«Ολη αυτή η φιλολογία η οποία αναπτύσσεται κατά των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (...) είναι επικίνδυνη και δεν είναι και τελικά πατριωτική. Διότι δεν είναι πατριωτικό να εισάγουμε φυσικό αέριο από το εξωτερικό, να εισάγουμε πετρέλαιο από το εξωτερικό, όταν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις εγχώριες πηγές ενέργειας τις οποίες ο Θεός μάς έδωσε τόσο απλόχερα». Αυτά είπε ο πρωθυπουργός από τη Νάξο, για να υπερασπιστεί τους στόχους της «πράσινης μετάβασης». Το φαγοπότι δηλαδή που στήνεται στις πλάτες του λαού με δισ. ευρώ επιδοτήσεις στα «πράσινα» μονοπώλια για να κάνουν κερδοφόρες επενδύσεις, την ώρα που τα νοικοκυριά πληρώνουν πανάκριβα το ρεύμα και βουλιάζουν στην ενεργειακή φτώχεια. «Πατριωτισμός» για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση είναι να κλείνει ο λαός τα μάτια και το στόμα μπροστά στο συντελούμενο έγκλημα, με αυτουργό την πολιτική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας. «Πατριωτισμός» είναι να μην ακούγεται «κιχ» όταν κλείνουν πολύτιμα ατμοηλεκτρικά εργοστάσια και ο άφθονος και φτηνός λιγνίτης εξοβελίζεται από το ενεργειακό μείγμα, ενώ θα μπορούσε με την κατάλληλη αναβάθμιση των υποδομών να συνδυάσει καλύτερες αποδόσεις στην ηλεκτροπαραγωγή με μεγαλύτερη προστασία του περιβάλλοντος. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να αποτελέσει βασικό πυλώνα σε ένα ενεργειακό σύστημα που θα αξιοποιεί ισόρροπα όλες τις διαθέσιμες πηγές, ανάμεσά τους την αιολική και την ηλιακή, όχι με σκοπό το κέρδος, αλλά σε μια κεντρικά σχεδιασμένη και με εργατικό έλεγχο οικονομία, όπου η Ενέργεια θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

«Πατριωτισμός», σε τελική ανάλυση, για την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, είναι το «δόξα στα κέρδη των ενεργειακών ομίλων». Εκεί προσπαθούν να σύρουν τον λαό, κουνώντας του το δάχτυλο για τις αντιδράσεις στα κολοσσιαία έργα των ΑΠΕ. Και μιας και το έφερε η κουβέντα: Πόσο «πατριωτική» επιλογή είναι η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, που επέδρασε καθοριστικά στην εκτόξευση των τιμών του φυσικού αερίου, την ίδια ακριβώς ώρα που η ΕΕ το αναγνώριζε ως «μεταβατικό καύσιμο», με δεσπόζουσα θέση στην ηλεκτροπαραγωγή; Πόσο «πατριωτική» είναι η πολιτική του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που κάνει το ρεύμα - εμπόρευμα πανάκριβο χρηματιστηριακό προϊόν, την ώρα που απαξιώνεται ο εγχώριος λιγνίτης; «Σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι», που λέει κι ο λαός. Αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση με τη χυδαία επίθεση περί «πατριωτισμού» στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, που αντιδρά στην εγκληματική ενεργειακή πολιτική της.

Καθώς σε λίγες βδομάδες συμπληρώνεται ένας χρόνος απ' όταν ανέλαβαν οι νέες δημοτικές αρχές, η μία μετά την άλλη ανακοινώνουν αυξήσεις σε δημοτικά τέλη και χαράτσια που κάνουν τα λαϊκά στρώματα να βογκάνε μέσα στον πυρετό της ακρίβειας. Η μόνιμη επωδός είναι ότι χωρίς αυτές τις αυξήσεις «οι δήμοι θα χρεοκοπήσουν», ότι τα αυξημένα έξοδα για την Ενέργεια «έχουν ρίξει έξω τους προϋπολογισμούς» και ότι οι δήμοι «είναι αναγκασμένοι να επιβάλλουν φόρους στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης». Βέβαια, η κατάσταση στους δήμους ήταν γνωστή και πριν από έναν χρόνο, όταν οι σημερινές δημοτικές αρχές όλων των «αποχρώσεων» (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, δήθεν ανεξάρτητοι) παρουσιάζονταν ως «σωτήρες», που θα βγάλουν την Τοπική Διοίκηση από το αδιέξοδο και θα ανακουφίσουν τα λαϊκά στρώματα από τα μεγάλα βάρη με τα «αναπτυξιακά» τους οράματα. Δεν πρόλαβε να ...λαλήσει ο πετεινός και τα χαράτσια άρχισαν να πέφτουν βροχή, ενώ με ταχύτατους ρυθμούς περνάνε και οι άλλες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις με επίκεντρο τους δήμους και τις Περιφέρειες. Φωτεινή εξαίρεση αποτελούν οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» δήμαρχοι, που στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ παρουσίασαν το διεκδικητικό τους πλαίσιο, ξεκαθαρίζοντας ότι ανάμεσα στην πτώχευση των δήμων και στον στραγγαλισμό του λαού επιλέγουν τη διεκδίκηση και την αντιπαράθεση με τους πραγματικούς ενόχους για το σημερινό αδιέξοδο: Την κυβέρνηση και την άγρια αντιλαϊκή πολιτική της, που στα στρατηγικά ζητήματα έχει τη συναίνεση των άλλων κομμάτων, όπως και των εκπροσώπων τους στην Τοπική Διοίκηση.