«Στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα Τέμπη εδραιώθηκε στη συνείδηση του κόσμου το σχέδιο συγκάλυψης», είπε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη και πρόσθεσε ότι αποκαλύφθηκε το σχέδιο της ΝΔ, που αρνήθηκε να καλέσει τον Χρ. Τριαντόπουλο, ο οποίος εμπλέκεται στο γνωστό μπάζωμα. Βέβαια, η Εξεταστική που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ δεν αποκάλυψε μόνο το σχέδιο συγκάλυψης της κυβέρνησης, αλλά και τις διαχρονικές ευθύνες του κράτους και όλων των κυβερνήσεων, που υπηρέτησαν (και υπηρετούν) με συνέπεια την πολιτική «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων, η οποία οδηγεί και σε νέα «Τέμπη». Η Εξεταστική - στα όρια μιας τέτοιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας - στρίμωξε την κυβέρνηση για τα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης και τις αιτίες του εγκλήματος. Στρίμωξε όμως και το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους που συνυπογράφουν την εγκληματική πολιτική της ΕΕ στους σιδηρόδρομους και όχι μόνο. Γι' αυτό άλλωστε κυβέρνηση και βολική αντιπολίτευση επιτέθηκαν με μένος στο ΚΚΕ για το περιεχόμενο της Εξεταστικής, επειδή έβαζε στο κάδρο τη διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική τους. Θυμίζουμε ότι πριν από έναν χρόνο η ίδια η Αποστολάκη έλεγε ότι το ΚΚΕ ...έχει ευθύνες για τη συγκάλυψη της υπόθεσης επειδή πρότεινε τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών! Ο,τι κι αν κάνουν, τίποτα δεν τους απαλλάσσει από τη συνενοχή τους για τις ράγες του κέρδους και την υπεράσπιση του σάπιου συστήματος, που μετατρέπει τη ζωή του λαού και της νεολαίας σε μια απέραντη «κοιλάδα των Τεμπών».

Η γερμανική «Rheinmetall», κορυφαίος κατασκευαστής πυρομαχικών στην Ευρώπη, σκοπεύει να μετατρέψει δύο από τα εργοστάσιά της στην αυτοκινητοβιομηχανία για να κατασκευάζει πολεμικό εξοπλισμό. Το μήνυμα που εκπέμπει αυτή η απόφαση είναι διπλό. Πρώτα απ' όλα, η «Rheinmetall» αποσύρεται σταδιακά από την αυτοκινητοβιομηχανία, όπου ο ανταγωνισμός με την Κίνα προκαλεί καταστροφικά απόνερα για τα γερμανικά μονοπώλια. Το βαρύ χαρτί της γερμανικής οικονομίας δεν αποδίδει πλέον τα προσδοκώμενα κέρδη και αναζητούνται άλλοι τομείς για να επενδυθούν τα συσσωρευμένα κεφάλαια, με τη σπάθα μιας νέας οικονομικής κρίσης να επικρέμαται πάνω από την ΕΕ. Τέτοιος «προορισμός» είναι η πολιτική οικονομία, που συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερες επενδύσεις, ακόμα κι από μονοπώλια που δεν είχαν καμιά σχέση με την κατασκευή πυρομαχικών και άλλου στρατιωτικού υλικού. Από δω προκύπτει και το δεύτερο μήνυμα που στέλνουν οι επιχειρηματικές κινήσεις της «Rheinmetall»: Πίσω από τον εφησυχασμό που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα αστικά επιτελεία με αφορμή τις εξελίξεις στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας, τα καπιταλιστικά κράτη και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους προετοιμάζονται για νέες και πιο γενικευμένες πολεμικές συγκρούσεις, προβλέποντας όξυνση και όχι εκτόνωση των ανταγωνισμών. Που σημαίνει ότι πρέπει και οι λαοί ακόμα πιο αποφασιστικά να «επενδύουν» στη δική τους απάντηση: Τη σύγκρουση με τις πολεμοκάπηλες κυβερνήσεις και τις συμμαχίες τους, την αστική τάξη και την εξουσία της σε κάθε χώρα.

Με ύφος χιλίων καρδιναλίων εμφανίζεται ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Β. Κικίλιας, μετά από κάθε φυσική καταστροφή, σαν να μη συμβαίνει τίποτα και ο κρατικός μηχανισμός να δουλεύει ρολόι! Το έκανε ξανά τις προάλλες στη Βουλή, σε συζήτηση για τις ζημιές από την κακοκαιρία στην Κεφαλονιά, όταν ακούστηκε μεταξύ άλλων ότι ακόμα και το περιβόητο 112 δεν ήχησε αμέσως, αλλά μετά από ένα 24ωρο έντονων βροχών, παρά το γεγονός ότι η καταιγίδα είχε προαναγγελθεί. Ο υπουργός επικαλέστηκε το δαιδαλώδες πρωτόκολλο για να κρύψει άλλη μια φορά το κύριο: Οτι το αντιλαϊκό κράτος, με 112 ή χωρίς, δεν μπορεί να προστατέψει την περιουσία και τη ζωή του λαού από φυσικές καταστροφές, επειδή είναι στοχοπροσηλωμένο στη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Το ίδιο έγινε και στην Κεφαλονιά, όπου μια αναμενόμενη δυνατή βροχή έπνιξε το νησί, επειδή τα αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι επιλέξιμα από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της, λόγω της μη ανταποδοτικότητάς τους. Αλλά και επειδή το αστικό κράτος δεν θέλει και δεν μπορεί να διαμορφώσει ολοκληρωμένο σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης καταστροφών, στο έδαφος της «δημοσιονομικής σταθερότητας» και των εμποδίων που βάζει η χρήση γης με κριτήριο το κέρδος. Γι' αυτό εναποθέτει τη διαχείριση τέτοιων επικίνδυνων καταστάσεων στο ...τρεχάτε ποδαράκια μου της ατομικής ευθύνης.