«Η συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο ανέδειξε τις δύο στρατηγικές που αντικειμενικά συγκρούονται σήμερα: Από τη μια αυτή του ΚΚΕ, για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, κι απ' την άλλη των υπόλοιπων κομμάτων που - με παραλλαγές στο μείγμα της διαχείρισης - υποτάσσεται στην ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου για έξοδο από την κρίση με όσο το δυνατόν ευνοϊκότερους όρους για επανεκκίνηση της κερδοφορίας του. Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ αναλώθηκαν σε μια αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση για το ποια συνταγή θα δώσει διέξοδο στην καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας από την κρίση της, σε όφελος του κεφαλαίου βεβαίως, μεταφέροντας αυτολεξεί στη Βουλή συζητήσεις που ήδη γίνονται στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (...) Αμφότεροι αναφέρονται σε μια ανάπτυξη με επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, και με επενδύσεις από το κράτος για υποδομές που θα αξιοποιήσει το κεφάλαιο. Ανάπτυξη όμως υπήρξε σ' αυτόν τον τόπο και συνοδεύτηκε από αφαίρεση δικαιωμάτων, καθίζηση του λαϊκού εισοδήματος, υπερχρέωση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Γέννησε την οξύτατη σημερινή κρίση, το βάθος της οποίας προεξοφλεί ότι η επόμενη φάση ανάπτυξης, με τα μονοπώλια να έχουν το κουμάντο στην οικονομία, θα είναι κόλαφος για το λαό.

Οι άνθρωποι της βιοπάλης έχουν απέναντί τους κόμματα που τους εκβιάζουν, τους εκφοβίζουν και τους εξαπατούν, κρύβοντάς τους την πραγματικότητα (...) ο λαός έχει να αντιμετωπίσει «καρότο και μαστίγιο», που δεν αντιπαλεύονται παρά με απόφαση να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Να συμπαραταχθεί στο πλάι του ΚΚΕ που και μέσα στη Βουλή και έξω απ' αυτήν μάχεται να παρεμποδιστεί, να ανασταλεί οτιδήποτε είναι δυνατόν από τα αντιλαϊκά μέτρα. Να πυκνώσει τις γραμμές του ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος, απορρίπτοντας τα κελεύσματα της ταξικής συνεργασίας και της ταξικής υποταγής, της ελάσσονος αντίστασης. Να χαράξει μέχρι τέλους τη γραμμή του αγώνα του, μέχρι την ανατροπή όχι μόνο μιας κυβέρνησης, αλλά της αστικής εξουσίας. Ο λαός μπορεί, μαζί με το ΚΚΕ, με τις ταξικές δυνάμεις του κινήματος να αξιοποιήσει, να διευρύνει τις δυσκολίες του συστήματος. Καταδικάζοντας τις δύο συνταγές διαχείρισης που στοχεύουν να το βοηθήσουν να τις ξεπεράσει, σε μια φάση που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις κρίσεις του όπως παλιά. Οργανώνοντας τη λαϊκή συμμαχία που θα γίνει ο σκαπανέας ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).