Μέχρι και το ...«όραμα του Ρήγα Φεραίου» επιστρατεύτηκε από τον Αλ. Τσίπρα σε ομιλία του για τα Βαλκάνια στο συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας. Ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε τον οραματισμό του Ρ. Φεραίου για «την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη». Και ποιο είναι το σύγχρονο νόημα των όσων έλεγε ο Ρ. Φεραίος, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό; Μα προφανώς η ενίσχυση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, η εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών και η προώθηση αντίστοιχων ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων, όπως μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου, δηλαδή σχεδιασμών που φέρνουν όλο και πιο κοντά τη φλόγα στο μπαρούτι. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν η ελευθερία και η αδελφοσύνη των βαλκανικών λαών (τηρουμένων βέβαια των αναλογιών, αφού μιλάμε για διαφορετική εποχή) με τους ματωμένους σχεδιασμούς που στηρίζει η κυβέρνηση, με την αναμόχλευση των αλυτρωτισμών και του «διαίρει και βασίλευε» που φέρνουν οι σύμμαχοί της στην περιοχή; Αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά στο μπλέντερ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στους «θούριους» που επιμελείται για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Ανεξάρτητα από το αν έγινε ή όχι η κοινή άσκηση ΗΠΑ - Τουρκίας εντός της κυπριακής ΑΟΖ (η Κύπρος το διαψεύδει, αλλά από τις ΗΠΑ ούτε φωνή ούτε ακρόαση), το βέβαιο είναι ότι τελευταία καταγράφεται έντονη κινητικότητα στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας. Αυτό σηματοδοτούν η πώληση των αμερικανικών πυραύλων «Patriot», η απόφαση αποχώρησης των ΗΠΑ από τη Συρία, που ήταν σε γνώση της Τουρκίας και χαιρετίστηκε αμέσως από τον Ερντογάν, οι πληροφορίες για ενδεχόμενη έκδοση του Γκιουλέν. Μάλιστα, στο τέλος της προηγούμενης βδομάδας υπήρξε και δεύτερη τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ - Ερντογάν για τα θέματα της Συρίας. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες βελτιώνεται σε σχέση με αυτό πριν από λίγους μήνες. Θυμίζουμε, επίσης, ότι τις τελευταίες δύο βδομάδες υπήρξαν αλλεπάλληλες παρεμβάσεις από αξιωματούχους των ΗΠΑ, που υπογράμμιζαν τη στρατηγική και αναντικατάστατη σημασία της Τουρκίας για τα αμερικανικά συμφέροντα, επιβεβαιώνοντας ότι οι ΗΠΑ θα εξαντλήσουν κάθε προσπάθεια για να την κρατήσουν στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο και να βάλουν εμπόδια στην παραπέρα ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία. Το πού θα κάτσει η μπίλια, είναι ακόμα δύσκολο να προβλεφτεί. Επιβεβαιώνεται ωστόσο ξανά ότι ο τίτλος του «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ, που η κυβέρνηση διαφημίζει ως «εγγύηση» τάχα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, μόνο τέτοια δεν είναι. Κι ότι στο πλαίσιο της συνολικότερης διευθέτησης που εξελίσσεται στην περιοχή, στη βάση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδίου, οι κίνδυνοι για το λαό μεγαλώνουν, είτε η Ελλάδα συνεχίσει να αξιοποιείται ως «μοχλός πίεσης» και «γέφυρα» των ΗΠΑ προς την Τουρκία, είτε υπάρξει συμβιβασμός, με ανταλλάγματα που «ακουμπούν» τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.