Να βρέξει και να χιονίσει «τόσο όσο θέλουμε» παρήγγειλε ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Β. Κικίλιας, κατά την επίσκεψή του στην πολύπαθη Θεσσαλία, η οποία βάσει μετεωρολογικών προβλέψεων αναμένεται να δεχτεί έντονα καιρικά φαινόμενα τις επόμενες μέρες. Αγκαζέ με τον περιφερειάρχη - πλυντήριο της κυβερνητικής πολιτικής, Δ. Κουρέτα, επιδόθηκαν σε ένα ακόμα επικοινωνιακό σόου, που περιλάμβανε αναφορές στην «κλιματική κρίση» και στις καταστροφές που προκάλεσε ο καιρός σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σε μια μάταιη προσπάθεια να σερβίρουν ως «κανονικότητα» για τους λαούς τις συνέπειες των φυσικών φαινομένων. Σόου από εκείνα που έχει σιχαθεί πια ο λαός της Θεσσαλίας, που 14 μήνες πριν πνίγηκε το βιος του από την πολιτική που συνυπηρετούν κυβέρνηση και τοπική διοίκηση, επειδή η αντιπλημμυρική πρόληψη και προστασία συνθλίβονται στη ζυγαριά του «κόστους - οφέλους». 14 μήνες μετά, κυβέρνηση και τοπικές αρχές δεν έχουν κάνει το παραμικρό έργο αποκατάστασης ζημιών, δεν έχουν αποζημιώσει τους πληγέντες για να συνεχίσουν με αξιοπρέπεια την ζωή τους. Και αν κρίνει κανείς από την επιμονή τους στο «τρεχάτε ποδαράκια μου» του 112, οι διαβεβαιώσεις για «ετοιμότητα» του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε επερχόμενα καιρικά φαινόμενα δεν έπεισαν κανέναν...

Αν και μπαίνει Δεκέμβρης, τα κενά παραμένουν στην Εκπαίδευση και η τροπολογία που έφερε το υπουργείο Παιδείας για «τοπικές προσκλήσεις πρόσληψης αναπληρωτών» έρχεται να το επιβεβαιώσει. Τα κενά στα σχολεία αναδεικνύουν την ανάγκη για περισσότερους μόνιμους διορισμούς, πέρα από αυτούς που έγιναν κάτω και από την αγωνιστική πίεση των εκπαιδευτικών. Ερχονται ταυτόχρονα στην επιφάνεια οι συνέπειες των «προσοντολογίων» - που δεν εξασφαλίζουν ούτε εκπαιδευτικούς στα σχολεία, ούτε δουλειά στους εκπαιδευτικούς - οι χαμηλοί μισθοί και οι άλλοι δυσμενείς όροι, που αναγκάζουν αναπληρωτές να μην αποδεχτούν την τοποθέτησή τους. Αντί όμως να αντιμετωπιστούν όλα τα παραπάνω με προσλήψεις μονίμων, η κυβέρνηση φέρνει μια ακόμα τροπολογία για προσλήψεις - μπαλώματα και ταυτόχρονα καταργεί την προϋπηρεσία, αλλοιώνει τον ενιαίο τρόπο πρόσληψης, ενώ προβλέπεται ακόμα και πρόσκληση σε συνταξιούχους εκπαιδευτικούς να διδάξουν! Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η πολιτική της υποχρηματοδότησης στην Παιδεία, της «δημοσιονομικής σταθερότητας» και των «αντοχών της οικονομίας», δεν συναντιέται πουθενά με τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, ενώ υπάρχουν αντικειμενικά οι δυνατότητες για την ικανοποίησή τους με σύγχρονους όρους. Ο αγώνας γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών για πραγματική μόρφωση των παιδιών και αξιοπρεπή δουλειά των δασκάλων είναι το καλύτερο «μάθημα» για το σήμερα και ο πιο ελπιδοφόρος δρόμος για το αύριο.

Ο Ανδρουλάκης δεν ανακάλυψε τον τροχό, προτείνοντας ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο» με τον λαό, στην προσπάθεια να μαζέψει και να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την πολιτική της ΝΔ. Ολοι οι προκάτοχοί του, ξεκινώντας από τον Ανδ. Παπανδρέου, είχαν ένα «κοινωνικό συμβόλαιο» να προτείνουν όταν διεκδικούσαν τη διακυβέρνηση, με τις συνέπειες να είναι βέβαια γνωστές στον λαό. Δεν είναι όμως μόνο το ΠΑΣΟΚ. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ έχουν κατά καιρούς διαφημίσει προεκλογικά τα δικά τους «κοινωνικά συμβόλαια», που αποδείχθηκαν κόλαφος για τον λαό. Και επειδή το τανγκό θέλει δυο, πρόθυμος συνένοχος είναι πάντα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, οι «εταίροι» του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που σπεύδουν να βάλουν την υπογραφή τους, νομίζοντας πως έτσι θα τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί τους εργαζόμενους. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε στη συνάντηση του Ανδρουλάκη με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, όπου ο πρόεδρός της αναφώνησε: «Εμείς επιμένουμε - και το ΠΑΣΟΚ συμφώνησε σε αυτό - ότι απαιτείται μια νέα μεγάλη εθνική κοινωνική συμφωνία (...) επιτέλους να γίνουμε και σε αυτό το πεδίο μια ευρωπαϊκή, κανονική χώρα». Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Και ξεπλυματίες της αντεργατικής κανονικότητας της ΕΕ, και λιβανιστήρια της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, και ειδικά του ΠΑΣΟΚ. Οι εργαζόμενοι όμως έχουν πείρα. Από συμβόλαια υποταγής στα συμφέροντα της αστικής τάξης και των κομμάτων της έχουν χορτάσει. Και είναι η ώρα να τα επιστρέψουν σε κάθε επίδοξο «σωτήρα» που θέλει να τους δέσει ξανά χειροπόδαρα.