Κάποτε ένα κοριτσάκι, κλαίγοντας ζητούσε από τη βασανισμένη μάνα του να του αγοράσει μια κουκλίτσα. «Ολα τα παιδιά έχουν, μόνο εγώ δεν έχω». Ο πατέρας ήταν μακριά... Η μάνα ολομόναχη και κυνηγημένη. Πού δραχμή για κούκλα... Με πεντόβολα, σκοινάκι, ξυλίκι, με μια φτηνόμπαλα, με σκαρφάλωμα στα δέντρα ξεθύμαινε το κοριτσάκι στα νηπιακά και πρώτα μαθητικά χρόνια του. Αλλά ο καημός για μια κούκλα δεν έσβηνε. Ωσπου, η μάνα ενός εκτελεσμένου κομμουνιστή, η οποία ήξερε το πρόβλημα, αγόρασε μια κουκλίτσα σε καροτσάκι και την έστειλε στη μικρή. Εφταιξε ο καημός, το δέος, ο φόβος μήπως χαλάσει η κούκλα που λαχταρούσε μέχρι τα εννιά του χρόνια, η «μαγεία» του παιχνιδιού; Ο,τι και να 'φταιγε, το κοριτσάκι δεν άγγιξε ποτέ την κούκλα. Μόνο την κοιτούσε. Η μάνα, ματαίως, ρωτούσε γιατί. Δυο χρόνια μετά, μάνα και κόρη το κουβέντιασαν και συμφώνησαν να δώσουν την κούκλα σε ένα, επίσης πολύ φτωχό, τετράχρονο κοριτσάκι. Τότε το κορίτσι άγγιξε και φίλησε την κούκλα και μαζί με τη μάνα πήγε στο σπίτι της μικρούλας και της χάρισε την κούκλα, χωρίς λύπη. Μάλλον με χαρά, γιατί πια αντιλαμβανόταν πόσο σπουδαίο πράγμα είναι ένα όμορφο παιχνίδι και ότι τα φτωχά παιδιά δεν έχουν παιχνίδια.

Τη σημαντικότατη συμβολή του παιχνιδιού στην ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του παιδιού, στην πολύπλευρη γνωριμία του με τον κόσμο, στην καλλιέργεια της φαντασίας και του γούστου του, αλλά και τη διαφορά, τα «ταξικά» χαρακτηριστικά των παιχνιδιών της αστικής τάξης και των λαϊκών τάξεων, αναδεικνύει το λεύκωμα «Ο μαγικός κόσμος των παιχνιδιών (Ευρωπαϊκά παιχνίδια από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη)», το οποίο κυκλοφόρησε σε συνέκδοση του Μουσείου Μπενάκη, και των εκδόσεις «Αδάμ». Πρόκειται για συστηματική και εκτενέστατη μελέτη της υπεύθυνης του Τμήματος Παιδικής Ηλικίας και Συλλογής Παιχνιδιών του Μουσείου Μπενάκη Μαρίας Αργυριάδη, σχετικά με τα είδη, τις τεχνικές, τα υλικά, τη χρήση και τους χώρους χρήσεις, τους καλλιτέχνες που φιλοτέχνησαν παιχνίδια από τα μεσαιωνικά χρόνια έως τις αρχές του 20ού αιώνα. «Βάση» της μελέτης αυτής αλλά και εικονογραφικό «τεκμήριό» της είναι η εξαιρετικά πλούσια (σε αριθμό και είδη) συλλογή πανέμορφων ευρωπαϊκών παιχνιδιών που διαθέτει το Μουσείο Μπενάκη. Παιχνίδια έργα τέχνης λεπτής, τα οποία «μιμούμενα» την εκάστοτε εποχή και κοινωνική πραγματικότητα παρέχουν ποικίλες «πληροφορίες» (ενδυματολογικές, περιβαλλοντικές, τεχνολογικές, αισθητικές, κλπ.).