«Η κατανάλωση πέφτει για ψυχολογικούς λόγους. Οταν ακούς για πόλεμο κάθε μέρα, η κατανάλωση πέφτει, ο άλλος μαζεύεται. Η οικονομία είναι ψυχολογία»... Με κάτι τέτοιες γελοιότητες προσπάθησε για μια ακόμη φορά να δικαιολογήσει την ακρίβεια ο Αδ. Γεωργιάδης, νομίζοντας πως έτσι θα ξεγελάσει την πείνα του εργατόκοσμου και ότι θα απαλλάξει την κυβέρνηση από τις ευθύνες της. Ο μεροκαματιάρης, λοιπόν, βάζει βενζίνη «τόσο όσο» για να πάει από το σπίτι στη δουλειά και επιλέγει κάθε μήνα ποιον λογαριασμό θα αφήσει απλήρωτο, επειδή ...στεναχωριέται με τον πόλεμο στην Ουκρανία και δεν αντέχει η ψυχολογία του να ξοδέψει! Εκεί που το απογείωσε μάλιστα ο υπουργός Ανάπτυξης, είναι όταν ανακοίνωσε ότι «δεν κρυώνει ο κόσμος, γιατί έχει μια κυβέρνηση που είναι στο πλάι του συνεχώς». Το μόνο «φτηνό» που έχει απομείνει, είναι το χιουμοράκι της κυβέρνησης που παίζει ανοιχτά με τον πόνο του λαού. Ομως επειδή συνολικά η κυβέρνηση, όπως και ο συγκεκριμένος, με τον πόλεμο «βρήκανε παπά...» για να φορτώσουν εκεί όλη την ακρίβεια, ο λαός θυμάται ότι το ταμείο είναι μείον εδώ και πολλούς μήνες, με τον πόλεμο να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Ας αφήσουν λοιπόν τις κρυάδες. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να προκαλούν και να κάνουν ακόμα πιο ανυπόφορη την παγωνιά των ημερών...

«Φωτιά» έχουν πάρει αυτές τις μέρες του πολέμου στην Ουκρανία οι σεσημασμένοι αντικομμουνιστές. Αν κάτι αποδεικνύει πάντως η επιμονή τους να διαστρεβλώνουν και να συκοφαντούν τις θέσεις του ΚΚΕ, με δόγμα το «πας μη ΝΑΤΟικός βάρβαρος», είναι ότι η προπαγάνδα τους για τον πόλεμο δύσκολα «περπατάει» στον λαό. Μάλλον δεν είναι και τόσο πειστικά τα επιχειρήματά τους, ότι όσο περισσότερο χώνεται η Ελλάδα στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό, όσο παίζει με τη φωτιά της εμπλοκής και του πολέμου, τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια μπορεί να αισθάνεται ο λαός. Κατά τ' άλλα, όλα τα έχει ο μπαχτσές του αντικομμουνισμού. Από ανιστόρητες αναλύσεις περί «σοβιετικής κατοχής» στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, μέχρι αρλούμπες των «Ραν Ταν Πλαν» της δημοσιογραφίας για τον ιμπεριαλισμό. Και από στοχοποίηση καλλιτεχνών που σηκώνουν ανάστημα στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, μέχρι «ξέπλυμα» των ναζιστών της Ουκρανίας, που «κάποτε υπήρξαν ακραίοι» αλλά τώρα «είναι τμήμα του ουκρανικού στρατού».

Εκεί πάντως που η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια, είναι η προσπάθειά τους να ταυτίσουν τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία με το ακριβώς αντίθετό της, δηλαδή τη Σοβιετική Ενωση, για να δέσει το γλυκό του αντικομμουνισμού. Γράφουν για παράδειγμα οι διάφοροι ...Κανέλληδες, Πρετεντέρηδες κ.ά. ότι «η σύγκρουση της Δύσης με τη Σοβιετική Ενωση, ή με τη Ρωσία σήμερα, δεν είναι ένα ματσάκι στο οποίο εμείς σφυρίζουμε τα οφσάιντ. Είναι μια αναμέτρηση ζωής, αξιών, κόσμων και πολιτισμού στην οποία η Δύση επικράτησε όχι στο "κορόνα - γράμματα", αλλά με επίπονες προσπάθειες, κόπο και θυσίες». Μόνο που οι «αξίες» και ο «πολιτισμός» της καπιταλιστικής Ρωσίας, αυτής που δημιουργήθηκε και με τη δική τους παρέμβαση και συμβολή, είναι ίδια με αυτά των «Δυτικών». Είναι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που τόσο «δούλεψαν» για να επιστρέψει στην πρώην ΕΣΣΔ. Είναι το αίμα που χύθηκε στην Κύπρο, στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στη Λιβύη και σήμερα στην Ουκρανία, για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι η εκμετάλλευση που ζει και βασιλεύει σε πόλεμο και ειρήνη. Στον καθρέπτη λοιπόν κοιτάζονται όταν μιλάνε για τη σημερινή Ρωσία, όπου, πράγματι, οι αξίες του καπιταλισμού επικράτησαν «με επίπονες προσπάθειες, κόπο και θυσίες». Κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτοί...