«Αν οι νέοι της Αμερικής δεν μπορούν σήμερα να βρουν ησυχία όχι μονάχα στον ξύπνιο αλλά ούτε στον ύπνο τους, δε φταίνε γι' αυτό ούτε οι τρομοκράτες, ούτε η γρίπη των πτηνών ή η τήξη των παγετώνων. Εκείνο που δεν τους αφήνει να κλείσουν μάτι, είναι τα χρέη. Πιθανότατα δε θα ζήσουν ποτέ εκείνα τα ξένοιαστα χρόνια που έζησαν οι γονείς τους - τη σταθερότητα και την ευημερία που έζησε η πρώτη μεταπολεμική γενιά. Οι αιτίες γι' αυτό είναι πολλές, αλλά κυρίως τα σπουδαστικά δάνεια, οι πιστωτικές κάρτες, η καθήλωση των μισθών, το κόστος της υγείας, η ακρίβεια της στέγης, η κρίση των συντάξεων (...) τα σπουδαστικά δάνεια, έχουν τριπλασιαστεί - σε πραγματικές τιμές - από το 1980, έτσι ώστε σήμερα κάθε φοιτητής σπουδάζει κουβαλώντας το βάρος ενός δανείου 20.000 δολαρίων (...) η εταιρία Σάλι Μέι, ένας γίγαντας που τον τελευταίο καιρό η τιμή της μετοχής του έχει πάρει φωτιά στο χρηματιστήριο, ελέγχει 11,5 δισ. από τα 15 δισ. δολάρια της αγοράς ιδιωτικών σπουδαστικών δανείων στην Αμερική (...) το μέλλον της χώρας και των παιδιών της έχει παραδοθεί δηλαδή στα χέρια μιας μονοπωλιακής δανειστικής βιομηχανίας, λέει η Κάμενετζ» (του Ρούσσου Βρανά στα «ΝΕΑ»).

«Σκηνικό έντασης, άγνωστο πόσων... ντεσιμπέλ, διαμορφώνεται στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης ενόψει Συνταγματικής Αναθεώρησης, καθώς και αλλαγής του νόμου πλαισίου λειτουργίας των ΑΕΙ. Εντασης, η οποία ανοιχτά και απροκάλυπτα υποδαυλίζεται από το ΚΚΕ» (το ρεπορτάζ στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).