«Με διαδικασίες εξπρές θα προχωρήσουν οι αλλαγές στο εργασιακό που ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις για χιλιάδες εργαζόμενους (...) οι αλλαγές είναι προδιαγεγραμμένες (...) αναφέρονται με σαφήνεια στο μνημόνιο (...) με βασικό πρόσχημα τη χαμηλή παραγωγικότητα και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας η κυβέρνηση και οι δανειστές της θυσιάζουν τους εργαζόμενους και τους υποχρεώνουν να βιώσουν συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα (...) οι αλλαγές αφορούν (...) αύξηση των ομαδικών απολύσεων (...) μείωση της αποζημίωσης (...) μείωση του κατώτατου μισθού στα 640 ευρώ για τους νέους εργαζόμενους (...) παράκαμψη των συλλογικών διαπραγματεύσεων» (το θέμα στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

«Το άρρωστο κομμάτι της μεταπολίτευσης θα τελειώσει όταν το κράτος θα μπορεί να προστατεύει τη νομιμότητα (...) από οργανωμένες, βίαιες μικρομειοψηφίες (...) είκοσι έως τριάντα άτομα μπορούν να "παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους" και να καταπατούν προκλητικά κάθε νομοθεσία, ρεζιλεύοντας τη χώρα διεθνώς (...) Η κυβέρνηση φέρει πλέον ακέραια την ευθύνη. Αν ανεχθεί αυτές τις συμπεριφορές σύντομα θα πολλαπλασιασθούν» (στην ίδια ρότα με το προχτεσινό και το χτεσινό κύριο άρθρο στην εφημερίδα του εφοπλιστή Αλαφούζου /ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Παράλογη η εμμονή των εργατών να αγωνίζονται (...) φωνάζουν οι αστοί. Απειλή οι ταξικοί αγώνες (...) λένε (...) Οι αστοί είναι η μεγαλύτερη καταστροφική απειλή. Αρπάζουν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Ξεπαράδιασαν τα κρατικά ταμεία με φοροαπαλλαγές, κρατικές επιδοτήσεις για να επενδύουν, αυξάνοντας το κεφάλαιό τους. Καταστρέφουν πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, όπως αγροτική οικονομία, κλάδους μεταποίησης (ναυπηγοεπισκευή, μέταλλο, κλωστοϋφαντουργία, επεξεργασία αγροτικών προϊόντων κλπ.), στους οποίους δεν επενδύουν γιατί δε βγάζουν κέρδη. Εξάγουν κεφάλαια σε χώρες που βγάζουν μεγαλύτερα κέρδη. Απειλούν οι αστοί το λαό, για να σωθούν από την κρίση που οφείλεται στον τρόπο παραγωγής, όπου τα πάντα οργανώνονται με κριτήριο το κέρδος και όχι τις ανθρώπινες ανάγκες. Αν η παραγωγή οργανωθεί χωρίς τους καπιταλιστές, όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα αξιοποιηθούν με την εργασία των ανθρώπων για ανάπτυξη προς όφελός τους, χωρίς κρίση, ελλείμματα, χρέη. Να γιατί η καπιταλιστική ιδιοκτησία πρέπει να γίνει κοινωνική» (το σχόλιο στον «Ριζοσπάστη»).