Ως «παράδειγμα επιτυχίας» παρουσιάστηκε η πορεία της ΔΕΗ τον τελευταίο χρόνο, με τον υπουργό Ενέργειας να περηφανεύεται ότι η επιχείρηση «είναι πλέον συνολικά πιο ανταγωνιστική, διότι έχει ως εφόδιο το νόμο 4643/2019 που ψηφίσαμε, ο οποίος καταργεί τη μονιμότητα στους νεοεισερχόμενους, εισάγει ευελιξία στις προμήθειες», ενώ «εισέρχεται σε μια νέα εποχή πράσινης Ενέργειας» με βάση τα σχέδια «απολιγνιτοποίησης», «αφήνοντας πίσω την εποχή» της «περιβαλλοντικής και οικονομικής επιβάρυνσης». Δεν είναι όμως αυτό που «αφήνει πίσω» η κυβερνητική πολιτική. Για να ανοίξει νέα πεδία πράσινης κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους, «αφήνει πίσω» τα δικαιώματα και τις δουλειές χιλιάδων εργαζομένων στην επιχείρηση και ξεκρέμαστους εκατοντάδες επαγγελματίες που κινητοποιούνται αυτές τις μέρες στη Δυτική Μακεδονία. «Αφήνει πίσω» τις ανάγκες του λαού, που βυθίζεται στην ενεργειακή φτώχεια και πληρώνει πανάκριβα το ρεύμα για να χρηματοδοτούνται τα «πράσινα» αρπακτικά, ενώ μπαίνει ταυτόχρονα στο επίκεντρο των μεταξύ τους ανταγωνισμών. «Αφήνει πίσω» ακόμη και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, της υγείας και της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, με τα σχέδια και για νέες μονάδες καύσης σκουπιδιών, αλλά και για την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση μονάδων ΑΠΕ με γνώμονα το «πού φυσάνε» τα κέρδη των ομίλων. Ε, αυτή την πολιτική που στήριξαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι που πρέπει να «αφήσει πίσω» του οριστικά ο λαός, κοιτώντας μπροστά, στον ενιαίο κρατικό φορέα Ενέργειας, που στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, θα αξιοποιεί όλες τις πηγές για να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του λαού και της παραγωγής σε φτηνή, απρόσκοπτη και ασφαλή Ενέργεια.
Μπροστά στον νέο γύρο κινητοποιήσεων των συνταξιουχικών οργανώσεων, αλλά και στο κύμα αγανάκτησης που έχει προκαλέσει η απόφαση της κυβέρνησης να περικόψει ακόμα και τα κουτσουρεμένα αναδρομικά που επιδίκασε το ΣτΕ, με τελευταία την τροπολογία για τους συνταξιούχους του Δημοσίου, η κυβέρνηση καταφεύγει ξανά σε ελιγμούς, διαρρέοντας σε ΜΜΕ ότι σχεδιάζει να αποδώσει κάποιο επίδομα στο τέλος του χρόνου σε όσους συνταξιούχους δεν θα λάβουν κανένα ποσό από τα αναδρομικά. Πρόκειται για τη γνωστή τακτική του Χότζα! Αφού η κυβέρνηση φρόντισε να περιορίσει την επιστροφή αναδρομικών μόνο σε ορισμένους συνταξιούχους και μόνο για τις περικοπές σε κύριες συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ, αφού αρνήθηκε να καταβάλει τα αναδρομικά για τα Δώρα, όπως και τις περικοπές στις επικουρικές, τώρα επιχειρεί να «κλείσει τα στόματα» των συνταξιούχων, πετώντας τους λίγα ψίχουλα υπό τη μορφή επιδόματος. Αξίζει να σημειωθεί πως μόνο οι περικοπές στα Δώρα και μόνο για το διάστημα του 11μηνου που τελικά αποφάσισε το ΣτΕ, αντιστοιχούν σε σχεδόν δύο ολόκληρες συντάξεις. Μάλιστα, αυτή η περικοπή αφορά όλους τους συνταξιούχους (2,5 εκατ. δικαιούχους) ανεξάρτητα από το ύψος της σύνταξης που λαμβάνουν. Το ύψος του ποσού που υπεξαιρεί η κυβέρνηση φτάνει τα 4,4 δισ. ευρώ και μόνο για το 11μηνο που επιδίκασε το ΣτΕ. Απ' αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς την αξία και την πραγματική σκοπιμότητα του «φιλοδωρήματος» που υπόσχεται στους συνταξιούχους.
«Τα παιδιά των ιδιωτικών σχολείων θα σας περάσουν πολύ... δείτε το αυτό, γιατί τώρα με τις καταλήψεις αυτά τα παιδιά σάς αφήνουν παρασάγγας πίσω». «Τώρα έχει γίνει πιο ταξική η Παιδεία, βάλτε νερό στο κρασί σας, ο ανταγωνισμός είναι σκληρός...». Κάτι τέτοιες «συμβουλές» έδινε μεγαλοδημοσιογράφος στους μαθητές που αγωνίζονται για την υγεία και τα μορφωτικά τους δικαιώματα, παροτρύνοντάς τους να τερματίσουν τις κινητοποιήσεις. Θυμήθηκαν λοιπόν τις «ταξικές ανισότητες» τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, αναπαράγοντας όσα λένε προκλητικά οι υπουργοί της. Αφού ξόφλησαν οι συκοφαντίες περί «αρνητών της μάσκας», περί «μειοψηφιών» και άλλα παρόμοια, σειρά έχουν τώρα τα κροκοδείλια δάκρυα για ένα πρόβλημα που έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων. Η «ταξική Παιδεία» είναι αυτή που «ξεσκαρτάρει» τους μαθητές εδώ και χρόνια, από όλο και μικρότερες ηλικίες, καθιερώνοντας το Λύκειο - εξεταστικό κέντρο και την τσέπη της λαϊκής οικογένειας «κριτή» της προόδου κάθε μαθητή. Η «ταξική Παιδεία» είναι αυτή που αφήνει κάθε χρόνο τα δημόσια σχολεία χωρίς καθηγητές, ακόμα και μέχρι τον Μάρτη, γεγονός που δεν ανησυχεί κανέναν από όσους σήμερα κλαίγονται για το «προβάδισμα των ιδιωτικών». Οσο κι αν προσπαθούν λοιπόν να φορτώσουν και την «ταξική Παιδεία» στους μαθητικούς αγώνες, έχει κι αυτή φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της τάξης και των συμφερόντων που εκπροσωπούν. Οπότε, στα σκουπίδια κι αυτό το σάπιο επιχείρημά τους...