Στο κενό η τρομοκρατία: «Εικόνα εγκαταλειμμένης πόλης έδινε χτες το κέντρο του Ναυπλίου, αφού οι άνθρωποι που κυκλοφορούσαν στους δρόμους ήταν μετρημένοι. Οι τοπικοί σταθμοί αναφέρονται συνεχώς στις διαδηλώσεις της Παρασκευής, αφήνοντας σε πολλές περιπτώσεις να εννοηθεί ότι θα υπάρξουν σοβαρές καταστροφές στα μαγαζιά της πόλης... Ετσι δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν τρομοκρατηθεί πριν καλά καλά φθάσουν στην πόλη οι διαδηλωτές» (Αριστοτελία Πελώνη - «ΝΕΑ»)

Κίνημα για το κίνημα; «Η πολλαπλότητα - συμμετοχών, ρόλων, νοήματος, που δίνει ο καθένας στη συμμετοχή του, αιτημάτων - είναι εν τέλει το βασικό στοιχείο που θα χαρακτηρίζει την πορεία προς το Ναύπλιο... Ηδη, από τις ημέρες του Σιάτλ, πάντως της Γένοβας και της Φλωρεντίας, είχε φανεί ότι εκείνο που τείνει να μορφοποιηθεί διεθνώς είναι ένα κίνημα των κινημάτων» (Από το άρθρο του «ΒΗΜΑΤΟΣ»)

Η «προδοσία»: «Εκσυγχρονισμός δύο ταχυτήτων. Εμπροσθεν ο υπόνομος, οι εκβιασμοί και οι δημοσιογραφικές... συναλλαγματικές. Αυτό το έργο διαδραματίζεται την ώρα που ο θεατής είναι παντόφλες, το βλέμμα του νεκρή φύση και το μυαλό του νερόβραστη σούπα... Οπισθεν οργανώνουν το πλιάτσικο. Με την εξής σειρά: απελευθέρωση δανείων, αναπροσαρμογή των ασφαλίστρων, αποδέσμευση του ωραρίου και αύξηση του εργάσιμου βίου μέσα από το πρόγραμμα της λεγόμενης "ενεργούς γήρανσης". Που πα να πει πως μέχρι να οριζοντιωθεί, μέχρι και με τα δύο πόδια να τοποθετηθεί στο χώμα, μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή, μέχρι για πάντα να κλείσει τα μάτια, θα είναι τα εξής τρία πράγματα: μελλοθάνατος των τραπεζών, όμηρος των ασφαλιστικών και 16ωρη βίδα του κεφαλαίου. Και όποιος γκρινιάζει, ένα να ξέρει: για μια Ελλάδα που όλο... συγκλίνει με την Ευρώπη, ο οκτάωρος ύπνος είναι σκέτη προδοσία!» (Δημήτρης Δανίκας - «ΝΕΑ»)