδηγήσει στην απόλυτη και σχετική επιδείνωση των όρων ζωής και υγείας του λαού.

Επίσης, η κυβέρνηση σχεδιάζει και νέα μέτρα στην ίδια κατεύθυνση, τα οποία είναι ενταγμένα στις προτάσεις της στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τη νέα συμφωνία - μνημόνιο. Τα μέτρα αυτά δεν προστίθενται απλά στα προηγούμενα και στις συνέπειές τους, αλλά πολλαπλασιάζουν τις επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα.

Διότι σε συνθήκες συνεχούς (πέντε χρόνια) επιδείνωσης των όρων ζωής των λαϊκών οικογενειών, έπρεπε τουλάχιστον να εφαρμόζονται μέτρα ανάκτησης των απωλειών στην πορεία πλήρους κάλυψης των αναγκών, αυτά κινούνται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Η κυβέρνηση μάλιστα χρησιμοποιεί ακόμα και τα ίδια επιχειρήματα με τους προκατόχους της.

Π.χ. ο υπουργός επανέλαβε κάμποσες φορές στη συνέντευξη του τη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης στην «εξοικονόμηση πόρων από τις σπατάλες, την υπερκατανάλωση φαρμάκων, την υπερσυνταγογράφηση». Στο πλαίσιο αυτό προανήγγειλε «κλειστούς προϋπολογισμούς» για καινοτόμα φάρμακα που θα κυκλοφορήσουν το επόμενο διάστημα, ελέγχους και πλαφόν στη συνταγογράφηση των γιατρών.

Επίσης, ανέφερε ο υπουργός Υγείας ότι ο κλάδος του Φαρμάκου αποτελεί «βασικό αναπτυξιακό κομμάτι της Ελλάδας (...) μέρος της πραγματικής οικονομίας (...) που δημιουργεί θέσεις εργασίας και πλούτο», ο οποίος - κατά τα λεγόμενα του Π. Κουρουμπλή - «θα διανεμηθεί δίκαια».

Καταρχήν, οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα είναι με βάση τους αντεργατικούς νόμους των μνημονίων, που ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί.

Για να μπορεί ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος να γίνει κτήμα των εργαζομένων και η κατανομή του να γίνεται με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, απαιτείται κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, κοινωνικοποίηση της βιομηχανίας έρευνας και παραγωγής φαρμάκων. Για να αποτελεί το φάρμακο ένα πραγματικά δωρεάν κοινωνικό αγαθό και όχι ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα τόσο για τους εργαζόμενους στη φαρμακοβιομηχανία όσο και για τους ασθενείς.

Για τη συμμετοχή των ασφαλισμένων, αν και δεν ξεκαθαρίστηκε ο ακριβής τρόπος με τον οποίο θα γίνεται, ωστόσο η κατεύθυνση είναι πληρωμές με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια. Η ενδεχόμενη μείωση θα αφορά «τους οικονομικά αδύναμους πολίτες».

Η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτό το μέτρο ως «δίκαιη» συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη, αφού δεν είναι σωστό να πληρώνουν το ίδιο αυτοί που έχουν διαφορετικό εισόδημα.

Αλήθεια, όμως, γιατί οι ασθενείς θα πρέπει να πληρώνουν «ντε και καλά συμμετοχή» για να συζητάμε μετά πόση «πρέπει» να είναι; Τα τεράστια ποσά που πληρώνουν στις ασφαλιστικές εισφορές, στην άμεση και έμμεση φορολογία πού πηγαίνουν; Οι πληρωμές για χρόνια στα ασφαλιστικά ταμεία και οι φόροι που πλήρωναν και πληρώνουν οι σημερινοί ανασφάλιστοι πού πήγαν;

Ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί αυτούς τους εξαθλιωμένους, για να ανανεώσει το δήθεν «ανθρώπινο» πρόσωπο ενός απάνθρωπου συστήματος το οποίο «κόβει» φόρο στο λαό επειδή ζει! Αυτό σημαίνει ένας ασθενής να πρέπει να πληρώνει φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ), επειδή παίρνει φάρμακα για να αποκαταστήσει την υγεία του.

Η πληρωμή με βάση το εισόδημα αποτελεί ανακατανομή των βαρών για τη φαρμακευτική περίθαλψη ανάμεσα στους φτωχούς και τους εξαθλιωμένους και όχι ανακατανομή του πλούτου υπέρ του λαού, αφού η κυβέρνηση διατηρεί τον πετσοκομμένο κρατικό προϋπολογισμό, διατηρεί τις μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών των επιχειρηματικών ομίλων, διατηρεί τις περικοπές των κρατικών και ασφαλιστικών παροχών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους καμιά αναμονή, καμία ανοχή, καμία παραχώρηση από το λαό δεν επιτρέπεται. Το δίλημμα για το λαό δεν είναι να διαλέξει μεταξύ «Σκύλλας» και «Χάρυβδης» ούτε μεταξύ του μικρότερου κακού. Τώρα χρειάζεται οργάνωση, αντίσταση και αντεπίθεση για διεκδίκηση όλων των απωλειών. Με προοπτική την πλήρη ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων και αυτής της πολιτικής.

Η οργανωμένη, μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια που οργανώνει το ΠΑΜΕ αύριο Πέμπτη 11 Ιούνη μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη ισχυρή απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων.

Σε αυτόν τον αγώνα, με αυτήν την προοπτική πρέπει να πάρει τη θέση του ο εργάτης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης, οι υγειονομικοί, οι φαρμακοποιοί, όλοι αυτοί που θίγονται από την πολιτική και τα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου. Να αρχίσουν να δουλεύουν στο «φουλ» οι μηχανές της συμμαχίας των λαϊκών δυνάμεων με «έπαθλο» να σχεδιάζει ο ίδιος ο λαός την ανάπτυξη και να καρπώνεται ο ίδιος τα αποτελέσματα της δουλειάς του με κριτήριο τις ανάγκες του.