Αν υπήρχε χτες και προχτές ένα γεγονός που θα μπορούσε από κάθε άποψη να χαρακτηριστεί «είδηση», αυτό ήταν, χωρίς αμφιβολία, η συμβολική κατάληψη που έκανε το ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας και η μαζική συμμετοχή των συνδικαλιστικών οργανώσεων σ' αυτή. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που η συγκεκριμένη κινητοποίηση έγινε με αφορμή το σημαντικότερο ίσως γεγονός την περασμένη Πέμπτη, που ήταν η δημοσιοποίηση του πορίσματος για το Ασφαλιστικό. Σημειώνουμε ότι η προαναγγελία του πορίσματος «έπαιζε» μέσα στα πρώτα θέματα όλων των δελτίων και των εφημερίδων από την Τετάρτη. Ομως, η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ εξαφανίστηκε σχεδόν από παντού. Ελάχιστα ή καθόλου πλάνα προβλήθηκαν στα κανάλια, λίγες, έως καμία, αράδες γράφτηκαν στις χτεσινές εφημερίδες. Τι κι αν πέρασαν χιλιάδες άνθρωποι όλη τη μέρα από το χώρο των εκδηλώσεων; Τι κι αν δεκάδες σωματεία απηύθυναν χαιρετισμούς και καλέσματα συμμετοχής στα χτεσινά συλλαλητήρια; Η συμβολική κατάληψη στο υπουργείο αποσιωπήθηκε σκόπιμα, επειδή το ΠΑΜΕ δείχνει το δρόμο της ταξικής οργάνωσης, για να απαντηθούν τα βάρβαρα μέτρα. Αυτό θέλει να αποτρέψει συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα και ταυτόχρονα να περνάει την εικόνα ότι ο κόσμος μπορεί να υποφέρει από τα μέτρα, αλλά καταλαβαίνει ότι είναι «αναγκαία» και τα αποδέχεται στωικά, χωρίς αντιδράσεις. Εξ ου και το «θάψιμο» κάθε δραστηριότητας του ΠΑΜΕ.
«Αυγή», 15/10/2015: «Θα ήταν βέβαια πολύ πιο εύκολο, πάντα τηρουμένων των αναλογιών, να είχαν γίνει οι απαραίτητες - και δίκαιες - μεταρρυθμίσεις τα χρόνια που η Ελλάδα δεν είχε κρίση, όταν η ανεργία ήταν σε... διαχειρίσιμα επίπεδα, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία δεν ήταν στ' αλήθεια στο χείλος του γκρεμού. Τότε οι κυβερνήσεις όχι μόνο δεν τολμούσαν να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές, αλλά συστηματικά διέλυαν και τα ασφαλιστικά ταμεία».
«Καθημερινή», 16/10/2015: «Το Ασφαλιστικό αποτελεί το κλασικότερο, ίσως, παράδειγμα της καταστροφικής λογικής με την οποία κινήθηκε το ελληνικό πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες. Η λογική αυτή βασιζόταν στην αναβολή λήψης δύσκολων αποφάσεων λόγω πολιτικού κόστους και στην παραπομπή των προβλημάτων στο μέλλον και στους "επόμενους". Φυσικό επακόλουθο είναι, όταν το πρόβλημα καταστεί εκρηκτικό, οι λύσεις να είναι πάντα οδυνηρότερες, όπως συμβαίνει πλέον τώρα. Η ατολμία, το συνεχές ράβε - ξήλωνε και η αναβλητικότητα που επεδείχθη επί τόσα χρόνια στη χαίνουσα πληγή του Ασφαλιστικού, έχουν ως αποτέλεσμα να υιοθετούνται, επί της ουσίας σήμερα, ύστερα από είκοσι και πλέον χρόνια, οι βασικότερες προβλέψεις της μεταρρύθμισης Γιαννίτση, η οποία είχε απορριφθεί εν χορδαίς και οργάνοις. Και μάλιστα σε πολύ χειρότερες συνθήκες, δηλαδή με ανεργία πάνω από 25% και τη μαύρη εργασία σε ανάλογα επίπεδα».
Καρμπόν εκτιμήσεις, καρμπόν δικαιολογίες για το σφαγείο στην Ασφάλιση ως τάχα αναγκαίο κακό. Σύμπνοια των επιτελείων του κεφαλαίου.
Ο Γ. Κατρούγκαλος, σύμφωνα με την ηλεκτρονική «Αυγή» 16/10/2015, είπε στο ρ/σ «Στο Κόκκινο»: «Ακόμη κι αν δεν υπήρχε η μνημονιακή υποχρέωση για μείωση κατά 1% του ΑΕΠ της χρηματοδότησης του Ασφαλιστικού, η κυβέρνηση θα έπρεπε να μεριμνήσει, καθόσον δε γίνεται να επιζήσει ένα σύστημα εάν τα ελλείμματά του διαρκώς μεγεθύνονται». Ενα σύστημα το οποίο, όπως υπενθύμισε ο υπουργός, πέραν της ακατάσχετης αιμορραγίας που του προκαλεί η ανεργία, ήταν θύμα διαρκούς «ληστείας». Αλήθεια, γιατί δεν κατονομάζει τους ληστές ο υπουργός; Δεν τους ξέρει άραγε; Σίγουρα τους ξέρει. Γιατί, όμως, δεν παίρνει πίσω τα κλεμμένα, να τα αποδώσει στα Ταμεία, παρά μειώνει κι άλλο τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις και αυξάνει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης; Μα γιατί η κυβέρνησή του και ο ίδιος υπηρετούν τους ληστές. Που δεν είναι άλλοι από τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κεφάλαιο.