«Ο ανεξάρτητος βουλευτής Φατάχ αλ Σεΐκ κατήγγειλε ότι αμερικανός στρατιώτης τον έπιασε από το λαιμό και τον έριξε στο έδαφος επειδή στάθμευσε το αυτοκίνητό του εντός της αυστηρώς φρουρούμενης "πράσινης ζώνης" χωρίς να διαθέτει την απαραίτητη άδεια (...) Ο στρατιώτης άρχισε να κλοτσά το αυτοκίνητό του, τον εξύβρισε, τον έριξε στο έδαφος και του πέρασε χειροπέδες στα χέρια. "Δε μιλώ αγγλικά και έτσι είπα στον ιρακινό μεταφραστή που είχαν μαζί τους: "πες τους ότι είμαι μέλος του κοινοβουλίου" και απάντησε: "πήγαινε στο διάβολο, εμείς είμαστε Αμερικανοί!" είπε ο παθών προς τα μέλη του ιρακινού κοινοβουλίου» (η είδηση στο «ΒΗΜΑ»).

«Εκεί, όμως, που πέσαμε απ' τα σύννεφα, ήταν βλέποντας τον κατάλογο των εργαζομένων στη Διεύθυνση Γεωργικών Εφαρμογών, του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Πρόκειται για την υπηρεσία που οργανώνει τις τηλεοπτικές εκπομπές του υπουργείου. Αφήνουμε κατά μέρος τη χρησιμότητα της εν λόγω υπηρεσίας, που είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης. Επειδή, όμως, μετρήσαμε ούτε λίγο ούτε πολύ 47 άτομα (!) αναρωτιόμαστε: Ποιο είναι το τεράστιο αντικείμενο δουλειάς που να δικαιολογεί τόσα άτομα και ποιος καταμερισμός έργου έχει γίνει;» (το σχόλιο για τις λίστες των δημοσιογράφων στο δημόσιο / «ΑΥΡΙΑΝΗ»).