Κακόγουστο το έργο που ανεβάζει ο κυβερνητικός θίασος. Ο λαός το 'χει ξαναδεί, οπότε ας μην ελπίζουν ότι θα κόψουν εισιτήρια...
Οποιος πιστεύει ότι η κυβέρνηση με τις τελευταίες νομοθετικές της πράξεις κλιμάκωσε τη φορολεηλασία που υφίσταται εδώ και χρόνια το μειούμενο λαϊκό εισόδημα με: αύξηση του ΦΠΑ κατά μία μονάδα και κατάργηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά, αύξηση των συντελεστών υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ, μείωση του ορίου αξίας ακίνητης περιουσίας πάνω απ' το οποίο επιβάλλεται συμπληρωματικός φόρος, καθιέρωση συμπληρωματικού φόρου στα αγροτεμάχια, αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και στα καύσιμα, επιβολή φόρου στη σταθερή τηλεφωνία, στον καφέ κ.α... Οποιος πιστεύει ότι η κυβέρνηση ανέτρεψε κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα δεκαετιών, ότι κατάργησε το ΕΚΑΣ, ότι θεσμοθέτησε «υπερταμείο» για την ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας, ότι άνοιξε την αγορά των «κόκκινων» δανείων, ακόμα και όσων αφορούν σε πρώτη κατοικία, ότι θεσμοθέτησε αυτόματο κόφτη δαπανών, δηλαδή μνημόνιο διαρκείας κ.λπ. κ.λπ. ...πλανάται πλάνην οικτράν! Τι έκανε η κυβέρνηση; Ας μας το πει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Σ. Φάμελλος: «...Κάναμε ένα σημαντικό βήμα, προκειμένου να απελευθερωθούν κοινωνικές δυνάμεις στη χώρα, στην κατεύθυνση της δημιουργίας και της προόδου»!
Ετσι, απελευθερωμένος ο λαός μπορεί να απολαμβάνει τη φτώχεια του και απερίσπαστος από άλλες έγνοιες (αφού δουλειά δεν έχει, λεφτά δεν έχει κ.λπ.), μπορεί να αφοσιωθεί στη ...δημιουργία! Και κυρίως να θυμάται ότι υπάρχει και η ...σκλαβιά όπως την περιγράφει ο Φάμελλος «τα 2 λεπτά που είναι η αύξηση στον καφέ ή στην μπίρα δεν συγκρίνονται με την αύξηση 10% στα τιμολόγια της ΔΕΗ και του νερού, όπως ζητούσαν οι δανειστές ... Δεν ιδιωτικοποιείται η δημόσια περιουσία... δεν ιδιωτικοποιούνται τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η υπαγωγή τους στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας έχει αποκλειστικό σκοπό τη χρηματοδότηση και την εξυγίανσή τους...».
Ο Δ. Παπαδημούλης, μιλώντας ως αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου σε ημερίδα για το «ρόλο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην Ενεργειακή Ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης», υποστήριξε μεταξύ των άλλων: «Η πρώτη προτεραιότητα είναι η ενεργειακή ασφάλεια. Αυτό απαιτεί περιφερειακή συνεργασία και εναρμόνιση των εθνικών αγορών. Την ίδια στιγμή, πρέπει να ενισχύσουμε την πολυμερή συνεργασία μεταξύ δρώντων διαφορετικών περιοχών, όπως η Ανατολική Μεσόγειος, ο Καύκασος, η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία (...) η ΕΕ πρέπει να συνεργάζεται στενότερα με διεθνείς και περιφερειακούς δρώντες, για να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά οι συγκρούσεις, ενώ όπου μπορεί, να μεσολαβεί και η ίδια για να διασφαλίζει την ειρήνη και την ομαλότητα... Η δεύτερη προτεραιότητα είναι η διαφοροποίηση των πηγών Ενέργειας και η διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής που να ενσωματώνει όλα τα περιφερειακά συμφέροντα... Η τρίτη προτεραιότητα είναι η προστασία του περιβάλλοντος και η δημιουργία ενός κοινού πλαισίου αξιοποίησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας...».
Με λίγα λόγια, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζει τις βασικές προτεραιότητες των μονοπωλίων της ΕΕ, που ως τέτοιες αποτελούν και τον μπούσουλα της ενεργειακής της πολιτικής. Τσιμουδιά για το γεγονός ότι αυτή η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου καταδικάζει τα λαϊκά νοικοκυριά σε ενεργειακή φτώχεια, για το γεγονός ότι η Ενέργεια αποτελεί στις μέρες μας «μήλον της Εριδος», ότι για τον έλεγχό της χώρες και λαοί παραδίδονται στην κόλαση του πολέμου...
Διαβάζουμε σε ρεπορτάζ για την έκθεση που έκαναν εταιρείες και ΜΚΟ στο πλαίσιο της πρώτης Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Συνόδου, στην Κωνσταντινούπολη: Η μια εταιρεία εξέθετε «μια φωτεινή μπάλα που δεν αλλοιώνεται μέσα στη θάλασσα ώστε να γίνεται ορατός από τους διασώστες σε περίπτωση ναυαγίου...». Μια άλλη, καναδική, παρουσίαζε «ένα νέο και καινοτόμο προϊόν, το οποίο καταπολεμά τη σιδηροπενία... μπαίνει σε βραστό νερό και ύστερα από δέκα λεπτά απελευθερώνει τον αναγκαίο για τον οργανισμό σίδηρο...»
Κάπως έτσι, λοιπόν, αναπτύσσεται ο «ανθρωπισμός» των μονοπωλίων, στην υπηρεσία του μετανάστη που εγκαταλείπει την γκρεμισμένη πατρίδα του και κινδυνεύει να θαλασσοπνιγεί στα σαπιοκάραβα των διακινητών, ή εκείνου που αναγκάζεται να πλένει τα παιδιά του στα λασπωμένα νερά της Ειδομένης. Φυσικά, γι' αυτούς που διοργανώνουν ή συχνάζουν σε τέτοιες συνόδους και εκθέσεις, στόχος δεν είναι ποτέ να σταματήσει εντελώς ο κίνδυνος αυτός ο μετανάστης να πνιγεί, ο κίνδυνος να αρρωστήσουν τα παιδιά του. Αυτό που έχουν εντοπίσει είναι τα νέα πεδία κερδοφορίας, εκμεταλλευόμενοι μέχρι τέλους το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων...