Αυτό το μήνυμα στέλνουν και τώρα στον λαό, με αφορμή το «τέλος» της ενισχυμένης εποπτείας, που παραδίδει τη σκυτάλη στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ: «Πρόσεξε καλά! Για να μη βρεθείς ξανά στα ίδια, κάτσε στ' αυγά σου και μη διεκδικείς, μη ζητάς αυξήσεις σε μισθούς και αξιοπρεπή δουλειά». Οπως αποδείχθηκε όμως σε ανάπτυξη και κρίση, ο λαός πληρώνει το μάρμαρο είτε με μνημόνια και περιοριστική πολιτική είτε με επεκτατικά μέτρα στην οικονομία, που αργά ή γρήγορα οδηγούν σε εκτίναξη του πληθωρισμού και των κρατικών χρεών, τα οποία πληρώνουν από την ίδια τσέπη εργαζόμενοι και άλλοι βιοπαλαιστές. Αν υπάρχει λοιπόν ένα «λάθος» που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναληφθεί, είναι να δεχτεί ο λαός να πληρώσει ξανά την κρίση τους. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ έχει τη δύναμη να αντεπιτεθεί, και αυτός είναι ο μόνος δρόμος που τον συμφέρει να διαλέξει.

Οταν πριν από λίγες βδομάδες η Πελόζι «μαδούσε τη μαργαρίτα» με το «πάω - δεν πάω στην Ταϊβάν», δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προσπαθούσαν και στη χώρα μας να παρουσιάσουν τις αποφάσεις της ως μια «προσωπική στρατηγική» και μάλιστα σε αντιπαράθεση με το «στρατιωτικό κατεστημένο» και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που εμφανίζονταν ως «αντίθετοι» με την επίσκεψη αυτή. Εκτοτε όμως κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Μετά την Πελόζι, κι άλλοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ επισκέφτηκαν την Ταϊβάν και μάλιστα σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, παρά το γεγονός ότι η Κίνα αντέδρασε έντονα και αύξησε τη στρατιωτική της παρουσία στα Στενά της Ταϊβάν. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όπως ανακοινώθηκε, η Ιαπωνία σκοπεύει να επεκτείνει το βεληνεκές 1.000 πυραύλων Κρουζ, ώστε να μπορούν στο εξής να πλήξουν την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα. Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ακολουθούν σταθερά πορεία κλιμάκωσης στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα, βάζοντας στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης την Ταϊβάν. Εκεί εντάσσονται οι επισκέψεις Πελόζι και άλλων αξιωματούχων, που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά», χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τις αντιθέσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ για το πόσο «θα τεντώνουν το σκοινί» κάθε φορά απέναντι στην Κίνα. Το βέβαιο είναι ότι στην περιοχή μαζεύεται ολοένα και περισσότερο εύφλεκτο υλικό, όσο οξύνονται οι αντιθέσεις ΗΠΑ - Κίνας, με τους Αμερικανούς να ρίχνουν όλα τα «όπλα» στην αρένα, για να υπερασπιστούν την πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, βάζοντας φωτιά απ' άκρη σ' άκρη στον πλανήτη.

Συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται τα αμύθητα πλούτη που συγκεντρώνουν στα χέρια τους οι δισεκατομμυριούχοι όπου Γης. Ο συνολικός πλούτος τους έφτασε τα 11,8 τρισ. δολάρια, καταγράφοντας αύξηση 17,8% μέσα σε έναν χρόνο. Από την άλλη, 2,87 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη έχουν περιουσία κάτω από 10.000 δολάρια! Οι δυο αυτοί κόσμοι αφορούν βέβαια και τις πιο «προηγμένες» οικονομίες, όπως στις ΗΠΑ, όπου εδρεύουν 975 δισεκατομμυριούχοι ενώ το 18% του πληθυσμού (περίπου ένας στους πέντε) βρίσκεται κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας. Αυτή είναι η «κανονικότητα» του βάρβαρου καπιταλισμού, που διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στον πλούτο και στη φτώχεια. Οπως διευρύνει και την απόσταση που χωρίζει την άθλια ζωή δισεκατομμυρίων βιοπαλαιστών σε όλο τον πλανήτη από το πώς θα μπορούσαν και έχουν ανάγκη να ζουν, με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, την αύξηση της παραγωγικότητας κ.λπ. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να απαλλαγούν μια και καλή από τους χρυσοκάνθαρους που μετράνε σε πολλά τρισ. δολάρια τον κλεμμένο πλούτο του λαού. Με τη δική τους εξουσία να οργανώσουν την οικονομία με κριτήριο την ικανοποίηση των δικών τους σύγχρονων αναγκών.