1. Το άκουσα κι αυτό: Ο υποψήφιος του Συνασπισμού στην Καισαριανή, Σπύρος Τζόκας, ως κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής του εκστρατείας χρησιμοποιεί το γεγονός ότι γεννήθηκε, μεγάλωσε και συνεχίζει να ζει στην Καισαριανή. Ο κύριος Σπύρος, σύμφωνα με τη λογική του, ας εξορίσει όσους με την παρουσία τους λάμπρυναν και λαμπρύνουν τη γειτονιά, αλλά (δυστυχώς γι' αυτούς) δε γεννήθηκαν εδώ και ας βραβεύσει πολλούς ακροδεξιούς, πολλούς αιώνιους καφενόβιους, πολλούς χαριτωμένους λαμόγιες που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και συνεχίζουν να ζουν στην Καισαριανή. Ο «γιος της Καισαριανής», με αυτόν λοιπόν τον τίτλο πρέπει να κυκλοφορεί στους δρόμους της γειτονιάς. Φαίνεται ότι τον έχουν εγκαταλείψει εντελώς οι πνευματικές του δυνάμεις, για να στηρίζει τέτοιες ηλιθιότητες ρατσιστικού περιεχομένου. «Πας μη Καισαριανιώτης βάρβαρος» είναι όχι μόνο ανήκουστο, αλλά και προσβλητικό για την Καισαριανή. Απλά έτυχε να γεννηθούμε εδώ, όπως θα μπορούσαμε να γεννηθούμε κι οπουδήποτε αλλού.

2. Ο «γιος της Καισαριανής», μέσα στη μανία του να γίνει δήμαρχος, λησμόνησε ότι η δερματοστιξία έχει καταργηθεί από το 1832. Χτίζοντας τον κολοφώνα της δόξας του, ο Σπύρος Τζόκας, ο πρώτος Αρειος Καισαριανιώτης, όταν ανακάλυψε πως η παρέμβασή του στη γειτονιά είναι φιλανθρωπικής φύσεως, εγκατέλειψε την αγωνιστική της παράδοση και στράφηκε στα θεία, στους άγιους Ανάργυρους, που είναι γνωστοί για το ελεήμον και φιλάνθρωπο έργο τους.

3. Ο «γιος της Καισαριανής», αποδίδοντας στον τίτλο του δημάρχου τέτοια αίγλη που μόνο μοναρχικοί φαντασιώνονται (πρόσθεσε στην αίγλη και το πτυχίο του), χωρίς να το καταλάβει στολίστηκε με «τα αγλαΐσματα της ματαιοδοξίας του», όπως έγραψε και ο Οράτιος.

4. Οι εκλογές για τη δημαρχία δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια ακόμη αναστάτωση στο κέντρο του πολιτικού παιχνιδιού. Η Καισαριανή πρέπει να γυρίσει την πλάτη της σε όσους έχουν επενδύσει την ησυχία τους και την κοινωνική τους ανέλιξη στη δημαρχία, είτε γεννήθηκαν εδώ είτε όχι.