Για «μάχη μιας γενιάς» έκανε λόγο στην πρόσφατη πρώτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας ο γγ του ΟΗΕ, Α. Γκουτέρες. Απευθυνόμενος στους ηγέτες των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών, τους είπε πως «η πανδημία αυτή θα μπορούσε να αυξήσει τις κοινωνικές αναταραχές και τη βία», αλλά και ότι «ήδη έχει εμποδίσει προσπάθειες να επιλυθούν διεθνείς, περιφερειακές και εθνικές συγκρούσεις». Δεν κρύβεται βέβαια ότι πίσω από τις προειδοποιήσεις αυτού του είδους μεγαλώνουν οι ανησυχίες των αστικών επιτελείων και των ιμπεριαλιστικών κέντρων για το ότι η επερχόμενη κρίση, που επιτάχυνε - αλλά δεν προκάλεσε - η πανδημία, θα οξύνει σε όλα τα επίπεδα τους ανταγωνισμούς και τις αντιφάσεις του σάπιου συστήματος, γιγαντώνοντας παραπέρα τις ταξικές αντιθέσεις, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, των πολέμων και των επεμβάσεων. Μάχη λοιπόν ναι, αλλά όχι μια μάχη που δίνουμε τάχα «όλοι μαζί». Η μάχη των εργαζομένων, όλου του λαού, κι εκείνη που αξίζει κάθε θυσία, είναι αυτή για ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που, όπως αποκαλύπτει και η πανδημία, για τους ίδιους επιφυλάσσουν φτώχεια, εκμετάλλευση και θάνατο.

Ακόμα μια πλευρά για το πώς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα «μετράνε» την αντιμετώπιση της πανδημίας με τη μεζούρα τού ποιος θα πάρει το προβάδισμα την επόμενη μέρα στον αδυσώπητο μεταξύ τους ανταγωνισμό, έρχεται να αναδείξει άρθρο του «Foreign Affairs». Το άρθρο μιλάει για «επίδειξη κινεζικής ισχύος», σημειώνοντας πως η Κίνα «φαίνεται να πρωτοστατεί στην τεχνογνωσία παρασκευής φαρμακευτικών σκευασμάτων, αλλά και στην παροχή βοήθειας με ιατρικό προσωπικό, αναλώσιμα και ιατροφαρμακευτικό υλικό», απηχώντας τις γνωστές ανησυχίες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για το πώς «το πολιτικοοικονομικό κενό που παρουσιάζει η Ευρωζώνη, η εσωστρέφεια και η ως ένα βαθμό τεχνολογική υστέρηση των ΗΠΑ, έρχεται να καλυφθεί με συστηματικά βήματα οικονομικοπολιτικής διείσδυσης της Κίνας στη ΝΑ Ασία, στην Αφρική, στα Βαλκάνια». Πλάι σε αυτά, οι αρθρογράφοι εστιάζουν στην αντιπαράθεση γύρω από το 5G, όπου η Κίνα έχει το προβάδισμα, σημειώνοντας με νόημα πως «οι δομές τηλεπικοινωνιών 5G μπορούν να αξιοποιηθούν για την ταχεία και ογκώδη συλλογή και μετάδοση δεδομένων. Υπό το πρίσμα της παρούσης πανδημίας του Covid-19, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία θα αξιοποιηθεί υπέρ του επιχειρήματος της τηλεργασίας και της αυτοματοποίησης με 5G», που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση των κινεζικών τεχνολογικών κολοσσών στην «καρδιά» της παραγωγής και της αγοράς των «δυτικών» κρατών. Σα να λέμε δηλαδή «δελτίο θυέλλης» για τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων, που τις συνέπειές τους πληρώνουν οι λαοί...

Το 'χει ξεφτιλίσει η κυβέρνηση με τα σποτάκια της για τον κορονοϊό, που εκθειάζουν τους «ήρωες» αυτών των ημερών, δηλαδή τους χιλιάδες εργαζόμενους της «πρώτης γραμμής», όπως τους αποκαλεί. Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς; Από τους υγειονομικούς, που εργάζονται χωρίς μέσα, σε καθεστώς μεγάλων ελλείψεων που προϋπήρχαν και θα είναι εδώ και την επόμενη μέρα της πανδημίας, στο πλαίσιο της πολιτικής ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας; Από τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, που δουλεύουν σε καθεστώς εντατικοποίησης και γενικευμένης «ευελιξίας», με «τρεις κι εξήντα», έχοντας να αντιμετωπίσουν από πάνω και τον κίνδυνο να κολλήσουν τον ιό οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, εξαιτίας των ελλιπών μέτρων προστασίας, που αποτελούν κόστος για την εργοδοσία; Από τους εργαζόμενους στην καθαριότητα των δήμων, που οι συμβάσεις τους είναι ορισμένων μηνών και οι μισθοί τους στο πάτωμα, ενώ σε «κανονικές» συνθήκες μετρούν κάθε χρόνο δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στο μεροκάματο; Από τους εργαζόμενους σε διάφορους κλάδους της βιομηχανίας, που η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τούς πετσόκοψαν κι άλλο το δικαίωμα στην απεργία και όταν διεκδικούν βρίσκουν την αστυνομία και τα μαντρόσκυλα της εργοδοσίας στην πύλη του εργοστασίου; Η λίστα με τους ...ήρωες δεν έχει τέλος. Μόνο που όλοι αυτοί οι άνθρωποι του μόχθου δεν είναι ήρωες επειδή βγάζουν τη λάντζα του κράτους με ανεπαρκέστατες προϋποθέσεις και μέσα σε καιρό πανδημίας. Αλλά επειδή τα δικά τους χέρια και το μυαλό κινούν τα πάντα, παράγουν όλο τον πλούτο. Κι αν το συνειδητοποιήσουν, όλοι όσοι τους μοιράζουν σήμερα με υποκρισία τα «ζήτω» και τα «μπράβο», η εργοδοσία δηλαδή και το πολιτικό της προσωπικό, δεν θα έχουν πού να σταθούν.