Ας δούμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Στο ισχύον μέχρι τώρα σύστημα ένας μισθός, που τα τελευταία χρόνια κυμαινόταν στα 1.500 ευρώ, με 35 χρόνια Ασφάλισης έδινε σύνταξη 1.050 ευρώ (70% ποσοστό αναπλήρωσης). Με το σύστημα που προωθεί η κυβέρνηση, ο συντάξιμος μισθός επειδή θα υπολογίζεται σε ολόκληρο τον εργάσιμο βίο θα διαμορφώνεται στα 1.100 ευρώ περίπου. Την ίδια στιγμή, για τα 35 χρόνια Ασφάλισης το ποσοστό αναπλήρωσης μειώνεται και αυτό στο 33,8% από το 70%! Αρα το αναλογικό τμήμα της σύνταξης θα είναι μόλις 372 ευρώ. Αθροίζοντας και το τμήμα της εθνικής σύνταξης (384 ευρώ), το σύνολο της νέας σύνταξης θα είναι μόλις 756 ευρώ, δηλαδή σχεδόν στο μισό από το ύψος του μισθού του ασφαλισμένου. Θα είναι κατά 294 ευρώ μικρότερη από το ισχύον σύστημα και σε ποσοστό στο 28%! Αυτή είναι η αλήθεια για τις συντάξεις και όλα τα υπόλοιπα δεν αξίζουν δεκάρα τσακιστή.

«Οσο και για τα έκτακτα ("αν χρειαστούν") μέτρα 3,5 δισ. που επέβαλε τελικά το ΔΝΤ (...) σε ό,τι αφορά τα περί "4ου μνημονίου", κυβερνητικές πηγές τα χαρακτήριζαν "ανοησίες", ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, υπογράμμισε: "Επιτρέψτε μου να κάνω σαφές - (διότι) στον ελληνικό Τύπο γίνεται λόγος για 4ο μνημόνιο - ότι αυτό σε καμία απολύτως περίπτωση δεν ισχύει"». Αυτά γράφει η «Αυγή», 24/4/2016. Στο ίδιο ρεπορτάζ, επίσης, γράφει: «Το οικονομικό επιτελείο αναζητεί μια λύση ή, σωστότερα, έναν μηχανισμό λήψης μέτρων, ο οποίος θα καλύπτει μεν απολύτως τον πήχη των 3,5 δισ. που βάζουν οι δανειστές, αλλά θα τα διασπείρει σε όσο γίνεται μεγαλύτερη βάση (ίσως και με τον πιο απόλυτο τρόπο) (...) εξετάζεται η περικοπή δαπανών και όχι η επιβολή φόρων». Εχουμε πει κι άλλη φορά ότι έχουν γίνει «μανούλες» στην αποπροσανατολιστική προπαγάνδα, να βαφτίζουν «το κρέας ψάρι». Θα αποφασίσουν μεν τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά δεν είναι μνημόνιο, το 'πε και ο Ντάισελμπλουμ. Θα κάνουν - λέει - περικοπές, δε θα βάλουν φόρους! Τώρα μάλιστα. Μόνο που δεν είπαν ότι είναι και φιλολαϊκά. Λες και το λαό που στενάζει ολοένα περισσότερο, τον νοιάζει πώς τα βαφτίζουν και τι θα 'ναι. Καμιά ανοχή, καμιά αναμονή, να δώσουν οι εργαζόμενοι απάντηση με τη 48ωρη απεργία.

Τις προάλλες, ο εμπορικός διευθυντής μιας από τις αεροπορικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα, έδωσε συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα και, μεταξύ άλλων, επανέλαβε τη θέση ότι θα έπρεπε να απαγορευτούν διά νόμου οι απεργίες των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, για το οποίο μάλιστα η εταιρεία έχει αναλάβει και πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών από επιβάτες της ανά τον κόσμο. Στη συνέντευξη «διευκρίνισε» ότι το αίτημα της εταιρείας «δεν αφορά την απαγόρευση οποιασδήποτε διεκδίκησης εκ μέρους των εργαζομένων», αλλά θέση της είναι οι εργαζόμενοι «να μπορούν να προωθούν τα αιτήματά τους μέσω διαμεσολάβησης ή δεσμευτικής διαιτησίας που δεν συνεπάγονται "κλειστούς ουρανούς" στην Ευρώπη». Μάλιστα, πρότεινε εναλλακτικά «να αναλαμβάνουν τον έλεγχο οι υπηρεσίες γειτονικών χωρών στη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων!». Μπορεί το όλο πράγμα να πλασάρεται ως η ...μούρλα μιας μεμονωμένης επιχείρησης, δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Τέτοιες απόψεις «κουμπώνουν» με αντιλήψεις που διακινούνται με τον πλέον επίσημο τρόπο από κυβερνήσεις και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ότι αποστολή του συνδικαλισμού είναι να διαβουλεύεται και όχι να οργανώνει αγώνες, πολύ περισσότερο απεργίες. Κατά τα άλλα, η συγκεκριμένη εταιρεία πάει ένα βήμα πιο πέρα και προτείνει προωθημένες μεθόδους απεργοσπασίας, με πολλαπλές συνέπειες (π.χ. ακόμα και μετακινήσεις εργαζομένων από μια χώρα στην άλλη για να υπονομευθεί η απεργία) και επικίνδυνες διαστάσεις (βλέπε υπονόμευση κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας, από τον έλεγχο μιας άλλης στον εναέριο χώρο της), λειτουργώντας πραγματικά σαν «λαγός» στο τσάκισμα του απεργιακού δικαιώματος και όχι μόνο.