Φοβού τις «επιτυχίες»... «Ηταν ρίσκο και μάλιστα μεγάλο η σύγκληση της Διάσκεψης Κορυφής από την Ελλάδα. Οι ειδικοί προεξοφλούσαν την αποτυχία και οι καλοθελητές - εγχώριοι και μη - μετά βίας συγκρατούσαν τα ειρωνικά σχόλια για την αποκοτιά του Κώστα Σημίτη. Τελικώς ήταν μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία για την ελληνική προεδρία, αλλά και ένα σημαντικό βήμα για την ίδια την Ευρώπη που κατάφερε να βρει τη φωνή της και κυρίως να αντισταθεί στην πολιτική του προέδρου Μπους...» (Από το άρθρο των «ΝΕΩΝ»).

Πιο κοντά στις ΗΠΑ: «Ενα βήμα πιο κοντά στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά του Ιράκ βρίσκεται η διεθνής κοινότητα μετά την απόφαση των "15" της ΕΕ που καλεί το καθεστώς της Βαγδάτης να προχωρήσει άμεσα σε αφοπλισμό συνεργαζόμενο πλήρως με τον ΟΗΕ όχι εν ευθέτω χρόνω αλλά... εδώ και τώρα. Η πολυπόθητη "κοινή ευρωπαϊκή θέση" για το Ιράκ(...), δε θα μπορούσε παρά να είναι ενισχυτική των θέσεων της Ουάσιγκτον...» (Γ. Κουβαράς - «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»).

Το «αντίδοτο» στους λαούς...: «Οι διαμαρτυρίες που έγιναν το Σάββατο στην Ευρώπη και αλλού, εντυπωσιακές μεν ως προς τον αριθμό των συμμετασχόντων, προσφέρουν μια ακόμα αν και δευτερεύουσας σημασίας, αιτία για ανάληψη δράσης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που θέλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους στον Σαντάμ, περιλαμβανομένου του Τόνι Μπλερ, αντιμετωπίζουν σημαντική πίεση στο εσωτερικό της χώρας τους, για να αλλάξουν τακτική. Το καλύτερο αντίδοτο σ' αυτή την πίεση θα είναι η θέα ενός απελευθερωμένου Ιράκ, με τις μάζες του ιρακινού πληθυσμού να πανηγυρίζουν την από πολλού προσδοκώμενη κατάργηση της σανταμικής τυραννίας. Περαιτέρω καθυστέρηση, πέραν του ότι δε θα διευρύνει τη συμμαχία, μπορεί να ενέχει τον κίνδυνο συρρίκνωσής της» (ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΥΡΝΑΛ - «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»).