«Η κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας είναι ταυτοχρόνως και μια μεγάλη ευκαιρία. Ο πρωθυπουργός έχει μια ιστορική δυνατότητα να πάρει γενναίες αποφάσεις, όχι μόνο στον τομέα της μείωσης του ελλείμματος. Η Ελλάδα οφείλει να πάει μπροστά και για να γίνει αυτό πρέπει να κατεδαφισθούν οι στρεβλώσεις, τα προνόμια και τα εμπόδια που δεν αφήνουν τον ιδιωτικό τομέα να αναπτυχθεί. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να πάρει τώρα όλες τις μεγάλες αποφάσεις, όσο έχει την υποστήριξη μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης και μέρους της αντιπολίτευσης. Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η μείωση της γραφειοκρατίας, η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις είναι μεταξύ των άμεσα απαραίτητων μέτρων» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Με τα μέτρα που λαμβάνονται από την κυβέρνηση (...) η απεργιακή κινητοποίηση αποτελεί ουσιαστικό μονόδρομο, στον οποίο οι εργαζόμενοι οφείλουν να πορευτούν (...) Φυσικά δεν τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι η κινητοποίησή τους θα καταφέρει ν' ανατρέψει τη διακηρυγμένη κυβερνητική πολιτική. Αλλωστε για την κυβέρνηση ισχύει ό,τι και γι' αυτούς. Τα μέτρα που υιοθετεί και προωθεί αποτελούν ουσιαστικά μονόδρομο από τον οποίο δεν είναι δυνατό να παρεκκλίνει» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

«Τι είναι ο σύγχρονος Ελληνας εν σχέσει προς την Ευρώπη; Τι σημαίνει εκσυγχρονισμός του τόπου; Τι είδους ηθικό πρόβλημα προκύπτει από την ελευθερία του σεξ στις σχέσεις ενός ζεύγους; Γιατί πρέπει να σώσουμε τον πλανήτη; Αν αυτά δεν είναι ερωτήματα της ποίησης, τι είναι η Ποίηση τότε;» (αναρωτιέται ο ποιητής Αντώνης Ζέρβας που σύμφωνα με το ΠΟΝΤΙΚΙ «αναζητά νέα θεμελιώδη ερωτήματα»).

«Αλήθεια, τι θέλει να δείξει το ΚΚΕ;» (το αγωνιώδες ερώτημα του Α. Καρκαγιάννη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Ολοι στο Πεδίον του Αρεως» (το κάλεσμα για συμπαράσταση στη ΓΣΕΕ / ΑΥΓΗ).