Τι πρέπει να γίνει για να γλιτώσουμε από τις καταστροφές των πυρκαγιών που κατακαίνε την Ελλάδα κάθε χρόνο; Την απάντηση τη δίνει η χτεσινή «Αυγή» στο κύριο άρθρο της, όπου γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Για να πετύχει κάποτε στο μέλλον κάτι τέτοιο (...) πρέπει να γίνουν πολλά και από πολλούς. Κι όσο γίνεται πιο συντονισμένα. Από το να μάθουν τα παιδιά (...) στο σχολείο ότι δεν πετάμε γόπες, σπασμένα μπουκάλια και ό,τι άλλο μας έρθει έξω από το παράθυρο. Από το να φροντίζουν οι τοπικοί άρχοντες τους δασικούς δρόμους, τις ζώνες πυροπροστασίας, τους κρουνούς όπου υπάρχουν. Από το να σχεδιάζονται έτσι οι καλοκαιρινές άδειες, ώστε όλοι οι εμπλεκόμενοι στην κατάσβεση να είναι ετοιμοπόλεμοι. Μέχρι το να οργανώνονται πιο έξυπνα οι αναδασώσεις, να ελέγχονται πιο καλά τα βοσκοτόπια και κυρίως να μην επιβραβεύεται πια ποτέ ο εμπρηστής με ένα οικοπεδάκι». Κουβέντα δεν λέει η «Αυγή» για τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και μέσα για τη δασοπυρόσβεση και τη δασοπροστασία, αφού αυτά κοστίζουν και η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες: Τη θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, προπαγανδίζουν την ατομική ευθύνη στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών ή στην καλύτερη περίπτωση ρίχνουν το μπαλάκι στους δήμους, που επίσης είναι υποστελεχωμένοι και αγγίζουν τα όρια της χρεοκοπίας, μόνο και μόνο για να κρυφτεί το κύριο. Οτι αυτό το σάπιο σύστημα συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες για χάρη του καπιταλιστικού κέρδους, γι' αυτό δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε την προστασία των δασών.
Το ότι η μερική απασχόληση στα κράτη μέλη της ΕΕ καταγράφει αυξητική τάση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, δεν είναι κάτι νέο. Μάλιστα, σε χώρες όπως η Ολλανδία τα ποσοστά της μερικής απασχόλησης είναι ιδιαίτερα μεγάλα, ενώ αν μιλάμε για τις γυναίκες, είναι τα μεγαλύτερα ανάμεσα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία της ολλανδικής στατιστικής υπηρεσίας. Η μερική απασχόληση αφορά κατά βάση νέες μητέρες, προδίδοντας την έλλειψη δομών Πρόνοιας και μέτρων προστασίας της μητρότητας, που υποχρεώνει τις μητέρες να καταφεύγουν σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την έρευνα, σε τομείς όπως η Υγεία και η φροντίδα των παιδιών, όπου εργάζονται κυρίως γυναίκες, η μερική απασχόληση είναι σχεδόν αποκλειστικότητα. Στο σύνολο, οι εργαζόμενες με μερική απασχόληση ξεπερνούν το 70% του συνόλου. Πλήρη εργασία έχουν μόλις 1 εκατ. γυναίκες (περίπου το 27%) και μάλιστα θεωρείται αριθμός «ρεκόρ» για τα τελευταία 10 χρόνια.
Το κεφάλαιο όμως και οι κυβερνήσεις του διαβάζουν ανάποδα την πραγματικότητα και καυχιόνται ότι με τη μερική απασχόληση προσφέρουν διέξοδο στις νέες μητέρες, που δεν έχουν δυνατότητα να εργαστούν πλήρες ωράριο, επειδή δεν έχουν κάπου να αφήσουν τα παιδιά τους. Δηλαδή, ενώ αυτοί έχουν την ευθύνη για την έλλειψη υποδομών και για τον πολυκερματισμό της αγοράς εργασίας, προκειμένου να απασχολούν φτηνότερη εργατική δύναμη, έρχονται από πάνω να εμφανιστούν και σαν «ευεργέτες» των εργαζόμενων μητέρων, επειδή τους προσφέρουν την ...«ευκαιρία» να δουλέψουν ένα τετράωρο ή και λιγότερο τη μέρα! Και για να μην ξεχνιόμαστε, με τους ρυθμούς που προχωράνε οι ανατροπές των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, η Ολλανδία δίνει μια εικόνα από το κοντινό μέλλον της αγοράς εργασίας και στη χώρα μας.