«Θα διεκδικούμε την εκλογή μας, όχι πλέον ως "Αριστερά", αλλά ως ένα κόμμα που θα μπορούν να ακουμπήσουν περισσότεροι...». Η παραπάνω δήλωση που έκανε την περασμένη Πέμπτη η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Ελ. Αυλωνίτου, θυμίζει παλιότερες απαξιωτικές δηλώσεις του πρωθυπουργού για την ανάγκη να ξεφύγει πια ο ΣΥΡΙΖΑ από το ...«αριστεροχώρι» και να αποκτήσει «ευρύτερο ακροατήριο». Από την «πρώτη φορά αριστερά» λοιπόν του 2015, που τα αποτελέσματά της τα έζησε για τα καλά στο πετσί του ο λαός, τέτοιες δηλώσεις προαναγγέλλουν την περαιτέρω αντιδραστικοποίηση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, στο κυνήγι της «σταθερότητας» που ζητάει το κεφάλαιο. Αλλωστε και ο ανασχηματισμός, με τη συμπερίληψη κι άλλων στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με αντιλαϊκές περγαμηνές, όπως και οι δηλώσεις στελεχών του για την ανάγκη να «συμφωνούν» με όσους «διαφωνούσαν στο παρελθόν», δίνουν ένα δείγμα αυτών των διεργασιών. Στο διά ταύτα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ με «αριστερά» συνθήματα ξεπάτωσε τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, ακόμα πιο εφιαλτικό φαντάζει το τι ετοιμάζεται να κάνει από δω και πέρα...
Οι αποκαλύψεις για ΜΚΟ στη Λέσβο, που η δραστηριότητά της συνδέεται με κυκλώματα διακίνησης μεταναστών, ξαναφέρνουν στην επιφάνεια το ζήτημα της δράσης των λεγόμενων «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» και μάλιστα με τη βούλα του κράτους. Θυμίζουμε ότι με ευθύνη της κυβέρνησης, που εφαρμόζει τις σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ, οι ΜΚΟ έγιναν «κράτος εν κράτει» στα νησιά και τους προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλη τη χώρα, από τότε που οξύνθηκε το Προσφυγικό. Με ευθύνη της κυβέρνησης, όλο το έργο της διαχείρισης των προσφύγων, από την υποδοχή και την περίθαλψη, μέχρι τη διαμονή, τη διατροφή, τις νομικές συμβουλές και τις υποδομές, ανατέθηκε σε δεκάδες ΜΚΟ, που θησαυρίζουν από το προσφυγικό δράμα. Σε αυτό το θερμοκήπιο ανθίζουν διάφορα «μπουμπούκια». Απ' αυτήν την άποψη, δεν προκαλούν έκπληξη οι αποκαλύψεις για τη συμμετοχή ΜΚΟ σε κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λιγότερο ύποπτοι και επικίνδυνοι οι στόχοι (γεωπολιτικοί και άλλοι) που προωθούνται μέσα κι απ' τις «νόμιμες» δραστηριότητές τους.
Ούτε είναι λιγότερο σημαντικό το γεγονός ότι οι πρόσφυγες παραμένουν όμηροι «προγραμμάτων» και «συμβάσεων» με ΜΚΟ, με το κράτος να τις αξιοποιεί ως άλλοθι για τις δικές του ευθύνες στη διαχείριση του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού, για την αξιοπρεπή διαβίωση των χιλιάδων κατατρεγμένων που φτάνουν στη χώρα μας. Δίπλα σ' αυτά, χιλιάδες εργαζόμενοι σε αυτές τις οργανώσεις δουλεύουν με ανασφάλεια, κάτω από δύσκολες συνθήκες, χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει. Μάλιστα, αποδείχθηκε και στην πράξη ότι το «Εθνικό Μητρώο ΜΚΟ» που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση πέρυσι, δήθεν ως μέτρο ελέγχου, όπως ήταν αναμενόμενο δεν έλυσε και δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Γι' αυτό, παραμένει επίκαιρη η θέση του ΚΚΕ, η διαχείριση των προσφύγων να είναι αποκλειστικά στην ευθύνη του κράτους, με υποδομές με μόνιμο και σταθερό προσωπικό, με χρηματοδότηση που να καλύπτει τις ανάγκες των ξεριζωμένων και όχι την κερδοφορία των κάθε λογής οργανώσεων που εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο.