Οσα φαντεζί «σποτάκια» κι αν σκηνοθετήσουν, όσα καβγαδάκια κι αν στήσουν, δεν κρύβονται με τίποτα η αντεργατική τους σύμπλευση, τα «έργα και οι ημέρες» τους, τα όσα έχουν νομοθετήσει όλα αυτά τα χρόνια:

Οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, με πάνω από 14 μορφές ελαστικής εργασίας, εποχική απασχόληση και τη μισή χρονιά στην ανεργία, «δουλεμπορικά», «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, περικοπές στους μισθούς και καταστρατήγηση ακόμη και αυτών των Συλλογικών Συμβάσεων που δεν καλύπτουν ούτε έναν στους δέκα εργαζόμενους στον κλάδο.

Δικό τους έργο είναι τα «πεντάστερα» κάτεργα των μεγαλοξενοδόχων:

Να τους θυμίσουμε μήπως τα στοιχεία του ΣΕΤΕ - πέρυσι τέτοια εποχή - όπου καταγράφεται αύξηση της μερικής απασχόλησης στα καταλύματα και στην εστίαση κατά 144% από το 2009 μέχρι το 2018, σε απόλυτους αριθμούς από 24,6 σε 60,1 χιλιάδες εργαζόμενους;

Μήπως εκείνα που αποτυπώνουν ένα μικρό μόνο μέρος από την εντατικοποίηση που σπάει κόκαλα, με τους εργαζόμενους στα καταλύματα και στην εστίαση στην Ελλάδα να δουλεύουν κατά μέσο όρο 51 ώρες εβδομαδιαίως (έναντι 44 στην υπόλοιπη Ευρώπη) και τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης 20,7 ώρες (έναντι 18,4 στην υπόλοιπη Ευρώπη);

'Η μήπως τα στοιχεία του ΕΦΚΑ που καταγράφουν πως το μέσο μεικτό μεροκάματο σε ξενοδοχεία και εστιατόρια με 10 εργαζόμενους και πάνω υποχωρεί από τα 50,84 ευρώ, τον Ιούλη του 2011, στα 39,56 ευρώ τον Ιούλη του 2018;

Σε αυτά έρχονται τώρα να προστεθούν όσα νομοθετεί η κυβέρνηση ΝΔ, δίνοντας «πράσινο φως» στους μεγαλοξενοδόχους για αναστολή συμβάσεων κατά το δοκούν, μη επαναπρόσληψη εποχικών, καταστρατηγώντας ακόμα και τις ΣΣΕ, νέες μειώσεις μισθών και παραπέρα εργασία - λάστιχο. Σε αυτά πλειοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της ...προστασίας των εργαζομένων!

Από τη στυγνή εκμετάλλευση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που δεν έχουν για να ζήσουν ούτε μια μέρα ακόμη, βγήκαν τα κέρδη του τουριστικού κεφαλαίου και των μεγαλοξενοδόχων, που έχουν να ζήσουν 10 ζωές.

Οι σημερινοί ...αναξιοπαθούντες μεγαλοξενοδόχοι είναι εκείνοι που σύμφωνα με έρευνα, μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, για τις 290 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις του κλάδου, διαχειρίστηκαν συνολικό τζίρο 1,69 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 9,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, τα συνολικά καθαρά κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 19,1%, φτάνοντας τα 286 εκατ. ευρώ, ενώ αύξησαν κατά 5,1% τα ίδια κεφάλαιά τους, τα οποία διαμορφώθηκαν στα 3,05 δισ. ευρώ!

Αυτούς έρχονται να στηρίξουν οι προτάσεις που καταθέτουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας πλειοδοσία για το ποιος έχει πιο πολλά και πιο γρήγορα να προσφέρει στους μεγαλοξενοδόχους και στο μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο.

Πλειοδοσία που μάλιστα ντύνουν οι άθλιοι και με την αγωνία για το ποιος θα «πρωτοστηρίξει» τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους στον κλάδο, αυτούς που τσάκισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια με τη φοροληστεία, τα χαράτσια, σφίγγοντας τη θηλιά των χρεών, των τραπεζών και των πλειστηριασμών γύρω από το λαιμό τους.

Απόηχος όλων αυτών άλλωστε είναι και τα στοιχεία που καταγράφουν ενίσχυση της τάσης συγκέντρωσης στο χώρο των ξενοδοχείων τα προηγούμενα χρόνια, όπως π.χ. αυτά της ΤτΕ, που το 2019 κατέγραφε πως μέσα σε μια δεκαετία τα πεντάστερα ξενοδοχεία αύξησαν τις κλίνες τους κατά 75%, τα τετράστερα κατά 20% και τα τριάστερα κατά 10%, ενώ τα μικρότερα είχαν πτώση κοντά στο 20%.

Πάνω σε αυτό το έδαφος κάνουν τώρα ότι τσακώνονται και πλειοδοτούν για το ποιος είναι ο «καταλληλότερος» να φορτώσει την καπιταλιστική κρίση στους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες. Λογαριάζουν όμως χωρίς τους εργαζόμενους...

Από παλιότερες κινητοποιήσεις Ελλήνων μεταναστόπουλων σε γερμανικά σχολεία

Στην πράξη, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι προγραμμάτων και σχολείων, με σημαντικές διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα ως προς το πλαίσιο, τον τρόπο και τους όρους λειτουργίας, αλλά και το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οι Ελληνες μετανάστες και τα παιδιά τους βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, εξοπλισμό, εκπαιδευτικούς και κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό, με τις διαφοροποιήσεις να έχουν ταξικό, σε τελική ανάλυση, πρόσημο.

Η κυβέρνηση εμπαίζει τους Ελληνες μετανάστες, παρουσιάζοντας τις ρυθμίσεις ως τομές που λύνουν διαχρονικές παθογένειες και οδηγούν σε ριζική αναβάθμιση. Στην πραγματικότητα προκαλεί, καθώς όχι μόνο δεν λύνει τα τεράστια προβλήματα που είναι εδώ και χρόνια γνωστά, αλλά στην πράξη τα θεσμοθετεί και τα επιτείνει, επιχειρώντας να μασκαρέψει την πολυτυπία, τη διαφοροποίηση και την ανεπαρκή υποστήριξη της ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης.

Η ουσία των ρυθμίσεων για την ελληνόγλωσση Εκπαίδευση που προωθεί η κυβέρνηση είναι η εξής: Ενταση των χρόνιων προβλημάτων, όξυνση των ταξικών φραγμών και μεγαλύτερη διαφοροποίηση, με ολίγον από διαχειριστικές προσαρμογές.

Με το νομοσχέδιο εισάγονται απαράδεκτα κριτήρια αναγνώρισης και ενίσχυσης για τα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας, στα οποία έχουν μετατραπεί (ή μετατρέπονται) τα παροικιακά σχολεία. Οπως έχει αποδειχτεί, με βάση και την υπάρχουσα κατάσταση, το όριο των 40 παιδιών που τίθεται, ουσιαστικά αποκλείει παιδιά Ελλήνων μεταναστών σε ολόκληρες χώρες (π.χ. Ιταλία, Ελβετία), αλλά και μεγάλες πόλεις με σημαντικό ελληνικό πληθυσμό (π.χ. Δρέσδη). Τα βιβλία και το εκπαιδευτικό υλικό δεν θεωρούνται δεδομένα, ενώ ανοίγει παράθυρο ώστε οι μαθητές να μην παίρνουν καν έντυπα βιβλία και να αρκούνται σε ψηφιακό υλικό.

Στην πράξη, οι γονείς παραμένουν αναγκασμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους ή να αναζητούν οι ίδιοι χρηματοδότηση για εκπαιδευτικό προσωπικό, χώρους και βιβλία, κάτι που ούτως ή άλλως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις. Επιπλέον, δεν διασφαλίζεται καν ότι όλοι οι μαθητές θα διδάσκονται στη βάση ενός συγκεκριμένου και επιστημονικά καταρτισμένου προγράμματος, με αποτέλεσμα το περιεχόμενο της διδασκαλίας να επαφίεται στην πρωτοβουλία αυτού που διδάσκει. Εκπαιδευτικοί και μαθητές παραμένουν εξαναγκασμένοι σε πολλές περιπτώσεις να διανύουν τεράστιες αποστάσεις, προκειμένου να λειτουργήσουν τμήματα, με αποτέλεσμα να καθίσταται αντιπαραγωγική η διαδικασία.

Η διατήρηση και επιδείνωση της υπάρχουσας κατάστασης ουσιαστικά πλήττει υπέρμετρα τους πιο αδύναμους οικονομικά μετανάστες, καθώς και τις νέες γενιές μεταναστών, αφού οι υπόλοιποι έχουν καλύτερη δυνατότητα να εντάξουν τα παιδιά τους στα σχολεία της χώρας υποδοχής με καλύτερους όρους. Η διαφοροποίηση αυτή επιτείνεται ακόμα περισσότερο με την παγίωση της διάκρισης μεταξύ δίγλωσσων και μη εκπαιδευτικών μονάδων, με αποτέλεσμα σημαντικός αριθμός Ελλήνων μεταναστών και των παιδιών τους να οδηγούνται σε μια σύγχρονου τύπου «γκετοποίηση».

Τα αιτήματα για άμεσα μέτρα στήριξης και ικανοποίησης των εκπαιδευτικών αναγκών των παιδιών των Eλλήνων μεταναστών είναι άρρηκτα δεμένα με την πάλη ενάντια στο σχολείο της «κανονικότητας» που διατυμπανίζει η κυβέρνηση της ΝΔ στην Ελλάδα, της μιζέριας, των περικοπών, της έντασης των ταξικών φραγμών και της περιστολής των μορφωτικών δικαιωμάτων.

Οι αγώνες των εκπαιδευτικών, των μαθητών και του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα ενάντια στο σχολείο της αγοράς συναντιούνται με τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των διεκδικήσεων που πρέπει να αναπτυχθούν ακόμα πιο έντονα, για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση και την εκπαίδευση στις χώρες υποδοχής.

Σε αυτόν τον αγώνα είναι απαραίτητη η αγωνιστική συμβολή των Ελλήνων μεταναστών μέσα από τις δομές και τις μορφές οργάνωσης του κινήματος στις χώρες υποδοχής. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται παντού αταλάντευτα στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Το ΚΚΕ, παλεύοντας για μια κοινωνία που «θα 'χει το νου της στο παιδί», διαμορφώνει αιτήματα και στόχους πάλης, παρεμβαίνει και κοινοβουλευτικά, με ενιαίο κριτήριο, για τα ελληνόπουλα στη χώρα μας, τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό και για τα παιδιά των μεταναστών και των προσφύγων στην Ελλάδα.

Σε αυτό το πλαίσιο, παίρνουμε υπόψη τις ανάγκες καταρχήν των ίδιων των μεταναστών και των παιδιών τους: Τη ρευστότητα που υπάρχει και τη διαρκή κινητικότητα, τα νέα κύματα μετανάστευσης ανάλογα και με τις εξελίξεις στον κύκλο της καπιταλιστικής οικονομίας διεθνώς και στις διάφορες χώρες συγκεκριμένα, την οριστικοποίηση της διαμονής πολλών στις χώρες υποδοχής για πολλά χρόνια ή και για πάντα, τις διαφορετικές ανάγκες των μεταναστόπουλων πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς κ.ο.κ. Από την άποψη αυτή, δεν μπορεί να παραβλέπονται ζητήματα που αφορούν τους όρους εργασίας και στέγασης, τα δικαιώματα των μεταναστών κ.λπ.

Η προοπτική της ουσιαστικής ένταξης των παιδιών των Ελλήνων μεταναστών στις χώρες υποδοχής δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς την κατεύθυνση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας. Αν ένα παιδί που μεταναστεύει σε μικρή ηλικία δεν συστηματοποιήσει τη γνώση της μητρικής του γλώσσας, τότε θα είναι φτωχό και στη γλώσσα της χώρας υποδοχής. Αν ένα μεταναστόπουλο μεγαλώνει σε μια οικογένεια ενσωματωμένη στην κοινωνία και την κουλτούρα της χώρας υποδοχής (π.χ. οικογένεια μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς, μεικτή οικογένεια κ.λπ.), της οποίας η γλώσσα θα είναι στην πράξη αυτή της χώρας υποδοχής, τότε εύκολα θα αποκοπεί από τις παραδόσεις, τον πολιτισμό και την Ιστορία του λαού μας, αν δεν γνωρίζει την ελληνική γλώσσα. Σε αυτήν την προοπτική, χρειάζεται να αναπτυχθούν κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα και το αντίστοιχο εκπαιδευτικό υλικό και βιβλία, με αξιοποίηση όλων των πρόσφορων προς τούτο μορφών και με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης για τη διασφάλιση των όρων λειτουργίας και της ισότιμης και δωρεάν πρόσβασης όλων των μεταναστόπουλων.

Το ΚΚΕ καταγγέλλει τις απαράδεκτες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση και στηρίζει τους αγώνες και τα δίκαια αιτήματα των Ελλήνων του εξωτερικού για ουσιαστική αναβάθμιση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, δωρεάν και ισότιμα για όλους, με εξασφαλισμένο σύγχρονο και κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό και βιβλία.

-- Να καταμετρηθούν οι πραγματικές, αυξημένες ανάγκες που παγιώνονται για την εκπαίδευση των παιδιών των Eλλήνων μεταναστών και να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, εξοπλισμό και υποδομές, χωρίς να επιβαρύνονται οικονομικά οι Ελληνες μετανάστες.

-- Με ευθύνη της κυβέρνησης να διατεθεί άμεσα όλο το απαιτούμενο εκπαιδευτικό και υποστηρικτικό προσωπικό, με όρους και σχέσεις εργασίας που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στις χώρες υποδοχής.

-- Να στηριχθούν παιδαγωγικά και επιστημονικά οι εκπαιδευτικοί στην ελληνόγλωσση Εκπαίδευση για την ιδιαίτερη ευθύνη που αναλαμβάνουν.

-- Να διατεθούν όλα τα απαραίτητα κρατικά κονδύλια, για τη στήριξη των υποδομών και των δομών της ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης, την απρόσκοπτη και ασφαλή μετακίνηση των μεταναστών μαθητών και των εκπαιδευτικών.