«Αυτός ο πόλεμος όμως δεν είναι μόνον αμερικανικός. Αντιμετωπίζουμε όλοι τις ίδιες απειλές λόγω όσων συμβαίνουν στο Αφγανιστάν: όλοι απειλούμαστε από την τρομοκρατία, τα ναρκωτικά, τον εξτρεμισμό. Πρόκειται για μια συμμαχική προσπάθεια και πρέπει να την ολοκληρώσουμε από κοινού. Σε αυτή την πολύ σημαντική στιγμή για την εξέλιξη της επιχείρησής μας, το ΝΑΤΟ θα επιδείξει την ενότητα και τη δύναμή του για άλλη μία φορά. Εντός του 2010 θα αυξηθούν τα στρατεύματα που παρέχουν χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, εκτός των ΗΠΑ. Τουλάχιστον 5.000 στρατιώτες, και πιθανότατα αρκετές χιλιάδες περισσότεροι, θα προστεθούν στους περίπου 38.000 μη Αμερικανούς στρατιώτες οι οποίοι βρίσκονται ήδη στο Αφγανιστάν (....) Πιέζω τα μέλη της Συμμαχίας και τους εταίρους μας να εξασφαλίσουν κάθε απαραίτητο μέσο και να χρηματοδοτήσουν την εκπαιδευτική μας αποστολή» (ο Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ / ΤΟ ΒΗΜΑ).

«Αν ένας νέος άνθρωπος ξεκινάει τη ζωή του χωρίς να εμπιστεύεται κανέναν, το πιθανότερο είναι ότι προετοιμάζεται να ζήσει μια πολύ μοναχική πορεία (...) Αν δεν εμπιστεύεται κανέναν είναι επειδή εμείς τον βουτήξαμε από νωρίς σε έναν κόσμο καχυποψίας (...) Οι δημοσιογράφοι συκοφαντούν τους δημοσιογράφους και όλοι μαζί βρίζουν τους υπόλοιπους (...) Είμαστε ο μοναδικός λαός που κρίνει τους άλλους με το δικό του μέτρο και ισοπεδώνει προς τα κάτω αυτό που δεν μπορεί να αναδείξει προς τα πάνω (...) Τι παιδί λοιπόν να μεγαλώσει σε αυτή τη χώρα; Δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν; Και πάλι λίγα λέει. Διότι με την απελπισία που γεμίζουμε το κεφάλι του, θα μπορούσε να αρπάξει και κανένα Καλάσνικοφ» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).