«Η εποχή όπου μια κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν εξ ορισμού αντίθετη με το χώρο της "επιχειρηματικότητας" έχει παρέλθει. Να το πω διαφορετικά: Αν φτάσουμε σ' ένα σημείο όπου θα αναπτυσσόμαστε και θα έχουμε ένα outputcut το οποίο θα είναι μηδέν, τότε μπορούμε να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για συγκρουόμενα συμφέροντα εργασίας και κεφαλαίου. Σήμερα είμαστε μαζί». Αυτά είπε ο Γιάννης Βαρουφάκης στο 20ό Banking Forum που διοργάνωσε η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών. Με απλά λόγια, εργαζόμενοι και κεφάλαιο είμαστε μαζί για να έρθει η ανάπτυξη, αργότερα βλέπουμε αν έχουμε διαφορετικά συμφέροντα. Αυτή η διαβεβαίωση έχει δύο αποδέκτες. Πρώτον, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους κεφαλαιοκράτες γενικώς, ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» πολιτεύεται με δόγμα την «κοινωνική συναίνεση». Δεύτερον, τους εργαζόμενους, το λαό, που καλούνται να αναβάλουν οποιαδήποτε διεκδίκηση αιτημάτων, αναγκών, ανάκτησης απωλειών, που είναι σαφές ότι έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μέχρις ότου έρθει η κατάλληλη - για το κεφάλαιο - ανάπτυξη. Για το πόσο κοινά συμφέροντα έχουν οι εργαζόμενοι και το κεφάλαιο, το βιώνουν καθημερινά, με την απληρωσιά, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τις απολύσεις κλπ. Το έζησαν όταν φορτώθηκαν τα βάρη της κρίσης. Τώρα καλούνται να φορτωθούν τα βάρη της ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι αμείλικτη: Πουθενά και ποτέ δεν είμαστε μαζί.
Στην ίδια ομιλία του, ο Γ. Βαρουφάκης δήλωσε ότι η κυβέρνηση θέλει «νέες έξυπνες εργασιακές σχέσεις και συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα», για τη διαμόρφωση των οποίων βρίσκεται σε επαφή με τους ΟΟΣΑ και ILO (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας), σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους (τους επιχειρηματικούς ομίλους δηλαδή, ώστε οι έξυπνες εργασιακές σχέσεις να μεταφράζονται σε άνοδο της κερδοφορίας τους). Δεν ξέρουμε αν οι εργασιακές σχέσεις διακρίνονται σε «έξυπνες» ή «χαζές». Ξέρουμε πάντως ότι μια διαβούλευση με οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ και ο ILO, που έχουν γράψει και στηρίξει τόμους αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, με την εργοδοσία που ήδη στο πλαίσιο του λεγόμενου «κοινωνικού διαλόγου» φανέρωσε τις αντιλαϊκές - αντεργατικές προϋποθέσεις, δεν μπορεί παρά να έχει το ανάλογο αποτέλεσμα σε βάρος των εργαζομένων. Σε κάθε περίπτωση, με «έξυπνες» ή όχι εργασιακές σχέσεις, οι εργαζόμενοι καλά θα κάνουν να πάρουν τα μέτρα τους, τόσο γι' αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο που μένει όσο και γι' αυτό που έρχεται...
Είναι γνωστή η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η τοποθέτηση ηγετικών στελεχών του με αφορμή τις πρόσφατες τραγωδίες με τους μετανάστες ξεπέρασε κάθε όριο. Βγήκαν, για παράδειγμα, στα τηλεοπτικά πάνελ να ισχυριστούν ότι είχαν μιλήσει για το κύμα μεταναστών και προσφύγων λόγω των πολέμων στις χώρες της Μεσογείου. Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσε επεμβάσεις της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, ιδιαίτερα της ΕΕ, δηλαδή ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Θυμίζουμε ότι την 1/8/2011, η σημερινή Περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, τότε υπεύθυνη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια υπεύθυνη του τομέα εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωνε σε δήλωσή της: «Πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της "άνοιξης της Συρίας", ... τη στιγμή που ο λαός της Συρίας δίνει ένα αξιοθαύμαστο μάθημα θάρρους και αντίστασης σε ένα βάρβαρο καθεστώς, η διεθνής κοινότητα ουσιαστικά σιωπά, απορροφημένη από τις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η στάση της όμως αυτή λειτουργεί ουσιαστικά ως "πράσινο φως" προς το καθεστώς Ασαντ για να συνεχίσει να πνίγει στο αίμα ακόμη και τις πιο ειρηνικές διαδηλώσεις. ΤΩΡΑ η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. ΤΩΡΑ είναι πραγματικά η ώρα της έμπρακτης αλληλεγγύης προς το λαό της Συρίας». Και το έκανε, όταν ήδη, εκτός από τις ΗΠΑ, είχαν επέμβει και η Γαλλία και η Βρετανία. Αλλωστε και τώρα είναι έτοιμη η κυβέρνηση για συμμετοχή σε στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή, στο όνομα προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών από τους «τζιχαντιστές»...